Γελάει ο κόσμος, από pitsirikos.

​Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Σήμερα στη Ρόδο, μια τετραμελής ομάδα εφοριακών πήγε να κάνει έλεγχο σε τοπικό πανηγύρι.

Μόνο ξύλο δεν έφαγαν και χρειάστηκε να έρθει η αστυνομία για να τους φυγαδεύσει.

Προσωπικά, τέτοια περιστατικά άρχισαν να μου θυμίζουν τα παλιά «καλά» χρόνια με τη χωροφυλακή.

Ας αφήσω ασχολίαστο πως ο Alpha το βάφτισε «το πάρτυ των φοροφυγάδων», αρκετά ασχολήθηκα με τα τσοντοκάναλα της διαπλοκής και τα συμφέροντα που προάγουν.

Οι εφοριακοί πάντως αντί να κυνηγάνε τα δισεκατομμύρια που φυγαδεύουν οι ολιγάρχες ή έστω τις δεκάδες ατασθαλίες στα δημόσια ταμεία ή τις πολυεθνικές (Siemens κτλ), τρέχουν να πιάσουν τους «αρχικλέφτες» σε πανηγύρια, μπουγατσάδικα και καφενεία.

500 εκατομμύρια χαρίστηκαν στη Hochtief από ΦΠΑ αλλά η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί ο μανάβης μου δεν κόβει αποδείξεις, ναι OK.

Έχει ήδη αρχίσει να γελάει ο κόσμος από τα παραμύθια που ακούει.

Και αν κάποιοι φοβούνται να τα βάλουν με τα αφεντικά και προτιμάνε να κυνηγάνε ανεμόμυλους, σαν τον Δον Κιχώτη, ας κάνουν αυτό: να λένε συχνά στον εαυτό τους «μαζί τα φάγαμε» για να μην σκέφτονται παραπέρα.

Πάντως, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει πλέον άλλες εφεδρείες.

Ο κόσμος δοκίμασε κέντρο, δεξιά, αριστερά ή τέλος πάντων πιστεύει πως ...
τα δοκίμασε όλα αυτά.

Στην ουσία, πήρε με τη σειρά τα κόμματα και έχει μείνει από επιλογές.

Τώρα έμειναν το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου κομπανιέρο, απλά να προσθέσω και το Ποτάμι – έτσι για «ποικιλία», να μην στεναχωρούμε και το αφεντικό του Σταύρακα.

Και ενώ μπροστά του δεν ξέρει τι θα βρει, πίσω δεν γυρνάει.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη καθ” οδόν για το χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπου τους περιμένει ο κυρ Φώτης.

Αλλά επιμένω και δεν νομίζω πως ο κόσμος έχει σκοπό να κινηθεί ακροδεξιότερα.

Εξάλλου, φοβάμαι περισσότερο το φασισμό που περιέγραφες σε εκείνο το κείμενο που ανεβάζεις συχνά-πυκνά από το 2012, παρά τον αμόρφωτο θίασο των κατουρλήδων νεο-SS.

Επίσης, κάτι μου λέει πως οι αγορές και οι ολιγάρχες έκαναν ένα μεγάλο λάθος.

Το οποίο φάνηκε ακόμα περισσότερο μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Εξαγόρασαν το ΣΥΡΙΖΑ και έκλεψαν την τελευταία ελπίδα του κόσμου για πολιτική λύση.

Τώρα ο κόσμος δεν ελπίζει τίποτα.

Να ελπίσει τι λοιπόν με τη Χρυσή Αυγή;

Ότι θα δείρουν το μνημόνιο;

Στις Σκουριές, η θέση τους είναι να διώξουν την Eldorado και να πηγαίνουν στον ελληνικό λαό τα έσοδα (λέμε τώρα).

Μα, ο κόσμος στις Σκουριές δεν αντιδρά τόσο για τα προκλητικά δικαιώματα εκμετάλλευσης, όσο για την εξόρυξη και τις επιπτώσεις της στην τοπική κοινωνία.

Ούτε μιλάνε πουθενά στη ΧΑ για φορολόγηση των εφοπλιστών ή της ολιγαρχίας, ένα ζήτημα που έχει ενοχλήσει μεγάλη μερίδα των πολιτών εντός και εκτός Σκουριών.

Ενώ είναι θέση τους η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, περισσότερα όπλα και υποβρύχια που γέρνουν δηλαδή σε μια χώρα που έχει ανάγκη από τα απαραίτητα καλά-καλά.

