Υπόθεση Απεργία καθηγητών: ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ οι μπαλαντέρ του συστήματος.

Στην υπόθεση της απεργίας των καθηγητών αποκαλύπτεται ανάγλυφα η ανατομία της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Αυτή την ώρα, που από αργά το βράδυ ήδη είναι γνωστό πως τα προεδρεία των ΕΛΜΕ πούλησαν δεκάδες χιλιάδες καθηγητές που ψήφισαν μαζικά ναι στην απεργία, και όχι μόνο ναι, αλλά και σπάσιμο της επιστράτευσης, όλα τα συριζεϊκα blog - left.gr, Iskra, RedNotebook κ.α. αλλά και ο ραδιοφωνικός σταθμός Κόκκινο, κάνουν γαργάρα την ξεφτίλα των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη το πουλημένο εξ αρχής ΚΚΕ που μέσα στις συνελεύσεις δεν μπορούσε καλά καλά να μαζέψει τις ψήφους των δικών του, και έτρωγε γιούχα, βγαίνει και από πάνω, ότι να, ήταν πουλημένοι όλοι οι άλλοι - βάζει και τις Παρεμβάσεις μέσα που είναι κι η μόνη παράταξη που στάθηκε συνεπής από την αρχή να στηρίζει τον αγώνα. 

Ας δούμε πώς στήθηκε το σκηνικό.

Η σκέψη για απεργία στις Πανελλαδικές υπάρχει από καιρό. Και αυτό επειδή είναι το μοναδικό όπλο των εκπαιδευτικών - κανείς δεν νοιάζεται αν είναι κλειστό το σχολείο όλη τη χρονιά, ακριβώς επειδή δεν ενδιαφέρει αυτή την κοινωνία η μόρφωση, αλλά οι εξετάσεις - αλλά και επειδή μια τέτοια απεργία μπορεί να ρίξει και κυβέρνηση.

Ήδη από πριν κηρυχθεί η απεργία, συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν την ήθελαν. Την απεργία στις Πανελλαδικές μην ξεχνάμε την πρότειναν οι Παρεμβάσεις μέσα στην ΟΛΜΕ. Εξ αρχής το ΚΚΕ διαχώρισε τη θέση του - κατά το σύνηθες όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια - και έφερε πρόταση για 24ωρη ΠΡΙΝ τις εξετάσεις. δηλαδή να παίζουμε τις κουμπάρες! Στη συνέχεια, όταν την απεργία μέσα στις εξετάσεις την υποστήριξαν ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση, το ΚΚΕ σύρθηκε και έβαλε στην πρότασή του και μια μέρα μέσα στις εξετάσεις, τη 17η Μαΐου, για τα μάτια του κόσμου.

Ο ρόλος του ΚΚΕ

Ο ρόλος του ΚΚΕ ήτανε και σε αυτή την υπόθεση αυτός που είναι πάντα: ο υποτιθέμενος αριστερός πόλος, κομουνιστικός πόλος, ο υποτιθέμενος μαξιμαλισμός είναι το προβαλλόμενο επιχείρημα που λειτουργεί ως ανάχωμα σε κάθε δράση και επαναστατική πρακτική που μπορεί να θίξει το σύστημα. Όχι αγώνες μόνο σε ένα κλάδο. Δεν διορθώνεται αυτό το σύστημα, θέλει ανατροπή. Και τη στιγμή που ένας πολύ ισχυρός κλάδος, και αριθμητικά μεγάλος - οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αποτελούν την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ - πάει να κάνει ένα βήμα που μπορεί να κινητοποιήσει τεράστιες δυνάμεις μέσα στην κοινωνία,  - αφού όμως πρώτα γίνει, όχι θεωρητικά και εκ των προτέρων - εμφανίζεται και πάλι το μαξιμαλιστικό επιχείρημα όπως και άλλα: να μη σταθούμε απέναντι στα παιδιά της εργατικής τάξης! Λες και τα παιδιά της εργατικής τάξης που αργοπεθαίνει με αυτή την κυβέρνηση, αν θα δώσουν εξετάσεις σήμερα αντί λίγο αργότερα, η ζωή τους δεν θα είναι  καταδικασμένη στον αφανισμό, όπως τώρα.

Το κλίμα από τα κανάλια που λένε τι θέλει η κοινωνία

ΔΑΚΕ ΠΑΣΚΕ Αυτόνομη Παρέμβαση λοιπόν προχωράνε και προτείνουν στις ΕΛΜΕ την απεργία. Την ίδια στιγμή, τα ίδια αυτά κόμματα στα οποία πρόσκεινται, την πολεμάνε στα κανάλια με σύσσωμο τον δημοσιογραφικό οχετό τους να δημιουργεί κλίμα οτι δήθεν η κοινωνία είναι ενάντια σε αυτή την απεργία, και να και οι δημοσκοπήσεις και τα γκάλοπ. Να θυμηθούμε οτι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Σκουρλέτης, αλλά και ο Τσίπρας είναι εντελώς κουμπωμένοι απέναντι σε αυτό τον αγώνα και αναλώνονται μόνο σε ωραία λόγια, οτι τι κακό είναι που η κυβέρνηση κήρυξε την επιστράτευση, αλλά λέξη για σπάσιμό της.

