Ο Γκρεγκ Πάλαστ για την Χρυσή Αυγή, την Κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Καζάκη.

του Γκρεγκ Πάλαστ

Στις 18 Σεπτεμβρίου, ο καλλιτέχνης της χιπ–χοπ Παύλος Φύσσας, ή αλλιώς Killah P, μαχαιρώθηκε έξω από ένα μπαρ στο Κερατσίνι, στην Ελλάδα.

Το άλλοθι του Λάρυ Σάμερς είναι αδιάτρητο. Αλλά εγώ δεν το πιστεύω.

Ο Λάρυ δεν κρατούσε το μαχαίρι: Ο φονιάς που ομολόγησε είναι ένα διεστραμμένο μέλος της Χρυσής Αυγής, ενός πολιτικού κόμματος που αποτελείται από σκίνχεντς, κινδυνολόγους εναντίον της μετανάστευσης, και διάφορα υπερ–πατριωτικά φρούτα ενάντια στους Μουσουλμάνους, στους Εβραίους και στους Αλβανούς. Φανταστείτε το σαν το ελληνικό Κόμμα του Τσαγιού.

Έπειτα από τη δολοφονία του Φύσσα, άλλες ομάδες επικίνδυνων και απροσάρμοστων ψυχοπαθών, ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κυβερνών συνασπισμός της Ελλάδας, προσπάθησαν να απαγορεύσουν την Χρυσή Αυγή.

Κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου, οι ηγέτες της Ελλάδας συνέλαβαν έξι μέλη της Βουλής που ανήκαν στην Χρυσή Αυγή. Προφανώς, οι πολιτικοί αρχηγοί της Ελλάδας προτιμούν την δημοκρατία όπως αυτή ορίζεται από τον Στρατηγό Σίσι της Αιγύπτου παρά όπως την καθόρισαν ο Αριστοτέλης και ο Τόμας Τζέφερσον.

Προς τους φίλους μου στην Ελληνική Αριστερά: Είναι αηδιαστικό να σας βλέπω να επευφημείτε την σύλληψη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Θυμηθείτε τα λόγια μου: Είστε οι επόμενοι.

Ακούστε:

Η έρευνά μου αποκαλύπτει ότι πίσω από την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, πέρα από την συνήθη ευρωπαϊκή απέχθεια προς την δημοκρατία, βρίσκεται κάτι πολύ πιο μοχθηρό: τα κυβερνώντα κόμματα αποσπούν την προσοχή του κοινού από την δική τους ανάμιξη στο έγκλημα.

Η άνοδος της βίας και των εγκλημάτων μίσους δεν αποτελεί έκπληξη. Το επίσημο ποσοστό ανεργία στην Ελλάδα είναι 28%, και πάνω από 60% στους νέους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που απελπισμένοι νέοι τυλίγουν ρόπαλα με ελληνικές σημαίες και ξυλοφορτώνουν μετανάστες: Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, τότε αυτοί ψάχνουν για τους βασανιστές τους — και πολύ συχνά κατηγορούν τους συνανθρώπους τους, που είναι εξίσου θύματα.

Η οικονομική καταστροφή εκτρέφει τον φασισμό. Κατά την δεκαετία του 1930, οι πεινασμένοι και οι εξαγριωμένοι βρήκαν καταφύγιο στον υπερ–πατριωτισμό, στον ρατσισμό και στα πογκρόμ. Κατά την δεκαετία της Ύφεσης του Ρήγκαν, το 1980, όταν στις Μεσοδυτικές πολιτείες κλείνανε τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο, οι άνεργοι χωρίς ελπίδα εντάσσονταν σε ακροδεξιές σέχτες από σκίνχεντς και έπαιρναν μέρος σε θανατηφόρες κτηνωδίες — ξεκινώντας με τον φόνο του Εβραίου δημοσιογράφου Άλαν Μπεργκ και τελειώνοντας με την ανατίναξη ενός κυβερνητικού κτιρίου στην Οκλαχόμα, σκοτώνοντας 168 ανθρώπους.

Γύπες πάνω από την Αθήνα

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα σύμπτωμα της ασθένειας της χώρας, όχι η αιτία της ασθένειας. Δυστυχώς τα τάγματα εφόδου της εφορμούσαν εναντίον εύκολων στόχων — Πακιστανών, Τσιγγάνων, Αφρικανών, οποιουδήποτε ήταν εύκολο να καθαρίσουν. Είναι πολύ ευκολότερο να μαχαιρώσεις έναν ράπερ παρά έναν καρχαρία των κερδοσκοπικών κεφαλαίων.

