Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας (27/4/2013)

Ανακοίνωση – Κάλεσμα

Ως γνωστόν, αύριο Κυριακή 28 Απριλίου 2013 συζητείται και ψηφίζεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ένα ακόμα πολυνομοσχέδιο - σκούπα, εφαρμοστικό του 3^ουμνημονίου, που κατοχυρώνει σειρά νέων μέτρων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Ενώ στους δρόμους και σε κάθε σπίτι παίζεται κάθε ώρα και ένα ανθρώπινο δράμα, στο εσωτερικό του «κοινοβουλίου» παίζεται το γνωστό σε όλους θέατρο με την κυβέρνηση να νομοθετεί αυθαίρετα σε βάρος κάθε Έλληνα εργαζόμενου, ή άνεργου, δημόσιου υπάλληλου, ή ιδιωτικού, αγρότη, ή βιοτέχνη, συνταξιούχου ή φοιτητή, «δεξιού», ή «αριστερού».

Η κυβέρνηση, έχοντας αποδεχθεί πλήρως τον ρόλο της, ως άξιου τοποτηρητή της τρόικας, νομοθετεί σύμφωνα με τις επιταγές των ξένων δανειστών και επικυρίαρχων και δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από αυτήν. 

Η αντιπολίτευση όμως, στο σύνολό της, ενώ κραυγάζει, αποδοκιμαστικά, για τα νέα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και γνωρίζοντας ότι καμία τύχη δεν έχουν οι αντιδράσεις της στο κοινοβούλιο, αρνείται να το εγκαταλείψει, παραμένοντας και νομιμοποιώντας έτσι με τη στάση της, τόσο τις κυβερνητικές αυθαιρεσίες, όσο και τις επιταγές της τρόικας.

Το Ε.Πα.Μ., για ακόμα μια φορά, καλεί τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, να κατανοήσουν τις δραματικές στιγμές που περνάει η χώρα και ο ελληνικός λαός και να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες απέναντί του.

Τα καλεί να αποχωρήσουν από αυτό το «κοινοβούλιο», που έχει μετατραπεί σε εργαστήρι παραγωγής ολοένα και πιο σκληρών μέτρων καταπάτησης κάθε συλλογικού και ατομικού δικαιώματος των ελλήνων πολιτών και οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή.

Τα καλεί να πάψουν με τη στάση τους να νομιμοποιούν το καθεστώς της δουλοπαροικίας χρέους και τις αποφάσεις των εγχώριων τοποτηρητών του ευρωσυστήματος, που μετέτρεψαν τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι των ιδιοτελών τους συμφερόντων και το κοινοβούλιο από ανώτατο θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, άξιο σεβασμού από όλους,  σε  πλυντήριο ανομιών και ύψιστο μηχανισμό κατάλυσης της Δημοκρατίας.

Καλεί όλους τους βουλευτές των δημοκρατικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και όσους από τη συμπολίτευση διατηρούν ψήγματα αξιοπρέπειας και εθνικής συνείδησης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και πιστοί στον όρκο τους για τη προστασία του πολιτεύματος και της Πατρίδας, να παραιτηθούν της ιδιότητάς τους, αφού αυτή, τώρα πλέον, χρησιμοποιείται εναντίον του ίδιου του πολιτεύματος, των συμφερόντων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, της ίδιας της Πατρίδας και μόνο για να νομιμοποιούνται οι αποφάσεις των ξένων επικυρίαρχων.

Τους καλεί να ενωθούν μαζί με το λαό στον αγώνα για την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος, την αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Δημοκρατίας στον τόπο.

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια, μακριά από μεσάζοντες και «σωτήρες». Να οργανωθεί στη γειτονιά του, τη συνοικία του, την πόλη του, το χώρο δουλειάς του και να προχωρήσει στην οργάνωση και κήρυξη ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της κατοχικής κυβέρνησης και τη συγκρότηση ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με σκοπό τη δημιουργία και εφαρμογή νέου Δημοκρατικού Συντάγματος και την εκλογή κυβέρνησης λαϊκής θέλησης και επιλογής. Για:

1. Την άρνηση αναγνώρισης του απεχθούς και παράνομου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο χρέους και την άμεση παύση της πληρωμής του.

2. Έξοδο από τη φωλιά του λύκου, την Ευρωζώνη και την ΕΕ.

3. Την επάνοδο της χώρας στο εθνικό της νόμισμα, κρατικού χαρακτήρα, πρώτα και κύρια ως εργαλείο αποκατάστασης του Εθνικού Ελέγχου και άρα της Κυριαρχίας της.

4. Την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, την ακύρωση των συμβάσεων ξεπουλήματος όσων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων έχουν εκποιηθεί και την επανάκτηση του ελέγχου και της ιδιοκτησίας τους, καθώς και

5. Την έναρξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, με την εφαρμογή ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου, όπως το Ε.Πα.Μ. το επεξεργάζεται και το προτείνει, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος και πρακτική, αυτή τη στιγμή, θα οδηγήσουν σε αποτυχία και διάλυση της χώρας μας, ακόμα και σαν εθνικής οντότητας.

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα προωθεί σχέδια, προκατασκευασμένα, για εκτόνωση της λαϊκής οργής, την κατάπνιξη κάθε λαϊκής αντίδρασης και την τελική και ολοκληρωτική υποταγή ενός ολόκληρου λαού.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ  ΟΛΟΥΣ  ΟΣΟΥΣ  ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ  ΠΑΡΩΔΙΑ ΤΟΥ  ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ  ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

                                                                                         

27 Απριλίου 2013

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Ανάκαμψη; Ουτε με σφαίρες! Συνέντευξη του Δημήτρη Καζάκη

Συνέντευξη του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρη Καζάκη στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Λάρισας,

26-4-2013

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 1:  Αν και στις διαδοχικές εκλογές του 2012 το ποσοστό του κόμματος σας ήταν μικρό (γύρω στο 1%), παρά το «τρέξιμο» που κάνατε, νομίζετε ότι οι συνθήκες άλλαξαν για κάτι καλύτερο, για τις απόψεις που πρεσβεύετε;

Απάντηση: Σήμερα η ελληνική κοινωνία στη μεγάλη της πλειοψηφία έχει καταλάβει τι σημαίνει ζωή υπό καθεστώς ευρώ. Ξέρει πολύ καλά ότι βιώνει ένα πλήρες αδιέξοδο λόγω του ευρώ και της νέας κατοχής υπέρ της ΕΕ. Αυτός είναι κι ο λόγος που ξαφνικά εμφανίζονται διάφοροι διάττοντες αστέρες να ανακαλύπτουν το εθνικό νόμισμα. Από την αρχή αυτής της κρίσης η «δουλειά» μου ήταν να αφυπνιστεί ο κόσμος και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Ο μεγάλος σύμμαχος σ’ αυτή την «δουλειά» ήταν η ίδια η εμπειρία του κόσμου. Γι’ αυτό και παρά την λοιδορία, την συκοφαντία, την φίμωση και τις ατελείωτες πρακτικές αποπροσανατολισμού, οι ιδέες που αντιπροσωπεύω, οι προτάσεις και τα προτάγματα που υπερασπίζομαι βρίσκουν γόνιμο έδαφος σ’ ένα όλο και πλατύτερα στρώματα της εργαζόμενης κοινωνίας. Η ίδια η εμπειρία της την πείθει. Το μόνο που λείπει είναι να συνειδητοποιήσει ότι δεν αρκεί η ψήφος, αλλά απαιτείται δράση και μάλιστα μαζική δράση ανατροπής ολόκληρου του καθεστώτος. Διαφορετικά δεν υπάρχει καμιά άλλη δυνατότητα διεξόδου.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι μας έχουν κηρύξει πόλεμο και διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο εναντίον μας με σκοπό ο λαός και η πατρίδα μας να γίνει βορά των πιο ισχυρών της ευρωζώνης. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αποφασισμένος να σε εξοντώσει, δεν αντιτάσσεις πρακτικές νόθου κοινοβουλευτισμού και νομιμοφροσύνης απέναντι σ’ ένα καθεστώς νέας κατοχής. Καταφύγιό σου είναι μόνο ένα, το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

ΕΡΩΤΗΣΗ 2:  Κύριε Καζάκη είστε γενικός γραμματέας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, που ιδρύθηκε το 2011. Πέρασαν περίπου  2 χρόνια από τότε και 2 εκλογικές αναμετρήσεις, που συμμετείχατε. Μετανιώσατε που δεν πήγατε με τον Π. Καμμένο, όσον αφορά τη βουλευτική έδρα;

