Είμαστε σε πόλεμο!..

Του Γ. Χαραλαμπίδη

Είναι ένας πόλεμος που διαρκεί χιλιάδες χρόνια τώρα.
Είναι ένας πόλεμος που τα πεδία των μαχών, είναι μέσα στο μυαλό κάθε ανθρώπου, αλλά και έξω, σε τοπικό, σε κοινωνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Οι αντιμαχόμενες παρατάξεις είναι δύο.
Η Εξουσία και ο Λόγος.
Δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος στην σύγκρουση αυτή. Η ουδετερότητα είναι ανέφικτη. Και άνευ νοήματος!

Ατομικά, αυτό που μας εντάσσει σε έναν από τους δύο χώρους, είναι το είδος της συμπεριφοράς που ανάγουμε σε κανόνα ζωής.
Αν η βία, η υποκρισία και η απάτη, η αδιαφορία, ή μίγμα αυτών, είναι οι συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την επαφή μας με τον εσωτερικό μας εαυτό, αλλά και με τους άλλους γύρω, τότε το στρατόπεδο της εξουσίας έχει μια θέση για μας.
Αν όχι, τότε βαδίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια του Λόγου.
Κοινωνικά, ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις.

Η εξουσία θέλει να επιβάλλει και να επιβάλλεται! Και της αρέσει! Από ένα σημείο και μετά, όταν η συνείδηση ατονεί, τα άτομα που βρίσκονται στο χώρο της εξουσίας, είναι σαν ναρκοεξαρτώμενα. Θέλουν τη δόση τους! Απεχθάνονται τον στοχασμό και θέλουν να έχουν σκλάβους να τους υπηρετούν! Ή είναι άτομα εθισμένα στο να σκύβουν το κεφάλι!

Ο Λόγος είναι το αντίθετο! Θέλει να τον επιλέξεις! Και να τον επιλέγεις κάθε στιγμή! Και να προχωράτε Μαζί! Και να μην τον προδίδεις στην εξουσία!

Ο χώρος της Εξουσίας, είναι μια πυραμιδοειδής κοινωνική κατασκευή. Στην κορυφή βρίσκεται αυτός ή αυτό που θέλει να βλέπει και να ελέγχει τα πάντα. Ο παντόπτης οφθαλμός. Ο Big Brother. Αυτό που θέλει να πάρει τη θέση της συνείδησης, στη συνείδηση σου.
Την κορυφή της εξουσίας, την στηρίζουν τα κάτω στρώματα της λεγόμενης Ιεραρχίας:
Κόμματα, Πολιτικοί, Στρατός, Εκκλησία, Δικαστήρια, Μ.Μ.Ε., Τράπεζες, Σχολεία, Εργολάβοι, Έμποροι, Βιομήχανοι, Μάνατζερς, Γκόλτεν μπόις εντ γκερλς, Εφοπλιστές, Γαιοκτήμονες, Συμβολαιογράφοι, Τελώνες και Φαρισαίοι!..
Κι όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίζεται πάνω σε μια πολυπληθή βάση σκλάβων. Όπως είναι φανερό, οι επάνω είναι αναγκασμένοι να κρατούν όσο το δυνατόν πιο αλυσοδεμένους τους κάτω, αφού πάνω τους στηρίζονται, κι αν κάνουν πως μετακινούνται, τότε θα καταρρεύσει η πυραμίδα.



Ο Λόγος δεν έχει ιεραρχίες. Σκορπίζεται ανάμεσα στους ανθρώπους και προσπαθεί να βρει γόνιμα μυαλά για να ριζώσει, φαντασία για να βλαστήσει, μνήμες για να διατηρηθεί, γλώσσες για να μεταδοθεί. Σε δέχεται αν τον δεχτείς, σε απορρίπτει αν τον απορρίψεις!.. Στον Λόγο, πάμε μαζί! Δεν υπάρχει λόγος να είναι κάποιος αρχηγός, αφού αρχηγός είναι ο Λόγος.

Λόγος είναι, να έχεις συναίσθημα.
Όταν μάθεις ότι ο γείτονας σου έμεινε άνεργος, νιώθεις την αγωνία του, φροντίζεις να μην τον αφήνεις μόνο στην απελπισία του και μοιράζεσαι μαζί του το φαγητό σου, τότε ναι, έχεις συναίσθημα.
Όταν ακούς ότι η πατρίδα σου κινδυνεύει κι εσύ συνεχίζεις να μετράς την είσπραξη της ημέρας, ή λες, τώρα δεν μπορώ πάω διακοπές, τότε δεν έχεις συναίσθημα.

Λόγος είναι, να έχεις λογική.
Όταν σου λένε χρωστάς τους μισθούς πέντε χρόνων και δεν ρωτάς, «γιατί;», δεν έχεις λογική.
Όταν αυτοί που σε καταχρέωσαν και απειλούν να σου πάρουν τα πάντα, κατεβαίνουν στις εκλογές και τους ξαναψηφίζεις, τότε δεν έχεις λογική.
Όταν ακούς να ξεπουλιέται η πατρίδα σου και δεν σκέφτεσαι τι θ’ απογίνουν τα παιδιά σου χωρίς πατρίδα, τότε δεν έχεις λογική. Λογική έχεις, όταν οργανώνεσαι με τους συνανθρώπους σου ώστε να αντιμετωπίσεις μια επίθεση στην οποία είναι αδύνατον να ανταπεξέλθεις μόνος.

Λόγος είναι, να έχεις συνείδηση.
Όταν ακούς ότι έχει καταρρεύσει το σύστημα υγείας της Ελλάδας, ότι η φτώχεια χτυπά καθημερινά εκατοντάδες πόρτες και αγωνίζεσαι ώστε ν’ αποκατασταθεί η ζημιά, προς όφελος και των άλλων αλλά και το δικό σου, αφού αντιλαμβάνεσαι ότι οι αρρώστιες και η φτώχεια είναι μεταδοτικές, τότε ναι έχεις συνείδηση.
Όταν ακούς ότι οι Κινέζοι υποχρεώνονται να εργάζονται δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, με μισθό το ένα πέμπτο του δικού σου και σκέφτεσαι, «καλά που η Κίνα είναι μακριά κι εγώ δεν είμαι Κινέζος!», τότε δεν έχεις συνείδηση.
Όταν η εξουσία σου λέει, ότι η Γη της ανήκει, ότι εσύ είσαι ενοικιαστής της, και της χρωστάς το ενοίκιο, κι εσύ κοιτάς με το στόμα ανοιχτό και με βλέμμα απλανές, τότε δεν έχεις συνείδηση.

Αλλά Λόγος δεν είναι να έχεις κάποιο από τα παραπάνω. Λόγος είναι να τα έχεις όλα, στο μέγιστο βαθμό, στην καλύτερη ποιότητα και σε αρμονική συνύπαρξη. Μπορείς να ισχυριστείς ότι γεννήθηκες χωρίς την ικανότητα να νιώθεις συναισθήματα; χωρίς την δυνατότητα να σκέπτεσαι; χωρίς συνείδηση;
Πότε τα έχασες; Ποιος σου τα πήρε; Το σπουδαιότερο: Μπορείς να τα ξαναβρείς;
Αν ναι έλα πίσω, στο σπίτι σου, το Λόγο. Στο σπίτι που μπορείς να νιώσεις, να γνωρίσεις, να μάθεις, να βρεις αγάπη!
Αν όχι κάτσε με την εξουσία. Οι αλυσίδες δεν ενοχλούν, αυτόν που δεν κινείται!

Η εξουσία δεν θέλει να έχεις συναισθήματα, εκτός του φόβου της εξουσίας.
Η εξουσία δεν θέλει να έχεις λογική. Θέλει να υπακούς χωρίς αντιρρήσεις.
Η εξουσία δεν θέλει να έχεις δική σου συνείδηση. Θέλει να είναι αυτή, η συνείδηση σου.

Μοιραία στα πάνω πατώματα της πυραμίδας της εξουσίας, ακούγονται γλέντια και μουσικές. Στην περιοχή γύρω από τη βάση της, στεναγμοί απόγνωσης και βογκητά πόνου. Αυτό που κρατάει την βάση της πυραμίδας της εξουσίας, είναι ο φόβος, η συνήθεια, η προσμονή ότι κάποιος από πάνω θα πέσει και θα βρεις την ευκαιρία να αρπάξεις τη θέση του.
Η εξουσία, φρόντισε να σου κλείσει τα αυτιά και τα μάτια. Τα αντικατέστησε με την τηλεόραση. Έτσι βλέπεις και ακούς μόνον ότι αυτή θέλει.
Η εξουσία, σου καθορίζει, πώς να ζεις, πώς να διασκεδάζεις, πώς να δουλεύεις, πώς να καταναλώνεις, πώς να είσαι σκλάβος της!
Η εξουσία, σε διδάσκει πώς να ξοδεύεις το χρόνο σου ανταγωνιζόμενος με τους συνανθρώπους σου, αντί να συμβιώνεις μ’ αυτούς, ίσος προς ίσον, με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Η εξουσία, τελειοποιεί και πληθαίνει, τα ναρκωτικά για να σε αποχαυνώνει, τα όπλα γιατί σε φοβάται.
Η εξουσία, σου βρήκε και θεό. Τον λένε Χρήμα! Γι αυτόν ζεις, γι αυτόν παιδεύεσαι, αυτόν ονειρεύεσαι, γι αυτόν πεθαίνεις!
Μόνο που τον θεό σου τον κατασκευάζει και τον ελέγχει αυτή!

Τελευταία φημολογείται ότι η πυραμίδα της εξουσίας, βρήκε έναν καινούργιο τρόπο για να ελέγχει τη βάση της, για να αποφύγει την πιθανότητα να ταρακουνηθεί και να καταρρεύσει. Το μικροτσίπ! Θα υποχρεωθούν όλοι, λέει, να εμφυτεύσουν ένα τέτοιο πραγματάκι μέσα τους, αυτό θα είναι η ταυτότητα τους, ο λογαριασμός μισθοδοσίας τους, το στίγμα τους ανά πάσα στιγμή, η ζωή και ο θάνατος.
Θα μου πεις και τι έγινε, μήπως τώρα δεν μας ελέγχει;
Θα σου απαντήσω: Αϊ στην εξουσία! Μην γυρίσεις όμως να μου πεις, ότι δεν ήξερες, ότι ξεγελάστηκες…

Προσπάθησα να σου πω με λίγα λόγια σε τι είδους πόλεμο είμαστε.
Μην σου περάσει από το μυαλό ότι δεν θα πάρεις μέρος. Μη σου περάσει από το μυαλό, ότι μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις την εξουσία με τα δικά της μέσα. Άλλο που δεν θέλει! Κι αν σκέφτεσαι ν’ αδιαφορήσεις για το λόγο που σου μεταφέρω, στοχάσου: Υπάρχει περίπτωση να σε ξεχάσει η εξουσία; Καθημερινά σου στέλνει τους λογαριασμούς της! Και τους πληρώνεις! Κι ύστερα μυξοκλαίς, «ότι δεν φτάνουν!». Κι όταν θα σε καλέσει να κάνεις το «καθήκον» σου, δηλαδή να πεθάνεις σ’ ένα στημένο πόλεμο, για να μην σου δώσει ότι σου έταξε και σου οφείλει, θα πας, και θα λες: «Μα δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς!».
Μην είσαι υποκριτής! Μπορείς να αντιδράσεις. Σκέψου το χρέος σου στον άνθρωπο που έχεις μέσα σου! Σκέψου το χρέος σου στα παιδιά σου, στην οικογένεια σου, στην πατρίδα σου, στην ιστορία σου και τους προγόνους σου, στην Γη που χαρίστηκε σ’ όλους μας χωρίς ανταλλάγματα! Ψάξε να βρεις τον Λόγο! Πού; Είναι παντού ολόγυρα! Μόνο που η εξουσία σε έχει κάνει να μην τον βλέπεις! Να μην τον ακούς! Αν προσπαθήσεις λίγο, συναισθανόμενος, σκεπτόμενος και με συνείδηση, χωρίς να βιάζεσαι, χωρίς να λες δεν έχω χρόνο (γιατί άραγε; τον έταξες στην εξουσία;), θα τον βρεις!
Από πότε έχεις να διαβάσεις ένα βιβλίο; Από πότε έχεις να περιηγηθείς στο ίντερνετ σε μια ιστοσελίδα με αξιόλογο περιεχόμενο; Από πότε έχεις να διαβάσεις ένα κείμενο σαν αυτό; Από πότε έχεις ν’ ακούσεις μια διάλεξη; Πόσο καιρό έχεις να βρεθείς με ανθρώπους που μιλούν σκεπτόμενοι, που δεν φλυαρούν; Είναι φυσιολογικό να μην είναι στην καθημερινότητά σου τέτοιες δραστηριότητες; Και ναι! Είναι πιο κουραστικές από το τηλεκοντρόλ!..

