Οι Αγωγοί Ξανάρχονται .

της Φλώρας Παπαδέδε*

Σωθήκαμε! Με τον ΤΑΡ, η Ελλάδα μετατρέπεται σε «Ενεργειακό Κόμβο»!! Για 5η φορά την τελευταία εικοσαετία!!!

Ο ελέω τρόικας πρωθυπουργός, A. Σαμαράς, βεβαιώνει: «Τώρα γίνεται ενεργειακός κόμβος. Αύριο θα γίνει και παραγωγός ενέργειας η Ελλάδα.»

Η Ελλάδα έχει ξαναγίνει «ενεργειακός κόμβος». Το 1993 από τον Σημίτη, εν μέσω διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Το 1999 από τον Βενιζέλο, με την απελευθέρωση των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Το 2003 από τον Τσοχατζόπουλο, με σχέδια για τρεις(!) αγωγούς. Το 2008 από τον Φώλια, με την οριστική υπογραφή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Δυο χρόνια μετά οριστικά ματαιώθηκε…

Και «παραγωγός ενέργειας»! Το 2011, με το Project Helios του Παπακωνσταντίνου. Ποιος θυμάται την «αξιοποίηση» 250.000 στρεμμάτων με φωτοβολταϊκά πάρκα 10GW; Που η παραγόμενη....
ενέργεια θα εξάγονταν στην Κεντρική Ευρώπη και θα αποπληρώνονταν με αυτή το δημόσιο χρέος;  Πήγε άπατο…

Θα αρκούσαν αυτά για να συμπεράνει κάθε νοήμων άνθρωπος ότι ο ΤΑΡ και ο «ενεργειακός κόμβος» δεν είναι παρά χάντρες και καθρεφτάκια προς ένα λαό που χειμάζεται τρία χρόνια τώρα. Όμως στη ρημαγμένη χώρα μας υπάρχουν τα ΜΜ”E” που βλέπουν «μπουλντόζες το 2014»{1} , όπως έβλεπαν και «φτυάρια στο χέρι» το 2008{2} . Υπάρχουν εμβριθείς αναλυτές των σχεδιαζόμενων χαράξεων πολυποίκιλων αγωγών, προσβεβλημένοι από χρόνιο σύνδρομο «ισχυρής Ελλάδας» οι μεν, «μικρού ιμπεριαλιστή» οι δε. Και πάρα πολλοί άνθρωποι που αναζητούν ελπίδα. Μα όπως έλεγε κάποιος σοφός: η ελπίδα είναι προδοσία της αλήθειας. Καιρός να κοιτάξουμε τα πραγματικά δεδομένα.

Αγωγός χωρίς… αέριο και πελάτες;

Το κοίτασμα που θα τροφοδοτήσει τον ΤΑΡ είναι το Σαχ-Ντενίζ 2, η μοναδική πηγή φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν. Σύμφωνα με τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις για την ολοκλήρωση των έργων εξόρυξης, η εκμετάλλευσή του δεν θα αρχίσει πριν το 2020.

Τα σχέδια για τον ΤΑΡ προβλέπουν τη δυνατότητα μεταφοράς 10 δις κ.μ. αερίου ετησίως, το 90% των οποίων προορίζεται για την Ιταλία, με έναρξη εμπορικής λειτουργίας το νωρίτερο το 2022.

Για να γίνει ο αγωγός πρέπει να «βγαίνει» οικονομικά. Πρέπει να βρει τόσους πελάτες που να αποσβέσουν τη διαδρομή του από την Ελλάδα στην Νότιο Ιταλία. Με την ύφεση στη χώρα μας να ξεπερνά το 5% για τέταρτη χρονιά και στην Ιταλία το 2%{3} . Με τη βιομηχανική παραγωγή να συρρικνώνεται στην Ελλάδα τον Μάιο του 2013 κατά 4,6%{4}  (η αντίστοιχη πτώση το Μάη του 2012 ήταν 3%)  και ομοίως στην Ιταλία 4,6% {5} σε σχέση με τον Απρίλη του 2012. Με πτώση το 2012 της ζήτησης φυσικού αερίου 17% στην Ελλάδα και 7,5% στην Ιταλία{6} … Πόσο «οικονομικός» προβλέπεται ο αγωγός; Εν μέσω τέτοιας κρίσης, ποιος σοβαρός οικονομολόγος –πλην των «αλάνθαστων» φωστήρων του ΔΝΤ- θα αποτολμούσε εικασίες για τα οικονομικά μεγέθη του 2022; Και ποιος σοβαρός επιχειρηματίας –πλην Αζέρων «επενδυτών»- θα κατασκεύαζε αγωγό βάσει εικασιών;