Απάντηση: Όπως ήδη είπα το ΕΠΑΜ δεν δημιουργήθηκε για να βρει την δικαίωσή του στα έδρανα ενός νόθου κοινοβουλίου που αποτελεί το άλλοθι της χειρότερης μεταπολεμικής χούντας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Ούτε δική μου προσωπική φιλοδοξία είναι να βρεθώ στο κοινοβούλιο για να παριστάνω την αντιπολίτευση. Οι γνωστές παλαιοκομματικές πρακτικές του δούναι-λαβείν για έδρες και θώκους δεν μ’ αφορούν. Φανταστείτε να είχαμε δεχτεί τότε την πρόταση Καμμένου και τώρα να τσακωνόμαστε για τα λεφτά όπως γίνεται με το Άρμα Πολιτών του κ. Δημαρά. Τόσα μου έταξες και δεν μου τα έδωσες και τα ρέστα. Υπάρχει μεγαλύτερη αθλιότητα; Το είπα και τότε, το λέω ξεκάθαρα και τώρα. Δεν είμαι προς πώληση. Ούτε εγώ, ούτε το ΕΠΑΜ. Δεν πρόκειται να πουληθώ για κανένα λόγο. Δεν θα γίνω αντικείμενο πολιτικού μάρκετινγκ για να εξαπατηθούν οι ψηφοφόροι. Η αξιοπρέπεια και τα πιστεύω μου δεν αντισταθμίζονται με κανένα ποσό χρημάτων και με καμιά θέση, ή έδρα στο κοινοβούλιο. Δεν θα γίνω μέρος του βαθιά διεφθαρμένου συστήματος πολιτικής συναλλαγής που αγωνίζομαι να ανατρέψω. Ή το ΕΠΑΜ θα μπει με τους δικούς του όρους στο κοινοβούλιο, ή καλύτερα να χαθεί μια για πάντα παρά να γίνει μια από τα ίδια. Βλέπετε για εμάς στο ΕΠΑΜ ισχύει πάντα το παλιό ρητό του Ρήγα: Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθεί, παρά να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3:  Πού πάνε τα πράγματα στη χώρα: Βλέπετε φως, μετά και τις τελευταίες επαφές της τρόικας στην Αθήνα; Έχετε ακόμα την άποψη ότι πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή και πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Απάντηση: Ο μόνος που βλέπει φως στο τούνελ είναι αυτός που δεν έχει αντιληφθεί ότι η ατμομηχανή της κ. Μέρκελ και της τρόικας κατευθύνεται εναντίον του και μάλιστα με αυξανόμενη ταχύτητα. Υπάρχει ένα αλάνθαστο κριτήριο για να κρίνει ο καθένας μας από την προσωπική του εμπειρία το που πάει η όλη κατάσταση. Αν βλέπει το εισόδημά του συνεχώς να συρρικνώνεται μέχρις εξαφανίσεως και τα χρέη του να αυξάνονται, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη ούτε με σφαίρες. Κι αυτό συμβαίνει ήδη για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού καθώς και για την οικονομία. Ταυτόχρονα η κρίση βαθαίνει και στην ευρωζώνη. Ακόμη και η ίδια η Γερμανία αντιμετωπίζει στασιμότητα και ύφεση σε συνθήκες ιδιωτικής υπερχρέωσης. Οι δήμοι της καταρρέουν ιδιωτικοποιημένοι και κάτω από τεράστια χρέη. Το γεγονός αυτό κάνει την άρχουσα τάξη της Γερμανίας πιο επιθετική, πιο αδίστακτη στην προσπάθειά της να κανιβαλίσει τις πιο αδύναμες χώρες και οικονομίες της ευρωζώνης. Η ίδια η ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε πεδίο ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού για το ποιος θα επικρατήσει έναντι όλων των άλλων, ή καλύτερα πάνω στα ερείπια όλων των άλλων. Είναι ποτέ δυνατόν μια χώρα υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας σαν την Ελλάδα να ελπίζει σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να μεταβληθεί σε κρανίου τόπο; Η λύση είναι μόνο μία: μονομερής διαγραφή του χρέους της Ελλάδας προς την ευρωζώνη και έξοδος από αυτήν με σκοπό την ανοικοδόμηση της χώρας εκ βάθρων στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μόνο εκείνος που οδηγεί στα κρεματόρια της ευρωζώνης.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4:  Τσίπρας και Αλαβάνος: Υπάρχουν επαφές; Πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεστε, ως κόμμα;

Απάντηση: Το ΕΠΑΜ είναι ένα Μέτωπο που παλεύει για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του ελληνικού λαού. Εμείς παλεύουμε για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας μας. Αγωνιζόμαστε για την εθνική αυτοδιάθεση του λαού μας ενάντια στην υπερεθνική απολυταρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί την μετουσίωση των ναζιστικών σχεδίων ενοποίησης της Ευρώπης κατά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί που απέτυχαν τότε οι ναζί με τις μεραρχίες των Ες-Ες, έρχονται σήμερα να πετύχουν οι τραπεζίτες με την Πέμπτη Φάλαγγα ενός δοτού «διεθνισμού» που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών και των λαών. Παλεύουμε για να γίνει ο λαός μας αφεντικό στον τόπο του και όχι εξαθλιωμένος μετανάστης στην ευρωζώνη. Αγωνιζόμαστε να ενωθεί ο λαός μας πάνω στη βάση του πατριωτικού και δημοκρατικού του καθήκοντος, υπερβαίνοντας τεχνητούς διαχωρισμούς δεξιάς-αριστεράς που γεννούν εμφυλίους. Για εμάς δεν υπάρχει αριστερός ή δεξιός, μόνο πατριώτης, δημοκράτης ή δωσίλογος και προδότης. Σε τι απ’ όλα αυτά μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον Τσίπρα, ή τον Αλαβάνο; Δεν τους καίγεται καρφί για τον λαό μας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η αριστερά. Αυτό που θέλουν είναι να επιβάλουν την δικτατορία της δικής τους αριστεράς, στην οποία ο λαός οφείλει να υποταχθεί διότι ελέω Κισμέτ η αριστερά έχει πάντα δίκιο. Εμείς στο ΕΠΑΜ παλεύουμε να κατακτήσει ο τόπος την δημοκρατία όπου ο ίδιος ο λαός κι όχι κάποιος πατερούλης της αριστεράς που αυτοδίκαια έχει πάντα δίκιο, να κατέχει την εξουσία και να την ασκεί όπως αυτός θέλει. Γι’ αυτό άλλωστε παλεύουμε για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και νέο αληθινά δημοκρατικό Σύνταγμα έτσι ώστε ο λαός μας να γίνει αφεντικό στην χώρα του και όχι οποιοσδήποτε άλλος επίδοξος επιβήτορας. Γι’ αυτό και δεν μας αρκεί να ψελλίζει, όπως κάνει ο κ. Αλαβάνος, απλά την διαγραφή του χρέους και το εθνικό νόμισμα. Χωρίς την δημοκρατία, χωρίς Συντακτική Εθνοσυνέλευση για να κάνει ο λαός μας μια καθαρή αρχή, τα αιτήματα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις για μελλοντικούς δικτάτορες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5:   Σε πρόσφατη ομιλία σας, αναφέρατε ότι  ο ελληνικός λαός  πρέπει να κατακτήσει την δημοκρατία, αλλά πρέπει πρώτα να ξεφορτωθεί  το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν άμεσα εκλογές; Έχει σχέση και με το συνέδριο σας, τον Μάιο;

Απάντηση: Δεν μπορείς να έχεις δημοκρατία υπό το υπάρχων κοινοβουλευτικό σύστημα. Το μόνο που έχει απομείνει από το ισχύων Σύνταγμα της χώρας είναι η πλήρης αυθαιρεσία της εξουσίας που έχει μετατρέψει τον τρόπο διακυβέρνησης σε ανοιχτή δικτατορία ξένων δυνάμεων και των ντόπιων δοσιλόγων τους. Για να κατακτηθεί η δημοκρατία απαιτείται, αφενός, η ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος, η διακοπή της συνέχειας του υπάρχοντος κράτους με σκοπό να καταγγελθούν όλες οι δεσμεύσεις υπέρ των ξένων δυνάμεων που συνομολόγησαν σε βάρος του λαού και της χώρας οι πολιτικοί της εσχάτης προδοσίας που κυβερνούν αυτή την στιγμή. Αφετέρου, απαιτείται μια προσωρινή κυβέρνηση από τις μάχιμες συλλογικότητες του ίδιου του λαού με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα έχει σαν στόχο την σύνταξη και ψήφιση νέου Συντάγματος. Αυτό το νέο Σύνταγμα θα αποκαθιστά όλες τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού που έχουν βάναυσα καταπατηθεί, θα προσθέτει δικλείδες ασφαλείας για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο της αρπαγής της ψήφου και της μεταχείρισής της ως λευκής επιταγής και θα οργανώνει ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης απευθείας από τον λαό με όρους ανακλητότητας, υποχρεωτικής λογοδοσίας όλων των οργάνων του κράτους, περιορισμένης θητείας, κοκ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο ο ελληνικός λαός θα κατακτήσει το ιστορικό του δικαίωμα να υπάρχει και να ευημερεί στην χώρα του. Το 2^ο Τακτικό Συνέδριο του ΕΠΑΜ που θα συγκληθεί στις 31 Μαΐου, 1 & 2 Ιουνίου έχει σαν βασικό αντικείμενο την επεξεργασία της αναγκαίας τακτικής που θα οδηγήσει τόσο το Μέτωπο, όσο κυρίως τον λαό μας στην υλοποίηση των παραπάνω στόχων το ταχύτερο δυνατό.