Αν αποφασίσεις ότι είσαι με τον Λόγο, μην ακούς ότι θα πάρει χρόνο η προετοιμασία! Δεν ξέρουν τι λένε!
Αν αποφασίσεις να ξυπνάς τρεις συνανθρώπους σου την εβδομάδα, και καθένας απ’ αυτούς άλλους τρεις, σε δέκα βδομάδες θα είμαστε πάνω από τριάντα χιλιάδες, σε είκοσι, πάνω από δύο δισεκατομμύρια! Ξυπνητοί!
Πώς; Μα λέγοντας την αλήθεια! Ότι είμαστε σε πόλεμο! Και στον πόλεμο, πολεμάς για τη ζωή ή πεθαίνεις!.. Ξύπνα!
Για να νικήσουμε την εξουσία, το μόνο που θα χρειαστεί, είναι να μην κάνουμε τίποτε. Τίποτε που να τροφοδοτεί τις μηχανές της, πολεμικές και άλλες. Γιατί η εξουσία, την δική μας ενέργεια στρέφει εναντίον μας! Απλά θα της δείξουμε ότι την αποστρεφόμαστε! Θα γίνουμε ο καθρέφτης που θα καθρεφτίζεται το φριχτό της πρόσωπο! Και θα πετρώσει!
Θα χρειαστεί όμως να τροφοδοτήσουμε και να φροντίσουμε τον Λόγο, την Αλήθεια, τον Συνάνθρωπο.
Θα χρειαστεί να αποδείξουμε ότι είμαστε Άνθρωποι!
Ή ότι δεν είμαστε!

Ο Λόγος

Γαμώ την κοινωνία μου.

του Καρτέσιου

Όταν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ απεργούσαν και γινόταν καμιά δίωρη διακοπή ρεύματος, οι κυβερνήσεις με τα ΜΜΕ ούρλιαζαν για την απανθρωπιά των απεργών απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και το κοινωνικό σύνολο ούρλιαζε για το πεπόνι του που δε θα κρύωνε στο ψυγείο. Τώρα που η κυβέρνηση δολοφονεί «ευάλωτους» προπονώντας μας για την ιδιωτική αντίληψη περί παροχής ρεύματος, η κοινωνία δροσίζεται χαλαρά με το κρύο πεπόνι της.

Όταν οι διαπλεκόμενοι γκαβοδήμαρχοι ανά την επικράτεια χάριζαν τις αμμουδιές του τόπου...
τους στους κουμπάρους τους για να στήσουν μπιτσόμπαρα με μπίτια πάνω στο κύμα, η κοινωνία με περηφάνια τα γέμιζε συμμετέχοντας στην ατελείωτη πασαρέλα αποτρίχωσης και γράμμωσης. Τώρα που οι παραλίες θα πουληθούν στα μεγαλοσυμφέροντα κάποιοι ελπίζουν ότι αυτή η κοινωνία θα αντιδράσει. Γιατί να αντιδράσει; Και τώρα 10 ευρώ πληρώνει για να πατήσει άμμο και αύριο 10 ευρώ θα πληρώνει. Ευάλωτοι στη μαλακία. Εδώ και καιρό.

Όταν αποκαλύπτεται ότι αυτή «η κοινωνία που στενάζει» ακούμπησε το 2013 σε ΟΠΑΠ, Καζίνο, Κρατικά Λαχεία και ιπποδρομίες 5,49 δισ. ευρώ και άλλα τόσα σε παράνομο τζόγο, γιατί να τη νοιάξει αν δίπλα της κάποιος ψοφάει από την πείνα; Γιατί να τη νοιάξει αν «το φαινόμενο του παράνομου τζόγου θα παταχθεί μέσω των νόμιμων παιχνιδομηχανών που θα εγκαταστήσει εντός του 2014 ο ΟΠΑΠ», τουτέστιν ο ευσυγκίνητος Μελισσανίδης; Αυτή η κοινωνία βάφτισε ελπίδα τον τζόγο και τζογάρει τον κώλο της νυχθημερόν, σιγά μην τη νοιάξει ποιος θα τον κερδίσει.

Αυτή η κοινωνία που δηλώνει ενοχλημένη από τις φωτογραφίες των διαμελισμένων μωρών στην Παλαιστίνη – ενώ ηδονίζεται βλέποντας φωτογραφίες κάποιου τριτοσελέμπριτυ που βρέθηκε νεκρός από τον εραστή του – και ποστάρει στο facebook την αγανάκτησή της επειδή οι νεκροί χαλάνε την ανεμελιά του καλοκαιριού και την αισθητική του γαλάζιου Αιγαίου, από πού κι ως πού να παλέψει για τον ζητιάνο, τον νηστικό, αυτόν που ψάχνει στα σκουπίδια;

Αυτή η κοινωνία που αντί να ονειρεύεται δικαιοσύνη ονειρεύεται να πάρει πίσω τις πινακίδες του τζιπ HUNDAI που παρέδωσε, αυτή η κοινωνία που αντί να παλεύει για ισονομία παλεύει να βρει άκρη στη λαμογιά για να χορτάσει Μύκονο, αυτή η κοινωνία που αντί να παλεύει για να μην υπάρχει δυστυχία δηλώνει ότι αποφάσισε να μη δίνει σημασία σε «δυσάρεστα νέα» και βρήκε την ησυχία της, ας πάει να γαμηθεί. Πατόκορφα!

Το Ε.ΠΑ.Μ. για την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στις αρχές του 21 ου αιώνα το ανθρώπινο είδος παρουσιάζεται στην χειρότερη εκδοχή του στο πρόσωπό του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Για δεκαετίες η πολιτική του συνοψίζεται στην κατοχή, την εθνοκάθαρση, τον ρατσισμό και τον επιθετικό εποικισμό. Οι συνεχείς στρατιωτικές θηριωδίες του Ισραηλινού στρατού έχουν προκαλέσει αναρίθμητα θύματα, καταδικάζουν το Παλαιστινιακό λαό σε γενοκτονία, σε διωγμό από τη πατρώα γη! H πρόσφατη ναζιστική επιδρομή του Ισραηλινού στρατού κατά Νοσοκομείου στη Γάζα ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία. Επίθεση επίγειων δυνάμεων κατά ιατρικού στόχου, επίγειων δυνάμεων κατά νοσοκομείου, κατά χειρουργείου, κατά μονάδα εντατικής θεραπείας! Εν μέσω συνεχών βομβαρδισμών κατά αμάχων στη Γάζα, μια από τις πλέον εξαθλιωμένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη.

Οι «δημοκράτες» Μέρκελ και Τσέινη έσπευσαν να στηρίξουν το σιωνιστικό-ναζιστικό μόρφωμα, ως το alter ego τους, τον «χωροφύλακά» τους στην περιοχή. Η πολιτική των «ίσων αποστάσεων» που κρατά η ΕΕ και οι ΗΠΑ προκαλεί οργή και αγανάκτηση όταν όπως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ξεκάθαρα έναν κατ’ εξακολούθηση «εγκληματία κατά της ανθρωπότητας», όπως έχει αποτυπωθεί σε αποφάσεις του ΟΗΕ και καταδίκες του δικαστηρίου της Χάγης.

Ο φερόμενος ως Έλληνας πρωθυπουργός, «δημοκράτης» κι αυτός, σε κάθε ευκαιρία συναγελάζεται με τους ομολόγους και ομοϊδεάτες, του σιωνιστικού-ναζιστικού κρατικού μορφώματος, έρχεται σε συμφωνία για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, υλοποιώντας το «Σχέδιο Δράσης» με το Ισραήλ στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας», υπονομεύει τον ελληνισμό: απομονώνει την χώρα μας από τον αραβικό κόσμο και διευκολύνει την διεύρυνση των γεωπολιτικών σχεδιασμών της Άγκυρας στα πλαίσια της Νέας Τάξης.

Πολλοί έχουν ξεχάσει ότι το 1992, ο Σαμαράς ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπέγραψε τα διαπιστευτήρια του πρώτου πρεσβευτή του Ισραήλ στη Πατρίδα μας, εκτελώντας την ειλημμένη απόφαση της Οικουμενικής επί Ζολώτα, ενώ για δεκαετίες -από το 1949 και μετά- όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ. Ο Α. Παπανδρέου αλλάζει ρώτα: από τη μια «στηρίζει τον δίκαιο αγώνα της PLO» και του «αδελφού Γιασέρ Αραφάτ», ενώ από την άλλη ανοίγει πρώτος διπλωματικές-προξενικές σχέσεις με το Ισραήλ.

Ορισμένοι, ενώ καταδικάζουν τις ενέργειες των Ισραηλινών και στην καλύτερη περίπτωση εγκαλούν την ΕΕ να διακόψει τις προνομιακές σχέσεις της με τους σιωνιστές υποτακτικούς της, δεν τολμάνε να πάνε παραπέρα! Πως είναι δυνατόν να αναγνωρίζεις και να υποστηρίζεις ένα τέτοιο θεοκρατικό, ρατσιστικό κράτος; Πως είναι δυνατόν σήμερα, μετά από όσα γίνονται να μην εγκαλείται η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση γιατί συνεχίζει να διατηρεί αλώβητες τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ; Τι δουλειά έχει το Ελληνικό κράτος να συνεργάζεται με το ναζιστή χωροφύλακα της νέας τάξης, στην νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου;

Δεν είναι αποδεκτό από κανέναν άνθρωπο με στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία να συγκροτούνται κράτη στη βάση του ιστορικού-“βιβλικού” δικαιώματος ή του «Ολοκαυτώματος» . Δεν στοιχειοθετείται το δικαίωμα κρατικής υπόστασης στον ρατσιστικό και θρησκευτικό φονταμενταλισμό, όπου όρος για την ύπαρξή του είναι η εξαφάνιση η καταπίεση των «άλλων» εντός ή εκτός συνόρων! Μόνη δυνατότητα ειρήνευσης της περιοχής είναι η δημιουργία ενός ενιαίου κοινού δημοκρατικού κράτους όπου θα συμπεριλαμβάνει το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας με κοινή ιθαγένεια και ίσα δικαιώματα για όλους τους κατοίκους των τριών περιοχών, χωρίς προνόμια είτε θρησκείας είτε καταγωγής. Χωρίς εθνοτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις και διαχωρισμό των κατοίκων του, χωρίς εσωτερικά σύνορα ή τείχη, εποίκους και εξόριστους, πολίτες Α ή Β ή Γ κατηγορίας!

Απέναντι στην αναβίωση του φασισμού, με κορυφαίο παράδειγμα την Ουκρανία, του απροκάλυπτου ρατσισμού στο πρόσωπο, όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά και της «διεθνούς κοινότητας», που αντιμετωπίζουν τον παλαιστινιακό λαό ως συνυπεύθυνο για την εθνοκάθαρση που υφίσταται, απέναντι στη οικονομική γενοκτονία που υφίσταται ο ελληνικός λαός, απέναντι στη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης που δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο στον 21ο αιώνα, όλοι οι λαοί, τα καταπιεζόμενα έθνη, οφείλουν να ενωθούν σε μια γροθιά υπερασπίζοντας Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία.

Θέλουμε ελεύθερη εμείς Πατρίδα και πανανθρώπινη τη Λευτεριά!

Αθήνα 23  Ιουλίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) 

Ένας κόσμος που μυρίζει πόλεμο και αίμα...

Σύντομη Περιγραφή: 

σημειώσεις

Ένα  άρθρο στις 13 Ιουνίου, στους New York Times, πρέπει να προσεχτεί και συζητηθεί. Ο τίτλος του ήταν  εντελώς ενδεικτικός, όσο και ανησυχητικός: ‘’Η έλλειψη μεγάλων πολέμων πιθανά βλάπτει την οικονομική ανάπτυξη’’  Ο  σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος μυρίζει μπαρούτι και  αίμα. Στον ίδιο βαθμό που ξεχειλίζει από κυνισμό και υποκρισία.

 

Submitted by aristeroblog on Tue, 2014-07-22

’Αεροσκάφος της Malaysia Airlines πέταξε χθες επάνω από τη Συρία για να αποφύγει τον εναέριο χώρο της Ουκρανίας μετά την τραγωδία της περασμένης εβδομάδας, επιβεβαίωσε η αεροπορική εταιρεία, τονίζοντας ότι η πορεία αυτή είναι σύμφωνη με τους διεθνείς κανόνες’’.

Η είδηση μεταδόθηκε από ελληνικά και διεθνή μέσα στις 22 Ιούλη και φάνταζε σαν μακάβριο αστείο. Αεροπλάνο με εκατοντάδες επιβάτες  παρακάμπτει λοιπόν   μια περιοχή  όπου ο θάνατος  έχει ήδη καταπιεί 298 ανθρώπους, καταφεύγοντας στην  κόλαση της Συρίας, όπου από την αρχή του εμφυλίου και έως το τέλος της περασμένης χρονιάς είχαν  χάσει τη ζωή τους 11.420 παιδιά και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.

Θυμηθήκαμε λοιπόν ότι εκτός από τη φρίκη ενός πολέμου που επιβάλλουν με νύχια και με δόντια ΕΕ, ΗΠΑ να ναζί στην Ουκρανία, υπάρχει ακόμη και ο πόλεμος στη Συρία, όπου ο ‘’πολιτισμένος κόσμος’’ μάχεται μέσω των Τζιχαντιστών και της Αλ Κάιντα.

Μιλάμε για τη Συρία...

Δυτικά από την άγρια φωτιά του Ιράκ. Εκεί όπου οι Αμερικανοί με δύο διαδοχικές εισβολές και αιματηρή  κατοχή, οδήγησαν στο σφαγιασμό ενός λαού, στο διαμελισμό ενός κοσμικού κράτους και σε ένα φρικτό πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Βόρεια από το μακελειό της Γάζας και της μαρτυρικής Παλαιστίνης. Εκεί όπου ο ''ελεύθερος κόσμος'' στηρίζει τους φονιάδες ενάντια σε ένα λαό που επιμένει να θέλει να ζήσει, επικρίνοντας ευγενικά την ...ασυμμετρία πολεμικών μέσων και την ...αστοχία των πυραύλων και οβίδων.

Όχι μακριά από την Λιβύη. Εκεί  όπου η επέμβαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οδήγησε σε μια απίστευτη αλληλοσφαγή μεταξύ πάνοπλων από τους ίδιους συμμοριών κατσαπλιάδων.

