Το εκλογικό αποτέλεσμα με ψύχραιμη ματιά.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Σαν πρώτο γενικό συμπέρασμα, το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, όσο και κυρίως των ευρωεκλογών, αποτυπώνει με καθαρό τρόπο τη διάθεση της ελληνικής κοινωνίας να απαλλαγεί το γρηγορότερο δυνατό από το καθεστώς των μνημονίων και του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος που τα υπηρετεί. Ωστόσο μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει, ότι οι πραγματικοί συσχετισμοί δεν άλλαξαν σημαντικά με ένα 55% της ψήφου να κατευθύνεται προς συντηρητικές έως και φασιστικές κατευθύνσεις.

Σε αυτό το αποτέλεσμα συνετέλεσαν οι εξής παράγοντες που οδηγούν σε άκρως επικίνδυνη προοπτική:

1. Οι αμφίσημες πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν στην αποτροπή δημιουργίας ενός ισχυρού πλειοψηφικού ρεύματος ανατροπής. Παρά την αδιαμφισβήτητη πρωτιά που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πέτυχε, οι αντιφάσεις και οι αμφισημίες στη πολιτική και τη ρητορική του, βοήθησαν το καθεστώς να περισώσει τα προσχήματα και τα κόμματα της συγκυβέρνησης... να εξακολουθήσουν να κυβερνούν απερίσπαστα, εφαρμόζοντας την ίδια σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική.

2. Το καθεστώς συνεπικουρούμενο, όπως πάντα, από την οργιώδη προπαγάνδα των ΜΜΕ, κατάφερε να διοχετευτεί έντεχνα η αρνητική ψήφος της κοινωνίας προς τις πολιτικές που ακολουθεί, σε προκατασκευασμένα σχήματα που λειτούργησαν ως αναχώματα στη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος αλλαγής. Η δημιουργία ενός τέτοιου ρεύματος θα έδινε τη δυνατότητα ριζοσπαστικοποίησης του λαϊκού παράγοντα σε τέτοιο βαθμό, που η ανατροπή θα καθίστατο σχεδόν αναπότρεπτη. Σε αυτό το σημείο ακριβώς έγκειται η επιτυχία του καθεστώτος και η ευθύνη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι η παράταση στη ζωή μιας υπό κατάρρευση, κατά τα άλλα, συγκυβέρνησης.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήλθε τελικά να προετοιμάσει το έδαφος για τη δημιουργία μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, το φθινόπωρο ή λίγο αργότερα, του «μεγάλου» συνασπισμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπό διαφορετική ηγεσία, ή ΣΥΡΙΖΑ και «αναγεννημένου» ΠΑΣΟΚ, υπό οποιαδήποτε μορφή «ελιάς» ή ποταμιού», ή και των τριών αυτών δυνάμεων μαζί, σε μια κυβέρνηση υποτίθεται «εθνικής σωτηρίας», που το κοινωνικό σώμα στη κατάσταση σύγχυσης και αδιεξόδου που βρίσκεται θα αποδεχθεί ως τη μόνη ρεαλιστική λύση.

Πριν όμως αναλύσουμε το γιατί η ψήφος δεν κατευθύνθηκε σε δυνάμεις με καθαρό πολιτικό λόγο και αντιμνημονιακά προτάγματα, δημιουργώντας έτσι ένα ακόμα πιο θολό τοπίο από αυτό πριν τις εκλογές, ας δούμε με ψύχραιμη ματιά ορισμένα χαρακτηριστικά της κοινωνικής πραγματικότητας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τέσσαρα χρόνια μετά την επιβολή των μνημονίων.

Κατ’ αρχήν υπάρχει ένας «σκληρός» πυρήνας ευπορότερων, κατά κύριο λόγο, στρωμάτων που μπορεί να ανέρχεται ακόμα και στο 25% του συνόλου, ο οποίος θεωρεί, κατά βάση, σωστή την πολιτική που ακολουθείται και τα μνημόνια απαραίτητα για τη χώρα. Πρόκειται για τις ομάδες εκείνες του πληθυσμού που δεν θίγονται από την κρίση και ορισμένοι μάλιστα κερδίζουν από αυτήν. Οι ομάδες αυτές διέπονται από νεοφιλελεύθερες απόψεις και αποτελούν τον κύριο κορμό των υποστηρικτών των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ή ακολουθούν σχήματα που ασκούν κριτική για πιο δεξιά και ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική (π.χ. «ΓΕΦΥΡΕΣ»).

Στην αντίπερα όχθη υπάρχει ένα ποσοστό, καθόλου ευκαταφρόνητο, που έχει χάσει τα πάντα, ή κινδυνεύει να τα χάσει. Ο φόβος, η ανασφάλεια, αλλά συνάμα η οργή και ο θυμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Οι ομάδες αυτές του πληθυσμού, κατά πλειοψηφία, κατευθύνθηκαν σε αυτόν που αν δεν μπορεί να τους υποσχεθεί κάτι καλύτερο, φαντάζει όμως ως ο αρκετά ισχυρός για να εκφράσει αυθεντικά την εκδικητική τους διάθεση απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους, που θεωρούν υπεύθυνους για την κατάστασή τους. Πρόκειται για την εκλογική «πελατεία» της Χρυσής Αυγής.

Τέλος, μεταξύ των δύο αυτών «ακροτήτων», υπάρχει ο διαμορφούμενος με κοινωνιολογικούς όρους «μεσαίος» χώρος. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία που υπερβαίνει το 65% του πληθυσμού, δηλαδή τα δύο τρίτα αυτού και η πολιτική του προέλευση προέρχεται από το λεγόμενο κεντρώο χώρο που αποτελούσε πάντα τη βάση και των δύο μεγάλων μεταπολιτευτικών παρατάξεων. Αυτή η πλειοψηφία κατανοεί την κατάσταση, θα ήθελε να επιδιώξει μια ριζικά διαφορετική πορεία, αλλά δεν έχει κατασταλάξει ακόμα για το τι πρέπει να γίνει. Παρ’ όλα αυτά, δεν θίγονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και σ’ αυτήν την κατηγορία. Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις στην κλίμακα ατομικής επίδρασης της σκληρής πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης και διάλυσης της χώρας. Διαβαθμίσεις που επηρεάζουν εν πολλοίς και την ατομική πολιτική συμπεριφορά, πέραν των ιδεολογικοπολιτικών καταβολών και των παρελθόντων κομματικών εντάξεων.

Σε αυτήν την μεγάλη πλειοψηφία απευθύνονται όλοι, ή τουλάχιστον οι θεωρούμενοι μεγάλοι. Εδώ η προπαγάνδα παίζει τον καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των συνειδήσεων, ενώ η πλειοψηφία αυτή είναι η πιο ευάλωτη στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό που τα μέσα ενημέρωσης καλλιεργούν συστηματικά. Αρχικός θυμός, κυκλοθυμία και προσπάθεια προσαρμογής στις διαμορφούμενες συνθήκες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η προσπάθεια αυτή  είτε οδηγεί σε προσωπικές λύσεις «διεξόδου» και στην αδιαφορία, είτε κατευθύνει σε επιλογές υπό το κράτος σύγχυσης, απόγνωσης και φόβου.

Ο χώρος αυτός είναι συντηρητικός, αν και ανεκτικός και γενικά δημοκρατικός, απεχθάνεται ακραίες τοποθετήσεις και ενδιαφέρεται για ένα «σταθερό» περιβάλλον. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι τα κόμματα εξουσίας, ουδέποτε απευθύνονται σε αυτόν τον «μεσαίο» χώρο με όρους «δεξιάς» ή «αριστεράς», που είναι βαριά φορτισμένες έννοιες από την εποχή ήδη του εμφυλίου, παρά μόνο για να κατηγορήσουν τους αντιπάλους τους, π.χ. για να φύγει η δεξιά, για να μην έρθει η αριστερά. Ή προτάσσουν το «κέντρο», κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, για να προσδώσουν ένα πιο προοδευτικό, ή ένα πιο «φιλελεύθερο» χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι απευθύνονται με όρους πολιτικής σταθερότητας, που κινδυνεύει από την υποτιθέμενη αστάθεια που θα προκαλέσει η τυχόν επικράτηση του αντιπάλου. Όλα τα εκβιαστικά διλήμματα γύρω από το δίπολο «σταθερότητα - αστάθεια» πλάθονται και συνήθως πιάνουν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και τη θολερότητα του πολιτικού τοπίου οι μεγάλες μάζες του «μεσαίου» αυτού χώρου κατευθύνθηκαν είτε στην μεγάλη αποχή, είτε στην «κουτουρού» ψήφο σε κάποιο από τα δεκάδες άγνωστα τοις πάσι κομματίδια, προκειμένου να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο η διαμαρτυρία και η έλλειψη στοιχειώδους προοπτικής. Μειοψηφικά μόνο κινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και είναι η βασική αιτία που οι συσχετισμοί παρέμειναν εντελώς αρνητικοί για την προοπτική ουσιαστικής αλλαγής.

Θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ την τύχη της ΔΗΜΑΡ;

Αν η πολιτική είναι εν πρώτοις διαχείριση συμβόλων, τότε ερμηνεύεται απόλυτα το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην «οροφή» του, αφού ενώ προκειμένου να προσεγγίσει το «κέντρο» αλλοίωσε τις προγραμματικές του θέσεις και τον χαρακτήρα του, μετατοπιζόμενο δεξιότερα ακόμα και του παλαιού ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, επιμένει στο πρόταγμα «αριστερά». Μιλάει για κυβέρνηση της αριστεράς. Ποιος όμως ενδιαφέρεται πραγματικά για μια τέτοια κυβέρνηση, παρά μόνο σαν λύση ύστατης ανάγκης;

Στην πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε το περιεχόμενο, αλλά κράτησε το ίδιο «περιτύλιγμα», ενώ θα έπρεπε να κάνει το αντίστροφο. Να κρατήσει ατόφιο το περιεχόμενο και να αλλάξει το «περιτύλιγμα» απευθυνόμενο στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού με όρους εθνικής λαϊκής ενότητας (και όχι της αριστεράς) και να τον πείσει. Φοβάμαι, ότι η ευκαιρία για μια νέα πραγματικά δημοκρατική μεταπολίτευση χάθηκε οριστικά. Το γεγονός αυτό που αφορά στην εντελώς λάθος επιλογή περιεχομένου και εσφαλμένης εντελώς διαχείρισης συμβόλων ο ΣΥΡΙΖΑ θα το πληρώσει πολύ ακριβά, αρκούμενος στο τέλος σε ένα συμπληρωματικό κυβερνητικό ρόλο κάποιων από τα στελέχη του, οδηγώντας στην πλήρη απογοήτευση την πλειοψηφία των παλαιών και των πολύ περισσοτέρων νέων υποστηρικτών του.

