Το πιο πιθανό σενάριο.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι σήμερα είναι εύκολο να υποκύψει κανείς, να λάβει μια παθητική στάση και να πείσει τον εαυτό του ότι φτάνει και περισσεύει απλά να πέσει η κυβέρνηση της Ευρώ-χουντό-κατοχής του Σαμαρά Βενιζέλου. Όλοι μας έχουμε ακούσει τα γνωστά επιχειρήματα όλων αυτών που έχουν αναθέσει όλες τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ: Ότι αυτούς δεν τους έχουμε δοκιμάσει ακόμη, ότι μάλλον έχουν κάποιον «άσο» στα χέρια τους που δεν αποκαλύπτουν ακόμη, ότι θα αλλάξουν την Ε.Ε. με τις νέες συμμαχίες που θα σχηματιστούν, ότι «δεν μπορεί, προοδευτικοί είναι, κάτι θα κάνουν καλύτερα» κλπ. κλπ.
Αλλά αυτά είναι ελπίδες χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Γιατί στην χειρότερη, αποδεικνύεται ότι μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτα το σημαντικό, όπως βλέπουμε εδώ και μερικούς μήνες στην Περιφέρεια Αττικής όπου θεωρητικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το πάνω χέρι, αλλά από «προοδευτική» έκφραση αυτής της εξουσίας, δεν είδαμε και τίποτα το σημαντικό...
Η δικαιολογία για την ουσιαστικά ανύπαρκτη αλλαγή στην Περιφέρεια Αττικής, είναι ήδη γνωστή: Ότι χωρίς συνολική αλλαγή του καθεστώτος σε ολόκληρη την χώρα, είναι δύσκολο να γίνουν επί μέρους αλλαγές στην συγκεκριμένη περιφέρεια. Αυτήν την δικαιολογία κρατήστε την για αργότερα, γιατί είναι εξαιρετικά πιθανό να την ακούσουμε ξανά... Όλα αυτά βέβαια, θα έπρεπε να ήταν προβλέψιμα γιατί πολύ απλά, ο ΣΥΡΙΖΑ ως συλλογικό κόμμα δεν έχει εκφράσει καμιά από τις ελπίδες που έχει η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών που θέλουν να τον ψηφίσουν. Ούτε κι εκεί που χρειάζεται, έχει αποδείξει ή τεκμηριώσει το πως ακριβώς θα γίνουν αυτά που όντως υποσχέθηκε. Δεν χρειάστηκε ποτέ άλλωστε, να αποδείξει τέτοια πράγματα. Αρκεί η ελπίδα του κόσμου, που πιστεύει ότι αρκεί να πέσει η σημερινή χούντα...
Αλλά για φανταστείτε το λίγο πιο διεξοδικά. Αντί να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο στην βάση ατεκμηρίωτων υποσχέσεων και φρούδων ελπίδων, ας τα βάλουμε κάτω λίγο πιο πρακτικά. Φανταστείτε λοιπόν, ότι σπάει ο Διάολος το ποδάρι του, και η σημερινή κυβέρνηση δωσιλόγων αποφασίζει να πέσει και οδηγηθούμε σε εκλογές. Είναι προφανές, ότι ο τότε ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει την πλειοψηφία και είτε θα γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, είτε θα σχηματίσει κάποιας μορφής κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι όντως πολύ πιθανό, αν και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε για ποιους ακριβώς ανθρώπους μιλάμε, όταν μιλάμε για τους κυβερνώντες.