Ο κατάλογος είναι φυσικά μακρύς και μας φωνάζει ότι κάτι συμβαίνει στον κόσμο μας, που  υπερβαίνει το τυχαίο και την εξαίρεση.

 

Τα ΜΜΕ ταΐζουν τη μεταφυσική προσέγγιση  για τα ‘’παιχνίδια της μοίρας’’: Επιβάτης –λένε- την τελευταία στιγμή, δεν μπήκε στην πτήση ΜΗ4  από Άμστερνταμ προς Κουάλα Λουμπούρ, ενώ επίσης από θαύμα ο ίδιος  γλύτωσε το θάνατο στις 8 Μαρτίου όταν τελικά δεν επιβιβάστηκε στην άλλη θανατηφόρα πτήση MH370 και πάλι  της Malaysia Airlines όπου χάθηκαν στον Ειρηνικό ωκεανό 239 άνθρωποι...

‘’Τόσο το καλό λοιπόν, όσο και το κακό είναι γραμμένα και το να σκαλίζεις τα πράγματα είναι ανώφελο’’, φαίνεται να είναι το ηθικό δίδαγμα.

Και όμως ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος μυρίζει μπαρούτι και  αίμα. Στον ίδιο βαθμό που ξεχειλίζει από κυνισμό και υποκρισία.

Η αμφισβήτηση της οικονομικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, δεν οδηγεί από πολιτική και στρατιωτική άποψη σε μια ήρεμη πολυπολική πραγματικότητα. Οι κυρίαρχες καπιταλιστικές χώρες, μέσω των οργανισμών τους, καθώς και των  διανοουμένων και δημοσιογράφων που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο, αρέσκονται να δείχνουν τους παράγοντες της αταξίας στον δήθεν ‘’καθυστερημένο’’ κόσμο. 

Τυχαίνει βεβαίως αυτοί οι απροσάρμοστοι στην επιζητούμενη  νέα ιμπεριαλιστική τάξη να βρίσκονται σε ζώνες με κοιτάσματα πετρελαίου, σε περάσματα αγωγών φυσικού αερίου ή σε άλλα σημεία στρατηγικής σημασίας...

Ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, δεν μοιάζει ούτε με το Δεύτερο, ούτε με τον Πρώτο.

Δεν αποκρυσταλλώνεται εύκολα σε ορατά χαρακώματα, στρατόπεδα και σταθερές συμμαχίες.

Δεν γενικεύεται με τον τρόπο που γνωρίζουμε.

Είναι ένας άγριος κοινωνικός πόλεμος εναντίον του κόσμου της εργασίας  σε πλανητικό επίπεδο.

Είναι ένας πόλεμος ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα εθνικού αυτοκαθορισμού και επιλογής κοινωνικής πορείας για αρκετές εθνότητες και πολύ περισσότερους λαούς και χώρες.

Είναι ένας πόλεμος ενάντια στη φύση, στη βιόσφαιρα, την οικολογική ισορροπία. Είναι ένας πόλεμος αφανισμού του μέλλοντος.

Είναι ένας πόλεμος των ‘’μεγάλων’’, μέσω ενός διχτύου πολέμων και στρατών των ‘’μικρών’’. Οι πρώτοι εισφέρουν τα φονικά όπλα, οι δεύτεροι το αίμα τους.

Είναι όμως μόνο αυτά; Και θα είναι μόνο αυτά και αύριο;

Ένα  άρθρο στις 13 Ιουνίου, στους New York Times, πρέπει να προσεχτεί και συζητηθεί.

Ο τίτλος του ήταν  εντελώς ενδεικτικός, όσο και ανησυχητικός: 

‘’Η έλλειψη μεγάλων πολέμων πιθανά βλάπτει την οικονομική ανάπτυξη’’ (The Lack of Major Wars May Be Hurting Economic Growth)

Το άρθρο υπογράφει ο Τάϊλερ Κόουεν, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο «George Mason», γνωστός από αντίστοιχη αρθρογραφία και σε άλλες περιστάσεις.  

Ο συγγραφέας μας ενημερώνει με απόσταση δήθεν ουδετερότητας, ότι ‘’οι οικονομολόγοι’’,  ανακαλύπτουν  μια πρόσθετη αιτία για την στασιμότητα στην καπιταλιστική ανάπτυξη και αυτή δεν είναι άλλη από την ‘’επιμονή και προσδοκία της ειρήνης’’!

‘’Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται’’, προσθέτει ο συγγραφέας, 

‘’όσο μεγαλύτερη είναι η γαλήνη στον κόσμο, άλλο τόσο καθίσταται λιγότερο επείγουσα η επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης και ως εκ τούτου λιγότερο πιθανή΄΄.

Και συνεχίζει: ‘’Θεμελιώδεις καινοτομίες, όπως η πυρηνική ενέργεια, οι υπολογιστές και τα σύγχρονα αεροσκάφη ήταν όλα αποτελέσματα της προσπάθειας των αμερικανικών κυβερνήσεων να νικήσουν τις δυνάμεις του Άξονα ή, αργότερα, να κερδίσουν τον Ψυχρό Πόλεμο. 

Το Διαδίκτυο είχε αρχικά σχεδιαστεί για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να αντέξουν μια πυρηνική αναμέτρηση και η Silicon Valley έχει τις ρίζες της στην ανάπτυξη  στρατιωτικών προγραμμάτων  και όχι στην σημερινή επιχειρηματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τις νεοσύστατες επιχειρήσεις. 

Η εκτόξευση του Σοβιετικού δορυφόρου Σπούτνικ, μάλιστα ήταν αυτή που κέντρισε το αμερικανικό ενδιαφέρον για την επιστήμη και την τεχνολογία και ωφελήθηκε η οικονομική ανάπτυξη αργότερα.’’

Και σήμερα τι γίνεται λοιπόν;

 Ο συγγραφέας αφού πρώτα παραθέτει ένα γράφημα όπου φαίνεται το ‘’πρόβλημα’’, δηλαδή η μείωση των θανάτων από πολέμους, δεν ξεχνά να ισχυροποιήσει τα συμπεράσματά του, μέσω της σύγκρισης.

Κοιτάξτε  τι συμβαίνει, μας λέει:

Από τη μια, υπάρχει μια Ευρώπη σε στασιμότητα. 

Ορίστε το γιατί:

 ‘’Σήμερα, τα αργά αναπτυσσόμενα κράτη της Δυτικής Ευρώπης έχουν σαφώς πολύ μικρό φόβο κάποιας στρατιωτικής κατάληψής τους και ως εκ τούτου οι πολιτικοί δεν αντιμετωπίζουν σοβαρές κυρώσεις για τη συνέχιση της στασιμότητας’’.

Από την άλλη, η Ανατολή πάει καλύτερα οικονομικά και να γιατί:

 ‘’Στην Ιαπωνία, σε σύγκριση με την Ευρώπη, καθώς είναι αντιμέτωπη με την εδαφική και γεωπολιτική πίεση από την Κίνα, επιχειρείται μια εθνική αναζωογόνηση μέσω των οικονομικών πολιτικών του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε’’.

''Δώσε λίγο πόλεμο'' λοιπόν, για να κυλήσει αίμα και ίσως χρήμα και πλούτος στη συνέχεια στη γερασμένη Ευρώπη.

Ο Κόουεν αναφέρεται λεπτομερώς σε τοποθετήσεις ακαδημαϊκών και ερευνητών που βλέπουν με αυτό το πρίσμα τη συσχέτιση πολέμου και οικονομικής στασιμότητας στο σύγχρονο καπιταλισμό και αφού αναφέρει μάλλον με απογοήτευση ότι ‘’οι τεχνολογίες έχουν γίνει πολύ πιο καταστροφικές, και έτσι μιας μεγάλης κλίμακας πόλεμος θα ήταν πολύ πιο καταστροφικός από ό, τι πριν’’, καταλήγει με το ερώτημα:

‘’Μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο ή η πρόσφατη επικράτηση της ειρήνης είναι μια απλή προσωρινή φούσκα που περιμένει να σκάσει;’’.

Την ίδια στιγμή η ανθρωπότητα, πρέπει να πεισθεί ότι η παγκόσμια ειρήνη απειλείται από τις στρακαστρούκες της Παλαιστίνης, τις σφενδόνες και πέτρες των παιδιών της.

Ότι την βία στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν οι εμποροϋπάλληλοι που διεκδικούν ‘’όχι δουλειά την Κυριακή’’ ή αυτοί που θέλουν να υπερασπίσουν δουλειά και εισόδημα, αντί της επαιτείας.

Πολύ περισσότερο: 

Φανταστείτε τη Βούλτεψη και κάθε όμοιό της, να κρατούν διπλωμένη στα χέρια τους, την ‘’σοβαρή’’ εφημερίδα με τις ανοιχτά πολεμοχαρείς  και αιμοδιψείς απόψεις. 

Αναλογιστείτε τα κρωξίματά τους, αν κάποιος ψιθύριζε

 ‘’Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε’’ 

 όπως το απέδωσε ο Καζαντζίδης ή αν τραγουδούσε

 ‘’Και τις βιτρίνες που χαζεύαμε σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη’’, 

 όπως το κελάηδησε η Πρωτοψάλτη! 

Κάτι πιο απαγορευμένο και από την ίδια την ένοπλη επανάσταση....

Είμαστε τεμπέληδες ή πειράζουν τα μυαλά μας;

του Στέλιου Ελληνιάδη

«Η βιωσιμότητα ή όχι αυτής της ακραίας ανισότητας εξαρτάται όχι μόνο από την αποτελεσματικότητα του καταπιεστικού μη-χανισμού, αλλά, επίσης, και ίσως πρωτί-στως, από την αποτελεσματικότητα του μηχανισμού αιτιολόγησής της. Εάν οι ανισότητες αντιμετωπιστούν ως δικαιολογημένες, ας πούμε επειδή φαίνεται να είναι συνέπεια μιας επιλογής των πλουσίων να εργάζονται πιο σκληρά ή πιο αποτελεσματικά από τους φτωχούς, ή επειδή εμποδίζοντας τους πλούσιους να κερδίζουν περισσότερα θα βλάψει αναπόφευκτα τα πιο φτωχά μέλη της κοινωνίας, τότε είναι εντελώς πιθανό η συγκέντρωση του εισοδήματος να πετύχει νέα ιστορικά ρεκόρ.»

Εάν, δηλαδή, ο κόσμος συνεχίσει να τρώει το παραμύθι, η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο τραγική. Ο Τομά Πικετί γράφει χωρίς περιστροφές για τον «καταπιεστικό μηχανισμό» και το «μηχανισμό αιτιολόγησης». Επειδή αυτά στη Δύση δεν είναι αυτονόητα, έχει σημασία....
ότι διατυπώνονται από ένα πολύ διάσημο πλέον οικονομολόγο, ο οποίος με το μπεστσέλερ βιβλίο του Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα διατάραξε τους πολιτικούς, οικονομικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της Αμερικής και της Ευρώπης. Η υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου και οι κοινωνικές ανισότητες που μεγαλώνουν αλματωδώς τα τελευταία τριάντα χρόνια, φέρνοντας τον αναπτυγμένο κόσμο πολύ πίσω, στην προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εποχή, ακόμα και στην προ της Γαλλικής Επανάστασης εποχή, προϋποθέτουν και επιβάλλουν θεμελιώδεις αλλαγές όχι μόνο στην οικονομική δομή των χωρών, αλλά και στο πολιτικό τους σύστημα, και στη θέση τους στον παγκόσμιο καταμερισμό εξουσίας. Αλλαγές που εάν συνεχιστούν ανεμπόδιστα, οδηγούν την ανθρωπότητα σε καταστάσεις που είναι πιο κοντά στα μαύρα χρόνια του Μεσαίωνα, όλο και πιο μακριά από τον μεταπολεμικό κόσμο στον οποίο αναπτύχθηκε η αστική δημοκρατία, η σχετική ανεξαρτησία των εθνών-κρατών, το εκτεταμένο κοινωνικό κράτος και η τάση για περιορισμό των διακρίσεων ανάμεσα στις τάξεις.

Για να επιτευχθούν αυτές οι οπισθοδρομικές αλλαγές σε βάρος των λαών και των χωρών, εντείνεται η βία, εντείνεται και η παραπλάνηση. Αλλά και η βία, για να γίνεται ανεκτή ή αποδεκτή καλύπτεται από ένα πέπλο παραπλάνησης. Έτσι, συνολικά, η ληστρική επιδρομή σε βάρος μιας χώρας, η συρρίκνωση της δημοκρατίας, η κατάλυση της ανεξαρτησίας της και η βία που χρησιμοποιείται για την επίτευξή τους, περιβάλλονται από ένα πυκνό πέπλο παραπληροφόρησης, παραπλάνησης και, το κυριότερο, δικαιολόγησής τους.

Γι’ αυτό συχνά αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατόν, ενώ συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα στην αναπτυγμένη Δύση, που έχει το υψηλότερο επίπεδο αλφαβητισμού στον κόσμο, τις πιο αναπτυγμένες τεχνολογίες ενημέρωσης και επικοινωνίας, την πιο πλούσια ανθρωπιστική εμπειρία και τη μέγιστη ευημερία στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι κοινωνίες να μένουν παθητικοί αποδέκτες και, ακόμα χειρότερα, να συναινούν σε πράξεις βαρβαρότητας που στρέφονται όχι μόνο εναντίον τρίτων, αλλά και εναντίον του εαυτού τους ή να επιζητούν τη βαρβαρότητα του πολέμου και του φασισμού σαν λύση.