Η λυπηρή ιστορία των ΑΝΝΕΛ.

Το προσωποπαγές αυτό κόμμα του Πάνου Καμμένου υπήρξε γέννημα θρέμμα της εποχής του μεγάλου θυμού και της αναζήτησης. Απευθυνόμενο κυρίως προς τα δεξιά του πολιτικού στερεώματος κατάφερε αρχικά να συσπειρώσει ένα μεγάλο τμήμα συντηρητικών ψηφοφόρων που δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με τις πολιτικές υποταγής που ακολουθούσε η ΝΔ. Σταδιακά απέδειξε, ότι δεν υπήρχε σοβαρό ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε στοιχειώδες πρόγραμμα μιας διαφορετικής πορείας για τη χώρα και έμεινε μόνο στον καταγγελτικό, πολλές φορές ακραίο λόγο του αρχηγού. Δεν απέκτησε ποτέ ισχυρές βάσεις μέσα στο κοινωνικό σώμα και ο εκφυλισμός ήλθε σαν λογική συνέπεια που επισφραγίστηκε με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Η αυτάρκεια του ΚΚΕ και η περιθωριοποίηση της λεγόμενης αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Το κομμουνιστικό κόμμα όλη αυτήν την περίοδο των πέτρινων χρόνων του μνημονίου, του κοινωνικού ανδραποδισμού και της διάλυσης της χώρας, παρέμεινε σταθερό στην αντικαπιταλιστική του ρητορική και την καταγγελία της ΕΕ των μονοπωλίων, ακολουθώντας μια μοναχική πορεία ωρίμανσης, υποτίθεται, των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών μιας λαϊκής εξουσίας, αρνούμενο να ασχοληθεί καν με το σήμερα και με τον τρόπο που θα μπορούσε να ανακουφιστεί η κοινωνία. Έτσι απομονωμένο στο χώρο που από το 1974 του παραχώρησε το «σύστημα», αδιαφορεί για τις εξελίξεις και ενδιαφέρεται μόνο για τη συγκράτηση των δυνάμεών του, πράγμα που εν πολλοίς κατάφερε σε αυτές τις εκλογές, αφού πέραν των παραδοσιακών του ψηφοφόρων αποτελεί και την καταφυγή για ψήφο διαμαρτυρίας ενός μικρού τμήματος του «μεσαίου» χώρου, αφού επί της ουσίας παραμένει ακίνδυνο.

Στον λεγόμενο χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του σχεδίου Β’ κτλ. η κατάσταση εξελίχθηκε όπως ακριβώς ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο αριστερός «πατριωτισμός» και η προοπτική μιας κυβέρνησης της αριστεράς υπό τον ΣΥΡΙΖΑ λεηλάτησε κυριολεκτικά τον χώρο που παραμένει έτσι στο περιθώριο χωρίς καμιά δυνατότητα επιρροής επί των εξελίξεων.  

Η αποτυχία και η προοπτική του Ε.Πα.Μ.

Το Ε.Πα.Μ. από τη στιγμή που αποφάσισε να κατέλθει στις ευρωεκλογές έθεσε τον στόχο να καταστεί πόλος συσπείρωσης και έκφρασης των δυνάμεων εκείνων της κοινωνίας που έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη για μια πραγματική αλλαγή πορείας για τη χώρα. Με τον τρόπο αυτό επεδίωξε να γίνει καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων και να λειτουργήσει ως το δημοκρατικό αντίβαρο στις καθεστωτικές μεθοδεύσεις, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού κινήματος και τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος ανατροπής. Τέτοια όμως δυναμική δημιουργίας ρεύματος ανατροπής, απεδείχθη ότι δεν υπήρχε στην κοινωνία και τα όποια ψήγματα αυτής απορροφήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα αποτελεί και τη βασική τροχοπέδη δημιουργίας τέτοιου ρεύματος, όπως αναλύθηκε παραπάνω.

Από την άλλη πλευρά, ενώ από την ίδρυσή του απευθύνει ενωτικό προς τον λαό λόγο, καλώντας τον να συσπειρωθεί στα βασικά προτάγματα ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, παραμερίζοντας ιδεοληψίες και τεχνητούς διαχωρισμούς αριστεράς - δεξιάς στη λογική μιας νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, δεν κατάφερε να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στο δεξιό και μάλιστα ακροδεξιό πρόσημο που του προσέδιδαν οι μεν, ή το ακροαριστερό που του απέδιδαν οι άλλοι.

Έχοντας πενιχρά μέσα προβολής στη διάθεσή του, δεν απέφυγε τα λάθη στο χειρισμό των συμβόλων και εξακολούθησε να μιλά στον κόσμο με όρους που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές, ενώ τα μηνύματα που εξέπεμπε ήταν αυτά του αγώνα και των θυσιών και όχι μιας αισιόδοξης και ελπιδοφόρας προοπτικής για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Παρά το γεγονός, ότι το πρόγραμμά του για πραγματική διέξοδο είναι το πλέον ολοκληρωμένο και αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση στις ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές καθυπόταξης και υποδούλωσης του λαού και μετατροπής της Ελλάδας από χώρα σε χώρο, δεν κατάφερε να το κοινωνήσει αποτελεσματικά. Απέναντί του βρέθηκε ένα ολόκληρο σύστημα, που ενώ αγνοούσε επιδεικτικά την ύπαρξη του Μετώπου, απαντούσε επί της ουσίας στο πρόγραμμά του με όρους καταστροφολογικούς και έντονα κινδυνολογικούς.

Τελικά, ο λόγος του ακούστηκε σε ένα ευρύτερο κύκλο και απέσπασε την προσοχή και τη συμπάθεια πολλών, αλλά δεν κατάφερε να αποσπάσει την ενεργό υποστήριξή τους εκφρασμένη στην κάλπη.

Μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις, στο βάθεμα της κρίσης και την εθνική περιπέτεια που αυτή μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, η ύπαρξη και η ενδυνάμωση του Μετώπου είναι πέραν και από αναγκαία.

Όλα τα στελέχη του οφείλουν να διερευνήσουν με ψυχραιμία και σε βάθος τα αίτια της μη ανταπόκρισης του κόσμου στο μήνυμα ενότητας και ελπιδοφόρας προοπτικής του Μετώπου, το οποίο πρέπει να αποκτήσει άμεσα ενιαία επικοινωνιακή στρατηγική βάθους, που θα απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας και όχι σε επί μέρους τμήματά της. Κοντολογίς, αντίθετα με τον ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας το περιεχόμενο και την ουσία ατόφια, οφείλει άμεσα να αλλάξει το «περιτύλιγμα».

Το εκλογικό αποτέλεσμα κι εμείς.

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ευχαριστεί όλους τους φίλους και τα μέλη, που στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην μεγάλη μάχη που δώσαμε συμμετέχοντας στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για το ευρωκοινοβούλιο. Τους ευχαριστούμε γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, παρά τις όποιες αδυναμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις φίλες και τους φίλους μας που δέχτηκαν να εκτεθούν, εμπλουτίζοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιό μας και έδωσαν μαζί μας αυτόν τον υπέροχο αγώνα.

Η Πολιτική Γραμματεία επιχειρεί να προσεγγίσει ορισμένες καίριες - κατά την γνώμη της - πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και θέτει τις εκτιμήσεις αυτές στην κρίση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση της ισχυρής επιρροής που διατηρούν οι επίσημοι κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και το σύστημα μαύρης προπαγάνδας. Το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με βάση όχι προγράμματα και πολιτικές, αλλά ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες. Για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που διαχωρίζει κάθετα το εκλογικό σώμα σε αριστερά και δεξιά με την ακροδεξιά - και μάλιστα την φασιστική - να εισπράττει σημαντικά εκλογικά oφέλη.
Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου, μόνο που σήμερα τείνει να εισάγει ολόκληρη την χώρα σε μια περίοδο προετοιμασίας ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού.
Η ίδια η Νέα Δημοκρατία κατόθρωσε να μην υποστεί συντριβή, να περιορίσει την εκλογική ήττα, επενδύοντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της εκλογικής βάσης της. Ο φόβος,, η καχυποψία και τα εμφυλιοπολεμικά πάθη ανακλήθηκαν στην πρώτη γραμμή. Η αριστερά έγινε πάλι το φόβητρο για τον φοβισμένο δεξιό. Παρουσιάστηκαν σαν φορείς της αστάθειας σε μια εποχή που χρειάζεται σταθερότητα. Κατ΄ αναλογία με την μετεμφυλιακή περίοδο που αποτέλεσε το άλλοθι κάθε είδους εκτροπής, παρακρατικής δράσης , ως και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.
Ανίκανη η ηγεσία και ο μηχανισμός της να πείσει για την πολιτική που ακολουθεί και για τα συμφέροντα που εκφράζει, επένδυσε στο πόσο βαμμένος δεξιός είναι ο ψηφοφόρος της και πόσο δεμένος είναι με το συγκεκριμένο κόμμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της - από την επoχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος προσπάθησε εναγωνίως να απαλλάξει το κόμμα του από την ρετσινιά της μετεμφυλιακής δεξιάς - αυτοπροσδιορίστηκε ανοιχτά με πολιτικό λόγο που εξάπτει εθνικά πάθη και διχασμούς μέσα στον λαό. Έτσι συντελέστηκε η μετάλλαξη της ΝΔ σ' ένα κόμμα υποχείριο κρυπτοφασιστικών δυνάμεων, που δουλεύουν πια για το ολοκαύτωμα της χώρας και του λαού της.
Στην μετάλλαξη αυτή έχει συμβάλει και η αποκαλούμενη καραμανλική εσωκομματική αντιπολίτευση, που δηλώνει αντιμνημονιακή, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπερψηφίζει τα κυβερνητικά μέτρα. Εξαπάτησε τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ, υποβάλλοντάς του να ξαναψηφίσει ΝΔ προκειμένου να δώσει την δυνατότητα να απαλλαγεί από την φασιστική ηγετική ομάδα Σαμαρά. Κι έτσι να αλλάξει η κεντρική πολιτική. Με τον ίδιο τρόπο που η καραμανλική τάση μέσα στη ΝΔ επέτρεψε στον Σαμαρά να αλώσει το συγκεκριμένο κόμμα, για να γλυτώσει η ίδια από τις τεράστιες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα, έτσι και τώρα εξασφαλίζει τα νώτα της σημερινής ηγετικής ομάδας για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Ταυτόχρονα, οι εκλογές αυτές μετεξελίχθησαν από την συγκυβέρνηση σε ένα πρωτοφανές παζάρι ψήφων. Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από το κρατικό ταμείο για τους υποψηφίους της συγκυβέρνησης, την μαζική χειραγώγηση της "κοινής γνώμης", αλλά και την ανοιχτή εξαγορά ψήφων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμη μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό που καλείται να καλύψει τους επόμενους μήνες το γνωστό υποζύγιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οι πολιτευτές και οι κομματάρχες της συγκυβέρνησης δεν μοίραζαν μόνο σωρηδόν πενηντάρικα με αντάλλαγμα μια ψήφο στην κάλπη, αλλά έταζαν εξαιρέσεις από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία της ήδη πενιχρής σύνταξης, όπως και δουλίτσες σε δήμους, περιφέρειες και κράτος για τους "δικούς μας".
Από την άλλη, έχουμε μια αριστερά που έχει χάσει την πατριωτική αναφορά της, εχει χάσει κάθε αίσθηση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, αλλά και για τη δημοκρατία. Είναι μια αριστερά ιδανική για την διάσπαση και την περιχαράκωση του λαού, δωρίζοντας τα εθνικά σύμβολα της ενότητάς του στον σκοταδισμό και τον φασισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το αίσθημα απελιπισίας που διακατέχει μεγάλο μέρος του λαού που νιώθει την ανάγκη να γλυτώσει το ταχύτερο δυνατόν από την παρούσα κυβέρνηση και τις αδίστακτες πολιτικές της. Έταξε ότι αρκεί να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από τη ΝΔ ώστε να εξαναγκαστεί σε εκλογές η κυβερνώσα παράταξη. Το πέτυχε για να αποδειχθεί άμεσα ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκε στη συνειδητή ψήφο, ούτε καν στην ψήφο διαμαρτυρίας. Επένδυσε στην ψήφο απόγνωσης του αντιμνημονιακού χώρου. Ανίκανος να διεμβολίσει τον μνημονιακό χώρο, διεμβόλισε και άντλησε ψήφους από τους αντιμνημονιακούς σχηματισμούς. Κι έτσι κατάφερε να ανακόψει τις δυνατότητες νίκης από ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, χωρίς να επιτύχει την ζητούμενη νίκη για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι εγκλωβισμένος, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογές, όπως υποσχόταν, και ούτε διαθέτει άλλες πολιτικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί για να δημιουργήσει μια οιονεί κυβερνητική πλειοψηφία με αντιμνημονιακό στόχο.
Είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την τακτική του "ώριμου φρούτου", ελπίζοντας ότι οι ζοφερές συνέπειες των πολιτικών που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται θα οδηγήσουν στην μεταστροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς αυτόν. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε μια γρήγορη απαλλαγή από την κυβέρνηση, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική. Οι πολιτικές της καταστροφής και του εξανδρποδισμού θα συνεχιστούν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμένει πότε με χρόνια με καιρούς θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν έρθει ποτέ.
Η ανατροπή της κυβέρνησης πήγε στις καλένδες και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραδόθηκε στην παράταξη του μνημονίου με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Το πότε θα γίνουν και με ποιους όρους θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές ανήκει πλέον στην συγκυβερνώσα παράταξη που διαθέτει όλα τα μέσα για να εξαναγκάσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει: εσαεί αντιπολίτευση, ή κάποια μορφή συγκυβέρνησης με τις δυνάμεις του μνημονίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάνει ήδη άνοιγμα σε κάποια μελλοντική "καλή" ΝΔ και σε κάποιο "καλό" ΠΑΣΟΚ, που θα έχουν απαλλαγεί από τις κακές τωρινές τους ηγεσίες, προδικάζει πολλά.
Όλα αυτά οφείλονται στην τακτική που επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδιαφέρθηκε μόνο να «μαντρώσει» τους ψηφοφόρους της στο κομματικό παχνί και τίποτε άλλο. Απέρριψε κάθε δυνατότητα ανοιχτής συμπόρευσης και συμμαχίας από τα κάτω έτσι ώστε να δοθεί διέξοδος στην οργή πλατύτερων στρωμάτων από εκείνα που εκφράζονται από την αριστερά. Επέλεξε την επιβολή κομματικών υποψηφίων, συχνά φυτευτών, με αποτέλεσμα την συντριβή τους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επέλεξε την τακτική της αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διατηρήσει ούτε καν τους ψήφους που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012. Η διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που αν δεν υπήρχε η αναπλήρωση από ψηφοφόρους των άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων, οι οποίοι υπό καθεστώς απελπισίας τον ψήφισαν, ίσως να μην έφτανε ούτε καν το 20%.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο αμφίσημος πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά οδήγησε και σε τέτοιες πολώσεις που κάνει αδύνατη μια ευρύτερη συσπείρωση αντιμνημονιακών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων πριν είναι πολύ αργά. Η κυβερνώσα παράταξη παρά την πολύ σημαντική εκλογική φθορά που έχει υποστεί, γνωρίζει πολύ καλά το δώρο που της πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε "ταβάνι" λεηλατώντας εκλογικά τους οιονεί συμμάχους του. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Τουλάχιστον με όρους εκλογών.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει κάποια συνεργασία με άλλους σχηματισμούς από το αντιμνημονιακό τόξο. Γι' αυτό και τορπίλισε καθε δυνατότητα συνεργασίας από τα κάτω στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με σκοπό να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός. Έστω κι αν της στοίχισε ακριβά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ψάχνει μόνο για υποταχτικούς. Δηλαδή για όσους προσελκύονται από το ενδεχόμενο της νομής της εξουσίας και με αντάλλαγμα κάποιον θώκο "ξεχνούν" θέσεις, αρχές, και διακηρύξεις. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν και αισθάνονται ασφαλείς.
Ταυτόχρονα, το εκλογικό αποτέλεσμα για την ευρωβουλή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κινηματικής άπνοιας. Η τελευταία ελπιδοφόρα αναλαμπή όπου πλατύτερες μάζες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα μιας γρήγορης ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της, ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως, μαζί με τις γνωστές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να δεχθεί μια ακόμη ήττα ο κόσμος που ήθελε να κινητοποιηθεί. Από κει και πέρα κάθε σκίρτημα κινήματος, ή μαζικής πρωτοβουλίας, αντιμετωπίστηκε με όρους διάλυσης, ή ποδηγέτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς σε συνδυασμό με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Θανατώθηκε κάθε αγωνιστική διάθεση. Πάνω απ' όλα το κόμμα. Κι έτσι στο βωμό του κόμματος, θυσιάσθηκε και η τελευταία ικμάδα μαχητικού φρονήματος στον λαό.
Η μια μεθοδευμένη ήττα πάνω στην άλλη, η εγγατάλειψη και καταδίκην των όποιων ριζοσπαστικών λαϊκων διεκδικήσεων, ειδικά σε ότι αφορά το χρέος, το νόμισμα, την ΕΕ, έπεισαν την μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν έχει κανένα νόημα ούτε η κινητοποίηση, ούτε ο αγώνας. Η ηττοπάθεια και το δόγμα "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω" άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, μιας και ακολούθησε τη γνωστή τακτική του "μην ανησυχείτε, θα έρθω εγώ και θα σας βολέψω". Κι έτσι κάθε εκδήλωση αγώνα εκφυλίστηκε σε κομματικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ, ή συνθλίφτηκε από τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ενώ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία φροντίζει όπως πάντα μόνο για τον εαυτό της με κινητοποιήσεις εκτόνωσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες η μεγάλη πλειοψηφία προσήλθε στις κάλπες απογοητευμένη πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε κι επομένως βολεύτηκε είτε με τις υποσχέσεις της κυβερνώσας παράταξης, είτε με τις υποσχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω κι αν και στις δυο περιπτώσεις, είναι φρούδες υποσχέσεις. Υπήρχαν κι αυτοί που θέλησαν να τιμωρήσουν τα κόμματα του νέου διπολισμού ψηφίζοντας κόμματα που προσωποποιούν ως αντιπολίτευση το πλήρες αδιέξοδο. Τι μπορεί να ελπίζει κανείς ψηφίζοντας ΧΑ; Μόνο να εκφράσει το «άει σιχτίρ» και τίποτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο στο ΚΚΕ. Πρόκειται για ψήφους που δεν εμπεριέχουν καμιά ελπίδα να αλλάξει ο,τιδήποτε, δεν διεκδικούν τίποτε, θέλουν μόνο να τιμωρήσουν τους πάντες και μάλιστα τυφλά.
Έτσι ψηφίζουν κόμματα που συνιστούν ως αντιπολίτευση την πολιτική εγγύηση ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει και η πολιτική των μνημονίων δεν πρόκειται να αποτραπεί,αφού αυτά δεν θα θέσουν καν την πτώση της κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη κι επομένως δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ελπίδα να αλλάξει κάτι. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειριασμού. Ψηφίζουν για να εκδικηθούν τους πάντες, μαζί και τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο. Και η νοοτροπία αυτή είναι ιδανική για να εκθρέψει ολοκαυτώματα σαν τον εμφύλιο, καταστάσεις σαν αυτή της σημερινής Ουκρανίας.
Το γεγονός αυτό μαζί με τη μεγάλη διασπορά ψήφων σε κόμματα και κομματίδια δίχως ταυτότητα και περιεχόμενο, τη σημαντική αποχή, αλλά και την ανάδειξη ενός ανύπαρκτου κόμματος, που αποκαλείται Ποτάμι, στην ευρωβουλή, υποδηλώνουν μια κοινωνία σε υποχώρηση και κατάρρευση. Μια κοινωνία που στρώματά της έχουν ήδη αρχίσει να παραδίνονται στα πιο στοιχειώδη και πιο επικίνδυνα ένστικτα του ανθρώπου, λίγο πριν αυτός αποκτηνωθεί παντελώς. Τα στρώματα αυτά δεν ξέρουν πλέον ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν για το τι σημαίνει δημοκρατία και τι δικαιώματα. Κι επομένως δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν τι πρέπει να υπερασπιστούν. Μοιάζουν σαν τους αγράμματους που αδιαφορούν παντελώς και εχθρεύονται τη γραφή και την ανάγνωση. Ζουν απλά για να ζουν και το θεωρούν φυσιολογικό. Γι' αυτό και πέφτουν θύματα των βαθύτερων προκαταλήψεών τους, αλλά και της μόδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τους διαμορφωτές της "κοινωνίας του θεάματος".
Σ' αυτές τις συνθήκες το ΕΠΑΜ δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί άμεση εναλλακτική επιλογή για τη σημερινή συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι διεύρυνε την επιρροή του σε πολύ πλατειά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό δεν μπόρεσε να καταγραφεί στην κάλπη. Το ΕΠΑΜ μιλούσε και μιλά για την ενότητα του ελληνικού λαού, σε μια εποχή όπου η κοινωνία πολώνεται σε αριστερά και δεξιά. Προτάσσει το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον, όταν πλατιά στρώματα δεν ξέρουν καν τι σημαίνει πατρίδα και δημοκρατία. Ζητά να πάρει την υπόθεση ο λαός στα χέρια του σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω". Υπερασπίζεται και οργανώνει αγώνες σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Μιλά και επιμένει σε μια επανάσταση προσωπικής αξιοπρέπειας, όταν οι περισσότεροι ωθούνται στην αναξιοπρέπεια για να επιβιώσουν, ή για να αναδειχθούν. Απευθύνεται στο νου, στην κοινή λογική και την γνώση, όταν κυριαρχούν τα συναισθήματα, του φόβου και της απελπισίας.
Επίσης το ΕΠΑΜ, παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατόρθωσε να πετύχει την οργάνωση κοινής δράσης ανάμεσα στις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις με κοινά αιτήματα. Με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατό να διασωθούν κινήματα και μαζικές δράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και ελπίδα στα πιο καθημαγμένα στρώματα του λαού. Το γεγονός ότι δυνάμεις και σχήματα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και "κόμματα της δραχμής", που στάθηκαν εναντίον της κοινής δράσης θέτοντας ιδεολογικά προσκόμματα, συνετρίβησαν εκλογικά, ίσως να συνιστά ένα αναγκαίο σοκ νηφαλιότητας.
Η μαζική δράση του ΕΠΑΜ δεν έχει την αναγκαία συνέπεια, ούτε έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που να επιτρέπει την κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων για τα πιο ζωτικά τους αιτήματα. Οι αδυναμίες και οι υστερήσεις στους τομείς αυτούς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, καθώς το εκλογικο σώμα στις περισσότερες περιοχές της χώρας δεν είχε πρόσφατη εμπειρία αγώνων τέτοιων ώστε να ξέρει πώς δρα το Μέτωπο.
Παρά την σημαντική οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα, το Μέτωπο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αναπτύξει την πολιτική του δουλειά σε ανάλογο επίπεδο για όλους τους τομείς και τους πυρήνες του. Δεν έχει κατακτηθεί ακόμη ενιαίος τρόπος και επίπεδο δουλειάς μέσα στην κοινωνία από όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του Μετώπου. Κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το επόμενο διάστημα.
Τέλος, παραμένει σοβαρό το πρόβλημα της αναγνωρισιμότητας του Μετώπου, των προταγμάτων και της δράσης του από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτήν δεν μπορούμε να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, ούτε από κανέναν άλλον, εκτός από την συστηματική δουλειά πόρτα-πόρτα των μελών και των φίλων του Μετώπου. Πρέπει ο κάθε πυρήνας μας, το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν που να μην τον πλησιάσουμε, να του μιλήσουμε, να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί του, ώστε να αντιληφθεί ότι οι έννοιες αλληλεγγύη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια δεν είναι κενές περιεχομένου.
Το αποτέλεσμα των εκλογών επιτείνει το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιεξοδο της χώρας. Ο ελληνικός λαός και η χώρα είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δεινή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Το ΕΠΑΜ οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες τέτοιες που να θέτουν προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που μιλούν εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.
Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΠΑΜ οφείλουμε να ξαναβρούμε όλους εκείνους που βρεθήκαμε μαζί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Να ανοιχτούμε σε φίλους και κυρίως σ' εκείνους που συμπαθούν το Μέτωπο, αλλά δεν το ψήφισαν. Να συζητήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόπο φιλικό και με σκοπό να ακούσουμε τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους. Πρέπει να ανοιχτούμε πιο πλατιά στην κοινωνία.
Το ΕΠΑΜ για μια ακόμη φορά θα αναλάβει πρωτοβουλία συνεύρεσης όλων των δυνάμεων που θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό. Η κυβερνώσα παράταξη ουσιαστικά ηττήθηκε εκλογικά. Δεν δικαιούται λοιπόν να μιλά πλέον εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Ακόμα δε περισσότερο να αποδέχεται δεσμεύσεις και να εφαρμόζει πολιτικές που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει απορρίψει. Θα πρέπει λοιπόν να ενωθούμε όλοι για να ρίξουμε την υφιστάμενη κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Θα πρέπει όλες μαζί οι δυνάμεις να κηρύξουμε ένα νέο ανένδοτο αγώνα με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου της διαρκούς Συνταγματικής εκτροπής.
Στόχος μας θα πρέπει να είναι η οργάνωση της κοινής δράσης μας με τέτοιο τρόπο ώστε να κλιμακωθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας να επιβάλει τις πολιτικές εξελίξεις. Για τον σκοπό αυτό το ΕΠΑΜ θα αναλάβει, για άλλη μια φορά, πρωτοβουλία συνάντησης και διαλόγου με όλες τις ηγεσίες του αντιμνημονιακού τόξου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο με βάση τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού.
Ένα όμως είναι το σίγουρο: Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η πατρίδα και ο λαός χρειάζεται το Μέτωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν θα γίνουμε ριψάσπιδες. Χάσαμε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, θα έχει διάρκεια και εμείς, έχοντας δημιουργήσει γερές βάσεις μέσα στην κοινωνία, ανεξάρτητα αν αυτό δεν αποτυπώθηκε με την ψήφο της Κυριακής, θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική Νίκη!
Αθήνα 27 Μαΐου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Δεν τελείωσε τίποτε. Εκτός από την κατηφόρα υπάρχει και ο κακοτράχαλος ανήφορος.

Lampros Mavroudis
Lampros Mavroudis

Το πληθος που κατοικει σ αυτο το γεωγραφικο τοπο που λεγεται Greece -στην εγχωρια διαλεκτο Ελλας, ψηφισε σημερα κανοντας αποτιμηση και εκτιμηση της ζωης που του προσφερε τη τελευταια τετραετια το οργανωμενο πολιτικο του συστημα το οποιο καθως φαινεται, επικροτει στο μεγαλυτερο μερος του, με μια αμυδρη εκφραση επαναστατικης αντιδρασης, αναλογης του τηλεοπτικου χαρακτηρα του δημοσιου υπαλληλου των δεκα μικρων Μητσων οταν διατυπωνε την υστατη αγανακτηση του με το καταπληκτικο: "Αει χασου......" Η ψηφος του πληθους παρολο που δεν συνιστα ψηφο ενος συνειδητα οργανωμενου λαου οφειλει να γινεται παντοτε σεβαστη και να υπενθυμιζεται, οταν οι συνθηκες το επιβαλλουν, στο ιδιο πληθος, οταν αυτο για καποιο λογο εξεγειρεται ενω παρεχει λευκη επιταγη στους ηγητορες του για μακρα περιοδο. Αυτη τη τακτικη μας συνηθισαν δυστυχως τα κομματα που σημερα επικυρωσαμε ακομη μια φορα. Με τη σειρα μου εγω αλλα φανταζομαι κι αλλοι που ενωσαμε τις δυναμεις μας, δεχόμαστε αυτη την ετυμηγορια και σωπαινουμε. Καναμε μεγαλη πορεια ενημερωσης, αναλυσης τεκμηριωσης. Δεν μπορει να πει κανεις δεν ακουσα - δεν ηξερα. Σημερα παρα ποτε η πληροφορια ειναι προσβασιμη. Το ερεθισμα ειναι σχεδον παντα ενεργο. Μπορει ομως αν δεν ειμαστε ετοιμοι να ακουσουμε, να αποτελει θορυβο- κακοφωνια, ενοχληση. Εγω προσωπικα ζηταω ειλικρινα συγγνωμη απο τους φιλους μου που ολο αυτο το διαστημα μπορει νσ υπηρξα ενοχλητικος με τις αναφορες και αναρτησεις μου. Σκεφτομαι λοιπον να μη το πραξω παλι εδω μεσα. Επειδη δεν εγκαταλειπουμε τον αγωνα, επειδη εχουμε παντα υψηλο το αισθημα ευθυνης απεναντι στη γυναικα μας, τα παιδια μας, στους γονεις μας στα αδελφια μας, θα ειμαστε στους δρομους, στις γειτονιες, στους χωρους συναντησης και οποιος ειναι ετοιμος να ακουσει οποιος ειναι ετοιμος να αφουγκραστει θα ψαξει να μας βρει. Το λαβαρο της δικης μας στρατιας θα βρισκεται παντα υψωμενο εκει στο χωρο ανασυνταξης, ή στη θεση που μας ελαχε στο πεδιο της μαχη.

Ανακοίνωση του Γ.Γ του Ε.ΠΑ.Μ Δημήτρη Καζάκη.

Αγαπητοί συναγωνιστές,

Θέλω να σας ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς για τον αγώνα που δώσαμε όλοι μαζί. Ήταν ένας αγώνας τίμιος και αυθεντικός από κάθε άποψη. Ένας αγώνας αντάξιος όλων των μελών και των φίλων του Μετώπου που με καθαρή καρδιά, αφοσίωση και ανυστεροβουλία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Παρά τις γνωστές αντιξοότητες και την τρομακτική έλλειψη μέσων και πόρων. Για όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι. Δεν κρεμάσαμε για ξένον φούντα στο σπαθί κι αυτό κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει.

Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ότι κυριάρχησε ο φόβος και η απελπισία στον κόσμο. Το Μέτωπο δεν μπόρεσε να σπάσει τα δεσμά τους, ούτε να υπερνικήσει τα κυρήγματα διχόνοιας και φατριασμού που θέλουν τον λαό διχασμένο σε δεξιά και αριστερά. Το γιατί οφείλουμε να το αναζητήσουμε με περίσκεψη και σε βάθος. Και προπαντός με καθαρό μυαλό, χωρίς να επιτρέπουμε στο συναίσθημα να μας κυριαρχήσει.

Ωστόσο, το Μέτωπο έχει αφήσει πολλούς ανοικτούς λογαριασμούς με την κοινωνία. Έχει δημιουργήσει μια παρακαταθήκη που πολύ δύσκολα σβήνει. Έχουμε ανοίξει πάρε-δώσε με την πλειοψηφία της κοινωνίας. Ακόμη κι αν η συμπάθεια και η ανταπόκριση που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα δεν μετατράπηκε σε ψήφο, έχουμε οικοδομήσει γερά θεμέλια μέσα στον λαό.

Ο λαός μας δεν είναι ούτε ηλίθιος, ούτε βλάκας, ούτε καταδικασμένος, είναι φοβισμένος και απελπισμένος. Δεν μπορέσαμε να τον κάνουμε να νιώσει δυνατός για να γλυτώσει τις σειρήνες της καθυποταγής. Χάσαμε μια μάχη σ' έναν σκληρό πόλεμο. Και τώρα ο ελληνικός λαός μαζί με τη χώρα μας είναι πολύ πιο εκτεθειμένος στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δυνή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Θα τον εγκαταλείψουμε;

Χάσαμε μια μάχη σ' ένα σκληρό και μακρύ πόλεμο, αλλά εμείς δεν χαθήκαμε. Ο εχθρός δεν μας συνέτριψε. Το Μέτωπο παραμένει όρθιο. Τώρα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο λαός και η πατρίδα. Τώρα χρειάζεται νηφαλιότητα και στοχοπροσήλωση όσο ποτέ. Τώρα θα κριθούμε όλοι, ίσως και μέσα στη φωτιά. Τώρα θα μάθουμε πόσο αξίζουμε, πόσο το λέει η καρδιά μας, πόσο τιμάμε τους όρκους μας. Τώρα θα μάθουμε στην πράξη τι ξεχωρίζει τον μαχητή, τον αγωνιστή, από τον λιποτάκτη, τον ρίψασπη, τον δειλό.

Συναγωνιστές, φίλες και φίλοι, εμείς συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη.

Με απέραντο θαυμασμό και σεβασμό για όλους εσάς που μου κάνετε την τιμή να με θεωρείτε συναγωνιστή σας.

Δημήτρης Καζάκης

«ΨΗΦΙΖΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ»

Απογοήτευση. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Παρά την κατάφωρη εξαθλίωση και ένδεια των τελευταίων χρόνων, ο κόσμος εξακολουθεί να ψηφίζει τους πρωτεργάτες και τους συνενόχους των πολιτικών του υπερδανεισμού και των σχεδίων διάσωσης. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που διαφωνούν με τέτοιες πολιτικές παγιδεύονται όμως στον Σύριζα, ο οποίος –μη διατεθειμένος να τα σπάσει με το ευρώ και τις δεσμεύσεις της Τρόικας– αποτελεί μονάχα μια συγκαλυμμένη επιλογή συνέχειας και όχι ανατροπής. Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη ανεβαίνει η δεξιά, στη Γερμανία κερδίζει η Merkel... Αυτή η κατάσταση εκβιασμού και λεηλασίας θα κρατήσει εν τέλει όσο θέλουν οι από πάνω, διότι οι από κάτω ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ ΧΑΜΠΑΡΙ.
  Pedro Olalla

Το ΕΠΑΜ δεν νομιμοποιεί τη ΝΕΡΙΤ.

"Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο ( Ε.ΠΑ.Μ. ), δεν θα νομιμοποιήσει το τηλεοπτικό "μόρφωμα" της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, με την επωνυμία ΝΕΡΙΤ, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος που του δίνει ο νόμος, να παραθέσει διακαναλική συνέντευξη, καθώς αυτή μαγνητοσκοπείται μόνο από συνεργείο της ΝΕΡΙΤ, και στη συνέχεια μοιράζεται στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Το Ε.ΠΑ.Μ, δεν θα προδώσει, τους κοινούς αγώνες που έδωσαν τα μέλη του με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, από την πρώτη ημέρα του πραξικοπήματος Κεδίκογλου σε βάρος της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και κατά συνέπεια της ελεύθερης έκφρασης, για 45 λεπτά δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι η φίμωσή μας από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης αγγίζει τα όρια της εισαγγελικής παρέμβασης.
Το Ε.ΠΑ.Μ, δεν είναι άλλο ένα κόμμα "κωλοτούμπας", όπως αυτά που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα προεκλογικής προβολής τους από τη ΝΕΡΙΤ, ξεχνώντας, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τη δέσμευσή τους μέσα από τις συνεντεύξεις τους στην ελεύθερη ΕΡΤ, ότι δεν θα νομιμοποιήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τη λειτουργία της κατ΄ επίφαση κρατικής τηλεόρασης.
Τα κόμματα αυτά, για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν ότι υπάρχουν για να υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, εφαρμόζοντας την πολιτική "νυν υπέρ πάντων το... Κόμμα", βάζοντας σε υποδεέστερη μοίρα ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της Δημοκρατίας, για ένα φθηνό αντάλλαγμα όπως αυτό της τηλεοπτικής προβολής.
Ένα είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι της ελεύθερης ΕΡΤ δεν θα πρέπει να τρέφουν αυταπάτες για το πως θα χειριστούν το θέμα τους όλοι αυτοί που έχυναν κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στις κάμερες, ενώ οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να θεωρούν δεδομένο ότι εάν στηρίξουν τα κόμματα αυτά, δίνουν επί της ουσίας ασυλία στο πολιτικό σύστημα που επέβαλε το "μαύρο" στη ζωή μας"

Το Ε.Πα.Μ. για το 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) έχει επικεντρώσει όλες του τις δυνάμεις στη μάχη της κάλπης για το ευρωκοινοβούλιο. Η μάχη αυτή είναι καθοριστικής σημασίας, γιατί μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για μια ουσιαστική επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Για το λόγο αυτό, δεν συμμετείχε παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις με ανεξάρτητους συνδυασμούς στις αυτοδιοικητικές εκλογές, καλώντας τα μέλη και τους φίλους του να ψηφίσουν κατά τη δημοκρατική τους συνείδηση.

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και τον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, που θα διεξαχθεί παράλληλα με τις ευρωεκλογές, κατά τον οποίο δεν στηρίζει ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα, τον οποιονδήποτε συνδυασμό, εκτός των περιπτώσεων εκείνων που στήριξε ανοικτά το ίδιο και με τη συμμετοχή μελών του στον πρώτο γύρο και πέρασαν στο δεύτερο.

Υπόγειες διαπραγματεύσεις και κάθε είδους παζαρέματα με τον οποιονδήποτε και για οτιδήποτε, είναι έξω από τις αρχές και τη λογική του Μετώπου και απολύτως καταδικαστέες από την πλευρά μας.

Όλα τα μέλη και οι φίλοι του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, συμπεριλαμβανομένων αυτών που συμμετείχαν σε συνδυασμούς στον 1^ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, είναι στρατευμένοι στη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης της χώρας και δίνουν τη μάχη των ευρωεκλογών με ενθουσιασμό, έντιμα, με ψηλά το κεφάλι, καθαρό το μέτωπο, αρνούμενοι να συρθούν σε μικροπολιτικές συναλλαγές με τον οποιονδήποτε, έναντι οιουδήποτε τιμήματος.  

Στην περίπτωση που, ενδεχομένως, παρουσιαστούν κάποιοι, οπουδήποτε, εν όψει του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, να ισχυριστούν ότι εκφράζουν το Μέτωπο σε υπόγεια αλισβερίσια, δεν έχουν καμία σχέση με το Ε.Πα.Μ..

Αθήνα 21 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Ανακοίνωση της Π.Γ. για την εκτίμηση του αποτελέσματος του 1ου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ολοκληρώθηκε, την Κυριακή 18 Μαΐου το βράδυ, ο πρώτος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Τα πάντα εξελίχθησαν απολύτως φυσιολογικά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δημοσκόπων να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Όπως εμείς αναμέναμε, τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του 1^ου γύρου δεν ήταν άλλα από την υψηλή σχετικά αποχή και την επικράτηση των τοπικιστικών αντιλήψεων και των διαπροσωπικών σχέσεων, μαζί με τη συνειδητή προσπάθεια του καθεστώτος για τη δημιουργία σύγχυσης και συνθηκών αδυναμίας εξαγωγής ασφαλούς πολιτικού συμπεράσματος. Σε αυτό βοήθησε επίσης, η αμφίσημη πολιτική τοποθέτηση του κύριου κορμού της αντιπολίτευσης, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σειρά από καίρια πολιτικά ζητήματα, που οι πολίτες θα μπορούσαν να κληθούν να τοποθετηθούν ακόμα και στο επίπεδο των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών. Επίσης, σαφής ήταν και η -σε αρκετές περιπτώσεις- προβληματική επιλογή των προσώπων που κλήθηκαν να αντιπροσωπεύσουν τις διαφορετικές επιλογές πέραν εκείνων του καθεστώτος.

