Γιατί άραγε κανένας δεν αναδεικνύει το χρέος ως κορυφαίο ζήτημα;

Παραμονές της συνάντησης των Παρισίων, όπου υποτίθεται ότι οι κυβερνώντες θα διαπραγματευτούν την "βιωσιμότητα" του ελληνικού δημόσιου χρέους και το παραμύθι δίνει και παίρνει. Πρώτα και κύρια δεν πρόκειται να γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Απλά θα μπουν οι τελικές υπογραφές στη νέα συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, η οποία προετοιμάζεται από τις αρχές του χρόνου.

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας
Η συγκεκριμένη συμφωνία θα είναι ότι χειρότερο για την Ελλάδα και τον λαό της. Μπροστά της οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων ετών θα μοιάζουν παιδική χαρά. Το κύριο αντικείμενο της συμφωνίας είναι το πώς θα αλλάξει χέρια η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Ενώ ταυτόχρονα μεθοδεύεται ένα σχέδιο bail in, δηλαδή "διάσωσης εκ των έσω" σαν κι αυτό της Κύπρου, όπου ο βασικός μέτοχος των τεσσάρων συστημικών εγχώριων τραπεζών, δηλαδή το δημόσιο, οι καταθέτες και οι δανειολήπτες θα φορτωθούν το κόστος μιας νέας ανακεφαλαίωσης, αλλά και τις επισφάλειες των "κόκκινων" δανείων.
Να γιατί βιάζεται ο Δένδιας να ρυθμίσει τα "κόκκινα" επιχειρηματικά δάνεια προκειμένου αφενός να απεγκλωβίσει τους μεγαλοφειλέτες, δηλαδή τους ολιγάρχες και να σβήσει τα θαλάσσοδάνειά τους. Και αφετέρου να διευκολύνει την εκποίηση από τις τράπεζες των μικρομεσαίων και ελευθεροεπαγγελματιών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Είναι το πρελούδιο της νέας συμφωνίας με τον ΕΜΣ, δηλαδή της συμφωνίας των Παρισίων.
Όσο για την "βιωσιμότητα" του χρέους, ότι λέγεται είναι για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, οι δανειστές της Ελλάδας το έχουν ξεκαθαρίσει. Γι' αυτούς "βιώσιμο" γίνεται το χρέος από την στιγμή που η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει μόνιμα στις αγορές προκειμένου να δανειστεί. Βέβαια, ένα "βιώσιμο" χρέος που εξυπηρετείται με νέα δάνεια από τις αγορές δεν είναι παρά ο ορισμός της χρεοκοπίας. Αλλά τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει, όσο μπορούν να εισπράτουν τα τοκοχρεωλύσια του χρέους και να κρατούν σιδηροδέσμια την χώρα.
Παρ' όλα αυτά κανείς δεν τολμά να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το δημόσιο χρέος και για το τι μπορεί να γίνει. Κουβέντα για το τι είναι εν τέλει "βιώσιμο" χρέος, δηλαδή πότε είναι εξυπηρετήσιμο χωρίς να ματώνει ο λαός και η χώρα. Λέξη για το πώς μπορεί να διαγραφεί τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του. Αντίθετα, μιλάνε για εικονικές αναδιαρθώσεις, για εθελοντική μείωση από τους δανειστές, επειδή απ' ότι φαίνεται είμαστε καλά παιδιά, κοκ.
Όταν ο κ. Τσίπρας περί άλλων τυρβάζει
Μαθαίνουμε ότι ο κ. Τσίπρας με τους οικονομικούς επιτελείς του πηγαίνουν στην Αργεντινή για υψηλού επιπέδου συζητήσεις, ώστε να διδαχθούν από την εμπειρία της στη διαγραφή χρέους. Αν όντως ισχύει αυτή η πληροφορία, το μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε είναι να περάσει καλά. Το Μπουένος Άιρες αυτή την εποχή προσφέρεται ιδιαίτερα για τουρισμό, μιας και δεν μπορούμε να φανταστούμε τι έχει να συζητήσει ένας Τσίπρας με τους επιτελείς της κυβέρνησης της Αργεντινής.
Πάντως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του θα προσφέρουν μοναδικές στιγμές ευθυμίας και ιλαρότητας στα στελέχη της κυβέρνησης της Αργεντινής, μόλις τους εξηγήσουν την πρότασή τους για Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη σαν του Λονδίνου το 1953. Άλλωστε τι έχει να διδαχθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την Αργεντινή, όταν εκ προοιμίου έχει αποκλείσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει μια πραγματική διαγραφή χρέους χωρίς αποικιοκρατικά ανταλλάγματα για τους δανειστές.
Η διαγραφή του χρέους απαιτεί μονομερή ενέργεια μιας κυβέρνησης που επικαλείται την εθνική κυριαρχία και τις ασυλίες που προκύπτουν από αυτήν. Όπως ακριβώς έκανε η Αργεντινή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει αποκλείσει τις μονομερείς ενέργειες γι' αυτό και έχει παραπέμψει το όλο ζήτημα στις ευρωπαϊκές καλένδες, όπου κάπως, κάπου, κάποτε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι ηγέτες, άγνωστο γιατί και πώς, θα αποφασίσουν να διαγράψουν συνολικά τα χρέη της ευρωζώνης. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, που λέει κι ο λαός μας.
Όσο για την εθνική κυριαρχία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτεται να την θέσει καν ως θέμα. Εδώ αρνείται ότι υπάρχει αποικιοκρατική κατοχή, ζήτημα εθνικής κυριαρχίας θα θέσει; Ακόμη και την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση δεν σκέφτεται ούτε καν να την καταγγείλει, αλλά μόνο να την διαπραγματευτεί. Δεν θέλει να απαλλάξει την χώρα και τον λαό της από το αποικιοκρατικό καθεστώς, απλά θέλει να διαπραγματευτεί τους όρους της δουλοπαροικίας του χρέους. Άλλωστε, οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ ακούνε πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία, εθνική αυτοδιάθεση και βγάζουν φλύκταινες. Αυτοί είναι του αδρά επιδοτούμενου ευρωπαϊκού αποικιοκρατικού "διεθνιστικού" ολοκληρωτισμού.
Τι έχουν να διδαχθούν από έναν λαό που διαδηλώνει με συνθήματα Patria o Buitros και μια κυβέρνηση που έχει σαν αφετηρία της την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας; Απολύτως τίποτε. Πέρα από τις δημόσιες σχέσεις, όλα αυτά είναι για το θεαθήναι, για εγχώρια κατανάλωση έτσι ώστε να μην φανεί πόσο θεόγυμνοι είναι στις προτάσεις τους για το χρέος.
Άλλωστε αν ήθελαν σοβαρό διάλογο για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος, θα τον ξεκίναγαν εδώ. Αλλά ποιός έχασε την δημοκρατική του ευαισθησία για να την βρει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε η επίσημη αριστερά, κάποιο από τα κόμματά της, ή τις συνιστώσες της θέλησε τον ανοιχτό και χωρίς σκοπιμότητες πολιτικό διάλογο; Ποτέ!
Η ζωή εν τάφω στον Περισσό
Το ΚΚΕ βέβαια δεν ασχολείται με τόσο πεζά πράγματα. Έχει ανάγει τα πάντα στον τρισκατάρατο καπιταλισμό, που τον αντιλαμβάνεται όπως οι Καθαροί του μεσαίωνα αντιμετώπιζαν τον επίγειο κόσμο, που κατά το θεολογικό τους δόγμα ήταν βουτηγμένος στην ακολασία και τα θανάσιμα αμαρτήματα. Μόνο όποιος μετανοούσε, δεχόταν να βαπτιστεί Καθαρός και σταμάταγε να ασχολείται με τα εγκόσμια, γλύτωνε την αιώνια καταδίκη. Έτσι συμβαίνει και με το ΚΚΕ. Η ζωή εν τάφω σ' όλο της το μεγαλείο.