Τέλος, οι σειρήνες περί αντισυστημικότητας πείθουν μόνο τους χαζούς.

Εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τόσους ψήφους από την αντιμνημονιακή στάση του αλλά κυρίως επειδή υποσχέθηκε κάποια εναλλακτικά πλάνα, επειδή υποσχέθηκε ότι θα πληρώσουν αυτοί που πρέπει και όχι οι ίδιοι για άλλη μια φορά.

Η Χρυσή Αυγή παρά την τεράστια προβολή από τα ΜΜΕ, προκάλεσε την αηδία του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου με τα καμώματα της και τις νεοναζιστικές της υστερίες.

Η δε δολοφονία Φύσσα, ήταν το προτελευταίο καρφί στο φέρετρό της.

Στο 2015, ο χρόνος κυλάει με απίστευτη ταχύτητα και δεν είναι οι συνθήκες ανάλογες με το 1945, παρά τις επιφανειακές ομοιότητες.

Μου φαίνεται ότι κανείς δεν έχει ψυχολογήσει σωστά τον κόσμο.

Από τη μια η σιωπή είναι προκλητική, αλλά από την άλλη 61.3% ΟΧΙ σε νέα μέτρα και γνωρίζοντας ότι μπορεί να έρθει Grexit ή οριστικό λουκέτο στις τράπεζες.

Το δημοψήφισμα, εμένα προσωπικά, με ηρέμησε γιατί έδειξε μια κάποια αξιοπρέπεια.

Ο κόσμος πλέον δεν ελπίζει, μια ελπίδα είχε με το ΣΥΡΙΖΑ και του την πήραν.

Αν πάψει και να φοβάται, θα τους περάσει όλους σουβλάκι.

Έχω την εντύπωση ότι τώρα είναι που περιμένουμε κυριολεκτικά μια σπίθα.

Παρ” ότι δεν υπάρχει κίνημα και ο πολιτικός προσανατολισμός σε γενικές γραμμές είναι λίγο απ” όλα, η αντίδραση θα είναι πέρα από κάθε φαντασία, έτσι εκτιμώ.

Νομίζω πως αυτό που θα γίνει στην Ελλάδα, θα είναι πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς τώρα.

Δεν μπορεί να περιμένει να τους δει και αυτούς.

Αν θέλει να επιβιώσει αυτών που έρχονται.

Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι αυτοκτόνησαν, μετανάστευσαν, έμειναν άνεργοι ή πτώχευσαν και προσθέστε καπάκι σε αυτούς άλλους τόσους το λιγότερο.

Εκτός αν πιστεύουμε ότι τα νέα μέτρα θα περάσουν απαρατήρητα, οπότε πάω πάσο.

“Οτι θα δημεύουν σπίτια, θα απολύουν μαζικά, θα κόβουν με το τσεκούρι επιδόματα-συντάξεις- μισθούς, θα ακριβύνουν τα πάντα και δεν θα χυθεί ούτε σταγόνα αίμα.

Εγώ ποντάρω στους μεθυστικούς χτύπους της πεινασμένης κοιλιάς (ναι καλά διαβάσατε) και στον μούσια που έλεγε πως ο καπιταλισμός εκπαιδεύει τους νεκροθάφτες του.

Βέβαια, όταν ήμουν στο ΚΚΕ, λέγαμε ότι οι πεινασμένοι δεν κάνουν επανάσταση, ότι αν ίσχυε τότε η Αφρική θα είχε σοσιαλισμό.

Από την άλλη ξανά ο Μαρξ έλεγε ότι οι προλετάριοι είναι που θα επαναστατήσουν, αυτοί δηλαδή που δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους.

Τελικά το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως, αν είναι να γίνει, θα γίνει.

Μπορεί δηλαδή και να μην γίνει.

Ωραίες οι θεωρίες αλλά στην πράξη γίνονται πατσάς.

Γιατί η ζωή έχει πολύ αρρωστημένο «χιούμορ».

Και συνήθως οι αλλαγές έρχονται όταν και εκεί που δεν το περιμένεις.

Ο καπιταλισμός πχ έχει υποχρεώσει τα 3/4 του ανθρώπινου πληθυσμού να ζουν με λιγότερα από 300 ευρώ το μήνα.

Επίσης, χρειάζονται περίπου 230 δισ. ανά έτος για να έχουν όλοι οι άνθρωποι νερό, βασική εκπαίδευση, εγκαταστάσεις υγιεινής και φαγητό.