«Η επένδυση που θα σώσει την Ελλάδα»

Κατά το mainstream σενάριο που βλέπει μπουλντόζες να σκάβουν ήδη για τον αγωγό, πρέπει να τρέξουμε να προμηθευτούμε καλάθια. Τόσα πολλά και  πρωτοφανέρωτα θα είναι τα «οφέλη» για την ελληνική οικονομία.

Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΟΒΕ (το «επιστημονικό» ινστιτούτο του ΣΕΒ που α) κάθε χρόνο προβλέπει ότι η ανάπτυξη θα έρθει τον επόμενο και β) κάθε επόμενο διαπιστώνει ότι η ύφεση είναι μεγαλύτερη από τον προηγούμενο):

«Ο ΤΑΡ αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, ύψους 1,5 δις €. Κατά την περίοδο κατασκευής του (2014 – 2019) το όφελος για το ελληνικό ΑΕΠ θα είναι 320 εκ. €.» Στα προβλεπόμενα 50 χρόνια λειτουργίας του αγωγού (2019 – 2069), το άμεσο όφελος εκτιμάται σε 4,9 δις €. Θα δημιουργήσει 4.300 ως 4.800 θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα 55(!) χρόνια, μόνο όμως «στην περίπτωση που η προμήθεια των σωλήνων του αγωγού γίνει από εγχώριους παραγωγούς»!! Αλλιώς, θα αρκεστούμε στις 100(!), που απαιτεί η λειτουργία του επί 50 έτη…

Τόσες θέσεις εργασίας… τι να σχολιάσει κανείς; Τα λέει μόνο του το ΙΟΒΕ. Όσο για τη «μεγαλύτερη επένδυση» και το όφελος του ΤΑΡ στην οικονομία, αρκεί να παραθέσουμε τον παρακάτω πίνακα:

ΤΡΙΕΤΙΑ 2010-2012 (Σε εκ. €)
	ΟΜΙΛΟΣ ΔΕΗ	ΟΜΙΛΟΣ ΔΕΠΑ	ΟΜΙΛΟΣ ΟΣΕ	ΣΥΝΟΛΑ
ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ	2.948	474,0	892,0	4.314,0
ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ	2.514	107,3	456,0	3.077,3
ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ-ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ	1.590	162,4	254,4	2.006,8
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ	9.398,1
ΠΗΓΗ: ΕΤΗΣΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΜΙΛΩΝ

Ο ΔΕΣΦΑ, θυγατρική του Ομίλου ΔΕΠΑ, που πωλείται αυτή τη στιγμή στην Αζέρικη SOCAR έναντι 305 εκ. €, επένδυσε την ίδια περίοδο για την ανάπτυξη των αγωγών φ.α. 310 εκ. €! Δηλαδή, όσο «το συνολικό όφελος του εγχώριου ΑΕΠ κατά την περίοδο κατασκευής του ΤΑΡ»!! Για το «όφελος» της ελληνικής οικονομίας από το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ, το ΙΟΒΕ ποιεί βεβαίως την νήσσαν. Από τα δημοσιεύματα μαθαίνουμε ότι οι Αζέροι «επενδυτές» αρνούνται να προσθέσουν μερικές φακές παραπάνω στο πινάκιο εκποίησης του ΔΕΣΦΑ, αν δεν τους διασφαλίσει η κυβέρνηση τη «δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης εμπορικής πολιτικής». Κοινώς, να αυξάνουν όποτε και όσο αυτοί θέλουν τα τέλη διέλευσης για τη χρήση των αγωγών φυσικού αερίου. Αυτά για τις «αποκρατικοποιήσεις» που θα φέρουν φθηνότερες τιμές και «ανταγωνιστικότητα» στην ελληνική οικονομία… Μόνο η ΔΕΗ, την τριετία της κρίσης και της ύφεσης, επένδυσε 2,95 δις €. Δύο φορές, όσα «θα επενδυθούν» στον ΤΑΡ στα 5 χρόνια κατασκευής του!