ΛΑΡΙΣΑ, 26-4-2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΛΛΑΤΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες της Κυβερνητικής αυθαιρεσίας και της δουλικότητας απέναντι στους κατακτητές με την αυτόφωρη σύλληψη του Σκηνοθέτη Δημήτρη Κολλάτου από την κατοικία του, επειδή δήθεν «προσέβαλε το Εθνικό Σύμβολο».

Το αστείο η το τραγικό του πράγματος είναι ότι οι εμφανιζόμενοι ως προστάτες του Εθνικού μας Συμβόλου είναι οι ίδιοι εκείνοι οι οποίοι έχουν παραδώσει την Πατρίδα μας στους Ευρωπαίους επικυρίαρχους, με κύριο εκφραστή τους τη Γερμανία, που οικοδομεί το σύγχρονο Ράιχ, έχοντας εκχωρήσει «άνευ όρων και αμετάκλητα» την Εθνική μας Κυριαρχία.

Πέραν όμως του ότι ουδεμία προσβολή αντικειμενικά υπάρχει, εκτός βέβαια εάν αυτή συνίσταται στα αιματοβαμμένα χέρια της Αξιοτίμου κατά τ’ άλλα Καγκελαρίου Κας Μέρκελ, υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα σχετικά με την διαδικασία σύλληψης του Κου Κολλάτου.

Τηρήθηκαν άραγε οι διατάξεις των άρθρων 5 και 6 του Συντάγματος και το άρθρο 276 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διατάξεις που προβλέπουν ότι κατά τη στιγμή της σύλληψης πρέπει να επιδίδεται στον συλλαμβανόμενο Πολίτη ένταλμα σύλληψης υπογραφόμενο από τον Ανακριτή, όχι Εισαγγελέα, στο οποίο να αναφέρεται το συγκεκριμένο άρθρο του Ποινικού Κώδικα για το οποίο συλλαμβάνεται καθώς επίσης και περιγραφή του Εγκλήματος το οποίο διέπραξε;

Βέβαια από ένα ΑΝΟΜΟ Κράτος μπορεί κανείς όλα να τα περιμένει, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά υποθέτουμε ότι η Δικαστική, τουλάχιστον, Εξουσία λειτουργεί με την Ανεξαρτησία που προβλέπεται από το Σύνταγμα και πολύ θα θέλαμε να έχουμε την απάντησή της!

Αθήνα 24 Απριλίου 2013

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΑΜ

ΑΝΑΦΟΡΑ – ΣΟΚ ΤΟΥ ΔΝΤ, ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

ΙΣΧΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

 

Σελ.19 

 

Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για το ΔΝΤ είναι η πολιτική αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και πιστεύει ότι θα παρακαμφθεί με ταυτόχρονη παράκαμψη της Βουλής (!) και αλλαγή Συμβουλίου στο ΤΑΙΠΕΔ.

 

Επίσης είναι σημαντικό ότι το ΔΝΤ βλέπει τον Κοινοβουλευτικό έλεγχο της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής ότι θα φέρει «πιθανα νέα εμπόδια και καθυστερήσεις»

ΕΓΓΡΑΦΟ ΔΝΤ.Η τελευταία Έκθεση, Πίνακες, Αξιολογήσεις, τι έχει δρομολογηθεί για τα επόμενα χρόνια

January 2013

IMF Country Report No. 13/20

Greece: First and Second Reviews Under the Extended Arrangement Under the

Extended Fund Facility, Request for Waiver of Applicability, Modification of

Performance Criteria, and Rephasing of Access—Staff Report; Staff Supplement; Press

Release on the Executive Board Discussion; and Statement by the Executive Director

for Greece.

Περιμένοντας την νεα Έκθεση της Τρόικας το LEFTeria-news δημοσιεύει την τελευταία Έκθεση του ΔΝΤ, Ιανουάριος 2013.

Μέσα σε 260 σελίδες διαβάζουμε όσα έγιναν αλλά και όσα δρομολογούνται για τα επόμενα χρόνια

Συγκεκριμένα περιλαμβάνει τα παρακάτω:

FIRST AND SECOND REVIEWS UNDER THE EXTENDED

ARRANGEMENT UNDER THE EXTENDED FUND FACILITY,

REQUEST FOR WAIVER OF APPLICABILITY, MODIFICATION OF

PERFORMANCE CRITERIA, AND REPHASING OF ACCESS

21 δεκ 2012,

2012–16

ΠΕΡΙΕΧΕΙ

BACKGROUND

RECENT DEVELOPMENTS

STRATEGY

DISCUSSIONS

A. The Macroeconomic Framework

B. Economic Policies

DEBT SUSTAINABILITY AND FINANCING

PROGRAM MODALITIES

STAFF APPRAISAL

TABLES

1. Selected Economic Indicators, 2007–13

2. Greece: General Government: Statement of Operations (GFSM 2001, flows), 2008–11

3. Financial Balance Sheet (GFSM 2001, stocks), 2008–11

4. Modified General Government Cash Balance, 2012–16

5. Monetary Survey, 2007–12

6. Core Set of Financial Soundness Indicators for Deposit-Taking Institutions

7. Implementation of Structural Reforms

8. Greece: Status of Fiscal Structural Reforms

9. Medium-Term Macro Framework, 2012–20

10. Summary of Balance of Payments, 2010–17

11. Monetary Financial Institutions (excl. BoG)—Uses and Sources, 2006–16

12. Selected Structural Reforms Ahead, 2012–14

13. Privatization Process, 2012–14

14. General Government Operations, 2012–16

15 Authorities’ Measures to Meet the 2013–14 Targets

16. Income Tax Reform

17. Revenue Collection Process—Issues and Actions

18. Spending Process—Issues and Actions

19. General Government Financing Requirements, 2010–16

20. External Financing Requirements and Sources, 2010–17

22. Indicators of Fund Credit, 2012–26

FIGURES

1. Selected Economic Indicators, 2005–12

2. Inflation Developments, 2005–12

3. Competitiveness Indicators, 2005–12

4. Labor Market Developments, 2007–12

5. Budget Execution, 2012

6. Balance of Payments Developments, 2010–12 7. Money and Banking Developments, 2007–12

8. Revised Macro Projections, 2008–16

9. International Comparison of Macro Projections

10. Financial Indicators, 2007–12

11. Revenue and Expenditure Trends, 2000–16

BOXES

1. Increasing Revenue Collection: Progress and Bottlenecks

2. Greece as a Source of Contagion

3. The Macroeconomic Impact of a Debt Overhang

4: Measures Taken to Address Greek Debt Burden

APPENDIXES

I. Debt Sustainability Analysis

II. Fund Relations

III. Letter of Intent

IV. Memorandum of Economic and Financial Policies

V. Technical Memorandum of Understanding VI. Letter of Intent to the European Commission and the European Central Bank

VII. Memorandum of Understanding on Specific Economic Policy Conditionality

Ακόμη περιλαμβάνει:

First and Second Reviews Under the Extended Arrangement Under the Extended Fund

Facility, Request for Waiver of Applicability, Modification of Performance Criteria,

and Rephasing of Access

Supplementary Information

Prepared by the European Department

(In Consultation with Other Departments)

Approved by Reza Moghadam and Lorenzo Giorgianni

January 15, 2013

Press Release No.13/13

FOR IMMEDIATE RELEASE

January 16, 2013

IMF Executive Board Completes First and Second Reviews Under Extended Fund

Facility Arrangement for Greece and Approves €3.24 Billion Disbursement

Στο συγκεκριμένο έγγραφο και στην ενότητα IV. SPECIFIC POLICIES AND MEASURES, διαβάζουμε για το ξεπούλημα και για την εφαρμογή συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, γραμμά προς γραμμή

A. Fiscal Developments, the 2013 Budget and the Medium-term Fiscal Framework

B. Revenue Administration and Public Financial Management

.