Όμως, κακώς ανησυχείτε. Θα διαγράψει το χρέος το ΚΚΕ. Είναι απολύτως σίγουρο. Μας το διαβεβαίωνει ο Περισσός κι ο λόγος του είναι συμβόλαιο. Πότε; Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Πώς; Όταν θα φτιάξει την δική του διακυβέρνηση στο όνομα του λαού. Υπό ποιές συνθήκες; Με λαϊκή εξουσία και οικονομία όπου λαός θα έχει δεχθεί να είναι υποτελής και υπεξούσιος σ' εκείνους που, ελέω δόγματος, ξέρουν καλύτερα από τον ίδιο το συμφέρον του.
Το ΚΚΕ σκέφτεται όπως σκεφτόταν ο Χαλίφης Ομάρ. Όταν το 642 μ. Χ. η Αλεξάνδρεια κατακτήθηκε για το χαλιφάτο από τον στρατηγό του Ομάρ, Αμρ ιμπν αλ αας, διατυπώθηκε το αίτημα να διασωθεί η πολύτιμη βιβλιοθήκη της πόλης. Ο Αμρ απάντησε ότι δεν μπορεί να αποφασίσει μόνος του και έγραψε στον Χαλίφη Ομάρ, ο οποίος του απάντησε: "Αν αυτά τα βιβλία συμφωνούν με το Κοράνι είναι περιττά, αν εναντιώνονται στο Κοράνι είναι βλαβερά. Όλα στην πυρά!"
Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται κι ο Περισσός. Η διαγραφή του χρέους στον καπιταλισμό είναι ανέφικτη και στον σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να ασχοληθεί κανείς; Το ίδιο και για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία στον καπιταλισμό είναι επίσης ανέφικτη, ενώ στο σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να παλαίψει κανείς για δαύτην; Όλα θα τα λύσει η "λαϊκή συμμαχία" του ΚΚΕ με τον εαυτό του, όπως η πυρά έλυσε το δίλλημα του Χαλίφη Ομάρ.
Μέχρι τότε μην τολμήσει κανείς και προσπαθήσει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πλατύτατου δημοκρατικού παλλαϊκού κίνηματος για την μονομερή διαγραφή του χρέους, γιατί θα έχει να κάνει με τον Περισσό. Άλλωστε, η ετυμηγορία είναι εκ προοιμίου δεδομένη. Ότι δεν βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΚΚΕ και δεν υποτάσσεται σ' αυτό, είναι εξαρχής καταδικασμένο, είναι μία από τα ίδια, είναι χάσιμο χρόνου.
Βέβαια, αποτελεί αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι κατόρθωσε να ελέγξει το ΚΚΕ ήταν και είναι επίσης καταδικασμένο. Δεν υπήρξε ποτέ κίνημα που να έλεγξε το ΚΚΕ και να μην ξεψύχησε, ή να μην μετατράπηκε σε φάρσα. Μόνο και μόνο για να μείνει απλή σφραγίδα προς χρήση του Περισσού και των πιστών του. Η "ταξική" παράνοια και θρησκοληψία στην υπηρεσία της δουλοπαροικίας του χρέους.
Γι' αυτό και σήμερα, σε μια εποχή που οφείλει να υπάρξει πανστρατιά του λαού με βάση εθνικοαπελευθερωτικά αιτήματα, η πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ σήμερα, αποτελεί εγγύηση για το αποικιοκρατικό καθεστώς ότι δεν πρόκειται να απειληθεί από ένα νέο ΕΑΜ. Το έχει διαβεβαιώσει ρητά η κ. Παπαρήγα: ο λαός δεν θα ενωθεί όπως τότε στο ΕΑΜ, γιατί θα ηττηθεί! Πώς να μην είναι γαλαντώμο στις χρηματοδοτήσεις του το καθεστώς προς το ΚΚΕ έπειτα από τέτοιες διαβεβαιώσεις;
Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα υποφέρει από το χειρότερο αποικιοκρατικό καθεστώς που της έχουν επιβάλλει σ' ολόκληρη την ιστορία της, το ΚΚΕ αρνείται μετά βδελυγμίας ότι υπάρχει κατοχή, δηλαδή άσκηση φυσικής εξουσίας πάνω στον λαό και στην χώρα από ξένες δυνάμεις και κέντρα με την βοήθεια του εγχώριου δοσιλογισμού. Φυσικά, προς μεγάλη παρηγοριά του καθεστώτος, που έχει μετατρέψει τον Περισσό σε βασικό μάρτυρα υπεράσπισής του.
Όχι ρε παιδιά δεν υπάρχουν δοσίλογοι, εθνοπροδότες και αποικιοκρατική κατοχή, μας λένε εν χορώ όλοι, από τους κυβερνώντες, εγχώριους και ξένους, έως τους αριστερούς εκ Περισσού και Κουμουνδούρου. Έτσι γίνεται στον καπιταλισμό σήμερα. Αποδεχτείτε το! Κι έτσι το μόνο που απομένει είναι η γνωστή λογική του Χαλίφη Ομάρ. Η πατρίδα στον καπιταλισμό είναι αποκλειστικό προνόμιο αυτών που την πουλούν και την αγοράζουν, ενώ στον σοσιαλισμό είναι περιττή. Στην πυρά κι αυτή!
Μπορεί να διαγραφεί το χρέος μέσα στο ευρώ;
Υπάρχουν κι εκείνοι που υπόσχονται ότι μπορούν να διαγράψουν το χρέος μέσα στο ευρώ. Τα παραμύθια αυτά τα ακούμε κι από τους ΑΝΕΛ, αλλά και από την ΧΑ. Μάλιστα τελευταία ακούμε ότι χάρις στο Νότη Μαριά που πέτυχε την άρση της ασυλίας της τρόικας, μπορούμε να προχωρήσουμε σε διαγραφή του χρέους μέσα στην ευρωζώνη. Αναρωτιέμαι, αν ξέρουν τι λένε και απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο, ή απλά είναι τόσο ανυπόφορα ανίδεοι και αδιάφοροι;
Κι αν δεν είναι, τότε γιατί δεν ανταποκρίνονται στα δικά μας απανωτά καλέσματα ανοιχτού δημόσιου διαλόγου για τα ζητήματα αυτά, ώστε να αναμετρηθούν επιχειρήματα; Γιατί σιωπούν; Γιατί δεν παίρνουν αυτοί την πρωτοβουλία κι εμείς να είναι σίγουροι ότι θα ανταποκριθούμε. Γιατί; Τι φοβούνται;
Πρώτα-πρώτα, τα περί άρσης της ασυλίας της τρόικας δεν είναι παρά μια στρακαστρούκα. Στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι παρά μια ευχή της οικείας επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου. Ακόμη και πρωτοετής φοιτητής της νομικής γνωρίζει ότι οι ασυλίες προκύπτουν από τις συμβάσεις. Τόσο τις δανειακές, όσο και τις συμβάσεις ίδρυσης του ευρωπαικού μηχανισμού και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μήπως το ευρωκοινοβούλιο ζήτησε την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων; Όχι βέβαια. Μήπως ζήτησε να αρθούν οι ασυλίες για τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαικού Μηχανισμού Στήριξης; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε βέβαια κανένας έλληνας, ή άλλος ευρωβουλευτής ζήτησε κάτι τέτοιο. Τότε πώς θα αρθεί η ασυλία της τρόικας;
Ας αφήσουμε λοιπόν τις πολιτικές στρακαστρούκες κι ας έρθουμε στο προκείμενο. Γιατί κανένας έλληνας ευρωβουλευτής, ειδικά από τους καινούργιους που μιλάνε για πατρίδα και τα σχετικά, δεν έθεσε καν το ζήτημα της επίσημης κατοχής της χώρας μας στο ευρωκοινοβούλιο; Γιατί αποσιώπησαν ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα; Γιατί, τουλάχιστον εκείνοι που λένε ότι θέλουν να διαγραφεί έστω μεγάλο μέρος του χρέους, δεν ζήτησαν από το ευρωκοινοβούλιο να αποδεχθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης, που το ίδιο σώμα έχει κυρήξει παράνομο με την απόφασή του της 14ης Μαρτίου 2014; Γιατί τέτοιο τουμπεκί;
Να θυμήσουμε ότι στις 14/3/2014 το ευρωκοινοβούλιο με απόφασή του κήρυξε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των μνημονιακών πολιτικών ως παράνομο, γιατί παραβιάζει κατάφωρα το πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή τις συνθήκες ίδρυσής της. Δηλαδή, ότι συμβαίνει στην Ελλάδα με την τρόικα έχει χαρακτηριστεί παράνομο, ακόμη και με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ. Τότε γιατί θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα τα δάνεια που αποτελούν προϊόν αυτού του παράνομου και καταχρηστικού με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, μηχανισμού;