Όσο για την προστιθέμενη αξία στο ΑΕΠ, μόνο οι τρεις αυτές δημόσιες επιχειρήσεις, μέσα από τις προμήθειες υλικών-ανταλλακτικών, τις εργολαβίες και τη μισθοδοσία του τακτικού και έκτακτου προσωπικού, συνέβαλαν με πάνω από 5 δις €. Όσα δεν θα δώσει ο ΤΑΡ, αν ποτέ κατασκευαστεί, ούτε στα 50 χρόνια λειτουργίας του!

Αν μόνο τρεις δημόσιες επιχειρήσεις μπορούν μέσα στη βαθιά ύφεση να ρίχνουν 9,5 δις € στην ελληνική οικονομία, τι ζωή θα έδιναν στην εσωτερική αγορά, αν δεν απομυζούνταν από τους κάθε λογής «εθνικούς προμηθευτές»;

Τι προοπτικές ανάπτυξης θα ανοίγονταν στον τόπο μας, αν αντί για απελευθερωμένες αγορές και αχαλίνωτους κερδοσκόπους, εθνικοποιούσαμε κι εξυγιαίναμε τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας; Να δουλεύουν πραγματικά για το δημόσιο συμφέρον, σε όφελος του λαού και της χώρας μας κι όχι να συρρικνώνονται για να ανοίξουν χώρο στους «ανταγωνιστές» τους και να τους επιδοτούν κι από πάνω. Μόνο στην ηλεκτροπαραγωγή η επιδότηση των ιδιωτών (φυσικό αέριο και ΑΠΕ) έφτασε την τριετία 2010-2012 τα 2,7 δις €. Το 2013, το κόστος επιδότησής τους αναμένεται να φτάσει στα 2,3 δις €!!

Αυτοί συνιστούν την κακοδαιμονία του δημοσίου και όχι η δημόσια ιδιοκτησία.

Αυτοί κι όσοι τους επιβάλουν: η ΕΕ τους, οι κυβερνήσεις κι οι διοικήσεις τους.  

Πόσα λουκέτα αποφεύγονται, πόσες θέσεις εργασίας διασώζονται στον ιδιωτικό τομέα, από τους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο; Πού καταναλώνεται η μισθοδοσία τους; Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ζουν σε αυτόν τον τόπο. Δουλεύουν και καταναλώνουν γι’ αυτόν. Δεν είναι Deutsche Telekom να στέλνουν και το τελευταίο ευρώ του ΟΤΕ στα Γερμανικά τους ταμεία. Ούτε «ανταγωνιστές πάροχοι» ρεύματος Energa και Hellas Power να ενθυλακώνουν τα λεφτά του κοσμάκη και να τα βγάζουν στην Ελβετία και στα νησιά Κέυμαν. Η πραγματικότητα παρουσιάζεται αμείλικτη απέναντι στα δόγματα τύπου Ξαφά: «Για κάθε

 μια θέση στο δημόσιο χάνονται τρεις στον ιδιωτικό τομέα»{7} . Συμβαίνει το αντίστροφο ακριβώς. Κάθε εργαζόμενος στο δημόσιο τομέα, συντηρεί με τον κουτσουρεμένο μισθό του τρεις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό!

Δεν γνωρίζει η ΕΕ, το ΔΝΤ και η κυβέρνησή τους τα οικονομικά μεγέθη των δημόσιων επιχειρήσεων; Η task force του Ράιχενμπαχ, καταγράφει ακόμα και το χαρτί υγείας που ξοδεύουμε στην τουαλέτα μας.

Ακριβώς, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο υπάρχει δημόσιος τομέας στην οικονομία, καθυστερεί η μετατροπή της χώρας σε οικόπεδο για τη χάραξη Ειδικών οικονομικών Ζωνών και η «κινητικότητα» των κατοίκων της προς τα «αναπτυξιακά» τους σκλαβοπάζαρα. Γι’ αυτό κομματιάζουν και ξεπουλάνε τις δημόσιες επιχειρήσεις, απολύουν και διαλύουν κάθε δημόσια υπηρεσία και βγάζουν στον πλειστηριασμό το βιος του καθενός μας.

Και κάθε τόσο σερβίρουν κι από μια «γιγάντια ξένη επένδυση»: TAP, Project Helios, υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση με το Ισραήλ(!) Ψεύτικες ελπίδες μπροστά στην ολοκληρωτική καταστροφή που ετοιμάζουν στη δημόσια αλλά και προσωπική μας περιουσία και κυρίως σε κάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό. «Στα κάστρα των βολεμένων», όπως τα ονομάζει ο Σαμαράς.