Σε έναν πλανήτη που παράγεται πλούτος 65 τρις το χρόνο δεν μπορούν να εξοικονομηθούν 230 δις για να έχουν όλοι οι άνθρωποι ένα αξιοπρεπέστατο βιοτικό επίπεδο;

Δεν υπάρχει καμία κυρίαρχη πολιτική βούληση αυτή τη στιγμή για να καθιερωθεί μια παγκόσμια συνείδηση όσον αφορά την υποχρεωτική κάλυψη των βασικών αναγκών για το σύνολο του πληθυσμού.

Αντιθέτως, έχει κυριαρχήσει η πολιτική βούληση για την υποχρεωτική στήριξη του τραπεζικού συστήματος από τα κρατικά ταμεία όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.

Εγώ και πολλοί άλλοι, πάντως, ξέρουμε γιατί γίνεται αυτό.

Και ανεξαρτήτως αν το ξέρουμε ή όχι, τελικά το δεχόμαστε σχεδόν αδιαμαρτύρητα, συνειδητά ή μη δεν έχει σημασία.

Θέλετε να μάθετε το αντίστοιχο ποσό που δίνεται κάθε χρόνο για όπλα;

1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ περίπου.

Γιατί μπορεί να μην έχετε να φάτε, αλλά τουλάχιστον μπορείτε να σφαχτείτε και σας προσφέρουμε πληθώρα επιλογών.

Και ενώ μας σκίζει καθημερινά, ο καπιταλισμός αντιμετωπίζεται ως το υπέρτατο ευαγγέλιο από τις μάζες, που δεν ασχολούνται με «παρωχημένες» ιδεολογίες.

Κάθε αναφορά στον σοσιαλισμό ή στον κομμουνισμό ή σε άλλο σύστημα, προκαλεί σπυράκια.

Αν και ο καπιταλισμός δεν είναι τόσο γερός όσο νομίζουν οι αγορές.

Όπως και η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δεδομένη όσο πιστεύουν.

Γιατί οι αλλαγές έρχονται κεραυνοβόλα.

Όπως ένα ήσυχο βουνό που ξαφνικά μια μέρα ανοίγει στα δυο και καταπίνει με τη λάβα του ένα ολόκληρο νησί.

Αν και δεν μιλάω για μια διαφαινόμενη πτώση του καπιταλισμού στην Ελλάδα, απλά μπλέκω πολλά θέματα μαζί γιατί έτσι με αρέσει.

Περισσότερο αναφέρομαι σε μια παγκόσμια κατάσταση που βιώνουμε και στη χώρα μας.

Μην περιμένετε από τις τηλεοράσεις να πουν ότι ευθύνεται ο καπιταλισμός και οι αγορές για τις περικοπές στις συντάξεις.

Στο όνομα του χρέους, βασικής έννοιας του καπιταλισμού, ισοπεδώνουν μια πλούσια χώρα.

Έχω πάντως σοβαρές υποψίες πως το τρίτο μνημόνιο όχι μόνο δεν θα εφαρμοστεί αλλά θα δρομολογήσει και απίστευτες εξελίξεις.

Ίσως όχι την πτώση του καπιταλισμού αλλά σίγουρα θα γίνει χαμός.

Μέσα σε ένα δημοψήφισμα διέλυσαν όλες οι αυταπάτες.

Και όσες επιβίωσαν δεν την βγάζουν μέχρι τα Χριστούγεννα.

Η Ελλάδα όπως την ξέραμε τελείωσε το 2010, ανεξαρτήτως αν μας άρεσε ή όχι.

Η Ευρώπη όπως την ξέραμε τελείωσε το 2010, αν και βλέποντας τη γελοιογραφία που σου παραθέτω από το 1894, ίσως πάντα έτσι ήταν και απλά το ξεχάσαμε τα τελευταία χρόνια.

Και έτσι ξαφνικά, ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα, θα κάνουμε κάποιοι άνθρωποι την ίδια σκέψη.

“Οχι γιατί θα συνωμοτήσει το σύμπαν, αλλά επειδή η κοιλιά μας θα αρχίσει τα μπινελίκια.

Θα μαζευτούμε, θα τα κάνουμε όλα πουτάνα, θα φάμε κάμποσο ξύλο και θα γυρίσουμε στα σπίτια μας μετά από άλλη μια διαδήλωση που δεν άλλαξε τίποτα.

Και θα πέσουμε για ύπνο.

Και η επόμενη μέρα θα είναι κάτι το άλλο.

Έτσι αυθόρμητα θα βγουν και άλλοι άνθρωποι, πολύ περισσότεροι, για να συνεχίσουν αυτό που έμεινε στη μέση.

Σε ποιο σπίτι θα γυρνάς όταν στο πάρει η τράπεζα και σε ποια δουλειά όταν η ανεργία είναι στο 25% και να δούμε πού θα πάει τώρα.

Με πρόχειρους υπολογισμούς λένε πως το νέο μνημόνιο θα οδηγήσει σε περαιτέρω ύφεση 6% το διάστημα από τώρα ως το τέλος του 2016.

Ήδη έχουμε χάσει το 25% του ΑΕΠ, που είναι αριθμός ρεκόρ για κράτος σε περίοδο ειρήνης.

Έχουν μειωθεί πάνω από 50% οι τραπεζικές καταθέσεις από το 2010.

Το χρέος θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ γιατί για να «αποδώσει» το τρίτο μνημόνιο πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη τουλάχιστον 10-15% σωρευτικά (κλαίω).

Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει για να βάλουμε ένα τέλος στην αθλιότητα του ανύπαρκτου χρέους και των υποχρεώσεων που μας φορτώνει;

Πείτε το όπως θέλετε μετά: Grexit, Plan B ποσώς με ενδιαφέρει.

Και ποσώς με ενδιαφέρει αν θα μας κρατήσουν στο ευρώ.

Καλύτερα θα ήταν θα παίρναμε την τύχη στα χέρια μας και να προχωρούσαμε μόνοι μας σε εθνικοποιήσεις τραπεζών, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (αν όχι όλου), νόμισμα που θα ελέγχουμε εμείς κτλ.

Με τους χαζούς που πιστεύουν ότι το μνημόνιο θα λύσει προβλήματα, μερικά από τα οποία δημιούργησε, κυριολεκτικά δεν ασχολούμαι: οι καταστάσεις που ζουν είναι η καθιέρωση της δικιάς τους αντίληψης και έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης.

Παράλληλα, η έξοδος της χώρας από τα πακέτα «διάσωσης» θα πυροδοτούσε την απεμπλοκή σε μια σειρά από «απαγορευμένα» ζητήματα, όπως την τιμωρία των βαθυστόχαστων μπουρδολόγων τύπου Βενιζέλου, το κυνήγι της ολιγαρχίας που δανείστηκε όλα αυτά τα λεφτά κ.α.

Δεν πειράζει όμως, έρχεται η ώρα της κρίσης.

Δεν καταλαβαίνει η κοιλιά από μνημόνια, καπιταλισμούς και πολιτικές ομιλίες τύπου Πανούση.

Ήρθε ο καιρός που θα αρχίσουμε να την ακούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Δεν καταλαβαίνει ούτε από υποσχέσεις η ρημάδα.

Ωραίες οι θεωρίες αλλά στην πράξη γίνονται πατσάς.

Η βελόνα του πικ-απ ετοιμάζεται να ξεκολλήσει και θα ρίξουμε πολύ γέλιο.

Ραντεβού στα πατσατζίδικα.

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, να σου θυμίσω την συνέντευξη του Τσίπρα στον Χατζηνικολάου πριν από τρεις μήνες στο κανάλι του Βαρδινογιάννη. Ο Χατζηνικολάου ρωτάει τον Τσίπρα τι θα γίνει με τις αποδείξεις στις ταβέρνες. Και ο Τσίπρας δεν γυρνάει να του πει πως το κανάλι στο οποίο βρίσκονται εκείνη την στιγμή είναι παράνομο, χρεοκοπημένο και φοροδιαφεύγει αλλά αρχίζει τις χαριτωμενιές. Εκεί, έφτασα στο οριστικό πια συμπέρασμα πως ο Τσίπρας είναι απόλυτα δικός τους. Να τον χαίρονται. Για το Ποτάμι δεν έγραψα, γιατί το Ποτάμι δεν είναι αντιμνημονιακό. Εντάξει, ούτε η Χρυσή Αυγή είναι αλλά έτσι λέει. Όπως έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν μας φορέσει το Μνημόνιο. Άρη, Δικαιοσύνη. Αν η Δικαιοσύνη δεν γίνει το κεντρικό αίτημα της κοινωνίας, η Ελλάδα θα βουλιάζει συνεχώς οικονομικά και κοινωνικά. Να είσαι καλά και καλές βουτιές.) 

Πηγή: pitsirikos.net