Οι πραγματικοί ένοχοι πίσω από την δυστυχία είναι καλά καμουφλαρισμένοι. Οπότε ας ονομάσω μερικούς: Στην Ελλάδα ξεκινάμε με τους δισεκατομμυριούχους Κένεθ Νταρτ και Πολ “Γύπα” Σίνγκερ.

Ο Νταρτ και ο Σίνγκερ αγόρασαν ελληνικά κρατικά ομόλογα για σεντς στο δολάριο. Ενώ οι κάτοχοι του 97% των ελληνικών ομολόγων συμφώνησαν να δεχτούν χασούρα της τάξης του 75% της αρχικής τιμής, ο Νταρτ και ο Σίνγκερ απαίτησαν κατά πολύ τοις εκατό περισσότερο απ’ όσο επένδυσαν. Στη συνέχεια, ο Νταρτ και ο Σίνγκερ απείλησαν την χρεοκοπημένη κυβέρνηση της Ελλάδας. Εάν η Ελλάδα δεν πλήρωνε τα λύτρα ο Νταρτ και ο Σίνγκερ θα κήρυτταν τα ελληνικά ομόλογα σε χρεοκοπία. Κάθε τράπεζα της Ευρώπης που θα κατείχε αυτό το κρατικό χρέος ως αποθεματικό θα αντιμετώπιζε χρεοκωπία: η αξία των κρατικών ομολόγων του πλανήτη θα γκρεμιζόταν και όλο το Δυτικό ημισφαίριο θα αντιμετώπιζε μία νέα χρηματοοικονομική κατάρρευση.

Ήταν οικονομική τρομοκρατία και η κυβέρνηση της Ελλάδα ενέδωσε. Πλήρωσε τα λύτρα που της ζητούσαν. Ο Νταρτ άρπαξε πάνω από μισό δισεκατομμύριο δολάρια (513 εκατομμύρια δολάρια) από το ελληνικό ταμείο — και μόνο οι θεοί ξέρουν πόσα τσέπωσε ο Σίνγκερ. [Ολόκληρη η ιστορία για τον Σίνγκερ τον Γύπα στο Billionaires & Ballot Bandits και στο Vultures' Picnic.]

Πώς πληρώθηκε το φαγητό αυτού του όρνεου; Με “λιτότητα” — σφίγγοντας μια ζώνη που ήδη δεν είναι και πολύ μεγαλύτερη από την αγκράφα της. Για να πληρώσει τον Σίνγκερ και τον Νταρτ, η Ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απέλυε 15.000 εργαζόμενους.

Το αρρωστημένο της υπόθεσης είναι ότι ο κυβερνών συνασπισμός (ή μάλλον ο κακώς κυβερνών συνασπισμός) δεν λέει ότι αυτό γίνεται για να πληρωθούν τα αρπακτικά. Αντίθετα, η κυβέρνηση λέει ότι αυτό γίνεται για να τιμωρηθούν οι Έλληνες για την “τεμπελιά και την απληστία τους”. Η τιμωρία των θυμάτων λέγεται “λιτότητα”.

[...]

Οι Εξεγέρσεις του ΔΝΤ

Ο νομπελίστας οικονομολόγος καθηγητής Τζόζεφ Στίγκλιτζ, όταν τον συνάντησα, μου απεκάλυψε τον ορισμό της “Εξέγερσης του ΔΝΤ”. Του έδειξα εμπιστευτικά σχέδια της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ για τον Ισημερινό. Αυτά συμπεριλάμβαναν και μία προειδοποίηση προς τον Υπουργό Οικονομικών της χώρας, ότι η λιτότητα μπορεί να οδηγήσει σε βία στους δρόμους και σε “κοινωνική αναταραχή” — την οποία η Παγκόσμια Τράπεζα πρότεινε να αντιμετωπίσουν “με πυγμή”. Στον Ισημερινό “πυγμή” σημαίνει τανκς.

Συμπεριέλαβε πράγματι το ΔΝΤ στα σχέδιά του τις εξεγέρσεις;

Ναι όντως, απάντησε ο Στίγκλιτζ. “Είχαμε και όνομα γι’ αυτές. Οι εξεγέρσεις του ΔΝΤ.”

Όταν μια χώρα είναι “στα μαύρα της τα χάλια, [το ΔΝΤ] επωφελείται και απομυζεί μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος από αυτή. Ανεβάζουν την φωτιά τόσο, ώστε να σκάσει το καζάνι”.

Και αυτό βλέπουμε στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τον Μάιο του 2010, όταν ένας αρρωστημένος μανιακός έβαλε φωτιά σε μία τράπεζα στην Αθήνα και σκότωσε τέσσερις υπαλλήλους της. Οι δολοφονίες δούλεψαν: οι διαμαρτυρίες της Αριστεράς εναντίον της παράλογης λιτότητας και των λήσταρχων τραπεζιτών, ξαφνικά πάγωσαν.

Παρ’ όλα αυτά, ο λαός μπορούσε να δει ότι το φάρμακο της λιτότητας αρρώσταινε την Ελλάδα. Οπότε εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε ένα νέο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, από το πουθενά, έγινε το δεύτερο σε ψήφους κόμμα στην Ελλάδα υποσχόμενο να αντιταχθεί στην λιτότητα. Από την στιγμή που κατέλαβε τις βουλευτικές του θέσεις, ο ψευδο–αριστερός ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τελείως τις υποσχέσεις του.

Και αυτό αφήνει την Χρυσή Αυγή, με βαθιά ριζωμένες ρατσιστικές και βίαιες θέσεις, να είναι το μοναδικό κόμμα, από τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, που να είναι σταθερά εναντίον της λιτότητας και εναντίον της πρόσδεσης της οικονομίας σαν δαρμένο σκυλί στο Γερμανικό νόμισμα.

Το 2010, ο εμπρησμός της τράπεζας χρησιμοποιήθηκε για δυσφημίσει τις διαδηλώσεις της Αριστεράς. Σήμερα, για μια ακόμη φορά, η Ελληνική κυβέρνηση, χορεύοντας σαν την αρκούδα, εκλιπαρώντας για ένα μπισκότο από τους Γερμανούς τραπεζίτες, χρησιμοποίησε έναν φόνο ως δικαιολογία για να θέσει εκτός νόμου το μοναδικό μεγάλο κόμμα που παρεκκλίνει από τη συμμαχία της λιτότητας.

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι ο λόγος που απαγορεύουν τη Χρυσή Αυγή είναι εξ’ αιτίας των βίαιων ρατσιστών μελών της. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό.

Ο Δημήτρης Καζάκης, ο αρχηγός του πραγματικού προοδευτικού κόμματος της Ελλάδας, του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ), έχει ταχθεί κατά της ρατσιστικής βίας της Χρυσής Αυγής — και κατά του μεγαλύτερου κινδύνου που είναι οι σαθρές κατηγορίες που δημιουργήθηκαν για να συλληφθούν μέλη του Κοινοβουλίου. Επιπλήττει τους Έλληνες, υπενθυμίζοντάς τους ότι έτσι κατέλαβε την εξουσία η στρατιωτική δικτατορία του 1967.

Οπότε, ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες;

Ο φασισμός, όπως ορίζεται από την εποχή του Ντούτσε, είναι ο επίσημος συνδυασμός της κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Με βάση αυτόν τον ορισμό, η Χρυσή Αυγή είναι το μοναδικό μη–φασιστικό κόμμα ανάμεσα στα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της Ελλάδας. Και γι’ αυτό η Χρυσή Αυγή στοχοποιείται προς εξαφάνιση.

Ελπίζω οι προοδευτικοί μου συνάδελφοι να με συγχωρήσουν που δεν χειροκροτώ.

Truthout

Απόδοση: ΕΠΑΜ Πάτρας

Ο Γκρεγκ Πάλαστ είναι ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς δημοσιογράφους. Έχει ασχοληθεί με πλήθος υποθέσεων και έχει αποκαλύψει αμέτρητα σκάνδαλα, όταν όλοι προσπαθούσαν να τα κουκουλώσουν. Έχει συγγράψει τα βιβλία Billionaires & Ballot Bandits, The Best Democracy Money Can Buy, Armed Madhouse και το εξαιρετικό Vultures’ Picnic.

(Οι απόψεις που εκφέρονται εκφράζουν μόνο τον συγγραφέα του άρθρου.)