Τι μπορούν να κάνουν οι φαρμακοποιοί (και οι πολίτες) τώρα;

(μια πρόταση ουσιαστικού αγώνα για την ανατροπή)

του Σταύρου Κατσούλη

Εισαγωγή

Η κυβέρνηση θέλει να κλείσουν τα φαρμακεία και να εξαφανιστούν οι ιδιοκτήτες της. Αυτό τουλάχιστον, πρέπει να έχει γίνει φανερό πλέον σε όλους τους φαρμακοποιούς. Αντί αυτών, θα αναλάβουν να κάνουν αυτήν την δουλειά - με το αζημίωτο βέβαια, και σε ακριβότερες τιμές - οι πολυεθνικές εταιρείες, σε συνεργασία με τις διεθνείς αλυσίδες πολυκαταστημάτων.

Είναι λοιπόν λογικό να καταλάβει κανείς, ότι αν κλείσουν τώρα τα φαρμακεία, ο τελευταίος που θα πληχτεί με αυτήν την κίνηση θα είναι η κυβέρνηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα υπάρχουν φαρμακεία σε λίγο καιρό. Τους ενδιαφέρει μόνο να υπηρετήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τους επικυρίαρχους και τις εντολές που παίρνουν από αυτούς.


Τι λοιπόν, μπορεί να κάνει ένας φαρμακοποιός, που βρίσκεται εγκλωβισμένος, από την μία με το να του χρωστά το κράτος συνεχώς και να περιμένει να πληρωθεί, και από την άλλη, να φαίνεται ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι, για να πλήξει μόνο την κυβέρνηση κατοχής και όχι τους απλούς πολίτες; Ας δούμε το ουσιαστικό πρόβλημα πρώτα για να μπορέσουμε να καταλήξουμε και στις πιθανές δράσεις που μπορεί να κάνει ο κάθε πολίτης, για να λύσει όχι μόνο το πρόβλημα των φαρμάκων, αλλά και για να ξεφορτωθεί ολόκληρο τον συρφετό που μας έφερε ως εδώ.

Το πρόβλημα δεν είναι κλαδικό...

Αυτήν την στιγμή στην Πατρίδα μας, έχουμε διάφορα μέτωπα στα οποία ο Λαός μας, προσπαθεί να αντισταθεί μεμονωμένα. Διάφοροι κλάδοι, αντιμετωπίζουν την πιθανότητα αφανισμού και λουκέτων. Τα χρέη έχουν στην κυριολεξία καταπιεί ολόκληρες ομάδες από συμπολίτες μας, από δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, καταστηματάρχες, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες μέχρι και τους μικρομεσαίους. Οι συνταξιούχοι φυλλορροούν με τα πενιχρά τους εισοδήματα. Η βελτίωση της υγείας των πολιτών στα νοσοκομεία αποτελεί πλέον μόνο περιστασιακό γεγονός, με την καταστροφή που έχει επέλθει λόγω της καταστροφικότατης πολιτικής που εκτελείται γράμμα προς γράμμα.

Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει με την περιγραφή της κατάστασης στην Ελλάδα του Χρέους, αλλά είναι μάλλον προφανές, ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας, παρ όλες τις διαφορές που υπάρχουν, δεν είναι πρόβλημα ενός κλάδου και μόνο. Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας, δεν πρόκειται να λυθεί αν λυθεί το πρόβλημα ενός κλάδου και μόνο. για παράδειγμα, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα εάν οι φαρμακοποιοί έλυναν το πρόβλημά τους (όσο απίθανο και να είναι να λυθεί οριστικά μέσα στην σημερινή κατάσταση), εάν ο Λαός τον οποίο υπηρετούν, δεν έχει την δυνατότητα πλέον να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες τους;

Αντίθετα λοιπόν, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φαρμακοποιοί, είναι κοινό με αυτό που αντιμετωπίζουν όλοι οι απλοί εργαζόμενοι που ζουν στην χώρα μας, και αν δεν λυθεί αυτό συλλογικά και οριστικά, τότε ο φόβος της καταστροφής και του αφανισμού θα βρίσκεται πάντα πάνω από τα κεφάλια όλων μας.

Ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα;

Εφ' όσον το πρόβλημα των φαρμακοποιών ουσιαστικά δεν είναι κλαδικό, πως μπορούμε να προσδιορίσουμε το πρόβλημα με πιο γενικευμένους όρους; Ας το δούμε:

Αυτήν την στιγμή, το κράτος έχει παραλάβει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ένα χρέος, το οποίο έχει διογκώσει τρομακτικά με τις γνωστές σε όλους μας κινήσεις που έχει κάνει από την αρχή της κρίσης. Το χρέος πριν από την κρίση, όχι μόνο δεν έχει μειωθεί, αλλά έχει χάσει κάθε δυνατότητα μείωσης του. Επιπλέον, το χρέος αυτό, έχει σε μεγάλο βαθμό αλλάξει φύση, με την μετατροπή μεγάλου μέρους του σε δημόσιο, μέσω της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών.  Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αριθμούς και νούμερα για να στηρίξουμε τα παραπάνω... Αλλά ο σκοπός δεν είναι αυτό σε αυτό το κείμενο. Ο σκοπός εδώ είναι να παρουσιάσουμε το πραγματικό πρόβλημα και τις πιθανές λύσεις του.

Το χρέος αυτό λοιπόν, το οποίο έχει διογκωθεί τόσο πολύ, λόγω της υποτελούς συμπεριφοράς του πολιτικού προσωπικού της χώρας, σήμερα καλείται καθημερινά να το πληρώσει ο απλός Λαός. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό, είναι με την δημόσια παραδοχή του πολιτικού προσωπικού, ότι εφ' όσον η χώρα χρωστά, τότε θα πρέπει να ακολουθεί τις εντολές των δανειστών, μέχρι αυτό το γεγονός να αλλάξει. Άσχετα με αν πιστεύει κανείς ότι αυτή η τακτική θα έχει ποτέ θετικά αποτελέσματα ή όχι, το ουσιαστικό γεγονός σήμερα, είναι ότι για τον παραπάνω λόγο, οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την "κρίση", έχουν αποδείξει ότι δεν πρόκειται να μην ακολουθήσουν την οποιαδήποτε εντολή, μέτρο ή μεταρρύθμιση τους υπαγορευτεί από την Τρόικα. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική και έχει κάτσει κάτω να κάνει κάποιους βασικούς υπολογισμούς, γνωρίζει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, το κάνει απολύτως σαφές, ότι με την σημερινή "πολιτική" που ασκείται, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από την αδηφάγο παγίδα τους χρέους συνολικά ως χώρα.

Ως εκ τούτου, ένας από τους πάμπολλους κλάδους που νοιώθουν στο πετσί τους αυτήν την υποτελή πολιτική υποδούλωσης στις ορέξεις των διαφόρων τοκογλύφων, είναι και ο φαρμακοποιοί. Το πρόβλημα λοιπόν, είναι ότι εάν δεν ανατραπεί το πολιτικό σύστημα που σήμερα στηρίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε δωσιλογικές πολιτικές (στην κυριολεξία, κατά τον ορισμό, εφ όσον έχουν δώσει λόγο και δίνουν κάθε τόσο λόγο να τηρήσουν τις εντολές που τους δίνουν ), τότε δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα ποτέ το σύνολο του πληθυσμού της Πατρίδας μας.

Προσοχή με τα συνδικαλιστικά όργανα...

Ο συνδικαλισμός, η καλύτερα η οργανωμένη συσπείρωση των εργαζόμενων για την υπεράσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, είναι γενικά θεμιτό και αναγκαίο πράγμα για κάθε κλάδο που θέλει να εξασφαλίσει τα δικαιώματά του. Αυτό βέβαια, ισχύει όταν ο συνδικαλισμός έχει ως αποτέλεσμα την πρακτική, πραγματική και ουσιαστική υπεράσπιση αυτών των δικαιωμάτων, ασχέτως με το ποια κυβέρνηση ή ιδεολογική πολιτική βρίσκεται στην εξουσία ανά πάσα στιγμή. Σήμερα, κακά τα ψέματα, αλλά και κατά το παρελθόν, έχουμε προσωπικές εμπειρίες, όπου οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών φορέων ή παρατάξεων, για τον έναν ή άλλο λόγο δεν καταλήγουν να υπερασπίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν.

Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, ή και συνδυασμός κάποιων. Υπάρχει η περίπτωση της ανικανότητας, όπως και η έμμεση ή άμεση εκμετάλλευση από κομματικούς μηχανισμούς ή συμφέροντα. Υπάρχει η συνεργασία με συμφέροντα της εργοδοσίας, αντί αυτών των εργαζομένων. Ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετική άποψη για το τι ισχύει σε κάθε περίπτωση. Αλλά εδώ, ο μόνος τρόπος για να κρίνει κανείς, είναι δια του αποτελέσματος. Εάν κανένα εργασιακό ή άλλο δικαίωμα δεν έχει βελτιωθεί ή διεκδικηθεί επιτυχώς, τότε ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω ισχύουν. Εάν κανένα πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί, τότε και πάλι κάποιος πρέπει να αναζητήσει την αιτία σε ένα ή παραπάνω από τους προαναφερθέντες λόγους. Η αλήθεια είναι ότι η κοινή λογική δεν αφήνει περιθώρια για άλλες εξηγήσεις.

Πόσο μάλλον λοιπόν, σήμερα, όπου κανείς πρέπει πρώτα και κύρια να ορίσει και να οριοθετήσει το θεμελιώδες πρόβλημα και να μην μένει στα κλαδικά θέματα. Χρειάζεται λοιπόν εξαιρετικά μεγάλη προσοχή στις πράξεις και τα αποτελέσματα κυρίως των συνδικαλιστικών σχημάτων, και εάν αποδειχτεί ότι αυτά δεν υπάρχουν ή χειρότερα ακόμη είναι αρνητικά, θα πρέπει τότε να παρακαμφθούν οι παραδοσιακοί μηχανισμοί και να δημιουργηθούν νέοι, άφθαρτοι και ικανοί να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα.