C. The privatization program

D. Bank recapitalization and restructuring

E. Attracting foreign investment

F. Liberalization of Labor, Product and Services markets

In particular:

 Strengthening labor market institutions.

 Promoting an efficient and competitive business environment

 Liberalizing energy policy

 Reforming transport services

 Liberalizing “regulated” professions

Επίσης βλέπουμε σε σειρά από Πίνακες,

 

Τα φορολογικά έσοδα έχουν παρει την κατηφόρα.

Η καταστροφη της χώρας αποτυπώνεται στην βουτιά του ΑΕΠ, ενω παρακάτω βλέπουμε την βουτιά στους μισθούς

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ

Όπως βλέπουμε ως «Ανταγωνιστές» της Ελλάδας, το ΔΝΤ επιλέγει μεταξύ άλλων την Πολωνία, Τσεχία, Εσθονία, Ρουμανία, Βουλγαρία, προσπαθώντας να δείξει πόσο ψηλά βρίσκεται ακόμη στην χώρα μας το κατώτατο μεροκάματο.

Παρακάτω και συγκεκριμένα στις σελίδες 17-18 διαβάζουμε ότι αρχές του 2014, θα έχουμε αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού του κατώτατου μισθου.

However, the authorities have not yet fully moved to a single minimum wage,

per their program commitment. In particular, they have not yet removed maturity

allowances, which were grandfathered for existing employees. This decision will be reviewed

in early 2014, informed by developments in the labor market, and administrative feasibility.

ΙΣΧΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για το ΔΝΤ είναι η πολιτική αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και πιστεύει ότι θα παρακαμφθεί με ταυτόχρονη παράκαμψη της Βουλής (!) και αλλαγή Συμβουλίου στο ΤΑΙΠΕΔ.

Επίσης είναι σημαντικό ότι το ΔΝΤ βλέπει τον Κοινοβουλευτικό έλεγχο της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής ότι θα φέρει «πιθανα νέα εμπόδια και καθυστερήσεις»

Συγκεκριμένα στην σελ. 19 διαβάζουμε:

Η ισχυρή πολιτική αντίσταση στις ιδιωτικοποίησεις ανάγκασε την επανεξέταση του θέματος της ανεξαρτησίας, της διαφάνειας και της λογοδοσίας του ΤΑΙΠΕΔ (HRADF)

Η πρόσφατη τροποποίηση του νόμου περί ιδιωτικοποιήσεων που υποχρεώνει το ΤΑΙΠΕΔ να λαμβάνει υπόψη τις συστάσεις της Οικονομικής Επιτροπής του Κοινοβουλίου απειλεί να εισαγάγει νέα εμπόδια και καθυστερήσεις στην διαδικασία.

Strong political resistance to privatization forced the review of the issue of HRADF

independence, transparency and accountability (MEFP ¶16). The recent amendment to the

privatization law mandating the HRADF to take account of recommendations of Parliament’s

Economic Committee threatens to introduce new barriers and delays into the process.

Δεδομένου του κρίσιμου ρόλου των ιδιωτικοποιήσεων, συμφωνήθηκε ότι σε περίπτωση τυχόν καθυστερήσεων, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την ενίσχυση του ΤΑΙΠΕΔ, καταργώντας την εκ των προτέρων εξέταση τους από το Κοινοβούλιο και την αλλαγή του Διοικητικού Συμβουλίου.

Παράλληλα, αναγνωρίστηκε ότι η διαφάνεια και η λογοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ
Θα πρέπει να ενισχυθούν: ενώ δεν θα πρέπει να είναι υφίσταται μικρο-διαχείριση από το Κοινοβούλιο, υπάρχει ανάγκη να είναι υπόλογο  για τις πράξεις της

Given the crucial role of privatization, it was agreed that in the event of any delays—measured both by

reference to the amount of objects privatized and proceeds realized—steps would be taken to

strengthen the HRADF, including eliminating this ex-ante review by parliament and changing the

Board. At the same time, it was recognized that the transparency and accountability of the HRADF

would need to be strengthened: while it should not be micro-managed by parliament, it does need

to be accountable for its actions. Several steps were agreed, including publishing plans and HRADF

financial accounts.

27000 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕΣΩ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ

Στην Σελ 27 διαβάζουμε ότι οι απολύσεις στο Δημόσιο μέσα από το σχήμα της εργασιακής εφεδρείας θα είναι 27000 και ότι ο μισθός που θα λαμβάνουν οσοι μπούν στην εφεδρεία για ένα ετος, θα λογίζεται ως αποζημίωση.

Οι αρχές δεν έχουν ακόμη οριστικοποιήσει  τα σχέδια για μείωση του προσωπικού. Έχουν δεσμευτεί να μεταφέρουν 27.000 υπαλλήλους σε ένα νέο πρόγραμμα κινητικότητας.

Έχουν ξεκινήσει αυτό το σύστημα, μεταφέροντας εκεί 2.000 υπαλλήλους σε προηγούμενη δράση (ακόμη πού λιγότεροι από τους 15.000 που θα έπρεπε να μεταφερθούν σε εργασιακή εφεδρεία μέχρι το τέλος-2012).

Στόχοι για απολύσεις είναι πλέον αναγκαίοι (το πλαίσιο θα πρέπει να αναμένεται να ακολουθήσει το μοντέλο της εργασιακή εφεδρεία, όπου η μειωμένη αμοιβή που λάμβαναν  για μια περίοδο ενός έτους πριν από την απόλυση θα καταλογίζονταν ως  αποζημίωση)

Σελ 27

The authorities have not yet finalized plans for staff reductions. They committed to

transfer 27,000 staff to a new mobility scheme, a successor to the seldom-used labor

reserve. They have initiated this scheme by transferring 2,000 staff as a prior action (still well

short of the 15,000 they should have transferred to the labor reserve by end-2012). Targets

for dismissals are now needed (the framework would be expected to follow the model laid

out for the labor reserve, where the reduced pay received for a one-year period prior to

dismissal would count against severance).

Targeted dismissals are essential to help the authorities realize their operational savings goals, and will help to ensure the right mix of skills in the future public sector labor force (reliance on attrition alone provides no guarantees). The authorities agreed to set targets at the time of the next review, once

staffing plans are known (these are being developed with French TA).

Κατεβάστε τα έγγραφα σε μορφή PDF πατώντας στο παρακάτω link

http://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2013/cr1320.pdf

Ξεκάθαρη απάντηση του Δ.Καζάκη για το πως τελειώνουμε με το χρέος.!

Απάντηση του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη στο παρακάτω ερώτημα στην ομάδα «η συμμορία της δραχμής»:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν η Ελλάδα δεν προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή χρέους αλλά σε πιο ήπιες μορφές αντιμετώπισης του (όπως για παράδειγμα η αντιμετώπιση από την κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό) τα πράγματα για αυτήν δε θα ήταν πιο εύκολα στο επίπεδο της διπλωματίας με τις χώρες δανειστές μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η τακτική Κορέα δεν έχει καμιά εφαρμογή στην Ελλάδα λόγω σύνθεσης του δημόσιου χρέους. Στην αρχή της κρίσης το 90% του δημόσιου χρέους ήταν ελεύθερα διαπραγματεύσιμα ομόλογα και αυτά δεν μπορείς να τα «ψάξεις» προκειμένου να δεις τι «κρύβουν». Αυτό που μπορείς να ψάξεις είναι το σύνολο της κίνησης του δημόσιου ταμείου. Κι αυτό οφείλεις να το κάνεις όταν ο λαός πάρει την εξουσία και θα έχει πρόσβαση στα κιτάπια όχι μόνο του δημόσιου χρέους, αλλά γενικά του δημόσιου ταμείου.

Όμως ακόμη κι αν κάποιος θεωρούσε ότι στην αρχή της κρίσης κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει.... διαμέσου της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, τώρα τι μπορεί να γίνει;

Το χρέος της Ελλάδας προς το ευρωσύστημα είναι τουλάχιστον 240 δις ευρώ από τα 340 δις ευρώ συνολικού δημόσιου χρέους. Πρόκειται για τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης.

Τι ακριβώς κάνουμε μ’ αυτά;

Ή διαπραγματευόμαστε για να περικόψουμε κάποιο μέρος, αλλά αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τις δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί στην χώρα προκειμένου να πάρει τα δάνεια αυτά, ή μονομερώς καταγγέλλουμε ως απεχθείς τις συμβάσεις και τις δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί στην χώρα και επομένως διαγράφουμε μονομερώς το προϊόν αυτών των δανείων.

Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.

Πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί η τακτική Κορέα στην περίπτωση αυτή;

Αν μάλιστα ισχύει αυτό που είπε ο Στουρνάρας μόλις πρόσφατα ότι η Ελλάδα έχει δανειστεί έως σήμερα 550 δις ευρώ και επομένως τα χρωστά στο ευρωσύστημα, τότε τι μπορούμε να κάνουμε; Προφανώς ο Στουρνάρας αναφέρεται όχι μόνο στα 240 δις ευρώ των επίσημων δανείων από το μηχανισμό στήριξης, αλλά και στα 310 που το κράτος έχει εγγυηθεί, ή έχει αναλάβει για την ενίσχυση των εγχώριων τραπεζών από το ευρωσύστημα. Πώς ξεφορτωνόμαστε αυτό το δυσθεώρητο όγκο νέου χρέους;

Μόνο με έναν τρόπο: 

Μονομερή διαγραφή μετά από καταγγελία του, έξοδο από το ευρωσύστημα, χρεοκοπία των εγχώριων τραπεζών υπό δημόσιο έλεγχο και εκκαθάριση τους.

Ανάκαμψη δεν θα υπάρξει ούτε το 2030, ούτε το 2300!

Κρίσιμη σημασία αποκτά για το μέλλον του Ελληνισμού το θέμα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, μια συζήτηση που επανέρχεται πιεστικά μετά τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο.

Όπου, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας, αμέσως μετά την κυβερνητική αλλαγή και την αναρρίχηση στην εξουσία μιας ομάδα πολιτικών «έτοιμων» από καιρού να προχωρήσουν στην υπογραφή ενός εγκλήματος σε βάρος της ίδια της της χώρας συμφωνήθηκαν καταστάσης απόλυτα επιβλαβείς για το εθνικό μέλλον στο όνομα ποίου;

Στο όνομα ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίμσατος το οποίο αν για την Ελλάδα οφείλεται σε ένα ποσοστό 70% για την οικονομική της κατασροφή, στην Κύπρο ευθύνεται 100% για την εξέλιξη του κράτους από «Ελβετία της Μεσογείου» σε «Αργεντινή της Μεσογείου».
Είναι πλέον ζήτημα εθνικής ευθύνης να αναζητηθεί μια δεύτερη λύση, μια λύση που θα οδηγεί την χώρα με ασφάλεια εκτός ευρωζώνης.

Για τον απλό λόγο ότι το κοινό νόμισμα είναι πλέον αβάσταχτο για οικονομίες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Οδηγεί στην λεηλασία του ορυκτού τους πλούτου, του συνόλου των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τον Βορρά και στην μόνιμη αδυναμία εξόδου από την κρίση.

Διότι ακόμα και όταν έρθει η ανάπτυξη η επάνοδος σε επίπεδα βιοτικού επιπέδου π.χ. 2007 θα απαιτήσει πολύ περισσότερα χρόνια απ'ότι υποστηρίζουν αυτοί που επέβαλαν αυτό το κακό.

Είναι αμφίβολο αν πριν το 2030 αν οι πολίτες της χώρας καταφέρουν να επανακτήσουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Και 17 χρόνια (και πάλι αμφίβολο είναι) συν τέσσερα που ήδη βρισκομαστε σε τραγική κατάσταση είναι πάρα πολλά.

Και ουδείς γνωρίζει αν όλα «θα πάνε καλά» μέχρι τότε και δεν υπάρξουν γεγονότα αρνητικά που θα ρίξουν την προσπάθεια ακόμα πιο πίσω.

Αλλά σε τελική ανάλυση, ποια είναι η οικονομική ένωση που αξίζει την οικονομική καταστραφή δύο ολόκληρων γενεών Ελλήνων, την διάλυση του δεύτερου ελληνικού ρκάτους, την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και την απάλειψη του Ελληνισμού ως ισχυρού παίκτη από τον γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής;

Κανένας και τίποτα!

Όταν ακόμα και ο διακεκριμένος οικονομολόγος Δημήτρης Παπαδημητρίου, «καταστροφική» τη λύση για την Κύπρο και καλεί Ελλάδα και Κύπρο να εξετάσουν έξοδο από την ευρωζώνη, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως το ευρώ έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο αρπαγής πλούτου.

Όπως δηλώνει σε συνέντευξή του στο Έθνος «οι επιλογές τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα έχουν περιοριστεί τρομερά και οι μελλοντικές τους προοπτικές είναι φρικτές. Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Προσωπικά βλέπω να έρχονται μεγάλες αναταραχές και ένα "σχέδιο Β" θα πρέπει να αναπτυχθεί εκτάκτως, το οποίο θα περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος ή μια δραματική επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας».

Όσο για το αν θα πρέπει να αναμένεται ανάκαμψη προς το τέλος του 2013, ο Δ. Παπαδημητρίου είναι κατηγορηματικός. «Αυτό είναι όνειρο θερινής νυκτός. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε δρόμο ανάκαμψης, αντιθέτως βουλιάζει όλο και πιο βαθιά. Είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες ποιες επιλογές υπάρχουν και τους κινδύνους που συνοδεύουν κάθε μια από αυτές. Αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι παγιδευμένοι στην ιδέα του φόβου της χρεοκοπίας όταν η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει».

Όσο για το ζήτημα των καταθέσεων, οι ελληνικές τράπεζες είναι είναι χρεοκοπημένες, εδώ και δύο χρόνια, όχι σήμερα. Η Τράπεζα Πειραιώς ήταν η πρώτη που χρεοκόπησε το 2011 και ζήτησε βοήθεια από τον ELA και ακολούθησαν και οι άλλες, συστημικές ή μη.

Η διαφορά με την Κύπρο είναι ότι εκεί αποφάσισαν «να τραβήξουν το σωληνάκι» του ELA αφού είχε έρθει η ώρα της άλωσης της χώρας με την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Στην Ελλάδα, ακόμα, όχι. Αλλά είναι θέμα απλά απόφασης ξένων κέντρων. Αυτό δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί. Το εθνικό μέλλο της χώρας θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά και πειστικά κατά πόσον βρίσκεται εκτός ευρωζώνης.

Και αυτό μπορει να το κάνει μόνο μια πολιτική τάξη η οποία θα βρίσκεται πέρα από τα σχήματα που δοκιμάζει απώδυνα η χώρα από το 2009...
Πηγή:kostasxan.blogspot.com

ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΠΩΣ ΕΛΛΑΔΑ

Κινδυνεύει η πατρίδα! Για το καλό της πατρίδας! Καταστρέφεται η πατρίδα! Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτές τις λέξεις από χείλη πολιτικών και πατριδοκάπηλων, λες και είναι μια αφηρημένη έννοια ή κάτι το μη υπαρκτό, αφού τις χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και όπως τους βολεύει. Η πατρίδα, η πατρίδα, συνέχεια αυτή η λέξη, λες και είναι κάτι το αόριστο, κάτι το αόρατο, κάτι το μη υπαρκτό. Πώς όμως χρησιμοποιείται η ίδια λέξη από άλλους ως κατηγόρια γι’ αυτούς που την αγαπούν και την νοιάζονται; Είστε εθνικιστές, είστε φασίστες, είστε οπισθοδρομικοί όσοι μιλάτε για πατρίδα. Εμείς είμαστε προοδευτικοί και ριζοσπάστες και βλέπουμε μπροστά. Πόσο εύκολα χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη χωρίς να έχουν ιδέα για την έννοια της ίδιας της λέξης.

Τι είναι στ’ αλήθεια όμως η πατρίδα; Μην είναι οι κάμποι και τα ψηλά βουνά που έγραφε ο Κώστας Κρυστάλλης ή μήπως ένα φασιστικό κατάλοιπο όπως ισχυρίζονται οι «αριστεριστές»; Καταρχήν η ετυμολογία της λέξης μας περιγράφει ακριβώς την έννοιά της: Πάτρια (εκ του πατρός), Δα (η γη στη Δωρική διάλεκτο). Τη γη των πατέρων μας όριζαν λοιπόν ως πατρίδα οι πρόγονοί μας άσχετα αν σ’ αυτή ζούσαν πλούσιοι ή φτωχοί, αριστεροί ή δεξιοί, προλετάριοι ή αστοί. Και βέβαια οι πραγματικοί προοδευτικοί και θεωρητικοί όλων των τάσεων μιλούσαν με απέραντο σεβασμό για την πατρίδα και το έθνος. «Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης. Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού. Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων» έγραφε στα 1869 ο Μιχαήλ Μπακούνιν στα «Γράμματα για τον Πατριωτισμό». «Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα. Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή είναι μια φυσική, αληθινή αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός» συμπλήρωνε o ίδιος, ένας εκ των βασικών θεωρητικών του Αναρχισμού.