Εκτός, λοιπόν, των πενιχρών κερδών που εισέπραξε αφ΄ ενός το ΚΚΕ σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2012, αλλά πολύ κατώτερα εκείνα των αυτοδιοικητικών του 2010 και αφ’ ετέρου, η ισχυρή τάση ενίσχυσης της ναζιστικής ακροδεξιάς, που σηματοδοτούν, ότι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ψάχνει εναγωνίως να βρει διέξοδο, ανεξάρτητα από τον τρόπο που το κάνει, κανένα άλλο ασφαλές πολιτικό συμπέρασμα δεν είναι δυνατό να εξαχθεί από αυτόν τον πρώτο γύρο των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών. Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, εκ των υστέρων, όλοι έχουν πέσει «με τα μούτρα» να κεφαλαιοποιήσουν προς όφελος της δικής τους πλευράς τα αποτελέσματα, ή να ενσπείρουν ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και ακόμα περισσότερο αποπροσανατολισμό εν όψει των πραγματικά κρίσιμων εκλογών της επόμενης Κυριακής για το ευρωκοινοβούλιο.

Γιατί την επόμενη Κυριακή, 25 Μαΐου, δίνεται η πραγματική μάχη. Στις ευρωεκλογές τίθεται το πραγματικό διακύβευμα που ο λαός καλείται με την ψήφο του να αποφασίσει.

Στις 25 Μαΐου, στις ευρωεκλογές, ο λαός θα αποφασίσει για το τι πραγματικά επιθυμεί και θα ανοίξει το δρόμο για να το επιβάλει. Στις ευρωεκλογές δίνεται η μεγάλη ευκαιρία, ο λαός να απορρίψει τη συνέχιση της πολιτικής του κοινωνικού εξανδραποδισμού και της λεηλασίας της χώρας και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ριζική αλλαγή πορείας, προς όφελος του ίδιου και της πατρίδας.

Επειδή το πραγματικό διακύβευμα είναι ακριβώς αυτό: Ευρωκρατία και συνέχιση της κατοχής με «σταθερότητα» και επιμονή σε αυτή την καταστροφική πολιτική που εφαρμόζεται, ή Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία και προκοπή;

Και περί αυτού, όλοι μα όλοι, περί άλλα τυρβάζουν.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) είναι το μόνο που τοποθετείται καθαρά απέναντι στο διακύβευμα και προτείνει καθαρές και απολύτως υλοποιήσιμες λύσεις. Με βαθειά πίστη στην Ανάγκη για Εθνική Ανεξαρτησία και πραγματική Δημοκρατία, για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τυράννους και ξένους επικυρίαρχους, συμμετέχουμε σε αυτόν τον αγώνα θέτοντας τα πραγματικά διλήμματα και καλούμε όλους τους πολίτες να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του αποπροσανατολισμού. Τους καλούμε, να προσέλθουν την Κυριακή 25 Μαΐου μαζικά και με αυτοπεποίθηση στις κάλπες των ευρωεκλογών, ώστε με τη δική τους αποφασιστική συμμετοχή -και τη ψήφο τους στο Ε.Πα.Μ.- να κάνουν το πρώτο και καθοριστικό βήμα για την ουσιαστική αλλαγή της φοράς των πραγμάτων.  

Αθήνα 19 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Άνθρωπέ μου, είσαι ναζί;

Πηγή: enikos.gr   

Άνθρωπέ μου, εσύ που μαζί με άλλους 180.000 πήγες την Κυριακή και ψήφισες στην Αττική τον χρυσαυγίτη Παναγιώταρο, είσαι ναζί; Γιατί αυτός που ψήφισες, ο Παναγιώταρος, είναι ναζί. Η’ μήπως δεν το ξέρεις ότι είναι ναζί; Ότι λατρεύει τον Χίτλερ; Ότι είναι έτοιμος να κάνει και εδώ, στην Ελλάδα, την «βρώμικη δουλειά» για την οποία θαυμάζει τον Χίτλερ;

   Άνθρωπέ μου, εσύ που μαζί με άλλους 35.000 πήγες την Κυριακή και ψήφισες στην Αθήνα τον Κασιδιάρη, είσαι ναζί; Γιατί ο Κασιδιάρης, που ψήφισες, είναι ναζί. Η’ μήπως δεν το ξέρεις ότι είναι ναζί; Μόλις πριν δυο χρόνια, στο έντυπο της «Χρυσής Αυγής», στις 20/4/2011, αυτός που ψήφισες, ο Κασιδιάρης, εξυμνούσε το «ανανεωτικό» και «πνευματικό κίνημα» του ναζισμού. Με το ίδιο χέρι που αυτός ο άντρακλας χτυπάει γυναίκες, έγραφε: «Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ορομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)». Πώς αλλιώς θέλεις να στο πει ο Κασιδιάρης, ο υμνητής του ναζιστικού «ρομαντισμού» και της χιτλερικής «ανανέωσης», ότι είναι ναζί; Για να στο δείξει μέχρι και τον αγκυλωτό σταυρό σταμπάρισε στο χέρι του (στο ίδιο χέρι με το οποίο αυτός ο άντρακλας χτυπάει γυναίκες). Τι δεν καταλαβαίνεις;

   Άνθρωπέ μου, εσύ που μαζί με άλλους 10.000 πήγες την Κυριακή και ψήφισες στην Θεσσαλονίκη τον Ματθαιόπουλο, είσαι ναζί; Γιατί ο Ματθαιόπουλος είναι ναζί και χρυσαυγίτης. Σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Η΄ μήπως δεν το ξέρεις ότι ο Ματθαιόπουλος που ψήφισες είναι ναζί; Πώς αλλιώς θέλεις να σου το πει ότι είναι ναζί; Μέχρι και τραγουδιστά στο έχει πει: «Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»... Αυτά είναι τα… τραγουδάκια που σκάρωνε ο (και μουσικός) Ματθαιόπουλος λίγο πριν γίνει «βουλευτής του Έθνους». Αυτά τραγουδούσε ο Ματθαιόπουλος ως μέλος του συγκροτήματος «Πογκρόμ» (τι όνομα, έ;) για να εξυμνήσει το Αουσβιτς. Πώς αλλιώς θέλεις να σου το πει ότι είναι ναζί; Ότι είναι χιτλεράκι. Ότι είναι γκεσταμπιτάκος. Ανθρωπέ μου, δεν σε νοιάζει ότι ψήφισες ναζί, χιτλεράκια και γκεσταμπιτάκους;…

«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νοιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί (...) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Από το άρθρο του Μιχαλολιάκου για τον Χίτλερ,«Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)...

   Άνθρωπέ μου, εσύ που μαζί με άλλους πήγες την Κυριακή και ψήφισες τους υποψήφιους του Μιχαλολιάκου, είσαι ναζί; Γιατί ο Μιχαλολιάκος είναι ναζί. Η’ μήπως δεν το ξέρεις; Πώς αλλιώς να σου το πει; Μέχρι και σε βιβλίο στο έχει γράψει. Ο υμνητής του ναζισμού, ο φυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Μιχαλολιάκος, στο βιβλίο του με τίτλο «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη», παραληρεί υπέρ του ναζισμού. Παραληρεί εξυμνώντας τα «WAFFEN SS». Τις ορδές των στυγνών δολοφόνων, τα «Ες – Ες», ο ηγέτης του Κασιδιάρη, του «Καιάδα», του Παναγιώταρου, του Λαγού και του «Εγέρθητου», τις περιγράφει σαν... «Μήνυμα Φωτεινό» στην Ελλάδα και την Ευρώπη! Από τη σελίδα 46 του ναζιστικού οχετού, αντιγράφουμε: «Η Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου (…) ήταν από την πλευρά των συμμάχων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να προβληματισθούμε σοβαρά εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός και η Νέα Ευρώπη των WAFFEN SS ήταν ένα Μήνυμα Φωτεινό σε μία σκοτεινή εποχή, που πιστεύω πως ο ελληνισμός θα έπρεπε να έχει δεχτεί». Αυτά εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Οι δήθεν «πατριώτες» που για να πουλήσουν «πατριωτισμό» μιλούν ενάντια στην Μέρκελ, εκπροσωπούν εκείνους που πριν 70 χρόνια σήκωναν αυτή τη σημαία στην Ακρόπολη. Πως αλλιώς θέλεις να σου το πουν ότι είναι ναζί;

      Άνθρωπέ μου, εσύ που ψήφισες τους ναζί, αλλά όπως λες δεν είσαι ναζί, καταλαβαίνεις τι κάνεις; Λες ότι τους ψήφισες για να «τιμωρήσεις» τους άλλους που σε φέρανε ως εδώ. Αλλά πως θα «τιμωρήσεις» όσους σε πληβειοποίησαν; Ψηφίζοντας τους ναζί; Ψηφίζοντας τους ναζί, που σαλιαρίζουν με τους Μπαλτάκους, έτσι θα τιμωρήσεις τους Μπαλτάκους; Οι Μπαλτάκοι που σε πληβειοποίησαν σαλιαρίζουν με τους ναζί, κι εσύ ψηφίζεις ναζί για να «τιμωρήσεις» τους Μπαλτάκους; Οι ίδιοι που σε φτωχοποίησαν, με την κυβέρνηση Παπαδήμου άνοιξαν την πόρτα στους φασίστες. Και είπαν ότι το έκαναν για να σε «σώσουν». Και συ, τώρα, ψηφίζεις τους αρχιφασίστες, για να «τιμωρήσεις» τάχα, εκείνους που χρησιμοποιούν τους φασίστες για να σε φτωχοποιούν και να σε κοροϊδεύουν;

   Άνθρωπέ μου, εδώ και δυο χρόνια, οι χρυσαυγίτες που παριστάνουν τους «αντισυστημικούς», ψηφίζουν στη Βουλή υπέρ της επιχορήγησης των τραπεζιτών με δισεκατομμύρια, την ώρα που εσύ δεν έχεις να φας. Ζητάνε μείωση της φορολογίας των πολυεθνικών, την ώρα που εσύ πληρώνεις χαράτσια. Φτιάχνουν «ΟΑΕΔ» για να σου «βρίσκουν δουλειές» που θα πληρώνεσαι με 400 ευρώ, δηλαδή όσα σου δίνει και ο κατώτατος του Στουρνάρα. Την ίδια ώρα οι ναζί σου πουλάνε «αντικαθεστωτικά» φούμαρα. Κι εσύ τους ψηφίζεις! Δεν σου φτάνει που τόσα χρόνια σε «δούλευε» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Τόσο πολύ απόκαμες που προσφέρεσαι, πια, να σε «δουλεύουν» ακόμα και οι ναζί;   

   Άνθρωπέ μου, εσύ που πήγες την Κυριακή και ψήφισες αυτό το ναζιστικό μόρφωμα, αυτή τη μετενσάρκωση της «Ένωσης φίλων του Χίτλερ», αυτή τη δολοφονική συμμορία την απαρτιζόμενη από ελληνόφωνα «Ες - Ες» και από τους απόγονους των κουκουλοφόρων και των γερμανοτσολιάδων, εσύ που έδωσες έγκριση στον υπόκοσμο να περιφέρεται με την μάσκα του «πατριώτη», είσαι ναζί; Το σύστημα που εσένα σε καταστρέφει είναι το ίδιο σύστημα που θρέφει το ναζισμό. Δεν το αναλογίζεσαι; Δεν βλέπεις ότι ψηφίζοντας τους ναζί, στηρίζεις αυτό το ίδιο σύστημα; Κι αν, όπως λες, δεν είσαι ναζί, τότε – στην τελική - δεν ντρέπεσαι να ψηφίζεις τους ναζί;

Η αμηχανία του θανόντος συστήματος προσωποποιημένη.