Ποια πρέπει να είναι η απαίτηση του κάθε απεργού/αγωνιστή/διαδηλωτή

Από τα παραπάνω, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς, ότι κανέναν κλαδικό αίτημα, όσο δίκαιο και αν είναι αυτό και όσο πιθανό να ήαν η δικαίωσή του, δεν πρόκειται να λύσει το θεμελιώδες πρόβλημα στο οποίο μας έφερε η πολιτική τάξη και οι συνεργάτες τους, τόσα χρόνια τώρα. Οπότε, θα χρειαστεί ένα νέο αίτημα. Το αίτημα αυτό, θα πρέπει να έχει ως άμεσο και ξεκάθαρο αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καθαίρεση του πολιτικού κατεστημένου, κομμάτων συμπολίτευσης αλλά και αντιπολίτευσης (όποιοι από αυτούς δεν έχουν ξεκαθαρίσει το πρόβλημα συγκεκριμένα), συμπεριλαμβανομένων και όσων συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι ξεπουλημένες στα συμφέροντα αλλά και ολόκληρου του μηχανισμού διαπλοκής και χαλιναγώγησης της κοινωνίας μας.

Το πιο λογικό και άμεσο αίτημα λοιπόν, θα πρέπει να είναι η ανατροπή του καθεστώτος, όπως ορίστηκε μερικές γραμμές πιο πάνω. Στην κοινή γλώσσα του Λαού, αυτό μεταφράζεται ως εξής:

"Δεν σας αναγνωρίζουμε, αφήστε τα κλειδιά του κράτους και της κυβέρνησης και φύγετε τώρα αμέσως!"

Αυτό είναι το μόνο αίτημα που έχει νόημα σήμερα, γιατί το πρόβλημα δεν είναι απλά κάποιες πολιτικές, αλλά ολόκληρο το σύστημα διαπλεκόμενων συμφερόντων και προσώπων που εργάζονται καθημερινά ακολουθώντας τις εντολές των αφεντικών τους.

Ποιος πρέπει να είναι ο αγώνας;

Εάν κανείς ρωτήσει οποιονδήποτε πολίτη σήμερα, θα καταλάβει άμεσα ότι το θεμελιώδες πρόβλημα δεν έχει ιδεολογικό χαρακτήρα. Ο πολίτης δεν έχει αποτελεσματικό κανέναν τρόπο πλέον, όχι να απλά πείσει το πολιτικό προσωπικό για τα αιτήματά του, αλλά ακόμα και το βασικό δικαίωμα, να τις κάνει γνωστές δια μέσου αμφίδρομης επικοινωνίας με αυτό. Ο τρόπος που φέρεται το πολιτικό σύστημα της χώρας μας σήμερα, έχει πάρει μιά ραγδαία τροπή προς τον ολοκληρωτισμό, εάν το κοιτάξει κανείς με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα. Η νομοθέτηση δια μέσου Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, οι παραδοχές ακόμη και καθεστωτικών βουλευτών ότι εκβιάζονται, οι πολλαπλές αναφορές σε μικρά ή μεγαλύτερα πραξικοπήματα στην Βουλή είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που θα πρέπει να μας πείσουν ότι έτσι έχουν τα πράγματα.  

Αυτό που λείπει λοιπόν, δεν είναι η εφαρμογή κάποιας ιδεολογίας, αλλά κάτι ακόμη πιο βασικό: Αυτό που μας λείπει είναι μια αληθινή Δημοκρατία, ή εάν θέλετε, οι προϋποθέσεις για να υπάρξει μια φιλική προς την κοινωνία εφαρμογή της οποιασδήποτε πολιτικής. Δηλαδή, σήμερα, δεν υπάρχει καν το υποκείμενο ή το περιβάλλον, μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί η οποιαδήποτε πολιτική και να έχει θετικά αποτελέσματα για τον Λαό αλλά και πολύ περισσότερο την ίδια του την συμμετοχή, αλλά ακόμα και αυτήν της εκάστοτε κυβέρνησης, στις διαδικασίες αποφάσεων, σχεδιασμού και υλοποίησης.  

Ο στόχος, εφ' όσον και εάν φύγει το σημερινό πολιτικό προσωπικό, θα πρέπει να είναι η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας. Αυτό όμως, είναι το επόμενο κεφάλαιο στην Ιστορία της Πατρίδας μας, και το κείμενο αυτό δεν θα εστιάσει σε αυτό. Το μόνο που θα πρέπει να κρατήσουμε, είναι ότι εάν δεν ανατραπεί το σημερινό καθεστώς, θα προχωρούμε συνεχώς προς τον απόλυτο όλεθρο και τον απροκάλυπτο ολοκληρωτισμό.

Ο αγώνας λοιπόν, είναι να πάρουμε τα πράγματα και την Πατρίδα στα χέρια μας, και να μην αφήνουμε πλέον αλλότρια συμφέροντα με δικές τους ατζέντες να μας υπαγορεύουν κάθε τόσο ποιος τομέας θα πρέπει να καταστραφεί, για να πληρωθεί ένα επαχθές χρέος. Με λίγα λόγια, μπροστά στην νέου τύπου κατοχή που ζούμε, η μόνη απάντηση είναι ένας νέου τύπου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Ο στόχος θα πρέπει να είναι το καθεστώς, και όχι ο πολίτης

Είναι προφανές για κάθε ενσυνείδητο πολίτη και ως εκ τούτου και φαρμακοποιό, ότι δεν θα πρέπει να πληρώσει ο Λαός την προσπάθεια αντίστασης. Θα πρέπει το πλήγμα να είναι εστιασμένο στο καθεστώς που έχει βαλθεί να αφανίσει ολόκληρο τον Λαό, και μαζί με αυτόν τους φαρμακοποιούς.

Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ο φαρμακοποιός;

Με βάση όλα τα παραπάνω λοιπόν, τι μπορεί να κάνει ένας φαρμακοποιός; Πριν πάμε σε συγκεκριμένες δράσεις, ας δούμε το γενικότερο πλαίσιο: Η λύση όπως είπαμε είναι να ξεκουμπιστεί το καθεστώς και οι μηχανισμοί του. Αυτό θα πρέπει να γίνει αυτοπροσώπως από τον ίδιο τον Λαό, για να έχει θεμελιώδη Δημοκρατική νομιμότητα. Επίσης, όπως αποδείχτηκε παραπάνω, δεν έχει νόημα να σωθεί ένας κλάδος, όταν ο υπόλοιπος Λαός καταστρέφεται. Οπότε, η κάθε δράση, θα πρέπει να έχει τρεις βασικούς στόχους:

1) Θα πρέπει να θέτει ξεκάθαρα το ένα και μοναδικό αίτημα που έχει νόημα και αποτελεί οριστική λύση: Το να ανατραπεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που μας βιάζει. 

2) Θα πρέπει να ενδυναμώνει τον Λαό, με τέτοιον τρόπο ώστε ο κλαδικός αγώνας να πάρει παλλαϊκά χαρακτηριστικά, την στήριξη ολόκληρου του Λαού και τέλος να ενδυναμώνει τον μοναδικό προφανή σύμμαχο που έχει και κοινό συμφέρον, που είναι πάλι ο ίδιος ο Λαός. 

3) Θα πρέπει να πλήξει ανεπανόρθωτα το καθεστώς, ώστε να έρθει στα γόνατα και να μην έχει άλλη διέξοδο από την έξοδό του από την πολιτική σκηνή της χώρας μας.

Στα παραπάνω, μπορούν βεβαίως να προστεθούν δευτερεύοντες στόχοι, οι οποίο όμως, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι είναι πράγματι δευτερεύοντες, ούτε οριστικές λύσεις, ούτε αυτοσκοποί.

Με βάση αυτά λοιπόν, μπορούν να προταθούν κάποιες δράσεις που μπορούν να κάνουν οι φαρμακοποιοί για να υλοποιηθεί επιτέλους ο πόθος των περισσότερων Ελλήνων πολιτών στην χώρα:

1) Το κάθε φαρμακείο, θα πρέπει να γίνεται τόπος ενημέρωσης των πολιτών, για τα σκάνδαλα και τις προδοτικές πράξεις του καθεστώτος. Δεν μιλάμε εδώ για ενημέρωση μόνο για τα κλαδικά θέματα των φαρμακοποιών, αν και βεβαίως δεν εξαιρούνται. Μιλάμε για την σταδική και συστηματική αποκάλυψη όλων των παρανομιών, των αντισυνταγματικών μέτρων και γενικά ότι πληροφορία μπορεί να πείσει για την ανάγκη ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

2) Το κάθε φαρμακείο, θα μπορεί να γίνει ενημέρωση και τόπος γνωριμίας των πολιτών, ώστε να μπορέσουν να κάνουν παρόμοιες δράσεις σε άλλους χώρους εργασίας, καταστήματα κλπ. Στόχος είναι λοιπόν, να επεκταθούν οι δράσεις που γίνονται στα φαρμακεία, και σε κάθε άλλο χώρο όπου ο πολίτης έρχεται και κοινωνικοποιείται.

3) Μια και επισκέπτονται τα φαρμακεία πολίτες από όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, θα πρέπει να γαλουχηθούν σχέσεις, δια μέσου της ενημέρωσης και την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού πνεύματος, με πολίτες και ομάδες πολιτών που έχουν θέσεις κλειδιά σε όργανα και "θεσμούς" του κράτους, από τους οποίους πηγάζει η υλοποίηση των καταστροφικών μέτρων που μας πλήττουν όλους. Συμπολίτες μας που εργάζονται σε υπουργεία, στις ΔΟΥ, στην ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ, γιατροί, δικαστήρια και πρωτοδικεία, υπηρεσίες πληροφοριακών συστημάτων, όλοι πρέπει να ενημερωθούν και να τους εξηγηθεί η ιδέα οργανωμένης δια-κλαδικής και υπερ κλαδικής αντίστασης ενάντια στο καθεστώς θανάτου και καταστροφής.