Τι θα παραλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την επομένη των εκλογών;
Φανταστείτε λοιπόν, μια ωραία μέρα του Φλεβάρη, να παίρνει τα ινία της εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ είτε μόνος, είτε με κάποια άλλα κόμματα. Θα λάβει προφανώς και την καυτή πατάτα από τους προηγούμενους, που αποτελείται τουλάχιστον από τα εξής: Τα νέα μέτρα 1.8 δις και τον κρατικό προϋπολογισμό που θα επιστραφεί πιο σκληρός από ποτέ από την αρμόδια επιτροπή της Ε.Ε.. Και βεβαίως την τραπεζική βόμβα των 25 δις που μας προανήγγειλε ήδη ο Στουρνάρας, η οποία προμηνύει εμμέσως πλην σαφώς ένα τραπεζικό ολοκαύτωμα που θα έχει εκτός όλων των άλλων, ως τελικό αποτέλεσμα της το κούρεμα (Bail-in) όλων των καταθέσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιμετωπίσει και την γενικότερη κατάσταση με το απολύτως μη διαχειρίσιμο χρέος, τους εκατομμύρια άνεργους, το κλείσιμο και άλλων μικρών επιχειρήσεων, την πείνα, τον χαμό στον τομέα της υγείας, την καταστροφή της Παιδείας, τις μειώσεις των συντάξεων και μισθών κλπ.
Και να μην ξεχνάμε του πλειστηριασμούς για κάθε χρέος, που από 1/1/2015 θα αρχίσουν να γίνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Ως εκ τούτου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα μαζικά κινήματα αποτροπής πλειστηριασμών και γενικότερα όλους τους συμπολίτες μας, που όπως είδαμε παραπάνω, έχουν ήδη αναθέσει σχεδόν ολοκληρωτικά τις ελπίδες τους σε αυτούς, αλλά έχει και εξαιρετικά μικρή υπομονή... Κι ενώ η κυβέρνηση αυτή θα βρίσκεται στην εξουσία στην βάση των υποτιθέμενων προοδευτικών και ριζοσπαστικών της υποσχέσεων, από την πρώτη μέρα της στην εξουσία, θα βρίσκεται καθημερινά και συνεχώς μπροστά στο ίδιο δίλημμα: Να πράξει υπέρ αυτού του Λαού, ή να ενδώσει στις επιθυμίες του κάθε λογής συμφέροντος που θέλει να τον βιάσει;
Θα αποδείξει την ριζοσπαστισμό του ο ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά;
Ας το κάνουμε λίγο πιο πρακτικό. Κι ας πάρουμε για αρχή, την πιο απλή περίσταση: Αυτήν την εποχή και κάθε Τετάρτη, υπάρχει ένα συνεχώς διογκούμενο κίνημα αποτροπής πλειστηριασμών στα ειρηνοδικεία της χώρας. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την επομένη της εναλλαγής της εξουσίας; Θα στείλει την αστυνομία και τα ΜΑΤ στα ειρηνοδικεία για να υπερασπιστούν τις Τράπεζες και τους Δανειστές της χώρας που θέλουν να τα αρπάξουν όλα; Ή θα αφήσει τον Λαό να αντισταθεί; Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστηρίξει πρακτικά το «ιμπεριαλιστικό και άκρως καπιταλιστικό συμφέρον» εκ των έσω και εκ των έξω για να συνεχίσει την καταστροφική δράση του όπως ακριβώς έκανε μέχρι και σήμερα; Ή θα ενδυναμώσει την Λαϊκή εξουσία; Εσείς τι λέτε; Σίγουρα η απάντηση δεν είναι τόσο απλή, όταν κανείς προσέξει έστω και λίγο, την ρητορική υψηλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ...
Κι ας πάμε σε ένα λίγο πιο μεγάλο ζήτημα. Όπως είπαμε, κάποια στιγμή - κι όλως τυχαίως πολύ λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από μια νέα κυβέρνηση - θα επιστρέψει ο προϋπολογισμός από την αρμόδια επιτροπή στην Ε.Ε.. Ο προϋπολογισμός αυτός βεβαίως έμμεσα θα υπαγορεύει κάθε λεπτομέρεια που έχει να κάνει με έσοδα-έξοδα του κράτους. Κι ως εκ τούτου, θα υπαγορεύουν ποιος θα πληρώσει την νύφη, ποιος θα πρέπει να χάσει ή/και να δώσει ακόμη περισσότερο για χάρη των δανειστών μας... Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πλέον, μπροστά σε αυτό το δίλημμα; Θα τον δεχθεί χωρίς καμιά ένσταση, αποδεικνύοντας έτσι ότι η Ελλάδα ΔΕΝ είναι κυρίαρχο κράτος στην πράξη; Ή θα τον επιστρέψει από εκεί που ήρθε, αποδεικνύοντας έτσι ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος, που δεν δέχεται να βιάζουν τον Λαό της κάποια συμφέροντα από το εξωτερικό; Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του έτοιμοι να «τα σπάσουν» με τον πυρήνα της Ε.Ε. για χάρη του Λαού που υποφέρει; Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ που διαμηνύει συνεχώς ότι δεν είναι υπέρ των μονομερών κινήσεων, να κάνει κάτι γι αυτό; Και πάλι δυστυχώς, τα λεγόμενα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Σταθάκης, ο Μηλιός, ο Παπαδημούλης και άλλων, καθώς και οι υποσχέσεις τους στους διάφορους τοκογλύφους και κυρίαρχους μέσα στην Ε.Ε., δείχνουν ξεκάθαρα το αντίθετο.
