Επαναζιστικοποίηση της Ευρώπης.

Στην Ουκρανία και αλλού επαναλαμβάνεται το σκηνικό του μεσοπολέμου με την ανοχή και την στήριξη του ναζισμού από τη δυτική ελίτ. Μετά την "αποκρατικοποίηση" της Κύπρου, σειρά έχει η Ελλάδα με περεταίρω εξαθλίωση, επιβολή στρατού κατοχής και γκρίζες ζώνες τύπου Ίμια.

Μήπως βρισκόμαστε στις παραμονές ενός νέου ολοκληρωτικού πολέμου στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο; Ας δούμε τα δεδομένα. Για πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έχουμε σε χώρα της Ευρώπης, την Ουκρανία, ένα καθεστώς που στηρίζεται στην ένοπλη βία καθαρόαιμων ναζί. Το Κίεβο είναι πόλη φάντασμα όπου περιπολούν ορδές ναζί του κόμματος Σβόμποντα, και του Πράβι Σέκτορ. Μαζί με κάθε λογής απόβρασμα του υποκόσμου συγκροτούν ομάδες και εισβάλουν σε κτήρια, λεηλατούν, πυρπολούν και απαγάγουν κατά το δοκούν. Όλα στο όνομα της αποκατάστασης της «έννομης τάξης» και της δίωξης των οπαδών του προηγούμενου καθεστώτος.

Το υπό κατάληψη Δημαρχείο του Κιέβου έχει γεμίσει με ρατσιστικά σύμβολα και σημαίες της Ομοσπονδίας των Νοτίων Πολιτειών των ΗΠΑ που πολέμησαν υπέρ της δουλείας. Οι «διαδηλωτές» καταστρέψανε και βεβήλωσαν τα μνημεία που δόξαζαν τους ήρωες που πολέμησαν εναντίον των ναζί. Στη θέση τους κυματίζουν σημαίες των SS και ρατσιστικά σύμβολα. Οι χαιρετισμοί Sieg Heil και το σύμβολο της ναζιστικής Wolfsangel έχουν γίνει πια κάτι το κοινότυπο στην πλατεία Μαϊντάν, και οι ναζιστικές δυνάμεις έχουν ήδη δημιουργήσει «αυτόνομες ζώνες» μέσα και γύρω από το Κίεβο.

Από το περασμένο Σάββατο που έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση ο Γιανούκοβιτς, οι εκπρόσωποι της ΕΕ και των ΗΠΑ πάσχιζαν να στήσουν μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει την ολοκληρωτική καταστροφή της Ουκρανίας, υπό τις οδηγίες του ΔΝΤ και της ΕΕ, αλλά χωρίς να είναι εμφανής η παρουσία των ναζί στην σύνθεσή της. Οι διαπραγματεύσεις τελικά κατέληξαν μετά από 4 ημέρες και η πρώτη κυβέρνηση ανοιχτής πολιτικής συγκυβέρνησης των εκλεκτών του παγκόσμιου χρηματιστικού καρτέλ με τους ναζί είναι γεγονός σε ευρωπαϊκό έδαφος 85 χρόνια μετά τον μεσοπόλεμο.

Μαφιόζοι και ναζί στο "τιμόνι" της Ουκρανίας

Οι εκλεκτοί της Δύσης ανέλαβαν την πρωθυπουργία, τα οικονομικά υπουργεία και την διπλωματία, ενώ οι ναζί την δικαιοσύνη, τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τις μυστικές υπηρεσίες. Ο Αρσένι Γιατσένιουκ που έχει διατελέσει υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών στην Ουκρανία επί Τιμοσένκο και ο οποίος εμφανίστηκε ως ηγέτης των διαδηλώσεων στο Κίεβο ήταν η επιλογή των ΗΠΑ και της ΕΕ για μεταβατικός πρωθυπουργός της χώρας μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών τον Μάιο.