4) Τα φαρμακεία, με την ζωντανή επικοινωνία που μπορούν να προκαλέσουν, μπορούν να ετοιμάσουν το έδαφος για συνελεύσεις απλών πολιτών στις γειτονιές και άλλες συλλογικότητες, ώστε να επεκταθεί το κίνημα αντίστασης των πολιτών ενάντια στο καθεστώς.

5) Τα φαρμακεία, είναι χώρος όπου οι ανάγκες του κάθε απλού εργαζόμενου πολίτη, αποδεικνύονται ότι είναι κοινές, ασχέτως με τις ιδεολογική τοποθέτηση του καθένα. Είναι λοιπόν απολύτων αναγκαίο, να υπάρξει ανεξιθρησκεία στο θέμα των ιδεολογικών τοποθετήσεων, ώστε ο δοκιμαζόμενος Λαός, να μπορέσει να αισθανθεί ότι ο σκοπός για την Δημοκρατία, είναι καθαρός και ότι ο κάθε πολίτης έχει αξία και είναι καλοδεχούμενος εάν θέλει να αγωνιστεί.

Αυτές είναι μερικές ιδέες, με τις οποίες μπορεί να αρχίσει η εξάπλωση μιας οργανωμένης αντίστασης από τον Λαό μας αυτοπροσώπως. Στην διαδικασία ζύμωσης των πολιτών μεταξύ τους, προφανώς μπορούν να επινοηθούν πολύ περισσότεροι τρόποι αντίστασης. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να κάνουν ότι περνά από τα χέρια μας, για να οργανωθεί ολόκληρος ο Λαός, και όχι μόνο ένας κλάδος. Να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι στην παρούσα κατάσταση, δεν υπάρχει κανένα αίτημα που μπορεί να δικαιωθεί από μια μεμονωμένη συλλογικότητα και να έχει πρακτικό νόημα.

Τι μπορεί να κάνει ο πολίτης;

Από τα παραπάνω, είναι φανερό, ότι το παρόν κείμενο, δεν αφορά μόνο τους φαρμακοποιούς. Αφορά όλους μας, εμάς τους απλούς εργαζόμενους πολίτες, που ποθούμε επιτέλους, να ξεφορτωθούμε αυτό το καθεστώς που μας καταστρέφει καθημερινά. Η κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών, έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ότι είναι πολύ δύσκολες γιατί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο κλάδος τους κάνει να βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση πολιορκίας από το κράτος. Θα πρέπει λοιπόν να τους στηρίξουμε, για το δικό τους καλό, αλλά και το καλό της υπόλοιπης κοινωνίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με δεδομένη την ύπαρξη φαρμακείων διάσπαρτα σε ολόκληρη την επικράτεια, έχουμε σήμερα μια ευκαιρία μπροστά μας, για να αποτελέσουν πολλαπλές εστίες και σπίθες αντίστασης, πολλαπλοί πυροκροτητές αγώνα, με στόχο την απελευθέρωσή μας από τον βιασμό μας και την απόλυτη εκμετάλλευση της ερχόμενης γενιάς. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε όλοι μας τα εξής:

1) Να πάμε στα φαρμακεία της περιοχής μας, με μοναδικό σκοπό να πούμε έναν καλό λόγο, και ότι στηρίζουμε τον αγώνα μας.

2) Να τους δώσουμε αυτό το κείμενο, ή να τους πούμε με λόγια το νόημα του κειμένου αυτού.

3) Να διαθέσουμε τον εαυτό μας και κάποιον από τον ελεύθερο χρόνο μας, ώστε να δώσουμε το παρόν στην προσπάθεια που περιγράφεται σε αυτό το κείμενο.

4) Να επεκτείνουμε τον τρόπο προετοιμασίας για αντίσταση, όπως περιγράφεται εδώ, και σε άλλους τομείς.

5) Να κάνουμε ότι μπορούμε για να μετατρέψουμε τα κλαδικά μας ζητήματα σε συλλογικά, με βάση με ποιό πρέπει να είναι το βασικό και θεμελιώδες αίτημα του κάθε Δημοκράτη πολίτη που δεν θέλει να καταστραφεί ολοκληρωτικά η κοινωνία μας.

Νομικές και άλλες δράσεις...

Η οργάνωση του Λαού με βάση τα παραπάνω, εάν γίνει σωστά, θα έχει το ποθητό αποτέλεσμα εάν γίνει σωστά.
Παρ όλα αυτά οι πιο ικανοί και ενημερωμένοι πολίτες, μπορούν να επινοήσουν πιο συγκεκριμένες δράσεις, είτε είναι νομικές αυτές είτε άλλης φύσεως. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν μπορεί να τεθεί σε δευτερεύουσα θέση η οργάνωση του ίδιου του Λαού αυτοπροσώπως.

Ερώτηση: Αυτά όλα ακούγονται λίγο ακραία, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι πιο ήπιο;

Εάν δεν οργανωθούμε υπέρ-κλαδικά σύντομα, τότε είναι που θα αναγκαστούμε να κάνουμε πραγματικά ακραία πράγματα. Η κρίση που μας έφεραν οι επικυρίαρχοι, δεν πρόκειται να σταματήσει να επεκτείνεται και να επιδεινώνεται, όσο εμείς οι πολίτες δεν ανακτήσουμε την εξουσία. Υπάρχει ακόμα χρόνος για να γίνει αυτό αναίμακτα. Η ώρα για δράση είναι τώρα, εάν θέλουμε να αποφύγουμε τα πολύ, μα πολύ χειρότερα.

Σχετικό κείμενο για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας

Διαβάστε εδώ για μια ευρύτερη ανάλυση.

Καλή Λευτεριά!

Ε.Πα.Μ.: Απέναντι στο εκρηκτικό μείγμα ανεπάρκειας και ιδιοτέλειας, η απάντηση του λαού οφείλει να είναι καταλυτική .

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Όλα έγιναν όπως τα είχαμε προβλέψει. Αντεγκλήσεις και χωρίς νόημα κοκορομαχίες, αλλά και πληθώρα ακατανόητων «νομοτεχνικών» βελτιώσεων, που προσθέτουν ξεπουλήματα, μέσα από αντιδημοκρατικές τακτικές που επινοήθηκαν για να περνάνε τα κρίσιμα και σημαντικά, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τι έγινε έως ότου να έχουν ψηφιστεί όλα. Έτσι, ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία, το πολυνομοσχέδιο λαιμητόμος - εντολή της τρόικα, που εισάγει τη χώρα στην εποχή του τρίτου μνημονίου, όπως ήταν, εξ άλλου, αναμενόμενο. Διασφαλίζεται όμως έτσι, πιστεύουν, η παράταση ζωής στο καθεστώς για να ολοκληρωθεί η καταστροφή. Μέσω της προσωρινής χρηματοδότησης από τους επικυρίαρχους, αφού πρώτα αυτοί εξασφάλισαν τα πάντα, στήνεται το προεκλογικό παιγνίδι των «success stories», του πρωτογενούς πλεονάσματος και της εξόδου στις «αγορές», που κραδαίνονται ως άλλες χάντρες και καθρεφτάκια στους «ιθαγενείς» και για να αποσπασθεί για μια ακόμα φορά η ψήφος των όποιων αφελών.

Αυτό που όντως δεν ήταν αναμενόμενο ήταν το καραγκιοζιλίκι της κατάθεσης πρότασης μομφής κατά Στουρνάρα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι επακολούθησε.

Αν για κάτι στάθηκε χρήσιμη η χθεσινή «κοινοβουλευτική» διαδικασία είναι ακριβώς για να πειστεί και ο τελευταίος, τόσο για τις πραγματικές προθέσεις της συγκυβέρνησης που οδηγεί τη χώρα από το ένα κακό στο χειρότερο, όσο και για την αδυναμία της φερόμενης ως αξιωματικής αντιπολίτευσης να σταθεί πολιτικά απέναντι στις δραματικές εξελίξεις και να επιχειρηματολογήσει πειστικά για τις όποιες επιλογές της, δείχνοντας ότι έχει πραγματικά τα «κότσια» να ηγηθεί του λαϊκού κινήματος σε μια πορεία νίκης ενάντια στο καθεστώς.

Μπροστά στη κρισιμότητα των στιγμών, αντί να φύγει, παραιτούμενη, εγκαταλείποντας οριστικά το «κοινοβούλιο» καταφέρνοντας συντριπτικό πλήγμα στο καθεστώς, ανατρέποντας τη στρατηγική του, ακριβώς στη κρισιμότερη φάση που το ίδιο διεξάγει αγώνα επιβίωσης και να οδηγήσει τη χώρα σε βαθιά πολιτική κρίση και πρόωρες εκλογές, δίνοντας ταυτόχρονα μοναδική ευκαιρία χειραφέτησης στο λαϊκό κίνημα, είδαμε να ξετυλίγεται μπροστά μας μια κακόγουστη θεατρική παράσταση.

Μια παράσταση διευκόλυνσης του καθεστώτος να ξεμπερδεύει εύκολα με τα όποια εμπόδια θα μπορούσαν να υπάρξουν στο καταστροφικό του έργο. Το μόνο μέλημα από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τις αμφιλεγόμενες κινήσεις εντυπωσιασμού, ήταν να θολώσει τα νερά και να κρύψει την πραγματική της αδυναμία να εκφράσει μια διαφορετική και πειστική πρόταση διεξόδου από τη δραματική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα και σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι η γελοιοποίηση ήλθε σαν το λογικό αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας, ή της σκοπιμότητας, που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση και «αποστράτευση» το λαϊκό κίνημα, αφού τα πάντα φαντάζουν προσυμφωνημένα και μη αναστρέψιμα.

