Για μια μικρή ανάσα βρε αδελφέ ή κάτι άλλο συμβαίνει εδώ;

''Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ κάτι μυστικό,
κάτι πλούσιο και παράξενο''
Το περιβόλι του τρελού, Δ.Σαββόπουλος]

Της Τασίας Σταματοπούλου*

Ζούμε όντως ιστορικές ημέρες ,οπως και αν χρωματισθεί πολιτικά, ιδεολογικά  ο όρος ''ιστορικές''.
 

Ο πολιτικός χρόνος πυκνός απο τις εκλογές και μετά τον σχηματισμό  κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. 

Η διαπραγμάτευση με εταίρους και δανειστές άρχισε για πρώτη φορά και ο κόσμος εντός και εκτός παρακολουθεί με κομένη την ανάσα την εξέλιξη και το αποτέλεσμά της .

Ειναι προφανές: ''Eχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου''.

 Στα βαριά και τα δύσκολα ο ''λαικος παράγοντας'' ανασύρεται και πάλι απο τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το πάγωμα του  απο τις εκλογές του 2012...  

Σε αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων, κι ενω δεν εχει εφαρμοστεί το κυβερνητικό πρόγραμμα , αυθόρμητα επιστρέφουν οι πλατείες και οι αγανακτισμένοι που τώρα ομως φαινεται να είναι  και αποφασισμένοι.
 

Οι ανάκατοι [πολιτικά και κοινωνικά] αγανακτισμένοι του 2010,11,12  φαίνεται πως είχαν ενα κοινό παρονομαστή που δεν είχε μόνο να κάνει με το ότι έχαναν τα κεκτημένα, τη γή κάτω απο τα πόδια τους αλλά και την αίσθηση οτι χάνεται η αξιοπρέπεια και η πατρίδα .

Η αγάνακτηση και η τσακισμένη αυτοεκτίμηση ψεκασμένη απο τα χημικά και την ατελέσφορη μάχη, κουκουλώθηκε απο την ΄΄εθνική κατάθλιψη''. 

Στα μαύρα χρόνια κάτι εξυφαινόταν που τώρα θα ξεσπάσει. Αυτο που είχε σταματήσει να εκφράζεται δυναμικά δεν συγκρατείται . Είτε πάει καλά είτε δεν πάει η κυβέρνηση το νερό εχει μπεί στο αυλάκι .

Πρόσφατα άρκεσε ενα διαδικτυακό μήνυμα να μαζέψει κάποιες χιλιάδες πολίτες στο Σύνταγμα,ενω έπονται άλλες μεγαλύτερες συγκεντρώσεις τις επόμενες ημέρες. 

Φαίνεται πως το ποτάμι ξεκίνησε και οι κοίτες, οι όποιες κοίτες ,δεν θα καταφέρουν να το συγκρατήσουν.

Αυτο λοιπον που φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού μετά τις εκλογές και το σχηματισμό κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι ,μαζί με την ελπίδα και την ανοχή,το ξέσπασμα του θυμού και της αγάκτησης, σωρευμένων τόσα χρόνια, να εκδηλώνεται  με κάθε τρόπο. 

Αναμιγνύεται η μεγάλη προσμονή για κάτι καλύτερο και το τράτο,η ανοχή που δίνεται στη νέα κυβέρνηση να δείξει τι μπορεί να κάνει για αυτο.
 

Αυτό ''το κάτι'' καλύτερο φτάνει μέχρι την πιο μικρή υλοποίηση εξαγγελίας που θα δώσει αυτο που φαίνεται πως κυριάρχησε και προεκλογικά : ''μια μικρή ανάσα''. 

Στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς φαντάζει και πιθανώς να είναι ενα βήμα ελπίδας ωστε η ''ανάσα'' να γίνει μεγαλύτερη.
 

Παρά το γεγονός πως η κυβέρνηση δεν προαναγγέλει ρήξη με ευρωζώνη και ΕΕ , οι πολίτες εμφανίζονται πιο ριζοσπάστες ακόμη και πολλοί που δεν ψήφισαν συριζα. 