Η πατρίδα λοιπόν δεν είναι μια απλή λέξη που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, αναλόγως των περιστάσεων και όπως μας βολεύει. Είναι μια έννοια πολύ πιο βαθειά από τις ρητορείες των πολιτικάντηδων και τις άναρθρες κραυγές των ψευτοπροοδευτικών. Είναι μια έννοια που την καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν αίσθηση της ιστορίας, της παράδοσης, της σκέψης και της αληθινής θέλησης για αυτοδιάθεση και ελευθερία. Την καταλαβαίνουν με τη σωστή της έννοια χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς μικροαστικές αγκυλώσεις, αυτοί που πραγματικά επιζητούν μια δίκαιη και ελεύθερη ζωή. Είναι αυτοί που χωρίς να ζητήσουν ανταλλάγματα μπαίνουν στη μάχη για τη σωτηρία της, ορμούν ακόμη και στη φωτιά για τη λευτεριά της και δεν φείδονται κόπων για την αναγέννησή της. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους απλούς ανθρώπους, τους ανθρώπους της βιοπάλης, των λαϊκών στρωμάτων, τους ανθρώπους της καθημερινότητας, που όντας αληθινοί αγωνιστές της ζωής γίνονται μπροστάρηδες των αγώνων για τη σωτηρία του έθνους. Άνθρωποι που όπως ο Δημήτρης δε φοβούνται να βάλουν το κεφάλι τους στον «ντορβά» να βγουν μπροστά στη μάχη, αψηφώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν, δίνοντας θάρρος και αφυπνίζοντας το λαό παλεύοντας για μια πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα.

Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτή την πατρίδα που όπου κι αν κοιτάξεις γεμίζεις ήλιο, γεμίζεις θάλασσα, γεμίζεις μυρωδιές, γεμίζεις ομορφιά, γεμίζεις εικόνες, γεμίζεις Ελλάδα. Όπου και αν σκάψεις θα βρεις κάτι από την ιστορία της, θ’ αναβλύσει αίμα από τις θυσίες του λαού της, θα βρεις κάτι που θα σου θυμίσει ποιος είσαι, από πού έρχεσαι και πού πρέπει να πας.

Τι μπορείς όμως να πεις και γι’ αυτόν το λαό, που μπορεί να μοιάζει υπνωτισμένος, ίσως και ναρκωμένος, που σε τρελαίνει ώρες ώρες με την αναλγησία του και σου θυμίζει την απόγνωση που ένοιωθαν οι πρώτοι ΕΑΜίτες, όπως γράφει ο Δ. Γλυνός, από την απάθεια του κόσμου μπροστά στις κατοχικές δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα έγραψε το Έπος της Εθνικής Αντίστασης. Από το συμβιβασμό που είχε ως ένα βαθμό με τον Τούρκο κατακτητή, αλλά ταυτόχρονα επαναστάτησε όχι μόνο ενάντια των Τούρκων αλλά και όλης της Ιερής Συμμαχίας που δεν ανεχόταν με τίποτα μερικούς «ξυπόλυτους» και «αγράμματους» να αντιδρούν μπροστά στα θελήματα των μεγάλων δυνάμεων. Αυτόν το λαό που μόνος αντιστάθηκε στις Περσικές ορδές, που μόνος του ελευθέρωσε τρείς φορές την πατρίδα του, που μπορεί να γέννησε Εφιάλτες και Πήλιους Γούσηδες, αλλά έβγαλε Μιλτιάδη, Λεωνίδα, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και Ανδρούτσο. Που αντιστάθηκε με όλες του τις δυνάμεις στο φασισμό και το ναζισμό, που μπορεί να είχε δοσίλογους αλλά γέννησε τον Άρη και το ΕΑΜ, που μπορεί να αντιμετώπισε σφαγές και καταστροφές, πιο πολλές αναλογικά απ’ οιαδήποτε άλλη χώρα, αλλά δε λύγισε και κατάφερε μόνος του να λευτερωθεί.

Αυτός ο ίδιος λαός καλείται και τώρα να λευτερώσει την πατρίδα του. Αυτός που μπορεί να βρίσκεται ακόμη κάτω από το φόβο της κατοχής της ευρωζώνης και του ευρώ, αλλά που σιγά σιγά ωριμάζει και σκέφτεται τρόπους ν’ αντιδράσει. Εκεί λοιπόν έρχεται ο ρόλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, εμάς των ΕΠΑΜιτών. Να παίξουμε το ρόλο της Φιλικής Εταιρείας, το ρόλο των μπροστάρηδων, το ρόλο των διαφωτιστών, το ρόλο των αποστόλων. Να βγούμε μπροστά, να αφυπνίσουμε τον κόσμο, να του μιλήσουμε για τα προτάγματά μας, να τον βοηθήσουμε να οργανωθεί, να τον κάνουμε να μην αισθάνεται μόνος. Εύκολο; Καθόλου. Αλλά τι νόημα θα είχε να μετράμε τη δυσκολία και να οπισθοχωρούμε χωρίς να κάνουμε το καθήκον μας. Τι νόημα θα είχε απλώς να λέμε ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και να τον αφήνουμε στην τύχη του. Δεν θα ήμασταν ΕΠΑΜίτες τότε, αλλά ένα ακόμα κίνημα χωρίς ουσία και υπόβαθρο είτε πολιτικό, είτε ιδεολογικό. Θα ήμασταν σαν τους υπόλοιπους λαλίστατους αλλά χωρίς ουσία «επαναστάτες» που περιμένουν το λαό να ωριμάσει, χωρίς αυτοί να κάνουν τίποτα.

Σκεφτείτε λοιπόν πώς θα ήταν τώρα η πατρίδα μας αν τα παρατούσε ο Κολοκοτρώνης όταν οι ορδές του Ιμπραήμ λεηλατούσαν και έσφαζαν και οι γνωστοί δοσίλογοι πολιτικοί της εποχής διαπραγματεύονταν για το τομάρι τους, αδιαφορώντας για το λαό και την πατρίδα. Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους πρόσταξε ο Γέρος του Μοριά και ρίχτηκε στη μάχη. Πώς θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ και δέχονταν το παραμύθι των Τσολάκογλου, Ράλλη και λοιπόν προδοτών του έθνους και κάθονταν στωικά να βλέπουν την καταστροφή της πατρίδας και την κυριαρχία του Ναζισμού.

Ακόμη και αυτοί που βλέπουν τον αγώνα απλά ταξικό ενάντια στο διεθνές κεφάλαιο και τον καπιταλισμό, έχουν σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή τους αν τα προτάγματα των αγώνων του Μαρίνου Αντύπα, του Άρη Βελουχιώτη, του Γρηγόρη Λαμπράκη, των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, δεν ήταν πάνω απ’ όλα εθνικοαπελευθερωτικά. Καμιά ενότητα και κατά συνέπεια καμία νίκη δε θα είχε επιτευχθεί αν παρέμεναν στα στενά ταξικά όρια. Ακόμη και οι μεγάλες επαναστάσεις του 19ου και 20ου αιώνα δεν είχαν μόνο ταξικό, αλλά πάνω απ’ όλα εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα. «Από μαρξιστική άποψη, γενικοί και αφηρημένοι ορισμοί, όπως ο “μη πατριωτισμός”, δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Η πατρίδα, το έθνος, είναι ιστορικές κατηγορίες. Αν σε καιρό πολέμου πρόκειται για την υπεράσπιση της δημοκρατίας ή για αγώνα ενάντια στο ζυγό που καταπιέζει ένα έθνος, εγώ δεν είμαι καθόλου ενάντια σ’ ένα τέτοιο πόλεμο και δεν φοβάμαι τις λέξεις “υπεράσπιση της πατρίδας” όταν αναφέρονται σ’ ένα τέτοιου είδους πόλεμο ή εξέγερση. Οι σοσιαλιστές τάσσονται πάντοτε με το μέρος των καταπιεζόμενων και συνεπώς δεν μπορούν να είναι αντίπαλοι των πολέμων που έχουν σκοπό τη δημοκρατική πάλη ενάντια στην καταπίεση» έλεγε ο Λένιν «Γράμμα προς τον Μπορίς Σουβάριν» το 1916.