Γι’ ακόμα μια φορά ο κ. Τσίπρας μίλησε για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, λες και είναι η πρώτη φορά που συνέβη, ή θα είναι η τελευταία, μέσα σε αυτό το καθεστώς κατοχής που έχει επιβληθεί στη χώρα. Και ποια ήταν η απάντηση και σ’ αυτό το πραξικόπημα; Προσωρινή αποχώρηση από τα έδρανα, ολιγόλεπτη «πύρινη» ομιλία προς τους διαδηλωτές έξω από τη Βουλή και επανάκαμψη στα έδρανα για τη συνέχεια. Ποιον τελικά πείθουν με αυτή την τακτική; Ούτε καν τον εαυτό τους. Αν δεν είναι τόσο ανίκανοι και απαίδευτοι, ώστε να κάνουν το ένα λάθος πίσω από το άλλο, τότε η μόνη εξήγηση είναι ότι σκόπιμα η αξιωματική αντιπολίτευση εντάχθηκε σε αυτό το παιχνίδι παραπλάνησης του λαού. Ένα βρώμικο παιγνίδι αποπροσανατολισμού και παθητικοποίησης της κοινωνίας, που θα το πληρώσει πρώτο το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν θα δει τα ποσοστά του να καταρρέουν και τη δυναμική που ανέπτυσσε να εξανεμίζεται. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα κόμματα της λεγόμενης «αντιμνημονιακής» αντιπολίτευσης, από τα οποία, επίσης για μια ακόμα φορά, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αντίδραση.

Αλλά κανέναν δεν ενδιαφέρει η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε των άλλων κομμάτων. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η τύχη της χώρας και της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.

Ας αφήσουμε όλους αυτούς να παίζουν τα δικά τους παιγνίδια κι ας οργανώσουμε εμείς οι απλοί πολίτες τη δική μας αντίσταση και τη δική μας αντεπίθεση. Απέναντι στο εκρηκτικό μείγμα ιδιοτέλειας και ανικανότητας η απάντηση του λαού οφείλει να είναι καταλυτική. Έξω από τη φυλακή της ευρωένωσης, απαλλαγμένοι από τις αυταπάτες που τεχνηέντως καλλιεργούν οι διάφοροι επίδοξοι «σωτήρες», ας πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, που ξεπήδησε μέσα από τα σπλάχνα του ίδιου του λαού, δείχνει τον δρόμο της αντίστασης και της μεγάλης ανατροπής.

Όχι στα μισόλογα, στα στρογγυλέματα, στις υπαναχωρήσεις, στους πολιτικάντικους θεατρινισμούς που αποπροσανατολίζουν.

Καθαρά λόγια, πεντακάθαρες λύσεις, εδώ και τώρα, χρειάζεται ο τόπος.

Οι ευρωεκλογές ας είναι η αφετηρία της μεγάλης νικηφόρας πορείας του ίδιου του λαού προς τη Νίκη για την Ελλάδα ελεύθερη και δημοκρατική. Για την Ελλάδα που προκόβει και δημιουργεί. Για την Ελλάδα και τον λαό της που ευημερεί. 

Αθήνα 31 Μαρτίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Το Ε.Πα.Μ. για το πολυνομοσχέδιο λαιμητόμο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ψηφίζεται αύριο Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 το νέο πολυνομοσχέδιο - εντολή της τρόικα. Μετά από επτά μήνες δήθεν διαπραγμάτευσης και σθεναρής στάσης, ψηφίζεται από τη συμμορία των προθύμων στο ελληνικό κοινοβούλιο με τη γνωστή διαδικασία του κατεπείγοντος, το προοίμιο του νέου, τρίτου στη σειρά μνημονίου. Έτσι, από την Κυριακή το βράδυ και αφού έχουν προηγηθεί οι θεατρινισμοί των δήθεν διαφωνιών, από όλους αυτούς  που έχουν δώσει γη και ύδωρ στον κατακτητή, προκειμένου η χώρα να καταστεί χώρος ειδικής οικονομικής εκμετάλλευσης από τους ξένους δανειστές και τους εγχώριους ολιγάρχες, το τρίτο πακέτο κοινωνικής και οικονομικής απορρύθμισης της χώρας θα είναι πλέον νόμος του νεοαποικιακού μορφώματος που κάποιοι εξακολουθούν να το αποκαλούν «Ελληνικό Κράτος».

Το ζήτημα όμως δεν είναι τι κάνουν οι δωσίλογοι της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Αυτούς ο ελληνικός λαός τους γνωρίζει πολύ καλά και αισθάνεται ολοένα και πιο επώδυνα τις βαθιές πληγές που ανοίγουν στο σώμα της πατρίδας οι άφρονες πράξεις της προδοσίας τους. Το ζήτημα είναι τι κάνουν όλοι αυτοί που τους νομιμοποιούν με την παρουσία τους στο υποτιθέμενο κοινοβούλιο. Πρόκειται για τα κόμματα της δήθεν δημοκρατικής, υποτίθεται «αντιμνημονιακής» αντιπολίτευσης. Αντί να παραιτηθούν και να προστρέξουν να οργανώσουν την αντίσταση και την αντεπίθεση του λαού, με τη δημιουργία συνθηκών βαθιάς πολιτικής κρίσης και την εξάπλωση παλλαϊκής Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας που θα οδηγήσει το καθεστώς σε κατάρρευση, παραμένουν στο κοινοβούλιο νομιμοποιώντας το καθεστώς κατοχής και την προδοσία των δωσιλόγων της συγκυβέρνησης.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, συνεπές στις διακηρύξεις του, δηλώνει ότι δεν θα σταματήσει τον αγώνα της ενημέρωσης και της οργάνωσης του λαού για τη μεγάλη αντεπίθεση και την Ανατροπή. Καλούμε κάθε ελληνίδα και κάθε έλληνα δημοκράτη και πατριώτη να απομονώσει όλους αυτούς που με τις πράξεις, αλλά και τις παραλήψεις τους, σπέρνουν τη σύγχυση και την απογοήτευση στο κοινωνικό σώμα, καθώς και αυτούς που με «τουφεκιές στον αέρα» προσπαθούν να παραπλανήσουν και να δημιουργήσουν τα άλλοθι της δικής τους προδοσίας.

Εμπρός Όλοι στον Αγώνα

          για την Ελλάδα της Ελευθερίας

                   για την Ελλάδα της Δημοκρατίας

                             για την Ελλάδα της προκοπής και της δημιουργίας

                                      για την Ελλάδα της Ευημερίας

Αθήνα 29 Μαρτίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Παρουσία του ΕΠΑΜ Δράμας στην TVΔ την 24Μαρτίου 2014.

https://www.youtube.com/watch?v=OvD5OfWcPp0&feature=youtu.be

Μια υπόθεση και ένα συμπέρασμα … για τα 5 προτάγματα του Ε.Πα.Μ.

Της Κατερίνας Τραγάλου

Μερικές φορές είναι καλύτερα να δούμε τα πράγματα απλοποιημένα και όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δικό μας περιβάλλον, ώστε να τα κατανοήσουμε απόλυτα και να δούμε τι είναι σωστό και τι λάθος. Τι πρέπει να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε.

ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ,  ότι με έχετε εκλέξει, στην γειτονιά μας να διαχειρίζομαι τα οικονομικά των σπιτιών σας. Μάλιστα, υποτίθεται ότι θα χειρίζομαι τα πράγματα, σύμφωνα με ένα ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ, που όμως εσείς, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ, γιατί προϋπήρχε.

ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ μου έχετε δώσει τη δικαιοδοσία, εγώ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ, σας βάζω σε έναν συνεταιρισμό μαζί με άλλα σπίτια. ΣΑΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΩ όμως πως σ’ αυτόν τον ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ κάνουν κουμάντο ΜΕΓΑΛΟΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ που υπηρετούν ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ και μόνον…

Εκτός αυτού, ΣΑΣ ΑΛΛΑΖΩ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ με το οποίο κάνατε ως τώρα τις συναλλαγές σας.

Και … από δω και πέρα σας αναγκάζω να χρησιμοποιείτε ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ, το οποίο μάλιστα ΘΑ ΤΟ ΧΡΕΩΝΕΣΤΕ!

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι παίρνω και ένα ΔΑΝΕΙΟ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΑΣ, για το καλό σας δήθεν, πάλι ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ…
•    Αν το έχετε ανάγκη ή όχι…
•    αν το θέλετε ή όχι…
•    αν μπορείτε να το αποπληρώσετε, ή όχι!!!
•    ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ούτε καν για το ύψος του δανείου.

ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ,
•    που διαχειρίζομαι ΕΓΩ…
•    που ξοδεύω ΕΓΩ…
•    αλλά που ΕΣΕΙΣ ΧΡΩΣΤΑΤΕ, δεν ξέρετε που ακριβώς πηγαίνουν.

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΜΩΣ ΕΔΩ…
Κάποια στιγμή αποφασίζω, πάλι για λογαριασμό σας, ότι ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΟΚΟΙ αυτού του δανείου, θα κάνω ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΑΝΕΙΟ, από τον ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ αυτή τη φορά!

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΑΝΕΙΟ,
υπογράφω μια ΣΥΜΒΑΣΗ με τους δανειστές (για λογαριασμό σας εννοείται…) και δια μέσου αυτής της σύμβασης, σας καθιστώ υπεύθυνους για την πληρωμή όλων των δανείων.
ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΑΣ ΟΤΙ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΌΛΑ ΤΑ ΈΝΝΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΑΣ.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΕΓΩ είναι πάρα πολλά, για να σιγουρευτώ ότι θα τα πληρώνετε, αποφασίζω μια σειρά από σκληρά μέτρα ελέγχου.

ΕΤΣΙ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΚΑΙ…
•    ελέγχω ΠΟΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ξοδεύετε
•    απαιτώ να ξοδεύετε ΛΙΓΟΤΕΡΑ χρήματα για ΦΑΡΜΑΚΑ και ΓΙΑΤΡΟΥΣ
•    ορίζω πόσο συχνά θα ανάβετε το ΘΕΡΜΟΣΙΦΩΝΟ για να ΚΑΝΕΤΕ ΜΠΑΝΙΟ
•    σας ελαχιστοποιώ ή ΣΑΣ ΚΟΒΩ ΤΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ
•    Και καθορίζω ακόμη και το ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟ μπορείτε να ΤΡΩΤΕ!!!

ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ τα κάνω όλ’ αυτά, σας απαντώ:
•    ΠΡΩΤΟΝ επειδή ανήκετε στο συνεταιρισμό
•    ΔΕΥΤΕΡΟΝ επειδή χρωστάτε σ’ ΑΥΤΟΝ τον συνεταιρισμό
•    ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ επειδή είναι η μόνη λύση για να …σωθείτε(;)

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ έως τώρα;
•    ΔΕΝ είστε πια ελεύθεροι….
•    ΔΕΝ αποφασίζετε πια για τίποτα…..
•    ΤΟ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ και οι ελεγκτές του Συνεταιρισμού!!!

ΣΑΣ ΡΩΤΑΩ ΛΟΙΠΟΝ: ΤΙ θα κάνατε αν συνέβαιναν όλα αυτά;
ΠΩΣ θα σώζατε τον εαυτό σας, το σπίτι και την οικογένεια σας; ΠΟΙΑ θα ήταν τα πρώτα σας βήματα;
•    ΔΕΝ θα μου λέγατε, ότι δεν αναγνωρίζετε αυτό το χρέος και δεν θα το διαγράφατε σύμφωνα με το δίκαιο;
•    ΔΕΝ θα ακυρώνατε, όλες τις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις που είχα κάνει για σας χωρίς εσάς;
•    ΔΕΝ θα αποχωρούσατε από αυτό τον συνεταιρισμό που σας είχα βάλει χωρίς να σας ρωτήσω; Έναν συνεταιρισμό που σας είχα αποκρύψει πως ήταν συνεταιρισμός συμφερόντων τραπεζιτών. Έναν συνεταιρισμό που δεν σας άφηνε να είστε κυρίαρχος του σπιτιού σας αλλά και του ίδιου σας του εαυτού.
•    ΔΕΝ θα αλλάζατε το νόμισμα με ένα δικό σας νόμισμα;
•    ΔΕΝ θα δικάζατε εμένα και όλους όσους συμμετείχαν σ’ αυτή την υπόθεση;
•    Και τέλος, ΔΕΝ θα αποφασίζατε επιτέλους να φτιάξετε το δικό σας καταστατικό διαχείρισης του σπιτιού σας; Ώστε να είσαστε κυρίαρχοι της ιδιοκτησίας σας!!! Ώστε να μην μπορέσει πια κανείς, να σας ξαναμπλέξει σε μια τέτοια κατάσταση!!!

ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ 5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ που θα κάνατε για να σώσετε τα σπίτια σας και τις οικογένειές σας, είναι και αυτά που πρέπει όλοι να κάνουμε για να σώσουμε τον τόπο μας.

ΕΙΝΑΙ ΤΑ 5 ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜ.
1ον.    Μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους με βάση το διεθνές δίκαιο.
2ον.    Ανατροπή όλων των συμφωνιών, δεσμεύσεων και μέτρων.
3ον.    Αποχώρηση από την Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από το ευρώ.
4ον.    Δίκη όλων των υπευθύνων
5ον.    Συντακτική εθνοσυνέλευση για να έχουμε επιτέλους το δικό μας δημοκρατικό σύνταγμα.

Είναι αυτά που πρέπει να κάνουμε ώστε:
•    Ν’ απελευθερώσουμε τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, τον τόπο μας, την πατρίδα μας….
•    Να δοθεί ένα τέλος στην τραγωδία που ζει ο ελληνικός λαός. Που ζούμε εμείς.
Γιατί κανείς άλλος, δεν δικαιούται αλλά και υποχρεούται περισσότερο από μας, να βάλει ένα τέλος.

Καλό αγώνα και καλή λευτεριά!!!

Η Κατερίνα Τραγάλου είναι μέλος του Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ.

Περιοδεία Στελεχών του Ε.Πα.Μ. στην Αν. Μακεδονία και τη Θράκη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.)  Δημήτρης Κυπριώτης και ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος πραγματοποιούν από τις 20 Μαρτίου περιοδεία στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη στο πλαίσιο της ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τις λύσεις που προτείνει το Ε.Πα.Μ. για την έξοδο από την κρίση και εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου.

Στις 20 Μαρτίου επισκέφτηκαν τη Δράμα και την Καβάλα όπου παρεχώρησαν συνεντεύξεις στους εκεί τηλεοπτικούς σταθμούς  και συναντηθήκαν με τους τοπικούς πυρήνες. Την επομένη, 21 τρέχοντος, μίλησαν στην Ξάνθη, στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου σε ένα προβληματισμένο ακροατήριο όπου ανέπτυξαν τις θέσεις και τα προτάγματα του Ε.Πα.Μ. Επακολούθησε διάλογος με το κοινό για μια περίπου ώρα, κατά την οποία φάνηκε το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων για τις λύσεις που προτείνει το Ε.Πα.Μ. Πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με τον πυρήνα Ξάνθης του Μετώπου. Ο Δημήτρης Κυπριώτης έδωσε επίσης συνέντευξη στο ραδιοφωνικό δημοτικό σταθμό Ξάνθης.

Στις 22 Μαρτίου δόθηκε συνέντευξη τύπου στην Αλεξανδρούπολη η οποία προβλήθηκε από τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών. Το βράδυ πραγματοποιήθηκε η ομιλία στο εργατικό κέντρο της Κομοτηνής όπου ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων για το Ε.Πα.Μ. που έδωσε την αφορμή ίδρυσης του πυρήνα Κομοτηνής.

Σήμερα πραγματοποιείται μια ιδιαίτερα σημαντική συνάντηση με την Αρμενική κοινότητα της Αλεξανδρούπολης, που απαριθμεί περίπου 2000 άτομα και το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη ομιλία των δυο στελεχών του Ε.Πα.Μ. στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης. Η παρουσία και οι ομιλίες των δυο στελεχών  του Ε.Πα.Μ.  έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία και ζητούν συνεχώς  συνεντεύξεις εκτός προγράμματος.

Η περιοδεία του κλιμακίου του Ε.Πα.Μ. στην Αν. Μακεδονία και τη Θράκη ολοκληρώνεται αύριο Δευτέρα 24 τρέχοντος.

Αθήνα 23 Μαρτίου 2014

Το Γραφείο Τύπου του Ε.Πα.Μ.

Έρχονται οι κομμουνισταί!

«Οι πρώην πολιτικές προσωπικότητες απέτυχαν να δείξουν στο λαό οποιαδήποτε ηγετική ικανότητα με αυτό ή τον άλλο τρόπο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής. Κάποιοι κάτοχοι μεγάλων περιουσιών είναι αντίθετοι στο κίνημα αντίστασης, γιατί βλέπουν τα τεράστια κέρδη που συσσώρευαν από την κατοχή να εξατμίζονται από τον κοινό σκοπό… Αλλά η μάζα του λαού βλέπει τους αντάρτες ως ηγέτες του αγώνα, και η θέση που κέρδισε το ΕΑΜ αποτελεί απόδειξη πως δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση σε αυτό…».

«Σύνοψη της Αναφοράς για την Ελλάδα»: Εκθεση του Foreign Office 1943, Φάκελος HS5/224 (PRO)______________________________________________________

του «askordoulakos»

Για όσους δεν θυμούνται, ή δε γνωρίζουν, ο αντικομμουνισμός ήταν η κύρια προμετωπίδα της τρίτης και τελευταίας κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη. Εξ'ου και η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας.  Πάσα ομοιότητα με τη χθεσινή παρουσία του Άδωνη στον Τράγκα και τις δηλώσεις Μπαλτάκου, μόνο τυχαία δεν είναι...

Ο πρώτος, ως κλασσική περίπτωση ηλιθίου και ψυχοπαθούς ψώνιου, αποκάλεσε τον Τράγκα... κομμουνιστή, επειδή ο τελευταίος του επισήμανε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η χώρα τελεί υπό καθεστώς κατοχής κι ότι ο λαός πεθαίνει. Είναι προφανές, ότι η πολιτική κάνει καλό...
στον Άδωνη. Αν δεν υπήρχαν τα κανάλια κι η Βουλή, σίγουρα θα είχε καταλήξει σε νευρολογική κλινική, διότι πολύ απλά, ουδείς κανονικός άνθρωπος δεν καταδέχεται να συναναστραφεί τύπους με τέτοια ψυχοσύνθεση.

Ο δεύτερος, κλασσική περίπτωση καλοταϊσμένου παρασκηνιακού παρακεντέ, πιστού δούλου  της εξουσίας και του χρήματος, δήλωσε ότι γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής. Τι άλλο-άλλωστε- θα μπορούσε να ήταν ένα τέτοιο πρόσωπο άλλωστε;

Πέραν της γραφικής και γελοίας διάστασης των παραπάνω, υπάρχει κι η ουσιαστική. Το γερμανόφιλο κυβερνητικό μόρφωμα, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος, ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία οι συνεργάτες των Ναζί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά έλαβαν καίριες κρατικές θέσεις.

Το συγκεκριμένο καθεστώς, που σημειωτέον αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ΕΕ, η οποία συνεργάζεται ανοιχτά με τους Ναζί στην Ουκρανία, δεν πείθει ούτε... τη μάνα του. Κατεδαφίζεται, χάνοντας και τα ελάχιστα κοινωνικά κι επικοινωνιακά του στηρίγματα.

Αφού είδαν ότι δεν έπιασε το κόλπο με την εφάπαξ προεκλογική διανομή του ανύπαρκτου πλεονάσματος, το οποίο δεν θα εμπνέονταν ούτε λαμόγια σε συνοικιακή μπαρμπουτιέρα, έθεσαν σε εφαρμογή το «νούμερο 3», που’λεγε κι ο Ξαρχάκος στο Γεωργίτση: Κατέφυγαν-όπως και οι πρόγονοί τους το 1943 με την κυβέρνηση Ράλλη- στον αντικομμουνισμό, ως τελευταίο σωσίβιο συσπείρωσης των συντριμιών του κατοχικού καθεστώτος.