Από πότε ένας οφειλέτης και μάλιστα κράτος, δηλαδή λαός, είναι υπόχρεος για δάνεια που έχουν κριθεί παράνομα και καταχρηστικά; Και τα οποία δεν ειναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Σύμφωνα με το πιο πρόσφατο Δελτίο του Δημόσιου Χρέους (Νο 74) οι οφειλές προς τον μηχανισμό στήριξης ανέρχονται σε 219,7 δις ευρώ, από σύνολο 322,4 δις ευρώ τον Ιούνιο του 2014. Δηλαδή αποτελούν πάνω από το 68% του συνολικού δημόσιου χρέους.
Γιατί δεν τέθηκε το ζήτημα από κανέναν έλληνα ευρωβουλευτή; Γιατί μας κοροϊδεύουν με στρακαστρούκες και δεν θέτουν ξεκάθαρα την ανάγκη διαγραφής αυτού του ποσού, το οποίο είναι προϊόν ενός παράνομου και καταχρηστικού μηχανισμού;
Αντί να απαντήσουν σ' αυτά τα ερωτήματα, ορισμένοι ανακάλυψαν ξανά τον λογιστικό έλεγχο. Να κάνουμε πρώτα έναν λογιστικό έλεγχο στο χρέος για να αποφανθούμε πιο μέρος του είναι παράνομο και ύστερα να το διαγράψουμε. Έτσι μας λένε.
Πρόκειται φυσικά, στην καλύτερη περίπτωση, για υπεκφυγή. Προσπαθούν απλά να διαφύγουν από τα καίρια ερωτήματα του ζητήματος. Αλήθεια, τι λογιστικός έλεγχος χρειάζεται για να αποφανθεί κανείς ότι το 68% του χρέους της Ελλάδας είναι εξ ορισμού παράνομο και καταχρηστικό; Όποιον ορισμό κι αν πάρει κανείς για το απεχθές (odious) χρέος, που υφίσταται στη διεθνή νομολογία, οι οφειλές από τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καταργώντας ασυλίες, εθνική κυριαρχία και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι παράνομες και καταχρηστικές.
Γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε το χρέος;
Πάμε παρακάτω. Το υπόλοιπο δημόσιο χρέος, που δεν αφορά σε δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης, ανέρχεται σε 102,7 δις ευρώ. Από αυτά γύρω στα 25 δις ευρώ είναι στο χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με μέση ληξιπρόθεσμη διάρκεια 3,4 χρόνια. Τα ομόλογα αυτά τα έχει αποκτήσει η ΕΚΤ αποκλειστικά από τη δευτερογενή αγορά και της αποφέρουν ετήσια κέρδη γύρω στο μισό δις ευρώ μόνο σε πληρωμές τόκων. Επίσης τα ομόλογα αυτά είναι αποκλειστικά σε εθνικό δίκαιο της Ελλάδας.
Τι κάνουμε μ' αυτά; Γιατί δεν απαιτούμε να τα διαγράψει η ΕΚΤ; Το κάνει ήδη για ομόλογα με εμπράγματες εγγυήσεις χωρίς απόδοση για τις ιδιωτικές τράπεζες. Γιατί να μην απαιτήσουμε να το κάνει και για την Ελλάδα; Στο κάτω-κάτω μπορούμε να αρνηθούμε μονομερώς να τα πληρώσουμε. Τι θα κάνει η ΕΚΤ; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απευθυνθεί στα εγχώρια δικαστήρια κατά της κυβερνητικής απόφασης. Καλή της τύχη. Και μέχρι να τελεσιδικίσει η διαφορά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Ελλάδα δεν θα πληρώνει.
Ένα άλλο μέρος του δημόσιου χρέους γύρω στα 26 δις ευρώ το κατέχουν οι εγχώριες συστημικές τράπεζες. Ερώτημα. Γιατί να μην απαιτήσουμε το σβήσιμο των ομολόγων που κρατούν οι εγχώριες τράπεζες ώστε να ξεχρεώσουν τις ανακεφαλαιοποιήσεις που τους έχουν γίνει με δημόσιο χρήμα; Αντί το κράτος να παίρνει μετοχές δίχως αντίκρυσμα για το χρήμα των φορολογουμένων που δίνει στις τράπεζες, να απαιτήσει το ισοφάρισμα με διαγραφή των ομολόγων που κατέχουν από πριν.
Το υπόλοιπο μέρος του δημόσιου χρέους περί τα 51 δις ευρώ διακινείται κυρίως από επαγγελματίες κερδοσκόπους, διαχειριστές κεφαλαίων, hedge funds, που συνδέονται και με τα κομματικά ταμεία των κυβερνώντων. Αν ανοίξουμε τα κιτάπια τους, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε εικονικούς λογαριασμούς και πρόσωπα απ' όπου ξεπλένεται χρήμα πολιτικό, επιχειρηματικό και οργανωμένου εγκλήματος.
Να ξέρετε ότι οι τρεις πτυχές αυτές του χρήματος, πολιτικό, επιχειρηματικό και εγκλήματος, είναι τόσο ταυτόσιμες στις κορυφές της πολιτικής και της οικονομίας στην Ελλάδα, όσο σε λίγες χώρες στον κόσμο. Όταν βγουν όλα στην επιφάνεια θα διαπιστώσετε με έκπληξη ότι οι μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοπολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες είναι ταυτόχρονα και τα μεγαλύτερα αφεντικά στον κόσμο του εγκλήματος. Έτσι συνέβαινε πάντα σ' αυτόν τον τόπο, αλλά ποτέ όσο σήμερα.
Το κρίσιμο όμως ζήτημα και σ' αυτό δεν απαντά κανείς, είναι άλλο. Ας υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση που δεν είναι δοσιλογική μπορεί να τα καταφέρει να διαγράψει τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους με τους τρόπους που αναφέραμε μέσα στην ευρωζώνη. Εκβιάζοντας πολιτικά και απαιτώντας με βάση το δίκαιο. Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνει κι ας υποθεσουμε επίσης ότι το τραπεζικό καρτέλ που κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη δεν θα σε απειλήσει με κατάρρευση της οικονομίας σου από την στιγμή που ελέγχει απόλυτα την κυκλοφορία του χρήματος.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το εξής: Για να γλυτώσεις από την χρεοκοπία και το χρέος θα πρέπει όχι μόνο να διαγράψεις το χρέος, αλλά και να μην είσαι αναγκασμένος να δανειστείς εκ νέου από τις αγορές. Αν η Αργεντινή είχε ανάγκη να βγει στις διεθνείς αγορές να ξαναδανειστεί, η διαγραφή του χρέους της δεν θα είχε κανένα, μα κανένα νόημα. Θα είχε ξαναγυρίσει στα ίδια χωρίς καν να το καταλάβει. Πώς θα τα καταφέρει μια χώρα εντός της ευρωζώνης να μην δανείζεται, από την στιγμή που θα πρέπει να αγοράζει το χρήμα που χρειάζεται για την οικονομία της; Πώς θα αυτοχρηματοδοτηθεί χωρίς δικό της νόμισμα;
Όποιος λέει ότι μπορεί να γίνει, είτε είναι επικίνδυνα ανίδεος, είτε υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Ο μόνος τρόπος να αυτοχρηματοδοτηθεί μια οικονομία εντός ευρωζώνης είναι μέσα από στυγνές πολιτικές λιτότητας και οριζόντιων περικοπών που θα εξασφαλίζουν όχι απλά πρωτογενή, αλλα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Οι ολιγάρχες θα διαφεύγουν τις περιουσίες τους ελεύθερα σε φορολογικά καταφύγια, μιας και στην ευρωζώνη υπάρχει πλήρης ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, ενώ ο κόσμος της δουλειάς θα πληρώνει με τη ζωή του τα αναγκαία πλεονάσματα.
Να γιατί δεν μπορείς να διαγράψεις χρέος και να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο του δανεισμού, χωρίς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της ευρωζώνης. Να και γιατί κανένας από τους δελφίνους της εξουσίας, που δηλώνουν αντιμνημονιακοί, δεν τολμούν ούτε καν να ανοίξουν το ζήτημα του χρέους σ' έναν ανοιχτό δημόσιο πολιτικό διάλογο. Να γιατί δεν έχουν ανταποκριθεί σε κανένα κάλεσμα που έχει γίνει για ανοιχτό δημόσιο διάλογο. Θα προδοθούν οι αληθινές προθέσεις, οι κρυφές ατζέντες και το πολιτικό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τα κούφια αντιμνημονιακά συνθήματα.
Σχόλιο της Ημέρας, 26/8/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