Την περίοδο που ζούμε (χούντας και κατοχής ταυτόχρονα) στην χώρα όπου οι νεκροί από πολιτικές δολοφονίες πάνε σύννεφο, είναι έκδηλο και προφανές πως ο συριζα δεν μπορεί ουδόλως να εκπροσωπήσει την επιθυμία των Ελλήνων για Λευτεριά.
Και αν είναι μια παράμετρος της αυτονόητης απάντησης στο θέμα η ελάχιστη συμμετοχή (βλέπε μεγάλη αποχή) έρχεται και ο στρατούλης να δηλώσει προ ολίγου πως μια παράμετρος για την μειωμένη προσέλευση είναι και το ότι δεν άφησαν τα διόδια ανοικτά (χωρίς πληρωμή) στους ταξιδιώτες ... !!!
Τι άλλο έχουμε να ακούσουμε !!!

Τσίπρα, θα προχωρήσεις σε συνέδριο έτσι ώστε να δεις τι θα σου πει η μάζα που ΠΕΡΙΜΕΝΕ άλλα από εσένα και πως θα έπρεπε να κινείσαι την ίδια ώρα που τα κανάλια του συστήματος, σας εμφανίζουν πρωί-μεσημέρι-βράδυ, αόκνως, λίγο λιγότερο από τον δολοφόνο μπουμπούκο ; Χμμμμ, ή θα πεις πως φταίει ο Λαός .... ;;;;
Από την άλλη πλευρά, οι νεοπόλαν (βλέπε νδούλα) του πασοκ, τι θα κάνουν βλέποντας πως η απήχησή τους στον Λαό δεν ξεπερνάει το αθροιστικά το 23%-25% επί του εκλογικού σώματος ;;;;
Όλα αυτά που συμβαίνουν και ΔΕΝ θέλουν τα καθεστωτικά κόμματα να τα αντιληφθούν είναι τόσο παράλογα όσο να λες : η Μακάμπι είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης (: η Μακάμπι είναι ομάδα του Ισραήλ που προφανώς είναι χώρα της Ευρώπης.... ) η σαν να λες πως ο βουδούρης του σύριζα (που καμαρώνει ΑΚΟΜΗ και σήμερα που ψήφισε τον θάνατο τον Ελλήνων (βλέπε μνημόνιο) θα "κτύπαγε" τον τατούλη !
Υ.Γ. η μακάμπι είναι όντως πρωταθλήτρια Ευρώπης ..... και ο σύριζα όντως δεν εκφράζει την βούληση του Λαού.
Στην φωτογραφία η αμηχανία του θανόντος συστήματος προσωποποιημένη.
Για το σάλιωμα του αυτοκόλλητου του φακέλου από τον alexis να μη πω τίποτα καθώς συναγωνίζεται τον γαπ στο γνωστό με το κερί στο μανουάλι ενσταντανέ....
Να μη πω ούτε για τους πάχτα και μπουτάρη και κυρίως γι αυτούς που τους ψήφισαν !!!

"Ψηφίζουμε για να φύγουν, ή για να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί τους;"

   ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) εκφράζει την βαθειά ανησυχία του για την διαφαινόμενη αυριανή κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που προανήγγειλε ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής. Δηλώνουμε ότι μια τέτοια προοπτική θα μας βρει αταλάντευτα και δυναμικά απέναντι, αφού μόνο δεινά θα φέρει στο λαό και την πατρίδα.

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε: «Δεν μπορώ να προεξοφλήσω ότι στα κόμματα αυτά (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) δεν υπάρχουν και πρόσωπα ή δυνάμεις που δεν έχουν την ιδιοτέλεια και δεν φέρουν την ευθύνη των επιλογών των ηγεσιών τους. Ωστόσο σήμερα δεν πρωταγωνιστούν. Και ασφυκτιούν. Αν χειραφετηθούν από τις ηγεσίες τους, θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβάλουν στο μεγάλο και δύσκολο έργο της κοινωνικής σωτηρίας, το οποίο δεν θα είναι κομματικό σχέδιο αλλά εθνική υπόθεση».

Η δήλωση αυτή του κ. Τσίπρα ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με τα σημερινά κυβερνητικά κόμματα αν αποκηρύξουν τις ηγεσίες και την πολιτική τους, επιβεβαιώνει την ολοκληρωτική αλλαγή πλεύσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και επισημοποιεί με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο την ανάληψη και νέων δεσμεύσεων της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ξένους αποικιοκράτες.

Αν συνδυαστεί δε και με την πρόσφατη συνέντευξη του Μ. Γλέζου στην Ελευθεροτυπία ότι δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο συμμαχίας με τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού εφόσον η εντολή από τον λαό δείξει προς την κατεύθυνση μετεκλογικών συνεργασιών ή αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μετανιώσουν, εάν αλλάξουν στάση και θελήσουν να βοηθήσουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, σκιαγραφεί μια στροφή 180 μοιρών ενός μεγάλου εύρους των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το Ε.Πα.Μ., έγκαιρα και επανειλημμένως, προειδοποίησε τον ελληνικό λαό για τους εξωχώριους σχεδιασμούς που επιτάσσουν μια αυριανή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ (με άλλη ηγεσία βέβαια), δυστυχώς επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πλήθος άλλων στελεχών της ηγετικής ομάδας του κόμματος, σαφέστατα προλειάνουν το έδαφος για την αυριανή «κωλοτούμπα», την οποία θα επιχειρήσουν να «περάσουν» στον κόσμο σαν ανάγκη «εθνικής σωτηρίας».

Δυστυχώς φαίνεται ότι τα βάσανα του λαού μας δεν θα έχουν τελειωμό ούτε με «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση. Η χθεσινές δηλώσεις του κ. Τσίπρα –και μάλιστα παραμονές δημοτικών και περιφερειακών εκλογών- δύο τινά μπορεί να σημαίνουν. Ή επιχειρείται το κλείσιμο της «ψαλίδας» μεταξύ των δύο κομμάτων (που αυτή την στιγμή κυμαίνεται σε διψήφια ποσοστά), αποδιώχνοντας σκοπίμως ευρείες μάζες ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην καταγραφεί εκλογική παντοδυναμία κανενός κόμματος, ή ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσώπως προλειάνει το έδαφος για μετεκλογική συνεργασία με μέρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αν όχι με τα ίδια τα κόμματα υπό άλλες ηγεσίες.

Το Ε.Πα.Μ. δηλώνει κατηγορηματικά ότι μια τέτοια εξέλιξη, που βεβαίως και θα βρει απέναντι ολόκληρο τον χειμασμένο λαό, θα αναλάβει πρωτοβουλίες οργάνωσης και συντονισμού της λαϊκής αντίστασης απέναντι στην λαίλαπα της μετεξελισσόμενης χούντας. Καμία νομιμοποίηση δεν έχει ο όποιος Τσίπρας να υπόσχεται συγχωροχάρτια στους προδότες της σημερινής συγκυβέρνησης.

Αλήθεια, κύριε Τσίπρα, σε ποια πρόσωπα και δυνάμεις αναφέρεσαι μέσα στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν την ιδιοτέλεια και την ευθύνη των επιλογών των ηγεσιών τους; Ποιοι είναι εκείνοι που ασφυκτιούν τάχα και αναζητούν την χειραφέτησή από τις ηγεσίες τους; Και ποιοι θα μπορούσαν άραγε να συμβάλουν στο μεγάλο και δύσκολο έργο της κοινωνικής σωτηρίας, όπως διατείνεσαι; Εκείνοι που ψήφισαν -και συνεχίζουν να ψηφίζουν- όλα τα εκτρωματικά νομοσχέδια που οδηγούν σε γενοκτονία έναν ολόκληρο λαό; Εκείνοι που παράδωσαν με την ψήφο τους αμετάκλητα και άνευ όρων την εθνική κυριαρχία στους αιμοδιψείς αποικιοκράτες; Εκείνοι που ωθούν βιαίως σε αυτοκτονία χιλιάδες συμπολιτών μας; Εκείνοι που μας έκλεψαν την ελπίδα και το χαμόγελο από τα χείλη; Εκείνοι που επισήμως, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση καταπέλτη του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, έχουν καταπατήσει όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα; Μ’ αυτούς θα συγκυβερνήσεις κ. Τσίπρα;

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, παραμένοντας σταθερά και αμετάκλητα πιστό στις  αγωνιστικές, πατριωτικές και δημοκρατικές παραδόσεις, θέσεις και αξίες του λαού μας, προβλέπει, ότι πολύ σύντομα όλοι εκείνοι με τους οποίους τόσο πρόστυχα φλερτάρει ο αυριανός επίδοξος πρωθυπουργός, θα περάσουν από δίκαιη δίκη για τα εγκλήματά τους κατά του ελληνικού λαού. Και μαζί μ’ αυτούς και όσοι από την «άλλη πλευρά» επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τις εθνοπροδοτικές τους πράξεις. Δίνουμε όρκο τιμής γι’ αυτή μας την δέσμευση. Όρκο τιμής στους παππούδες και τους γονείς μας, όρκο τιμής και στα παιδιά και τις γενεές που έρχονται.

Τούτος ο πόλεμος στο τέλος θα είναι νικηφόρος για τον λαό μας.

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

ΕΠΑΜ, Μ. Μαρινάκος υποψ. ευρωβουλευτής: Καλό κουράγιο κ. Όλι Ρέν.

Πόσο κοντά μας βρίσκεται η Ουκρανία;

Του Δημήτρη Καζάκη.
Γενικού γραμματέα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου.

Είδατε τις εικόνες από την Μαριούπολη και το Σλαβιάνσκ; Είδατε τους αμάχους με σηκωμένα ψηλά τα χέρια να δολοφονούνται εν ψυχρώ από τις δυνάμεις του δήθεν “ουκρανικού στρατού”; Είδατε να καίγεται το κτήριο των συνδικάτων στην Οδησσό και μαζί του να καίγονται μερικές δεκάδες άτομα, όπως έκαναν οι ναζί σε εκατοντάδες χωριά τότε που μαζί με τους Ουκρανούς ομοϊδεάτες τους την εποχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Είμαι σίγουρος ότι δεν είδατε τις εικόνες. Τα ΜΜΕ εκτελούν εντολές άνωθεν και έξωθεν να μην δείξουν το μέγεθος της φρίκης που βιώνει ο λαός της Ουκρανίας από τις ορδές των ναζί.
Φροντίστε να τις δείτε και σκεφτείτε, πόσο μακριά μας είναι η Ουκρανία; Ο Γρηγοράκος του ΠΑΣΟΚ μας τα είπε φάτσα-φόρα, αν δεν βγουν αυτός και η συμμορία του θα γίνουμε Ουκρανία. Το πήρατε το μήνυμα; Προκειμένου η κυβερνώσα συμμορία να χάσει την εξουσία είναι ικανή να μετατρέψει την Ελλάδα σε Ουκρανία. Και ήδη το κάνει. Η χώρα είναι παντελώς ανοχύρωτη. Η αποτρεπτική ισχύς βρίσκεται στο ναδίρ. Ο λαός εξουθενωμένος περιμένει τον από μηχανής θεό. Υπάρχει καλύτερη συγκυρία από αυτήν για να δούμε πολεμικές προβοκάτσιες σε βάρος της χώρας μας; Υπάρχει καλύτερη συγκυρία από αυτήν για να μας οδηγήσουν σε εθνικούς ακρωτηριασμούς, σε κοσοβοποιήσεις, σε εθνικές τραγωδίες και γενικά τετελεσμένα;
Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι μακριά μας, ας σκεφτεί ότι πριν μερικούς μήνες θα ήταν αδιανόητο να δούμε κλιμακούμενη πολεμική συμπλοκή στην καρδιά της Ευρώπης. Για σκεφτείτε λίγο καλύτερα τι συνέβη στην Ουκρανία; Πρόκειται για μια χώρα η οποία έζησε υπό καθεστώς μνημονιακών πολιτικών επί σχεδόν 15 χρόνια. Η ανέχεια, η απόγνωση, η απελπισία ενός ολόκληρου λαού οδήγησε τον Γιανούκοβιτς στην εξουσία υποσχόμενος να θέσει τέρμα στα μνημόνια από το ΔΝΤ και την ΕΕ. Τι είπαν οι δύστυχοι που τον ψήφισαν; Να γλυτώσουμε από την συμμορία των μνημονίων και ύστερα βλέπουμε. Ψήφισαν δηλαδή με κριτήριο το λιγότερο κακό.
Ο Γιανούκοβιτς δεν έκανε πολλά πράγματα. Συνέχισε να νέμεται την εξουσία όπως και οι προηγούμενοι κρατώντας τον λαό σε απόσταση. Και μόλις έκανε την κίνηση να δεχθεί την αντικειμενικά πιο συμφέρουσα πρόταση της Ρωσίας, έναντι εκείνη της ΕΕ, τότε ξέσπασε ο χαμός.
Οι δυτικοί με αιχμή του δόρατος τους ναζί της Ουκρανίας, ενισχυμένους με κάθε λογής στρατολογημένο τυχοδιώκτη από δεκάδες χώρες και μισθοφόρους, επενέβησαν εναντίον μιας αδύναμης κυβέρνησης χωρίς λαϊκή στήριξη, προκειμένου να βυθίσουν την Ουκρανία στον εμφύλιο και να την διαμελίσουν οριστικά. Δεν τους αρκεί η αλλαγή καθεστώτος. Δεν τους αρκεί απλά μια δοτή κυβέρνηση από ένα ακόμη πιο δοτό κοινοβούλιο να υπογράφει την επέμβαση του ΔΝΤ και της ΕΕ. Θέλουν οριστική διάλυση του συγκροτημένου κράτους, έτσι ώστε να στερήσουν από τον λαό κάθε δυνατότητα ακόμη και κοινοβουλευτική ανατροπής – έστω και προσωρινής – της πολιτικής εκποίησης και κανιβαλισμού που επιθυμούν οι διεθνείς αγορές.
Πόσο νομίζετε ότι απέχουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα; Σας πληροφορώ ότι βρισκόμαστε πάρα, μα πάρα πολύ κοντά. Οι παρατάξεις του νέου εμφυλίου άρχισαν ήδη να σχηματίζονται. Μια αριστερά που έχει παραιτηθεί ολοκληρωτικά από κάθε έννοια πατρίδας, έχει προδώσει τα αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας. Από την άλλη μια φασιστική ακροδεξιά με αιχμή την ΧΑ, η ηγεσία της οποίας δεν κρύβει τη νοσταλγία της για τον εμφύλιο πόλεμο και την χούντα.

Το μόνο που μένει είναι η ανοησία ενός λαού που συνεχίζει να σκέφτεται με όρους δεξιάς-αριστεράς και με κολοβή μνήμη κινείται όχι με βάση την κοινή λογική, αλλά με την χαμένη ψήφο και το μη χείρον βέλτιστο. Ας δώσουμε λοιπόν δύναμη σ' αυτούς που απεργάζονται τον εμφύλιο και τον διαχωρισμό του λαού σε αριστερούς και δεξιούς για να δείτε πόσο γρήγορα η Ελλάδα θα μετεξελιχθεί σε Ουκρανία. Είπα και ελάληλα, αμαρτίαν ουκ έχω.

Πέμπτη 15 Μάι ο Δημήτρις Καζάκης στην Δράμα.

               

                                             ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

  Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων στη Χώρα μας έχουν πετύχει πολλά σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης αυτού του τόπου, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους για τα τεράστια επιτεύγματα τους και την αύξηση όλων των ποσοστών, η ανεργία αυξήθηκε κατά 190%,οι αυτοκτονίες λόγω κρίσης 44%,το δημόσιο χρέος 36,5%,τα “κόκκινα” στεγαστικά δάνεια κατά 400%,το ποσοστό κατάθλιψης στον γενικό πληθυσμό κατά 272%,ενώ εξίσου σημαντική είναι και η μείωση των ποσοστών σε διάφορους άλλους τομείς όπως η μείωση του Α.Ε.Π. κατά 25% ,οι μισθοί μειώθηκαν κατά 38%,οι συντάξεις κατά 45%,η αγοραστική δύναμη κατά 37%,ο συνολικός όγκος οικοδομικής δραστηριότητας μειώθηκε κατά 80%.

   Βέβαια μέσα στις μεγάλες επιτυχίες εντάσσετε και η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος παρόλο που για να επιτευχθεί η κυβέρνηση σε απόλυτη συνεργασία με την ΕΕ και προκειμένου να δοθεί μια ένεση στήριξης δεν συμπεριέλαβε ως όφειλε τις ενισχύσεις των τραπεζών κατά 19 δις ευρώ, ενώ ακόμα και τα σχολικά βιβλία του λυκείου “ξεγυμνώνουν” το υποτιθέμενο και τόσο προβεβλημένο success story καθώς αναφέρουν “αν η οικονομία βρίσκετε σε ύφεση και η ανεργία  είναι αυξημένη, τότε ο προϋπολογισμός πρέπει να είναι ελλειμματικός” (αρχές οικονομικής θεωρίας ιι Γ Λυκείου σελ.183).

    και όλα αυτά την ώρα που ο φερόμενος ως πρωθυπουργός ομολογεί με κάθε κυνικότητα ότι “H Ελλάδα έχασε βιοτικό επίπεδο που δεν έχει χάσει κανένας λαός από το β παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα και το έκανε συντονισμένα με την βοήθεια της Ευρώπης” (Σαμαρας 08/01/2014), ενώ η Νίκη Τζαβέλα δηλώνει από το βήμα της Ευρωβουλής έπειτα από ένα λογύδριο ραγιαδισμού και απόλυτης υποτέλειας “ τουλάχιστον η Ελλάδα αν καεί να καεί για να υπάρξει μια συνοχή και μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη “.

   Αλήθεια πόσο κοντά είναι στην πραγματικότητα είναι οι δύο αυτές δηλώσεις? Κατά πόσο η ΕΕ μας έχει οδηγήσει στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο και κατά πόσο με όχημα την νομισματική ένωση έχουμε γίνει η Ιφιγένεια στον βωμό των διαφόρων συμφερόντων της Ένωσης? Είναι ευλογία ή τελικά είναι κατάρα και απόλυτη καταστροφή  η συνέχιση της πολιτικής αυτής που μας επιβάλει η Ευρώπη? Υπάρχει τελικά άλλος δρόμος? Υπάρχει διέξοδος?

    Σας προσκαλούμε την Πέμπτη 15 Μαίου 2014 στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας στις 19:00 να συζητήσουμε μαζί με τον Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Κ. Δημήτρη Καζάκη για όλα όσα μας αφορούν και έχουν σχέση με την ΕΕ, να γιγαντώσουμε την  φωνή που θα δώσει άλλη διάσταση στο τι σημαίνει ΕΕ των λαών και όχι των τραπεζών μέσω της εθνικής κυριαρχίας κάθε κρατους, και επιτέλους να ανταποδώσουμε τους χαιρετισμούς μας  στον κ. Ρέν,” καλό κουράγιο κύριε Ρέν με το Ε.ΠΑ.Μ.στην Ευρωβουλη”.                 

                   

                                                                                         … ΣΚΕΨΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.