Κι αν δεν αποδειχθούν ικανοί να κάνουν κάτι για κάτι το τόσο αυτονόητο όπως είναι ο προϋπολογισμός του κράτους, τι θα κάνουν άραγε με τις εγχώριες τράπεζες που έχουν ήδη καταρρεύσει; Θα ακολουθήσουν τις εντολές της ΕΚΤ και λοιπών, έτσι ώστε και πάλι να στηριχθούν τα γνωστά και άγνωστα συμφέροντα που καταστρέφουν τον τόπο με απίστευτες διαπλοκές εδώ και τόσα χρόνια; Και εδώ που τα λέμε για τράπεζες γενικά, ο ΣΥΡΙΖΑ με την Τράπεζα της Ελλάδος τι θα κάνει; Θα την αφήσει να είναι ένας σκοτεινός οργανισμός όπου η επιμέρους νομισματική διαχείριση και η διαχείριση όλων των τεράστιων σκανδάλων στην ουσία αποτελεί τον μεγαλύτερο δούρειο ίππο στην χώρα μας σήμερα; Ψιλά γράμματα θα πει κανείς. «Ας λύσει τα τρέχοντα ζητήματα πρώτα και μετά βλέπουμε» θα πει ο ανίδεος που ελπίζει ότι αρκεί να αλλάξει κανείς το περιτύλιγμα, για να σταματήσει η βρώμα και η δυσωδία... Αλλά βεβαίως, όποιος έχει και την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται, θα γνωρίζει ότι εάν δεν καθαρίσει η κατάσταση από την ρίζα, άσπρη μέρα δεν θα δούμε.
Το χρέος, η διαπραγμάτευση σε ρυθμούς χελώνας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα ας πάμε στο μείζον ζήτημα. Αυτό του χρέους και της λεγόμενης διαπραγμάτευσης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ζήτημα σήμερα, εκτός από την ίδια την Δημοκρατία που χάνεται. Αλλά ακόμη και αυτή, σήμερα επηρεάζεται από το πως διαχειριζόμαστε το χρέος, γιατί όπως παραδέχεται ακόμη και η ίδια η Ε.Ε. δια μέσου των εκπροσώπων της, όσο η Πατρίδα μας χρωστά, τόσο δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά βελτίωση στην θέματα της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα.
Πως μας λέει σήμερα ότι θα διαχειριστεί το χρέος ο ΣΥΡΙΖΑ; Με κάποιας μορφής διαπραγμάτευσης θα πει κάποιος. Θα το δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας, αν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς δεν συμμερίζονται αυτήν την λογική. Ο κ. Σταθάκης για παράδειγμα, πλέον μιλά για έναν νέο όρο, την «αντικατάσταση του μνημονίου», κάτι που εκτός του ότι δεν τεκμηριώνει την ουσία και το περιεχόμενο της «αντικατάστασης» αυτής, αποτελεί την τελευταία και απόλυτη αναδίπλωση των υποτιθέμενων θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά όπως είπαμε, ας δεχθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να διαπραγματευτεί για ένα κούρεμα του χρέους, όπως λέει.
