Τελικά τα βρήκε ο Τσίπρας με τις αγορές;

του Δημήτρη Καζάκη

Ο Τσίπρας βγήκε στο Bloomberg χθες και διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος ακόμη και χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και ότι θα υπάρξει συμφωνία για "μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα", όπως ονομάζεται η εφαρμοστική πολιτική των μνημονίων από το καλοκαίρι του 2011 μέχρι σήμερα. Ο τίτλος του Bloomberg (31/1) που συνοδεύει τις δηλώσεις Τσίπρα είναι χαρακτηριστικός: "Η Ελλάδα θα αποπληρώσει ΕΚΤ, ΔΝΤ και θα πετύχει συμφωνία με την ΕΕ, λέει ο Τσίπρας".

Απλά διεκδικεί λιγότερη λιτότητα. Βέβαια, πώς θα το πετύχει κυνηγώντας "πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς" σε τέτοια ύφεση και αποπληθωρισμό σαν αυτόν που τσακίζει την ελληνική οικονομία, αυτό μέλλει να το μάθουμε καταμετρώντας τα θύματα της νεοφιλελεύθερης αυτής σχιζοφρενικής ουτοπίας, που υιοθετεί κι ο Τσίπρας.

Κι επειδή δεν κάνει κουβέντα για τα μεγάλα συμφέροντα, εκτός από το να διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους και μήκη κύματος ότι αυτός και η κυβέρνησή του δεν θέλει την ...
σύγκρουση με κανέναν ισχυρό, καταφεύγει στη γνωστή από παλιά ρετσέτα. Θα φροντίσει να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις. Αλήθεια, βρείτε μου μια κυβέρνηση απ' αυτές που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή που να μην έλεγε τα ίδια; Όλες τα ίδια έλεγαν, ακόμη και με την ίδια ρητορική.

Όμως, ας κρατήσουμε την καλή μας πρόθεση κι ας αναρωτηθούμε: Πώς σκέφτεται η νέα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις; Το λογικό δεν θα ήταν να ανακοινώσει την πρόθεσή της να υπάρξει μια εισαγγελική και λογιστική έρευνα αστραπή για τα δημοσιονομικά του κράτους ώστε να διαπιστώσουμε το ακριβές μέγεθος της ληστείας με το δημόσιο χρήμα, να καταμεριστούν οι ποινικές ευθύνες, να δημευθούν περιουσίες, κοκ; Και μάλιστα υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας, ώστε να μην υπάρξει καμιά σκιά.

Πώς είναι δυνατόν να παραλαμβάνει υπουργεία και κράτος που έχουν υποστεί τέτοια ληστεία, τέτοια λεηλασία, χωρίς να ανακοινώνει γενική εκκαθάριση υπό την άμεση εποπτεία της εισαγγελίας και του κοινοβουλίου. Πώς γίνεται να μην ανακοινώνει την υπό πλήρη διαφάνεια και δημοσιότητα αναθεώρηση όλων των ιδιωτικών συμβάσεων του κράτους, αφού πρώτα τις φέρει στην Βουλή; Πώς αλλιώς θα χτυπηθεί η διαφθορά;

Αντί όλων αυτών τι κάνει η κυβέρνηση; Έχει βγει προς άγρα συμβούλων και παρασυμβούλων. Τους ίδιους που διευκόλυναν τους προηγούμενους να συγκαλύψουν τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος. Παράδειγμα η επαναπρόσληψη της Lazard από τον Βαρουφάκη και το υπουργείο οικονομικών. Την ίδια ώρα που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή την έχει καταγγείλει επανειλημμένα για την εμπλοκή της σε κάθε λογής σκάνδαλο εκποίησης δημόσιας περιουσίας.

Αλήθεια, τι περισσότερο θα προσφέρει η Lazard ως σύμβουλος δημοσιονομικής διαχείρισης, από τα έμπειρα στελέχη της δημόσιας διοίκησης; Σε τι χρειάζονται τέτοιες εταιρείες ως σύμβουλοι -με προκλητικά υπέρογκες αμοιβές- όταν τόσο το δημόσιο, όσο και η ελληνική κοινωνία διαθέτει εξαίρετα καταρτισμένο προσωπικό; Γιατί αντί να προσλαμβάνει συμβούλους ο υπουργός και η κυβέρνηση, όπως έκαναν όλοι οι προκάτοχοί τους, δεν εγκαινιάζει μια διαδικασία διαρκούς δημόσιου διαλόγου υπό την εποπτεία ειδικής επιτροπής της Βουλής;

Σ' αυτή τη διαδικασία ειδικευμένοι επιστήμονες και συλλογικότητες θα μπορούν να καταθέτουν τεκμηριωμένες απόψεις για τα μεγάλα προβλήματα. Πάντα υπό το φως της δημοσιότητας προκειμένου να παίρνει ο καθένας την ευθύνη όσων προτείνει και να κρίνεται από τον ίδιο τον λαό. Το κάνουν οι ΗΠΑ. Είναι τόσο επαναστατικό που δεν μπορεί να το κάνει μια κυβέρνηση της αριστεράς και προτιμά την πεπατημένη;

Η αλήθεια είναι ότι η πρόσληψη των εταιρειών τύπου Lazard γίνεται μόνο και μόνο για ένα λόγο. Για να διευκολυνθεί η εξαγορά μιας κυβέρνησης από την αγορά και τα μεγάλα αρπακτικά της. Για κανέναν άλλο λόγο. Αυτή ήταν η αποστολή της Lazard επί Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου. Αυτή είναι και σήμερα. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια κι όποιος θέλει να εθελοτυφλεί, δικαίωμά του.