Μόνο, που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια, την οποία, όπως είναι φυσικό βέβαια, ο Άδωνις δεν είναι σε θέση να συλλάβει: Ο τότε αντικομμουνισμός είχε μια κάποια ελπίδα να αποδώσει καρπούς για τους εμπνευστές του. Τα προπολεμικά πολιτικά πάθη, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα δημοκρατικών-μοναρχικών, η σημαντική δράση του ΚΚΕ τότε στους εργατικούς αγώνες και η τεράστια συμβολή του στο έπος της Εθνικής Αντίστασης, η έντονη πολιτικοποίηση και ιδεολογικοποίηση της εποχής κλπ, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάποια-έστω- αντανακλαστικά σε όρισμένα τμήματα του πληθυσμού, μεγάλα, ή μικρά.

Είναι  απολύτως φυσικό να πιστεύει ο Άδωνις πως υπάρχει κομμουνιστικός κίνδυνος, έτσι όπως τον εννοούσαν ο Μεταξάς κι ο Παπαδόπουλος. Ο Μπαλτάκος όμως δεν είναι ηλίθιος. Όταν ξιφουλκεί ενάντια... στους κομμουνιστάς, δεν το κάνει ενάντια στο ΚΚΕ και την ηγεσία του, διότι όλοι γνωρίζουν πως αυτή κατατρέχεται από τη μεταφυσική κατάρα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και την κρίσιμη στιγμή κάνει τη μια μαλακία πάνω στην άλλη.

Οι μύχιος φόβος τους είναι ένα ΕΑΜ με σύγχρονους όρους. Γι’ αυτό ο Μπαλτάκος αναφέρθηκε στο 1942 και μετά.  Διότι διαβλέπουν ότι πλησιάζει με γρήγορους ρυθμούς η ανακατάταξη του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού με διασπάσεις, οι οποίες θα διαπεράσουν οριζόντια όλους τους κομματικούς μηχανισμούς. Φοβούνται ότι οι εν λόγω ανακατατάξεις, ίσως βρουν τον καταλύτη και μετουσιωθούν σε λαϊκή ενότητα πάνω σε απελευθερωτική, πατριωτική και δημοκρατική βάση, η οποία θα μας επιτρέψει να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με το ξενόδουλο κατοχικό καθεστώς και τους προστάτες του.

Ας επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους.

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

από το «Βαθύ Κόκκινο»

Δ. Καζάκης: Χάσαμε για μια ακόμη φορά στη μοιρασιά του Χότζα

Είναι απίστευτη η κοροϊδία που συνεχίζεται σε βάρος του ελληνικού λαού. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ σχετικά με την Ελλάδα στις 19/3 διαβάζουμε τα εξής: «Οι δημοσιονομικές επιδόσεις ακολουθούν πορεία επίτευξης των στόχων του προγράμματος. Από τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις προκύπτει ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 επιτεύχθηκε με σημαντικό περιθώριο. Αν και από αυτές τις καλύτερες από τo αναμενόμενο επιδόσεις μικρό μόνο μέρος θα μεταφερθεί στο 2014, πιστεύουμε ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2014 θα επιτευχθούν επίσης, λαμβάνοντας υπόψη τα εφαρμοζόμενα και σχεδιαζόμενα μέτρα. Οι αρχές επανεπιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους όσον αφορά την υλοποίηση των πολιτικών που απαιτούνται για να επιτευχθεί ο στόχος του 2015 για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένης και της παράτασης των φορολογικών μέτρων κατά περίπτωση, όπως της εισφοράς αλληλεγγύης.»

Να τι πέτυχε η κυβέρνηση. Να βγει μια πολιτική δήλωση της τρόικας, η οποία να υποστηρίζει την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013, ενώ η κυβέρνηση ως αντάλλαγμα τα έδωσε όλα. Και νέα «εφαρμοζόμενα και σχεδιαζόμενα μέτρα», κυρίως φορολογικά. Κι όχι μόνο. «Έχουν δεσμευτεί [οι αρχές] να υλοποιήσουν πολύ μεγάλο μέρος των μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων οι οποίες εντοπίστηκαν στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ στους τομείς της μεταποίησης τροφίμων, του τουρισμού, των υλικών οικοδομών και του λιανικού εμπορίου, να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για την απελευθέρωση των αγορών μεταφορών και ενοικίασης και να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Και τέλος, να μειώσουν τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και τους περιττούς φόρους. Παρά τις καθυστερήσεις σημειώνεται επίσης πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης που θα μειώσουν τις επιβαρύνσεις λόγω γραφειοκρατίας και θα βελτιώσουν την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών που παρέχονται στον ελληνικό λαό. Οι μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας καθυστερούν αλλά οι αρχές έχουν δεσμευθεί να τις υλοποιήσουν σταδιακά εντός του 2014. Η ανταγωνιστικότητα θα ενισχυθεί περαιτέρω με μεταρρυθμίσεις της αγοράς ενέργειας, όπως ο εξορθολογισμός των τιμολογιακών πολιτικών για να εξασφαλιστεί η επαρκής ανάκτηση του κόστους και να αποφευχθούν οι συγκαλυμμένες επιδοτήσεις, ο διαχωρισμός της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού σε δύο φορείς πριν από την ιδιωτικοποίηση και η δρομολόγηση ουσιαστικής μεταρρύθμισης της αγοράς φυσικού αερίου. Τέλος, οι αρχές συμφώνησαν να δώσουν νέα ώθηση στην ιδιωτικοποίηση άλλων εταιρικών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων που θα εξασφαλίσουν αναγκαία χρηματοδότηση για το κράτος, με ταυτόχρονη αποδέσμευση των επενδύσεων.»

Και φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε: «Οι αρχές δεσμεύονται να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι οι τράπεζες θα παραμείνουν υγιείς και επαρκώς κεφαλαιοποιημένες και ότι θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν την οικονομική ανάκαμψη. Επισημαίνουμε τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων ακραίων καταστάσεων (stress tests) και τις συναφείς εκτιμήσεις κεφαλαιακών αναγκών της Τράπεζας της Ελλάδος.»
Με άλλα λόγια η κυβέρνηση πέτυχε να της αναγνωρίσουν ένα ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα προκειμένου να τάξει λαγούς με πετραχήλια σε διάφορα κοινωνικά στρώματα και έδωσε όλα τα άλλα. Νέες φορολογικές επιδρομές εναντίον των νοικοκυριών, άνοιγμα των εγχώριων αγορών στην αυθαιρεσία, στα χαμηλού κόστους και ποιότητας προϊόντα των πολυεθνικών, διάλυση σε ότι έχει απομείνει από την εργατική νομοθεσία, το τσάκισμα της ΔΕΗ και της αγοράς ενέργειας έτσι ώστε η χώρα να πάψει να διαθέτει ενιαίο σύστημα παραγωγής και διακίνησης ενέργειας, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και γενικά του ξεπουλήματος κάθε λογής περιουσιακών στοιχείων και φυσικά συνέχιση της χρηματοδότησης των «συστημικών» τράπεζες από τον κρατικό κορβανά κατά πώς κρίνει το ευρωσύστημα.
Για άλλη μια φορά χάσαμε στην μοιρασιά του Χότζα. Η κυβέρνηση παρέδωσε τα πάντα στην τρόικα και κράτησε το πρωτογενές πλεόνασμα. Θα ήθελα, ειλικρινά, να δω πώς θα εμφανίσουν πρωτογενές πλεόνασμα Γενικής Κυβέρνησης, όταν επίσημα η Eurostat και η ΕΚΤ στα πρώτα τρία τρίμηνα εμφανίζουν πρωτογενές έλλειμμα της τάξης των 17 δις ευρώ, ή 12,4% του ΑΕΠ για το 2013, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης της ίδιας περιόδου ανέρχεται σε 22,6 δις ευρώ, ή 16,5% του ΑΕΠ. Πώς είναι δυνατόν να εξαφανίσουν τα ελλείμματα αυτά στο τέταρτο τρίμηνο; Μόνο με μαγικά.
Ξέρουμε πολύ καλά πόσο μεγάλοι απατεώνες είναι, αλλά αυτό ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Η στάση της κυβέρνησης θυμίζει την αποστροφή του Τζορτζ Χόρτον, προξένου των ΗΠΑ στη Σμύρνη την εποχή της καταστροφής που διαπίστωνε μια διαχρονική αλήθεια για το ελληνικό πολιτικό σύστημα: «Είναι απίστευτο – αδιανόητο θα έλεγα – μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι Έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μία εβδομάδα παραπάνω: μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους ή και ανθρώπινες ζωές προκειμένου να κρατηθούν στην κυβέρνηση.»[1]
Φανταστείτε λοιπόν τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι κυβερνώντες σήμερα προκειμένου να μην υποστούν την συντριβή που έρχεται. Μην πιστεύεται τις δημοσκοπήσεις. Η ΝΔ υστερεί ήδη 15 ποσοστιαίες μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η ψαλίδα μεγαλώνει. Μόλις και μετά βίας πιάνει το 15%. Όσο για το ΠΑΣΟΚ ξεχάστε το. Φανταστείτε λοιπόν τι είναι ικανή να κάνει η συμμορία που κυβερνά προκειμένου να μην χάσει την εξουσία. Τι είναι ικανή να αποδεχτεί και να προσυπογράψει προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία, έστω και με ανοιχτό πραξικόπημα. Με τις πλάτες πάντα του εξωτερικού παράγοντα.
Η ιδιοτέλεια των κυβερνώντων στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την εθελοδουλία τους απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις αποτέλεσε ανέκαθεν ένα εκρηκτικό μείγμα που καταδίκασε την χώρα στην οπισθοδρόμηση και σε καθεστώς προτεκτοράτου. Παλιά μας στοίχισε μια μικρασιατική καταστροφή, σήμερα θα μας στοιχίσει πολύ περισσότερα. Την ίδια την πατρίδα μας.

________________________________________________________________

[1] Τζορτζ Χόρτον, Αναφορικά με την Τουρκία, Αθήνα, 1992, σ. 33.