Δεν θα χρειαστεί να μπούμε καν στις λεπτομέρειες του. Δεν θα χρειαστεί να δούμε εάν θα προσπαθήσουν να κάνουν μια συμφωνία τύπου Marshal ή κάτι άλλο. Και δεν θα χρειαστεί, εφ' όσον αρχίσουμε να φανταζόμαστε το πως ακριβώς θα παίξουν το παιχνίδι οι επικυρίαρχοι του ολοκληρωτικού/φασιστικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Η πρώτη συνάντηση θα γίνει εν μέσω τεραστίων ελπίδων και ο κόσμος θα αναμένει κάποια τρομακτική αλλαγή στις συνομιλίες. Αλλά αμ δε! Οι έμπειροι αψήφιστοι υπεύθυνοι της Ε.Ε., την πρώτη φορά, δεν θα κάνουν καμιά αποδοχή σε κανένα από τα ζητούμενα. Η πρώτη τους κίνηση θα είναι να καθυστερήσουν τις διαπραγματεύσεις. Είναι σχεδόν απολύτως σίγουρο ότι η πρώτη συνάντηση θα οδηγήσει σε κάποια είδους αναβολή για την επόμενη συνάντηση, είτε του Eurogroup, είτε κάποιων άλλων. Κι εν τω μεταξύ, η «ριζοσπαστική» κυβέρνηση της «αριστεράς και της προόδου», θα έχει να ασχοληθεί με τις πολλαπλές καυτές πατάτες.
Το αυτονόητο των μονομερών κινήσεων, δεν είναι αυτονόητο για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα τα αρνητικά λοιπόν, θα τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός, και το θέμα της διαπραγμάτευσης θα κινείται όσο το δυνατόν πιο αργά. Κι ως γνωστόν, τα διαλείμματα μεταξύ των συναντήσεων θα είναι τουλάχιστον του ενός μηνός και μάλλον απ΄ότι βλέπουμε σήμερα, πιθανώς δύο. Κάθε δύο μήνες λοιπόν, θα έχουμε μια μικρή-ελάχιστη πρόοδο στις διαπραγματεύσεις. Και πως θα μπορούσε να γίνουν αυτές πιο γρήγορα; Μα είναι απλό. Άσχετα με το ποια ακριβώς είναι η λύση για τον καθένα, θα πρέπει να ειπωθεί δημόσια - και εάν χρειαστεί ακόμη και εκτός χρόνου και τόπου της όποιας διαπραγμάτευσης - αυτό ακριβώς το αυτονόητο που θα έλεγε κάποιος πραγματικά φιλολαϊκός ηγέτης:
«Δεν πάει άλλο, ο Λαός πεθαίνει, η οικονομία έχει καταποντιστεί, τα δικαιώματα των πολιτών μας έχουν αφανιστεί, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο μπροστά στον θάνατο που σπέρνει η λιτότητα, εμείς μπορούμε να πληρώσουμε μόνο τόσο, η δεν μπορούμε να πληρώσουμε τίποτα!».
Δηλαδή: Στάση πληρωμών εδώ και τώρα, μέχρι έστω - τουλάχιστον - να μπορέσουμε να συζητήσουμε στην βάση του επείγοντος, και όχι όποτε τους καπνίσει εκεί στην Ε.Ε., ΔΝΤ και ΕΚΤ. Αλλά τι έχει υποσχεθεί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ στου δανειστές; Το ξέρουμε όλοι όσοι τουλάχιστον παρακολουθούμε: Ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση μονομερών κινήσεων. Και ως αποτέλεσμα, όσο δεν γίνει κάτι τέτοιο, η Ελλάδα θα περιμένει από την Ε.Ε. να κάνει την όποια κίνησή της για να γίνει το οτιδήποτε...