Έτσι λοιπόν το καθήκον μας είναι πιο επιτακτικό. Πρέπει να παλέψουμε ακόμη περισσότερο και πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μας, να ξεπεράσουμε το «εγώ» μας και να μπούμε με περισσότερο πάθος στον αγώνα. Δεν πρέπει το «εγώ» του καθενός μας να μπαίνει πάνω από τον αγώνα. Το ξέρω, είναι δύσκολο να αποβάλεις κάτι με το οποίο έχεις εκπαιδευτεί χρόνια τώρα. Κάτι που θεωρήθηκε ιδανικό, να κοιτάς δηλαδή την πάρτη σου και να ιδιωτεύεις. Μεγάλη ύβρις για τους προγόνους μας το να είσαι ιδιώτης. Μέγιστο όμως το καθήκον να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να γίνεις μέρος του συνόλου. Να μάθεις να δουλεύεις μέσα στην ομάδα κοιτώντας το «εμείς» και βάζοντας τα προσωπικά σου θέλω κάτω από το συλλογικό καλό. Να μάθεις να νοιάζεσαι πρώτα για τον συναγωνιστή σου και μετά για σένα. Να προσφέρεις ανιδιοτελώς στο συνάνθρωπό σου, πέρα από προσωπικά οφέλη και μικρότητες.

Είναι ιστορικό το καθήκον μας, όσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο αυτό. Έχουμε ιστορική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στην οικογένειά μας, στους ίδιους μας τους εαυτούς. Όσο κι αν ακούγεται εγωιστικό, είμαστε οι μόνοι που ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει, τι πρόκειται να συμβεί, τι πρέπει να κάνουμε για να γλιτώσουμε από την καταστροφή και τι όμορφη θα είναι η πατρίδα που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας εάν νικήσουμε.

Αυτό το όνειρο θα ήθελα να είναι η πραγματικότητα που θα ζήσει η γενιά μας και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Θα ήθελα οι μεταγενέστερες γενιές να αλλάξουν το τραγούδι του Κηλαϊδόνη από «κολίγα γιός ο παππούς του παππού μου» σε λεύτερος γιός ο παππούς του παππού μου. Αλλά θα ήθελα να έχω και την ευτυχία να δω τα πρόσωπα των συναγωνιστών μου, που τόσα πολλά μου προσφέρουν, ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνουν, που με τιμούν με το να μ’ έχουν συναγωνιστή τους, που μου προσφέρουν τόσα όσα ίσως μόνο μ’ αυτά που μου προσφέρουν τα παιδιά μου μπορούν συγκριθούν, που με θεωρούν φίλο τους και αδερφό τους, αυτά τα πρόσωπα θα ήθελα να δω ευτυχισμένα και πραγματικά η σκέψη και μόνο της χαράς στα πρόσωπά τους μου δίνει κουράγιο να συνεχίζω.

Σταύρος Παπαγιάννης
Μέλος ΕΠΑΜ Νέου Κόσμου

ΥΓ. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
(Από το λόγο του Άρη στη Λαμία)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΓ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Όσοι παρακολουθούμε από την αρχή τις μαχητικές συγκεντρώσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής, τις μεγάλες συγκεντρώσεις λαϊκής συμπαράστασης στη Θεσσαλονίκη και αλλού, είδαμε ότι το σύμβολο που κυριαρχεί είναι η σημαία της ενότητας του λαού ενάντια στην τυραννία, δηλαδή η ελληνική σημαία.

Όμως, το γεγονός που έλαβε χώρα στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο 13/4, στη συγκέντρωση συμπαράστασης υπέρ των κατοίκων της Ιερισσού και της Χαλκιδικής, αμαυρώνει τον αγώνα όλων ενάντια στην κρατική τρομοκρατία των δοσίλογων που δρουν με εντολές των κατακτητών της ELDORADO. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί από τα μέλη και τους πυρήνες του ΕΠΑΜ. Μια μικρή ομάδα δήθεν αναρχικών, πεμπτοφαλαγγιτών της νέας κατοχής, προσπάθησε να εμποδίσει τους φίλους και τα μέλη του ΕΠΑΜ να διαδηλώσουμε μαζί με τους υπόλοιπους συγκεντρωμένους, επειδή φέραμε το εθνικό σύμβολο, την ελληνική σημαία. Ενδεικτικό του κλίματος που δημιούργησαν οι αναρχοφασίστες, είναι το γεγονός ότι όσα κινήματα έμειναν με το κύριο σώμα της συγκέντρωσης υποχρεώθηκαν να διπλώσουν το εθνικό σύμβολο.

Δηλώνουμε απερίφραστα ότι, όποιος για ιδεοληπτικούς, ή άλλους λόγους, χαρίζει το εθνικό σύμβολο για να γίνεται φολκλόρ στα χέρια των αρνητών της δημοκρατίας, των εθνομηδενιστών του εγχώριου φασισμού της Χρυσής Αυγής, αυτός επιτρέπει, στους νοσταλγούς της κατοχής και της χούντας, να σπέρνουν συγχύσεις στις γραμμές του λαού μας, εμφανιζόμενοι ως πατριώτες.

Όποιος σήμερα αρνείται την ενότητα του λαού μας, όποιος σήμερα επιμένει να τον χωρίζει σε «δεξιά» κι «αριστερά», σε «κρατιστές» κι «αντιεξουσιαστές», σε «εθνικιστές» κι «εθνομηδενιστές», σε «εχθρούς» και «φίλους» των μεταναστών κι ό,τι άλλο, αυτός παίζει το παιχνίδι των κατακτητών και των συνεργατών τους. Υπηρετεί το «διαίρει και βασίλευε» των απανταχού αποικιοκρατών.

Μόνο η ενότητα του λαού, ολόκληρου του λαού, απέναντι στην τυραννία των ελεύθερων αγορών, απέναντι στην ασυδοσία των ELDORADO και των τραπεζών, μπορεί να απελευθερώσει την πατρίδα μας από την κατάσταση της δουλοπαροικίας χρέους που επιβάλλουν ΕΕ, ΔΝΤ και το δοσίλογο πολιτικό τους προσωπικό. Μονάχα η πιο πλατιά ενότητα των εργαζομένων, μακριά από ιδεολογικές και πολιτικές προκαταλήψεις, μπορεί να πραγματώσει τη γενική Πολιτική Απεργία. Μονάχα η ενότητα όλου του λαού μπορεί να οδηγήσει στη νίκη, στην ανατροπή της κατοχικής κυβέρνησης! Μονάχα η κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση μπορεί να ανοίξει το δρόμο της ανάπτυξης, της ευημερίας, της κοινωνικής προκοπής για τον λαό και την πατρίδα μας.    

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.

21/04/2013

Έχουν τρελαθεί στην κυριολεξία! Επιβάλουν χαράτσι για πάντα! Που είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Τι περιμένουν για να δράσουν;

 

Την επέκταση του «Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών» (ΕΕΤΗΔΕ) σε κάθε σπιθαμή γης, όπως σε μη ηλεκτροδοτούμενα οικόπεδα, αγροτεμάχια κ.ά. δρομολογεί για το 2014 η συγκυβέρνηση σε συνεργασία με τα κόμματα που τη στηρίζουν.

Η προετοιμασία του νέου μέτρου ήταν στην ατζέντα της σημερινής σύσκεψης του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη με τους εκπροσώπους των κομμάτων της κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Σύμφωνα με πληροφορίες συμφώνησαν ότι θα πρέπει να καταγραφούν ηλεκτρονικά από φέτος, με κάθε λεπτομέρεια, όλες οι εκτάσεις γης εκτός σχεδίων πόλεων που κατέχουν οι φορολογούμενοι. Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι ο νέος «Ενιαίος Φόρος Ακινήτων» θα επιβληθεί σε όλα ανεξαιρέτως τα ακίνητα των φυσικών προσώπων, δηλαδή και στις εκτάσεις εκτός σχεδίων πόλεων που μέχρι σήμερα απαλλάσσονται από τη φορολογία ακινήτων. Ζητούμενο είναι να διασφαλιστεί ότι η επιβολή του φόρου θα γίνει σε όσο το δυνατόν πιο διευρυμένη φορολογική βάση, ώστε να εισπράττονται κάθε χρόνο έσοδα ύψους τουλάχιστον 3,2 δισ. ευρώ.