Η αστυνομική βία είναι πανταχού παρούσα, επικεντρωμένη στην καταστολή των διεκδικητικών κινητοποιήσεων, των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας και της αντίστασης στις πολιτικές που καταστρέφουν τη φύση, εκποιούν τα περιουσιακά στοιχεία των πιο αδύναμων χωρών, φτωχαίνουν τους εργαζόμενους, διαλύουν τους κοινωνικούς ιστούς. Αλλά η άμεση κρατική βία δεν επαρκεί για την καταστολή. Για να επιτευχθεί η άμβλυνση των αντιδράσεων της κοινωνίας στα μέτρα φτωχοποίησης και υποδούλωσής της, χρησιμοποιείται ένας πολυσύνθετος μηχανισμός, ένα ελεγχόμενο και καθοδηγούμενο πολύπλοκο πλέγμα πληροφοριών, ιδεών, αναλύσεων, ερμηνειών και οδηγιών που έντεχνα αλλοιώνουν τα κριτήρια με τα οποία οι πολίτες αξιολογούν αυτά που συμβαίνουν και αυτά που υφίστανται.

Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες

Οι εμπνευστές της επιβολής των Μνημονίων στην Ελλάδα, για να παραπλανήσουν τους πολίτες και να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή τους, διέδωσαν μετ’ επιτάσεως την «εκτίμηση» ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και ότι ζουν σπάταλα σε βάρος των Γερμανών και των άλλων κεντροΕυρωπαίων. Δεν έχει σημασία που αυτή η «πληροφορία» διαψεύδεται από όλα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, της ΕΕ κ.λπ., που αποδείχνουν ότι οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερες ώρες τη βδομάδα απ’ όλους τους Ευρωπαίους, έχοντας τους χαμηλότερους μισθούς, τις μικρότερες συντάξεις και τις χειρότερες κοινωνικές παροχές. Ο μηχανισμός ελέγχει την ενημέρωση και επιβάλλει τη δική του «αλήθεια». Όπως την επιβάλλει για να πειστεί η κοινωνία ότι είναι καλό να βομβαρδιστεί και να διαμελιστεί η Λιβύη ή να ανατραπεί από νεοφασιστικές ομάδες κρούσης ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας. Το βλέπουμε διαρκώς στην Παλαιστίνη. Τα αμερικάνικα κανάλια, ακόμα και το «αντικειμενικό» BBC, προπαγανδίζουν ότι απειλείται το Ισραήλ από τους Παλαιστίνιους και δεν αναφέρουν καθόλου ότι το Ισραήλ έριξε εκατοντάδες τόνους βομβών μέσα σε δύο μέρες στην πυκνοκατοικημένη και αποκλεισμένη από παντού λωρίδα της Γάζας κατεδαφίζοντας εκατοντάδες κτήρια και υποδομές, και σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας δεκάδες γυναίκες και παιδιά, σαν τα αντίποινα των ναζί. Ο δυτικός πολίτης καμαρώνει για την ποιότητα της ενημέρωσης που νομίζει ότι έχει, ενώ καταναλώνει τυφλά τις αντεστραμμένες εικόνες της πραγματικότητας.

Το ίδιο ισχύει για όσα συμβαίνουν μέσα στην Ελλάδα. Όλες οι αρνητικές πράξεις χαρακτηρίζονται με όρους θετικούς και δημιουργικούς. Αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμός, ανάπλαση, απελευθέρωση, ανάπτυξη, εξυγίανση κ.λπ. για να θολώσουν την πραγματικότητα η οποία θα περιγραφόταν σωστά λέγοντας διάλυση, ξεπούλημα, αποδιάρθρωση, απολύσεις, ανεργία, φτωχοποίηση, καταστροφή, υποτίμηση, υποτέλεια κ.λπ.

Το σύστημα δουλεύει. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η οικονομική, πολιτική και ηθική νομιμοποίηση του έργου της καταστροφής είναι επεξεργασμένα από κυβερνητικές υπηρεσίες, διεθνείς οργανισμούς (Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ.ά.), δεξαμενές σκέψεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις, εταιρίες επικοινωνίας και μάρκετινγκ, πανεπιστημιακές σχολές, θρησκευτικές οργανώσεις, δημοσιογραφικά συγκροτήματα και ιστότοπους, αλλά και από στρατιές διανοουμένων που εργάζονται στην υπηρεσία δικαιολόγησης της βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης και της καθυπόταξης της χώρας στους πλιατσικολόγους. Παλιά στέλνανε τους ιεραπόστολους για να διαβρώσουν τις τοπικές κοινωνίες και να αμβλύνουν ή να εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις για την επερχόμενη κατοχή και λεηλασία. Τώρα, χρησιμοποιούν ένα πολύ πιο πολύπλοκο και αποτελεσματικό δίκτυο χειραγώγησης των λαών.

Το ζούμε καθημερινά. Η σαλαμοποίηση των μέτρων συνοδεύεται από τη σαλαμοποίηση της κοινής γνώμης. Σήμερα, τα μέτρα σε βάρος των φαρμακοποιών με οργανωμένη καμπάνια καθοδήγησης των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων εναντίον τους. Αύριο, τα μέτρα σε βάρος των ταξιτζήδων και των φορτηγατζήδων με αντίστοιχη καμπάνια. Μεθαύριο, σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Αντιμεθαύριο, σε βάρος των γιατρών, των νοσοκόμων, των δασκάλων κ.ο.κ. Κάθε φορά, ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας πείθεται και συναινεί στη λήψη επιλεκτικών μέτρων σε βάρος των άλλων. Αυτή η συναίνεση ή έστω ανοχή, που είναι αποτέλεσμα της επιτυχούς δικαιολόγησης των μέτρων, ρίχνοντας κατά κανόνα την ευθύνη στις ομάδες των εργαζομένων, επιτρέπει ή διευκολύνει την εξουσία να κατακερματίσει και να ξεχαρβαλώσει κομμάτι-κομμάτι ολόκληρη την κοινωνία.

Σε μια τηλεοπτική εκπομπή, σε τοπικό αθηναϊκό κανάλι, ο συντονιστής της συζήτησης μου είπε «σιγά να μην θέλουν να αγοράσουν τα σπίτια στην Κυψέλη και τα Σεπόλια, οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί», όταν υποστήριξα ότι υπάρχει σχέδιο για την πτώση των τιμών στις ιδιοκτησίες. Ενώ είναι και ο ίδιος στο «κόκκινο» με το στεγαστικό του δάνειο, δεν μπορεί να δει καθαρά την εικόνα. Ασφαλώς και δεν ενδιαφέρονται οι «επενδυτές» να αγοράσουν σπίτια στις λαϊκές συνοικίες. Αλλά η πτώση των τιμών των ακινήτων στα Χανιά, τη Λευκάδα, τη Χαλκιδική, την Κω, τη Φιλοθέη ή το Φάληρο, δεν γίνεται να πέσουν επιλεκτικά, τοπικά, μόνο σε ορισμένες περιοχές υψηλής ζήτησης που τους ενδιαφέρουν. Για να πέσουν στην Κρήτη, τη Ρόδο ή τη Γλυφάδα, πρέπει να πέσουν συνολικά σε όλη τη χώρα. Να απαξιωθεί η ακίνητη περιουσία όλων, δημόσια και ιδιωτική, παντού, καθολικά, προκειμένου να πέσουν οι τιμές των φιλέτων, είτε πρόκειται για διαμερίσματα, καταστήματα, βίλες, ξενοδοχεία, εργοστάσια, δίκτυα και υποδομές είτε πρόκειται για δάση και παραλίες. Και τα μεν φιλέτα θα αγοραστούν πολύ φτηνά από τους ενδιαφερόμενους, τα δε διαμερισματάκια και τα μαγαζάκια στον Κολωνό και το Περιστέρι, θα μείνουν στα αζήτητα, χωρίς αξία, σαν παράπλευρες απώλειες του μεγάλου ξεπουλήματος. Όπως συμβαίνει με τα μεγάλα αλιευτικά των πολυεθνικών που, σαρώνοντας τα πελάγη με τα δίχτυα τους, επιλέγουν τα ψάρια με εμπορική αξία και πετούν τα υπόλοιπα, την πλειονότητα, ψόφια στη θάλασσα.

Όταν, λοιπόν, είναι δύσκολο να καταλάβει πώς λειτουργεί το σύστημα ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος, θύμα του πλιάτσικου ο ίδιος, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιο δύσκολο είναι να το καταλάβει ένας παραπληροφορημένος πολίτης. Η «λογική» του μηχανισμού ακούγεται πολύ λογική.

Να σπάσει η κρούστα

Και για τη μεταβολή του στάτους της χώρας, από ανεξάρτητη σε υποτελή, χρησιμοποιούνται αντίστοιχες καμπάνιες δικαιολόγησης, με παραλλαγές κατά περίπτωση. Η υπογραφή συμφωνιών για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων παρουσιάζεται ως ενσωμάτωση στην ΕΕ, το ξεπούλημα ως επένδυση, ο επαχθής δανεισμός ως έξοδος στις αγορές, η καταστροφή δασών και πάρκων και η οικοδόμηση των αιγιαλών, η παραχώρηση στους ξένους των τομέων της ενέργειας και των επικοινωνιών, των λιμανιών και των αεροδρομίων σαν αναπτυξιακό μέτρο, οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων σαν αναδόμηση των υπηρεσιών, η καταστροφή των εμπορικών δικτύων με το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων καταστημάτων σαν εξορθολογισμός του εμπορίου, η αποδόμηση ολόκληρων κλάδων της οικονομίας σαν απελευθέρωση επαγγελμάτων κ.λπ., κ.λπ.

Όλα αυτά, τα οποία συντείνουν στη μεταφορά του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου από τους πολλούς στους ελάχιστους, στη φτωχοποίηση τεράστιων στρωμάτων της κοινωνίας, στη μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, στην υποβάθμιση της παιδείας, της υγείας και της επιστημονικής έρευνας, στη μετανάστευση των νέων, στον εκφασισμό και τη συρρίκνωση της αστικής δημοκρατίας, δικαιολογούνται από ένα καλοστημένο και υψηλού διεθνούς επιπέδου μηχανισμό. Έτσι, εξασφαλίζοντας με τη βία και την παραπλάνηση, συνδυαστικά, την κοινωνική ανοχή και συναίνεση, απονευρώνουν μεγάλο αριθμό πολιτών, καταστέλλουν τη φυσική αντίδραση και εφαρμόζουν πάνω στο αναισθητοποιημένο σώμα της κοινωνίας τις πολιτικές τους. Η αστυνομική βία σε συνδυασμό με την εξαγορά και χρήση των ειδικών της επικοινωνίας και η διανοητική παραπλάνηση και εξουθένωση της πλειονότητας των πολιτών, αποτελούν τα απαραίτητα μέσα όχι μόνο για τη λεηλασία της χώρας, αλλά και για την αφαίρεση της ανεξαρτησίας της. Έχει, λοιπόν, δίκιο ο Τομά Πικετί, όταν επισημαίνει ότι εάν η επιτυχής δικαιολόγηση των ανισοτήτων που μαστίζουν τις κοινωνίες συνεχιστεί, οι ανισότητες θα φτάσουν σε ακόμα πιο ακραία επίπεδα και η διολίσθηση στην ολιγαρχική διακυβέρνηση θα επιταχυνθεί, κάνοντας τους πλούσιους του 0,1% πλουσιότερους, τους λαούς φτωχότερους, τις χώρες υποχείρια των ολίγων και τη δημοκρατία άδεια φούσκα.

Γι’ αυτό, για την Αριστερά, ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατος. Για να νικήσει, πρέπει, πέρα από την καταγγελία των πολιτικών λιτότητας και υποτέλειας, να βρει τους τρόπους και τα μέσα που είναι αποτελεσματικά για να αντιστρέψει την παραπληροφόρηση και να ξεσκεπάσει τη δικαιολόγηση της λεηλασίας και της βαρβαρότητας. Όσο χάνει σ’ αυτά τα μέτωπα, τόσο δυσκολότερα θα κερδίζει σημεία στην προσπάθεια για ευαισθητοποίηση και συνειδητοποίηση των πολιτών, άνευ των οποίων καμία ανατροπή δεν μπορεί να επέλθει. Γιατί, αυτοί κάνουν παιχνίδι στα μυαλά των ανθρώπων. Όσο ο μηχανισμός διαστρέβλωσης, παραπλάνησης και δικαιολόγησης θα μπορεί να συντηρεί μία αδιαπέραστη κρούστα γύρω από τα αξιολογικά κριτήρια της κοινωνίας και όσο, σαν συνέπεια, ένας πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών που ενώ πλήττεται από τις πολιτικές της εξουσίας, θα πείθεται από τους μηχανισμούς δικαιολόγησης ότι όλα γίνονται εξ ανάγκης και αποσκοπούν στο καλό της κοινωνίας, ο αντιπολιτευτικός μας λόγος θα σταματάει πάνω σε ένα αδιαπέραστο τοίχο.

Εάν η Αριστερά δεν μπορέσει να σπάσει αυτή την κρούστα και να ενημερώσει σωστά την κοινωνία, να της αλλάξει τα μυαλά, που λέει ο λόγος, ο πόλεμος δεν κερδίζεται.

από το «e-dromos.gr»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΠΑΜ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Χθες 16 Ιουλίου 2014, ημέρα των 3χρονων γενεθλείων του ΕΠΑΜ,αντιπροσωπεία του Μετώπου αποτελούμενη από τους: Α΄και Β' συντονιστές της ΠΓ του Ε.ΠΑ.Μ, το σ. Ι.Σινιόσογλου, μέλος της ΠΓ,  και το σ. Δ. Λαφαζάνη, συντονιστή του πυρήνα ΕΠΑΜ 3Β (Βάρη-Βούλα-Βουλιαγμένη), παραβρέθηκαν στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για τις ακτές και τον αιγιαλό, που πραγματοποιήθηκε στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. 

Στην εκδήλωση που ήταν εντυπωσιακή σε όγκο, υπήρξε  μεγάλη προσέλευση αντιπροσωπειών οικολογικών, πολιτιστικών και κοινωνικών οργανώσεων,επιστημονικών φορέων, εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης, πολιτικών δυνάμεων  και κομμάτων.

Η εκδήλωσε άνοιξε με την τοποθετηση του Προεδρείου και προβολή video από τις παραλίες που εκποιούνται σε όλη τη χώρα. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τον κύκλο των εισηγήσεων-χαιρετισμών, για να ακολουθήσουν με τις τοποθετήσεις τους πολλά στελέχη από τις  αντιπροσωπείες που παρευρίσκοντο στην εκδήλωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν χαραχτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο το προεδρείο καλούσε τους ομιλήτες στο βήμα, αφού φρόντιζε με ιδιαίτερη προσοχή να δίνει προβάδισμα σε εκπροσώπους πολιτικών φορέων (ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, Ανεξ.βουλευτές κλπ) που....ψαχνονται......

Σε ότι αφορά στην παρέμβαση του ΕΠΑΜ την οποία θα έκανε το μέλος της ΠΓ Δ.Κυπριώτης, παρά λίγο να....δικαιωθούμε, όταν εκ των προτέρων είχαμε προβλέψει ότι για κάποιο λόγο θα εξαιρεθούμε από τον κατάλογο των ομιλητών. 

Πράγματι αφού παρήλασαν από το βήμα οργανώσεις, συλλογικότητες, δημοτικές παρατάξεις κλπ χρειάστηκε να γίνει η παρέμβαση  του σ. Κυπριώτη προς το προεδρειο, για να διαπιστωθεί η ...μικρή παραλήψη που είχε γίνει και η παρέμβαση στις σημειώσεις είχε μεταφερθεί σε άλλο χαρτί ως ...παρίσταται, γεγονός που  σήμαινε ότι δεν επρόκειτο να γίνει η τοποθετηση, όπως από λάθος δεν έγινε και η αναφορά της ανακοίνωσης ότι παρίσταται, όπως  έγινε για πολλούς άλλους. 

Τελικά μετά τις εξηγήσεις της προέδρου και χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση μας δόθηκε ο λόγος ύστερα από διαδικασία μεγαλύτερη των 3 ωρών!  

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΠΑΜ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ

 Του Δημήτρη Κυπριωτη

Κύριε Πρόεδρε του ΣΥΡΙΖΑ,
Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, χαιρετίζει για μια ακόμη φορά και τη σημερινή πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, για τις ακτές και τον αιγιαλό, που έχει σαν σκοπό το γενικότερο συντονισμό φορέων της κοινωνίας και  πολιτών  που αντιτάσσονται στο φονικό και εθνικά επικίνδυνο Νομοσχέδιο για τον αιγιαλό  που προωθεί η κυβέρνηση και δηλώνουμε  εξ αρχής τη συμπαράταξή μας  στον αγώνα αυτόν.

Κύριε Πρόεδρε,

Όπως γνωρίζουμε όλοι  και εσείς ιδιαίτερα  πολύ καλλίτερα, το θέμα της ιδιωτικοποίησης, της εμπορευματοποίησης και του γενικότερου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας, έχει καταστεί τεράστιο πρόβλημα που  τείνει να αποβεί μοιραίο για την ίδια την υπόστασή της.

Χθες πήρε το δρόμο της η παράδοση  της ενέργειας σε ιδιωτικά συμφέροντα, είχε προηγηθεί η  παράδοση των επικοινωνιών και των υποδομών των μεταφορών και  μόλις διασώθηκε προς το παρόν η ιδιωτικοποίηση του νερού. Σήμερα,  επιχειρείται και  η παράδοση των ακτών και του αιγιαλού και έτσι βαθμιαία  χάνεται η δυνατότητα να μπορεί να σταθεί ανεξάρτητο κράτος, ιδιαίτερα  αν όλα αυτά συνδυασθούν και με την απεμπόληση άνευ όρων και αμετάκλητα κάθε ασυλίας της χώρας, ακόμη και αυτής της εθνικής μας κυριαρχίας, που έχει συνομολογηθεί από τους κυβερνώντες  με τις δανειακές συμβάσεις.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση με το Νομοσχέδιο για τον αιγιαλό συνεχίζει ακάθεκτη και ασταμάτητη  την υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων  πολιτικών που της υπαγορεύονται από την τρόικα, όμως  το συγκεκριμένο θέμα δεν πρέπει να το δούμε μόνο με την περιβαλλοντική ή την οικονομική ή  ακόμη και με την κοινωνική του διάσταση, όπως αναπτύχθηκε τόσο παραστατικά  μέχρι τώρα από εκπροσώπους  οργανώσεων, συλλόγων και άλλων πολιτικών φορέων.

Κύρια  πιστεύουμε ότι θα πρέπει, εκτός των άλλων, να εστιάσουμε το υπόψη θέμα  στην εθνική του διάσταση, αφού οι ακτές, οι παραλίες,  ο αιγιαλός, και τα λιμάνια, περιερχόμενα στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ και πωλούμενα ή παραχωρούμενα σε μη κρατικά συμφέροντα, δημιουργούν σοβαρά θέματα διεθνούς δικαίου και δικαίου της θάλασσας.

Πριν από λίγες ημέρες στην αντίστοιχη πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για τη ΔΕΗ, τονίζαμε στην παρέμβασή μας ότι το θέμα αυτό δεν ήταν κάτι που μπορεί να απασχολεί μόνο τους εργαζομένους της ή την αριστερά μόνο. 

Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι η συγκριμένη πολιτική της βαρβαρότητας που έχει επιλεγεί από το καθεστώς, αφορά ολόκληρη την κοινωνία και για αυτό το λόγο οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης δεν πρέπει να εξαντλούνται μόνο στον κοινοβουλευτικό έλεγχο. 

Είναι αναγκαίο όσο ποτέ, η δημιουργία μετώπων  πάλης στην κοινωνία, αλλά και η ευρεία συνεννόηση τόσο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όσο και των μη κοινοβουλευτικών δυνάμεων που θέλουν την ανατροπή αυτών των πολιτικών.

Πριν  από λίγες ημέρες ο Ελληνικός λαός έγινε μάρτυρας του εύκολου τρόπου με τον οποίο πέρασαν τις  πολιτικές τους  οι κυβερνώντες στο θέμα του ξεκληρίσματος και του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, αφού προηγουμένως πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τις προτάσεις των δημοψηφισμάτων που κατατέθηκαν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Και τα ερωτήματα  που συνεχώς πλανώνται στον έλληνα πολίτη είναι: που θα πάει και πόσο θα κρατήσει η κατάσταση αυτή;
Γιατί τελικά δεν μπορούν να κάτσουν όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι να συμφωνήσουν στα στοιχειώδη  που θα οδηγούν στη συμπόρευση με το λαό και στην ανάσχεση  αυτής της κατάστασης που βιώνει η χώρα και ο λαός της;

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, εδώ που έχει φτάσει η χώρα μας και για να υπάρξει η ελπίδα και για να μπορέσει να σώσει  την υπόστασή της σαν ανεξάρτητο κράτος και για να γλυτώσει ο λαός από το μοιραίο, πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο όσο ποτέ να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση και συναίνεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται ότι αντιτάσσονται σε όσα διαδραματίζονται όλα αυτά τα χρόνια, με δεδομένο μάλιστα ότι οι δυνάμεις της κοινωνίας και οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμφωνούν και περιμένουν  αυτήν τη συνεννόηση.

Αν γίνει αυτό το τόσο απλό βήμα, τότε από εκεί και ύστερα τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Αρκεί όλοι μας να αναρωτηθούμε, αν είμαστε διατεθειμένοι να  κάνουμε αυτό το βήμα, όχι μόνο φραστικά και εν είδη καλεσμάτων άνευ αντικρίσματος, αλλά ουσιαστικά και χωρίς προαπαιτούμενα υποταγής στις πολιτικές του ενός στον άλλο.

Σε ότι αφορά το Ε.ΠΑ.Μ, δηλώνουμε κατηγορηματικά και χωρίς αστερίσκους, ότι σε μία τέτοια ειλικρινή προσπάθεια, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις που έχουμε, από το χρέος και τη μονομερή διαγραφή του μέχρι τις θέσεις  για την ΟΝΕ και την ΕΕ,  δεν θέτουμε κανένα απολύτως προαπαιτούμενο αν αυτή η προσπάθεια πρόκειται να διαγράψει μία κοινή πορεία  αγώνων στην κατεύθυνση που προηγούμενα αναφέρθηκε. Ευχαριστώ

Ποια είναι η αποστολή της αντιπολίτευσης εκτός από το να εγγυάται την κυριαρχία των κυβερνώντων;

Τελικά, πυροτέχνημα το ζήτημα του δημοψηφίσματος. Επτά προτάσεις δημοψηφίσματος κατατέθηκαν στο κοινοβούλιο. Οι κυβερνώντες με άνεση τις πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων και όλοι έμειναν ικανοποιημένοι. Οι κυβερνώντες πέρασαν αυτά που ήθελαν χωρίς σοβαρή αντίσταση. Η αντιπολίτευση έκανε το κομμάτι της στο κοινοβούλιο και μαζί με τους γνωστούς συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ τα μάζεψαν και λούφαξαν στη γωνιά τους. Βλέπετε πολλοί οι σκελετοί στα ντουλάπια και ακόμη περισσότερες οι σκοπιμότητες.

Να ένα ακόμη δείγμα για το πώς περνούν τόσο εύκολα οι πολιτικές του καθεστώτος. Οι κυβερνώντες επιτελούν το καταστροφικό τους έργο. Η αντιπολίτευση καμώνεται πώς κάνει αντιπολίτευση μακριά από την κοινωνία και τελικά χαμένος πάντα βγαίνει ο ελληνικός λαός. Κι όλοι μαζί κατόπιν τα ρίχνουν στον κόσμο. Δεν είναι ώριμος, δεν καταλαβαίνει και τα σχετικά.

Ούτε στο δημοψήφισμα δεν μπόρεσαν να τα βρουν.

Το εκνευριστικό όμως με την όλη υπόθεση του δημοψηφίσματος είναι που φάνηκε για μια ακόμη φορά η ιδιοτέλεια των κομματικών μηχανισμών. Η πρωτοβουλία για δημοψήφισμα ήταν από την αρχή μια χαμένη ιστορία. Μια μπαλοθιά με άσφαιρα. Όλοι το γνώριζαν αυτό. Όμως τι θα στοίχιζε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσει με την πρόταση του ΚΚΕ;

Ή τι θα στοίχιζε στον Περισσό να τα βρει με τους υπόλοιπους για κοινή πρόταση δημοψηφίσματος; Για να υπάρξει έστω μια ενιαία πρόταση δημοψηφίσματος, που έτσι ή αλλιώς δεν θα περνούσε. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά έτσι, για την τιμή των όπλων.

Ούτε αυτή τη στοιχειώδη συνενόηση δεν είναι σε θέση να πετύχουν για μια ενέργεια που όλοι ήξεραν εξαρχής ότι δεν έχει κανένα σοβαρό πολιτικό αντίκρυσμα. Ούτε καν προσπάθησαν και αμφιβάλλω σφόδρα αν είχαν καν την πρόθεση.

Οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων απ' ότι φαίνεται έχουν μια και μόνη αποστολή. Να κρατούν τον κόσμο διχασμένο, σκόρπιο, κατακερματισμένο απέναντι σ' έναν αντίπαλο που ξέρει να ενώνεται ενάντια στον λαό. Να πείσουν δηλαδή τον λαό ότι είναι παντελώς αδύνατη η οποιαδήποτε συμπόρευση κι επομένως είναι άξιος της μοίρας του.

Είναι να απορεί κανείς. Δεν τους καίγεται καρφί για το γεγονός ότι η πατρίδα και ο λαός χάνεται;  Δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο να αναχαιτίσουν έστω τον οδοστρωτήρα του γενικού ξεπουλήματος; Αν τους ένοιαζε έστω και στο παραμικρό θα φρόντιζαν να κάτσουν σε κοινό τραπέζι για να διευρευνύσουν τη δυνατότητα κοινής δράσης εναντίον του καθεστώτος και των επιλογών του.

Αντίθετα, δεν υπάρχει πρόφαση και ιδεοληψία που δεν έχουν επιστρατεύσει προκειμένου να κάνουν αδύνατη την από κοινού δράση μέσα στο λαό, στα μέτωπα πάλης της κοινωνίας. Κι ο εχθρός προχωρά ακάθεκτος. Άραγε τι περιμένουν; Να γίνουμε πρώτα Ουκρανία; Να έχουμε ξένους στρατούς στη υπό κατάλυση χώρα μας; Αν και όπως έχουν τα πράγματα, πολύ φοβάμαι, ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση ο Περισσός θα μιλά για καπιταλισμό γενικά, η Κουμουνδούρου για ευρωπαική προοπτική και οι υπόλοιποι θα βολοδέρνουν με ζητούμενο την παραμονή τους στο εικονικό κοινοβούλιο.

Μόνο με συμφωνία και κοινή δράση υπάρχει ελπίδα.

Μπορεί να υπάρξει έστω και η παραμικρή ελπίδα να γλυτώσει ο λαός και η πατρίδα από το μοιραίο, αν δεν υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συνενόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται αντιτάσσονται στο επίσημο καθεστώς; Πώς αλλιώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα ρωμαλέο πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής μέσα στην κοινωνία; Όχι του Αγίου Ποτέ, αλλά εδώ και τώρα. Πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή.

Μην αναρωτιέσται σε ποια βάση. Ο ίδιος ο κόσμος έχει δώσει την απάντηση. Τι τον πνίγει και δεν τον αφήνει ούτε καν να επιβιώσει; Δεν είναι η εφορία που τον έχει φέρει σε πλήρες αδιέξοδο; Μάλιστα τώρα στα τέλη του Ιούλη θα πρέπει να καταβάλει την πρώτη δόση από τους φόρους του 2014. Πόσοι θα μπορέσουν να το κάνουν; Δεν μπορούμε λοιπόν να απαιτήσουμε και να αγωνιστούμε από κοινού για την διαγραφή όλων των χρεών προς την εφορία που έχουν φορτωθεί τα λαϊκά νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι;

Το Σεπτέμβριο θα κατατεθεί ο νέος κώδικας ποινικής δικονομίας, που δημιούργησε ο Ράιχενμπαχ, ώστε να μπορούν να μας κατάσχουν τελεσίδικα σπίτια και περιουσίες μέσα σε τρεις μήνες. Ταυτόχρονα θα αυξηθούν για τον πολίτη ακόμη περισσότερο τα κόστη προσφυγής στη δικαιοσύνη. Τι θα γίνει; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε από κοινού να θέσουμε τέλος στο καθεστώς αυθαιρεσίας με τους εκαντοτάδες μνημονιακούς νόμους που έχουν δημιουργήσει ένα παρασύνταγμα προς όφελος των δανειστών και των ολιγαρχών της χώρας;

Η Ελλάδα χάνει βαθμιαία την ίδια την υπόστασή της. Χωρίς τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, μεταφορές, νερό και υποδομές που ξεπουλιούνται δεν μπορεί να σταθεί ανεξάρτητο κράτος. Χωρίς παράκτια ζώνη δεν μπορεί να υπάρξει χώρα. Και χωρίς αρχαιολογικούς χώρους δεν μπορεί να υπάρξει ελληνισμός. Όλα αυτά άπτονται του σκληρού πυρήνα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Χωρίς αυτά δεν μπορεί να σταθεί η Ελλάδα ακόμη και με την μορφή που την ξέραμε.

Τόσο δύσκολο είναι να τα βρούμε από κοινού και να πούμε ότι όποιος επενδύσει στην διάλυση και την εκποίηση της χώρας, θα χάσει τα λεφτά του; Τόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε αριστεροί και δεξιοί να υπερασπιστούμε την εθνική αυτοδιάθεση του λαού μας, το δικαίωμά του να ζει σε ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα; Να έχει δικαίωμα στην ιστορία του και στην περιουσία του;

Γιατί δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από αυτά και ότι άλλο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αγωνίας του λαού; Τι θα γίνει έτσι και τα βρούμε σ' αυτά τα μέτωπα πάλης; Θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει; Θα υποφέρει από το μίασμα ο Περισσός, ή η Κουμουνδούρου; Ή θα χάσουν τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό τους οι εκτελεστές αποτυχημένων εκτρώσεων - όπως τους έλεγε πολύ εύστοχα ο Γκράμσι - που υπόκεινται ήδη στον ποινικό κώδικα της ιστορίας;

Βαδίζουμε χώρια, αλλά χτυπάμε μαζί...

Ας διατηρήσει ο καθένας από εμάς, η κάθε πολιτική δύναμη, την δική της ιδιαίτερη ταυτότητα, αλλά και τις θέσεις της, που θα έχει το δικαίωμα να τις ζυμώνει ελεύθερα στον από κοινού αγώνα. Τι φοβούνται όλοι τους; Αν η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι έχει δίκιο στο πρόγραμμά της, γιατί φοβάται να το ζυμώσει ελεύθερα μέσα στις πλατύτερες μάζες που θα συνεγείρει μια ενωτική προσπάθεια, δηλαδή η κοινή δράση όλων μαζί εναντίον του καθεστώτος; Τι φοβάται;

Όποιος δεν φοβάται για το δίκιο των θέσεών του και των επιχειρημάτων του, δεν τρέμει την ανοιχτή αντιπαράθεση, την ελεύθερη ζύμωση μέσα στα πλαίσια ενός κινήματος κοινής δράσης. Όποιος όμως βάζει τη δική του περιχαράκωση πάνω από την μοίρα του λαού, των εργαζομένων και της πατρίδας, τότε - το ξέρει, δεν το ξέρει - λειτουργεί ως πέμπτη φάλαγγα του καθεστώτος. Όσο αντικαπιταλιστής κι αν δηλώνει.

Βαδίζουμε χώρια, ο καθένας αυτοτελώς, αλλά οφείλουμε να χτυπάμε τον κοινό εχθρό μαζί. Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί κανείς; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς ότι στο βαθμό που θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα απελευθερώσει πρωτοφανείς δυναμικές μέσα στον λαό και τους εργαζόμενους. Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς ότι όσο δεν υπάρχει αυτή η ενότητα στην κοινή δράση, ο εχθρός, το καθεστώς, οι κυβερνώντες θα κάνουν περίπατο με την πολιτική τους και οι εκατόμβες των θυμάτων θα πολλαπλασιάζονται ισοπεδώντας κυριολεκτικά την χώρα και τον λαό της.

Εμείς οφείλουμε να τους χαλάμε την σούπα.

Τι περιμένουμε λοιπόν; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφού πέταξε στα σκουπίδια τον αγώνα για τη ΔΕΗ, καλεί για σήμερα ευρεία συνάντηση για τις παραλίες, κοκ. Ευρεία συνάντηση, αλλά με αυστηρό πρωτόκολλο. Δεν τους θέλει όλους. Καλεί μόνο εκείνες τις "συλλογικότητες" που θεωρεί ότι ελέγχει ο μηχανισμός της με κολαούζους κάποιους από την αριστερά, αλλά π.χ. αγνοεί το ΕΠΑΜ επιδεικτικά. Ο λόγος είναι απλός. Χαλάμε την σούπα.

Είναι ένα ακόμη δείγμα για το πώς εννοεί η Κουμουνδούρου τα ανοίγματα. Ανοίγματα μόνο στους "δικούς μας" και σε εκείνους που ξέρουμε εξαρχής ότι θα πούνε όχι. Όπως π.χ. το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πώς αλλιώς θα προχωρήσει η συνεύρεση με την κεντροαριστερά; Πώς αλλιώς θα τα βρουν με τον Κουβέλη, ή με την Δημοκρατική Παράταξη που εγκυμονεί ο Βενιζέλος και η συμμορία του;

Εμείς πάντως σαν ΕΠΑΜ θα βρεθούμε εκεί. Δεν έχει καμιά σημασία που δεν μας κάλεσαν. Δεν έχει καμιά σημασία που ξέρουμε ότι θα κάνουν τα αδύνατα, δυνατά να πνίξουν την φωνή μας και να μας "ξεχάσουν" ακόμη κι ως αναφορά, όπως ήδη έκαναν σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις. Εμείς πάντως θα βρισκόμαστε πάντα εκεί και θα τους βάζουμε προ των ευθυνών τους.

Είμαστε ειδικοί στο να χαλάμε τις σούπες και τα στημένα παιχνίδια των κομματικών μηχανισμών. Όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με όλους τους αποκαλούμενους αντιμνημονιακούς. Εντός και εκτός Βουλής. Μην ανησυχείτε, η οργάνωσή μας είναι αρκετά ισχυρή και η πολιτική μας επιρροή αρκετά πλατιά, ώστε να μην μπορεί κανείς να μας κλείσει το στόμα με τη βία.

Όσο οι ηγεσίες αρνούνται να καθίσουμε όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι  να τα βρούμε εναντίον του κοινού εχθρού, εμείς δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί μέσα στην κοινωνία. Θα τους χαλάμε τις φιέστες των δήθεν ανοιγμάτων και θα θέτουμε το κεντρικό πρόβλημα που όλη η πάσχουσα κοιωνία πια συμμερίζεται. Και θα το κάνουμε μέχρις ότου κατανοήσει ακόμη και ο πιο ανόητος ότι χωρίς κοινή δράση δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν ελπίδα. 

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΠΑΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ

Είμαστε και πάλι θεατές στο ίδιο έργο, που επαναλαμβάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Μετά από πολύχρονη κακοδιαχείριση από τους διορισμένους παρατρεχάμενους των εκάστοτε κυβερνήσεων, όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις όπως η ΕΡΤ, η Ύδρευση, η ΔΕΗ, η ΕΛΒΟ, η ΕΑΣ, η ΠΥΡΚΑΛ, τώρα και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), χαρακτηρίζονται ως ζημιογόνες ακόμη και όταν είναι υγιείς και ή κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην ελληνική κοινωνία ακόμη και στην εθνική άμυνα.
Μια από τις ελάχιστες βιομηχανίες της χώρας που τροφοδοτούσε τους πολίτες με ένα βασικότατο προϊόν διατροφής, κλείνει προκειμένου να εξυπηρετηθούν ιδιωτικά συμφέροντα μεγάλων ξένων εταιρειών με τραγικά αποτελέσματα για την τοπική κοινωνία αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας.
Με το κλείσιμο εργοστασίων, όχι απλά δεν επιτυγχάνεται ανάπτυξη αλλά βαθαίνει συνεχώς η ύφεση και βαδίζουμε ολοταχώς προς την πλήρη αποδόμηση και καταστροφή, διότι:
• Χάνονται επιπλέον θέσεις εργασίας, εργαζομένων στην ΕΒΖ αλλά και των αγροτών και όσων επαγγελματιών είχαν σχέση με την τευτλοκαλλιέργεια.
• Επηρεάζεται η τοπική οικονομία από την ελάττωση της αγοραστικής δύναμης της τοπικής κοινωνίας
• Θα αυξηθεί η μετανάστευση σε μια ιδιαίτερα εθνικά ευαίσθητη περιοχή
• Αυξάνεται η εξάρτηση της οικονομίας από εισαγωγές και μάλιστα τροφίμων
• Αυξάνονται οι ανάγκες για συνάλλαγμα και κατ’ επέκταση για δανεισμό.
• Κυρίως μειώνεται η διατροφική αυτάρκεια της χώρας που μας κάνει πιο ευάλωτους σε εξωτερικές πιέσεις.
Η αποβιομηχάνιση της χώρας έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες, ενώ επιταχύνθηκε ιδιαίτερα με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον στα χρόνια της κρίσης με τις πολιτικές που ακολουθούνται, οι μικρές ιδιωτικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις φορολογικές πιέσεις και κλείνουν ή μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες ενώ οι δημόσιες παραγωγικές μονάδες της χώρας με εντολές της ΤΡΟΙΚΑ έχουν βγει στο σφυρί, αφήνοντας τη χώρα χωρίς παραγωγική δυνατότητα.
Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε τεμπέληδες, άχρηστοι, κλέφτες, ότι δεν παράγουμε τίποτα, ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τη χώρα μας και μας γεμίζουν ενοχές λέγοντάς μας ότι ΄΄μαζί τα φάγαμε΄΄ για να μας πουν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Παραλείπουν βέβαια να μας πουν ότι οι ποσοστώσεις που επιβλήθηκαν από την ΕΕ και την κοινή αγροτική πολιτική, επέβαλαν τη μείωση της παραγωγής όλων των γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένης και της παραγωγής τεύτλων. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν η μειωμένη παραγωγή ζάχαρης που σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση των διορισμένων επιτροπών συνέβαλλαν στην αποδυνάμωση μια πρώην ισχυρής βιομηχανίας.
Η ΕΒΖ είναι ένα δημόσιο αγαθό που πρέπει να μείνει στα χέρια του ελληνικού λαού. Οι εργαζόμενοι, γνωρίζοντας πως λειτουργεί το εργοστάσιο, μαζί με την τοπική κοινωνία, μπορούν και πρέπει να αναλάβουν τη διαχείριση του εργοστασίου ώστε να μη χαθούν άλλες θέσεις εργασίας αλλά και να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παραγωγή και διακίνηση της ζάχαρης.
Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να είναι μεμονωμένη και αποσπασματική αλλά πρέπει να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο γενικευμένου αγώνα διεκδίκησης της χώρας μας. Όσο η χώρα μας παραμένει κάτω από το δυσβάστακτο βάρος του αέναου χρέους, είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις εντολές των τοκογλύφων δανειστών, που αποσκοπούν στην εξαφάνιση της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Μοναδική λύση είναι η απαλλαγή μας από τους ξένους επικυρίαρχους και εγχώριους κυβερνώντες, που αντί να προστατεύουν τους πολίτες και να εξασφαλίζουν την ελευθερία της Ελλάδας, παρέδωσαν εν γνώσει τους την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, αφήνοντας τη χώρα έρμαιο στα χέρια των τοκογλύφων. Συνέπεια των μνημονιακών και Ευρωπαϊκών πολιτικών που στηρίζουν και οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές, είναι και η αναστολή της λειτουργίας της ΕΒΖ όπως και όλων των προαναφερθέντων δημόσιων επιχειρήσεων και βιομηχανιών.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ) Αλεξανδρούπολης, στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων και καταδικάζει το κλείσιμο του εργοστασίου Ορεστιάδας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης όπως και κάθε άλλου εργοστασίου της χώρας και προτείνει ως συνολική λύση ενάντια στο ξεπούλημα και τη διάλυση της χώρας μας:
o Μη αναγνώριση και διαγραφή του δημοσίου χρέους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, διότι μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από τις εντολές των δανειστών.
o Ανάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας με κατάργηση όλων των μνημονίων και συμφωνιών που υπογράφτηκαν μετά το 2010
o Παράλληλη τιμωρία για εσχάτη προδοσία όσων ψήφισαν και υπέγραψαν την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας προς όφελος των δανειστών.
o Επιστροφή σε εθνικό κρατικό νόμισμα που θα δώσει τη δυνατότητα δημιουργικής ανασυγκρότησης της χώρας μέσω κρατικών επενδύσεων και ανάκτησης όλων των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων.
o Ένα νέο Δημοκρατικό Σύνταγμα φτιαγμένο από τον ίδιο το λαό χωρίς ασυλίες και ατιμωρησία των πολιτικών, που να μην επιτρέπει ξανά την υπερχρέωση της χώρας θα εξασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία και ανεξαρτησία της χώρας μας.
Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΥΡΗΝΑ ΕΠΑΜ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Το ΚΙΦΑ αναστέλλει προσωρινά τη λειτουργία του – Καλούμε εθελοντές και ασθενείς να βοηθήσουν στην μετακόμιση.

Το ΚΙΦΑ Δράμας απάντησε, τόσο γραπτά όσο και με παρουσία εκπροσώπων του στα ΜΜΕ, στις ανυπόστατες κατηγορίες του προέδρου του ΔΣ του ΕΥΚ που έχουν ως αποτέλεσμα την έξωση του ΚΙΦΑ από το κτίριο του ΕΥΚ Δράμας

Ο πρόεδρος του ΕΚ, κ. Γ. Σαβρίδης, αρνήθηκε την οποιαδήποτε συνάντηση με τους εκπροσώπους του ΚΙΦΑ, ενώ τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ του ΕΥΚ κωφεύουν προκλητικά. Παρά το ότι καταρρίφθηκαν τα ψεύδη και οι υπερβολές του προέδρου του Δ.Σ. του ΕΥΚ Δράμας, παρά το ότι δεκάδες συλλογικότητες (Κοινωνικά Ιατρεία, κόμματα, σύλλογοι, Εργατικά Κέντρα) εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στο ΚΙΦΑ• ο πρόεδρος του ΕΥΚ αρνείται να ξαναθέσει το ζήτημα στο ΔΣ του ΕΥΚ, εμμένοντας στην απόφαση για έξωση του ΚΙΦΑ από το κτίριο του ΕΥΚ Δράμας.
Παρόλα αυτά και για να μην ανασταλούν οι υπηρεσίες του ΚΙΦΑ ζητήσαμε από το ΔΣ την παραμονή του ΚΙΦΑ για 2,5 μήνες στο χώρο του ΕΚ για να βρεθεί νέος χώρος στέγασης του ΚΙΦΑ και να πραγματοποιηθεί με ομαλό τρόπο η μετάβαση των γραφείων, φαρμάκων και υπηρεσιών του ΚΙΦΑ. Η προφορική απάντηση του προέδρου ήταν ότι «θα εφαρμοστεί ότι ορίζει ο νόμος». Γίνεται απολύτως φανερό ότι τα επιχειρήματα της έξωσης δεν είναι μόνο προσχηματικά αλλά πρωτίστως πηγάζουν από μια βαθειά εμπάθεια απέναντι σε μια δομή που διατήρησε την ανεξαρτησία της και δεν εξυπηρέτησε τα μικροπολιτικά συμφέροντα ούτε του προέδρου του ΕΥΚ ούτε κάποιου άλλου.
Μετά από αυτήν την εξέλιξη, το ΚΙΦΑ αναγκάζεται να αναστείλει τη λειτουργία του μέχρι να βρεθεί νέα στέγη. Η Συνέλευση του ΚΙΦΑ που πραγματοποιήθηκε στις 11/7/2014 αποφάσισε ότι είναι απαραίτητο να διαφυλαχθεί το φαρμακευτικό υλικό που συγκεντρώθηκε με τόσο κόπο.
Καλούμε τους συμμετέχοντες στο ΚΙΦΑ, ασθενείς, γιατρούς, φαρμακοποιούς και γραμματεία, τη Δευτέρα 14/7 από τις 10π.μ. μέχρι το βράδυ για να καταγράψουμε, να συσκευάσουμε και να μεταφέρουμε το φαρμακευτικό υλικό του ΚΙΦΑ.

 - See more at: http://www.kifadramas.gr

Η απάντηση του Δ. Καζάκη στον Ν. Νικολόπουλο για τον διάλογο που έχει ανοίξει “Το χωνί”.

Την περασμένη βδομάδα, ο Νίκος Νικολόπουλος μέσω ανοικτής επιστολής του, που δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ, (ΒΛΕΠΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ) απευθύνθηκε στον Δημήτρη Καζάκη καλώντας τον να συνδράμει ενεργά στη σύνθεση του επιδιωκόμενου εκλογικού σχήματος. Σήμερα, ο Δημήτρης Καζάκης απαντά στον ανεξάρτητο βουλευτή. Θέτει τους προβληματισμούς του, ζητά να δει αποτελέσματα, διατυπώνει τις αγωνίες του. Και κυρίως, αποσαφηνίζει ότι οποιαδήποτε επίσημη πρόσκληση θα πρέπει να απευθυνθεί στα όργανα του κόμματος και όχι στον ίδιο προσωπικά. 

Ακολουθεί το κείμενο της απαντητικής επιστολής:

Αγαπητέ κ. Νικολόπουλε,

Η ανοιχτή επιστολή σας απευθύνεται σε εμένα προσωπικά, προφανώς αγνοώντας ότι ανήκω σε συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό, το ΕΠΑΜ.

Στο ΕΠΑΜ δεν είμαι εγώ που αποφασίζω, επειδή τυχαίνει να είμαι Γενικός Γραμματέας της Πολιτικής Γραμματείας του Μετώπου. Θεωρώ, δηλαδή, ότι στην επιστολή σας διαπράξατε ολίσθημα ανάλογο με του Θηβαίου κήρυκα στις Ικέτιδες του Ευριπίδη, ο οποίος απευθυνόμενος στο Θησέα τον ρώτησε «τίς γης τύραννος;» Κι ο Θησέας του απάντησε: «πρώτον μεν ήρξω του λόγου ψευδώς, ξένε, ζητών τύραννον ένθάδ' ού γαρ άρχεται ενός προς ανδρός άλλ' ελευθέρα πόλις. Δήμος δ' άνάσσει διαδοχαΐσιν έν μέρει ένιαυσίαισιν...»

Στο ΕΠΑΜ υπάρχουν όργανα και συλλογικές διαδικασίες που εξασφαλίζουν όχι μόνο τη συμμετοχή όλων των μελών του στις αποφάσεις του Μετώπου, αλλά και το γεγονός ότι η «γη» του Μετώπου ούτε «τύραννον» διαθέτει ούτε «άρχεται ενός προς ανδρός». Η δική μου άποψη και θέση δεν διαφέρει από εκείνη των υπολοίπων μελών της Πολιτικής Γραμματείας του Μετώπου και δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί από τη θέση που έχει πάρει ή θα πάρει στο μέλλον το ΕΠΑΜ.

Ωστόσο, μια και κάνατε τον κόπο να μου απευθυνθείτε προσωπικά, θα ήθελα με τη σειρά μου να σας απευθύνω ορισμένες απορίες που μου γέννησε η επιστολή σας. Μιλάτε για την συγκρότηση ενός «ευμεγέθους αντιμνημονιακού μετώπου, που θα συνεκροτείτο από το σύνολο των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, συσπειρώνοντας και ενσωματώνοντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ως ισχυρή πολιτική απάντηση στις ημεδαπές και αλλοδαπές κατοχικές δυνάμεις». Συμφωνούμε απόλυτα.

Μόνο μια ερώτηση: πώς αυτό το μέτωπο θα δημιουργηθεί; Με ποια διαδικασία; Διότι αυτό που εγώ προσωπικά παρατηρώ είναι δηλώσεις στις κάμερες και τον Τύπο, αλλά από ουσία τίποτε. Έχουν περάσει πάνω από τέσσερις εβδομάδες από τις δηλώσεις Καμμένου Στο ΧΩΝΙ, στις οποίες αναφέρεστε κι εσείς. Το ΕΠΑΜ απάντησε ότι είναι ανοιχτό σε έναν τέτοιο διάλογο. Κι από τότε επικράτησε η σιωπή των αμνών.

Τόσο δύσκολο είναι να βρεθούν από κοινού όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις για να συζητήσουν ανοιχτά και μπροστά στον κόσμο τις δυνατότητες μιας τέτοιας συνεργασίας; Πώς θα γίνει ο πολιτικός διάλογος, αν όχι πρόσωπο με πρόσωπο; Μήπως δια αλληλογραφίας; Ή δια του Τύπου; Μήπως τελικά το όλο ζήτημα είναι για τη δημιουργία εντυπώσεων; Μήπως η πρόταση Καμμένου έγινε αποκλειστικά και μόνο για δική του εσωτερική κατανάλωση; Τουλάχιστον εμένα αυτή την εντύπωση μου έχει δώσει. Μακάρι να πέφτω έξω.

Το ξέρετε καλά ότι το ΕΠΑΜ δεν αρνήθηκε ποτέ να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου. Και, μάλιστα, χωρίς προαπαιτούμενα. Αρκεί να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτικών σχημάτων, αμοιβαίος σεβασμός και ειλικρινής διάθεση να τα βρούμε εναντίον του κοινού εχθρού. Αυτό διατυπώνει για μια ακόμη φορά και η απόφαση της πολιτικής γραμματείας της 25ης Ιουνίου, στην οποία αναφέρεστε κι εσείς.

Τότε, γιατί δεν υπήρξε κανενός είδους ανταπόκριση; Ούτε καν από τον κ. Καμμένο, στις προτάσεις του οποίου η πολιτική γραμματεία απαντούσε. Να τι είπε στην ανακοίνωση της: «Επίσης, τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες, μέσω δημοσιευμάτων, μιας πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Π. Καμμένος, μέσω της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ. Δεν γνωρίζουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, ούτε προς το παρόν έχουμε λάβει, την οποιαδήποτε πρόσκληση, έστω ανεπίσημα. Εάν τέτοια πρόσκληση υπάρξει, είμαστε έτοιμοι να την αποδεχθούμε, αρκεί ο οποιοσδήποτε διάλογος να γίνει δημόσια, χωρίς διαμεσολαβητές, αλλά απευθείας και ενώπιον του λαού».

Το ζήτημα είναι ότι ποτέ τέτοια πρόσκληση δεν ήρθε, αλλά και στη δική μας έκκληση δεν υπήρξε ακόμη καμιά ανταπόκριση. Με εξαίρεση τη δική σας επιστολή, η οποία, να μου επιτρέψετε να σας πω, δεν προσέθεσε τίποτε ουσιαστικό στον πολιτικό διάλογο. Εκτός βεβαίως, από τη δήλωση της δικής σας διαθεσιμότητας.

Λέτε ότι «τα μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου, αναντίλεκτα δεν αφαιρούν αλλά και δεν προσθέτουν τα επιδιωκόμενα. Ο χώρος, έχει ανάγκη από ένα κεντρικό μεγάλο τραπέζι διαλόγου και συνεννόησης, που θα φιλοξενήσει το σύνολο των πατριωτικών δυνάμεων. Και σε αυτό το τραπέζι έχουμε την ιερά υποχρέωση να καθίσουμε όλοι. Χωρίς ιδεοληψίες, αυταρέσκειες και ηγεμονισμούς». Ειλικρινά δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεστε. Πάντως όχι στο ΕΠΑΜ. Διότι το ΕΠΑΜ δεν μίλησε ποτέ για «μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου», αλλά ανοιχτό δημόσιο διάλογο με ισότιμους όρους μπροστά σ' ολόκληρο τον κόσμο που αγωνιά για το τι μέλλει γενέσθαι με την πατρίδα του. Πού διαφωνείτε μ' αυτό;

Λέτε επίσης, ότι εσείς και ο κ. Καμμένος τα βρήκατε στο πλαίσιο της πατριωτικής συμμαχίας. Μπράβο σας. Μόνο που το τί βρήκατε, δηλαδή ποια είναι η βάση πάνω στην οποία πατά η όποια συμφωνία σας, μάς είναι παντελώς άγνωστη. Πώς είναι δυνατόν να κρίνουμε τη συμφωνία της συνεργασί¬ας σας, όταν δεν ξέρουμε το περιεχόμενό της; Πώς είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε με κάτι που δεν γνωρίζουμε επί της ουσίας;

Προσωπικά, μου δημιουργεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι μιλάτε για συνεργασία και το μόνο που όλοι εμείς βλέπουμε δεν είναι παρά διαδικασίες κορυφής πίσω από κλειστές πόρτες. Οι αληθινές συνεργασίες μπορούν να οικοδομηθούν με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη μόνο στο φως της ημέρας, δημόσια, ανοιχτά μπροστά στον κόσμο και μέσα στο λαό, όπου ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του. Διαφορετικά είναι αλισβερίσια με άλλες σκοπιμότητες. Αυτό λέει η πείρα.