Η υποδούλωση της Ελλάδας, το success story της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η υποδούλωση της Ελλάδας, το success story της Ευρωπαϊκής Ένωσης

&& ΕΠΑΜ www.facebook.com/metopo &&

της Κατερίνας Μουτσάτσου

Στην Ελλάδα, από τις 6 Μαϊου 2010, έχει γίνει συνταγματικό πραξικόπημα. Με τη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη με την Τρόϊκα των ξένων δανειστών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), η Ελλάδα παρέδωσε την κυριαρχία της “άνευ όρων κι αμετάκλητα”, παραιτούμενη του δικαιώματός της από κάθε είδους “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας” – μια χώρα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να ασκήσει “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας”, αυτό φροντίστηκε να αρθεί στο παράρτημα της συμφωνίας.

Τίποτε από όλα αυτά δεν δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ, είτε ελληνικά, είτε διεθνή. Αποκαλύφθηκε μήνες ολόκληρους αργότερα από ελάχιστες φωνές. Ακόμα και σήμερα, το γεγονός αυτό ή αποκρύπτεται, αποσιωπείται συστηματικά, ή αναφέρεται ελάχιστα. Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε μέσο, μπλογκ, ή άτομο που προσπαθεί να εκφράσει ελεύθερη φωνή στη καλύτερη των περιπτώσεων αυτολογοκρίνεται, λογοκρίνεται ή γελοιοποιείται… στη χειρότερη στοχοποιείται, απειλείται (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η ζωή του), δικάζεται.

Η δανειακή σύμβαση δεν έφτασε ποτέ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε βέβαια ψηφίστηκε από αυτό. Από τότε, οι άμεσες συνέπειες, εκτός του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, είναι οι καθημερινές παραβιάσεις του συντάγματος σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσει κανείς: “Δεν προλαβαίνουμε να διαβάζουμε αντισυνταγματικούς νόμους”, δήλωσαν πρόσφατα μέλη του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών. Η ίδια η Δικαιοσύνη φαίνεται πως είναι ύπο δίωξη, αφού η ασκησή της παρεμποδίζεται και διώκεται.

Σαν σύγχρονοι κατακτητές, μια αλαζονική “Τρόϊκα” – μετάφραση: κατακτητές, σφετεριστές, τραμπούκοι, “επίτροποι” ή υπάλληλοι ξένων συμφερόντων – καταλαμβάνουν όλων των ειδών τα πόστα σε υπουργεία, οργανισμούς, δήμους, επιβάλλουν πολιτικές, υπαγορεύουν κάθε νόμο, διάταγμα, τροπολογία, “αγοράζοντας” εγχώριους τοπικούς άρχοντες (που δημόσια, ανοιχτά, και ξεδιάντροπα ομολογούν το ξεπούλημα τους), ενώ συγχρόνως δυσφημούν συστηματικά μια ολόκληρη χώρα και το λαό της στην υπόλοιπη υφήλιο.

Και η ειρωνεία; Όλα αυτά γίνονται στο όνομα “περισσότερης Ευρώπης”, “Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας”, στο όνομα της “αλληλεγγύης”, αλλά και των “business”, και “των αγορών”. Όλα αυτά γίνονται “για να μπει η Ελλάδα και πάλι στο σωστό δρόμο”. Ποιόν δρόμο είπατε;

Σύμφωνα με τους κυβερνήτες της ΕΕ και τα τοπικά εκτελεστικά όργανα τους – μετάφραση: δυνάστες – “ακόμα κι αν η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο” – μετάφραση: έχει καταστραφεί – “πρέπει να κάνει περισσότερα”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει με το πρόγραμμα ιδιωτικοποποιήσεων”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει στο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις”. “Οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους”. Διαβάζει ή ακούει κανείς να ξεστομίζονται τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Ναυτία σκέτη.

Ο διορισμένος υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ανακοίνωσε πρόσφατα σχεδόν με περηφάνια, οτι όποιος χρωστάει πάνω από 5000 Ευρώ στο δημόσιο θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Με την πάγια και άνευ όρων υποστήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης – τα οποία ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι ενώ χρωστούν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια δεν διώκονται σχεδόν ποτέ – οι Έλληνες υφίστανται όχι μόνο αδιάκοπο εκφοβισμό, αλλά και μια μορφή συνεχούς βασανιστήριου δια μέσω της χωρίς τέλος καταχρηστικής φορολογίας. Και να’ταν μόνο αυτό; Έχει χυθεί αίμα. Άνθρωποι αυτοκτωνούν, άνθρωποι πεθαίνουν, το δικαίωμα τους στην ιατρική περίθαλψη καταργείται, οικογένειες καταστρέφονται, διαλύονται, αποχωρίζονται. Η οικονομία και οι παραγωγικές δομές υφίστανται περαιτέρω καταστροφή. Βασικά ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Απελπισμένοι, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στον “Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της”, έχει θεωρητικά ως βασική εντολή της τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ έχει θεσπίσει δικαστήρια στα οποία οι πολίτες ενός έθνους μπορούν να προσφέυγουν εάν παραβιάζονται τα δικαιώματα τους. Ωστόσο, τείνει να υπερασπίζεται βροντόφωνα τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο σε μέρη του κόσμου που σχετίζονται – κυρίως αν όχι αποκλειστικά – με δικά της στρατηγικά συμφέροντα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα. Σε ποιο δικαστήριο ακριβώς πρέπει να απευθυνθούν οι πολίτες της Ελλάδας για την παραβίαση των δικών τους δικαιωμάτων και για το αίμα που έχει ήδη χυθεί;

Το δόλιο σχήμα των πολιτικών της ΕΕ σε συνεργασία με τα ΜΜΕ είναι πλέον κατάφωρο, και υιοθετεί διάφορες προσεγγίσεις που συμπεριλαμβάνουν κατοχή της χώρας, δυσφήμιση, συκοφάντιση, εξαπάτηση, εκβίαση, μέχρι και δήθεν απειλές: “Αν δε συμμορφωθεί η Ελλάδα, θα αναγκαστούμε να την πετάξουμε εκτός Ευρώ.” Δήθεν τάχα μου…

Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται εξαναγκαστικά, χάρη στη συμβολή “συνεργάσιμων” Ελληνικών κυβερνήσεων, και πολιτκών υπαλλήλων. Η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων γίνεται ολοένα και πιο συχνή, ενώ το κλείσιμο δρόμων και μέσων μαζικής μεταφοράς για να περιοριστεί η ανίσταση των πολιτών, είναι σύνηθες φαινόμενο. Κάτοικοι περιοχών που ανησυχούν για την ολοκληρωτική καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος τους από ιδιωτικά συμφέροντα, όχι μόνο υφίστανται συστηματικά ρίψη χημικών από ομάδες καταστολής, αλλά κατηγορούνται μέχρι και για “σχημαστισμό εγκληματικής οργάνωσης”. Άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τον ξαφνικό τριαπλασιασμό των τιμών των διοδίων που καθιστά το δικαίωμα στην ελευθερία της μετακίνησης πρακτικά αδύνατο συλλαμβάνονται, και δήμαρχοι που διαδηλώνουν στο πλευρό τους φυλακίζονται. Τελευταία η αστυνομία κάνει αισθητή την παρουσία της και στα σχολεία, ενώ μαθητές οδηγούνται στο τμήμα και ανακρίνονται: “Τι ψηφίζουν ο πατέρας σου και η μητέρα σου; Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου; Πώς είναι τα οικονομικά σας; Ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις των καθηγητών σου στο σχολείο; Ποιοι από τους καθηγητές σου ήταν υπέρ της απεργίας που κάνατε; Γιατί το κάνετε; Σας παρακίνησαν καθηγητές ή πολιτικό κόμμα;»

Τέλος, ναζιστικά κόμματα, ακόμα και αν παρουσιάζονται λεκτικά ως απειλή σε Ελλάδα και Ευρώπη, προωθούνται εσκεμμένα και κατ’εξακολούθηση σε όλους τους τομείς από ΜΜΕ, δήθεν δημοσκοπήσεις, και πολιτικούς. Αυτή η απειλή που οι πολιτικοί τόσο αρέσκονται να προσποιούνται οτι καταδικάζουν, καλλιεργείται συστηματικά έτσι ώστε να περιορίζει, να τρομοκρατεί, και άρα να ελέγχει τους πολίτες. Σσσ… Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι φασίστες αλληλοστηρίζονται διακριτικά. Πόσο βολικό…

Ας μη γελιόμαστε. Όλα τα παραπάνω απορρέουν από συγκεκριμένες πολιτικές που υπαγορέυει η ΕΕ, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται οτι “ο αρχικός στόχος επετεύχθη” – μετάφραση: η υποδούλωση της Ελλάδας επετεύχθη. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μέλος της ΕΕ που μεταμορφώνεται σε δουλοπαροικία χρέους. Αν το σχέδιο πετύχει, θα εφαρμοστεί και αλλού στην Ευρώπη – μετάφραση: παντού στην Ευρώπη- ειδικά όταν τα τοπικά διορισμένα πολιτικά όργανα “συνεργάζονται”.

Αυτό που βιώνουν οι Έλληνες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι όντως μια μετάβαση στη δουλεία. Αυτή, ενορχηστρώθηκε με τέτοιο τρόπο που ήταν, και εξακολουθεί να είναι, δύσκολο για τους πολίτες να διακρίνουν τι έμελλε να πάθουν. Λαμβάνοντας υπ’όψιν και το οτι οι πολίτες στην πλειοψηφία τους λαμβάνουν κατευθυνόμενη και παραποιημένη πληροφόρηση – μετάφραση: προπαγάνδα – καταλαβαίνει κανείς πόσο εύκολο γίνεται για το κατεστημένο να χειριστεί, να χειραγωγήσει, να υποτάξει, να τρελλάνει και να σκλαβώσει τον πολίτη. Δε χρειάστηκε ποτέ να κηρυχθεί ανοιχτά πόλεμος. Λίγη ξένη “τεχνογνωσία”, και καθημερινοί βομβαρδισμοί από τα εγχώρια ΜΜΕ ήταν υπεραρκετά.