Ε.ΠΑ.Μ.: Δυναμικά μπροστά για το 3ο Συνέδριο ...

Τρία χρόνια και δύο μήνες από την ίδρυσή του, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο προχωρά ενωμένο στο τρίτο τακτικό ετήσιο Συνέδριό του εφαρμόζοντας τη Δημοκρατία στην πράξη.
Όταν ξεκινούσαμε, δεν ήταν λίγοι αυτοί που προέβλεπαν τη σύντομη διάλυσή του, ή ακόμα περισσότεροι επιδίωξαν τη μετατροπή του σε παρακολούθημα άλλων δυνάμεων.
Σήμερα, παρά τις αντιξοότητες, τα προβλήματα, τις αδυναμίες, την έλλειψη πόρων και τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό μας από όλες τις πλευρές, το Ε.ΠΑ.Μ. υπάρχει, δρα και προχωρά μέσα στην κοινωνία ανοίγοντας καινούργιους ορίζοντες, δίνοντας, με τις ρηξικέλευθες προτάσεις του, τα αδιαπραγμάτευτα προτάγματά του, την πίστη και την αγωνιστικότητα των μελών του, ελπίδα, κουράγιο και προοπτική σε ολοένα και περισσότερο κόσμο.

Αύριο Σάββατο 30 Αυγούστου 2014, μπαίνοντας στην τελική ευθεία για το Συνέδριο, συνέρχεται σε έκτακτη Σύνοδο το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του Μετώπου, για να επικυρώσει την πρόταση του δημοκρατικού Κανονισμού διεξαγωγής τους Συνεδρίου προς όλες τις οργανώσεις και τα μέλη του πανελλαδικά, τα οποία και θα δώσουν την τελική τους έγκριση.
Το Ε.ΠΑ.Μ. στην πορεία προς το 3ο Συνέδριό του, στέλνει μήνυμα Δημοκρατίας, Ενότητας, Αγώνα και Ελπίδας προς όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Μου αρέσει!Μου αρέσει! · · Κοινοπο

Πολύς ντόρος για τις πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Αρβελέρ.

Πολύς ντόρος για τις πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Αρβελέρ... Φυσικά κι έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις της για τους νεοέλληνες ή την κρίση, όπως ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας... Δύο παρατηρήσεις όμως... Δήλωσε ότι "κρίση δεν είναι αυτό που βιώνουν οι Έλληνες σήμερα", αλλά εκείνο που εκείνη βίωνε στην Κατοχή πηγαίνοντας σχολείο, όταν έβλεπε "τα κάρα του δήμου να μαζεύουν πτώματα από την πείνα"...Ξεχνά η κα Αρβελέρ ωστόσο ότι κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά δεδομένα, σήμερα δεν έχουμε ένοπλη κατοχή με τους όρους του 1940, έχουμε οικονομική κατοχή και απώλεια κεκτημένων δεκαετιών σε όλα τα επίπεδα, αλλά ακόμη κι αν αυτό δεν το παραδέχεται κάποιος, δεν μπορεί να αρνηθεί την απώλεια εργασίας και εισοδήματος, την εξάλειψη της κοινωνικής μέριμνας, που σε βάθος χρόνου θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην πείνα και την εξαθλίωση της εποχής του 1940... Η ελληνική οικογένεια θα πρέπει να φτάσει στην πλήρη εξόντωση για να καταλάβει εκ των υστέρων η κα Αρβελέρ ότι "υπάρχει επιτέλους (!) κρίση"; Δεύτερο σχόλιο... Θα μπορούσαμε κι εμείς να μιλήσουμε με γενικεύσεις κι αοριστολογίες και να θεωρήσουμε πολυτέλεια το ότι η κα Αρβελέρ πήγαινε σχολείο - την εποχή που τ'άλλα παιδιά πεινούσαν - κι έτυχε παιδείας και υψηλής μόρφωσης που της προσέφεραν εν συνεχεία υψηλόβαθμες θέσεις σε ξένα Πανεπιστήμια... Αντίστοιχα, σαν τα παιδιά που πεινούσαν τότε υπάρχουν χιλιάδες παιδιά σήμερα που μπορεί να διαθέτουν τα προς το ζην - καθώς δεν υπάρχει κρίση - αλλά που ποτέ δεν θα μπορέσουν να τύχουν της μόρφωσης της κα ιστορικού, γιατί η παιδεία έχει γίνει μια ακριβή πολυτέλεια για τα παιδιά των ανέργων γονέων και των χαμηλόμισθων, για μαθητές κακοπληρωμένων και ταπεινωμένων από τον κοινωνικό αυτοματισμό διδασκάλων. Η κα ιστορικός δήλωσε επίσης ότι "οι Έλλληνες ακολουθούν αυτόν που τους πληρώνει καλύτερα", ότι είναι έτσι μαθημένοι... Πρώτο σχόλιο... Μα και η κα Αρβελέρ, απ'ό,τι θυμάμαι, καριέρα σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού έκανε... Λογικά θα πληρωνόταν καλύτερα... Μπορεί να μην είναι η καλύτερη αντιστοιχία, αλλά όλο και σε κάποιες ευρωπαϊκές επιτροπές θα προσέφερε υπηρεσίες, όλο και κάποιον μισθό θα έλαβε από την ΕΕ... Τελευταίο σχόλιο... Αν η κα Αρβελέρ όλα αυτά τα χρόνια του σημαντικού της βίου, έβλεπε ή προέβλεπε την εξάρτηση της Ελλάδας, των πολιτικών της ή εν γένει της ελληνικής κοινωνίας, μπορούσε, είχε την ελευθερία, να το στηλιτεύσει, να το υπενθυμίζει σε εναν λαό που απαρνήθηκε το τσαρούχι, όπως λέει, δίνοντας τον δικό της αγώνα κόντρα σε αυτούς που μόλις σήμερα ονομάζει "εκείνοι με τα πολλά λεφτά"... Εκείνοι με τα πολλά λεφτά έχουν όνομα κι επώνυμο, κα Αρβελέρ, ή μήπως κάποιος "άγνωστος" ήρθε ποτέ να εξαγοράσει ή να ελεήσει;;; Αυτή την ιδιότητα του εκ των υστέρων προφήτου, πολλοί αγάπησαν αλλά ακόμη περισσότεροι εμίσησαν... Δικαιούστε, κα Αρβελέρ να έχετε γνώμη, αλλά καλύτερα περιορίστείτε, για την υστεροφημία σας, στις επαγγελματικές σας δραστηριότητες. Ο ιστορικός δεν είναι προφήτης..

Διεθνείς Σχέσεις Ε.Πα.Μ.

Πρέπει να διαγραφεί το χρέος προς την εφορία, αλλιώς δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε.

Πόσες δόσεις θέλετε για να πληρώσετε την εφορία; 6 ή 100; Μην σας απασχολεί που έτσι ή αλλιώς δεν θα μπορείτε να πληρώσετε τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Ούτε να σας απασχολεί το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φόρος έχει σχεδιαστεί για να μπορέσει τελικά η εφορία των τοκογλύφων να δημεύσει την ιδιωτική περιουσία. Θα σας κάνουν "εκπτώσεις". Γι' αυτό και μην ανησυχείτε. Άλλωστε όπως λένε όλοι εν χορώ, η οικονομία πάει καλύτερα και οι πιο πορωμένοι ηλίθιοι σας διαβεβαιώνουν ότι έρχονται καλύτερες ημέρες.

Κρατηθείτε, έρχονται καλύτερες μέρες...
Μέχρι και η αντιπολίτευση έχει αποδεχθεί αυτό το παραμύθι. Το ΚΚΕ έχει ήδη ανακοινώσει ότι έχουμε μπει σε "καπιταλιστική ανάκαμψη", όπως και οι Σταθάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν βελτίωση, αλλά με συνέπειες για τους εργαζόμενους. Τώρα τι σόι αριστερά - υποτίθεται ταξική και αντικαθεστωτική - είναι αυτή που είναι έτοιμη να χάψει ότι παραμύθι σερβίρει η κυβερνώσα συμμορία, αρκεί να βάλει το δικό της πρόσημο, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο
Οπότε Έλληνα κακομοίρογλου κάτσε στον καναπέ σου να πιστεύεις ότι εφόσον άπαντες σου λένε ότι η οικονομία πάει καλύτερα, τότε γιατί να μην περιμένεις ότι ίσως, μπορεί να ελαφρώσουν τα βάρη σου; Το μόνο που χρειάζεται είναι να περιμένεις τις εκλογές, ήσυχα-ήσυχα, να κοιτάς τη δουλίτσα σου, να σκύβεις το κεφάλι σε κάθε ξεπούλημα της πατρίδας, να καταπίνεις κάθε προσβολή στην (ανύπαρκτη) αξιοπρέπεια και την οικογένειά σου για να ψηφίσεις αυτόν που θα σου τάξει τα περισσότερα.
Κι έτσι στήνεται η σικέ αντιπαράθεση που θα μας πάει στις επόμενες εκλογές. Δείτε για παράδειγμα την αντιπαράθεση για την φορολογία. Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης μάχονται για να πείσουν ότι ο καθένας για την πάρτη του είναι πιο ικανός στην αύξηση της φορολογίας.
Περιουσιολόγια, φορολογία υψηλών εισοδημάτων και κεφαλαίων, πάταξη της φοροδιαφυγής, κοκ. Τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα αυξήσουν τα φορολογικά βάρη, σ' έναν ήδη υπερφορολογημένο λαό. Αλλά μην ανησυχείτε, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαιώνει ότι θα φορολογήσει και το μεγάλο κεφάλαιο.
Κουβέντα για το χρέος προς την εφορία
Κανείς δεν λέει κουβέντα για το συσσωρευμένο χρέος προς την εφορία λόγω της φορολογίας που έχει επιβληθεί τα χρόνια του μνημονίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παλιό χρέος των φορολογουμένων προς την εφορία ξεπέρασε τα 61 δις ευρώ τον Ιούνιο. Σ' αυτά προστέθηκαν και άλλα 6,2 δις ευρώ νέο χρέος προς την εφορία μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Σύνολο 67,2 δις ευρώ οφειλές προς την εφορία. Δηλαδή το χρέος προς την εφορία ισοδυναμεί αισίως τουλάχιστον με το 35% του ΑΕΠ.
Αν από αυτό το σύνολο των οφειλών αφαιρέσουμε τα 4,6 δις ευρώ που χρωστούν οι πρώην ΔΕΚΟ, οι δημοτικές επιχειρήσεις, κοκ, αλλά και τα 9,5 δις ευρώ που προέρχονται από "πτωχευμένες επιχειρήσεις", τότε το συνολικό τρέχον χρέος προς την εφορία ανέρχεται σε 53,1 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε φορολογούμενος χρωστά κατά μέσο όρο στην εφορία γύρω στα 8.850 ευρώ. Μέχρι το τέλος του έτους η μέση οφειλή ανά φορολογική δήλωση είναι σίγουρο ότι θα έχει υπερβεί τα 9.200 ευρώ, όταν το 2013 είχε φτάσει λίγο πάνω από 8.200 ευρώ.
Mέσα σ' ένα χρόνο δηλαδή η αύξηση του χρέους των ελλήνων πολιτών προς την εφορία είναι σίγουρο ότι θα ξεπεράσει τελικά το 12%. Με το λαϊκό εισόδημα να προβλέπεται ότι θα μειωθεί γύρω στα 6% έως το τέλος του έτους.
Μπορεί ποτέ να εισπραχθεί αυτό το χρέος; Σε καμιά περίπτωση. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι όντως η ελληνική οικονομία μπαίνει σε διαδικασία ανάκαμψης, που δεν ισχύει ούτε στα πιο υστερικά όνειρα των σεσημασμένων ψυχασθενών της κυβέρνησης. Το σίγουρο είναι ότι το χρέος θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο καθ' ότι η επιδρομή της εφορίας γίνεται όχι τόσο με έκτακτους φόρους, αλλά με μόνιμους, στους οποίους πάνω από το 70% των φορολογουμένων δεν διαθέτει φοροδοτική ικανότητα για να ανταποκριθεί. Κι έτσι το χρέος προς την εφορία θα αυξάνει κάθε χρόνο.
Αν σ' αυτό προσθέσετε και τους νέους φόρους σαν τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, αλλά και τους άλλους που θα προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός, τότε ακόμη και ο πιο αφελής μπορεί να αντιληφθεί πόσο θα εκτινάσσεται το χρέος προς την εφορία μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο. Ακόμη και για εκείνους που μέχρι σήμερα τα κουτσοκατάφερναν και δεν είχαν χρέη προς την εφορία.
Το χρέος προς την εφορία πρέπει να διαγραφεί.
Τι πρέπει να γίνει μ' αυτό το χρέος; Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης υπόσχονται δόσεις, κι άλλες δόσεις, άπειρες δόσεις. Κάντε μόνοι σας τον υπολογισμό και θα δείτε τι σημαίνει να πληρώνεις ένα χρέος πάνω από 9.000 ευρώ ανά φορολογική δήλωση, που αναπόφευκτα θα αυξάνει κάθε χρόνο. Μέχρι βιβλικής τετάρτης γενεάς να προβλέψουν δόσεις, το χρέος αυτό όχι μόνο δεν θα μπορεί να πληρωθεί, αλλά θα αυξάνει.
Τι πρέπει να γίνει; Το αυτονόητο. Να διαγραφούν τα χρέη που φορτώθηκαν στα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους λόγω της μνημονιακής φορολογίας και φυσικά να καταργηθούν όλοι οι δημευτικοί φόροι. Έτσι ή αλλιώς δεν μπορούν να πληρωθούν.
Μα αυτό θα έχει δημοσιονομικό κόστος, θα μας πουν. Ανοησίες, απαντάμε. Το 2013 από το σύνολο των 62,3 δις ευρώ που έφτασαν οι οφειλές προς την εφορία τον Δεκέμβριο, ο κρατικός προϋπολογισμός εισέπραξε 3,2 δις ευρώ από τις εκβιαστικές ρυθμίσεις που επιβάλλει το υπουργείο των τοκογλύφων στους φορολογούμενους. Λίγο πάνω από το 5% της συνολικής οφειλής. Μέχρι τον Ιούνιο του 2014 από τα 67,2 δις ευρώ συνολικές οφειλές προς την εφορία, οι εισπρακτικοί μηχανισμοί κατόρθωσαν να εισπράξουν μόλις 1,7 δις ευρώ. Μόλις το 2,5% των συνολικών οφειλών.
Τα εισπραττόμενα ποσά έναντι των οφειλών είναι ασήμαντα και μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν για παράδειγμα από την φορολογία των πολυεθνικών, που σήμερα χαίρουν φορολογικής ασυλίας, αλλά και από την είσπραξη των βεβαιωμένων τελών εισαγωγής που μέχρι πέρυσι - σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου - ανέρχονταν στα 3,9 δις ευρώ. Η κυβέρνηση αρνείται να τα εισπράξει γιατί κάνει πλάτες σε κυκλώματα που εισάγουν προϊόντα, κυρίως πετρέλαιο, από τρίτες χώρες, για να τα πουλήσουν ως ελληνικά.
Τα κυκλώματα αυτά, τα οποία περιλαμβάνουν πολυεθνικές, εφοπλιστές και μεσάζοντες δικτυωμένους με τα κυβερνώντα κόμματα, ποτέ άλλοτε δεν ανθούσαν όσο σήμερα. Το λαθρεμπόριο με κυβερνητικές πλάτες έχει γίνει καθεστώς και συμβάλλει καίρια ακόμη και στην εικονική αύξηση των εξαγωγών της χώρας.
Επομένως δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός δημοσιονομικός λόγος, που να αποτρέπει την άμεση διαγραφή των οφειλών προς την εφορία. Όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν τα έσοδα του κράτους, αλλά θα απελευθερωθούν από τον δήμιο της εφορίας τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι με ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Μην σας εξαπατούν, χωρίς διαγραφή δεν γίνεται τίποτε...
Τότε γιατί δεν τολμά ούτε καν η αντιπολίτευση να ξεκινήσει τις προτάσεις της για το φορολογικό από αυτή την αναγκαία διαγραφή; Γιατί κάνει γαργάρα το τεράστιο αυτό ζήτημα; Τι νόημα έχει να μιλάς για φορολογική δικαιοσύνη και αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, αν δεν ξεκινάς από το αυτονόητο; Αν δεν ξεκινάς δηλαδή με την διαγραφή των οφειλών προς την εφορία.
Πώς μπορεί να σχεδιαστεί δίκαιη φορολογική πολιτική χωρίς να μηδενιστεί το κοντέρ; Πώς μπορεί να εκτιμηθεί η πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων, όταν πνίγονται ήδη στα χρέη προς την εφορία; Πώς μπορεί να υπάρξει πάταξη της φοροδιαφυγής όταν η φοροδιαφυγή έχει γίνει ζωτικό μέσο επιβίωσης για την συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών στην Ελλάδα, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;
Και για να τα πούμε καθαρά και σταράτα. Όποιος προτείνει φορολογικές αναμορφώσεις χωρίς να ξεκινά με την απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα διαγραφή των ήδη υφιστάμενων οφειλών προς την εφορία, να είστε σίγουροι ότι σχεδιάζει νέα φορολογική επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πνέουν ήδη τα λοίσθια. ΄
Αλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, των ολιγαρχών αυτής της χώρας, όσο ισχύει η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου και των κερδών εντός της ευρωζώνης. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είτε είναι απατεώνας, είτε ανίδεος. Όμως γι' αυτά, αλλά και για το πώς πρέπει να είναι ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα αναφερθούμε σε άλλο σημείωμα.
Σχόλιο της Ημέρας, 23/8/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

Ε.ΠΑ.Μ.: Η ελληνική αγροτιά δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως από την Ε.Ε.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ένα ακόμα βήμα προς  την ολοκληρωτική καταστροφή του αγροτικού κόσμου της χώρας αποτελεί το ρωσικό εμπάργκο σε αγροτοδιατροφικά προϊόντα. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι παρά η απάντηση της Μόσχας στις επιλογές της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. που συντάσσονται με το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου και υποδαυλίζουν τις θηριωδίες σε βάρος του ρωσόφωνου πληθυσμού.