Τέλος, θα ήθελα να θυμίσω τα λόγια της Π.Γ. του ΕΠΑΜ: «Το ΕΠΑΜ θα προσέλθει και θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε ειλικρινή διάλογο με σκοπό την ευρύτερη συνεργασία με κάθε συλλογικότητα και πολιτικό φορέα, χωρίς προαπαιτούμενα, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του. Προαπαιτούμενα, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν, ως προσπάθεια τορπιλισμού της όποιας σύγκλισης είναι δυνατόν να επιτευχθεί».

Το γιατί δεν υφίσταται ακόμη ένας τέτοιος διάλογος, που από την επιστολή σας φαίνεται να επιθυμείτε κι εσείς, μην ζητάτε ευθύνες από το ΕΠΑΜ. Το ΕΠΑΜ είναι διαθέσιμο και θα τον επιδιώξει με όποιον ανταποκριθεί. Αρκεί να υπάρξει ειλικρινής διάθεση ανοιχτού και δημόσιου διαλόγου. Αρκεί να μην χάνουμε το στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την άμεση ανακούφιση του ελληνικού λαού και την ανατροπή αυτού του άθλιου καθεστώτος κατοχής, σφετερισμού και εσχάτης προδοσίας.

11/7/2014 Δημήτρης Καζάκης

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ενημερώθηκα για την απαντητική επιστολή του Δ. Καζάκη και έχω να σχολιάσω τα εξής: Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Την Τρίτη 15 Ιουλίου στις 21:00 το βράδυ, θα είμαι στην Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ., για να τα οργανώσουμε όλα μαζί.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ Δ. ΚΑΖΑΚΗ ΣΤΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΧΩΝΙ” ΣΤΙΣ 06-07-2014

Την προηγούμενη βδομάδα, (06-06-2014) Το ΧΩΝΙ δημοσίευσε την έγγραφη ανακοίνωση του ΕΠΑΜ, αναφορικά με τις προσκλήσεις που έχει δεχθεί, προκειμένου να συμμετάσχει σε ένα ενωτικό μέτωπο ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Τώρα, έρχεται να πάρει τη σκυτάλη ο ανεξάρτητος βουλευτής, και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Νίκος Νικολόπουλος, που με ανοικτή του επιστολή απευθύνεται προσωπικά στον Δημήτρη Καζάκη καλώντας τον να ενισχύσει την κοινή προσπάθεια. Ο διάλογος ξεκίνησε...

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής του Νίκου Νικολόπουλου προς τον Δημήτρη Καζάκη:
Αγαπητέ Δημήτρη,

αναγιγνώσκοντας, την από 26/6/2014 ανακοίνωση της πολιτικής γραμματείας του ΕΠΑΜ, που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ, ένιωσα την ανάγκη να τοποθετηθώ επί του κεντρικού της μηνύματος.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε ένα παράδοξο: Καίτοι το 70% των εκλογέων ψήφισε αντικυβερνητικά,, ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν υπέστη τον αναγκαίο κλονισμό, που θα τον αποδομούσε πάραυτα. Η αντικειμενική πολιτική και εκλογική ανάλυση ορίζει ως βασικό αίτιο αυτού του αιτιατού, τον κατακερματισμό των αντικυβερνητικών-αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Από ιδρύσεως του, το ΧΡΙ.Κ.Α. διακήρυξε με παρρησία την ανάγκη για τη δημιουργία ενός ευμεγέθους αντιμνημονιακού μετώπου, που θα συνεκροτείτο από το σύνολο των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, συσπειρώνοντας και ενσωματώνοντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ως ισχυρή πολιτική απάντηση στις ημεδαπές και αλλοδαπές κατοχικές δυνάμεις.

Οι «εύκολες» πολιτικές και προσωπικές περιχαρακώσεις, δυστυχώς, αποτέλεσαν το βασικό εμπόδιο στην υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, μέχρι και σήμερα, γιατί στην πραγματικότητα, οι αρνήσεις και τα προσκόμματα ήταν πολιτικώς ατεκμηρίωτα, δεδομένης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής συγκυρίας.

Σήμερα, μετά και από το ευανάγνωστο μήνυμα, που προσλάβαμε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, οφείλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις, που αναμετρούμαστε με το κατοχικό-μνημονιακό κατεστημένο, να χαράξουμε με γενναιότητα και μεγαλοψυχία την οριοθέτηση του πολιτικού μας χώρου (αντικυβερνητικός-αντιμνημονιακός).

Τα μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου, αναντίλεκτα δεν αφαιρούν αλλά και δεν προσθέτουν τα επιδιωκόμενα. Ο χώρος, έχει ανάγκη από ένα κεντρικό μεγάλο τραπέζι διαλόγου και συνεννόησης, που θα φιλοξενήσει το σύνολο των πατριωτικών δυνάμεων. Και σε αυτό το τραπέζι έχουμε την ιερά υποχρέωση να καθίσουμε όλοι. Χωρίς ιδεοληψίες, αυταρέσκειες και ηγεμονισμούς.

Το ΧΡΙ.Κ.Α., συνεπές με τη διακήρυξη του, περί ενότητας του αντιμνημονιακού πολιτικού χώρου, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Π. Καμμένου, που απηύθυνε μέσω της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ -για τη διαμόρφωση μιας νέας πατριωτικής συμμαχίας-, αποφασίζοντας να συνεργαστεί πολιτικά και εκλογικά με τους ANEΛ, διατηρώντας την πολιτική και οργανωτική του αυτονομία. Δεν θα ήταν πολιτικώς φρόνιμο και ορθόδοξο, εάν ισχυριζόμουν ότι το ΧΡΙ.Κ.Α. και οι ANEΛ έχουν κάτσει ήδη στο κεντρικό τραπέζι της αντιμνημονιακής συνεννόησης.

Πιστεύω όμως, ότι έγινε ένα πρώτο βήμα, για μια νέα μεγάλη πατριωτική συμμαχία. Και σε αυτήν την συμμαχία το ΕΠΑΜ πρέπει να είναι παρόν.

Νίκος I. Νικολόπουλος Πρόεδρος ΧΡΙ.Κ.Α.

Το Ε.Πα.Μ. για τον διάλογο περί συνεργασιών

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το τελευταίο διάστημα, αμέσως μετά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις και το συγκεχυμένο πολιτικό τοπίο, που δημιουργήθηκε εξ αιτίας των αποτελεσμάτων τους, πληθαίνουν οι δημόσιες εκκλήσεις, από διάφορες πλευρές, για τη δημιουργία συμμαχικών εκλογικών σχημάτων και συνεργασιών, απέναντι στις δυνάμεις που συγκροτούν το κατοχικό καθεστώς, εν όψει μάλιστα των πιθανολογούμενων εθνικών εκλογών το ερχόμενο φθινόπωρο.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, ανεξάρτητα των σκοπιμοτήτων που μπορεί, να υποκρύπτει η οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας και ανεξάρτητα, επίσης, με το ότι πιθανώς, πηγάζει μέσα από την κοινωνία ένα τέτοιο αίτημα, να «τα βρουν», δηλαδή, οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου «αντιμνημονιακού» χώρου, καλωσορίζειτις όποιες ειλικρινείς προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είναι γνωστό, ότι το Ε.Πα.Μ., από την εποχή της ίδρυσής του κιόλας, το καλοκαίρι του 2011, εργάζεται αδιάλειπτα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ευρύτατου δημοκρατικού μετώπου, που θα συσπειρώσει και θα προσφέρει αυτοπεποίθηση στον ελληνικό λαό, για να προχωρήσει μπροστά και να γίνει ο ίδιος ο ρυθμιστής των εξελίξεων στη χώρα και τελικά της ζωής του. Είναι γνωστές σε όλους οι πρωτοβουλίες μας, για τη συγκρότηση του μετώπου του «ΟΧΙ», ήδη από το φθινόπωρο του 2011, οι δημόσιες προσκλήσεις μας προς τα κοινοβουλευτικά κόμματα, οι πρωτοβουλίες που κατέληξαν στη μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων στο «ΜΑΧ» του Πολυτεχνείου τον περασμένο Νοέμβρη κτλ.. Δυστυχώς μικροπολιτικοί υπολογισμοί και σκοπιμότητες δεν έφεραν, μέχρι τώρα, το ποθητό αποτέλεσμα.

Φαίνεται, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών βοήθησε πολλούς να επανεξετάσουν τη στάση «αυτάρκειάς» τους. Ωστόσο το Ε.Πα.Μ. δεν στέκεται σε αυτό και δηλώνει πάντοτε έτοιμο, να συμμετάσχει στον οποιοδήποτε ειλικρινή δημόσιο διάλογο, που θα μπορούσε να καταλήξει στη δημιουργία ενός αξιόπιστου συμμαχικού σχήματος, ικανού να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά και να αλλάξει, προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, τους όρους του «παιγνιδιού».

Στην πραγματικότητα, ουδέποτε το Ε.Πα.Μ. έπαψε να προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ενότητας στη βάση και στις δράσεις, σύμφωνα και με τις ομόφωνες αποφάσεις των δύο Συνεδρίων του, αλλά και να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες διαλόγου με διάφορες συλλογικότητες και πολιτικά σχήματα. Πάντα όμως δημόσια, αρνούμενο να συμμετάσχει σε «υπόγειες» συνομιλίες «κορυφής» και σε τυχοδιωκτικές «συνευρέσεις».

Έτσι και σήμερα, αποδεχόμενο την πρόσκληση του κόμματος των «Πειρατών», θα προσέλθει με αντιπροσωπεία του, στο κάλεσμά τους, την Τρίτη 1η Ιουλίου, για συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων πλέον των 16 συλλογικοτήτων και σχηματισμών. Προσερχόμαστε χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς δεσμεύσεις, με ειλικρίνεια και με μοναδικό σκοπό, πέραν της διερεύνησης των προθέσεων, την επιτυχία, με βάση την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα, του εγχειρήματος.

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε με προσοχή τις διεργασίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσηςκαι τη δημόσια έκκληση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα, για συμπαράταξη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων. Μολονότι, ο ΣΥΡΙΖΑ, ουδέποτε απάντησε στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας, αλλά και στα ερωτήματα που τίθενται, από τα πράγματα, σε κυριαρχικά ζητήματα, που αφορούν την απεμπλοκή μας από τα μνημόνια και τη ριζική αλλαγή πορείας που έχει ανάγκη η χώρα, δηλώνουμε ετοιμότητα κοινών δράσεων και αγώνων, που εξ άλλου ουδέποτε αρνηθήκαμε, αλλά πάντα βρισκόμαστε στην πρωτοπορία.

Επίσης, τις τελευταίες ημέρες, γίναμε μάρτυρες, μέσω δημοσιευμάτων, μιας πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Π. Καμμένος, μέσω της εφημερίδας το «ΧΩΝΙ». Δεν γνωρίζουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, ούτε, προς το παρόν έχουμε λάβει, την οποιαδήποτε πρόσκληση, έστω ανεπίσημα. Εάν τέτοια πρόσκληση υπάρξει, είμαστε έτοιμοι να την αποδεχθούμε, αρκεί ο οποιοσδήποτε διάλογος να γίνει δημόσια, χωρίς διαμεσολαβητές, αλλά απ’ ευθείας και ενώπιον του λαού. Δηλαδή να είναι ανοικτός με δυνατότητα παρακολούθησης ελεύθερα από τον κόσμο, η δε εφημερίδα το «ΧΩΝΙ» θα μπορούσε να έχει την ευθύνη του καλέσματος κομμάτων, πολιτικών σχηματισμών κλπ, καθώς και την ευθύνη της διοργάνωσης σε ανάλογο χώρο και όχι απλά μέσω αντιπαράθεσης δημοσιευμάτων και άρθρων από τις στήλες μιας εφημερίδας.

Το Ε.Πα.Μ. θα προσέλθει και θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε ειλικρινά διάλογο με σκοπό την ευρύτερη συνεργασία με κάθε συλλογικότητα και πολιτικό φορέα, χωρίς προαπαιτούμενα, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του. Προαπαιτούμενα, που θα μπορούσαν, να θεωρηθούν, ως προσπάθεια τορπιλισμού της όποιας σύγκλισης είναι δυνατόν να επιτευχθεί. Όμως, αρνείται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συζήτηση με όλους αυτούς τους καιροσκόπους και τους τυχάρπαστους γυρολόγους -που όλοι γνωρίζουμε- και που εδώ και τρία χρόνια δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να προσπαθούν, να διαλύσουν την οποιαδήποτε υγιή κοινή προσπάθεια. Καιροσκόπους και τυχοδιωκτικά στοιχεία, που αντιλήφθηκαν, ότι η συγκυρία τους ευνοεί τώρα, για να ξαναπιάσουν «δουλειά».

Επίσης, το Ε.Πα.Μ. δεν πρόκειται να συμμετάσχει στον οποιοδήποτε διάλογο τείνει να αναπτυχθεί, που δεν θα κατατείνει στην άμεση ανακούφιση του ελληνικού λαού από τη σκληρή μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων και δεν θα στοχεύει στην αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας και της δικαιοσύνης, που επλήγησαν βάναυσα από τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα του καθεστώτος, από το Μάιο του 2010 και μετά, με ταυτόχρονη παραπομπή στο φυσικό τους δικαστή και την τιμωρία, όλων των ενόχων, για την κατάσταση στην οποία έφεραν την πατρίδα και τον λαό μας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους του Ελληνικού Κράτους, όπως αυτοί ίσχυαν πριν (και, θεωρητικά μόνον, ισχύουν ακόμη). Διαφορετικά θα ήταν, γι’ εμάς, όπως κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, που ορισμένοι, καλοείδαν τη νομιμοποίηση της χούντας μέσω της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη.

Αθήνα 25 Ιουνίου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.