Οι πιθανότητες να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ τροπάριο και να εναντιωθεί ουσιαστικά στην φασιστική Ε.Ε. και λοιπούς τοκογλύφους είναι εξαιρετικά μικρές. Δεν είναι εύκολο για κάποιον ο οποίος δεν πιστεύει σε Πατρίδες και έχει αποδείξει πρακτικά ότι ο Λαός δεν έχει την παραμικρή ευθύνη εκτός από το να τον ψηφίσει, να κάνει πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις. Το δέλεαρ της εξουσίας, το μέλι που υποτίθεται ότι βρίσκεται σε κάθε κυβερνητικό θώκο και το άρρωστο όνειρο της διεθνιστικής ολοκλήρωσης προς όφελος του κεφαλαίου όπως είναι δυνατόν να γίνει αποκλειστικά σήμερα, είναι πολύ μεγάλοι πειρασμοί για ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη σήμερα έχει κάνει πάρα πολλές υποχωρήσεις. Τι αλήθεια μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι πλούσιοι μικροαστοί που παίζουν στα χρηματιστήρια και σήμερα ηγούνται του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό που συμφέρει τον Λαό και όχι τα δικά τους συμφέροντα; Να ήταν αυτά που λένε; Μακάρι να ήταν. Αλλά εδώ μας λένε ήδη τι σκοπεύουν να κάνουν ακριβώς, και μερικοί από αυτούς, το λένε και ξεκάθαρα.
Στο τέλος, η λύση είναι μόνο ένας ζωντανός και δυνατός Λαός.
Ποια είναι η πιθανότητα να έχουμε επιτέλους μια Πατρίδα όπου η εξουσία θα πράττει για χάρη της πλειοψηφίας του Λαού, στην ουσιαστική βάση μιας θεμελιώδους και πραγματικής δημοκρατικής ευαισθησίας, με βάση το σενάριο που αναλύθηκε παραπάνω; Ποια είναι η πιθανότητα να υπάρξουν οι πόροι που χρειάζονται για να ορθοποδήσει επιτέλους αυτός ο Τόπος, και να μην υπάρξει ποτέ πλέον το υποχείριο μιας ολιγαρχίας εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την τόλμη να κάνει αυτό που ζητά ο κάθε λογικός άνθρωπος; Και ποια είναι αλήθεια η περίπτωση εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχθεί ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση στην βάση μιας πραγματικά ζωντανής λαϊκής θέλησης, να μην καταλήξει ολόκληρη η παράταξή τους στα αζήτητα της Ιστορίας; Κι αν καταλήξει έτσι, έχουμε ποτέ σκεφθεί τι έρχεται μετά την εποχή του Alexis, του Σταθάκη και του Δραγασάκη; Έχουμε ποτέ σκεφθεί τι θα έρθει να μας κάτσει στον σβέρκο οριστικά, όταν αυτός δεν πράξει υπέρ του Λαού ξεκάθαρα και οριστικά;
Η λύση βρίσκεται αλλού, κι ευτυχώς δεν χρειάζεται να περιμένουμε κανέναν να μας την δώσει, παρά μόνον τον εαυτό μας. Ο Λαός αυτοπροσώπως, πρέπει να δείξει την θέλησή του. Εάν ο Λαός το κάνει αυτό αυθεντικά και δυναμικά, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να αντισταθεί μπροστά σε αυτήν την πρωτογενή εξουσία. Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αλλάξει ο Λαός και για ν' αλλάξει απ ότι φαίνεται, θα πρέπει να νιώσει μέχρι το κόκαλο ότι δεν πάει άλλο, για να το κάνει επιτέλους.
Όποιος ελπίζει για το καλύτερο, το πραγματικά καλύτερο κι όχι μια απλή επιστροφή στα προηγούμενα, οφείλει να μείνει όρθιος μέχρι να έρθει η στιγμή εκείνη που επιτέλους θα έρχεται ο κόσμος για να ρωτήσει τι μπορεί να κάνει Ο ΙΔΙΟΣ. Και τότε όλοι αυτοί που σήμερα είναι οι θεματοφύλακες του Έθνους, θα μπουν σε δράση για την αναγέννηση μας. Ως τότε, προετοιμαστείτε, ενημερωθείτε και ενημερώστε. Τίποτα δεν πάει χαμένο, και να μην ξεχνάμε ποτέ ότι έστω και μερικοί πραγματικοί και αγνοί πατριώτες και δημοκράτες να μείνουν, η φλόγα θα είναι πάντα ζωντανή και θα μπορέσει να αναζωπυρώσει ολόκληρο το Έθνος μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου