Γράφει ο Γ.Σ.Πολίτης
Το κεφαλαιώδες ζήτημα της εν λόγω συμφωνίας εμπεριείχε το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του μνημονίου. Σαφές. Πρώτα κοιτάμε να σταθούμε ορθοί συγκρατώντας ο ένας τον άλλον -οι λιγοστοί(!) σύμμαχοι- και κατόπιν συζητούμε τις λεπτομέρειες διακυβέρνησης (όταν με το καλό ήθελε εκείνη προκύψει).
Πόσα κόμματα είναι κατά του μνημονίου; Το ΚΚΕ, το κόμμα Λαφαζάνη, το ΕΠΑΜ (το οποίο δίνει εξ’ όσων γνωρίζω μια καθ’ όλα τίμια μάχη*, -εδώ και καιρό με σταθερές απόψεις- μη έχοντας χρήματα ούτε για τα προφανή…), ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο αντιμνημονιακό κόμμα (ομοίως με αγώνες) και η Χρυσή Αυγή. Το ΚΚΕ δεδηλωμένα απόσχει προσπαθώντας με τον δικό του τρόπο, η Χ.Α. εκ των πραγμάτων τίθεται εκτός και τι μένει;
Πόσα κόμματα συμπράττουν κατά του μνημονίου; Κανένα!
Απολύτως λογικό για τα Ελληνικά δεδομένα.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι όποιες διαφορές-εξισορροπήσεις κάλλιστα θα μπορούσαν να επέλθουν κατόπιν ενός όποιου επιτυχούς αποτελέσματος.
Ο μεγάλος εχθρός είναι το μνημόνιο, ακολούθως, η φθίνουσα πορεία και, του βιοτικού επιπέδου αλλά και, της οικονομίας που επιφέρει η εφαρμογή του.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω έκπληκτος, ότι υπήρξε από πλευράς ΛΑ.Ε. επιχείρημα περί Εθνικιστικών αντιλήψεων στο ΕΠΑΜ και ως εκ τούτου ένας ακόμη σκόπελος για την συμφωνία, πέραν εκείνων των υπολοίπων διαφωνούντων ατόμων στους κόλπους του νεοσύστατου εξ΄ αποσχίσεως (και δικαίως) συσταθέντος κόμματος του κ. Λαφαζάνη. Οι λόγοι των φωνών ως ευκόλως εννοούμενοι παραλείπονται...
Τουλάχιστον τα αριστερά κόμματα, εκείνα της ορθής διαλεκτικής, οφείλουν να ξεπεράσουν εαυτόν, πρόσωπα και χρονίζουσες αγκυλώσεις ώστε στρεφόμενα προς το κοινό συμφέρον να αποδείξουν των λόγων τους τ’ αληθή, έργω και όχι ρητορία απλή. Έως και άγονη θα επιτείνω.
Γνωρίζω από χιλιάδες έως εκατομμύρια δικαιολογίες, αληθοφανείς τοποθετήσεις, επιχειρήματα που μπορούν να πολεμήσουν τα δικά μου από ανθρώπους περισσότερο έμπειρους. Τίποτα και κανένα από όλα αυτά δεν έχει την αξία έναντι του ελάχιστου αποτελέσματος. Έπεα πτερόεντα. Σαχλά θα επιμείνω. Η συμφωνία προέχει πάντων προσωπικών και μη. Οι ιδεοληψίες καταντούν κύκλοι φαύλοι περικλείοντες μονάχα τα λόγια, τα στείρα επιχειρήματα, αφήνοντας την ουσία, την πράξη, ορφανή και παραμελημένη.
Οι αντιμνημνιακοί ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ πού θα καταλήξουν;
Υπολογίζεται το κόμμα Λαφαζάνη σε ένα 10% το ΕΠΑΜ ευελπιστεί σε 3%, Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ ίσως βγει και εκείνος ενισχυμένος. Όλοι μαζί κάτι παραπάνω θα μπορούσαν. Σημασία έχει να λεχθεί το επιχείρημα που αθωώνει, το ποιο στόμα θα το πει ελάχιστους πρέπει να ενδιαφέρει.
Την παρούσα στιγμή, το μόνο που μείνει ενεό είναι εκείνο το 62% του ΟΧΙ που βλέπει για ακόμα μία φορά κατακερματισμένες τις ομάδες που το εκφράζουν να αγωνίζονται (όσες το κάνουν) για ίδια συμφέροντα, στο όνομα του απλού πολίτη.
Κανέναν μην ακούτε. Αν επί της ουσίας ο στόχος ήταν επιβολή της πολιτικής που βαθιάς τους θεωρούσαν ορθή θα συνέπρατταν. Η μάνα θα υποχωρούσε για το καλό του παιδιού της και η ευθύνη βαρύνει κυρίως τον ισχυρό.
Ακούγεται βαρύ το καταλαβαίνω αλλά η διαπλοκή είναι και παραμένει ομοία. Το κόμμα του Β. Λεβέντη (δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, απλά αναφέρω) εν μία νυχτί** απολαμβάνει το ενδεχόμενο της εισόδου του στη βουλή. Τυχαίο; Θα υποθέσω πως όχι.
Γίνεται μία προσπάθεια συγκρότησης ενός μνημονιακού μετώπου από τους ισχυρούς οι οποίοι συνεργάζονται πάση δυνάμει και οι αδύναμοι, τα μικρότερα κόμματα που δεν έχουν καν βήμα και χρειάζονται όσο τίποτα άλλο, αραγές το σύνολο των δυνάμεών τους, παραμένουν διάσπαρτα.
Το θέμα δραχμή ή όποιο άλλο εθνικό νόμισμα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, όχι για λόγους ιδεολογικούς, όχι για αυτούς, αλλά διότι δεν υπάρχει μέλλον μέσα στο ευρώ.
Δεν υπάρχει μέλλον στο ευρώ διότι το οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν βγαίνει. Εκτός και εάν οι δανειστές αποφασίσουν να αφήσουν ελεύθερο το ζώο που μπορούν διαρκώς να αρμέγουν…
Η ιστορία όμως δυστυχώς έδειξε ότι καμιά αγελάδα δεν αφέθη, καμία στους αιώνες…
Θα εκτιμούσαμε θεωρώ όλοι οι αντιμνημονιακοί, μία εφ' όλης της ύλης τοποθέτηση του εκπροσώπου τύπου της ΛΑ.Ε όπου και θα μας εξηγούσε τους δικούς της λόγους για τη μη επίτευξη συμφωνίας με τα μικρότερα όμορα κόμματα ώστε η εξαγωγή συμπερασμάτων από όλους εμάς να κριθεί ασφαλέστερη.
* Επ’ ουδενί υπαινίσσομαι ότι τα άλλα κόμματα δεν διεξάγουν ομοίως τίμιους αγώνες, απλά θέλω να εξάρω την επιμονή του ΕΠΑΜ, την πορεία του οποίου παρακολουθώ.
** Πράγματι εν μία νυχτί. Τα υπόλοιπα χρόνια της πολιτικής του, προδιέγραφαν μια πορεία σημειωτόν, που δεν μπορεί να λεχθεί πρόοδος ούτε δημιουργία υποδομής για …ξεπέταγμα. Εκτός τούτου δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ότι οι δυσαρεστημένοι αντιμνημονιακοί επέλεξαν τον συμπαθή (μνημονιακό) Βασίλη ώστε να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους.
http://politisg.blogspot.gr/
Συγγραφέας
Είναι απορίας άξιο και ενδεχομένως άκρως Ελληνικό το φαινόμενο της διαφωνίας. Σχεδόν οφείλουμε να διαφωνούμε ρητώς και αμετακλήτως ακόμα και όταν σχεδόν συμφωνούμε.
Το κεφαλαιώδες ζήτημα της εν λόγω συμφωνίας εμπεριείχε το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του μνημονίου. Σαφές. Πρώτα κοιτάμε να σταθούμε ορθοί συγκρατώντας ο ένας τον άλλον -οι λιγοστοί(!) σύμμαχοι- και κατόπιν συζητούμε τις λεπτομέρειες διακυβέρνησης (όταν με το καλό ήθελε εκείνη προκύψει).
Πόσα κόμματα είναι κατά του μνημονίου; Το ΚΚΕ, το κόμμα Λαφαζάνη, το ΕΠΑΜ (το οποίο δίνει εξ’ όσων γνωρίζω μια καθ’ όλα τίμια μάχη*, -εδώ και καιρό με σταθερές απόψεις- μη έχοντας χρήματα ούτε για τα προφανή…), ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο αντιμνημονιακό κόμμα (ομοίως με αγώνες) και η Χρυσή Αυγή. Το ΚΚΕ δεδηλωμένα απόσχει προσπαθώντας με τον δικό του τρόπο, η Χ.Α. εκ των πραγμάτων τίθεται εκτός και τι μένει;
Πόσα κόμματα συμπράττουν κατά του μνημονίου; Κανένα!
Απολύτως λογικό για τα Ελληνικά δεδομένα.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι όποιες διαφορές-εξισορροπήσεις κάλλιστα θα μπορούσαν να επέλθουν κατόπιν ενός όποιου επιτυχούς αποτελέσματος.
Ο μεγάλος εχθρός είναι το μνημόνιο, ακολούθως, η φθίνουσα πορεία και, του βιοτικού επιπέδου αλλά και, της οικονομίας που επιφέρει η εφαρμογή του.
Εχθρός δεν είναι ούτε οι διαδικασίες, αλλά ούτε και οι διαδρομές όσο αυτές εάν διαφέρουν.
Ο λαός ενδιαφέρεται για αποτελέσματα, για ελπίδα, για μέλλον. Για συμφωνίες και για ευόδωση αγώνων. (Αναλογιστείτε το μούδιασμα στις παρούσες εκλογές και αναζητείστε το λόγο της ύπαρξή τους) |
| Π.Λαφαζανης-Λαϊκη Ενότητα |
Το επιχείρημα Λαφαζάνη-Στρατούλη στη συνάντηση ήταν ο φόβος τους μήπως και χρειαστεί αλλαγή πολιτικής την, μετά των εκλογών περίοδο (προφανώς λόγω αδυναμίας τήρησης των υποσχέσεων, δηλαδή της σκληρής γραμμής) και όντας σταθερός ο Καζάκης αποτελέσει βαρίδι.
Το επιχείρημα Λαφαζάνη-Στρατούλη στη συνάντηση η οποία έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου, ήταν -εξ’ όσων γνωρίζω από έγκυρη πηγή-, ο φόβος τους μήπως και χρειαστεί αλλαγή πολιτικής την, μετά των εκλογών περίοδο (προφανώς λόγω αδυναμίας τήρησης των υποσχέσεων, δηλαδή της σκληρής γραμμής) και όντας σταθερός ο Καζάκης αποτελέσει βαρίδι.
Για την ιστορία αναφέρονται τα ονόματα των ανθρώπων που απετέλεσαν την
ομάδα ΕΠΑΜ στις διαπραγματεύσεις με την Λαϊκή Ενότητα. (Συμβουλόπουλος
Θεμιστοκλής, Κυπριώτης Δημήτρης και Κουμαρέλλας Όθωνας)
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω έκπληκτος, ότι υπήρξε από πλευράς ΛΑ.Ε. επιχείρημα περί Εθνικιστικών αντιλήψεων στο ΕΠΑΜ και ως εκ τούτου ένας ακόμη σκόπελος για την συμφωνία, πέραν εκείνων των υπολοίπων διαφωνούντων ατόμων στους κόλπους του νεοσύστατου εξ΄ αποσχίσεως (και δικαίως) συσταθέντος κόμματος του κ. Λαφαζάνη. Οι λόγοι των φωνών ως ευκόλως εννοούμενοι παραλείπονται...
Τουλάχιστον τα αριστερά κόμματα, εκείνα της ορθής διαλεκτικής, οφείλουν να ξεπεράσουν εαυτόν, πρόσωπα και χρονίζουσες αγκυλώσεις ώστε στρεφόμενα προς το κοινό συμφέρον να αποδείξουν των λόγων τους τ’ αληθή, έργω και όχι ρητορία απλή. Έως και άγονη θα επιτείνω.
Γνωρίζω από χιλιάδες έως εκατομμύρια δικαιολογίες, αληθοφανείς τοποθετήσεις, επιχειρήματα που μπορούν να πολεμήσουν τα δικά μου από ανθρώπους περισσότερο έμπειρους. Τίποτα και κανένα από όλα αυτά δεν έχει την αξία έναντι του ελάχιστου αποτελέσματος. Έπεα πτερόεντα. Σαχλά θα επιμείνω. Η συμφωνία προέχει πάντων προσωπικών και μη. Οι ιδεοληψίες καταντούν κύκλοι φαύλοι περικλείοντες μονάχα τα λόγια, τα στείρα επιχειρήματα, αφήνοντας την ουσία, την πράξη, ορφανή και παραμελημένη.
Οι αντιμνημνιακοί ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ πού θα καταλήξουν;
Υπολογίζεται το κόμμα Λαφαζάνη σε ένα 10% το ΕΠΑΜ ευελπιστεί σε 3%, Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ ίσως βγει και εκείνος ενισχυμένος. Όλοι μαζί κάτι παραπάνω θα μπορούσαν. Σημασία έχει να λεχθεί το επιχείρημα που αθωώνει, το ποιο στόμα θα το πει ελάχιστους πρέπει να ενδιαφέρει.
Την παρούσα στιγμή, το μόνο που μείνει ενεό είναι εκείνο το 62% του ΟΧΙ που βλέπει για ακόμα μία φορά κατακερματισμένες τις ομάδες που το εκφράζουν να αγωνίζονται (όσες το κάνουν) για ίδια συμφέροντα, στο όνομα του απλού πολίτη.
Κανέναν μην ακούτε. Αν επί της ουσίας ο στόχος ήταν επιβολή της πολιτικής που βαθιάς τους θεωρούσαν ορθή θα συνέπρατταν. Η μάνα θα υποχωρούσε για το καλό του παιδιού της και η ευθύνη βαρύνει κυρίως τον ισχυρό.
Ακούγεται βαρύ το καταλαβαίνω αλλά η διαπλοκή είναι και παραμένει ομοία. Το κόμμα του Β. Λεβέντη (δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, απλά αναφέρω) εν μία νυχτί** απολαμβάνει το ενδεχόμενο της εισόδου του στη βουλή. Τυχαίο; Θα υποθέσω πως όχι.
Γίνεται μία προσπάθεια συγκρότησης ενός μνημονιακού μετώπου από τους ισχυρούς οι οποίοι συνεργάζονται πάση δυνάμει και οι αδύναμοι, τα μικρότερα κόμματα που δεν έχουν καν βήμα και χρειάζονται όσο τίποτα άλλο, αραγές το σύνολο των δυνάμεών τους, παραμένουν διάσπαρτα.
Το θέμα δραχμή ή όποιο άλλο εθνικό νόμισμα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, όχι για λόγους ιδεολογικούς, όχι για αυτούς, αλλά διότι δεν υπάρχει μέλλον μέσα στο ευρώ.
Δεν υπάρχει μέλλον στο ευρώ διότι το οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν βγαίνει. Εκτός και εάν οι δανειστές αποφασίσουν να αφήσουν ελεύθερο το ζώο που μπορούν διαρκώς να αρμέγουν…
Η ιστορία όμως δυστυχώς έδειξε ότι καμιά αγελάδα δεν αφέθη, καμία στους αιώνες…
Θα εκτιμούσαμε θεωρώ όλοι οι αντιμνημονιακοί, μία εφ' όλης της ύλης τοποθέτηση του εκπροσώπου τύπου της ΛΑ.Ε όπου και θα μας εξηγούσε τους δικούς της λόγους για τη μη επίτευξη συμφωνίας με τα μικρότερα όμορα κόμματα ώστε η εξαγωγή συμπερασμάτων από όλους εμάς να κριθεί ασφαλέστερη.
* Επ’ ουδενί υπαινίσσομαι ότι τα άλλα κόμματα δεν διεξάγουν ομοίως τίμιους αγώνες, απλά θέλω να εξάρω την επιμονή του ΕΠΑΜ, την πορεία του οποίου παρακολουθώ.
** Πράγματι εν μία νυχτί. Τα υπόλοιπα χρόνια της πολιτικής του, προδιέγραφαν μια πορεία σημειωτόν, που δεν μπορεί να λεχθεί πρόοδος ούτε δημιουργία υποδομής για …ξεπέταγμα. Εκτός τούτου δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ότι οι δυσαρεστημένοι αντιμνημονιακοί επέλεξαν τον συμπαθή (μνημονιακό) Βασίλη ώστε να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους.
http://politisg.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου