Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο Δράμας: Νοεμβρίου 2014

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Πανελλαδική κίνηση κατά των πλειστηριασμών.

Αυτά είναι όσα βίντεο κατάφερα να μαζέψω (σίγουρα υπάρχουν κι άλλα που δεν βρήκα και σίγουρα υπάρχουν και παρεμβάσεις όπου δεν τραβήχτηκαν βίντεο) από την πανελλαδική κίνηση κατά των πλειστηριασμών, που όσο πάει και διατρανώνεται.
Αν θέλετε να πάρετε λίγη απ' τη δύναμη των συναγωνιστών, λίγο κουράγιο απ' τις μικρές νίκες τους, λίγη ελπίδα πως όλα μπορούν να γίνουν αν ενωθούμε από τα κάτω... δείτε όλα. Αξίζει τον κόπο!

Ψάχνουν να βρουν τρόπο για να μας φορτώσουν το χρέος για πάντα.

Διαβάσαμε την παρακάτω ειδήση και τρομάξαμε. Σε 35σέλιδο επικαιροποιημένο άρθρο τους οι τρεις οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν μέσα από μαθηματικές διαπιστώσεις και στατιστικές αποτυπώσεις ένα σχέδιο για το πώς η ΕΚΤ μπορεί να παρέμβει για μια συνολική λύση στο πρόβλημα χρέους των χωρών της ευρωζώνης. Οι επίδοξοι εν λόγω οικονομολόγοι είναι οι Μηλιός, Λαπατσιώρας και Σωτηρόπουλος. Τρομάξαμε γιατί μέσα σε 35 σελίδες προσπαθούν να πουν περίτεχνα πώς ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο ελευθεροεπαγγελματίας, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης και προπαντώς ο νέος θα συνεχίσει να είναι ζεμένος στο μαγγανοπήγαδο του χρέους και μάλιστα υπό την αποικιακή κηδεμονία της ΕΚΤ.

Μια "τεχνική λύση" προς όφελος των δανειστών
Ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μηλιός, και ο Σπύρος Λαπατσιώρας, που συμμετέχει και στο Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, προσπάθησαν να δώσουν μια εκτενή «“τεχνική λύση” για το πρόβλημα της υπερχρέωσης στη Ζώνη του Ευρώ (ΖτΕ)», η οποία «παρακάμπτει» το «κούρεμα» για μια σειρά λόγους. Με άλλα λόγια ψάχνουν μια "τεχνική λύση", που θα αποκλείει ακόμη και το "κούρεμα" του χρέους.
Οι τρεις οικονομολόγοι προτείνουν η ΕΚΤ να αποκτήσει «(ολόκληρο) το χρέος και των 18 χωρών της ΖτΕ που βρίσκεται πάνω από το 50% του ΑΕΠ της κάθε χώρας και να το μετατρέψει σε ομόλογα μηδενικού κουπονιού (zero coupon bonds)». Με αυτό τον τρόπο θεωρούν ότι «το χρέος που αποκτά αρχικά η ΕΚΤ (το κατώφλι του 50% του ΑΕΠ στο βασικό μας σενάριο μπορεί να είναι διαφορετικό) τοκίζεται με επιτόκιο μικρότερο από τη μακροχρόνια μεγέθυνση (g>e) και έτσι σταδιακά θα μειώνεται σε σχέση με το ΑΕΠ». Με αυτό τον τρόπο υποστηρίζουν ότι «η ΕΚΤ αναλαμβάνει να διαχειριστεί για μεγάλο διάστημα σημαντικό τμήμα του χρέους της ΖτΕ, χωρίς στρατηγικού χαρακτήρα μεταβιβάσεις και χωρίς “πραγματικό” κούρεμα της ονομαστικής αξίας του χρέους παρ’ όλο που ό,τι κάνει λειτουργεί ως τέτοιο».
Όπως καταλαβαίνετε η "τεχνική λύση" που προτείνουν στηρίζεται σε τρεις αξιωματικές παραδοχές, που έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα, όσο τα δις του Σώρρα.
Πρώτο: Ας θεωρήσουμε ότι η ΕΚΤ δέχεται να φορτωθεί σχεδόν το μισό από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος όλων των χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή γύρω στα 4,5 τρις ευρώ. Ας δεχτούμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει - δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς, αλλά το δεχόμαστε για λόγους συζήτησης - χωρίς να καταρρεύσει η ΕΚΤ κάτω από το βάρος ενός τεράστιου ισολογισμού, ο οποίος θα ξεπερνά τα 7 τρις ευρώ, ή γύρω στο 70% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Μπορεί να μας πει κάποιος απ' αυτούς του ευφυέστατους οικονομολόγους, τι περιοριστικές πολιτικές θα εφαρμόσει η ΕΚΤ για να συντηρήσει έναν τέτοιο ισολογισμό; Σήμερα για να συντηρήσει έναν ισολογισμό της τάξης των 2-3 τρις ευρώ τον χρόνο, συνθλίβει τις οικονομίες της ευρωζώνης. Φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί αν εφαρμοστεί η πρόταση των ευφυέστατων οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεύτερο: Ποιος καθορίζει και εγγυάται τους μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάπτυξης; Και μάλιστα όταν η ευρωζώνη μόλις και μετά βίας κινείται με ρυθμούς λίγο πάνω από το μηδέν; Πώς είναι δυνατόν να καθοριστούν επιτόκια κάτω από τους ρυθμούς ανάπτυξης που κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρξουν; Όμως, ακόμη κι αν αυτό το πετύχει η ΕΚΤ - κοιτώντας προφανώς στη μαγική σφαίρα των μαθητευόμενων μάγων, συγνώμη των ευφυέστατων οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ - για να μην αυξάνεται το χρέος, θα πρέπει όλες οι χώρες να κυνηγάνε εσαεί και αιωνίως τα πρωτογενή πλεονάσματα. Και μάλιστα σε τέτοιο ύψος που να είναι αρκετό για να εξυπηρετήσει το σύνολο των τοκοχρεωλυτικών υποχρεώσεων κάθε κράτους προς την ΕΚΤ. Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Κι αν επιχειρηθεί, τότε αναγκαστικά θα οδηγήσει τα κράτη σε μια ατελέσφορη και αδιέξοδη περιοριστική πολιτική για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα. Σε τι διαφέρει από αυτό που συμβαίνει σήμερα;
Τρίτο: Απομείωση του χρέους μπορεί να υπάρξει μόνο όταν δεν υπάρχει ανάγκη νέου δανεισμού. Και κυρίως όταν δεν υπάρχει ανάγκη νέου δανεισμού για να εξυπηρετηθεί το τρέχων χρέος. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την κυβέρνηση έχει να πληρώσει το 2015 γύρω στα 20 δις ευρώ τόκους και ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Το ΔΝΤ ανεβάζει αυτές τις υποχρεώσεις γύρω στα 25 δις ευρώ. Ας υποθέσουμε ότι η ΕΚΤ ακολουθεί την πρόταση των ευφυέστατων οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ. Η εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων αυτών θα μετακινηθεί σε μια ετήσια καταβολή ίδιου ύψους. Μπορεί να μας πει κανείς που θα τα βρει η χώρα για να τα πληρώσει; Ή θα πρέπει να παράξει ισάξιο πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης τουλάχιστον 14% επί του ΑΕΠ, ή να δανειστεί εκ νέου. Κι επειδή τέτοιο πρωτογενές πλεόνασμα είναι αδύνατον να υπάρξει - ακόμη και στη μαγική σφαίρα των Μηλιού, Λαπατσιώρα, Σωτηρόπουλου - η χώρα θα αναγκαστεί να δανειστεί για να πληρώσει. Δηλαδή, θα ακολουθήσει το γνωστό φαύλο κύκλο που την έφερε σ' αυτήν την κατάσταση χρεοκοπίας.
Η ΕΚΤ αποκτά εξουσίες φεουδάρχη
Περιττό να πούμε το τι εξουσίες θα αποκτήσει η ΕΚΤ σε βάρος των λαών και των κρατών μελών, αν τυχόν και εφαρμοστεί μια τέτοια πρόταση. Αν τώρα η ΕΚΤ έχει υπερεξουσίες έναντι των κρατών μελών και συνιστά έναν μηχανισμό παντελώς ανεξέλεγκτο, φανταστείτε τι θα γίνει έτσι και εφαρμοστεί μια ανάλογη πρόταση. Θα μεταβληθούν όλοι οι λαοί της ευρωζώνης σε αληθινούς δουλοπάροικους της ΕΚΤ και μάλιστα εσαεί.
Κι όλα αυτά γιατί; Διότι προφανώς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει την υποχρέωση έναντι των δανειστών να μην θέσει καν ζήτημα "κουρέματος" του χρέους. Να γιατί ο Γ. Δραγασάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του («Real News» 27/9/2014) είχε δηλώσει ότι «αντί για “κούρεμα”, μπορεί να υπάρξει απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Μόνο που τα ίδια ισχυρίζεται και η κυβερνώσα συμμορία. Το χρέος δεν χρειάζεται κούρεμα, γιατί είναι βιώσιμο. Ποια η διαφορά με τις προτάσεις των επιφανών οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ;
Όπως καταλαβαίνει ακόμη κι ο πιο αφελής, όλα γίνονται για το χρίσμα. Το χρίσμα των δανειστών, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη νομή της εξουσίας. Κι επειδή οι διαφορές στις προτάσεις για το χρέος όλο και λιγοστεύουν με την κυβερνώσα συμμορία, γι' αυτό και έχουν επιδοθεί να ανακαλύψουν τη διαφορά σε "τεχνικές λύσεις". Μόνο που η άγνοια των ευφυέστατων οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευθέως ανάλογη με τις σκοτεινές σκοπιμότητες που υπηρετούν. Κι έτσι δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να προτείνουν σε επίπεδο ευρωζώνης τη δημιουργία ενός τοκοχρεωλυτικού κεφαλαίου (sinking fund) υπό την ΕΚΤ.
Επαναφέρουν μια χρεοκοπημέννη "τεχνική λύση" του 19ου αιώνα
Η ιδέα δημιουργίας ενός sinking fund για την απομείωση του χρέους είναι τόσο παλιά όσο και οι πέτρες. Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Βρετανία το 1716 κι από τότε κάθε φορά που το χρέος ξεπερνούσε κάθε δυνατότητα εξυπηρέτησης και οι πιέσεις από την κοινωνία και την προοδευτική κοινότητα εντείνονταν με σκοπό τη διαγραφή έστω μέρους του χρέους, οι κυβερνήσεις της ολιγαρχίας αντιπρότειναν πάντα ένα σχέδιο sinking fund. Με πολύλοκους υπολογισμούς, στατιστικές και μαθηματικές αποτυπώσεις πρόκιναν την καλύτερη "τεχνική λύση". Μόνο που καμιά από όλες αυτές δεν πέτυχε ποτέ την απομείωση του χρέους. Απλά διευκόλυναν τη διαίωνισή του σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας.
O Γιουίλιαμ Κόμπετ, ένας από τους πιο διάσημους και ταλαντούχους προοδευτικούς δημοσιολόγους στη Βρετανία του 19ου αιώνα, έγραφε στα 1830 σχετικά με τα ποικίλες "τεχνικές λύσεις" του sinking fund: "Έχω επανειλημένα δηλώσει και νομίζω έχω αποδείξει ότι το τοκοχρεωλυτικό κεφάλαιο (sinking fund) δεν έχει μειώσει καθόλου το εθνικό χρέος. Ότι δεν έχει την παραμικρή τάση για απομείωση αυτού του χρέους. Κι ότι οι λέξεις, απομείωση, αποπληρωμή, ρευστοποίηση, κλπ., κλπ., όσον αφορά στα αποτελέσματα αυτού του κεφαλαίου, του αποδίδονται εντελώς λανθασμένα και έχουν σαν σκοπό να εξαπατήσουν τον λαό..." (Selections from Cobbett's Political Works, Volume 2, London, 1835, σ. 2)
Ένας άλλος οικονομολόγος, ίσως ο τελευταίος από τους κλασσικούς της πολιτικής οικονομίας, ο Τζέιμς Ράμσεϊ Μακάλοχ, έγραφε σχετικά με την επινόηση της "τεχνικής λύσης" του sinking fund: "Κι όμως αυτή η άχρηστη χημική ένωση αυταπάτης και ανοησίας επικροτήθηκε από όλα τα κόμματα. Η αντιπολίτευση συναγωνιζόταν με το υπουργείο σε επευφημίες και εγκώμια. Το τοκοχρεολυτικό κεφάλαιο (sinking fund) θεωρήθηκε απ' όλους ως το μεγάλο προπύργιο της χώρας... Και η αυταπάτη ήταν τόσο διαρκής και ισχυρή, που ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια εμπειρία από αυτή την χειρότερη από το τίποτα, όταν ένα νέο χρηματοδοτικό σχέδιο εισήχθη το 1807, περιλάμβανε ένα σύστημα ελέγχων προκειμένου να αποτρέψειτα κακά που θα προέρχονταν από τη δυνατότητα του τοκοχρεολυτικό κεφάλαιο να συσσωρευθεί δίχως όρια και να κατακλύσει την χώρα με μια πλημμύρα πλούτου, μέσα από "μια πολύ γρήγορη απαλλαγή από το χρέος". Αμφιβάλουμε αν και κατά πόσο η ιστορία του κόσμου μπορεί να δώσει άλλο παράδειγμα ερωτικής τρέλλας. Αν το τοκοχρεολυτικό κεφάλαιο προερχόταν από ακατάληπτα δόγματα, αν απευθυνόταν στα λαικά αισθήματα και πάθη, ή αν η έννοια της αποτελεσματικότητάς του προερχόταν από τον όχλο, η επικράτηση αυτής της αυταπάτης λιγότερο ασύδοτη. Όμως από την πρώτη στιγμή ήταν θέμα υπολογισμών. Την λύση υποστήριξαν μερικοί από τους πιο ενημερωμένους ανθρώπους της χώρας, οι οποίοι συνέχισαν για πάνω από είκοσι χρόνια να πιστεύουν ότι μείωναν δραστικά το χρέος με τη βοήθεια του τοκοχρεολυτικού κεφαλαίου, το οποίο ολόκληρο το διάστημα συντηρούνταν με καινούργια δάνεια!" (J. R. McCulloch, A Treatise on the Principles and Practical Influence of Taxation and the Funding System, Edinburgh, 1863, σ. 481-482).
Κι όλα αυτά γιατί; Διότι οι πολιτικές δυνάμεις της Βρετανίας της εποχής έτρεμαν ακόμη και στην ιδέα "της πολύ γρήγορης απαλλαγής από το χρέος", μέσα από τη διαγραφή του. Κάτι που ήταν αυτονόητο ότι έπρεπε να συμβεί τόσο για έναν μάχημο πολιτικό συγγραφέα σαν τον Κόμπετ, όσο και για έναν ακδημαικό όπως τον Μακάλοχ. Κι έτσι συσκότιζαν το όλο ζήτημα μέσα από πολύπλοκους υπολογισμούς δήθεν απομείωσης του χρέους διαμέσου "τεχνικών λύσεων" τύπου sinking fund. Mόνο και μόνο για να μην φανεί πόσο ταυτισμένοι ήταν με τα συμφέροντα της χρηματιστικής ολιγαρχίας που δάνειζε το κράτος.
Όταν ο Γλάδστων εμφάνισε μετά τυμπανοκρουσιών το 1852 μια ακόμη άρτια "τεχνική λύση" που θα απομείωνε το χρέος χωρίς "κούρεμα", ή διαγραφή, ο Μαρξ βρήκε την ευκαιρία να ειρωνευτεί τους επινοητές τέτοιων σχεδίων και να γράψει: " Ίσως να μην υπάρχει σε γενικές γραμμές μεγαλύτερη απάτη από τα λεγόμενα χρηματοοικονομικά. Οι πιο απλές εργασίες σχετικά με τον προϋπολογισμό και το δημόσιο χρέος καλύπτονται από τους μύστες αυτής της απόκρυφης επιστήμης με μια δυσνόητη ορολογία, αποκρύπτοντας τους τετριμμένoυς ελιγμούς για τη δημιουργία αποθεμάτων διαφορετικής απόδοσης - την μετατροπή των παλαιών αποθεμάτων σε νέα, τη μείωση των τόκων και την αύξηση του ονομαστικού κεφαλαίου, την αύξηση του τόκου και τη μείωση του κεφαλαίου, την εγκατάσταση των ασφαλίστρων, των μπόνους, των ειδικών ομολόγων, τη διάκριση μεταξύ στις εξαγοράσιμες και μη εξαγοράσιμες προσόδους, την κατά βαθμίδες τεχνική μεταφοράς των χαρτιών διαφορετικής έκδοσης - κατά τρόπο που εξαπατά το κοινό με αυτούς τους απεχθείς σχολαστικούς υπολογισμούς χρηματισμού και την φοβερή πολυπλοκότητα των στοιχείων, ενώ οι τοκογλύφοι αποκτούν με κάθε νέο τέτοιο σχέδιο, μια ανυπόμονη ευκαιρία για την ανάπτυξη της αδίστακτης και αρπακτικής τους δραστηριότητας." (K. Marx & F. Engels, Collected Works, vol. 12, σ. 55).
Τα τελευταία αυτά λόγια του Μαρξ τα αφιερώνουμε ιδιαίτερα στο Μηλιό και την παρέα του, που επί χρόνια αυτοπροβάλονται ως "αυθεντικοί μαρξιστές" ποδοπατώντας κατάφωρα κάθε έννοια λογικής και θεωρίας. Με την ίδια αδίστακτη και προκληκτική διάθεση που θέλουν, διαμέσου μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, να βιάσουν βάναυσα τον έλληνα εργαζόμενο και την χώρα με τις "τεχνικές λύσεις" που προτείνουν. Έλεος πια με δαύτους!
Σχόλιο της Ημέρας, 27/11/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Η κατάσταση πλέον ξεφεύγει από κάθε έλεγχο - Ετοιμαστείτε…

Στο Παρίσι οι συμμορίες και η μαφία των δανειστών, δε ζήτησαν 2 δις. Ζήτησαν τα πάντα με αντάλλαγμα το απόλυτο τίποτε, και έκαναν σαφές πως δεν παζαρεύουν τίποτε και με κανέναν, φροντίζοντας να θυμίσουν στους πάντες ότι τους έχουν δεμένους χειροπόδαρα...

του Κ. Κυριακόπουλου

Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι επιχειρούν να εμφανίσουν τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι κομπάρσοι αυτής της κακοστημένης παράστασης.

Αυτό που συνέβη στο Παρίσι, δεν ήταν μια ακόμη σφαλιάρα των επικυρίαρχων στα χειραγωγούμενα ανδρείκελα της Αθήνας, που είδαν την επικοινωνιακή παραμύθα τους να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, από τον άσπλαχνο τρόπο με τον οποίο τους αντιμετώπισαν τα ίδια τους τα αφεντικά.

Οι εξελίξεις στο Παρίσι ουσιαστικά σηματοδότησαν πως έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία, και αυτό που γράφεται αυτή τη στιγμή, είναι ο επίλογος για την ίδια την Ελλάδα.

Πριν αρχίσουν να σκάνε στον αέρα οι λεπτομέρειες από το ταξίδι αυτοκτονίας στη....
Γαλλική πρωτεύουσα, ας δούμε πως έχουν τα πράγματα ως προς την ουσία των προβλημάτων.

Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι συμμορίες που το χρησιμοποίησαν ως εργαλείο καθυπόταξης της ίδιας της χώρας. Το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση και προσωπικά ο Βενιζέλος, επιμένουν να ισχυρίζονται το αντίθετο, εξαπατώντας ουσιαστικά τον Ελληνικό λαό, τους καθιστά υπεύθυνους για μια κορυφαία εθνική τραγωδία. Διότι ενώ θα έπρεπε να φροντίσουν να αφυπνίσουν το λαό και να τον προετοιμάσουν για τα χειρότερα που έρχονται, επιμένουν στη συνειδητή του εξαπάτηση, και αυτό συνιστά εθνικό έγκλημα.

Ειδικά λοιπόν για το Βενιζέλο, ο οποίος επιπροσθέτως βαρύνεται και με το προδοτικό PSI, συντρέχουν όλοι οι λόγοι για να οδηγηθεί στο εδώλιο με το ερώτημα της εσχάτης προδοσίας.

Είναι λοιπόν φανερό πως απέναντι σε ένα χρέος μη βιώσιμο, μόνο αφελείς η απλώς μαλάκες μπορούν να πιστέψουν πως στο ταξίδι της καταστροφής τα έσπασαν για μια διαφορά της τάξης των 2 δις, όταν το φέσι που φόρεσαν στην Ελλάδα ξεπερνά τα 370 δις, και αυτό το φέσι, απλά ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.

Η χρεοκοπία της χώρας είναι ήδη γεγονός. Τα νούμερα είναι αμείλικτα, και ως τέτοια δεν παλεύονται άλλο με επικοινωνιακά παραμύθια. Αυτό το ξέρουν καλά οι συμμορίες των δανειστών της. Η θλιβερή συγκυβέρνηση πίστευε πως θα της επιτρέψουν να διαχειριστεί επικοινωνιακά το παραμύθι του success story. Έκπληκτη διαπίστωσε πως δε της επιτρέπουν πια να διαχειριστεί ούτε καν τον τρόπο της τυπικής ανακοίνωσης της χρεοκοπίας της χώρας.

Ανησυχητικός αλλά διόλου μη αναμενόμενος, είναι και ο τρόπος με τον οποίο υποδέχτηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ την ψυχρολουσία του Παρισιού. Δείχνει έκπληκτος(!!!) από την «σκληρότητα και την ακαμψία των εταίρων».

Ο λόγος είναι προφανής. Η σκέψη πως σύντομα θα βρεθεί στη μέγγενη αυτής της ακαμψίας, χωρίς να μπορεί να γνωρίζει ποια από τα δικά του στελέχη και με ποιο τρόπο τα έχουν βάλει στο χέρι οι δανειστές, είναι ικανοί και αναγκαία συνθήκη για να χάνουν κάποιοι τον ύπνο τους.

Αυτό που συνέβη λοιπόν στο Παρίσι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη πιο οδυνηρή εκδοχή από το στραπάτσο που έφαγε ο Παπανδρέου στις Κάννες. Είναι ακόμη πιο οδυνηρό, γιατί στις Κάννες αφαιρέθηκε ο αναπνευστήρας από τον εθνικό ολετήρα. Σήμερα οι ίδιες συμμορίες έχοντας εξασφαλισμένα τα νώτα τους, απειλούν να αφαιρέσουν τον αναπνευστήρα από την ίδια τη χώρα.

Στο Παρίσι λοιπόν οι συμμορίες δε ζήτησαν 2 δις. Ζήτησαν τα πάντα με αντάλλαγμα το απόλυτο τίποτε, και έκαναν σαφές πως δεν παζαρεύουν τίποτε και με κανέναν, φροντίζοντας να θυμίσουν στους πάντες ότι τους έχουν δεμένους χειροπόδαρα.

Μην απορείτε επομένως που τα δυο κορυφαία ανδρείκελα σήμερα συναντώνται και πάλι. Ξέρουν καλά πως δε μπορούν πλέον να διαχειριστούν ούτε το παραμύθι στο οποίο επένδυσαν την πολιτική τους επιβίωση, και το μόνο που τους απασχολεί πλέον είναι να διαχειριστούν την προσωπική τους απόδραση από τον κίνδυνο να βρεθούν μετέωροι στη μέση του πουθενά, έχοντας στην πλάτη τους το σύνολο της ευθύνης για την κατάρρευση της χώρας.

Τις επόμενες μέρες, θα δούμε φοβερά και τρομερά πράγματα, αφού οι συμμορίες των δανειστών, είναι αποφασισμένες να φτάσουν στα άκρα.

Για τους πρωταγωνιστές της εθνικής τραγωδίας, αυτό θα είναι το τίμημα της δουλικότητας και του δωσιλογισμού τους.

Για όλους εμάς όμως, η ανάγκη της καθολικής ανατροπής των συμφωνιών της ντροπής που προσυπέγραψαν, είναι ζήτημα προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας, γι αυτό ένα μόνο μένει να πούμε:

Ετοιμαστείτε… Η εξέγερση που δεν οργανώσαμε, όλα δείχνουν πως θα πυροδοτηθεί εκ των πραγμάτων.

Υ.Γ. Αλήθεια… Εκείνοι οι δικαστές που τα βρήκαν όλα συνταγματικά και εθνικώς επιβεβλημένα, που θα βρίσκονται και τι θα έχουν να πουν όταν ξεσπάσει η φωτιά που ετοιμάζουν;;;

Ο Δημήτρης Καζάκης απαντά στο ΓΕΕΘΑ.

του Δημήτρη Καζάκη

Αγαπητοί κύριοι του ΓΕΕΘΑ*

Με έκπληξη έλαβα το μήνυμά σας σχετικά με τη συμμετοχή του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε εκδήλωση της Γερμανικής πρεσβείας στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου. Προφανώς δεν έχετε ούτε την ιστορική γνώση, ούτε την εθνική ευαισθησία για να αντιληφτείτε το τραγικό ολίσθημα. Με καλείται να διορθώσω το άρθρο μου, όταν εσείς οι ίδιοι επιβεβαιώνεται πλήρως αυτά που έγραψα. Δεν ανέφερα τίποτα το ψευδές, ούτε το ανακριβές. Απλά ισχυρίζομαι ότι κανένας σώφρων Έλληνας αξιωματικός με στοιχειώδη εθνική συνείδηση, που σέβεται τη στολή και το εθνόσημο που φέρει, ειδικά όταν είναι επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας, δεν θα συμμετείχε σε μια τέτοια τελετή.

Γιατί έγινε η επιμνημόσυνη δέηση;

Λέτε ότι η "εν λόγω επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας στη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους λόγω πολέμων και βίαιων καθεστώτων. Ειδικότερα όπως αναφέρεται και στη επίσημη πρόσκληση η τελετή έγινε στη μνήμη των θυμάτων των αγώνων για τον εκτοπισμό της βίας και της τυραννίας από τον κόσμο και όσων εκδιώχθηκαν με οιοδήποτε τρόπο λόγω θρησκείας, χρώματος ή φυλετικής διάκρισης."

Καταρχάς ποιός έδωσε το δικαίωμα στη Γερμανική Πρεσβεία να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία σε στρατιωτικό νεκροταφείο; Τα δυο Γερμανικά στρατιωτικά νεκροταφεία βρίσκονται στην Ελλάδα υπό ειδικό καθεστώς. Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί να κείτονται στο έδαφός της νεκροί στρατιώτες μιας δύναμης που βυσσοδόμησε εναντίον του ελληνικού λαού, όσο κανένας άλλος κατακτητής, συνιστά μέγιστη τιμή για την ίδια τη Γερμανία.

Έμειναν στην Ελλάδα μόνο για λόγους ανθρωπισμού. Για κανέναν άλλο λόγο. Στους χώρους τους δεν επιτρέπονται πολιτικές και στρατιωτικές εκδηλώσεις, ούτε κανενός είδους σύμβολα εκτός από τους λιτούς σταυρούς που δεσπόζουν. Ειδικά στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου αναφέρεται αυτό ρητά στην είσοδο του χώρου. Μόνο τελετές ιδιωτικού χαρακτήρα για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους επιτρέπονται και μάλιστα μετά από ειδική άδεια. Κι όλα αυτά για να μην προκαλείται το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων. Μάλιστα, η ίδια η Γερμανία είχε αναθέσει τη συντήρηση του χώρου σε ιδιωτικό σύλλογο.

Πώς λοιπόν και με ποιανού την άδεια η Γερμανική Πρεσβεία παίρνει την πρωτοβουλία για επιμνημόσυνη δέηση στο στρατιωτικό νεκροταφείο; Μήπως η Γερμανική Πρεσβεία θέλησε να τιμήσει τους νεκρούς σε ανθρώπινο επίπεδο; Όχι. Αν ήθελε κάτι τέτοιο θα τελούσε την επιμνημόσυνη δέηση σε κλειστό κύκλο παρουσία συγγενών των νεκρών. Δεν θα καλούσε στρατιωτικές και διπλωματικές αρχές από άλλες χώρες για να αποτίσουν φόρο τιμής με στεφάνια και σε στάση προσοχής για την απόδοση στρατιωτικών τιμών.

Επομένως, η πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας είναι ξεκάθαρο ότι έγινε για να τιμηθούν οι νεκροί του στρατιωτικού νεκροταφείου όχι ως άνθρωποι, αλλά ως πεσόντες στρατιώτες της Γερμανίας. Μόνο που αυτοί οι στρατιώτες της Γερμανίας σκοτώθηκαν γιατί είχαν έρθει στην Ελλάδα ως εισβολείς, κατακτητές, βιαστές, βασανιστές και δολοφόνοι του ελληνικού λαού. Και οι περισσότεροι από δαύτους σκοτώθηκαν όταν πήγαιναν, ή γύριζαν από μαζικές σφαγές αμάχων. Σε τέτοια εκδήλωση συμμετείχε ο κ. Κωσταράκος και κατέθεσε στεφάνι ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Απέδωσε δηλαδή στρατιωτικές τιμές στους πεσόντες των κατακτητών και εξολοθρευτών του ελληνικού λαού. Και το όνειδος αυτό δεν μπορεί να συγκαλυφθεί με καμιά δικαιολογία.

Η Γερμανία ξεπλένει το παρελθόν της

Η πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας εντάσσεται στην προσπάθεια της επίσημης Γερμανίας να ξεπλύνει το παρελθόν της, να αθωωθεί για τα εγκλήματα του καθεστώτος Ράιχ, που η ίδια επιμένει ότι αποτελεί συνέχεια. Κι ο λόγος είναι για να διεκδικήσει ξανά τον στρατιωτικό και πολιτικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, που την οδήγησαν να ξεκινήσει δυο παγκόσμιους πολέμους. Θέλει να οικοδομήσει ένα νέο δικό της σύγχρονο Ράιχ με προσαρτήσεις και αποικίες που μπορεί να ποδοπατά και να ξεζουμίζει. Να γιατί ο πρόεδρός της Γιοακίμ Γκάουκ μόλις φέτος απαιτούσε από το βήμα της 50ης Συνδιάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου (31/1/2014) να αποβάλλει η Γερμανία τα κόμπλεξ του παρελθόντος και να διεκδικήσει το διεθνή ρόλο που της αξίζει σαν παγκόσμια δύναμη. Ακόμη κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει την Bundeswehr.

Στα πλαίσια αυτά η επίσημη Γερμανία θέλει να αναβιώσει τις στρατιωτικές και πολιτικές παραδόσεις του προπολεμικού ιμπεριαλισμού της. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ο ναζισμός και η μαζική εξόντωση ολόκληρων πληθυσμών για την επιβολή της νέας τάξης, δεν ήταν παρά ακρότητες της βίας, του πολέμου γενικά, όπως και κάποιων αδιευκρίνιστων τυραννικών καθεστώτων. Κι έτσι αθωώνεται ο επεκτατισμός, η επιβουλή εναντίον άλλων εθνών, λαών και κρατών, ο αλαζονικός ρεβανσισμός που επιτρέπει σε εκπροσώπους της επίσημης Γερμανίας σαν τον Γκάουκ να δηλώνουν απερίφραστα ότι "κτηνώδη καθεστώτα δεν πρέπει να επιτρέπεται να κρύβονται πίσω από τις αρχές της κρατικής κυριαρχίας και της μη επέμβασης", ακριβώς όπως ο κάιζερ, ή ο χίτλερ βάφτιζε "κτηνώδη καθεστώτα" όσα ήθελαν να ποδοπατήσουν οι στρατιές τους.

Μια τελετή σε ύποπτο χρόνο

Δεν απαιτώ από τον κ. Κωσταράκο και τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ να γνωρίζουν ιστορία ώστε να ξέρουν ότι αυτές οι λογικές ήταν που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε δυο παγκόσμιους πολέμους και σε εκατοντάδες άλλους περιφερειακούς. Ούτε να απολογηθούν για τις βλέψεις της επίσημης Γερμανίας. Απαιτώ όμως από Έλληνες αξιωματικούς να έχουν την απαιτούμενη εθνική συνείδηση και αξιοπρέπεια ώστε να μην παρίστανται σε τέτοιες εκδηλώσεις ρεβανσισμού.

Και μάλιστα σε έναν καθ' όλα ύποπτο χρόνο. Δηλαδή σε μια εποχή όπου η Ελλάδα τελεί υπό αποικιακή κατοχή με πρωτοβουλία της επίσημης Γερμανίας. Εκτός κι αν η εποχή όπου η επίσημη ναζιστική Γερμανία διόριζε γκαουλάϊτερ για την κατακτημένη Ελλάδα, ήταν διαφορετική από σήμερα που επιβάλει πολιτικές και διορίζει επιτρόπους τύπου Ράιχενμπαχ και "υπουργούς επί ελληνικών θεμάτων" σαν τον Φούχτελ για να ελέγχει απόλυτα το κράτος και την εδαφική επικράτεια της χώρας.

Άλλωστε με βάση ποιο πρωτόκολλο ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ έπρεπε να παραστεί με τη θεσμική του ιδιότητα για να καταθέσει στεφάνι σ' αυτήν την εκδήλωση; Ποιος του έδωσε τέτοια εντολή; Πήρε μόνος του την πρωτοβουλία ντροπιάζοντας την στολή και το εθνόσημο που φέρει; Και τέλος ποιος έδωσε την άδεια στη Γερμανική Πρεσβεία να οργανώσει μια τέτοια τελετή απόδοσης τιμών στους νεκρούς στρατιώτες των ναζί; Για μένα μόνο δοσίλογοι, απάτριδες και προδότες θα έδιναν μια τέτοια άδεια και θα προκαλούσαν έτσι το πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού.

Τελετή μνήμης για θύματα, ή για θύτες;

Ας πάμε όμως και στη δικαιολογία ότι "η τελετή έγινε στη μνήμη των θυμάτων των αγώνων για τον εκτοπισμό της βίας και της τυραννίας από τον κόσμο και όσων εκδιώχθηκαν με οιοδήποτε τρόπο λόγω θρησκείας, χρώματος ή φυλετικής διάκρισης." Δηλαδή, στο Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου βρίσκονται θύματα "των αγώνων για τον εκτοπισμό της βίας και της τυραννίας απο τον κόσμο και όσων εκδιώχθηκαν με οιοδήποτε τρόπο λόγω θρησκείας, χρώματος ή φυλετικής διάκρισης"; Είσαστε σοβαροί κύριοι; Ή μας θεωρείτε ανόητους; Στο συγκεκριμένο στρατιωτικό νεκροταφείο δεν βρίσκονται "θύματα", αλλά θύτες, στρατιώτες ενός απάνθρωπου και φρικαλέου καθεστώτος που προκάλεσε ανήκουστες θηριωδίες. Κι εσείς τι κάνετε; Συμμετέχετε σε μια τελετή μνήμης και εξαγνισμού όσων πολέμησαν και εξόντωσαν μαζικά αθώους υπό τις διαταγές του ναζισμού.

Αν ήθελε κάποιος απ' όλους εσάς να τιμήσει στ' αλήθεια την μνήμη των θυμάτων, ας πήγαινε στα διάσπαρτα μνημεία των θυμάτων από τις θηριωδίες του ναζισμού. Αν ήθελε η Γερμανική Πρεσβεία να τιμήσει τα θύματα, ας έκανε τελετή για τη μνήμη όσων Γερμανών πολέμησαν τον ναζισμό και αντιστάθηκαν σ' αυτόν. Ας τελούσε επιμνημόσυνη δέηση στη Γερμανική αντίσταση και όχι σε εκείνους που πειθάρχησαν στο ναζισμό και μετατράπηκαν σε ανθρωπόμορφα κτήνη στο όνομα του "υπακούω σε διαταγές".

Η Γερμανική Πρεσβεία τίμησε του νεκρούς στρατιώτες του ναζισμού γιατί σκότωσαν και δολοφόνησαν όπως διετάχθησαν. Θέλει να τιμήσει την τυφλή πίστη και υπακοή που μετατρέπει τον στρατιώτη σε πειθήνιο όργανο μιας μηχανής που άλλοι διευθύνουν. Θέλει να τιμήσει όσους πολέμησαν πιστοί στον φριχτό ύμνο του Ράιχ "Deutschland über alles", που ακόμη και σήμερα διατηρεί ως "εθνικό ύμνο" η Γερμανία, αδιαφορώντας για το ποιος κυβερνά την Vaterland και για ποιου το συμφέρον ματοκύλισαν τους λαούς της Ευρώπης. Θέλει να τιμήσει το τυφλό όργανο της βίας και του εξανδραποδισμού, που απλά χρησιμοποιήθηκε από κάποιους κακούς.

Όταν η εθνική αξιοπρέπεια πάει περίπατο

Τέλος, αναφέρεται ότι "στην τελετή συμμετείχε μεγάλος αριθμός κρατών και ιδίως όσα κράτη μετείχαν στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους των οποίων οι πρέσβεις ή εκπρόσωποί τους κατέθεσαν στεφάνια εκ μέρους των κυβερνήσεων τους αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον σκοπό της τελετής." Μάλιστα. Μια και θεωρείται σοβαρό ένα τέτοιο επιχείρημα, τότε να μου επιτρέψεται να ρωτήσω. Με πόσα από αυτά τα κράτη η επίσημη Γερμανία αρνείται ακόμη και σήμερα να υπογράψει συνθήκη ειρήνης; Σε πόσα από αυτά τα κράτη η επίσημη Γερμανία αρνείται ακόμη και σήμερα να αναγνωρίσει τα θύματα των φρικαλεοτήτων και των θηριωδιών που ο ναζιστικός στρατός κατοχής διέπραξε στο έδαφός τους; Σε πόσα από αυτά τα κράτη θεωρεί ως "νόμιμη" εκ μέρους των δυνάμεων κατοχής την διάπραξη μαζικών αντιποίνων εναντίον του πληθυσμού, λόγω της αντίστασής του;

Η επίσημη Γερμανία αρνείται ακόμη και σήμερα να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα. Κάτι που υποχρεούται ως αποτέλεσμα της λήξης του πολέμου. Κι επομένως όσο η επίσημη Γερμανία αρνείται, η Ελλάδα αναγκαστικά βρίσκεται τυπικά σε κατάσταση εμπολέμου χώρας με αυτήν. Ο λόγος που αρνείται να υπογράψει η επίσημη Γερμανία, όπως έκανε με τις άλλες εμπόλεμες χώρες, είναι γιατί με τη συνθήκη ειρήνης ρυθμίζεται η αποκατάσταση των θυμάτων από τις θηριωδίες των δυνάμεων κατοχής, οι καταστροφές που επέφερε στις υποδομές της χώρας, αλλά και οι δανειακές της υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα.

Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συμμετέχει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ σε τελετή μνήμης σε στρατιωτικό νεκροταφείο ξένης δύναμης, η οποία αρνείται να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν Έλληνας αξιωματικός να ξεχνά ότι επίσημα η Γερμανία εξακολουθεί να θεωρεί ακόμη και σήμερα την αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον των δυνάμεων κατοχής του ναζισμού, ως δράση "τρομοκρατών"; Πώς είναι δυνατόν να ξεχνά ότι ακόμη και σήμερα τα ολοκαυτώματα του Διστόμου, των Καλαβρύτων και τόσων άλλων χωριών και περιοχών της Ελλάδας, θεωρούνται από την επίσημη Γερμανία ως "νόμιμα" αντίποινα των δυνάμεων κατοχής; Γι' αυτό άλλωστε και αρνείται να αναγνωρίσει τα θύματα και να τα αποκαταστήσει, όπως προβλέπουν οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.

Εθνική αναξιότητα

Μπορεί να πει κανείς, ότι όλα αυτά είναι περασμένα, ξεχασμένα. Ας το πει όποιος θέλει, αλλά όχι αυτός που φέρει στολή, εθνόσημο και ορκίζεται "φυλάττω πίστη εις την πατρίδα...". Αυτός οφείλει να θυμάται και να τιμά τους αγώνες, αλλά και το αίμα του λαού του. Ο αξιωματικός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε μισθωτός επαγγελματίας. Ο επαγγελματισμός του αν δεν συνοδεύεται από μια βαθιά ευαισθησία για το καθήκον του απέναντι στον λαό και την πατρίδα, αν δεν συνδέεται με μια βαθιά αίσθηση εθνικής συνείδησης, αν δεν αποκτά βαθύτερο νόημα από ιδανικά και αξίες, τότε δεν διαφέρει σε τίποτε από τον επαγγελματισμό του επαγγελματία μισθοφόρου, του επαγγελματία δολοφόνου, του επαγγελματία εκτελεστή που ξέρει μόνο να υπακούει τυφλά σε διαταγές. Όπως ήταν κι αυτοί που κείτονται νεκροί στο Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο.

Στη Συντακτική Πράξη υπ' αρίθμ. 6/1945 με βάση την οποία επρόκειτο να δικαστούν οι δοσίλογοι της ναζιστικής κατοχής, στο άρθρο 4, οριζόταν το αδίκημα της εθνικής αναξιότητος. Τιμωρείται επί Εθνική αναξιότητι, "όστις καίτοι μη υποπεσών εις αδίκημα φέρον άπαντα τα στοιχεία του άρθρου 1 (δοσιλογισμός και συνεργασία με τον κατακτητή), συνεργάσθην εν τούτοις μετά του εχθρού κατά τρόπον ανάξιον Έλληνος Πολίτου θίγοντα την Εθνικήν αξιπρέπειαν και διηυκόλυνεν ούτω το έργον της Κατοχής."

Για μένα η στάση του κ. Κωσταράκου και όσων συνέπραξαν σ' αυτήν την ανίερη πράξη εμπίπτει κατάφωρα στο αδίκημα της εθνικής αναξιότητος. Σαν Έλληνας πολίτης, αλλά και σαν πατέρας παιδιών, που αν συμβεί κάτι θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους, τρέμω γι' αυτά, αλλά και για την πατρίδα μου, όταν η τύχη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας βρίσκεται σε τέτοια χέρια. Και η εθνική αναξιότητα είναι το ελάχιστο που μπορεί να καταλογίσει κανείς στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και τους υπολοίπους σαν κι αυτόν.

* Κύριε Καζάκη,

Σε συνέχεια άρθρου σας αναφερόμενου σε τελετή στην οποία παρέστη ο κ. Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και στην οποία κάνετε ιδιαίτερα προσβλητικά σχόλια θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι η εν λόγω επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας στη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους λόγω πολέμων και βίαιων καθεστώτων.

Ειδικότερα όπως αναφέρεται και στη επίσημη πρόσκληση η τελετή έγινε στη μνήμη των θυμάτων των αγώνων για τον εκτοπισμό της βίας και της τυραννίας απο τον κόσμο και όσων εκδιώχθηκαν με οιοδήποτε τρόπο λόγω θρησκείας, χρώματος ή φυλετικής διάκρισης.

Η επιμνημόσυνη δέηση αναπεμφθηκε από εκπροσώπους και σύμφωνα με το λειτουργικό των Ορθόδοξων, Καθολικών, Αγγλικανικανικών και Προτεσταντικών Εκκλησιών.

Επισημαίνεται ότι στην τελετή συμμετείχε μεγάλος αριθμός κρατών και ιδίως όσα κράτη μετείχαν στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους των οποίων οι πρέσβεις ή εκπρόσωποί τους κατέθεσαν στεφάνια εκ μέρους των κυβερνήσεων τους αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον σκοπό της τελετής.

Κατόπιν των παραπάνω, παρακαλούμε για τη διόρθωση του σχετικού σας άρθρου.

Με εκτίμηση.

Αντισυνταγματάρχης (ΔΒ) Νικόλαος Χολέβας

Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΕΘΑ

Αναρτήθηκε από Λαϊκό Μέτωπο

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Να πώς εκκολάπτονται οι νέοι Τσολάκογλου του έθνους.

Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου 2014

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί κατακτητών σε μια πρωτοφανή επίδειξη εθνικής υποτέλειας. Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου η Γερμανική πρεσβεία οργάνωσε εκδήλωση μνήμης στο στρατιωτικό νεκροταφείο των ναζί που σκοτώθηκαν στην ελληνική επικράτεια κατά τον πόλεμο και την κατοχή. Το συγκεκριμένο στρατιωτικό νεκροταφείο βρίσκεται σε ακατοίκητη περιοχή του Διονύσου και είναι ένα από τα δυο στρατιωτικά νεκροταφεία που υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο. Το άλλο βρίσκεται στο Μάλεμε. Στο νεκροταφείο του Διονύσου βρίσκονται 9.973 νεκροί στρατιώτες των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας.

Τα προηγούμενα χρόνια οι εκδηλώσεις μνήμης στο νεκροταφείο φρόντιζαν να κρατούν ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ σε κλειστό κύκλο και αφορούσαν κυρίως μνημόσυνα από συγγενείς των νεκρών. Βλέπετε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων, ήταν ακόμη ζωντανό. Οι μνήμες των σφαγών και των θυμάτων από τον ναζί κατακτητή, ήταν και παρέμεναν νωπές. Οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα θύματα και τις μεγαλύτερες καταστροφές από τους ναζί από οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη χώρα στην Ευρώπη. Και χάρις στις κυβερνήσεις υποτέλειας της Ελλάδας οι νεκροί και οι θυσίες έχουν παραμείνει έως σήμερα ανεκπλήρωτες.

Το γιατί βέβαια παρέμειναν τα δυο αυτά στρατιωτικά νεκροταφεία των Γερμανών κατακτητών στο ελληνικό έδαφος, σχετίζεται πρωτίστως με πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Γερμανοί ακόμη και με τους νεκρούς τους θέλησαν να διατηρήσουν την στρατιωτική τους παρουσία στην Ελλάδα. Οι παλιοί δοσίλογοι και συνεργάτες τους παρέμειναν στη διακυβέρνηση της Ελλάδας κι έτσι καταλήξαμε με τα Γερμανικά νεκροταφεία, ενώ δεν υπάρχει - τουλάχιστον επίσημα - στρατιωτικό νεκροταφείο ούτε των Ιταλών, ούτε των Βούλγαρων κατακτητών της ίδιας περιόδου. Τα μόνα άλλα νεκροταφεία ξένων στρατιωτών που υπάρχουν στο ελληνικό έδαφος είναι των συμμάχων.

Φέτος όμως η Γερμανική πρεσβεία θέλησε να κάνει στρατιωτικό και πολιτικό μνημόσυνο για τους νεκρούς στρατιώτες των ναζί. Ζήτησε μάλιστα από το Επιτελείο να σταλεί ορθόδοξος ιερέας για να τελέση επιμνημόσυνη δέηση με όλο το θρησκευτικό τυπικό. Έτσι κι έγινε. Στάλθηκε από το Επιτελείο στρατιωτικός ιερέας ο οποίος και πρωτοστάτησε στην όλη τελετή. Μάλιστα, ρίγη συγκίνησης - όχι βέβαια εθνικής - τον κατέλαβαν όταν ο Γερμανός πρέσβης ζήτησε "συγνώμη" για τις θηριωδίες και τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού, που επίσημα η Γερμανία δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη.

Την έκπληξη όμως έκανε ο Μιχαήλ Κωσταράκος, αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, ο οποίος όχι μόνο παραβρέθηκε στην τελετή, αλλά κατάθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί στρατιωτών. Με τον τρόπο αυτό, προφανώς, ο κ. Κωσταράκος έδωσε τα διαπιστευτήριά του σ' εκείνους που φρόντισαν να αναδειχθεί σε νέο πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα. Βεβαίως, τον κ. Κωσταράκο δεν θα τον δείτε ποτέ σε αντίστοιχες εκδηλώσεις τιμής στην εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού. Ούτε να καταθέτει στεφάνι σε μνημεία της εθνικής αντίστασης. Τέτοιες ευαισθησίες δεν διαθέτει. Άλλωστε το εθνόσημο που φέρει στη στολή του, είναι διακοσμητικό. Απ' ότι φαίνεται δεν σημαίνει τίποτε για τον ίδιο και τους επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων.

Αυτή η πρωτοφανής ενέργεια, κορυφαίο δείγμα εθελοδουλείας και υποτέλειας, εντάσσεται στην προσπάθεια της επίσημης Γερμανίας να αποκαθάρει το παρελθόν της από το ναζιστικό στίγμα. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παραβρέθηκαν κι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί των ελληνικών(;) ενόπλων δυνάμεων, στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών του ΝΑΤΟ, κοκ. Το μήνυμα είναι σαφές. Ο πόλεμος και η κατοχή δεν είχαν πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο. Δεν ήταν ένας πόλεμος λαϊκός, απελευθερωτικός εναντίον των ορδών του φασισμού και του ναζισμού, αλλά ένας διακρατικός πόλεμος με νικητές και ηττημένους. Κι έτσι στην εκδήλωση οι νικητές τιμούσαν του ηττημένους.

Ποιον ακριβώς αντιπροσώπευε ο κ. Κωσταράκος και οι επιτελείς του στην συγκεκριμένη εκδήλωση; Πάντως όχι την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μόνο τους δοσίλογους στραγηγούς εκπροσωπούσαν που υπονόμευσαν την μαχητική διάθεση του στρατού και τελικά υπέγραψαν την συνθηκολόγηση των ελληνικών όπλων μπροστά στις χιτλερικές ορδές. Το λέμε αυτό γιατί μόνο αυτοί, μόνο οι δοσίλογοι στρατηγοί, αντιλήφθησαν τον πόλεμο ως διακρατικό κι όχι ως πατριωτικό και εθνικοαπελευθερωτικό, ως πόλεμο μέχρις εσχάτων του ελληνικού λαού.

Και μόνο η παρουσία του κ. Κωσταράκου δικαιώνει τη στάση της επίσημης Γερμανίας που ακόμη και σήμερα επιμένει ότι τα θύματα από τις θηριωδίες των ναζί κατακτητών ήταν "νόμιμες" ενέργειες ενάντια στην "παράνομη" αντίσταση του ελληνικού λαού. Γι' αυτό και αρνείται να δικαιώσει τα αιτήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο υπέρ των κατακτητών. Φανταστείτε ότι ο κ. Κωσταράκος κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν μιας χώρας, που όχι μόνο άσκησε φρικτή κατοχή σε βάρος της Ελλάδας, αλλά αρνείται ακόμη και σήμερα να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τη χώρα μας. Όπως έχει κάνει με όλες τις άλλες νικήτριες χώρες μετά το τέλος του πολέμου.

Κι έτσι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ τιμά τους στρατιώτες του κατακτητή και αποδέχεται την χλεύη της "συγνώμης" του εκπροσώπου μιας χώρας που αρνείται πεισματικά να άρει το καθεστώς εμπόλεμης δύναμης με την Ελλάδα. Γιατί άραγε; Μήπως για να βρουν δικαιολογία μιας νέας στρατιωτικής κατοχής της χώρας; Αυτή τη φορά προς όφελος του ευρώ και της ευρωπαικής ολοκλήρωσης; Πάντως αν το σχεδιάζουν τα επιτελεία των Βρυξελλων και του Βερολίνου, ξέρουν από τώρα σε ποιους νέους Τσολάκογλου μπορούν να στηριχθούν.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ραντεβού την ερχόμενη Τετάρτη, στο ειρηνοδικείο.

Dina Koedrou

Στο ειρηνοδικείο Ιλίου χθές, Τετάρτη, 19 Νοεμβρίου, 2014, περίπου 100 μέλη του Ενιαίου Συντονιστικού Ιλίου και απλοί πολίτες βρεθήκαμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για 10η εβδομάδα, ενώ, εν γνώση μας, δεν υπήρχε προγραμματισμένος πλειστηριασμός. Σημειωτέον, όμως, ότι πρίν δύο εβδομάδες εμφανίστηκε πλειστηριασμός που ΔΕΝ ΑΝΑΜΕΝΑΜΕ ΒΑΣΕΙ ΔΕΛΤΙΟΥ, και προσπάθησε να διεξαχθεί μέσω σωρείας παρατυπιών, συμπεριλαμβανομένου κύρηκα που αποκαλύφθηκε στο τέλος να είναι ο ΣΥΖΥΓΟΣ της ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥ, εμείς, για άλλη μιά φορά δώσαμε ξεκάθαρο μήνυμα ότι το μετερίζι του αγώνα μας δεν το εγκαταλείπουμε και παραδειγματίσαμε, για άλλη μιά φορά,την τοπική μας κοινωνία να ακολουθήσει την δράση μας.

Μαζί μας χθές, είχαμε την κα Μαίρη Ορφανού, την συμπολίτη μας που η εισπρακτική εταιρία των υιών Σιούφα, σε συνεργασία με την EUROBANK του αρχηλαμόγιου Λάτση, επιχείρησε, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα να εισέλθει στο σπίτι της ΒΙΑΙΩΣ, να αντικαταστήσει τις κλειδαριές και να την πετάξει στο δρόμο. Φυσικά, η αποτρόπαια αυτή πράξη απετράπη με την ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ αλληλέγγυων ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ/ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ, και το βιντεάκι αυτής της αποτροπής έκανε το γύρο της Ελλάδας, κοινοποιώντας και καταγγέλοντας το έγκλημα της αρπαγής σπιτιών μας.
Η Κα Ορφανού μίλησε στούς παρευρισκόμενους, εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τις εξελίξεις της περίπτωσης της δίνοντας μας ολονών να καταλάβουμε ότι καμία ΝΟΜΟΤΥΠΙΑ δεν τηρείται πλέον στο υπο κατοχή ξένων και τραπεζικών συμφερόντων κράτος μας. Δέχτηκε πολλές ερωτήσεις απο τον κόσμο και αμέσως μετά πήρε το λόγο μέλος του Ενιαίου Συντονιστικού Ιλίου, όπου παρέθεσε ότι ενώ εδώ έχουμε αναπτύξει πλέγμα προστασίας για τα σπίτια μας, το ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ, την Ελλάδα μας, την πατρίδα μας, την οποία, το δοσίλογο καθεστώς, την ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ της 14, Ιανουαρίου, 2013, παρέδωσε στα χέρια των ξένων, μέσω ΦΕΚ 240/2012, παραχωρόντας την εθνική μας κυριαρχία ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ? Δυστυχώς, η ώρα είχε περάσει και η ανάγκη να εγκαταλείψουμε τον χώρο δεν άφησε το απαιτούμενο περιθώριο για ανάπτυξη της κουβέντας. Το αφήσαμε σε εκκρεμότητα και θα το θίξουμε πάλι την ερχόμενη εβδομάδα, καθότι χωρίς πατρίδα, δεν θα έχουμε ούτε σπίτια, εφόσον η παραχώρηση της κυριαρχίας δικαιολογεί ακόμα και την εκποίηση της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ, του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟΥ.
Στο Ίλιον, και ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ πλέον, συνεχίζουμε δυναμικά, ενωτικά και απερίσπαστα, ταγμένη σε μία κοινή υπόσχεση ότι δεν θα επιτρέψουμε ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ. Πληροφορίες απο ειρηνοδικείο Αμαρουσίου αναφέρουν ότι σε άκουσμα συμβολαιογράφου για την δράση στο ειρηνοδικείο Ιλίου, είπε ότι "ΤΟ ΙΛΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΠΛΕΟΝ!!!" Αν όντως, αυτό αληθεύει, τους διαβεβαιώνουμε ότι ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!
Κάνουμε ΟΤΙ περνάει απο το χέρι μας να γίνουμε το καύσιμο που θα κάνει την φωτιά που έχει ανάψει, ΠΥΡΚΑΓΙΑ που θα κάψει το υπάρχον καθεστώς της δοσίλογης κυβέρνησης, φέρνοντας επιτέλους την ΑΝΑΤΡΟΠΗ!!!!
Ραντεβού την ερχόμενη Τετάρτη, στο ειρηνοδικείο Ιλίου, στις 3.45 με 5.00 για να αποτρέψουμε προγραμματισμένο πλειστηριασμο σπιτιού συμπολίτη μας απο τράπεζα EUROBANK.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

Το ΕΠαΜ για μία ακόμη φορά έδωσε το παρόν, στην πορεία για την εξέγερση των φοιτητών του πολυτεχνείου, ενάντια στην Αμερικανοκίνητη ξενόδουλη χούντα.

Με συνθήματα και σημαίες που αναδείκνυαν τα πατριωτικά μας προτάγματα, το ΕΠαΜ όσο έπεφταν τα χημικά, τόσο πιο δυναμικά έδινε το παρόν του.

Συναγωνιστές μέλη και φίλοι του ΕΠαΜ, κράτησαν το Μπλοκ, παρά τα δακρυγόνα και την προσπάθεια τρομοκρατίας από τους πραιτοριανούς. Ολοκληρώσαμε την πορεία χωρίς κανένας να λιγοψυχήσει.
Πάντα δυνατοί και πάντα στην πρώτη τη γραμμή .

Αν είναι κάτι που μας κάνει περήφανους για το Μέτωπο και μας δίνει δύναμη για τον αγώνα είναι αυτοί οι συναγωνιστές μας.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες εμπρός
Όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη, ώστε του χρόνου αυτή η πορεία να γίνει σε μια ελεύθερη πατρίδα.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠαΜ
17/11/2014

Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών, Ρουφιάνων Δολοφόνων και Βασανιστών.

Αφού οι «μπαχαλάκηδες» δεν τους έκαναν τη χάρη, αποφάσισαν τα ΜΑΤ να κάνουν μπάχαλο την πορεία του Πολυτεχνείου.

Έντρομη η συγκυβέρνηση από τις χιλιάδες νέους, μαθητές και φοιτητές που συμμετείχαν πιο μαζικά από ποτέ, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, αποφάσισε να κάνει -με το ζόρι και χωρίς κανένα λόγο- επίδειξη πυγμής και να τρομοκρατήσει.

Έτσι, εντελώς απρόκλητα -και προσωπικά ως αυτόπτης μάρτυρας βεβαιώνω- χτύπησε με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου - λάμψης το μπλοκ των λεγόμενων αντιεξουσιαστών, οι οποίοι για πρώτη φορά εμφανίστηκαν τόσο καλά να περιφρουρούν τη διαδήλωσή τους, φοβούμενοι προφανώς για προβοκάτσια.

Αλλά δεν χρειάστηκε καν η προβοκάτσια. Τα ΜΑΤ κτύπησαν εν ψυχρώ, για να μπορεί το....
κάθε πουτανάκι του δελτίου των οκτώ στο MEGA και στα άλλα κανάλια, να μιλάει για νεαρούς που προκαλούν επεισόδια.

Όμως δεν τους έγινε η χάρη. Η πορεία μαζικότερη και δυναμικότερη από όλες των τελευταίων χρόνων ολοκληρώθηκε έστω και «σπασμένη» στα δύο.

Το παρακάτω άρθρο με τον ίδιο τίτλο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 17 του Νοέμβρη του 2012, αλλά είναι σήμερα το ίδιο επίκαιρο, όπως και τότε. Ας ελπίσουμε του χρόνου όλα αυτά να αποτελούν μια θλιβερή ανάμνηση……

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Όσοι Αθηναίοι πολίτες προσπάθησαν σήμερα να βρεθούν στο κέντρο της πόλης αντελήφθησαν πλήρως, ότι ζούμε πραγματικά σε πρωτόγνωρες συνθήκες.

Ολόκληρη η πόλη ζει σε συνθήκες λατινοαμερικάνικης δικτατορίας.

Από νωρίς το πρωί διεκόπη κάθε δυνατότητα μετακίνησης στο κέντρο με αποκλεισμό όλων των κεντρικών αρτηριών, αλλά και δευτερευουσών οδών. Οι συγκοινωνίες διακόπηκαν. Οι σταθμοί του μετρό έκλεισαν. Η οποιαδήποτε προσπάθεια μετακίνησης των πολιτών, ακόμα και εντελώς άσχετων με τη προγραμματισμένη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, αποδείχθηκε ένας πραγματικός Γολγοθάς.

Και παντού σιδερόφρακτοι αστυνομικοί. Χιλιάδες οι παλληκαράδες ένστολοι χρυσαυγίτες. Παλληκαράδες πίσω από τις ασπίδες τους, τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, τις προστατευτικές περικνημίδες, τις επιγονατίδες, με τα γκλόπς, με τα πιστόλια στις θήκες τους έτοιμα να τραβηχτούν όμως σε περίπτωση «ανάγκης», με το «χημικό» εξοπλισμό έτοιμο προς χρήση. Σε παρατάξεις που να προκαλούν το δέος.

Σε κάθε γωνία, σε κάθε στενό κατά δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, έτοιμοι να δείρουν, να ψεκάσουν, να συλλάβουν, να σκοτώσουν αν τους δοθεί η εντολή. Θέαμα τουλάχιστον αποκρουστικό για ευνομούμενες πολιτείες και δη δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Όχι, δεν είναι ο φόβος το συναίσθημα που επικρατεί βλέποντας τις ορδές των σιδερόφρακτων κανιβάλων έτοιμες να εφορμήσουν. Δεν είναι η αγανάκτηση που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις ελεύθερα στη πόλη σου. Που στο όνομα τάχα της «ασφάλειας» διακόπτεται κάθε επικοινωνία μεταξύ τμημάτων της ίδιας πόλης και το κέντρο της να παραδίδεται στους ρόμποκοπ πραιτωριανούς του φαύλου καθεστώτος.

Είναι η θλίψη για τη κατάντια της χώρας.

Μιας χώρας και ενός περήφανου κάποτε λαού, που παραδόθηκε αμαχητί σχεδόν σε μια δράκα τυχοδιωκτών και διεφθαρμένων μέχρι το μεδούλι πολιτικών, που τρέμοντας το λαό μετέρχονται κάθε μέσο για τη παραμονή τους στην εξουσία και μέσω αυτής για τη διασφάλιση της ατιμωρησίας τους. Προσπαθούν να εκφοβίσουν, προσπαθούν να πείσουν ότι αυτοί είναι οι δυνατοί και κάθε αντίσταση σ’ αυτούς είναι ματαιοπονία.

Πουλάνε επίσημα και με την πρόφαση της διασφάλισης δήθεν της ομαλής κοινωνικής ζωής και της αποτροπής «εκτρόπων» φτηνό «τσαμπουκά» στους πολίτες, ευθυγραμμισμένο απόλυτα με την ίδια θρασύδειλη λογική των νεοναζί χρυσαυγιτών, που παραμένουν πίσω ως «χρυσές» εφεδρείες.

Με το φτηνιάρικο τσαμπουκά και τον τρόμο που προσπαθούν να σπείρουν, αδιαφορούν για την ίδια τη πόλη που αργοπεθαίνει κοινωνικά, οικονομικά, αλλά και για την ίδια τη ζωή των πολιτών. Ηδονίζονται στη σκέψη, ότι αυτοί είναι ασφαλείς πίσω από τους καγκελόφραχτους «πύργους» τους, έχοντας μερικές χιλιάδες λοβοτομημένους πάνοπλους μπράβους να τους προστατεύουν, που για 600 ευρώ μπορούν να σκοτώσουν γιατί όχι και τη μάνα τους ακόμα. Γιατί αυτοί δεν είναι αστυνομικοί. Είναι οι μπράβοι του γκανγκστερικού καθεστώτος.

Γιατί οι πραγματικοί αστυνομικοί σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα προστατεύουν τους πολίτες από τους παράνομους και τους ληστές. Δεν προστατεύουν τους παράνομους από τους πολίτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που αντικρίζουμε αυτό το εμετικό θέαμα της αστυνομοκρατούμενης νεκρής πόλης. Αλλά κάθε φορά υπάρχει και κάτι παραπάνω. Σήμερα 17ηΝοέμβρη του 2012, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, η αστυνομοκρατία ξεπέρασε κάθε όριο, ακόμα και για λατινοαμερικάνικου τύπου δικτατορίες. Κάνει ακόμα και εκείνη τη τραγική νύχτα του Νοέμβρη του ’73 να ωχριά σε μηνύματα τρόμου και καταστολής. Κι ας μην υπάρχουν σήμερα νεκροί και τραυματίες, ας μην υπάρχουν τανκς και πυροβόλα όπλα.

Υπάρχουν όμως κάπου εκεί, χωρίς πια να κρύβονται οι νέοι Μάλλιοι, οι νέοι Ντερτηλίδες, οι νέοι Καραπαναγιώτηδες, οι νέοι άξιοι συνεχιστές του Μπάμπαλη.

Οι νέοι παλληκαράδες έτοιμοι για όλα.

Και ένα κοινοβούλιο, που ακόμα και η συμβουλευτική της χούντας φάνταζε δημοκρατικότερη. Όχι, η χούντα όσο κι αν προσπαθούν οι σύγχρονοι υμνητές της δεν είχε καθαρά χέρια, όπως δεν έχουν ούτε αυτοί. Αλλά οι σύγχρονοι κυβερνήτες αποδεικνύονται αν όχι χειρότεροι, το ίδιο βρώμικοι και με την ίδια φασιστική αντίληψη με εκείνους, που υποτίθεται ανατράπηκαν το ’74. «Σωτήρες» εκείνοι μας έβαλαν στο «γύψο». «Σωτήρες» ετούτοι μας στέλνουν στο τάφο διαλύοντας τη χώρα.

Αλλά και κάτι άλλο υπάρχει. Η διάχυτη οσμή της πλήρους απονέκρωσης. Της απονέκρωσης μιας ολόκληρης χώρας και ενός λαού που παραδίδεται στη τεφροδόχο που έφτιαξε περίτεχνα μια διεθνής συμμορία τοκογλύφων, με νεκροθάφτες τους ντόπιους λακέδες της.

Και τα κόμματα της Αριστεράς; Αυτά που θα περίμενε κανείς να μπουν μπροστά και να ηγηθούν του Αγώνα για πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση;

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Κι όταν το καθεστώς δείχνει να παραπαίει, προσφέρουν δεκανίκια! Το λόμπι της δραχμής φταίει, λέει η Αλέκα και δείχνει προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ευρωπαϊκή λύση ψάχνει ο τελευταίος. Εισπράττει εύσημα η Αλέκα για την υπεύθυνή της στάση. Κι ο Αλέξης επιχαίρει για τις ωριαίες συνεντεύξεις του στο CNN, αφού πήρε πλέον επίσημα το χρίσμα της μόνης εναλλακτικής για τη διάσωση του συστήματος.

Και ο λαός μονάχος, προδομένος από τις «φυσικές» του ηγεσίες, να ψάχνει να βρει τρόπους στοιχειώδους άμυνας, έχοντας απέναντί του, όχι μόνο τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά και τους ρουφιάνους, τους δολοφόνους και τους βασανιστές της νέας χούντας……

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Τι είναι εκείνο που ενόχλησε τον Ριζοσπάστη;

Σε επικριτικό σχόλιο του Ριζοσπάστη (14/11) σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει επιγραμματικά και τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία του συγκεκριμένου κόμματος με το ΕΠΑΜ: "Χτες, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε και συνάντηση με αντιπροσωπεία του ΕΠΑΜ, κατά την οποία συμφωνήθηκε «ότι είναι αναγκαίο επίσης το άνοιγμα διαλόγου στην κοινωνία για την αντιμετώπιση του χρέους»".

Δεν θα ασχοληθούμε με την υποτιθέμενη κριτική του συντάκτη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι τσουβαλιάζει "τα συμφέροντα των καπιταλιστών, στους οποίους δίνουν εξετάσεις, με αυτά του λαού που κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση." Κι ο λόγος είναι απλός. Για τον συντάκτη του Ριζοσπάστη όποιος δεν κλείνει την αντίθεσή του με τον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές σε όλες τις πτώσεις και τα γένη, σημαίνει ότι "δίνει εξετάσεις" σ' αυτούς. Μιας και για τους θιασώτες αυτής της λογικής δεν υπάρχει παρά μόνο ο καπιταλισμός γενικά, όπως για τους αναρχικούς του 19ου αιώνα δεν υπήρχε παρά το κράτος γενικά.
Κι έτσι αντί να εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση της ηγεσίας του απέναντι στο χρέος, το καθεστώς αποικιακής κατοχής από την ευρωτρόικα, την κατάλυση κάθε ελευθερίας και δικαιώματος του λαού, μένει σε μια δήθεν αντικαπιταλιστική κριτική χρήσιμη μόνο για τους πιστούς οπαδούς. Δεν θέλει να αποκαλύψει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στον λαό, αλλά να "τσιμεντάρει" του δικούς του.
Άλλωστε, όπως ακριβώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται ότι η Ελλάδα έχει τεθεί υπό αποικιακή κατοχή, το ίδιο κάνει και η ηγεσία του Περισσού. Όπως ακριβώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται ότι πρέπει πρώτα και κύρια ο λαός να διεκδικήσει την εθνική του ανεξαρτησία και την κυριαρχία στην πατρίδα του εναντίον του καθεστώτος υποτέλειας, το ίδιο κάνει και η ηγεσία του Περισσού. Όταν οι δυο ηγεσίες ταυτίζονται ταξικά τόσο πολύ με τα κυρίαρχα συμφέροντα του συγκεκριμένου καπιταλισμού, τότε τι κάνεις; Το ρίχνεις στην παλαβή για να διαφοροποιηθείς. Δηλαδή στον καπιταλισμό γενικά.
Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι η αναφορά στη συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΠΑΜ. Και μάλιστα εν μέσω σχολίων για άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα κόμματα εντός και εκτός κοινοβουλίου. Δεν θα περιμέναμε αντικειμενική πληροφόρηση από τον Ριζοσπάστη. Όταν είσαι φερέφωνο κομματικών σκοπιμοτήτων, η αντικειμενική πληροφόρηση πάει περίπατο. Επομένως δεν περιμέναμε να αναφέρει ολόκληρο, ή τουλάχιστον τα βασικά σημεία του κοινού δελτίου τύπου των δύο αντιπροσωπειών, ώστε να κρίνουν οι αναγνώστες του.
Ωστόσο, αυτό που θέλουμε να ρωτήσουμε είναι το εξής: Τι ενόχλησε τον Ριζοσπάστη; Απαγορεύεται η πολιτική επαφή ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που μπορεί να έχουν βασικές διαφορές, αλλά οφείλουν να διευρευνήσουν τουλάχιστον τη δυνατότητα κοινής δράσης μέσα στο λαό; Αυτό ενόχλησε τον Ριζοσπάστη; Γι' αυτό και η ηγεσία του ΚΚΕ δεν ανταποκρίνεται στις προσπάθειες του ΕΠΑΜ να υπάρξει έστω μία τυπική συνάντηση ανάμεσα στις δυο πολιτικές δυνάμεις; Έστω για να διαπιστώσουν ότι διαφωνούν σε όλα;
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που η ηγεσία του ΚΚΕ ήταν η μόνη που δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του ΕΠΑΜ για να παραστεί αντιπροσωπεία του συγκεκριμένου κόμματος στο συνέδριο του Μετώπου. Προφανώς, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει μεγαλύτερο πρόβλημα με το ΕΠΑΜ, απ' ότι με το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη, μιας και στο συνέδριο του συγκεκριμένου κόμματος ανταποκρίθηκε ο Περισσός. Μήπως αναγνώρισε στο Ποτάμι ταξικές και ιδεολογικές συγγένειες; Άλλωστε τι έχει να φοβηθεί ο Περισσός και δεν θέλει ούτε καν συνάντηση με το ΕΠΑΜ; Το μίασμα;
Αυτό που φαίνεται να ενόχλησε τον Ριζοσπάστη είναι η αναφορά του κοινού δελτίου τύπου ότι οι δυο πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν να ανοίξουν το ζήτημα το χρέους μέσα στον λαό. Που διαφωνεί ο Ριζοσπάστης; Γιατί δεν θέλει το άνοιγμα της δημόσιας αντιπαράθεσης γύρω από το χρέος μέσα στον λαό; Δεν του ζητά κανείς να ταυτιστεί με τις θέσεις άλλης δύναμης. Αυτό που συμφωνήθηκε και με την αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ είνα να ανοιξει ο διάλογος από κοινού κι ας αντιπαρατεθούν οι διαφορετικές θέσεις και λογικές. Ας αφήσουμε τον λαό να αντιληφθεί ποιος έχει δίκιο. Τι φοβάται από την ανοιχτή αντιπαράθεση το ΚΚΕ; Ή μήπως οι πολιτικές του θέσεις είναι μόνο για κλειστά ακροατήρια πιστών οπαδών.
Κι επειδή η θρησκοληψία περισσεύει, ας ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμη. Ορισμένα από τα στελέχη του Περισσού επικαλούνται σαν δικαιολογία στα μέλη τους, ότι δεν θέλουν συνάντηση με το ΕΠΑΜ, επειδή το τελευταίο έχει θέση διάλυσης του ΚΚΕ. Τέτοια θέση δεν είχε ποτέ και δεν θα μπορούσε να έχει το ΕΠΑΜ. Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, απλά είναι ψεύτης. Επικαλείται προφάσεις εν αμαρτίαις.
Η άποψη ότι το σημερινό ΚΚΕ οφείλει να πάψει να υπάρχει, γιατί συνιστά ύβρη για ότι αντιπροσώπευσε ιστορικά το κομμουνιστικό κίνημα, είναι δική μου. Όχι του ΕΠΑΜ, αλλά δική μου. Και ναι μεν μπορεί οι συντάκτες και τα στελέχη του Περισσού να αντιλαμβάνονται και να ασκούν την πολιτική κατά το γνωστό "μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι" - όπως έλεγε και το παλιό τραγουδάκι - αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι στο ΕΠΑΜ.
Όμως ακόμη κι έτσι να είναι, τι εννοούν άραγε αυτοί που επικαλούνται τη συγκεκριμένη δική μου άποψη εναντίον του ΕΠΑΜ; Δηλαδή εννοούν ότι η ηγεσία του Περισσού συναντιέται κι έχει τυπικές επαφές με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και γενικά με τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα διότι οι συγκεκριμένες δυνάμεις εγγυώνται την ύπαρξη και την ενότητα του ΚΚΕ; Θαυμάσια!
Ωστόσο, επειδή, όπως είπαμε, η θρησκοληψία περισσεύει, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα. Την άποψη ότι το ΚΚΕ οφείλει να διαλυθεί, δεν την διατύπωσα ως μέλος του ΕΠΑΜ, αλλά ως κομμουνιστής. Κι ο λόγος είναι απλός. Όταν το κόμμα που ιστορικά εξέφρασε - με όλες τις αδυναμίες και τα αδιέξοδά του - την εργατική τάξη στην Ελλάδα στους εθνικούς και κοινωνικούς της αγώνες, έχει πάψει να την εκφράζει και έχει επιπλέον αποκηρύξει όλους τους δεσμούς του με την τάξη και τον λαό, τότε οφείλει να εξαφανιστεί. Δεν μπορεί να συντηρείται ούτε ως μουσειακή ανάμνηση, ούτε ως κομματικό υβρίδιο χάρις στην ενίσχυση του αστικού κράτους.
Οι κομμουνιστές, τουλάχιστον αυτοί που γαλουχήθηκαν με τις επιταγές του επιστημονικού σοσιαλισμού και του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος, οφείλουν την αφοσίωσή τους όχι στο κόμμα γενικά, αλλά στο κόμμα με την ιστορική του έννοια. Δηλαδή στο κόμμα που οφείλει να εκφράζει σε κάθε ιστορική συγκυρία τα πιο άμεσα και ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Αν δεν τα εκφράζει, τότε δεν πρέπει να υπάρχει.
Και το ΚΚΕ σήμερα συνιστά μια βαθύτατα αντιδραστική δύναμη, τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας, όσο και σε επίπεδο οργανωτικής και πολιτικής πρακτικής. Μια δύναμη διάλυσης και διάσπασης του κοινωνικού υποκειμένου μπροστά στη μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκε ποτέ ο λαός αυτής της χώρας.
Αυτή είναι η άποψή μου και γι' αυτό εγώ προσωπικά, συνεπής στην ένταξή μου στο κομμουνιστικό κίνημα από τα 18 μου - επιλογή συνειδητή κι όχι προϊόν συναισθηματικής εξάρτησης, ή κομματικής θρησκοληψίας - δεν θα μπορούσα ποτέ να ανήκω στο σημερινό ΚΚΕ, ούτε να ταυτιστώ μαζί του. Και για όσους γεννίτσαρους, ή χουλιγκάνους του σημερινού κομματικού μηχανισμού ταυτίζουν αυτή τη θέση μου με τον αντικομμουνισμό, αυτό που θα τους πω είναι πώς απλά αποδεικνύουν ότι δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που ιστορικά υπήρξε ως κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί αν είχαν, τότε θα ήξεραν ότι ο αντικομμουνισμός είναι η προσπάθεια της άρχουσας τάξης να αξιοποιηθεί η καλλιεργούμενη υστερική εναντίωση στον κομμουνισμό για να χτυπηθεί όχι μόνο το κομμουνιστικό κίνημα, αλλά κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό αίτημα της κοινωνίας.
Αν μια θέση σαν τη δική μου είναι αντικομμουνιστική, τότε μεγάλη μου τιμή να ταυτίζομαι με τον ιδρυτή του επιστημονικού σοσιαλισμού Καρλ Μαρξ, ο οποίος σε μια ανάλογη περίπτωση τάχθηκε εναντίον του πρώτου Κομμουνιστικού Κόμματος στην ιστορία, εκείνου για το οποίο έγραψε το Μανιφέστο. Ο Μαρξ όταν διαπίστωσε ότι η Ένωση των Κομμουνιστών, στην οποία ανήκε, αντιστρατευόταν τα άμεσα και ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, την πολέμησε με ανελέητη κριτική. Μέχρι να διαλυθεί ολοκληρωτικά. Επομένως, είμαι αντικομμουνιστής, όσο κι ο Μαρξ υπήρξε αντικομμουνιστής.
Όπως και να έχει, όποια κι αν είναι η άποψή μου για το σημερινό ΚΚΕ, δεν αποτελεί εμπόδιο στην προσπάθεια να βρούμε τρόπους κοινής δρασης μέσα στον λαό. Δεν φοβάμαι την ανοιχτή και δημόσια αντιπαράθεση, ούτε κοινή δράση σημαίνει ταύτιση θέσεων και απόψεων. Και ναι μπορούμε να βαδίζουμε χώρια, ναι μπορούμε να διαφωνούμε ριζικά για την ύπαρξη του ενός, ή του άλλου, αλλά μπορούμε από κοινού να χτυπάμε τον κοινό εχθρό.
Αν όντως είναι κοινός ο εχθρός. Κάτι για το οποίο προσωπικά αμφιβάλλω. Διότι αν οι κομματικοί του Περισσού ήθελαν να πληγεί το καθεστώς, όπως κι αν το αντιλαμβάνονται, θα φρόντιζαν να ενώσουν γύρω από βασικά αιτήματα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής τις πλατύτερες δυνάμεις του λαού. Αντί γι' αυτό το μόνο που κάνουν είναι να ζητούν γη και ύδωρ από όποιον ζήτα απλά και μόνο να συναντηθεί μαζί τους.
Σχόλιο της Ημέρας, 17/11/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

Πιο Επίκαιρο παρά ποτέ το Νόημα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

1973 – 2014. Σαράντα ένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Από τότε που το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα κορύφωσε την αντίσταση του λαού μας απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ενώνοντας την κοινωνία κάτω από το σύνθημα με την παλλαϊκή απήχηση:

«ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Η μεγαλειώδης εξέγερση του 1973, παρ’ότι τελείωσε με την αιματηρή εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο, σήμανε και την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας, που ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο με την προδοσία στην Κύπρο.

Αν και κάποιοι από τους μετέχοντες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στην συνέχεια, όχι μόνο δεν τίμησαν αλλά πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, οι μέρες εκείνες του Νοεμβρίου του ’73 ανέδειξαν τον διαχρονικό αγώνα του ελληνικού λαού για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία και την δίψα για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας στον τόπο μας.

Σήμερα, μετά από 40 χρόνια «μεταπολίτευσης», η Ελλάδα κι ο λαός της βρίσκονται σε χειρότερη θέση και τα παλλαϊκά αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου αναβιώνουν πιο επίκαιρα παρά ποτέ.

Η νέα χούντα, με κοινοβουλευτικό μανδύα αυτή την φορά, έχει αποδεχτεί πλήρως το καθεστώς κατοχής που μας έχει επιβληθεί από υπερεθνικούς οργανισμούς ενώ, μέσα στο παραλήρημα ενδοτισμού και δωσιλογισμού που την χαρακτηρίζει, δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει το καταστροφικό της έργο. Παραδίδει ολόκληρη την χώρα στις ορέξεις των τοκογλύφων – δανειστών και των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετατρέποντας την Ελλάδα σε αποικία, εξαθλιώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του λαού και οδηγώντας σε μεγαλύτερη εθνική καταστροφή τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο.

Επί 4 χρόνια τώρα σπεύδει να καταστείλει οποιαδήποτε ενέργεια ενέχει την δυναμική του λαϊκού ξεσηκωμού. Η πρόσφατη καταστολή των φοιτητών από τους πραιτωριανούς του κατοχικού καθεστώτος μαρτυρά τον τρόμο που διακατέχει το κυβερνητικό μόρφωμα μπροστά στην αναβίωση των παλλαϊκών απαιτήσεων που γέννησε η εξέγερση το 1973. Με την ίδια και χειρότερη μορφή καταστολής θα αντιμετωπίζεται οποιαδήποτε μεμονωμένη προσπάθεια αντίστασης στους δυνάστες, αν δεν προσλαμβάνει παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να διαισθανθεί βαθιά το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και να συμμετέχει μαζικά στην πορεία την Δευτέρα 17/11, μετατρέποντας τον επετειακό χαρακτήρα του φετινού εορτασμού σε Παλλαϊκή Αντίσταση, ικανή να αποτελέσει με την σειρά της την αρχή της πτώσης του φαύλου καθεστώτος του δωσιλογισμού και της υποτέλειας.

Τιμώντας τους νεκρούς και τους αφανείς αγωνιστές του Νοεμβρίου 1973, ο λαός μας πρέπει συντεταγμένα να διεκδικήσει την ελευθερία του από το τυραννικό καθεστώς με εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, επικαιροποιώντας τις παλλαϊκές απαιτήσεις της εξέγερσης του Πολυτεχνείου:

Εθνική Ανεξαρτησία

Λαϊκή Κυριαρχία

Κοινωνική Απελευθέρωση

Με Πίστη στον Αγώνα του Λαού μας για Δημοκρατία.

15/11/2014

Η Πολιτική Γραμματεία

Έλα