Οι «Βολεμένοι» και τα «κάστρα» μας

Στο συνέδριο της ΝΔ, ο Σαμαράς κατονόμασε κατά σειρά προτεραιότητας τους «βολεμένους»:

-Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ που «κατεβάζουν διακόπτες », κατήγγειλε ο «συνταγματάρχης» που κατεβάζει σε μια νύχτα το διακόπτη{8} της ΕΡΤ και καθημερινά σε 1.000 νοικοκυριά.

-Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ που «κάνουν πειρατικές εκπομπές», κατήγγειλε ο χορηγός των MEGA, SKAI και άλλων καναλιών και καναλαρχών που εκπέμπουν παράνομα εδώ και 20 χρόνια…

-Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στα Νοσοκομεία, στο ΙΓΜΕ, στη ΒΙΟΜΕΤ, στα Τσιμέντα Χαλκίδας, στον Κατσέλη κ.ο.κ. που «κάνουν καταλήψεις». Αν είσαι εργαζόμενος και κινδυνεύεις ή έμεινες άνεργος είσαι «βολεμένος». Αν είσαι επιχειρηματίας, χρεωκοπήσεις τη NUTRIART, πετάξεις 500 ανθρώπους στην ανεργία και βάλεις φέσι 5,7 εκ. € στη Eurobank, σε διορίζει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πρόεδρό της!! Αυτό σημαίνει «αποενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας»…

-Οι αγρότες, οι κάτοικοι της Ιερισσού, της Κερατέας, του Κερατσινίου, του Ελληνικού κ.ο.κ. που «καταλαμβάνουν δημόσια περιουσία», κατήγγειλε ο εκποιητής που θεωρεί το δημόσιο πλούτο «τσιφλίκι» του πατέρα του για να τον παραδίνει σε τοκογλύφους και «επενδυτές».

- Οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί και οι νοσοκόμοι, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, στα τρένα και στα λιμάνια, οι ναυτεργάτες, οι εμποροϋπάλληλοι, οι εργάτες της ΜΕΒΓΑΛ, οι καθαρίστριες κ.ο.κ. που «προκηρύσσουν απεργίες κάθε τόσο»!

-«Βολεμένοι» είναι ολόκληρος ο ελληνικός λαός; Γιατί δεν θέλει και δεν χωρά στο προτεκτοράτο που σχεδιάζουν οι δανειστές και υλοποιούν οι ντόπιοι δοσίλογοί τους; Άρα «εχθρός» λαός! Και «πρέπει να πέσουν τα κάστρα» του…

Τι «κάστρα» έχει ο εργαζόμενος λαός; Ίσως ακόμα μια δουλειά, μια σύνταξη, ένα χωράφι, ένα σπίτι για το αύριο των παιδιών του. Τα «μικρά» κάστρα του καθενός. Διαθέτει όμως και μεγάλα κάστρα. Αυτά που κατακτήθηκαν με πολύ αίμα και ιδρώτα. Τα κοινά κάστρα που βελτιώνουν συλλογικά τη ζωή, εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και δημιουργούν προσδοκίες για το μέλλον. Κάστρα, που χωρίς αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος παύει να είναι και σύγχρονος και άνθρωπος. Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά. Την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση, το νερό, το ηλεκτρικό, τη θέρμανση, τις συγκοινωνίες, την ενημέρωση.

Τι σημαίνει Δημόσιο Κοινωνικό Αγαθό; Σε τι διαφέρει από ένα απλό εμπόρευμα ή μια υπηρεσία επ’ αμοιβή; Σημαίνει καθολικότητα, καθολική δημόσια υπηρεσία. Σημαίνει δικαίωμα για κάθε πολίτη, όπου κι αν ζει, όπως κι αν ζει να του παρέχεται Υγεία, Μόρφωση, νερό, ρεύμα, θέρμανση, μετακίνηση κι επικοινωνία. Σημαίνει συμβολή στην ανάπτυξη όλης της χώρας και ευκαιρίες για όλους.

Υπήρχαν εταιρείες ηλεκτρισμού και πριν τη ΔΕΗ. Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα. Δεν υπήρχε όμως ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Η Δημόσια Παιδεία που γνωρίσαμε δεν έδινε βέβαια ίσες ευκαιρίες σε όλους. Έδινε όμως μια ευκαιρία. Η διάλυση και η ιδιωτικοποίησή της σημαίνει απλά: καμία ευκαιρία.

