Σκλαβομπάσταρδοι.

Όταν μία χώρα κάνει τον σχεδιασμό ανάπτυξης και προόδου το πρώτο που κάνει είναι ετοιμάσει το θεσμικό πλαίσιο για το εργατικό της δυναμικό διότι αυτό και μόνο αυτό μπορεί να δώσει κίνηση στην ατμομηχανή της χώρας. Από αυτά που υπογράφουν και περνάνε με νόμους οι κυβερνώντες τηρώντας τις δεσμεύσεις τους απέναντι στους “κοινωνικούς εταίρους” δείχνουν ακριβώς την ανάπτυξη που θέλουν να έχει η Ελλάδα. Αποικιοκρατική διακυβέρνηση.

 

Με ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας οι επιχειρήσεις έχουν το δικαίωμα πλέον και με το νόμο να απολύουν ομαδικώς τους εργαζομένους τους. 

 

Με μία υπογραφή 10 χαρτογιακάδες ακύρωσαν τα δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζομένων που δεν αποκτήθηκαν μέσα στα χρόνια με συζητήσεις αλλά με πολύ ξύλο στους δρόμους και εργαζόμενους νεκρούς. 

 

Ο κάθε νόμος που ακυρώνουν για τα εργασιακά δικαιώματα είναι κυριολεκτικά γραμμένος με αίμα. Ο κάθε νόμος που περνάει δεν είναι βραχείας προθεσμίας αλλά μακράς διαρκείας. 

 

Με την απόφαση αυτή πέρα από το ότι όσοι εργάζονται είναι στο έλεος του κάθε “μαυραγορίτη” εργοδότη αλλά και η επόμενη γενιά εργαζομένων είναι καμμένη από χέρι.

 

Εντελώς τυχαία τις ημέρες που συζητιόταν η απόφαση απολύσεων, το Κέντρο Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών, πετάει στην αρένα πρόταση με την οποία θέλει τον κάθε νέο εργαζόμενο μέχρι 24 ετών να εργάζεται για ένα (1) χρόνο σε επιχειρήσεις χωρίς αμοιβή και χωρίς το δικαίωμα επιδόματος ανεργίας όταν τον πετάξει στον δρόμο ως αναλώσιμο ο κάθε καιροσκόπος επιχειρηματίας. 

 

Πέντε άεργοι με τίτλους πανεπιστημίου που απαρτίζουν το Δ.Σ του συγκεκριμένου Κέντρου αποφάσισαν για τους νεοσκλάβους της Ελλάδας. Μην έχοντας κανέναν ηθικό φραγμό αλλά εξυπηρετώντας άγνωστα για μας συμφέροντα, κάνουν πρόταση εκτός των παραπάνω να εξάγουν το νέο εργατικό προσωπικό της Ελλάδας εκτός συνόρων σε “ελληνικές” επιχειρήσεις με έδρα ξένο κράτος. Αυτό πραγματικά θυμίζει τις καραβιές σκλάβων των Ολλανδών και Άγγλων αποικιοκρατών που μετέφεραν χέρια χωρίς κόστος να τους κάνουν τις δουλειές τους.

 

Η ερώτηση είναι σε ποιο κράτος της πολιτισμένης Ε.Ε αυτά τα θέματα μπαίνουν για συζήτηση έστω και για πλάκα. Να μάς δείξουν μία αναπτυγμένη λατρεμένη τους χώρα του Βορρά στην οποία οι νέοι που δεν έχουν την πολυτέλεια να σπουδάσουν και βγαίνουν στην αγορά εργασίας νωρίς αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα κατώτερα είδη.

 

Από τα 5μηνα που υποδέχτηκαν με μεγάλες αγκαλιές οι Δήμοι σε όλοι την Ελλάδα βάζοντας τους εργαζόμενους ως εμπόρευμα μεταξύ πακέτων ΕΣΠΑ και ΟΑΕΔ με εμπλοκή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που φυτρώνουν τα τελευταία 3 χρόνια σαν τα μανιτάρια, φθάσαμε και στον διαχωρισμό φθηνών εργατικών χεριών και τζάμπα εργατικών χεριών. Θέλουν τζάμπα δουλειά που να τους αποφέρει τεράστια κέρδη.

 

Δίνουν το δικαίωμα στον κάθε τυχοδιώκτη πλιατσικολόγο με τον φερετζέ του επιχειρηματία να προσλαμβάνει όσους θέλει δωρεάν, να τους απολύει στον χρόνο επάνω χωρίς αποζημίωση, αλλά “με μία επιταγή πρόσληψης” (όπως Αμερική), και να προσλαμβάνει εκ νέου προσωπικό και πάλι τζάμπα. Τουλάχιστον οι Μαύροι σκλάβοι της Αμερικής είχαν και το δικαίωμα της σίτισης και της στέγασης. 

 

Τούτοι εδώ οι νεοσκλάβοι πρέπει να βρίσκουν (άγνωστο πώς) χρήματα να αγοράζουν το ψωμί τους και να πληρώνουν ενοίκιο (ή φόρο κατοικίας) στο Κράτος που τους έκανε σκλάβους. Κερατάς και δαρμένος, αυτή είναι η πολιτική εργασίας στην σημερινή Ελλάδα. Ακόμη και την μπάλα την σιδερένια στο πόδι θα την αγοράζουν μόνοι τους με φόρο πολυτελείας χωρίς να μπαίνει η απόδειξη αγοράς στα έξοδα της φορολογικής δήλωσης. Αν βέβαια την αγοράσεις με δάνειο την μπάλα θα είναι ακόμη καλύτερα. 

 

Το μόνο κοινό που έχουν εκείνοι οι Μαύροι με τους Έλληνες Μαύρους είναι ότι οι επιστάτες τους ήταν της ίδιας φυλής. Έπαιρναν το ρεγάλο τους ανάλογα με το πόσο σκληροί ήταν απέναντι στο ίδιο το κύτταρό τους. Ακριβώς όπως τούτοι εδώ που φέρουν το “ελληνική υπηκοότητα” όχι από συναίσθημα αλλά ως διαβατήριο για την δουλοπρέπεια τους απέναντι στα αφεντικά τους.

Βέβαια κι αυτοί σκλάβοι είναι ως επιστάτες απλά είναι σκλαβομπάσταρδοι από την κορυφή ως τα νύχια.

 

Καβάλα στο άλογο που τους παραχώρησαν οι Αποικιοκράτες της Ε.Ε κραδαίνοντας το μαστίγιο κάνουν ό,τι γουστάρουν γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει δρόμος να σπάσουν οι σκλάβοι τα δεσμά. Διότι το σπάσιμο των δεσμών έγινε στην Ελλάδα εδώ και 100 χρόνια και στην πορεία μέχρι σήμερα άνοιξαν πολλά κεφάλια για το σπάσιμο της αλυσίδας που παρέλαβαν οι κοτζαμπάσηδες από τους Τούρκους. 

 

Οι αγώνες των Μαύρων Ελλήνων έγιναν, τα δικαιώματα αποκτήθηκαν, έστω και λειψά, και με μία κοντυλιά οι σκλαβομπάσταρδοι που έγλειφαν χρόνια κάθε είδους εξουσία ανέλαβαν κανονικά σήμερα να υλοποιήσουν τις εντολές των Ευρωπαίων που Αποικιοκράτες ήταν, Αποικιοκράτες παραμένουν.

 

Ο σκλάβος ένα πράγμα φοβάται: Το μαστίγιο, το οποίο λειτουργεί ως ασπίδα για τον κάθε σκλαβομπάσταρδο και τα αφεντικά του. Κάποτε ήταν εργαλείο πόνου, σήμερα είναι εργαλείο φόβου. Ο πόνος σε κάνει να οργίζεσαι ενώ ο φόβος σε κάνει να υποκύπτεις.-

Στον Τοίχο

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης

Μετά τη Λαμπεντούζα το Φαρμακονήσι.

Δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, αφού μονάχα τον τελευταίο χρόνο μετράμε 162 χαμένες ανθρώπινες ψυχές στα νερά των δικών μας θαλασσών. Σ΄ αυτή την ίδια θάλασσα άλλοι ευρωπαίοι κλωτσούσαν, το ’22, τα ελληνόπουλα που προσπαθούσαν να επιβιβαστούν στα πλοία και στις βάρκες στην καταστροφή της Σμύρνης. Σε αυτά τα νερά έχουν πνιγεί κυνηγημένοι, εξαθλιωμένοι άνθρωποι πηγαίνοντας, είτε προς τη μια, είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Πρώτα πρώτα, ο πνιγμός ανθρώπων στη δική μας θάλασσα είναι δικό μας πρόβλημα και δικό μας κρίμα. Μόνο το γεγονός, ότι μπαίνουν σε βάρκες με τα μωρά τους Γενάρη μήνα, φτάνει για να αντιληφθεί ο καθένας σε τι κατάσταση εξαθλίωσης βρίσκονται οι άνθρωποι. Ο εκφασισμός της κοινωνίας μας, η παρότρυνση από τον ίδιο τον αρχηγό της ΕΛΑΣ "να τους κάνουμε το βίο αβίωτο", οι εντολές να τους ρυμουλκούν πίσω στη Τουρκία, αυτά είναι που έφεραν τον πνιγμό των παιδιών. Μόνο στραβός δε βλέπει, ότι κι εμάς θα μας φτάσουν σε ανάλογες συνθήκες, αν χάσουμε την ανθρωπιά μας και αν δεν αντισταθούμε στο φασισμό τους.

Το Ε.Πα.Μ. καταγγέλλει την αγαστή συνεργασία των κυκλωμάτων δουλεμπορίας, που έχουν αφεθεί ελεύθερα να αλωνίζουν, μετατρέποντας τη χώρα σε σκουπιδότοπο ψυχών και των δυνάμεων «ασφαλείας» που πότε διευκολύνουν και πότε παριστάνουν τους κέρβερους της «τάξης» και της «ασφάλειας» της χώρας, ανάλογα με τις συνθήκες και τις σκοπιμότητες.

Το Ε.Πα.Μ. καταγγέλλει, ότι αυτό το έγκλημα το έκανε η προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ, αυτής της ένωσης που κατάντησε την Ευρώπη να ηγείται στην απανθρωπιά, στη καταπάτηση των δικαιωμάτων, στην εξαθλίωση των λαών. Ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε η Ευρώπη μαζί με τους αμερικανούς, όπου με τους πολέμους τους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και αλλού, δημιούργησαν τις στρατιές των εξαθλιωμένων, τώρα η προεδρεία της Ευρώπης στο δρόμο του Φασισμού και στην υπηρεσία των σύγχρονων ναζί, δολοφονεί εν ψυχρώ. Μετά τη Λαμπεντούζα το Φαρμακονήσι κι όπως κι εκεί έτσι κι εδώ τα κροκοδείλια δάκρυα περισσεύουν.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

Αθήνα 24 Γενάρη 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Πρωτοφανής συγκέντρωση του ΕΠΑΜ στην Καλλιθέα.

Οι πολίτες με μοναδική συμμετοχή κήρυξαν την έναρξη διαλόγου για τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα!

Ήταν πέρα από κάθε προσδοκία! Ο κόσμος γέμισε τον κινηματογράφο Καλυψώ, με καθιστούς και όρθιους, στην πλατεία και τον εξώστη, ενώ δεκάδες πολίτες, όλων των ηλικιών, παρέμεναν στο πεζοδρόμιο καθ΄όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Από την άλλη δεν μπορούν να μετρηθούν αυτοί που ήρθαν και δεν μπόρεσαν καν να μπουν  μέσα στην αίθουσα, λόγω του κόσμου και αναγκάστηκαν να φύγουν.

Σε όλους αυτούς όμως το ΕΠΑΜ δίνει μια υπόσχεση: να βρεθεί σε κάθε συνοικία της Αθήνας και να συζητήσει το πρόγραμμα του για μια κυβέρνηση παλλαϊκού Μετώπου και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Η επιτυχία αυτής της εκδήλωσης αποτελεί για το ΕΠΑΜ εναρκτήριο λάκτισμα σε μια πορεία ενημέρωσης του λαού για τη διέξοδο από την κρίση και ανατροπή αυτού του καθεστώτος με συγκεκριμένα βήματα και προτάσεις.

Δ.Καζάκης: «Δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή δύναμη όποιος αναγνωρίζει το χρέος»

«Η Ελλάδα βρίσκεται στην κοιλιά ενός θηρίου. Έχει αρχίσει η διαδικασία της πέψης και το θηρίο ετοιμάζεται να μας αφοδεύσει. Κάποιοι αυτό το θεωρούν επιτυχία γιατί θα βγεις αλλά φαντάσου σε τι κατάσταση θα βρίσκεσαι". Έτσι άρχισε την ομιλία ο γ.γ. του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης και συνέχισε: «προσπαθούν να μας πείσουν ότι επειδή χρωστάμε δεν έχουμε δικαιώματα. Ότι δε μας αξίζει αυτός ο τόπος άρα δεν οφείλουμε να τον υπερασπιστούμε».

 Φωτογραφία: Νίκος Ανδρεανάκης

Φωτογραφία: Νίκος Ανδρεανάκης

«Λένε στον ελληνικό λαό πως επειδή χρωστά δεν έχει δικαιώματα και πολύ περισσότερο πως δεν μας αξίζει αυτό ο τόπος και άρα ορθώς δεν τον υπερασπιζόμαστε.... Μας κατατάσσουν στα αποτυχημένα κράτη, γιατί θέλουν τα μη βιώσιμα στοιχεία να τα δώσουν στους δανειστές. Δεν έχουν όμως υπολογίσει τον αστάθμητο παράγοντα που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον λαό ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει την ανατροπή» τόνισε για να συνεχίσει «Μπορούμε να απαλλαγούμε από το χρέος; Ναι μέσα από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Δεν πρέπει να σώσεις μόνο την "πολυκατοικία" πρέπει να έχει και την κυριαρχία του οικοπέδου. Οικειοθελώς οι προδότες απεμπόλησαν την εθνική κυριαρχία γιατί χωρίς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν έχουμε λόγο να συζητούμε το οτιδήποτε. Όσοι το πράττουν έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη του εχθρού. Αναγνώριση το χρέους σημαίνει αναγνώριση μεθοδεύσεων και μερική αθώωση όλων όσοι έβαλαν τη χώρα στο χρέος. Δε μπορεί λοιπόν σήμερα να υπάρχει φιλολαϊκή δύναμη που να αναγνωρίζει το χρέος, έστω και μερικά!»

Δείτε το βίντεο της ομιλίας του Δ. Καζάκη από εδώ

Φωτογραφία: Νίκος Ανδρεανάκης

«Η χώρα πρέπει να μείνει έρμαιο των πολυεθνικών συγκροτημάτων και της παρασιτικής ελίτ που υπηρετεί τα συμφέροντα τους, για αυτό δεν παρουσιάζουν ένα πραγματικό σχέδιο ανάπτυξης» υπογράμμισε ο Όθωνας Κουμαρέλλας, Β΄συντονιστής της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.«Μας έστρεψαν στον τουρισμό και τις υπηρεσίες ως πρότυπο ανάπτυξης. Να περνάμε καλά κι ας γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Διότι κανείς δεν σκέφτηκε ότι αν δεν υπάρχει ένα σοβαρό παραγωγικό υπόβαθρο η χώρα καθίσταται ευάλωτη στην κατάρρευση. Δεν υπάρχουν μοντέλα. Στόχος είναι η ευημερία του τόπου" προσέθεσε και συνέχισε: «Απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία θα πρέπει να αντιτάξουμε μια εθνική οικονομία. Πως μπορούμε να το πράξουμε: Με την ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς αλλά και ενός κράτους που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους και της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η εθνική οικονομία πρέπει να οικοδομηθεί προς όφελος του λαού με σκοπό την κοινωνική ευημερία. Για αυτό χρειάζεται μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση και ένας καταστατικός χάρτης» .

Δείτε το βίντεο της ομιλίας του Ό. Κουμαρέλλα από εδώ

Φωτογραφία: Νίκος Ανδρεανάκης

«Οι νέοι πρέπει να συμμετάσχουν, ο καθένας από το μετερίζι του, στη γενική πολιτική απεργία για την ανατροπή της δωσιλογικής κυβέρνησης» τόνισε ο εκπρόσωπος της νεολαίας του ΕΠΑΜ, Αλέξης Ξιφαράς που συμπλήρωσε: «Κάποιοι αντιλαμβάνονται την κρίση σα φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν κρυολόγημα που θα περάσει μόνο του, αρκεί να μην προκαλούμε την εξουσία. Θα διαψευσθούν οικτρά».

«Για να ανατραπεί αυτή η δωσιλογική κυβέρνηση πρέπει να υπάρξει ενεργή συμμετοχή των νέων μέσα από την οργάνωση εκδηλώσεων ενημέρωσης, συζήτησης, αλληλεγγύης και στήριξης στρωμάτων που πλήττονται. Ο κατήφορος και η μαυρίλα θα λάβουν τέλος. Μοναδικά σημεία αναφοράς μας είναι η Δημοκρατία, η ισηγορία, η ισονομία και η παρρησία" είπε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Ξιφαράς.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας του Α. Ξιφαρά από εδώ

Φωτογραφία: Νίκος Ανδρεανάκης

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Στην εκδήλωση θερμό χαιρετισμό από καρδιάς απηύθυνε ο πρόεδρος του κινήματος "Δραχμή πέντε αστέρων" Θεόδωρος Κατσανέβας ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά τα εξής

O Γιώργος Κωνσταντινίδης μέλος του αγγλικού κόμματος UKIP, επικεφαλής του οποίου είναι ο Νάιτζελ Φάρατζ,  απευθυνόμενος στον κόσμο που γέμισε ασφυκτικά τον κινηματογράφο ΚΑΛΥΨΩ τους ζήτησε να μην χάσουν την ελπίδα τους και να παραμείνουν ενωμένοι (δείτε εδώ το χαιρετισμό του).

Η βουλευτής των ΑΝΕΛ, Ραχήλ Μακρή δήλωσε πως χαίρεται ιδιαίτερα που βρίσκεται ανάμεσα σε άτομα που μπορεί να έχουν διαφορές, έχουν όμως τον ίδιο στόχο σε ένα κοινό αγώνα που δεν είναι άλλος από τη ανατροπή αυτού του συστήματος (δείτε το χαιρετισμό της εδώ).

Το μέλος του ΔΗΚΚΙ και Συνταγματολόγος Ηλίας Νικολόπουλος παρουσίασε αναλυτικά σε ποια σημεία έχει γίνει παραβίαση το Συντάγματος και δήλωσε πως σε όλους αυτούς που το έπραξαν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για εσχάτη προδοσία (δείτε εδώ τον χαιρετισμό του).

Θα δώσεις ξανά την λευκή επιταγή που σου ζητούν;

Φαντάσου να σου χτυπά την πόρτα κάποιος και να σου ζητά να του δώσεις μια λευκή επιταγή στο όνομά σου, ώστε να την χρησιμοποιήσει όπως αυτός κρίνει καλύτερα. Θα το έκανες ποτέ; Θα έδινες μια τέτοια λευκή επιταγή στο όνομά σου χωρίς κανενός είδους εγγύηση; Και πώς θα σου φαινόταν αν αυτός που σου ζητά την λευκή επιταγή, απαιτεί τη δική σου ζωή και της οικογένειά σου ως ενέχυρο; Δηλαδή αν αυτός αποδειχθεί απατεώνας, εσύ θα πρέπει να πληρώσεις τις ζημιές, όχι μόνο από την τσέπη σου, αλλά και με τη ζωή της οικογένειάς σου.

Κάτσε και σκέψου το λίγο. Θα το έκανες ποτέ; Και μάλιστα θα έδινες μια τέτοια λευκή επιταγή σε κάποιον για να ξεφορτωθεί τον προηγούμενο που σου ζήτησε μια ανάλογη λευκή επιταγή και αποδείχτηκε απατεώνας; Αλήθεια, πώς θα χαρακτήριζες αυτόν που το κάνει και μάλιστα κατ’ επανάληψη;

Το ίδιο δεν γίνεται επί δεκαετίες σε τούτη την χώρα;

Η κάθε επίδοξη κομματική φάρα δεν έρχεται να σου ζητήσει μια λευκή επιταγή, την ψήφο σου; Και κάθε φορά τι αποδεικνύεται; Ότι πρόκειται για απατεώνες, ληστές και επιεικώς ανεπρόκοπους. Ποιος όμως καλείται να πληρώσει τα σπασμένα; Εσύ! Ποιος πληρώνει με την ζωή τη δική του και της οικογένειάς του; Εσύ! Σε ποιον ρίχνουν την ευθύνη ότι αυτός φταίει για όλα; Σ’ εσένα! Εσύ άλλωστε, σου λένε, δεν δέχτηκες να δώσεις αυτή την λευκή επιταγή; Γιατί τώρα ζητάς τα ρέστα;

Βέβαια, σου τάξανε λαγούς με πετραχήλια για να σου αρπάξουν την λευκή επιταγή. Σου είπανε κοίτα εσύ τη δουλειά σου κι άσε εμάς που ξέρουμε τι να κάνουμε. Και, ψιτ άκου, θα έχεις και συ το κάτι τι σου αν κάνεις τα στραβά μάτια. Κανά ρουσφετάκι, κανά δανειάκι, καμιά αρπαχτή, όλο και κάτι θα καθίσει. Στο κάτω-κάτω της γραφής τι ανησυχείς; Αν αποδειχθεί απατεώνας ο ένας, μπορείς κάλλιστα την επόμενη φορά να δώσεις μια νέα λευκή επιταγή σε έναν άλλον για να ξεφορτωθείς τον πρώτο.

Και ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα;

Δίνοντας μια στον ένα και μια στον άλλο λευκές επιταγές σ’ άφησαν ταπί σε μια χρεοκοπημένη χώρα να μην μπορείς να πιστέψεις αυτό που γίνεται. Να μην μπορείς να πιστέψεις ότι εσύ, τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου έχετε γίνει πια πεόν, δουλοπάροικοι για τα χρέη που σου φόρτωσαν όσοι σου ζητούσαν τόσα χρόνια λευκές επιταγές. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι τίποτε δεν σου ανήκει, ούτε η χώρα σου, ούτε καν το σπίτι των γονιών σου. Δεν μπορείς να πιστέψεις πώς η ίδια η επιβίωσή σου τώρα πια κρέμεται από μια τόσο λεπτή κλωστή που ανά πάσα στιγμή θα κοπεί. 

Και τώρα; Τι σου λένε τώρα; Μια από τα ίδια. Αυτοί που κυβερνάνε και που τόσα χρόνια σε λεηλάτησαν με εργαλείο την δική σου λευκή επιταγή, τι σου λένε; Μην τυχόν και δεν πληρώσεις τα χρέη που εμείς σου φορτώσαμε, γιατί ουαί κι αλλοίμονό σου. Κι εσύ λουφάζεις. Ο θυμός βράζει μέσα σου, αλλά εσύ λουφάζεις. Έχεις κρυφτεί σπίτι σου και περιμένεις να τους τιμωρήσεις με την ψήφο σου.

Πώς; Ψάχνοντας να βρεις κάποιον άλλον να του δώσεις μια νέα λευκή επιταγή; Τόσα χρόνια, τέτοια κατάντια κι ακόμη να μάθεις; Όποιος σου ζητά λευκή επιταγή είναι τουλάχιστον ύποπτος και πρέπει να τον αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι.

Θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβεις;

Ειδικά σήμερα. Πόσο αντέχεις να πειραματιστείς με μια ακόμη λευκή επιταγή; Πόσο μπορείς να παίξεις την ζωή σου και την ζωή των δικών σου κορώνα γράμματα, δίνοντας μια ακόμη λευκή επιταγή;

Θα μου πεις, τουλάχιστον θα ξεφορτωθώ αυτούς που κυβερνάνε. Ναι, αλλά αυτό δεν έλεγες πάντα; Κάτσε να ψηφίσω, δηλαδή να δώσω λευκή επιταγή, στους μεν μπας και γλυτώσω από τους δε. Και τελικά τι έγινε; Και οι μεν και οι δε μας οδήγησαν όχι μόνο σε μια πρωτοφανή καταστροφή, αλλά πούλησαν εμάς σαν δουλοπάροικους και την χώρα σαν οικόπεδο.

Τους βλέπεις σήμερα πόσο καλά κυβερνούν από κοινού; Θυμάσαι τα «χρονοντούλαπα της ιστορίας» που το ΠΑΣΟΚ θα έκλεινε το «κράτος της δεξιάς»; Θυμάσαι την «χούντα του ΠΑΣΟΚ» που θα ανέτρεπε η ΝΔ; Τελικά αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν τίποτε περισσότερο από συνεταιράκια στην λεηλασία του τόπου στη δούλεψη των ίδιων αφεντικών, πρωτίστως των μεγάλων αφεντικών της «Ευρώπης» και του «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Ναι, αλλά τώρα είναι διαφορετικά, θα μου αντιτείνεις.

Ναι, τώρα έχουμε αυθεντικούς αντιμνημονιακούς, αριστερούς και δεξιούς. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Και δεν μου λες γιατί αυτοί οι αντιμνημονιακοί σου ζητάνε επίσης λευκή επιταγή;

Γιατί εντοπίζουν το πρόβλημα σχεδόν αποκλειστικά στο μνημόνιο, όταν βιώνουμε ένα ολόκληρο καθεστώς αποικιακής κατοχής πρωτίστως από τους Ευρωπαίους; Γιατί δεν λένε κουβέντα για το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ που κάνει αχρείαστα τα μνημόνια, μιας και όσα προβλέπει είναι πολύ πιο σκληρά για τους λαούς και τις χώρες απ’ ότι εφαρμόστηκε έως τώρα με τα μνημόνια; Δεν γνωρίζουν, δεν τους ενδιαφέρει, ή τα έχουν βρει με τους κατακτητές αποικιοκράτες;

Γιατί δεν παραιτούνται από την Βουλή ως έσχατο μέτρο ανάγκης προκειμένου να προκαλέσουν έστω εκλογές και μένουν εκεί άβουλοι θεατές της συνεχιζόμενης κατεδάφισης της χώρας; Τι είναι γι’ αυτούς πιο πολύτιμο; Η δική σου ζωή, ή δική τους παρουσία σε μια ατιμασμένη και ουσιαστικά ανύπαρκτη Βουλή;

Γιατί παραλύουν όταν τους ρωτούν, που θα βρείτε τα λεφτά; Γιατί έστω δεν πρωτοστατούν στο άνοιγμα ενός δημόσιου διαλόγου για να αναμετρηθούν απόψεις και επιχειρήματα για το καλό του λαού και της χώρας; Τι φοβούνται και δεν το επιτρέπουν ούτε καν μέσα στο κόμμα τους;

Γιατί μιλάνε για πατρίδα μόνο όταν θέλουν να καπηλευθούν τα αισθήματα του λαού, αλλά κανείς τους δεν είναι έτοιμος να την υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων; Γιατί όποτε γίνεται λόγος για ρήξεις, ανατροπές και αναμετρήσεις με τα συμφέροντα και τους θεσμούς που μας οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάντια, αυτοί ανακαλύπτουν μόνο το τι θα πάθουμε αν τα βάλουμε μαζί τους; Γιατί έχουν υποκαταστήσει τον αγνό λαϊκό πατριωτισμό με τον κομματικό πατριωτισμό που ανέκαθεν ήταν το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων;

Η παρέλαση έχει αρχίσει.

Όλοι οι απατεώνες επί σκηνής. Ο μαριονετίστες της επίσημης πολιτικής σκηνής έχουν αραδιάσει τον θίασο τους. Κι εσύ σαν άμοιρος θεατής πρέπει να ταυτιστείς μ’ έναν από δαύτους. Ο θίασος διαθέτει «ήρωες» για κάθε ρόλο και για κάθε γούστο.

Υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί. Υπάρχουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Υπάρχουν κεντροδεξιές πολυκατοικίες και κεντροαριστερές. Υπάρχουν κόμματα του ευρώ και κόμματα της δραχμής. Υπάρχουν καλοί φασίστες με κουστούμι και γραβάτα και κακοί φασίστες που τρέμουν την εισαγγελική αρχή.

Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Ποντάρουν στο πώς είσαι μαθημένος να σκέφτεσαι. Ο λαός αγωνίζεται για να αλλάξει τα πράγματα. Ο όχλος θέλει απλά να εκδικηθεί με όποιον τρόπο μπορεί. Ο λαός σκέφτεται τι τον συμφέρει καλύτερα. Ο όχλος σκέφτεται τι τον έχει εντυπωσιάσει περισσότερο. Ο λαός ζει για την πατρίδα. Ο όχλος γι’ αυτόν που φαίνεται να δίνει τα περισσότερα.

Σε ποια κατηγορία ανήκεις;

Θα απαλλαγείς επιτέλους από την νοοτροπία του όχλου; Θα αποκτήσεις την αξιοπρέπεια του πολίτη ενός λαού που αξίζει να ζήσει; Θα δεις επιτέλους στην ψήφο σου ένα όπλο στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από το χειρότερο καθεστώς κατοχής που έχει βιώσει στην ιστορία της; Ή θα συρθείς για μια ακόμη φορά να δώσεις λευκή επιταγή;

 

Αναρωτιέμαι μερικές φορές πώς είναι δυνατόν κανονικοί άνθρωποι, επαγγελματίες, άνθρωποι της δουλειάς, που ξέρουν πώς βγαίνει το μεροκάματο στην αληθινή ζωή, να αποδέχονται την λευκή επιταγή στην πολιτική. Ιδίως όταν στην προσωπική τους επαγγελματική ζωή κάτι τέτοιο θα τους έκανε να βγουν από τα ρούχα τους. Κι όμως όταν νιώθουν ότι φτάνει η ώρα των εκλογών, λες και μεταμορφώνονται στα αυτόματα του Αριστοτέλη. Ψάχνουν να βρουν ποιος θα τους εξαπατήσει εκ νέου. Σε ποιον πρέπει να δώσουν πάλι λευκή επιταγή. Κι έτσι η καταστροφή θα κάνει τον κύκλο της και οι απατεώνες να βρεθούν πάλι από πάνω.

Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω μια τέτοια συμπεριφορά. Είναι σαν τον αγράμματο που αρνείται να μάθει γραφή κι ανάγνωση. Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο, λέγανε οι παλιοί. Και να σκεφτεί κανείς πώς αυτός ο λαός έχυσε ποταμούς αίματος για να λυτρωθεί από την αγραμματοσύνη τόσο στην ζωή του, όσο και στην πολιτική του. Να γιατί ο λαός μας, όσο κανείς άλλος, είχε σαν πιο τιμητική προσφώνηση, όχι το πρίγκιπας, αλλά το δάσκαλε.

Και τώρα; Που κατάντησε τώρα;

Δεν είναι η πρώτη φορά. Ο Παλαμάς το 1908 έγραφε:

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα

ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Ο Παλαμάς το έγραψε αυτό το 1908 για την συντριμμένη Ελλάδα της κατοχής από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, όπου οι ξένοι επίτροποι έλυναν κι έδεναν σε μια χώρα που κανείς δεν υποληπτόταν. Ούτε καν ο ίδιος της ο λαός. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να βρει ο Έλληνας τον εαυτό του μέσα από διαρκείς πολέμους, επαναστάσεις, δικτατορίες και κατοχές. Μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες ο ελληνισμός βίωσε ανείπωτες καταστροφές, προδοσίες και εθνικούς ακρωτηριασμούς μέχρι να βρει τον εαυτό του και να αποδείξει ότι του αξίζει η πατρίδα του καθώς την υπεράσπιζε εναντίον της Ενωμένης Ευρώπης των ναζί.

Σήμερα κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα.

Κάτσε λοιπόν και σκέψου. Εδώ παίζεται η δική σου ζωή, η οικογένεια και τα παιδιά σου. Μην τα προδώσεις. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες και παιδιάστικες δικαιολογίες. Μην προφασίζεσαι ότι δεν έχεις άλλη επιλογή. Γιατί έχεις. Ίσως για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση έχεις άλλη επιλογή. Άσε τα κατινίστικα, «γιατί δεν τα βρίσκετε;» Το αίμα νερό δεν γίνεται. Η φωτιά δεν μπορεί να καίει στα βουρκόνερα. Ούτε το φως στο σκοτάδι. Η ώρα να κάνεις την επιλογή σου ήρθε.

Κι όσο κάνεις πώς δεν ακούς το κάλεσμα, τόσο θα ζεις μέσα στην ατελείωτη κόλαση. Σκέψου μόνο ποιος είναι ικανός να τα βάλει με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες προκειμένου να σωθεί η πατρίδα; Να σωθείς εσύ και τα παιδιά σου;

Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι μέσα στο 2014 και στα λίγα χρόνια που μας μένουν ως χώρα, θα μάθουμε τι σημαίνει στην πράξη η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Θα ζήσουμε εθνικούς ακρωτηριασμούς πολύ πιο επώδυνους από απ’ αυτούς της ιστορίας μας. Είναι σίγουρο ότι θα δούμε ακόμη και πολέμους σαν εκείνον του 1897, τον πόλεμο της ντροπής. Ίσως και μέσα στο 2014. Θα μάθεις να είσαι πρόσφυγας, ή μετανάστης μέσα στην ίδια σου την χώρα. Θα ζήσεις τις ιστορίες των παππούδων σου για την καταραμένη προσφυγιά, τον απεγνωσμένο αγώνα για ένα καρβέλι ψωμί. Όμως αυτή την φορά χωρίς ελπίδα. Η κατηφόρα που έχει πάρει η χώρα έχει μόνο μια σίγουρη κατάληξη. Την μαζική εξόντωση του πληθυσμού της και την ολοκληρωτική της καταστροφή.

Αν σε ξενίζουν όλα αυτά και τα νομίζεις υπερβολικά, τότε σκέψου τι νόμιζες όταν κάποιοι σαν κι εμένα σου έλεγαν το τι θα συμβεί πριν από τρία και πλέον χρόνια. Σκέψου πόσο έπεσες έξω και πόσο άσχημα πήγαν τα πράγματα. Σκέψου ποιος σου είπε την αλήθεια όταν ακόμη ήταν νωρίς για να κάνεις κάτι και να αποφύγεις την κόλαση στην οποία σε καταδίκασαν.

Δεν είναι ώρα για κλαίμε την μοίρα μας, αλλά μόνο για δράση.

Τώρα, τώρα πριν έρθουν τα πολύ χειρότερα. Μόνο εσύ μπορείς να αλλάξεις αυτή την καταδίκη. Μόνο εσύ μπορείς να τα αποτρέψεις όλα αυτά. Και το πρώτο βήμα είναι να ξεφύγεις από την λογική της λευκής επιταγής και να γυρίσεις την πλάτη στους ενορχηστρωτές της επίσημης πολιτικής.

Μπορούμε να συνθέσουμε και να πούμε το δικό μας τραγούδι. Κι αυτή την φορά θα είναι ένα τραγούδι αναστεναγμού και ελπίδας, δύναμης και αποφασιστικότητας σαν τους αρχαίους πυρρίχιους που συνόδευαν πάντα τους Έλληνες στη μάχη για την πατρίδα. Δώστους να καταλάβουν ότι δεν ανήκεις στον όχλο, ότι παρά το στημένο πολιτικό σκηνικό ανήκεις σ’ έναν λαό που ξέρει, ίσως όσο κανείς άλλος, από απροσδόκητες ανατροπές. Και τότε θα δεις πόσο γρήγορα και εύκολα ξεμπερδεύουμε με τα προβλήματα, αλλά και μ’ αυτούς που τα δημιουργούν.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 8:34 μ.μ.

Οι ευρω-περιοχές ή η διάλυση των κρατών.