 Ακόμα και η πιθανή αποπομπή μας απο τη ζώνη του ευρώ , ή η  αναγκαστική απόφαση μας  για έξοδο αν δεν επιτευχθεί συμφωνία επωφελής, που σύμφωνα με τις στατιστικές  τουλάχιστον, αντιμετωπιζόταν ως τώρα μάλλον αρνητικά , δεν αποτελεί στον ίδιο βαθμό πλέον φόβητρο. 

Ολο και περισσότεροι πολίτες υποστηρίζουν πως  ''δε με νοιάζει,ας δυσκολευτούμε ακόμη για λίγο, αρκεί να ξέρουμε πού πάμε΄΄.

[Στο in.gr το 61% υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να συγκρουστεί σε περίπτωση αδιαλλαξίας από την πλευρά της ΕΕ,ακόμα κι αν κινδυνεύσουμε με εκδίωξη από το ευρώ.]
 

΄Εννοιες όπως εθνική περηφάνεια, αξιοπρέπεια έναντι αυτών που μας τα στέρησαν εισβάλουν ορμητικά απο σχεδόν όλες τις κοινωνικές και πολιτικές κατευθύνσεις.
 

Η ταύτιση των προηγούμενων κυβερνήσεων με υποτακτικούς της Μέρκελ και του Σοιμπλε στη συνείδηση του κόσμου ''στριμώχνει'' τη νέα κυβέρνηση της αριστεράς να ταυτιστεί με ενα νέο οχι, μια εθνική ανάταση, σε δρόμους που δεν εχουν σχέση με υποταγή.
 

Είναι εντυπωσιακό και απο πρώτη ματιά περίεργο πως την ευφορία αυτή εκφράζουν οχι μόνο πολίτες που ψήφισαν  ΣΥΡΙΖΑ, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, αλλά και πολιτικοί και άλλοι παράγοντες που δημόσια στηρίζουν Τσίπρα στη διαπραγμάτευση [ακόμη και ο ...Μπαλτάκος, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος αλλά και ο...Αμβρόσιος Καλαβρύτων!]

 Απο  την απελπισία , φτάσαμε στο ''γειά σου μάγκα Βαρουφάκη''  και ΄΄βάστα Τσίπρα'' που εκφωνούν ακόμη και  κάποιοι  έμπλεοι  αποδεδειγμένης αντιπάθειας στην αριστερά , αντικομμουνιστές και πατενταρισμένοι ακροδεξιοί, αλλά και απο απλοι πολίτες καθημαγμένοι οικονομικά,κοινωνικά,ηθικα.

Τι σημαίνουν ολα αυτά;
 

Μια ''πανεθνική συμπόρευση'' στο όνομα της εθνικής περηφάνειας που καταρρακώθηκε ; Πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτιο; Και πόσο  πραγματικά ακουμπά στα συμφέροντα του λαού και της χώρας;
 

[Αν αφαιρέσουμε ιδιοτελείς σκέψεις και συμφέροντα πίσω απο την αναφανδόν  υπεράσπιση της κυβέρνησης με το σκεπτικό, αν δεν τα καταφέρει να συρθεί σε κυβέρνηση ''εθνικής σωτηρίας''με τη συμμετοχή και όσων μας έφεραν ως εδώ ].

Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις για να φανεί το τοπίο ξεκάθαρο, πράγμα προφανώς δύσκολο  καθώς απαιτείται χρόνος αλλά και εμβάθυνση στις διεργασίες που έχουν συντελεστεί  στην κοινωνία τα χρόνια αυτά της κρίσης. 

Αυτή είναι μια διαδικασία που δεν εχει γίνει ουτε απο κόμματα ούτε απο ιδρύματα, απο όσο γνωρίζουμε.

Επανέρχεται πάντως και κρούει τη θύρα της όλης αριστεράς,η συνένωση πολιτών και κοινωνικών στρωμάτων, η ανάγκη για πιο ουσιαστική και βαθιά  σχέση με την ψυχή του λαού, η συνάντηση του λαικού με το πατριωτικό χωρίς κόμπλεξ και ιδεοληψίες.

Αναρτήθηκε στο Σχέδιο Β