Υπήρχαν πάντα Δημόσια και γι’ αυτό Κοινωνικά Αγαθά;

Η ορολογία εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα λαϊκά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης και καθιερώνεται μετά τη νίκη τους κατά του φασισμού. Η παροχή τους εξασφαλίζεται –στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε κάθε χώρα- με τις εκτεταμένες εθνικοποιήσεις που επιβλήθηκαν μετά την Απελευθέρωση.

Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά δεν είναι «παροχές» του καπιταλισμού, ούτε «εργαλεία ενσωμάτωσης». Είναι Δικαιώματα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με την αντιφασιστική πάλη των λαών. Θεμέλια για μια αξιοβίωτη ζωή που κληροδότησε στις επόμενες γενιές, η μαζική είσοδος των αγωνιζόμενων λαών στο προσκήνιο της Ιστορίας. Δεν χαρίστηκαν ποτέ. Κατακτήθηκαν με το αίμα, τα νιάτα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι αναλογίες πραγματικά εκπλήσσουν. Το 1942, ο Ράιχενμπαχ της κατοχής, ο διορισμένος από τον Άξονα στην Ελλάδα «οικονομικός εμπειρογνώμων» Καρλ Κλόντιους διαμήνυε: Δημοσιονομική πειθαρχία με περικοπές μισθών και δαπανών του Δημοσίου και εκ περιτροπής εργασία. Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και κίνητρα για επενδύσεις που οδήγησαν σε παραχώρηση των μεταλλείων και του λοιπού ορυκτού πλούτου –μεταξύ των οποίων και του λιγνίτη-, των υλοτομιών και κάθε είδους προμηθειών σε γερμανούς και ιταλούς «επενδυτές»{9}.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σημερινό καθεστώς των δανειακών συμβάσεων και της τρόικας, προφανώς και δεν είναι συμπτωματική. Αλλά μην ανησυχείτε! Όπως μας διαβεβαιώνει σύμπασα η Δεξιά αλλά και η Αριστερά: Δεν είμαστε υπό κατοχή!!

Οι αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωσή τους λαοί αντέταξαν: «Ένα πλήρες σύστημα κοινωνικής πρόνοιας με στόχο την εξασφάλιση των μέσων διαβίωσης όλων των πολιτών στην περίπτωση που δεν μπορούν να τα εξασφαλίσουν μέσω της εργασίας τους. Συντάξεις που να επιτρέπουν στους ηλικιωμένους εργαζόμενους να αποσυρθούν με αξιοπρέπεια από τον ενεργό βίο. Δικαίωμα όλων των παιδιών στην παιδεία χωρίς διακρίσεις. Ελευθερία του Τύπου, ανεξαρτησία του από το κράτος, τις δυνάμεις του χρήματος και τις ξένες επιρροές. Εθνικοποίηση των μεγάλων μονοπωλιακών μέσων παραγωγής –καρπό της εργασίας όλων-, των πηγών ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, των ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγάλων τραπεζών»{10}.  Πάλεψαν και νίκησαν και κατέκτησαν πολλά από αυτά!

Σήμερα ο φασισμός γυρεύει την ιστορική ρεβάνς. Αυτές τις κατακτήσεις διαλύουν και καταργούν η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και οι δοσίλογες κυβερνήσεις τους στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, το κομμάτιασμα και το ξεπούλημα της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ μας γυρίζουν πίσω από το 1950. «Οι αγορές» ουδόλως ενδιαφέρονται αν θα έχουν ρεύμα τα χωριά της Πίνδου ή των Αγράφων, όπως δεν ενδιαφέρονταν τότε και ποτέ. Πολύ μεγάλο κόστος και ανύπαρκτο κέρδος.