François Asselineau – Union Populaire Républicaine

Οι χώρες της περιφέρειας είχαν την ατυχία να δοκιμαστούν πρώτα από τις συνέπειες της συμμετοχής στην ΕΕ με την Ελλάδα να παρουσιάζει τέτοια καταστροφή που πλησιάζει μόνο χώρα ύστερα από πόλεμο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης δεν θα έχουν την ίδια τύχη με την Ελλάδα. Ο στόχος δεν είναι μόνο η οικονομία αλλά η ίδια τους η ύπαρξη ως συγκροτημένα έθνη, ακριβώς όπως συνέβη με το Ιράκ, με την Συρία, με το Αφγανιστάν, με την Λιβύη κλπ. Η τακτική διαφέρει…

Α. Η ευρωπαϊκή …διάλυση

Ενώ η προπαγάνδα των ευρωπαϊστών μας λέει εδώ και μια 20ετία ότι «η δημιουργία μιας Ενωμένης Ευρώπης, θα είναι το αντίβαρο στην ηγεμονία των ΗΠΑ», έχουν ενταθεί οι αποσχιστικές τάσεις παντού στην Ευρώπη ακόμα και σε χώρες που δεν αντιμετώπιζαν ποτέ πρόβλημα. Παραδείγματα:

ΒΕΛΓΙΟ: Βαλονία # Φλάνδρα, δεν είναι καθόλου απίθανος ο διαμελισμός δεδομένων των σχέσεων των 2 κοινοτήτων.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: από Ηνωμένο Βασίλειο μετασχηματίζεται σε …Διαιρεμένο Βασίλειο. Η Σκωτία ανακοίνωσε ότι στις 18 Σεπτεμβρίου 2014 θα διεξάγαγει δημοψήφισμα με το ερώτημα «θέλετε μια Σκωτία ανεξάρτητη»; Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το 1/3 τίθεται ΥΠΕΡ.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Στην Καταλονία οι αρχηγοί των 2 κυριότερων κομμάτων (το δεξιό CIU και το αριστερό ERC) ήρθαν σε συνεννόηση και αποφάσισαν την διενέργεια δημοψηφίσματος για την απόσχιση από την Ισπανία μέσα στο 2014.

Β. Οι Καταλανοί διεκδικούν απόσχιση… στα αγγλικά

Η Ισπανία επικύρωσε τον Ευρωπαϊκό Χάρτη των περιφερειακών ή μειονοτικών που έπρεπε να τύχουν διαφύλαξης και προώθησης (που εκπόνησε το Συμβούλιον της Ευρώπης με τις ευλογίες της ΕΕ) το 2001 αναγνωρίζοντας επιπλέον των καστιλιάνικων (=τα ισπανικά) ως γλώσσες της Ισπανίας τις παρακάτω:

1.τα αραβικά (λόγω των θυλάκων της Ceuta και Melilla στο Μαρόκο) ,

2. τα αραγονικά

3.τα αρανικά,

4.τα αστουριανά,

5.τα βάσκικα,

6.τα καταλανικά,

7.τα γαλικιανά,

8.τα βαλενσιἀνικα

Το περίεργο είναι ότι πολλοί Καταλανοί διεκδικούν «ανεξάρτητη» Καταλονία στο πλαίσιο της ΕΕ ….στα αγγλικά!

Και δεν είναι μόνο η γλώσσα. Αυτό που θέλουν είναι να γίνουν όπως μία Πολιτεία των ΗΠΑ σε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη.

26.09.2012 Arthur Mas ( δεξιό κόμμα CIU) : «θέλουμε η Καταλονία να έχει τις ίδιες εξουσίες όπως μία Πολιτεία των ΗΠΑ σε μία Ομοσπονδία»

Το ‘πε και το ‘κανε: ‘Ο Μας ξεκινάει περιοδεία στις ΗΠΑ για να προωθήσει την Καταλονία’ και υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Πολιτεία της Μασσαχουσέτης.

Η Καταλανική Βουλή (La Generalitat) δημιούργησε :

1. Γραμματεία Εξωτερικών

2. Αντιπροσωπείες στο Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο και ΗΠΑ (επ’ ευκαιρία ο αντιπρόσωπος της Καταλωνίας στις ΗΠΑ είναι ο πολύ καταλανός .. Andrew Davis σπουδαγμένος στην Αγγλία και ΗΠΑ και ο οποίος μάλλον δεν μιλάει γρι καταλανικά)

Το πρόβλημα για τους Καταλανούς είναι ότι δεν συμφωνούν όλοι με την απόσχισή της. Μόλις η ισπανική ελίτ συνειδητοποίησε τι επέτρεψε (εν αγνοία της;) να δημιουργηθεί, άρχισε να πανικοβάλλεται.

Ο συνταγματάρχης Κάστρο δήλωσε: «Καταλανική ανεξαρτησία; Μόνο πάνω απ’ το πτώμα μου»

Ο ισπανός αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Κουάδρας δήλωσε : «το δημοψήφισμα είναι παράνομο… θα πρέπει να πάει σπίτι της η Βουλή και να τοποθετηθεί αντιπροσωπεία της κυβέρνησης… κι αν βγάλουν τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί θα παρέμβει η Εθνοφυλακή …πρέπει να μπει τέρμα με όλα τα διαθέσιμα μέσα..»

Δ. Η διάλυση της Γαλλίας

Η Γαλλία υπέγραψε τον Χάρτη για γλώσσες το 1999 αλλά παρουσιάστηκε πρόβλημα με τα αραβικά ή τα κινέζικα που μιλιούνται σε ολόκληρες συνοικίες στο Παρίσι. Έτσι, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας απεφάνθη ότι η επίσημη γλώσσα της Γαλλίας είναι τα γαλλικά βάσει του άρθρου 2 του Συντάγματος κι έτσι τελικά, η Γαλλία δεν επικύρωσε τον Χάρτη τότε.

Το 2008, όμως, στην αναθεώρηση του Συντάγματος της Γαλλίας, την οποία έκανε νύχτα ο Sarkozy προσέθεσε ένα νέο άρθρο, το 75-1, σύμφωνα με το οποίο «οι περιφερειακές γλώσσες ανήκουν στην κληρονομιά της Γαλλίας». Ο δε Hollande υποσχέθηκε ότι θα επικυρώσει τον Χάρτη!!

Ενώ λοιπόν κόπτονται για τις περιφερειακές γλώσσες που είναι πεθαμένες, η Υπουργός Παιδείας Geneviève Fioraso απ΄την μια δηλώνει ότι «τα γαλλικά έχουν περιθωριοποιηθεί στην ζωή κι ότι πρέπει να επιτραπεί η εκπαίδευση στα αγγλικά», η δε Υπουργός Πολιτισμού Aurélie Filipetti δηλώνει «ότι τα γαλλικά είναι γλώσσα πολύ κυριαρχική, πρέπει να μαθαίνουμε και οξιτάνικα, και καταλανικά και βρετάνικα».

Οι περιοχές στην Γαλλία η μία μετά την άλλη έχουν αποσχιστικές τάσεις:

ΒΡΕΤΑΝΗ

Στην Βρετάνη άρχισαν να κυκλοφορούν Τουριστικά T-shirts «FREEDOM Ελευθερία στις Χώρες μας» (στα αγγλικά φυσικά)

F= σημαία Βρετάνης

R=σημαία της χώρας των Βάσκων

Ε=σημαία της Καταλωνίας

Ε=σημαία της Κορσικής

D=σημαία της Ουαλίας

O=σημαία της Σκωτίας

M=σημαία της Ιρλανδίας

Επίσης συνδέεται η ανεξαρτησία της Βρετάνης με την ανεξαρτησία του Θιβέτ (!), οι οποίοι Θιβετιανοί διεκδικούν απόσχιση α λα …καταλάνικα

Η ιστορία της σημαίας της Βρετάνης:

-Η αρχική σημαία ήταν αυτή, υιοθετήθηκε τον 13ο αιώνα από τον Λουδοβίκο ΙΧ , τον Άγιο Λουδοβίκο.

-Το 1923 ο Morvan Marshall επινόησε αυτήν την σημαία που έκτοτε χρησιμοποιείται και αναγνώρισε δημοσίως ότι την «εμπνεύστηκε» από την αμερικάνικη σημαία.

-Ποίος ήταν ο Morvan Marshall;

Ιδρυτής του κινήματος «Breiz atao» (= Ελεύθερη Βρετάνη)

Συνεργάτης των ναζί

Η σημαία απαγορεύτηκε το 1944 από την Αντίσταση (Γκωλλιστές και Κομμουνιστές ).

Την επανέφερε ο Σαρκοζύ και οι συνεργάτες του (Οικολόγοι Πράσινοι- Daniel Cohn-Behndit etc)

ΠΥΡΗΝΑΙΑ (Περπινιάν)

Πιο νότια, το Περπινιάν έχει προχωρήσει σε στενότατη συνεργασία με τους αποσχιστές της Καταλωνίας .

-Το web site του δήμου είναι στα γαλλικά και στα καταλανικά ( http://www.mairie-perpignan.fr)

-Η νότια Καταλονία (στην Ισπανία) δημιούργησε αντιπροσωπεία , την Casa de la Generalitat, στην βόρεια Καταλονία (την γαλλική )!!!

-Ψήφισαν Χάρτα για την προστασία και προώθηση της καταλἀνικης γλώσσας

-Αυτοαποκαλείται ως «Βόρεια Καταλωνία» παραβαίνοντας κάθε νόμο του γαλλικού συντάγματος

-Εμφανίζει παντού τις 3 σημαίες: την γαλλική, την καταλανική, την σημαία της ΕΕ

Γενικά: παντού γίνεται προσπάθεια να αποφεύγεται η λέξη «Γαλλία» και τα εθνικά σύμβολα.

E. Η Ευρώπη των …Εθνοτήτων

Ιδού πώς οραματίζονται την Ευρώπη των Εθνοτήτων οι Οικολόγοι –Πράσινοι (εξέχουσα προσωπικότητα… ο Daniel Cohn-Bendit): http://www.voltairenet.org/article14960.html

Παρατηρήσεις:

Η Γαλλία διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη

Το ίδιο και η Ισπανία

Και το Βέλγιο

Και το ‘Ηνωμένο Βασίλειο

Η Ιταλία την γλυτώνει φτηνά (αποσχίζεται μόνο η Εμίλια-Ρομάνα και η Βενετία)

Το ίδιο και η Ελλάδα έχει ….μόνο «Μακεδονική Μειονότητα»

Παραδόξως η Γερμανία όχι μόνο μένει ως έχει αλλά προσαρτά και την Αλσατία, την Αυστρία, την Σιλεσία από την Πολωνία και τους Σουδήτες της Τσεχίας !!!!! Την ίδια ιδέα είχε κι ένας τύπος που τον έλεγαν Χίτλερ το 1938.Τι σύμπτωση;

ΣΤ. Διάλυση των συνόρων

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα: ο Οργανισμός EGTC

http://ec.europa.eu/regional_policy/cooperate/cooperation/egtc/index_en.cfm

Τι είναι αυτό;

Είναι οι ευρωπαϊκοί όμιλοι εδαφικής συνεργασίας (ΕΟΕΣ) που δημιουργήθηκαν για να ξεπεραστούν δήθεν τα εμπόδια στη διασυνοριακή συνεργασία και χρησιμεύουν ως μέσο συνεργασίας σε κοινοτικό επίπεδο. Αυτοί επιτρέπουν σε ομίλους συνεργασίας την υλοποίηση σχεδίων τοπικής συνεργασίας συγχρηματοδοτούμενων από την Κοινότητα ή την εκτέλεση ενεργειών τοπικής συνεργασίας με πρωτοβουλία των κρατών μελών. Οι ΕΟΕΣ έχουν ξεχωριστή νομική προσωπικότητα

Με άλλα λόγια επιβάλλουν δια-συνoριακή συνεργασία μεταξύ των πληθυσμών. Ξεχνάνε βέβαια ότι οι πληθυσμοί δεν θέλουν κι άλλη «διασυνοριακή συνεργασία» αλλά απλώς εργασία!!!!!