Για τους προσφέροντες την “τεχνογνωσία”, η γνώμη ενός ολόκληρου λαού περισσεύει. Μόνο με την αργή ψυχολογική, και φυσική αποδυνάμωση – ακόμα και εξόντωση – του τελευταίου θα επιτευχθεί η ολοκλήρωση του “προγράμματος” – μετάφραση: μόνο όταν ο φυσικός πλούτος της χώρας, η δημόσια περιουσία, η ιδιωτική περιουσία, όλων η περιουσία, αρπαχθούν και γίνουν απόλυτο αντικείμενο εκμετάλλευσης, θα ικανοποιηθούν οι ξένοι επίτροποι και οι τοπικοί συνεργάτες, και θα θεωρήσουν οτι “το πρόγραμμα”… έχει ολοκληρωθεί.

Σκλάβος: αυτός που αγνοεί τα δικαιώματα του, τη διεκδίκηση, και την εξάσκηση τους.

Φαίνεται πως για να κατανοήσει κανείς την ιστορία της νεότερης Ελλάδας πρέπει να ενσκύψει στην ιστορία του χρέους της. Παρόλ’αυτά δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτή επί του παρόντος, αλλά θα αναλύσουμε την κατάσταση ως έχει… αφού σήμερα, και άλλες χώρες της Ευρώπης με διαφορετική ιστορία χρήζουν παρόμοιας μεταχείρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες είναι υπερχρεωμένη. Οι “Ευρωπαίοι εταίροι” “βρίσκονται στο πλευρό της” για να να παράσχουν “τεχνογνωσία”, και να κάνουν “ό,τι περνάει από το χέρι τους” για να την “βοηθήσουν”, εφαρμόζοντας όμως “οικονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” μέσα από μια αυστηρά οικονομική και χρηματοοικονομική προσέγγιση. Και παρόλο που η οικονομική και χρηματοοκονομική τους αυτή προσέγγιση έχει αποτύχει παταγωδώς – όπως άλλωστε έχουν αποδεχτεί και οι ίδιοι περιστασιακά – εξακολουθούν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές, αφού στην πραγματικότητα η “αποτυχία” αυτή είναι ακριβώς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο πιο πολύ απαξιώνονται όλοι οι τομείς της χώρας, και όσο πιο πολύ υποφέρουν οι άνθρωποί της τόσο το καλύτερο. Για άλλη μια φορά, ο λαός “περισσεύει”.

Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτό που συγκεκριμένα συμφέροντα οδήγησαν και οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης να πιστεύει παραπλανώντας την, στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου το χρέος μιας χώρας δεν λύνεται μέσα σε πλαίσια οικονομικά, αλλά νομικοπολιτικά. Το πλαίσιο για τέτοιου είδους δράσεις υπάρχει, και συζητείται στο δημόσιο διεθνές δίκαιο από τη Διάσκεψη της Χάγης του 1907.

Στη μεταπολεμική περίοδο, το πλαίσιο αυτό αποτέλεσε απαράβατη αρχή στο διεθνές δίκαιο: κάθε άσκηση βίας κατά οποιοδήποτε κράτους που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το εξωτερικό του χρέος είναι απαγορευτική. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται με σαφήνεια στο θέμα του εξωτερικού χρέους ενός κράτους, και τη σχέση του με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το χρέος μιας χώρας που καλείται να πληρωθεί με τον ιδρώτα και τον μόχθο ενός λαού μπορεί να κηρυχθεί καταχρηστικό, και ως εκ τούτου παράνομο.

Σήμερα η ίδια η νομιμότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης φαίνεται να είναι υπό αμφισβήτηση, όπως υπό ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση είναι και αυτή της “Τρόϊκας” και των “επιτρόπων” που εγκατεστημένοι μόνιμα στη χώρα αποφασίζουν και διατάσσουν. Όλοι αυτοί δρώντας σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, με τη συμβολή των ΜΜΕ, κάνουν “ότι περνάει από το χέρι τους” για να καταστρέψουν όχι μόνο ολόκληρη τη χώρα – αυτό το έχουν καταφέρει – αλλά την ίδια τη συνοχή ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το τελευταίο, έχουν αποτύχει. Παταγωδώς.

Όσο κι αν η Ελληνική Κυβέρνηση και η ΕΕ προωθούν ή χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή για εκφοβισμό της Ελληνικής κοινωνίας… Όσες ψυχροπολεμικές ρητορικές “ακροδεξιών και ακροαριστερών στοιχείων” κι αν χρησιμοποιούνται κατά κόρον, για να στρέψουν τους πολίτες τον έναν ενάντια στον άλλον… Όσες δήθεν “τρομοκρατικές” πράξεις, ή πραγματικές πράξεις βίας και να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα οτι η κοινωνία είναι σε αποσύνδεση… Όσο κι αν το “διαίρει και βασίλευε” βασιλεύει στην Ελλάδα του σήμερα, προσπαθώντας να διχάσει την ελληνική κοινωνία… η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα παραμένει δυνατή. Όσο δε ο στόχος των πολιτικών αυτών γίνεται πιο εμφανής, τόσο περισσότερο ενισχύεται η ανάγκη για αλληλεγγύη και σύμπνοια μεταξύ των πολιτών.

Βλέπετε οι Έλληνες έχουν καταλάβει οτι μόνο μια καλά συγκροτημένη κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και καταστροφές, και οτι η απόπειρα που πραγματοποιείται έτσι ώστε να καταστραφεί ο ιστός της κοινωνίας, γίνεται μόνο και μόνο για να περάσουν και να εφαρμοστούν συγκεκριμένες καταστροφικές πολιτικές. Οι πολίτες φαίνεται πια πως δεν περιφρονούν μόνο θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα, αλλά ολόκληρο το πολιτισκό σύστημα, το οποία δείχνει πως προτιμά την ύπαρξη μιας μη-κοινωνίας, μιας κοινωνίας διχασμένης οπού ο καθένας βρίσκεται αποσπασμένος από το σύνολο, μόνος, ανήμπορος, και φοβισμένος. Στην τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν, Inside Llwyn Davis, ο ήρωας λέει: “ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο είδη ανθρώπων: σε εκείνους που χωρίζουν τον κόσμο σε δύο είδη ανθρώπων, και…” – τα λόγια του διακόπτονται από την αποστομωτική συμπλήρωση-ερώτηση της φίλη του – “… Και τους χαμένους;”

Χαμένοι; Σε καμία περίπτωση. Όταν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πραγματικά συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής αυτού του ακήρυχτου πολέμου, δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει απαθές.

«Κανένας δεν είναι πιο απελπιστικά υπόδουλος από αυτόν που λανθασμένα πιστεύει ότι είναι ελεύθερος”. (Johann Wolfgang von Goethe.) Στην Ελλάδα, οπου η προπαγάνδα και οι ψευδείς πεποιθήσεις σιγά-σιγά συνθλίβονται, δεν πιστεύει πλέον κανείς πως είναι ελεύθερος. Με την εξαίρεση των “χαμένων” κυβερνώντων, και των επιδοτούμενων από την ΕΕ υπηρετών τους, η ελληνική κοινωνία αρχίζει και νιώθει για τα καλά ότι έχει υποδουλωθεί.

Η αντίσταση είναι θέμα χρόνου.

Δημήτρης Καζάκης στο Αμφιθέατρο Δραμηνών(Διοικητήριο). Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014 .

Η μετάβαση στο Εθνικό Νόμισμα –

Οι πρώτες 100 ημέρες κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου

Εκστρατεία ενημέρωσης σε όλη την Ελλάδα

 Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο προχώρησε στην εκπόνηση λεπτομερούς

 Προγράμματος μιας κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου  και το παρουσιάζει:

στις 19 Μαρτίου στη Δράμα, στο Αμφιθέατρο Διοικητηρίου στις 19.00 μ.μ.

με ομιλητή το Γ.Γ. του Ε.Πα.Μ Δημήτρη Καζάκη

Για μια ακόμα φορά το Ε.Πα.Μ. πρωτοπορεί. Απέναντι στα ιλουστρασιόν προγράμματα - ευχολόγια των άλλων, επεξεργασμένα από στρατιές επαγγελματιών επικοινωνιολόγων, που επί της ουσίας δεν δεσμεύουν κανέναν και για τίποτα, εμείς αντιπαραθέτουμε τη δική μας πολιτικά άρτια και επιστημονικά τεκμηριωμένη -και γι’ αυτό απολύτως δεσμευτική- πρότασή μας, για το πώς θα περάσουμε σε Εθνικό Κρατικό νόμισμα. 

Επεξεργασμένη σε βάθος, σε απόλυτη συνέπεια των ιδρυτικών αρχών του Μετώπου, δεν μένει στην ανάλυση του τι συμβαίνει και τι προτείνει για να αλλάξουν τα πράγματα σε μια αληθινά προοδευτική κατεύθυνση για την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, αλλά συνθέτει λεπτομερώς και βήμα το βήμα το πώς! Επειδή υπάρχει η λύση και είναι η μοναδική.

Ας είμαστε όλες και όλοι εκεί! Με τα ερωτηματικά, τις όποιες ενστάσεις και διαφορετικές ακόμα απόψεις μας. Επιτέλους να συζητήσουμε και την "άλλη" άποψη, που αντικειμενικά θέτει τα μεγάλα  ερωτήματα:

Είναι δυνατόν να μιλάμε για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία μέσα στην ευρωζώνη, χωρίς δηλαδή να μπορούμε να χαράξουμε εθνική νομισματική πολιτική;     

Μπορούμε να τα βάλουμε με την παγκόσμια αγορά, με τις πολυεθνικές, με το ΔΝΤ,  την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2014

Ε.Πα.Μ. Δράμας
(http://epam-drama.blogspot.gr)

(e-mail: epam.drama@gmail.com)