Η κυβέρνηση κηρύσσει επιστράτευση. Αυτό το γεγονός πιθανότατα είναι ήδη γνωστό στους συνδικαλιστές των κυβερνητικών κομμάτων όχι μόνο ως ενδεχόμενο αλλά και ως σίγουρη εξέλιξη. Έτσι ίσως εξηγείται οτι υποστηρίζουν αρχικά αυτή την απεργία μια και θα έρθει η επιστράτευση να τη σταματήσει και παράλληλα εμφανίζονται προς τον κόσμο τους που εργασιακά βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ότι δίνουν τάχα τη μάχη.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ

Ας δούμε τώρα ποιος αποδεικνύεται από τις εξελίξεις ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το ΠΑΜΕ ήταν η πρώτη αριστερή εφεδρεία του συστήματος. Είχε κάποιες πιθανότητες, με την υποτιθέμενη υπερεπαναστατική, μαξιμαλιστική και καταγγελτική όλων ανεξαιρέτως των άλλων ρητορική του, να κερδίσει τον κόσμο της βάσης και έτσι να θραύσει τις όποιες πραγματικά ριζοσπαστικές διαθέσεις εμφανιστούν μέσα στις συνελεύσεις.

Αυτό όμως δεν φάνηκε να λειτουργεί. Στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ που συγκαλέστηκαν προκειμένου να πουν ναι ή όχι στην πρόταση για απεργία στις Πανελλαδικές, η μαχητικότητα από τα κάτω, οι διάθεση να δοθεί η μάχη, ακόμα και με τα χαρτιά της επιστράτευσης στα χέρια, έγινε φανερή σε ολόκληρη την Ελλάδα, απ' άκρη σ' άκρη. Στα Τρίκαλα και στην Ηλεία έκαψαν τα φύλλα επίταξης. Τι πυροδότησε μια τέτοια επαναστατική στροφή; Μα οι αντικειμενικές συνθήκες πίεσης και εκβιασμού που βιώνουν και που πρόκειται να βιώσουν άμεσα οι καθηγητές αλλά και ολόκληρη η κοινωνία της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι αποτελούν, και μάλιστα των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων. Αλλά και μια απόφαση της ΟΛΜΕ που φαίνεται εξέφρασε απόλυτα το αίσθημα της βάσης, και γι αυτό αγκαλιάστηκε.

Στις συνελεύσεις, όπου κάποιοι ήλπιζαν να μην είναι μαζικές - εξού και έβαλαν τον όρο για 30% κατ' ελάχιστον συμμετοχή - οι καθηγητές κάνουν το απρόσμενο και δεξιοί αριστεροί, όχι μόνο δίνουν βροντερό παρόν - σε πολλές δεν υπήρχε χώρος να καθίσεις - αλλά παρακάμπτουν τη διασπαστική πρόταση ΠΑΜΕ που σκοπό έχει να αποδυναμώσει μια απόφαση, και στηρίζουν συντριπτικά την απεργία διαρκείας. Παράλληλα θέτουν το ζήτημα της οργάνωσης από τα κάτω, της συγκρότησης απεργιακών επιτροπών και του σπασίματος στην πράξη της επιστράτευσης.

Οι καθηγητές είναι αποφασισμένοι.  Την προηγούμενη μέρα, σε ένα μεγάλο συλλαλητήριο, μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι, εργαζόμενοι από όλους τους χώρους που έχουν κατά καιρούς επιστρατευτεί στις απεργίες τους, στηρίζουν τους καθηγητές. Την επόμενη μέρα, Τετάρτη βράδυ στις 9.00 η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας) αποφασίζει απεργία στις 17 Μαΐου. Λίγο αργότερα, στο ξενοδοχείο Τιτάνια, ΔΑΚΕ ΠΑΣΚΕ Αυτόνομη Παρέμβαση, πουλάνε τον εκπαιδευτικό κόσμο και ισχυρίζονται πως δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για να υλοποιηθεί η απεργία.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται λοιπόν αυτή ακριβώς τη στιγμή, την κρίσιμη στιγμή που ο κυματοθραύστης του ΠΑΜΕ δεν λειτούργησε επαρκώς, να δώσει χείρα βοηθείας με τις ψήφους των πουλημένων συνδικαλιστών του - γιατί έχει δύναμη στην εκπαίδευση, και οι ψήφοι των ΔΑΚΕ ΠΑΣΚΕ δεν θα ήταν αρκετοί - και με άλλοθι την επιστράτευση, να σπάσει την απεργία πριν καν αυτή γίνει.

Η ιστορία πλέον τα έχει καταγράψει όλα αυτά. Όποιος τα γνωρίζει μπορεί και να κρίνει.

Η απεργία μέσα στις Πανελλαδικές είναι ένα μοναδικό όπλο που έχει στα χέρια της η εκπαιδευτική κοινότητα και μαζί της ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία, και μπορεί να προκαλέσει τέτοιους τριγμούς, που ρίχνει και κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς αποτράπηκε.

Αναρτήθηκε από Κεράσια και Κρίνοι