Ο σκοπός φυσικά είναι η διάλυση κάθε έννοιας συνόρου και να προετοιμάσουν το έδαφος για Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ). Για την Ελλάδα είναι ο Έβρος, η Κρήτη και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου…. Τυχαίο;;;

Ζ. Διαίρει και βασίλευε

Πανάρχαια, αλάνθαστη συνταγή που ακολουθούν κατά γράμμα οι ΗΠΑ με σπουδαία αποτελέσματα:

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ: Διαλύθηκε –αμερικάνικες βάσεις στο Κόσοβο

ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ: Διαλύθηκε –αμερικάνικες βάσεις στο Καζακστάν, Ουκρανία, Γεωργία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία

ΙΡΑΚ

ΣΥΡΙΑ

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

ΛΙΒΥΗ

Αυτονομιστικά Κινήματα Κίνας (Θιβέτ, Σιν Ζιάνγκ)

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το Θιβέτ:

-Τεράστια επαρχία της Κίνας από τον 13ο αιώνα

-Πηγάζουν 11 ποτάμια, λόγω υψομέτρου επιτρέπει να ελέγχεις την Ινδία και όλη την Κίνα, άρα τεράστιο στρατηγικό πλεονέκτημα

-Όλοι ξέρουμε ότι η Κίνα προσπαθεί βίαια να επιβάλει κινεζοποποίηση της περιοχής και καταπνίγει κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ποίος ήταν ο Δαλάι Λάμα:

1.Ο αδελφός του στο μισθολόγιο της CIA εργαζόταν ως μεταφραστής

2.Το 2008 ο Δαλάι Λάμα παραδέχθηκε ότι έλαβε εκατομμύρια δολάρια από την CIA για το αντάρτικο εναντίον της Κίνας

3.Φίλος πολλών Ναζί κι εδώ

Συμπέρασμα

-Η βαβελοποίηση της Ευρώπης είναι σκόπιμη, ώστε να δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η ήδη δύσκολη συνεννὀηση μεταξύ 27 κρατών

-Τα συγκροτημένα Έθνη πρέπει πάση θυσία να διαλυθούν είτε με βίαια μέσα είτε με «soft power» μέσω αποσχιστικών τάσεων, μέσω αναμόχλευσης ιστορικών παθών, υποβάθμιση της εκπαίδευσης και της έννοιας του κράτους-έθνους ή εν ανάγκη όπως στην περίπτωση της Ελλάδας μέσω γενοκτονίας.

-Για να αποπροσανατολιστεί εντελώς η κοινή γνώμη από τα βασικά προβλήματα που είναι η αποβιομηχανοποίηση, η ανεργία, το ευρώ, δημιουργούνται ζητήματα από το πουθενά.

Φορέας όλων αυτών είναι ένας: η Ευρωπαϊκή Ένωση.

από http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/

—————————————————————————————————————————————————————-

Αρκετά κατατοπιστικός και αναλυτικός ο ο αρθρογράφος, συναγωνιστής μας από τη Γαλλία μας θέτει μπροστά στο καίριο ερώτημα: “Τελικά, ποιος είναι ο λόγος για να παραμείνουμε στην Ευρώπη:”

ΕΠΑΜ Πειραιά

Η τέχνη της εξαπάτησης

του Γιώργου Χαλιμούρδα*

Θυμάστε το παλιό κόλπο όπου η Αστυνομία έπιανε πλοίο με 200 κιλά χασίς, ενώ οι μυημένοι υποψιάζονταν πως κάποιος το είχε καρφώσει για να έχει η Αστυνομία την επιτυχία της, όσο από πίσω πέρναγε άλλο πλοίο με 4 τόνους κόκα. Πάντα το μικρό ψάρι (το πιόνι) θα πιάνουν, θολώνοντας τα νερά, ενώ ο καρχαρίας θα καγχάζει ελεύθερος. Να είστε σίγουροι ότι το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την υπόθεση “κάθαρσης” που άνοιξαν οι κυβερνώντες και συνολικά το σύστημα που κυβερνά αυτό το τόπο. Αποτελεί ένα κομμάτι του παζλ χειραγώγησης που επιστημονικά ακολουθείται.

Πόσες φορές έχετε μείνει άφωνοι με αυτά που συμβαίνουν την τελευταία τριετία. Από προθέσεις, πρωτοβουλίες, πράξεις, διακηρύξεις, πολιτικές, των πολιτικών ανθρώπων αυτού του τόπου που … θέλουν το καλό μας. Τυχαία όλα αυτά; Μάλλον όχι.

Ο Στουρνάρας δηλώνει μαρξιστής, ο Μηλιός δηλώνει ότι είναι από τους τελευταίους μαρξιστές...
επίσης (Αν ο κακομοίρης ο Μάρξ ζούσε σήμερα και έβλεπε τους σημερινούς θα ευχόταν να μην υπήρχε). Σαξές Στορι. Το φασιστικό σύμπτωμα στη φυλακή. Πυγμή. Κάθαρση. Σαξές Στορι. Ο Ταμήλος είναι τουλάχιστον ειλικρινής. Τσατσόπουλος. Ο Άδωνης προσφέρει φτηνά γενόσημα φάρμακα στο λαό, (ο οποίος πρώτα κατακεραύνωνε το Σαμαρά, ενώ τώρα είναι ο δεύτερος θεός του, αλλά ποιος τα θυμάται πλέον αυτά). Σαξές Στορι. Πελεγρίνης. Αιθαλομίχλη. Φόβος, τρόμος για τη ζωή μας. Τομπούλογλου. Ξηρός. Ξανά κάθαρση. Τσατσόπουλος. Επιχείρηση καθαρά χέρια. Και πέρα από αυτά το … χάος. Με το λίγο μυαλό που σου έχει απομείνει δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πέρα από την επιφάνεια. Δεν προλαβαίνεις να επεξεργαστείς τις πληροφορίες. Εικόνες, πολύχρωμες, διάχυτες παντού. Πυροτεχνήματα και ενίοτε χειροβομβίδες. Ένα ακατάπαυστο σπριντ. … Να μας τρελάνουν θέλουν; Κι όμως αυτό θέλουν!

Ούτε ανάσα δεν παίρνεις… Και στο τέλος τι; Σύγχυση. Τρόμος. Κατήφεια. Ο απλός καθημερινός συμπολίτης μας κάνει αυτό που έχει μάθει να κάνει. Απευθύνεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να ενημερωθεί, για να βρει μια λύση, για να αποταθεί κάπου, για να αντιδράσει κάπως, να βρει μια διέξοδο.

Και τότε προσέξτε τώρα πόσο καλά κάνει τη δουλειά του ο σκηνοθέτης. Ένα θέμα κάθε μέρα, ένα θέμα κάθε εβδομάδα, όσο χρειάζεται, για να μην βαρεθεί ο τηλεθεατής. Όσο χρειάζεται για να προβληθούν οι συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές, για να περάσουν τα συγκεκριμένα μηνύματα, στο συνειδητό και στο ασυνείδητο. Όλα στη θεματολογία είναι μικρές επικοινωνιακές μάχες, κατάλληλα βαλμένες στο παζλ, πλήρως ελεγχόμενες φωνές οι οποίες δεν πρέπει … να παρεκκλίνουν. Αν το θέμα δεν τραβάει ή δεν μας συμφέρει πλέον όταν πάει να χαθεί η παρτίδα, απλά αλλάζουμε τη θεματολογία, αλλάζεις την ατζέντα, συντονισμένα όλοι. Μονοπώλιο της ενημέρωσης, δικτατορία. Παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο αλλά δεν υπάρχει αντίλογος γιατί δεν υπάρχει … η άλλη φωνή. Δεν υπάρχει η άλλη προοπτική, η άλλη διέξοδος, γιατί είναι φιμωμένη.  

Δεν υπάρχουν κενά στην “ενημέρωσή μας”. Είπαμε “ούτε ανάσα”. Βγαίνει ο ένας και λέει “το κοντό του”, βγαίνει ο άλλος και λέει “το μακρύ του”, αντιπαράθεση σε όλους τους “τόνους”, κήνσορες, βαρύγδουπες δηλώσεις, καταστροφολογία, και στο τέλος τι, τι πετυχαίνεται με αυτή την τακτική; Οι αντιπαραθέσεις κενού περιεχομένου και οι λεκτικές συγκρούσεις οδηγούν στη σύγχυση. Κανείς δε σκέφτεται το επίδικο, κανείς δεν ασχολείται με το δια ταύτα, με την ουσία. Ουσία δεν υπάρχει παρά μόνο εντυπώσεις. Παρατηρήστε ότι αν ξεφύγει κανείς και ασχοληθεί με την ουσία, δείτε πώς πέφτει όλο το μιντιακό συνονθύλευμα να αποκαταστήσει την τάξη. Και οι εντυπώσεις είναι δραματικές, είναι τρομερές, (“εδώ ο κόσμος καίγεται” μονολογείς), οι οποίες σε κάνουν να ξεχνάς πόσα πρέπει να πληρώσεις σήμερα, αύριο, μεθαύριο, στη ΕΥΔΑΠ, στη ΔΕΗ, στην εφορία, στην τράπεζα. Σκοπός τους είναι να μας εξαντλήσουν το λίγο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουμε για να σκεφτούμε πώς πραγματικά μπορούμε να αντιδράσουμε. Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τα δικά σου προβλήματα και πώς μπορείς να τα λύσεις. Από τη μια ύπνωση και από την άλλη αρπαγή.

Ο Άδωνης το είχε δηλώσει ευθαρσώς πως δεν φοβούνται την εξέγερση διότι ο κόσμος ασχολείται με το προς το ζην και είναι αδύνατο να σκεφτεί κάτι πέρα από το καθημερινό Γολγοθά του. Σκέπτεται το μικρό καθημερινό. Νοιώθει αδύναμος και φοβισμένος για το μεγάλο και το επίδικο. Κι έτσι περνάν στο επόμενο βήμα της επικοινωνιακής τους τακτικής. Παρουσιάζουν μια εικόνα πυγμής, δύναμης, αποφασιστικότητας, αδιαλλαξίας. Παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό ως έναν δυναμικό ηγέτη, κάτι που τόσο το χρειάζεται ο φοβισμένος λαός σε τέτοιους καιρούς κρίσης. Γιατί σε αυτές τις εποχές ο λαός αισθάνεται πιο αδύναμος και πιο ανασφαλής από ποτέ και έχει ανάγκη από δυναμικούς ηγέτες που του εμπνέουν ένα αδιόρατο αίσθημα ασφάλειας. Σε αυτή τη λογική κινούνται και όλα τα επεισόδια, “ειλικρίνειας”, στυγνού ρεαλισμού και “κάθαρσης” του δημόσιου βίου της χώρας.   

Δυστυχώς υπάρχει απλός κόσμος που σου λέει ότι “τουλάχιστον είναι ειλικρινείς”.

Σου λέει ο αφέντης “Έτσι λειτουργεί το σύστημα, τι να κάνουμε” και παράλληλα “σου επιβάλω την υποτέλεια, το χρέος, το ξεπούλημα και την υποδούλωσή σου, αλλά αυτό είναι για το καλό σου ρε κουτό”. Και το τρελό της υπόθεσης είναι ότι ο αποχαυνωμένος, εξαθλιωμένος τηλεθεατής επικροτεί αυτή την ειλικρίνεια. Και δε σκέφτεται ότι έτσι σκοτώνει τα παιδιά του. Ότι με αυτή την επιβράβευσή του γίνεται δούλος, υποταγμένος, σκύβει το κεφάλι στην αθλιότητα θεοποιώντας την, κάνοντάς τη νομοτέλεια. Δε σκέφτεται πως έτσι ακριβώς λειτουργεί ένας δούλος.

Ας δούμε τώρα πώς συμπεριφέρονται οι “φίλοι” μας οι “αντιμνημονιακοί επαναστάτες”. Η μεγάλη απάτη αυτών των δήθεν αντιμνημονιακών αριστερών και δεξιών, προεξεχόντων των Συριζαίων (ρήτορες αναγνωρίσιμοι, με γαλόνια στην κοινωνική ζωή του τόπου, αλλά παρεμπιπτόντως έχουν και κάτι εκατομμυριάκια ευρώ στη “μπάντα”, έτσι για ώρα ανάγκης, για τα γηρατειά) εδράζεται στο τρόπο που απευθύνονται στο κόσμο. Απευθυνόμενοι στο κόσμο, του μιλάνε με την πιο “επαναστατική” γλώσσα στο 99% του χρόνου των ομιλιών τους, ο κόσμος ενθουσιάζεται, ξεσηκώνεται, επαναστατεί, επιτέλους λέει βρέθηκε και ένας χριστιανός να τα πει, να με νοιώσει να κατανοήσει τι περνώ, αλλά στο τέλος, όταν φτάνει στο επίδικο, όταν φτάνουν στην ουσία, όταν φτάνουν στην πράξη, στο 1% του χρόνου της ομιλίας τους, η πλήρης απογοήτευση, ο πλήρης ενταφιασμός της όποιας εναλλακτικής προοπτικής. Επανάσταση μέσα στο ευρώ σου λέει ο άλλος. Πώς, τι, με τι, γιατί; Κουβέντα. Αλλά στον ακροατή τι μένει; Ότι ο επαναστάτης αριστερός ή δεξιός ομιλητής κατά 99% είναι επαναστάτης. Εξάλλου ποιος ασχολείται με το 1%, ποιος ασχολείται με τα ψιλά γράμματα; Εξάλλου λέγε λέγε κάτι θα μείνει. Πάντα έτσι ήταν. Επιπλέον η επαναλαμβανομένη ρητορική της αντίθεσης “επανάσταση” - “ενταφιασμός της επανάστασης”, αυτό το γαϊτανάκι, παθητικοποιεί πλήρως τον δέκτη και προάγει σε “γκουρού” τον υποβολέα στα μάτια του. Σχιζοφρένεια.

Το σύστημα για την προώθηση του φασιστικού συμπτώματος, στηρίχθηκε σε ψυχολογικούς όρους που είχαν να κάνουν με την αυτόματη αντίδραση ενός κόσμου που θέλει να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Έτσι λειτουργεί σαν μια βαλβίδα εκτόνωσης των πιο συντηρητικών στρωμάτων του πληθυσμού. Αλλά το φασιστικό σύμπτωμα είναι πλήρως ελεγχόμενο από το σύστημα όπως αποδεικνύεται από τις τελευταίες εξελίξεις, κάτι που είναι τόσο προφανές από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Τώρα που υπάρχουν απώλειες συντηρητικών ψηφοφόρων, από τη στυγνή διακυβέρνηση της κεντροδεξιάς, τους θέλουν στοιβαγμένους στο φασιστικό σύμπτωμα, ακόμα και τώρα που δηλώνουν ότι άνοιξαν πόλεμο με αυτό. Μη σας φαίνεται παράξενο αυτό. Γιατί στην ουσία δεν το πολεμάν το φασιστικό σύμπτωμα. Πλήρως ελεγχόμενο το θέλουν. Αν θέλαν να το αποκαλύψουν δεν θα του κάναν αρνητική διαφήμιση συνεχώς, δεν θα το πρόβαλαν σε lifestyle εκπομπές, θα άφηναν να αποκαλυφθούν οι πραγματικές θέσεις τους και δεν θα πρόβαλαν απλά τους τραμπουκισμούς τους και τις επαναστατικές τους κορώνες. Γιατί ποιος πραγματικά νοήμων άνθρωπος σε αυτή τη χώρα πιστεύει ότι θα αναθέσει στη “νύχτα” και σε νταβατζήδες να τον κυβερνήσουν; Ποιος πραγματικά ξέρει το πρόγραμμα του φασιστικού συμπτώματος, ακόμα και από τους χιλιάδες που τους ψηφίσαν στις προηγούμενες εκλογές. Κανείς. Γιατί απλά δεν πιστεύει κανείς σε αυτούς. Απλά τους ψήφισαν ως μια αντίδραση.       

Το σύστημα δε θέλει σκεπτόμενους ανθρώπους. Θέλει απλά οπαδοποιημένους συμπολίτες μας απλά να αντιδρούν ενστικτωδώς. Συμπολίτες μας που θα έχουν χάσει τη μπάλα και τα αυγά και τα πασχάλια. Που στο τέλος θα καλεστούν απλά να πληρώσουν το μάρμαρο όπως πάντα συμβαίνει.

Γι’ αυτό σου πετάνε τους Τζήμερους, και τη Δράση του αλησμόνητου νεοφιλελεύθερου Μάνου, και τη Δημιουργία Ξανά, και τη Νέα Μέρα, και τη Νέα Νύχτα, και τον Πολύδωρα επαναστάτη με τη “γράνα”, και τον Καρατζαφέρη επαναστάτη, που μας έφερε τον Παπαδήμο. Σου πετάνε εναλλακτικές πλήρως ελεγχόμενες, εγκιβωτισμένες μέσα στο ευρωλάγνο σύστημα (μνημειώδεις η δήλωση της ευρωβουλευτή του ΛΑΟΣ Τζαβέλα στο Ευρωκοινοβούλιο ότι “δεχόμαστε που είμαστε πειραματόζωα” ενώ τώρα μας το παίζει αντιστασιακή). Πού στηρίζονται; Στο ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη. Για όλους αυτούς μοναδικός σκοπός τους είναι να καπηλευτούν την αντί ευρώ αντίδραση για να σε πουλήσουν όπως το κάναν κάποια προηγούμενη στιγμή. Όλοι αυτοί αποτελούν τη στάχτη στα μάτια του κόσμου, παραπέτασμα καπνού. Όλοι είναι εναντίων των υγιών δυνάμεων του πηγάζουν κατευθείαν από τα σπλάχνα του λαού, οι οποίες πιστεύουν στην πραγματική απελευθέρωση αυτού του τόπου από τους ντόπιους και ξένους επικυρίαρχους.

Τέλος θα πρέπει να αναφερθούμε σε δύο εργαλεία, που χρησιμοποιώντας τα το σύστημα κάνει φοβερή δουλειά. Για το διαδίκτυο πολλά μπορείς να πεις, αλλά σίγουρα αποτελεί πλέον ένα εργαλείο ελέγχου της κοινωνικής συμπεριφοράς καθώς αποτελεί το μέσο ώστε να εφαρμόζονται ειδικές στρατηγικές χειραγώγησης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργεί σε αυτή τη φάση και μας αφορά άμεσα είναι ότι συντείνει στην παθητικοποίηση των χρηστών, καθώς αυτοί ζουν στην εικονική πραγματικότητα του επαναστάτη αγωνιστή του διαδικτύου, από το καναπέ τους και κατά μόνας, πλήρως αλλοτριωμένοι από την πραγματική ζωή. Βέβαια υπάρχει και μια πραγματικότητα που δε μπορούμε να παραβλέψουμε καθώς το διαδίκτυο αποτελεί μια ελεύθερη φωνή έκφρασης και ενημέρωσης, για τη μεγάλη μερίδα των Ελλήνων. Όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις όλοι καταλαβαίνουμε ότι παίζουν σημαντικό ρόλο και είναι χειραγωγημένες. Αλλά το μέγεθος της ζημιάς που προκαλούν δεν μπορεί να το αναληφθεί ο κοινός νους. Αυτή την εποχή κάντε ένα μικρό γκάλοπ στο κύκλο σας και τα αποτελέσματα δείτε τα πλάι σε αυτά των δημοσκοπήσεων. Καμία σχέση. Το ότι υπάρχει ένα ποσοστό 90% των τηλεφωνικά ερωτηθέντων που απαξιώνουν αντιδρώντας επιθετικά να απαντήσουν στις δημοσκοπήσεις δεν σας το έχει πει κάνεις. Ούτε προφανώς σας έχει πει κανείς ότι με αυτό το ελάχιστο δείγμα που μένει τα αποτελέσματα είναι αδύνατο να είναι έγκυρα και άρα είναι πλήρως μαγειρεμένα. Όμως αυτά τα μαγειρεμένα αποτελέσματα παίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο στη διαμόρφωση των τάσεων μέσα στην κοινωνία. Η φήμη, η διάδοση, ο αέρας του νικητή και του δυνατού, η προοπτική της κυβερνησιμότητας, δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα ώστε ένας λαός που δε γνωρίζει πώς θα αντιδράσει σε ότι του ‘λαχε, κάνει ότι έκανε μια ζωή. Επηρεάζεται και ψηφίζει όπως του υποβάλουν.

Ο εχθρός, το κυρίαρχο σύστημα, ακολουθεί πιστά τακτικές για την πλήρη καθυπόταξη της κοινής γνώμης. Όλες οι τακτικές όμως που χρησιμοποιεί έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Μέσω της σύγχυσης, του εκφοβισμού, της παραπληροφόρησης, της υπερπληροφόρησης, της παραπλάνησης, της φίμωσης, όλα τα μέσα οδηγούν σε ένα μόνο σκοπό. Στο θάνατό μας μέσω του ευρωμονόδρομου. Γιατί απλά αυτό είναι που το συμφέρει. Γιατί ο ευρωμονόδρομος που μας πουλάνε εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος.    

Και ο ευρωμονόδρομος τι προτάσσει; Σκοπός του είναι η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας με το ξεπούλημα και τις φορολογικές επιδρομές. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η εξαθλίωση του πληθυσμού. Ο εκφασισμός. Η μετατροπή των Ελλήνων σε σκλάβους χρέους με την καθυπόταξη των πιο υγιών τμημάτων της κοινωνίας μας. Επιδιώκουν να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα άβουλο προτεκτοράτο. Επιδιώκουν να μετατρέψουν τους Έλληνες σε δουλοπάροικους μιας τριτοκοσμικής αποικίας.   

Μέσα σε όλα αυτά τι σου μένει να κάνεις; Πρέπει να αγωνιστείς να σπάσεις αυτό το φαύλο κύκλο με κάθε πρόσφορο τρόπο. Πρέπει να βρεις μια χαραμάδα μέσα σε αυτό το σύστημα ώστε η φωνή σου να πιάσει τόπο. Να στοιχειοθετήσεις τη δικιά σου λογική, το δικό σου ορθό λόγο. Τη δικιά σου αφήγηση, τη δικιά σου πραγματικότητα, το δικό σου μύθο, το δικό σου όραμα. Και το δικό μας όραμα σαν Ε.ΠΑ.Μ. είναι να σταθεί αυτός ο λαός στα πόδια του, ξεριζώνοντας μια ντόπια ελίτ που από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτος ξεπουλάει αυτόν τον τόπο στους ξένους επικυρίαρχους και εκμεταλλεύεται αυτόν το λαό.

Όποιος νοιάζεται για αυτόν τον τόπο, για τα παιδιά του και το μέλλον του, για τους αγώνες των προγόνων του, οφείλει να παραβρεθεί στην εκδήλωση που διοργανώνει το Ε.ΠΑ.Μ. την Τετάρτη στις 22 Ιανουαρίου 2014 στο Cine Καλυψώ στην Καλλιθέα στις 6:30 μμ με τίτλο “Πώς θα περάσουμε σε εθνικό κρατικό νόμισμα”. Σε αυτή την εκδήλωση θα παρουσιαστεί το πρόγραμμα μιας κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου, όπου θα αναδειχθεί με κάθε λεπτομέρεια ότι η υπάρχει λύση απέναντι στο μαύρο του ευρωμονόδρομου.

“Για μια πατρίδα λεύτερη και πανανθρώπινη τη Λευτεριά.”

* Ο Γιώργος Χαλιμούρδας είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. και του Ε.ΠΑ.Μ. Ακρόπολης

Παλιννόστηση της Ευρώπης στην απολυταρχία

του Δημήτρη Καζάκη

Έτος σταθμός το 2014, μας διαβεβαιώνουν όλοι όσοι επωφελήθηκαν άγρια από τις πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην χειρότερη κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας της. «Το 2014 θα είναι μια καλή χρονιά και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη», μας διαβεβαίωσε από τις στήλες του Βήματος (4/1) ο πρόεδρος της Alpha Bank, Γιάννης Κωστόπουλος. Γιατί; Διότι σύμφωνα με τον τραπεζίτη η «Ευρώπη, στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, θα έχει κάνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα, αυτό της τραπεζικής ένωσης, με την ανάθεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα της εποπτείας των μεγάλων τραπεζών με την ουσιαστική συμβολή και των εθνικών κεντρικών τραπεζών.»

Με άλλα λόγια γιατί οι μεγάλες τράπεζες κι επομένως οι μεγαλοτραπεζίτες κερδοσκόποι σαν του λόγου του θα απαλλαγούν από τον βραχνά μιας πιθανής δικαστικής, ή άλλης δίωξης σε εθνικό επίπεδο, χωρίς τουλάχιστον την σύμφωνη γνώμη των ομολόγων του στην ΕΚΤ. Επίσης, θα απελευθερωθεί παντελώς η κερδοσκοπία με τις καταθέσεις και τα θαλασσοδάνεια. Οι μεγάλες τράπεζες θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό παρά μόνο στους τραπεζίτες του καρτέλ της ΕΚΤ. Είναι να μην ενθουσιάζεται με την προοπτική της τραπεζικής ένωσης, ένας τραπεζίτης σαν τον κ. Κωστόπουλο που αν η χώρα μας ήταν ευνομούμενη και κυρίαρχη θα είχε να λογοδοτήσει για πολλά.

Το όνειρο κάθε τραπεζίτη

Είναι ωραίο να είσαι μεγαλοτραπεζίτης στην ευρωένωση. Χειρίζεσαι μονοπωλιακά και χωρίς...
να δίνεις κανένα λογαριασμό την καταθετική σου βάση. Πουλάς αβέρτα-κουβέρτα θαλασσοδάνεια σε ημέτερους. Εκμεταλλεύεσαι μέχρις εσχάτων τον κοσμάκη, που οι πολιτικές του ευρώ δεν του αφήνουν διαθέσιμο εισόδημα, υποθηκεύοντας το βιός του. Κι όταν η τοκογλυφική πρακτική που ακολουθείς έχει φτάσει πια στα άκρα και κινδυνεύεις με κατάρρευση, αλλά και ενδεχομένως με φυλακή, τι γίνεται; Παρεμβαίνει το ευρωσύστημα και οι κλονοποιημένες κυβερνήσεις για να σε διασώσουν με εκατοντάδες δις ευρώ δημόσιο χρήμα από τον κρατικό κορβανά, αλλά και να σε προστατέψουν από όλες τις πιθανές διώξεις για απιστία σε βαθμό κακουργήματος και άλλες τέτοιες θεάρεστες πρακτικές που ανθούν κατά κόρο στον κήπο του τραπεζικού καρτέλ της ευρωζώνης.

Είναι να μην είσαι αισιόδοξος ως μεγαλοτραπεζίτης; Είναι να μην υποστηρίζεις όσους σε κάνουν άτρωτο και φορτώνουν τις δικές σου ζημιές και ατασθαλίες στις πλάτες του κοσμάκη; Είναι να μην παινεύεις σε βαθμό πρόκλησης του κοινού αισθήματος, το καθεστώς ασυλίας που παρέχει σ’ εσένα και τους όμοιούς σου το καθεστώς της ευρωζώνης; Όλα θα πάνε μια χαρά, ωρύεσαι, έστω κι αν εννοείς ότι όλα θα πάνε μια χαρά για σένα. Αρκεί να υπάρχει «πολιτική σταθερότητα». Δηλαδή, να συνεχίσει να κυβερνά η συμμορία του ευρώ. «Η διαφύλαξη συνθηκών πολιτικής σταθερότητας είναι εκ των ων ουκ άνευ για να μπορέσουμε να δρέψουμε τους καρπούς των προσπαθειών και των θυσιών των Ελλήνων που υπέφεραν τα τελευταία χρόνια τις συνέπειες της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έπληξε ποτέ τη χώρα μας,» μας διαβεβαιώνει ο κ. Κωστόπουλος.

Κι έτσι όντως είναι. Οι μεγαλοτραπεζίτες σαν του λόγου του θέλουν «συνθήκες πολιτικής σταθερότητας» για να καρπωθούν τις θυσίες των εργαζόμενων Ελλήνων που έγιναν για να διασωθούν όσοι σαν τον κ. Κωστόπουλο λεηλάτησαν με σύστημα την χώρα και δημιούργησαν την μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα. Το θράσος στο απόγειό του. Θέλει πολιτική σταθερότητα ο κ. Κωστόπουλος για να ξεκοκαλίσει αυτός και οι όμοιοί του με την ησυχία του τις θυσίες όλων εμάς. Αρκεί να παραμείνουμε στο ευρώ υποτελείς και δούλοι των απόκοσμων επιτελείων του που κλονοποιούνται σε κάθε χώρα μέσα από ότι πιο διεφθαρμένο και αδίστακτο διαθέτει το πολιτικό σύστημα σε κάθε κράτος μέλος. Η ίδια η υποστήριξη του ευρώ έχει καταντήσει πια συνώνυμο της πιο απόλυτης διαφθοράς και της πιο προκλητικής διαπλοκής.

Ψεύτικα διλήμματα

Πώς θα πετύχει αυτή την πολυπόθητη «πολιτική σταθερότητα»; Και μάλιστα εν μέσω μιας τρομακτικής κοινωνικής αποσύνθεσης με όρους της μεγαλύτερης ανεργίας, εξαθλίωσης, αβεβαιότητας και απόγνωσης που έχουν γνωρίσει ποτέ οι εργαζόμενοι Έλληνες σε συνθήκες ειρήνης; Μας το ξεκαθαρίζει σε κάθε βήμα του το επίσημο πολιτικό σύστημα το οποίο έχει στήσει ήδη το πλαστό δίλλημα στο οποίο θέλει να εγκλωβίσει τα θύματα του κ. Κωστόπουλου και Σία.

Σαμαροβενιζέλος ή Τσίπρας; Αυτό είναι το μόνο δίλημμα που ανέχεται η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία του τόπου. Γιατί είναι το μόνο δίλλημα που της εξασφαλίζει ότι η συμμορία του ευρώ, ανεξάρτητα πολιτικής ενδυμασίας, θα συνεχίσει να κυβερνά αυτόν τον τόπο και θα συνεχίσει να τον οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή. Όπως παλιά το δίλλημα ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Την μόνη επιλογή που αφήνουν στον αδαή, ανόητο και πανικόβλητο Έλληνα είναι να ψηφίζει πάντα το λιγότερο κακό. Μόνο και μόνο για να καταλήγει πάντα στα ίδια και χειρότερα.  

Σαμαροβενιζέλος ή Τσίπρας; Μόνο αυτό το δίλλημα επιτρέπει η «πολιτική σταθερότητα» του κ. Κωστόπουλου και Σία για να αισθάνονται όλοι οι ομοτράπεζοί του ήσυχοι ότι δεν θα τους ενοχλήσει κανείς, ούτε θα τους ζητήσει κανείς τον λόγο για όλα αυτά που έκαναν και κάνουν σ’ αυτήν την χώρα και στον λαό της.

Περαιτέρω εκχώρηση κυριαρχίας

Άλλωστε, οσονούπω θα υπάρχει η τραπεζική ένωση της ευρωζώνης κι επομένως σε καμιά κυβέρνηση κράτους μέλους δεν θα πέφτει ούτε καν λόγος για το τι γίνεται με το τραπεζικό σύστημα της χώρας της. Ιδίως με τις μεγάλες τράπεζες που κυριολεκτικά διασπάθισαν δις από το δημόσιο χρήμα σε ενισχύσεις και παροχές. Και την ίδια ώρα κρατούν ομήρους οφειλέτες και καταθέτες εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που γνώρισε όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και οι άλλες χώρες μέλη της ευρωένωσης, που πυροδότησε η ίδια η τοκογλυφική πρακτική του τραπεζικού καρτέλ που δημιούργησε και λειτουργεί την ευρωζώνη.

Αρκεί να μείνουμε στο ευρώ και οι υπαίτιοι της τραγωδίας του ελληνικού λαού, αλλά και αυτής της κρίσης, δεν έχουν να φοβηθούν απολύτως τίποτε. Άλλωστε μας το διευκρινίζει και ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της ΕΚΤ. «Λιγότερη εθνική κυριαρχία για πιο αποτελεσματική Ένωση,» διαμήνυσε σ’ όλους τους λαούς της ΕΕ από την Σχολή Κένεντι του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στις 9 Οκτωβρίου 2013. Να πώς έθεσε το όλο ζήτημα: «Επειδή η κοινή αγορά είναι μια συνολική και μόνιμη ένωση, οι κυβερνήσεις και τα Κοινοβούλια χάνουν, τόσο επί της αρχής όσο και βάσει της Συνθήκης, την ικανότητα επαναφοράς των συνοριακών ελέγχων. Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου, δεν μπορούν να δράσουν μονομερώς για να προστατεύσουν τους πολίτες από τον αθέμιτο και παράνομο ανταγωνισμό άλλων χωρών που αποτελούν μέρος της αγοράς.»

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει κάτι πολύ απλό. Μια χώρα που δεν ασκεί στοιχειώδη κυριαρχία, δηλαδή ούτε καν έλεγχο στα σύνορά της, τότε δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες της από τον αθέμιτο και παράνομο ανταγωνισμό άλλων χωρών που είναι μέλη της ίδιας κοινής αγοράς. Ισχύει αυτό; Απόλυτα.

Βέβαια ο κ. Ντράγκι κάνει μια λαθροχειρία. Μιλά μόνο για τη νομική πλευρά του ελέγχου. Υπάρχει και η οικονομική, που είναι πολύ πιο αμείλικτη και καθοριστική. Ανισότητα και εκμετάλλευση μιας χώρας από μια άλλη δεν υπάρχει μόνο όταν επιβάλλονται τυπικά ή νομικά ανισότιμες σχέσεις ανάμεσά τους, αλλά και λόγω οικονομικού χάσματος ανάμεσά τους.

Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: Μια χώρα μπορεί να κερδίζει από μια άλλη όχι μόνο όταν η πρώτη επιβάλλει ανισότιμους όρους συναλλαγών στην άλλη, αλλά και όταν υπάρχει τεράστια διαφορά παραγωγικότητας ανάμεσά τους. Από την στιγμή που στη μια χώρα ένα προϊόν στοιχίζει σημαντικά λιγότερο λόγω αυξημένης παραγωγικότητας απ’ ότι στην άλλη, τότε σε μια ενιαία ή κοινή αγορά τα προϊόντα της πρώτης κατακλύζουν την δεύτερη και δεν της επιτρέπουν με κανένα τρόπο να αναπτύξει την δική της παραγωγή. Εξολοθρεύουν δηλαδή την εγχώρια παραγωγή.

Γι’ αυτό και σε μια ενιαία ή κοινή αγορά ο καταμερισμός εργασίας που επιβάλλεται αυθόρμητα είναι τέτοιος που τις ισχυρότερες, πιο παραγωγικές και πιο ανεπτυγμένες χώρες τις κάνει ακόμη πιο ισχυρές και ικανές να επιβάλλουν τους όρους τους στις λιγότερο ανεπτυγμένες και λιγότερο παραγωγικές. Σε μια ενιαία ή κοινή αγορά δεν μπορεί μια υστερούσα χώρα να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τις πιο παραγωγικές και ανεπτυγμένες χώρες, γιατί δεν μπορούν να αναπτύξουν την παραγωγή και την παραγωγικότητα της εργασίας τους. Είναι καταδικασμένες να μετατραπούν σε συμπληρωματικές οικονομίες των μεγαλύτερων και πιο ανεπτυγμένων οικονομιών, χώρες εισαγωγής, ευκαιρίας και προνομιακό πεδίο υποδοχής της πληθώρας κεφαλαίου και παραγωγής που δημιουργείται στις δεύτερες.

Προάγγελος ευρωκράτους

Μπορεί να γίνει διαφορετικά; Ο κ. Ντράγκι απαντά με ευχές: «Ωστόσο, καμιά ανοικτή αγορά δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ανάλογα βασικά πολιτικά θεμέλια. Ως τέτοια, η κοινή αγορά απαιτεί υπερεθνική οργάνωση. Πρέπει να υπάρχει δικαστική εξουσία που να επιβάλει τον νόμο περί ανταγωνισμού και να προστατεύει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στο επίπεδο της αγοράς. Αν υπάρχει δικαστική εξουσία, θα πρέπει να υπάρχει και νομοθετική εξουσία που θα θεσπίζει τους νόμους που επιβάλλει η πρώτη. Και από την ώρα που υπάρχει δικαστική και νομοθετική εξουσία, χρειάζεται και εκτελεστική εξουσία ικανή να εφαρμόσει τις αποφάσεις. Στην Ευρώπη, αυτές οι λειτουργίες ασκούνται από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, το Συμβούλιο της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.»