Ο κύριος αυτός, όπως και η κυρία Τιμοσένκο, ανήκουν σ’ ένα μικρό κύκλο ολιγαρχών της Ουκρανίας που συσσώρευσαν τρομακτικά προσωπικά πλούτη από τις πολιτικές εκποίησης της χώρας που επέβαλε μετά το 1994 το ΔΝΤ. Οι διασυνδέσεις τους φτάνουν μέχρι την μαφία και το οργανωμένο έγκλημα που όλα τα χρόνια της «οικονομικής προσαρμογής» της Ουκρανίας άνθησε κυρίως μέσω του εμπορίου λευκής σαρκός.

Από το ίδιο κύκλωμα εμπορίου που φαίνεται να πλούτισαν και οι ηγέτες των ναζιστικών κομμάτων, αλλά και στρατολόγησαν τον κύριο όγκο των οπαδών τους. Σε πολύ λίγο το εμπόριο αυτό για την Ουκρανία θα είναι ότι για το κατεχόμενο Αφγανιστάν το εμπόριο του οπίου.

Άξιος λοιπόν πρωθυπουργός για μια χώρα που προορίζεται για τα κρεματόρια. Άλλωστε ο ίδιος με αφορμή την δήθεν ανάδειξή του από το συμβούλιο των κινημάτων της πλατείας Μαϊντάν, δήλωσε στο BBC (Καθημερινή, 26/2) τα εξής: «Πρόκειται να λάβουμε εξαιρετικά αντιλαϊκά μέτρα καθώς η προηγούμενη κυβέρνηση και ο προηγούμενος πρόεδρος ήταν τόσο διεφθαρμένοι που η χώρα βρέθηκε σε απελπιστικά δεινή οικονομική κατάσταση. Βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής κι αυτή είναι μια κυβέρνηση αυτοχείρων. Οπότε καλωσήρθατε στην κόλαση…»

Για το υπουργείο Οικονομικών προτάθηκε ο Ολεξάντερ Σλάπακ, πρώην υπουργός Οικονομικών και αναπληρωτής επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας, που ιδρύθηκε από τους Αμερικανούς και το ΔΝΤ το 1992. Η δημοσιογράφος Τετιάνα Τσορνοβόλ, η οποία έγινε γυναίκα-σύμβολο των διαδηλωτών, καθώς είχε ξυλοκοπηθεί από αγνώστους νωρίτερα φέτος μαζί με τον Ντμίτρο Μπουλάτοφ, αναμένεται να τοποθετηθούν στο Γραφείο Διαφάνειας και στο υπουργείο Νεολαίας και Αθλητισμού, αντίστοιχα. Όμως για τη θέση του επικεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφάλειας και άμυνας προτείνεται ο γνωστός για τα ναζιστικά του φρονήματα Αντρέι Παρούμπιγιε, ενώ υπουργός Εσωτερικών ανέλαβε ο Αρσεν Αβάκοφ επίσης γνωστός ναζί.

Το "πρόγραμμα" της νέας κυβέρνησης

Οι πρώτοι νόμοι του νέου καθεστώτος που δόθηκαν στη δημοσιότητα επιβεβαιώνουν τη διολίσθηση της χώρας σε ναζιστικά πρότυπα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους βάζουν στο στόχαστρο το κομμουνιστικό κόμμα της χώρας, τις μειονότητες, αποποινικοποιούν τη ναζιστική προπαγάνδα και τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά μέλη του Πράβι Σέκτορ και του Σβόμποντα.

Χαρακτηριστικά μερικοί από τους νέους νόμους:

• Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας, με το πρόσχημα ότι υποστήριζε το Κόμμα των Περιφερειών του Γιανούκοβιτς.

• Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής με σκοπό την αποκατάσταση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων σε ντόπιους και ξένους γόνους των παλιών αριστοκρατικών οικογενειών, κ.ά.

• Κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε τη ναζιστική προπαγάνδα όπως και κάθε εκδήλωση ρατσισμού. Έτσι η Ουκρανία είναι η πρώτη χώρα μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο η οποία δεν θα τιμωρεί εγκληματικές πράξεις από ρατσιστικά κίνητρα.

• Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων» όπου θα δοξάζονται όσοι πολέμησαν στα Ουκρανικά SS, ή στο πλευρό των Γερμανών ναζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

• Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών με σκοπό την διάλυση του όποιου προνιακού και κοινωνικού κράτους είχε απομείνει στην Ουκρανία.

• Σχέδιο ψηφίσματος για απόδοση τιμών στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των ειρηνικών διαδηλώσεων, έστω κι αν ευθύνονται για δολοφονίες αθώων.

• Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του ηγετικού στελέχους του ναζιστικού κόμματος Σβόμποντα στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα. Ενώ προωθείται η αντικατάσταση όλων των εισαγγελέων και δικαστών της χώρας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εισβολή της «Ρωσοεβραϊκής μαφίας» στο Ουκρανικό κράτος, σύμφωνα με το Σβόμποντα.

• Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας με σκοπό την ενίσχυση των δικτατορικών εξουσιών του σύμφωνα με την αρχή του Führerprinzip της Γερμανίας του μεσοπολέμου.

• Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό μέλους του ακροδεξιού κόμματος UDAR, που φέρεται να χρηματοδοτείται απευθείας από την Γερμανία, ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας. Το συγκεκριμένο κόμμα είναι γνωστό για τις σχέσεις του με τον υπουργό εξωτερικών της Γερμανίας Βέστερβελε, όπως και τον Γερμανό πρέσβη στην Ουκρανία, οι οποίοι βρέθηκαν από τις αρχές των ταραχών στο πλάι των «διαδηλωτών» του στο Κίεβο.

• Σχέδιο απόφασης για την διάλυση των υφιστάμενων σωμάτων ασφαλείας και απόλυση από την υπηρεσία των μελών τους. Στη θέση συγκροτούνται νέα κατά πρότυπο των μονάδων κρούσης των «διαδηλωτών» και προσλαμβάνονται αποκλειστικά μέλη τους που ήταν σχεδόν αποκλειστικά από τα ναζιστικά κόμματα.

• Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, Ρουμανικά, Ουγγρικά και Ελληνικά. Οι εθνότητες αυτές βρίσκονται ήδη υπό διωγμό στην Ουκρανία, αντιμετωπίζοντας άγριους ξυλοδαρμούς, εισβολές στις δουλειές και τα σπίτια τους, κάθε λογής απαγορεύσεις, κοκ. Στόχος της τρομοκρατίας που ασκείται σε Ρώσους, Ρουμάνους, Ούγγρους και Έλληνες είναι ο εξαναγκασμός τους σε φυγή από την χώρα.

Τα υπολείμματα του Ευρωπαϊκού ναζισμού στη δούλεψη της δύσης

Η ανοιχτή πολιτική συμμαχία των ναζί με τους εκλεκτούς της χρηματιστικής ολιγαρχίας στις ΗΠΑ και την ΕΕ, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Ούτε το γεγονός ότι τα ναζιστικά κόμματα εμφανίζονται ως αντίθετα στην παγκοσμιοποίηση και στα όργανά της. Ο ναζισμός ήταν και παραμένει μια από τις φυλετικές, ρατσιστικές ιδεολογίες της παγκοσμιοποίησης. Ευαγγελίζεται την αποδόμηση των σύγχρονων εθνών, που βασίζονται στην κυριαρχία των λαών και υποστηρίζει την αναδόμησή τους σε φυλετική βάση. Η «καθαρότητα της φυλής» αντικαθιστά το εθνικό και λαϊκό συμφέρον κι επομένως είναι ένα πολύτιμος σύμμαχος για τον σημερινό οδοστρωτήρα των παγκόσμιων αγορών, οι οποίες αντιμετωπίζουν την άσκηση εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας ως το μέγιστο εμπόδιο στον επεκτατισμό τους.

Η σύνδεση αυτή διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας και ναζισμού αρχίζει να εμφανίζεται, όλως περιέργως, και στην Ουγγαρία όπου το επιτόπιο ναζιστικό κόμμα Jobbik Magyarországért mozgalom, το οποίο στις εκλογές του 2010 πήρε το 16,7% των ψήφων, είναι κάτι ανάλογο με τους Ουκρανούς ομοϊδεάτες του. Πρόκειται για νοσταλγούς του προπολεμικού ναζιστικού καθεστώτος του Χόρτι, το οποίο υπήρξε ένα από τα πιο σκληρά και αιματοβαμμένα καθεστώτα του προπολεμικού ναζισμού. Ο ακιδωτός σταυρός σε κόκκινο φόντο, που συνιστούσε το σύμβολό του Ουγγρικού ναζισμού, κυμάτιζε και στις διαδηλώσεις της Ουκρανίας στην πλατεία Μαϊντάν.

Τελευταία όλο και πιο συχνά αξιωματούχοι εξ ΗΠΑ και ΕΕ φέρεται να συναντιόνται στην Ουγγαρία με την ηγεσία του εν λόγω ναζιστικού κόμματος, που στρατολογεί από τον υπόκοσμο, αλλά χρηματοδοτείται από συγκεκριμένους βαρόνους του τραπεζικού καρτέλ στην Ουγγαρία. Η επιβολή από τον πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν το 2010 έκτακτης κεφαλαιακής εισφοράς στους βαρόνους του τραπεζικού καρτέλ προκειμένου να μην πάρει επιπλέον μέτρα λιτότητας, όπως απαιτούσε το ΔΝΤ και η ΕΕ, δυσαρέστησε ιδιαίτερα τους ολιγάρχες, οι οποίοι, όχι άδικα, τον θεωρούσαν δικό τους πολιτικό.

Το χειρότερο όμως ήρθε όταν η κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν συμφώνησε στα τέλη του 2013 με την Ρωσία να δανειστεί απ’ αυτήν 10 δις δολάρια στα πλαίσια μιας στρατηγικής συμφωνίας-πακέτο που προβλέπει κάθε λογής οικονομική και πολιτική συνεργασία. Ο Βίκτορ Ορμπάν τυπικά δεν διαφέρει ιδεολογικά από τον Σαμαρά. Ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια. Απλά ο πρώτος δεν είναι τόσο δωσίλογος όσο ο «δικός μας» πρωθυπουργός. Δεν είναι τόσο δωσίλογος πρώτα και κύρια για το προσωπικό του συμφέρον.

Ωστόσο, επειδή τόσο το ΔΝΤ, όσο και η ΕΕ δεν φαίνεται να τον τρομοκρατούν με τις αλλεπάλληλες απειλές τους να συντρίψουν το εθνικό νόμισμα και την οικονομία της Ουγγαρίας, μάλλον ετοιμάζονται για «λύση» τύπου Ουκρανίας. Κι επειδή οι ναζί και τα αποβράσματα που στρατολογούν και εκπαιδεύουν αποδεικνύονται πολύτιμη εφεδρεία σε μια επιχείρηση αποσταθεροποίησης με εκτεταμένες οδομαχίες και συγκρούσεις «διαδηλωτών» σε οικιστικό περιβάλλον, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της ΕΕ ξαφνικά αύξησαν τις επαφές τους με την ηγεσία των Ούγγρων ναζί. Ετοιμάζονται για μια επανάληψη της επιχείρησης που έστησαν στην Ουκρανία; Να δούμε.

Κίνδυνος ευρείας ανάφλεξης

Όποιος σήμερα στην Ελλάδα δεν νιώθει την θερμότητα της φωτιάς που έχει ήδη ανάψει, μάλλον έχει χάσει τις αισθήσεις του. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη φλέγεται από συνεχείς διαδηλώσεις ενός λαού που μπούχτισε να ζει υπό καθεστώς στρατιωτικής κατοχής από δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που προστατεύουν την οργανωμένη μαφία που διοικεί το πολιτικό υβρίδιο που ονομάζουν κράτος. Έχουμε ήδη τραυματίες, αλλά και νεκρούς από τις δυνάμεις καταστολείς, αλλά και από ελεύθερους σκοπευτές που εμφανίστηκαν ξαφνικά, όπως και στο Κίεβο για να δολοφονήσουν τυφλά αθώους.