Και τα νησιά; Τώρα που «απελευθερώνονται» τα τιμολόγια οικιακής κατανάλωσης και καταργείται η ενιαία γεωγραφική τιμή, μόνο αν αντέχουν να πληρώνουν 150-200 €/MWh! Αλλιώς μαζί με τα Κέντρα Υγείας, τα Νοσοκομεία, τις Εφορίες και τις ακτοπλοϊκές γραμμές που καταργούνται στη Λήμνο, στη Σάμο, ας καταργηθεί και η ηλεκτροδότηση. Ο Ρέσλερ το έθεσε ήδη ωμά: «Γιατί χρειάζεται να κατοικούνται τόσα πολλά νησιά;»

Αν το «κρυφό σχολειό» ήταν αστικός μύθος του 19ου αιώνα, η συρρίκνωση και η εμπορευματοποίηση της Παιδείας τον καθιστά ζοφερή πραγματικότητα στον 21ο αιώνα. Η διάλυση της Δημόσιας Υγείας, η κατάργηση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης μας επιστρέφει στην αναξιοπρέπεια της «φιλανθρωπίας» και των φιλοπτώχων ταμείων.

«Εμπρός Πίσω!»

Καθώς οι εθνικές οικονομίες χρεοκοπούν η μια μετά την άλλη, για να μη χρεοκοπήσει η κερδοσκοπία των χρεοκοπημένων τραπεζών με το ευρώ, τα υπόλοιπα κρατικοδίαιτα ιδιωτικά μονοπώλια στρέφονται στην «ανάπτυξη» της δυστοπίας.

Οι γαλλικοί κολοσσοί Bouygues Construction και Schneider Electric «ποντάροντας στο γεγονός ότι η ηλεκτρική ενέργεια, η ύδρευση και η αποκομιδή των απορριμμάτων θα πάψουν να αποτελούν δημόσιες υπηρεσίες, αναπτύσσουν σχέδιο για κτίρια, συγκροτήματα και αυτόνομους δήμους που θα διαθέτουν ανεξαρτησία από τα κεντρικά δίκτυα και τα οποία θα παράγουν μέρος της ενέργειας που χρειάζονται από ΑΠΕ, θα καταναλώνουν λιγότερο νερό και θα ανακυκλώνουν το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων τους»{11} .

Οι περιτειχισμένες «Εκάλες», νησίδες της «πράσινης αυτονομίας», σε μια θάλασσα εξαθλιωμένων λαϊκών συνοικιών. Και το Target Model 2014 της ΕΕ, που «προκρίνει τα διμερή συμβόλαια ως κίνητρο για την ηλεκτροπαραγωγή». Ρεύμα θα παίρνουν πρώτα όσοι «διαθέτουν δυνατότητα αντιπροσώπευσης». Δηλ. βιομήχανοι, εμπορικές αλυσίδες και «αυτόνομες Εκάλες». Οι άλλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, μόνο αν «η αγορά» κρίνει ότι έχει συμφέρον να παράγει και γι’ αυτούς και αν έχουν να πληρώσουν…

Ακόμα πιο… πίσω, ο προφήτης του «τέλους της εργασίας», J. Rifkin{12}, περιγράφει το μέλλον στις πόλεις-κράτη του Μεσαίωνα! Την «εποχή της βιόσφαιρας», όπως την ονομάζει. Αρχής γενόμενης από «τη βιόσφαιρα της Ρώμης» που θα αποτελείται από τρεις ομόκεντρους κύκλους. Στον εσωτερικό δακτύλιο θα βασιλεύουν τα παραπάνω αυτόνομα κτίρια και συγκροτήματα «με εσωτερικούς κήπους παρόμοιους με αυτούς των επαύλεων της Αρχαίας Ρώμης». Στον μεσαίο, η Βιομηχανική ΕΟΖ όπου θα βρίσκονται εργατικές κατοικίες και φοιτητικές εστίες –ορθώς, οι δούλοι πρέπει να μένουν κοντά στα λατιφούντια. Και στον εξωτερικό, η «βιολογική» αγροτική ΕΟΖ, που θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του «οικοσυστήματος». Κοινώς τα φραουλοχώραφα της Ρώμης…

Ο σύγχρονος φασισμός αποκηρύσσει το έθνος-κράτος, την ενιαία επικράτεια και τις κατακτήσεις των Εθνών των εργαζομένων, που μπορούν να υπάρξουν μόνο μέσα σε αυτή. Γιατί πώς αλλιώς θα αναπτυχθούν αυτόνομες καπιταλιστικές «βιόσφαιρες» και φέουδα των ΕΟΖ;

Όποιος θέλει σήμερα να αντιπαλέψει το φασισμό, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπερασπιστεί την αντιφασιστική νίκη και τις αντιφασιστικές κατακτήσεις των λαών. Να παλέψει για εθνική ανεξαρτησία. Να αντισταθεί στο ξεπούλημα και τη διάλυση των Δημόσιων Κοινωνικών Αγαθών. Να διεκδικήσει την Εθνικοποίησή τους και τη λειτουργία τους σε όφελος της ανάπτυξης του λαού και του τόπου.

Εδώ χρειάζεται σήμερα ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Να μπει μπροστά στον αγώνα του λαού 

μας για να αποτινάξει όλα αυτά που συγκροτούν τη σύγχρονη φασιστική επιβολή: την κατοχή του χρέους, το ευρώ και την ΕΕ.

Να ανοίξει το δρόμο για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της χώρας με το λαό στο τιμόνι. Για την πλήρη διασφάλιση και διεύρυνση των Κοινωνικών Αγαθών μέσα από την Εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων.

Αυτά τα καίρια πολιτικά αιτήματα λείπουν σήμερα από το εργατικό κίνημα, ενώ περισσεύουν οι «πολιτικο-ιδεολογικές ταυτότητες» και οι «ταξικές αναφορές».

Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες -πρασινο-μπλε-ροζ και κόκκινες- φέρουν τεράστια ευθύνη. Η υπεράσπιση όμως της επιβίωσης, της ζωής και των ιστορικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού είναι πρώτα απ’ όλα ευθύνη του καθενός μας. Είναι καθήκον απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες επιχειρήσεις διαθέτουν τεράστια όπλα στα χέρια τους. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, αντί να ψάχνουν αν θα ξεπουληθούν σε Κινέζους ή Γερμανούς και να αναρωτιούνται αν θα τους απολύσουν φέτος ή του χρόνου, ας κάνουν αυτό για το οποίο επαίρονταν τρεις δεκαετίες. Να ηλεκτροδοτήσουν τη χώρα! Να επανασυνδέουν το ρεύμα. Να μην εισπράττουν χαράτσια. Να μην αφήνουν κανένα σπίτι και κανένα μαγαζάκι στο σκοτάδι.

Να αποδείξουμε τη χρησιμότητά μας, όχι στις «αγορές», όχι στον υποψήφιο «στρατηγικό επενδυτή», αλλά στην ελληνική κοινωνία. Έτσι ξανακερδίζεται η περηφάνια μας και ο ελληνικός λαός σύμμαχος. Γιατί η μόνη δύναμη που μπορεί να διασφαλίσει τη δουλειά μας, είναι αυτή που τη δημιούργησε: Η πάλη του ελληνικού λαού.

Τα ίδια όπλα διαθέτει κι ο εργαζόμενος στην ΕΘΕΛ, στο ΜΕΤΡΟ, στον ΟΣΕ, στην ΕΡΤ, στην ΕΥΔΑΠ, ο γιατρός κι ο δάσκαλος. Ας τα ενώσουμε! Κι ας συναντηθούμε με τον ελληνικό λαό στον αγώνα για να κερδίσουμε την πατρίδα μας και τη ζωή μας.

*Γραμματέας ΣΕΠ-ΔΕΗ/ΚΗΕ

  1.EnergyPress 26/6/2013

  2.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 9/6/2008

  3.EKT, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 17/7/2013

  4.ΕΛΣΤΑΤ, 10/07/2013

  5.Dow Jones Newswire, Capital.gr, 10/6/2013

  7.Societe General, ΗΜΕΡΗΣΙΑ ,25/11/2012

  7,ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 11/7/2013.

 8. Μικρή επίδραση θα έχει στον κοινωνικό αυτοματισμό, όμως ας διαφωτίσουμε εχθρούς και φίλους ότι το σβήσιμο μονάδων στις Απεργίες δεν γίνεται με κατέβασμα διακόπτη. Απαιτεί μια πολύ πιο χρονοβόρα διαδικασία, μαζική συμμετοχή και αποφασισμένους εργαζόμενους.

  9.Δ. Κούκουνα, «Η ελληνική οικονομία κατά την κατοχή», Αθήνα 2012.

 10.Από το Πρόγραμμα του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης της Γαλλίας, που συνέταξε ο κομμουνιστής Πιερ Βιλόν στις 27 Μάη 1943. 

 11.Bernier Aurélien, Monde Diplomatique, 25/5/2013.

 12Jeremy Rifkin, «Η Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση», Αθήνα, 2012.

μέσω του "Βαθύ Κόκκινο"