Η ελληνική αγροτιά δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως  από την Ε.Ε., πολλώ δε μάλλον από τη συγκυβέρνηση των υποτελών,  που ευθυγραμμίζεται  πλήρως με τις επιλογές των Βρυξελλών. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι το συνολικό ποσό που έχει συγκεντρωθεί για την αντιμετώπιση κρίσεων στον τομέα της αγροτικής οικονομίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ανέρχεται μόλις και μετά βίας στα 400 εκατ. € και δεν μπορεί να καλύψει ούτε καν τις ζημιές  των Ιταλών παραγωγών. Στην εσωτερική αγορά, οι ροδακινοπαραγωγοί δέχονται ισχυρές πιέσεις, αφού η πτώση των τιμών των προϊόντων τους τείνει να ξεπεράσει και το 50%!!!

Όμως η «ζημιά» δεν περιορίζεται μόνο στον αγροτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Από το ρωσικό εμπάργκο θα επηρεαστούν και οι εξαγωγικοί κλάδοι προκαλώντας «ντόμινο» πολλαπλασιαστικών αρνητικών εξελίξεων στο σύνολο της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας της χώρας μας.

Αν δε προστεθούν και οι πολιτικές συνέπειες εξαιτίας των επιλογών της  δωσιλογικής συγκυβέρνησης, τότε πλέον μπορούμε να διακρίνουμε ξεκάθαρα το μέγεθος μιας εθνικής τραγωδίας που προστίθεται και διογκώνει την ήδη υφιστάμενη!

Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους είναι ότι όσο η χώρα μας συνεχίζει να πορεύεται προσδεμένη στο άρμα της ιδιότυπης ευρωπαϊκής δικτατορίας των τραπεζών, το μόνο που μπορεί να ...προσδοκά είναι η απόλυτη καταστροφή!

Μόνο η ρήξη με το κατοχικό καθεστώς των διεθνών δεσμεύσεων και των δανειακών συμβάσεων και η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μπορούν να φέρουν ξανά την ελπίδα και την προοπτική.

Η αποδέσμευση από τα δεσμά της Ε.Ε. είναι ο μόνος δρόμος για την ανάπτυξη. Οι αγρότες εξακολουθούν να παρασύρονται στην παγίδα του πρόσκαιρου συμφέροντος κάνοντας προτάσεις ανεδαφικές για το μέλλον τους, όπως είναι το θάψιμο και η αποζημίωση. Είναι βέβαιον όμως, ότι σύντομα θα τα βρουν και πάλι μπροστά τους.

Αθήνα 12 Αυγούστου 2014

Η Πολιτική Γραμματείς του Ε.ΠΑ.Μ.

ΕΝΦΙΑ ένας νόμος που πρέπει να καταργηθεί στην πράξη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η κλήση της εφορίας για την πληρωμή στο τέλος του μήνα της 1^ης δόσης του περίφημου ΕΝΦΙΑ, δηλαδή του φόρου που επιβλήθηκε από την μνημονιακή κυβέρνηση σε κάθε εμπράγματο δικαίωμα επί της ελληνικής γης, όπου και ο τελευταίος πολίτης αντιλήφθηκε την σκοπιμότητα αυτής της ληστρικής σε βάρος της περιουσίας των πολιτών φορολόγησης, το κατοχικό καθεστώς έκανε ένα βήμα πίσω.

Οι βουλευτές και οι υπουργοί του αναγκάστηκαν να παραδεχθούν «λάθη» στον υπολογισμό του φόρου και τελικά παρατάθηκε η προθεσμία καταβολής της 1^ης δόσης κατά ένα μήνα, προκειμένου να διορθωθούν αυτά τα «λάθη», με την πασίγνωστη πλέον μέθοδο της «εντολής» Σαμαρά, που ανακοίνωσε περιχαρής ο έτερος των συμβαλλομένων και συναγωνιζόμενος σε εθελοδουλία και δωσιλογισμό τον πρώτο, Βενιζέλος.

Στην πραγματικότητα, το καθεστώς πέτυχε αρχικά τον στόχο του. Αφού και με αυτή ακόμα την «υποχώρηση» και την αναγνώριση «λαθών» στον υπολογισμό του ληστρικού φόρου, κατόρθωσε να μεταφέρει -βοηθούντων και των γνωστών ΜΜΕ- τη συζήτηση για τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα της επιβολής της εξοντωτικής αυτής φορολόγησης, στο πεδίο των υποτιθέμενων λαθών που χρήζουν διόρθωσης, ή των όποιων ελαφρύνσεων τελικά θα αποφασιστούν, για να «χρυσωθεί το χάπι».

Για το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο το θέμα είναι απολύτως ξεκάθαρο. Δεν πρόκειται για την ανάγκη διόρθωσης των όποιων λαθών, υπαρκτών, ή μη, ούτε για το ύψος του φόρου που καλούνται να καταβάλουν οι πολίτες, ούτε ακόμα αν αυτός εξοφληθεί σε τρεις, πέντε, ή περισσότερες δόσεις. Ο φόρος αυτός είναι ληστρικός, παράνομος και καταχρηστικός στη σύλληψή του και αποβλέπει στη σταδιακή εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών και κυρίως των πλέον αδυνάτων, καθώς και των ταχύτατα φτωχοποιούμενων «μεσαίων» στρωμάτων του πληθυσμού, που διαθέτουν -μετά το Δημόσιο- το μεγαλύτερο μέρος των εμπραγμάτων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας επί του ελληνικού εδάφους.

Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει, ήδη από το 2011: Η πολιτική της βάρβαρης εσωτερικής υποτίμησης ένα και μόνο σκοπό είχε, την απαξία κάθε περιουσιακού στοιχείου, είτε δημόσιου, είτε ιδιωτικού και τη σταδιακή εκποίησή του με κάθε πρόσφορο μέσο. Τη δημόσια περιουσία ανέλαβε το ΤΑΙΠΕΔ. Την ιδιωτική περιουσία οι τράπεζες και η εφορία. Και ο ΕΝΦΙΑ είναι το εργαλείο για την επίτευξη του τελικού στόχου εκκαθάρισης από κάθε διεκδίκηση και εμπράγματο δικαίωμα που υφίσταται επί ελληνικού εδάφους και η παράδοση καθαρού του «οικοπέδου» στους «γύπες» των διεθνών αγορών και στα εγχώρια «κοράκια», που προσδοκούν σε ό,τι απομείνει από τη λεία.

Για το λόγο αυτόν, το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί τους πολίτες να μην παρασυρθούν και πέσουν στη παγίδα. Ο μόνος δρόμος είναι να αρνηθούν να πληρώσουν αυτόν τον φόρο, αλλά και κάθε φόρο από εδώ και πέρα.

Η πιο δίκαιη πράξη, η πιο έντιμη στάση, η πιο ταξική, αλλά και συνάμα πατριωτική ενέργεια, που οι συνθήκες των καιρών επιβάλλουν σε όλους, είναι η άρνηση πληρωμής του ΕΝΦΙΑ και όχι μόνον αυτού.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί κάθε συλλογικότητα, κάθε σωματείο καταναλωτών, κάθε ένωση πολιτών να προσφύγουν μαζικά κατά της νομιμότητας και της συνταγματικότητας του νόμου.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί επίσης ανοιχτά όλες τις εξωκοινοβουλευτικές, αλλά και τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, να αφουγκραστούν τις ανάγκες των καιρών και όλοι μαζί να εργαστούμε για την οργάνωση ενός παλλαϊκού μετώπου άρνησης πληρωμής και τελικής κατάργησης των ληστρικών φόρων.

Αθήνα 7 Αυγούστου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.