Μόνο που η σύγκρουση αυτή δεν ελέγχεται από τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ κι επομένως οι αιματηρές διαδηλώσεις, ακόμη και η εμφάνιση ελεύθερων σκοπευτών, δεν αποτελεί είδηση για τα ΜΜΕ. Έστω κι αν πρόκειται μάλλον για τους ίδιους ελεύθερους σκοπευτές που έδρασαν και στο Κίεβο για μερικές ώρες, δολοφονώντας περί τους 20 και ύστερα εξαφανίστηκαν δίχως ίχνος. Ούτε το γεγονός ότι η ΕΕ σκέφτεται να ενισχύσει την στρατιωτική της παρουσία στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη προκειμένου να καταστείλουν τις διαδηλώσεις, αποτελεί σοβαρή είδηση για τα ΜΜΕ.

Ούτε βέβαια και το γεγονός ότι η φωτιά των μαζικότατων διαδηλώσεων μεταδόθηκε και στο Μαυροβούνιο, όπου ο ντόπιος πληθυσμός δεν αντέχει άλλο να είναι δούλος μιας οργανωμένης μαφίας που έχει μετατρέψει τη συγκεκριμένη χώρα σε κρίκο του διεθνούς εμπορίου όπλων, ναρκωτικών και πορνείας. Οι διαδηλώσεις, αν και πολύ πιο μαζικές από εκείνες του Κιέβου, δεν είναι – τουλάχιστον προς το παρών – ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ και την ΕΕ κι επομένως ανάξιες λόγου για τα εγχώρια και διεθνή δίκτυα δήθεν ενημέρωσης. Προς το παρών δρουν παραστρατιωτικές ομάδες, ελεύθεροι σκοπευτές και μονάδες καταστολής της πολιτικής μαφίας στην οποία έχουν εκχωρηθεί τα δήθεν κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

'Ερχεται η σειρά μας;

Πόσο απέχουμε κι εμείς στην Ελλάδα από μια τέτοια κατάσταση; Ο υφιστάμενος κρατικός μηχανισμός σήμερα έχει ολοκληρωτικά ξεχαρβαλωθεί. Μόνο οι εισπρακτικοί μηχανισμοί και η καταστολή έχει απομείνει. Όλα τα άλλα πνέουν τα λοίσθια. Όχι τυχαία, αλλά σκόπιμα. Μιας και στόχος των Γερμανών, Ευρωπαίων και Αμερικανών είναι να οδηγήσουν την χώρα στην πλήρη διάλυση προκειμένου να διαμελισθεί και να εκποιηθεί.

Πώς όμως μπορεί να αποδεχθεί κάτι τέτοιο ο μέσος Έλληνας; Πώς μπορεί να αποδεχθεί εθνικό ακρωτηριασμό; Το παράδειγμα της Κύπρου αποτελεί ένα σοβαρό παράδειγμα. Αν θέλεις να καταλύσεις ένα ολόκληρο κράτος και να το μετατρέψεις σε «κοινότητα» ή «περιφέρεια» τι κάνεις; Το καταστρέφεις οικονομικά και οδηγείς τον πληθυσμό του σε πλήρες βιοποριστικό αδιέξοδο. Αυτό ήδη έχει συντελεστεί στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο.

Ύστερα επενδύοντας στις δυνάμεις του δοσιλογισμού, βάζεις έναν Αναστασιάδη και αυτοανακυρήσσεται από πρόεδρος ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ, σε «κοινοτάρχη» και βάζει τον κόσμο σε δημοψήφισμα για να νομιμοποιήσει μια για πάντα την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από μια «ελληνοκυπριακή κοινότητα». Κι αυτό ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η οικονομική δυσπραγία και το φόβητρο ενός ενδεχόμενου πολέμου θα καταστείλει κάθε αυθεντικά πατριωτικό αίσθημα.

Στην Ελλάδα όμως πώς τα καταφέρνεις; Αφενός κρατώντας στην κυβέρνηση μια παράταξη που έχει ήδη καταρρεύσει πολικά και εκλογικά μέχρις ότου πέσουν και οι τελευταίες υπογραφές προκειμένου να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα στους δανειστές της τρόικας. Κάτι που αναμένεται να γίνει αρχές του καλοκαιριού. Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Κατόπιν, στέλνεις τους λεβέντες του δωσιλογισμού στο εξωτερικό για να διδάσκουν στο Χάρβαντ, ή όπου αλλού, ως διαπρεπείς statesmen. Όπως ακριβώς έγινε και με τον Γ. Παπανδρέου. Κι έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη διακυβέρνηση του τόπου. Μια αντιμνημονιακή διακυβέρνηση, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα και οι συσχετισμοί, που όμως δεν θα θέσει ζήτημα της εκ θεμελίων ανατροπής του καθεστώτος δεσμεύσεων και κατοχής της χώρας. Μια αντιμνημονιακή διακυβέρνηση, η οποία ελπίζει ότι μόνο ή κύρια με την επαναδιαπραγμάτευση θα πετύχει λύσεις.

Δεν θα σταθώ εδώ στο ιστορικό γεγονός, ότι ποτέ και πουθενά, κανενός είδους κυβέρνηση δεν πέτυχε τίποτε το θετικό με διαπραγματεύσεις των σχέσεων υποτέλειας και κατοχής. Δεν υπάρχει ούτε ένα ιστορικό προηγούμενο. Αυτό λέει πολλά για όποιον ξέρει να διδάσκεται από την ιστορία.

Ούτε θα σταθώ στο γεγονός ότι αυτή η νέα κυβέρνηση όσο θα διαπραγματεύεται – εικονικά ή πραγματικά, αδιάφορο – θα αναγκαστεί να επιβάλει την ίδια ή παρόμοια με την ήδη εφαρμοζόμενη πολιτική. Η δικαιολογία είναι απλή: κρατηθείτε μέχρις ότου να καταλήξουμε στις διαπραγματεύσεις. Κι έτσι η χώρα θα βυθίζεται όλο περισσότερο και θα ξεχαρβαλώνεται σε βαθμό πλήρους ακινησίας.

Ολοταχώς για κοσοβοποίηση της χώρας μας

Αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό είναι το εξής ενδεχόμενο. Φανταστείτε ένα εκτεταμένο πολεμικό επεισόδιο στην παραμεθόριο μερικών εικοσιτετραώρων, που είναι πιθανό να προκαλέσει μια ένοπλη συμμορία σαν κι αυτές που έδρασαν και στρατοπεδεύουν στο Κόσοβο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και αλλού, είτε με μια ανταλλαγή σαρωτικών πυρών στην Ελληνοτουρκική μεθόριο. Τι θα συμβεί;

Το πρώτο που θα συμβεί είναι να υπάρξουν θύματα και πρόσφυγες, πολλοί πρόσφυγες ώστε να προκληθεί πανικός στον Έλληνα. Το δεύτερο θα αποκαλυφθεί πόσο ξεχαρβαλωμένη και εντελώς απροστάτευτη είναι η χώρα, χάρις στις πολιτικές διάλυσης της εθνικής άμυνας που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα εκείνες των μνημονίων. Το τρίτο θα προκαλέσει επέμβαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προκειμένου να συνδράμουν στην αποκατάσταση της ειρήνης, ενώ στην πραγματικότητα η εγκατάσταση ξένων δυνάμεων στην παραμεθόριο θα γκριζάρει την περιοχή. Όπως ακριβώς έγινε με τα Ίμια.

Όλα αυτά είναι υποθέσεις εργασίας. Όμως όποιος ξέρει πρόσωπα και πράγματα, αλλά και ξέρει να αναλύει τις καταστάσεις σήμερα, γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι απόλυτα ρεαλιστικές. Ο τρόπος αυτός δεν είναι παρά αυτό που υπέστη η Ελλάδα με τα Ίμια προκειμένου να δημιουργηθούν στην πράξη γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Μόνο που αυτή την φορά το ζητούμενο των γκρίζων ζωνών δεν βρίσκεται στην θαλάσσια επικράτεια της Ελλάδας, αλλά στην εδαφική επικράτεια της Μακεδονίας και της Θράκης κατά προτεραιότητα. Και επιπλέον η αποτρεπτική ισχύ της Ελλάδας σήμερα όχι μόνο δεν συγκρίνεται με εκείνη του 1996, αλλά ουσιαστικά δεν υφίσταται. Χάρις πρωτίστως στις πολιτικές ολοκληρωτικής διάλυσης των ενόπλων δυνάμεων που ακολούθησαν οι εθελόδουλες κυβερνήσεις των μνημονίων.

Ποια κυβέρνηση θα ήταν ιδανική για να υποστεί ένα τέτοιο πολεμικό επεισόδιο; Ποια κυβέρνηση θα ήταν ιδανική για να αποδεχτεί ως τετελεσμένο μια γκρίζα ζώνη; Αν κάτι τέτοιο γινόταν με μια κυβέρνηση παραλλαγής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τότε η κοινωνική εξέγερση θα ήταν αναπόφευκτη. Αν όμως στα πράγματα υπήρχε μια κυβέρνηση αντιμνημονιακή και μάλιστα της αριστεράς, τι θα γινόταν; Μια αριστερή κυβέρνηση που δεν μιλά για κατοχή, απαξιώνει κάθε έννοια πατριωτισμού, δεν θέτει θέμα ανατροπής του πραξικοπήματος που έχει συντελεστεί στην χώρα από τις 6 Μαΐου 2010 μέχρι σήμερα και αρνείται να θέση ως κορυφαίο ζήτημα την κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας της χώρας, είναι η ιδανικότερη για να της στήσουν μια τέτοια πολεμική προβοκάτσια.

Τι θα κάνει; Θα καλέσει σε παλλαϊκή άμυνα; Θα εξοπλίσει τον λαό, ώστε μαζί με τον στρατό να αντιμετωπιστεί κάθε πιθανή επιβουλή; Θα βρεθεί από την πρώτη στιγμή στην παραμεθόριο να συντονίζει τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν και να ενθαρρύνει πληθυσμό και ένοπλες δυνάμεις; Θα ξέρει να διαχειριστεί την κρίση επιτελικά; Θα αποτρέψει με ρηματική διακοίνωσή της την όποια επέμβαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ή θα κάνει ότι έκανε ο Σημίτης στο όνομα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης»;

Δεν μπορώ να γνωρίζω με ποιον τρόπο, ή πιο θα είναι το συγκεκριμένο σενάριο, αλλά μια τέτοια πολεμική προβοκάτσια θα την βιώσουμε στην χώρα, αργά ή γρήγορα. Αυτό για μένα είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Όσο σίγουρο ήταν για μένα ήδη από το 2009 ότι η Ελλάδα έχει υποστεί χρεοκοπία. Είναι η λογική κατάληξη της ελεγχόμενης χρεοκοπίας και κατοχής στην οποία βρίσκεται η χώρα. Όσο επιτρέπουμε να συνεχίζεται η διάλυση της χώρας από τους δανειστές, το ευρώ και την ΕΕ, τόσο πιο κοντά έρχεται το ενδεχόμενο ενός πολεμικού επεισοδίου. Είτε στην κυβέρνηση βρίσκεται μια παραλλαγή των σημερινών μνημονιακών δυνάμεων, είτε μια αντιμνημονιακή δύναμη που δεν θέλει να τα βάλει με το ευρώ και την ΕΕ.

Μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση θα δοθεί η δυνατότητα να στιγματιστεί μια για πάντα η αριστερά με εθνική μειοδοσία επί διακυβέρνησής της. Γιατί βρε παιδιά, μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ έστω κι ένα από τα στελέχη της να έχει τα κότσια να κάνει αυτό που πρέπει. Δηλαδή να εγκαταλείψει την αριστερή μπουρδολογία, να απευθυνθεί στον πατριωτισμό του λαού και να ηγηθεί στην αποτροπή της επιβουλής.

Μόνο μια αληθινά πατριωτική και δημοκρατική δύναμη με ρίζες μέσα στο λαό και δυνατή οργάνωση μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις μιας τέτοιας δοκιμασίας. Κι αυτή είναι μόνο το ΕΠΑΜ. Οφείλει να είναι το ΕΠΑΜ.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 2/3/2014