Αυτό που θέλει να πει ο κ. Ντράγκι είναι ότι αυτό που στερείται μια χώρα σε επίπεδο ελέγχου της εθνικής της οικονομίας αντικαθίσταται σε μια ενιαία ή κοινή αγορά από μια «υπερεθνική οργάνωση» με δικαστική εξουσία, νομοθετική και εκτελεστική που εναποτίθεται στα όργανα της Ένωσης. Από πότε ένα πρωταρχικά οικονομικό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με διοικητικούς και νομικούς κανόνες; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα. Καμιά δικαστική, νομοθετική, ή εκτελεστική λειτουργία δεν μπορεί να ανατρέψει τον ανισότιμο καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στις χώρες που αναγεννά διαρκώς και πιο διευρυμένα μια τέτοια Ένωση. Για να έχει νόημα η τυπική ισότητα και ισοπολιτεία, θα πρέπει να υπάρχει ουσιαστική ισότητα και ισοπολιτεία ανάμεσα στις χώρες της Ένωσης.

Από τι εξασφαλίζεται αυτή η ουσιαστική ισότητα και ισοπολιτεία ανάμεσα στις χώρες μέλη; Τουλάχιστον στην ισότητα των δικαιωμάτων και ευκαιριών ανάμεσά τους. Υπάρχει μια τέτοια ισότητα στην ευρωένωση; Ούτε κατά διάνοια. Για να μπορέσει να αναπτυχθεί μια χώρα έχοντας ουσιαστική ισοτιμία με μια άλλη πολύ πιο προηγμένη, τότε ειδικά η υστερούσα χρειάζεται να ασκεί τον δικό της έλεγχο στην οικονομία της, ώστε να προστατέψει την εγχώρια παραγωγή της και να μην επιτρέψει την περιθωριοποίησή της από την παραγωγική μηχανή της πιο προηγμένης που ήδη δουλεύει στο φουλ. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.

Επομένως όση τυπική ισότητα κι αν υπάρχει μέσα σε μια ενιαία, ή κοινή αγορά, το αποτέλεσμα είναι πάντα από τα πριν δεδομένο. Όσο ισότιμη τυπική μεταχείριση κι αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στα κράτη εταίρους μιας τέτοιας ζώνης, το αποτέλεσμα πάντα είναι αναπότρεπτα το ίδιο. Οι πιο προηγμένες πάντα θα σαρώνουν και θα προσαρτούν οικονομικά τις υστερούσες παραγωγικά οικονομίες. Οι πιο ισχυρές θα μετατρέπουν τις υπόλοιπες οικονομίες σε προνομιακούς χώρους επικερδούς τοποθέτησης των δικών τους κεφαλαίων και προϊόντων. Αυτό συνέβη και στην ευρωζώνη. Όπως ακριβώς αναμενόταν εξαρχής.

Εξαγορασμένη πολιτική εξουσία

Τώρα βέβαια υπάρχουν ορισμένοι που μας παραμυθιάζουν ότι με την ισχυροποίηση των πολιτικών δομών της ευρωένωσης και των οργάνων της, θα μπορέσει να εφαρμοστεί μια πολιτική αναδιανομής όπου τα πλεονάσματα της Γερμανίας θα πρέπει να ενισχύσουν τις υπό χρεοκοπία και ελλειμματικές οικονομίες της ζώνης. Αρκεί να βρεθούν κάποιοι σαν τον Τσίπρα να το επιβάλλουν. Η αλήθεια είναι ότι πιο εύκολα αλλάζει τροχιά ο ήλιος στο ηλιακό του σύστημα, παρά να συμβεί η μπαρούφα αυτή.

Ο λόγος είναι απλός. Η οικονομική δύναμη αγοράζει πολιτική δύναμη σε όλα τα επίπεδα. Κι επομένως αυτός που κρατά τα ηνία της οικονομίας στην ευρωζώνη υποδεικνύει κι αυτό που πρέπει να γίνει κατά το συμφέρον του. Όμως ακόμη κι αν η πλεονασματική Γερμανία αναγκαστεί να κάνει κάτι τέτοιο, τότε γιατί να παραμείνει η ίδια στην Ένωση; Ειδικά από την στιγμή που θα αρχίσει να χάνει έδαφος η οικονομία της; Ή μήπως μπορεί να υπάρξει ευρώ και ΕΕ χωρίς την Γερμανία; Αυτοί που ίσως να επιθυμούν κάτι τέτοιο είναι μόνο οι πράκτορες των συμφερόντων της Ουάσιγκτον.

Αν πάλι υπάρξει – λέμε τώρα – ένα «σχέδιο Μάρσαλ» προς την Ελλάδα και τις άλλες υπό χρεοκοπία ελλειμματικές χώρες βασισμένο στα πλεονάσματα της Γερμανίας, πώς θα αποτραπεί να μην υπάρξουν τα ίδια με τα ευρωπαϊκά κονδύλια που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια; Απέτρεψε την βασική οικονομική λειτουργία μιας τέτοιας Ένωσης να κάνει τις «πλούσιες» χώρες ακόμη πιο «πλούσιες» σε βάρος των πιο «φτωχών» με βάθεμα της εξάρτησής τους από τις πρώτες;

Αντίθετα τα κονδύλια δόθηκαν για να έργα κοινοτικής επιλογής και όχι εθνικής παραγωγικής αναβάθμισης των χωρών με παραγωγική υστέρηση. Κι ο λόγος απλός. Καμιά από τις ισχυρές χώρες δεν θα πλήρωνε προκειμένου να ενισχύσει οιονεί ανταγωνιστές της. Κι έτσι τα κονδύλια δόθηκαν για να εξαγοραστούν κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα, να διαφθαρούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και να θεωρήσουν απολύτως φυσικό η χώρα τους να εξαρτάται από τα δανεικά και τα δοσίματα των ισχυρών Ευρωπαίων. Η παρασιτική ιδεολογία και η νοοτροπία του επαίτη, του ζήτουλα, στη θέση του αγώνα για την οικονομική αυτοτέλεια της χώρας.

Όμως, κάποιοι έχουν την λύση: Όσο περισσότερο συγκεντρώνονται οι εξουσίες στα χέρια των οργάνων της Ένωσης και αφαιρούνται από τις εθνικές κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια, τόσο καλύτερα. Γιατί όπως μας λέει κι ο Ντράγκι έτσι θα γίνει πιο αποτελεσματική η ίδια η Ένωση.

Πορεία προς την απολυταρχία

Κι έτσι τίθεται επί τάπητος το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας. «Η κλασική άποψη για την κυριαρχία είναι ότι ορίζεται σε σχέση με τα δικαιώματα: το δικαίωμα κήρυξης πολέμου και διαχείρισης της ειρήνης, της συλλογής φόρων, της εκτύπωσης χρήματος, του έσχατου δικαστή. Υπάρχει όμως και άλλη άποψη περί κυριαρχίας που ορίζεται σε σχέση με την αποτελεσματικότητα - δηλαδή της κυριαρχίας ως ικανότητας παροχής, με τρόπο πρακτικό, των ουσιωδών υπηρεσιών που ο λαός περιμένει από την κυβέρνηση.»

Προσέξτε τι λέει ο Ντράγκι. Υπάρχει η κυριαρχία των δικαιωμάτων και η κυριαρχία της αποτελεσματικότητας. Η πρώτη ισοδυναμεί με την εθνική κυριαρχία και ή άλλη με την κυριαρχία που διεκδικούν τα όργανα της Ένωσης σε βάρος των κρατών μελών. Έχει δίκιο ο Ντράγκι; Βουνό! Το ερώτημα όμως που αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι είναι το εξής: Ποιος ασκεί, ή μπορεί να ασκήσει την εθνική κυριαρχία και ποιος ασκεί ή μπορεί να ασκήσει την κυριαρχίας «ως ικανότητας παροχής» της Ένωσης;

Την εθνική κυριαρχία μπορούν να την ασκούν απολυταρχικές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ή καθεστώτα. Καλή ώρα σαν την περίπτωση της Ελλάδας. Όμως, μπορεί να την ασκήσει και ο ίδιος ο λαός κατοχυρώνοντας για το εαυτό του όλα τα δικαιώματα που συνεπάγεται η άσκηση της κυριαρχίας σε μια χώρα. Επομένως στα πλαίσια της εθνικής κυριαρχίας μπορούν να υπάρξουν αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα και ελευθερίες με βάση τα οποία ένας λαός γίνεται νοικοκύρης στον τόπο του. Αρκεί να ξέρει ο ίδιος ο λαός να αγωνίζεται γι’ αυτά και να τα υπερασπίζεται όποτε απειλούνται.

 

Ποιος μπορεί να ασκήσει την κυριαρχία σε επίπεδο Ένωσης; Οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τους λαούς. Γι’ αυτό και η κυριαρχία στο επίπεδο της Ένωσης δεν ορίζεται όπως η εθνική κυριαρχία στο επίπεδο των αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων, αλλά «ως ικανότητας παροχής, με τρόπο πρακτικό, των ουσιωδών υπηρεσιών που ο λαός περιμένει από την κυβέρνηση». Οι λαοί παύουν να έχουν αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα και προσδοκούν μόνο παροχές από δομές υπερεθνικής εξουσίας στις οποίες με κανένα τρόπο δεν μπορούν ούτε καν να επιδράσουν. Μα αυτός ακριβώς είναι κι ο ορισμός της απολυταρχίας. Η εξουσία που αυτοδίκαια ασκεί κυριαρχία επί του λαού, ο οποίος το μόνο που μπορεί να προσδοκά είναι παροχές!

Να γιατί οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι και τα χειρότερα αρπαχτικά των διεθνών αγορών έχουν επιδοθεί σ’ έναν εξοντωτικό πόλεμο εναντίον της εθνικής κυριαρχίας. Παλιά ο πόλεμος αυτός γινόταν κυρίως με τα όπλα των αποικιοκρατών. Σήμερα διεξάγεται με ολοκληρώσεις σαν αυτήν της ευρωένωσης. Η αποικιοκρατική ουσία παραμένει ίδια. Χωρίς εθνική κυριαρχία ένας λαός μετατρέπεται σε υπεξούσιο των σύγχρονων αποικιοκρατών, ενώ η χώρα του μετατρέπεται σε οικόπεδο προς εκμετάλλευση των διεθνών ληστών και καιροσκόπων.

Το αληθινό δίλημμα

Δεν γνωρίζω πόσο αίμα, πόση καταστροφή, πόση απόγνωση, μιζέρια, εξαθλίωση, ανεργία και αναγκαστικό εκπατρισμό μπορεί να αντέξει ο μέσος Έλληνας μέχρι να αντιληφθεί το προφανές. Η λύση δεν είναι το στημένο δίλλημα, Σαμαράς ή Τσίπρας, ώστε να μας κυβερνήσει η ίδια συμμορία του ευρώ με διαφορετική πολιτική φόρμα εργασίας.

Το αληθινό δίλημμα είναι ευρώ ή δραχμή, ή σωστότερα εθνικό κρατικό νόμισμα. Γιατί συμπυκνώνει το απλό και αυτονόητο για έναν λαό δίλημμα, δούλος των τραπεζών και των αγορών με το ευρώ, ή ελεύθερος και νοικοκύρης στον τόπο σου με εθνικό κρατικό νόμισμα; Κι όσο ο Έλληνας θα απαντά ευρώ, θα βλέπει να χάνεται ο ίδιος και τα παιδιά του, θα ζει σε καταστάσεις που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν έχει δει. Θα δει την Ελλάδα να σβήνει και να μετεξελίσσεται σε Αφρική. Ξεζουμισμένη, διαλυμένη, κατακερματισμένη και υπό διεθνή έλεγχο. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τα πράγματα. Αρκεί να απαντάμε πάντα με αρετή και τόλμη – όπως ανέκαθεν απαιτούσε η ελευθερία – στα πραγματικά διλήμματα της ζωής.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 12/1/2014