Η ώρα της αμείλικτης επιλογής πλησιάζει κι ο καθένας μας ας κάνει το κουμάντο του...

Ο Αύγουστος αυτός από πολλές απόψεις μοιάζει με τον Αύγουστο του 2007. Να θυμηθούμε ότι τότε άρχισαν να καταρρέουν οι χρηματιστικές αγορές λόγω της μαζικής εκποίησης τίτλων με εγγύησεις τα δάνεια υψηλού ρίσκου των ΗΠΑ. Ήταν το πρελούδιο που τελικά οδήγησε στο κραχ του Οκτωβρίου 2008 μετά την κατάρρευση της τράπεζας Lehmann Brothers. Από τότε η παγκόσμια οικονομία και κυρίως τα δυο μεγαλύτερα κέντρα της, οι ΗΠΑ και η Ευρωζώνη, έχουν επιδοθεί σ' έναν απεγνωσμένο αγώνα δρόμου να απομακρύνουν ένα νέο καταστροφικό κραχ.

Τι κατάφεραν μετά από σχεδόν 6 χρόνια παγκόσμιας κρίσης; Να εκτινάξουν τον όγκο του πλασματικού κεφαλαίου, δηλαδή των χρηματαγορών, παγκόσμια σε επίπεδα που ξεπερνούν πια το ύψος ρεκόρ του 2007, ενώ η παγκόσμια οικονομία έχει συρρικνωθεί από τότε κατά το μέγεθος μιας Γερμανίας. Να δημιουργήσουν τέτοια επίπεδα κοινωνικής ανισότητας και υποβάθμισης της ζωντανής εργασίας, που έχουν οδηγήσει την πραγματική οικονομία σε μια πρωτόγνωρη ύφεση δίχως δυνατότητα διαφυγής.

Η ανισότητα υπονομεύει την όποια ανάκαμψη...

Το γεγονός αυτό αναγκάζει ακόμη και τυπικούς εκπροσώπους των χρηματαγορών να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Μόλις χθες ο οίκος Standard & Poor's δημοσίευσε μια μελέτη με τον χαρακτηριστικό τίτλο: Πώς η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα υπονομεύει την οικονομική άνοδο των ΗΠΑ... Για φανταστείτε σε τι αδιέξοδο βρίσκεται το παγκόσμιο σύστημα και οι ίδιες οι ΗΠΑ, για να φτάνει μέχρι και η S&P να ομολογεί το προφανές.

Σ' αυτήν αναφέρει χαρακτηριστικά: "Υψηλότερα επίπεδα εισοδηματικής ανισότητας αυξάνουν την πολιτική πίεση, αποθαρρύνοντας το εμπόριο, τις επενδύσεις και τις προσλήψεις... Εκτός από τις ακραίες διακυμάνσεις της οικονομίας, τέτοιες ανισορροπίες στο εισόδημα τείνουν να αμβλύνουν την κοινωνική κινητικότητα και να παράγουν ένα λιγότερο εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε μια μεταβαλλόμενη παγκόσμια οικονομία. Αυτό μειώνει τις μελλοντικές προοπτικές εισοδήματος και τις δυνατότητες μακροπρόθεσμης ανάπτυξης, παγιώνονται οι πολιτικές επιπτώσεις και επεκτείνονται τα προβλήματα."

Και καταλήγει στο συμπέρασμα: "Η επισκόπησή μας των δεδομένων, καθώς και ο πλούτος της έρευνας για το θέμα αυτό, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το τρέχον επίπεδο της εισοδηματικής ανισότητας στις ΗΠΑ επηρεάζει αρνητικά την αύξηση του ΑΕΠ, σε μια εποχή που η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου πασχίζει να ανακάμψει από τη Μεγάλη Ύφεση [εννοεί αυτή που ξέσπασε με το κραχ του 2008] και η κυβέρνηση είναι σε ανάγκη από κεφάλαια για να υποστηρίξει τη γήρανση του πληθυσμού."

Αν αυτά ισχύουν - και ισχύουν, όπως πολύ καλά γνωρίζουν όσοι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα - για τις ΗΠΑ, τότε τι πρέπει να πούμε εμείς στην Ελλάδα, αλλά και οι άλλοι λαοί στην ευρωζώνη, όπου οι πολιτικές οριζόντιων περικοπών και εισοδηματικής ανισότητας προκειμένου να διασωθεί το ευρώ και οι τράπεζες, είναι πολύ χειρότερες απ' ότι στις ΗΠΑ; Μάλιστα πρόσφατα το Economist (19/7) σε μια κρίση πανικού και υστερίας μπροστά στη νέα διαφαινόμενη επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, στο κεντρικό άρθρο του ζητά από τις ΗΠΑ να μιμηθούν την Ευρώπη στον τρόπο ολοκληρωτικής διάλυσης του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων της εργασίας.

Εντός των πλαισίων, το πλήρες αδιέξοδο...

Το δυστύχημα όμως για το παγκόσμιο σύστημα, για το σύστημα που αντιπροσωπεύουν οι ΗΠΑ και η ευρωζώνη, δεν είναι δυνατόν πλέον να υπάρξει διορθωτική πολιτική που να αντιμετωπίζει τις ανισότητες. Ούτε καν με τους όρους που έγινε την εποχή του μεταπολεμικού "κοινωνικού συμβολαίου" στην Ευρώπη και αλλού. Δεν το επιτρέπει το μέγεθος των διεθνών χρηματαγορών και των τραπεζών.

Σήμερα ο εξέχων εκπρόσωπος του παγκόσμιου καπιταλισμού, ο κατ' εξοχήν "συλλογικός κεφαλαιοκράτης" - για να θυμηθούμε έναν όρο του Μαρξ - δεν είναι ούτε το κράτος, ούτε ο επιχειρηματίας. Είναι η τράπεζα και ο επενδυτής της χρηματαγοράς. Κι αυτούς δεν τους αφορά η οικονομία με όρους ενεργούς ζήτησης και προσφοράς. Τα κέρδη τους δεν εξαρτώνται από τις επενδύσεις στην παραγωγή, τις πωλήσεις εμπορευμάτων και την μισθωτή απασχόληση. Το δικό τους κέρδος μετριέται από τις αποδόσεις χαρτιών στο χρηματιστήριο και τις αγορές χρήματος. Πράγμα που έχει οδηγήσει στην σχεδόν απόλυτη κυριαρχία της χρηματιστικής κερδοσκοπίας σε βάρος ακόμη και των πιο παραδοσιακών μορφών καπιταλιστικού κέρδους. 

Κι έτσι μέσα στα 6 χρόνια της παγκόσμιας ύφεσης που κατάφερε στις πλάτες μιας τερατώδους αναδιανομής εισοδήματος και πλούτου διεθνώς, με την πραγματική οικονομία να γνωρίζει τις χαμηλότερες ιστορικά επιδόσεις της, τουλάχιστον για έναν ολόκληρο αιώνα, ο σημερινός "συλλογικός κεφαλαιοκράτης" κατόρθωσε να εκτινάξει τις αποδόσεις της χρηματαγοράς σε επίπεδα υψηλότερα του 2007. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργήσει μια ακόμη πιο αδύναμη οικονομία με χρηματαγορές πολύ πιο επιρρεπείς και ανοιχτές στα κραχ.

Σε αναμονή ενός νέου μεγάλου κραχ...

Σήμερα, ακόμη και η πιο περιορισμένη "διόρθωση" της χρηματιστικής αγοράς, είναι σε θέση να πυροδοτήσει ένα παγκόσμιο κραχ πολύ πιο ισχυρό από αυτό του 2008, αλλά και του 1929-33. Κι απ' ότι φαίνεται βρισκόμαστε ήδη σε μια τέτοια τροχιά.

Ξεκίνησε μ' ένα κύμα εκποιήσεων μετοχών στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης την προηγούμενη εβδομάδα. Συνεχίζεται από την Δευτέρα με πτώση των χρηματιστηρίων στην Ευρώπη, όπου τα χρηματιστήρια της Ιταλίας και της Ισπανίας πλήττονται ιδιαίτερα. To ίδιο και στην Ασία. Μέχρι και η Κίνα νιώθει τη θερμότητα της χρηματιστικής κρίσης.

Οι αναλυτές αποδίδουν αυτή τη "διόρθωση" - όπως ελπίζουν - των αγορών στις γεοπολιτικές εντάσεις και σε άλλους συγκυριακούς παράγοντες. Δεν έχουν πντελώς άδικο. Όντως οι γεοπολιτικές εντάσεις θα εντισχύσουν την αστάθεια. Όμως και οι γεωπολιτικές εντάσεις με τη σειρά τους είναι προϊόν όχι απλά κάποιων "κακών" ή "άστοχων" πολιτικών επιλογών, αλλά της ίδιας της ανάγκης πρόσθετων ευκαιριών κέρδους στις χρηματαγορές σε συνθήκες παγκόσμιας ύφεσης.

Η  αλήθεια λοιπόν είναι ότι μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο κύμα εκποίησης χαρτιών ανάλογο με εκείνο του Αυγούστου 2007. Ίσως και μεγαλύτερο. Καταμεσής μιας παγκόσμιας ύφεσης. Αυτοί που γνωρίζουν ήδη κρατούν την αναπνοή τους, καθώς βλέπουν να συνεχίζεται η καθοδική τάση των αγορών.

Οι γνωρίζοντες δεν αγωνιούν μόνο για ένα πιθανό κραχ, που τελικά είναι σίγουρο ότι η παγκόσμια οικονομία δεν θα το γλυτώσει, αλλά και για την "φούσκα" των παραγώγων, που αισίως έχει ξεπεράσει κατά πολύ το ύψος του 2007 και βρίσκεται κοντά στα 700 τρις δολάρια διθνώς. Το κραχ του 2008 δεν πυροδότησε την κατάρρευση της αγοράς παραγώγων κι έτσι τα κράτη κατόρθωσαν να διασώσουν τις παγκόσμιες τράπεζες και χρηματαγορές. Βέβαια με τρομακτικές επιπτώσεις στους λαούς και στην κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, την οποία βύθισε σε μια πρωτοφανή Μεγάλη Ύφεση.

Τι θα γίνει τώρα, αν τελικά καταρρεύσει η αγορά παραγώγων μετά από ένα ενδεχόμενο κραχ; Κανένα κράτος, ή συνδυασμός κρατών δεν θα μπορέσει να περισώσει τις μεγάλες τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια που κερδοσκοπούν στις χρηματαγορές. Μόνο η γνωστή Deutsche Bank διαθέτει στα χαρτοφυλάκιά της περί τα 75 τρις δολάρια σε παράγωγα. Μαζί με την Goldman Sachs, η οποία διαθέτει άλλα 45 τρις δολάρια σε παράγωγα, υπερβαίνουν το παγκόσμιο ΑΕΠ σχεδόν κατά 160%. Φανταστείτε μόνο τι θα γίνει αν και όποτε καταρρεύσει η αγορά παραγώγων.

Τι σημαίνει κραχ για τους λαούς;

Αν κοιτάξει κανείς το πρόβλημα από την σκοπιά των λαών, θα διαπιστώσει ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθαυτό το κραχ. Αντίθετα, το κραχ μαζί με μια ενδεχόμενη κατάρρευση της αγοράς παραγώγων, αποτελεί μια βίαιη αναπροσαρμογή ισορροπιών σε μια οικονομία με τόσο βαθιές ανισσοροπίες που χωρίς κραχ και επαναλαμβανόμενες μεγάλες υφέσεις, δεν μπορεί ούτε καν να συνεχίσει όπως είναι. Το κορυφαίο πρόβλημα για τους λαούς είναι οι πολιτικές αποτροπής του κραχ και διάσωσης του "συλλογικού κεφαλαιοκράτη".

Αν σκάσει η μπόμπα ενός παγκόσμιου κραχ είναι σίγουρο ότι η ευρωζώνη και οι τράπεζές της θα υποστούν τις μεγαλύτερες ζημιές, μιας και λόγω της νομισματικής ένωσης έχουν ελάχιστους βαθμούς ελευθερίας κίνησης σε επίπεδο οικονομικών πολιτικών. Τα επιτελεία της ευρωζώνης είναι καταδικασμένα να ακολουθούν νομισματικές μεθόδους για να αντιμετωπίσουν μια κρίση που απαιτεί ριζικά άλλου είδους πολιτικές στο επίπεδο της λαικής κατανάλωσης και της παραγωγής.

Επομένως ένα πιθανό κραχ θα οδηγήσει αναγκαστικά στο κλείσιμο πολλών τραπεζών. Πρωτίστως σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Σε μια τέτοια περίπτωση οι κυβερνώντες κατά τη συνήθη τους πρακτική θα προχωρήσουν σε αναστολή πληρωμών προς το εσωτερικό σε μισθούς και συντάξεις, προκειμένου να διασώσουν τους ολιγάρχες και τους τραπεζίτες. Οι καταθέσεις θα κάνουν φτερά και ο πληθυσμός θα κληθεί να τα φέρει βόλτα όπως-όπως.

Φυσικά οι κυβερνώντες θα επικαλεστούν και πάλι "έκτακτες συνθήκες" για να επιβάλουν τώρα πια καθεστώς πολιορκίας με ντόπιες και ξένες δυνάμεις εξ Ευρώπης, αλλά και με το κοινοβούλιο να λειτουργεί όπως και τώρα ώστε η αντιπολίτευση να κάνει το καθήκον της - να καταγγέλει κρατώντας τα προσχήματα - αλλά χωρίς να βάζει εμπόδια στην πράξη.

Και τότε ο Έλληνας θα κληθεί να αποφασίσει. Ή να ζήσει σε κατάσταση πλήρους αποκτήνωσης, ή να σηκωθεί όρθιος για να διεκδικήσει την χώρα του. Με ή χωρίς παγκόσμιο κραχ, αυτή η ώρα της αμείλικτης επιλογής για τον καθένα από εμάς δεν θα αργήσει να έλθει. Το τι θα γίνει τελικά θα εξαρτηθεί από το αν το 10-20% του λαού μας που υπολογίζω ότι δεν έχει χάσει τις αισθήσεις του, τον πατριωτισμό του, τη θέλησή του να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο, δικό του και των παιδιών του, θα εγκαταλήψει τα κομματικά μαντριά, τους ιδεολογικούς φραγμούς για να ενωθεί σ΄ένα αυθεντικά εθνικό απελευθερωτικό κίνημα με σκοπό να φέρει τον λυτρωμό. Διαφορετικά η Ελλάδα και ο λαός της, όπως έχουν ταυτιστεί ως έθνος ιστορικά μέχρι σήμερα, θα σβήσουν από τον οικονομικοπολιτικό χάρτη του πλανήτη.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Το ΕΠΑΜ δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή του στον Παλαιστινιακό λαό.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χθες Παρασκευή 1^η Αυγούστου 2014, ο Πρέσβης της Παλαιστίνης Maruan Tobassi έδωσε συνέντευξη στο e-roi.gr, όπου αναφέρθηκε στην τραγική κατάσταση της Γάζας  μετά την εισβολή του Ισραήλ. Μετά τη συνέντευξη ο κος Tobassi συναντήθηκε και συνομίλησε για περίπου μισή ώρα με τον Γενικό Γραμματέα του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη και με τον Λεωνίδα Χρυσανθόπουλο, Πρέσβη ε.τ. και μέλος της Π.Γ. του Μετώπου.

Ο Δημήτρης Καζάκης εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τα εγκλήματα που διαπράττονται αυτή τη στιγμή στην Γάζα από το Ισραήλ. Επίσης καταδίκασε στον συνομιλητή του την στρατιωτική συνεργασία που έχει αναπτύξει το καθεστώς των Αθηνών με το Ισραήλ, συνεργασία που επιτρέπει στο Ισραήλ να χρησιμοποιεί και τα Ελληνικά νησιά για την πραγματοποίηση ασκήσεων και υπογράμμισε ότι ο Ελληνικός λαός αντιτίθεται σε αυτή την πολιτική. Αναφέρθηκε επίσης στην ξένη κατοχή της Ελλάδας και στο πρόγραμμα διάλυσης της χώρας εάν συνεχιστεί η παρούσα πολιτική.

Ο Πρέσβης της Παλαιστίνης, εξέφρασε μεταξύ άλλων, την ευχαρίστησή του για τις θέσεις του ΕΠΑΜ ως προς την εισβολή στην Γάζα και διαπίστωσε ότι το αίσθημα του Ελληνικού λαού προς τον Παλαιστινιακό παραμένει αδελφικό και είναι αμοιβαίο.

Ήταν μια ιδιαιτέρως θερμή συνάντηση στην οποίαν θα υπάρξει συνέχεια μια και ο Παλαιστίνιος Πρέσβης μας κάλεσε να τον επισκεφθούμε στην Πρεσβεία. Ήταν επίσης η πρώτη επίσκεψη Πρέσβη στα γραφεία του ΕΠΑΜ.

Αθήνα 2 Αυγούστου 2014

Η Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.