Ειδικότερα όλα τα φυσικά πρόσωπα που κατείχαν την 1η Γενάρη 2013 εδαφικές εκτάσεις σε περιοχές εκτός σχεδίων πόλεων, (αγροτεμάχια, βοσκοτόπια και άλλες εκτάσεις)  θα κληθούν φέτος να εισέλθουν σε ειδική εφαρμογή στην ιστοσελίδα της ΓΓΠΣ για να υποβάλουν ηλεκτρονικά νέου τύπου δηλώσεις Ε9.
902.gr
ΠΡΕΖΑ TV
23-4-2013

23/4/2010 Ένας απολογισμός τρία χρόνια μετά.

http://www.youtube.com/watch?v=4pC_d1M82uQ&feature=player_embedded

23/4/2010 : Ο ευήθης ΓΑΠ από το Καστελλόριζο, ανακοινώνει, με τον δικό του, αμίμητα, οργουελλιανό τρόπο την υπαγωγή της Ελλάδας και του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας στην ευρωζώνη και στην μετατροπή της χώρας σε μια αποικία χρέους....



Τρία χρόνια μετά την μετατροπή της χώρας από τον αφελή κοσμοπολίτη ΓΑΠ, σε μια αποικία χρέους της ευρωζώνης και την υπαγωγή του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας, καιρός είναι να κάνουμε ένα απολογισμό και μια ανακεφαλαίωση, για να δούμε, πού είμαστε σήμερα και τις προοπτικές που υπάρχουν, όσον αφορά το κοντινό και το μεσομακροπρόθεσμό μέλλον της χώρας.

Οι παρακάτω απουσιαζόμενοι αναλυτικοί πίνακες των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο 2000 - 2012, είναι, άκρως, περιγραφικοί.

Ας τους δούμε :

2000 - 2003 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).

I. Τρέχουσες τιμές	2000	2001	2002	2003
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)	216.062	231.103	249.130	268.157
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)	95.679	102.134	110.015	113.854
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)	120.383	128.968	139.115	154.304
Φόροι επί των προϊόντων	18.518	19.526	20.262	20.784
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων	2.619	2.067	2.762	2.656
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη	122.899	131.720	142.895	151.367
Νοικοκυριών	97.354	104.484	112.432	120.037
ΜΚΙΕΝ	1.274	1.807	1.806	1.900
Γενικής Κυβέρνησης	24.271	25.430	28.656	29.430
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου	31.778	33.979	34.937	42.205
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου	29.450	31.665	35.211	40.165
Μεταβολή αποθεμάτων	2.328	2.314	-274	2.040
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	33.882	35.186	33.004	34.509
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	52.277	54.457	54.221	55.649
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας	45.313	47.873	55.370	59.988
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα	74.679	80.761	83.623	94.259
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών	19.293	20.219	20.793	21.342
Eπιδοτήσεις	3.003	2.426	3.172	3.158
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές	136.281	146.428	156.615	172.431
II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους		2001	2002	2003
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)		224.922	243.345	259.022
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)		100.244	109.065	110.950
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)		124.678	134.280	148.071
Φόροι επί των προϊόντων		19.370	19.795	20.318
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων		2.048	2.610	2.465
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη		127.980	138.598	146.385
Νοικοκυριών		101.766	109.631	116.140
ΜΚΙΕΝ		1.761	1.701	1.838
Γενικής Κυβέρνησης		24.452	27.266	28.407
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου		33.025	34.408	41.401
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου		30.874	34.665	39.380
Μεταβολή αποθεμάτων		2.151	-257	2.021
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών		33.878	32.233	33.967
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών		52.882	53.775	55.829
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές		142.001	151.465	165.924

Οι παρουσιαζόμενοι πίνακες στο σημερινό δημοσίευμα προέρχονται όλοι από την "Ελληνική" Στατιστική Αρχή του κ. Ανδρέα Γεωργίου και φυσικά, είναι ύποπτοι, ως ανακριβείς. Άλλωστε, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, που μαζύ με τον Ραντερμάχερ της Eurostat, "αναδιοργάνωσαν" την παλαιά Ε.Σ.Υ.Ε., κατά τις παραγγελίες και τις εντολές των τοκογλύφων δανειστών, είναι κατηγορούμενος, για παράβαση καθήκοντος και για πλαστογραφία των στατιστικών στοιχείων της χώρας - αν και η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων, κατ' εντολή των δανειστών και της γραφειοκρατίας της Eurostat, τον κρατούν απαρασάλευτο στην θέση του, προφανώς, για να συνεχίσει το "θεάρεστο" και "επιστημονικό" έργο του, το οποίο, προφανώς, συνίσταται, στην απόκρυψη των όποιων στοιχείων των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορείται - τα οποία φορούν και τον Ραντερμάχερ και την γραφειοκρατία της Eurostat και της Commision -, αλλά και στην περαιτέρω εκθεμελίωση της ελληνικής οικονομίας. Και σε αυτό το έργο ο Ανδρέας Γεωργίου τα πάει καλά.


2004 - 2007 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).

I. Τρέχουσες τιμές	2004	2005	2006	2007
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)	286.851	315.272	345.141	370.374
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)	120.311	142.677	161.483	174.752
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)	166.540	172.595	183.658	195.622
Φόροι επί των προϊόντων	21.590	22.747	25.712	28.210
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων	2.864	2.292	748	673
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη	162.201	169.662	181.069	195.083
Νοικοκυριών	128.292	132.207	142.140	151.976
ΜΚΙΕΝ	2.012	2.518	3.272	3.313
Γενικής Κυβέρνησης	31.897	34.937	35.657	39.794
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου	41.697	41.322	51.419	59.631
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου	40.788	40.020	47.180	59.368
Μεταβολή αποθεμάτων	909	1.302	4.239	264
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	41.412	44.807	48.298	53.088
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	60.045	62.741	72.164	84.642
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας	64.851	69.313	72.900	78.422
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα	101.548	103.676	112.194	119.224
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών	22.145	23.301	26.536	29.070
Eπιδοτήσεις	3.278	3.240	3.008	3.556
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές	185.266	193.050	208.622	223.160
II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους	2004	2005	2006	2007
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)	278.728	290.867	335.093	357.384
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)	116.601	120.393	155.420	168.239
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)	162.127	170.474	179.674	189.145
Φόροι επί των προϊόντων	20.847	21.515	24.836	27.435
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων	3.011	2.499	828	581
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη	157.079	168.395	176.612	188.823
Νοικοκυριών	124.664	134.237	137.409	147.414
ΜΚΙΕΝ	1.950	1.901	3.187	3.220
Γενικής Κυβέρνησης	30.465	32.257	36.017	38.190
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου	41.202	37.803	50.042	58.068
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου	40.307	38.205	45.990	57.929
Μεταβολή αποθεμάτων	896	-402	4.053	138
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	40.483	42.449	46.739	51.736
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	58.803	59.157	69.712	82.627
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές	179.963	189.490	203.682	215.999

Βέβαια, το τι πράττει και το τι δεν πράττει ο Ανδρέας Γεωργίου, καθώς και ο βαθμός αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων και μεγεθών, που παρουσιάζουν οι υπηρεσίες του, είναι, υπό εξέταση, αντικείμενα, τα οποία θα κριθούν στην πορεία. Όλος ο χρόνος είναι μπροστά μας και η υπόθεση της "ΕΛΣΤΑΤ" είναι ένα σήριαλ που θα το παρακολουθήσουμε, με ενδιαφέρον, αφού όλοι αυτοί οι "λεβέντες", που έχουν εμπλακεί, στην υπόθεση της συνειδητής παραποίησης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, προκειμένου η χώρα να χρεωκοπήσει και να υπαχθεί, στον παρόν νεοκατοχικό καθεστώς πεονίας και να μετασχηματισθεί σε μια αποικία χρέους, με δημοκρατικοφανές πολιτικό καθεστώς, θα λογοδοτήσουν, είτε στα δικαστήρια, είτε στην κοινή γνώμη, είτε στην Ιστορία αυτού του τόπου.

Από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να χρησιμοποιήσουμε τους πίνακες, που μας παρουσιάζουν, ως απεικονιστικούς της πραγματικότητας της ελληνικής οικονομίας, οι υπηρεσίες της "ΕΛΣΤΑΤ". Είναι, άλλωστε, χρήσιμοι, αφού, παρά την κακή προϊστορία του προϊσταμένου της, δείχνουν τα βαθιά χάλια, στα οποία έχει περιπέσει η ελληνική οικονομία, μετά το 2008, έτος κατά το οποίο βρέθηκε σε μια βαθιά ύφεση, την οποία, από τον Οκτώβριο του 2009 και μάλιστα, αμέσως, με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, η απίστευτα βλακώδης διακυβέρνηση της χώρας, από τον ευήθη ΓΑΠ και την παντελώς ανίκανη παρέα του, την οποία έκανε κυβέρνηση, μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού. 

2008 - 2012 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).

I. Τρέχουσες τιμές	2008*	2009*	2010*	2011*	2012*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)	383.733	374.009	351.385	335.234	313.771
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)	178.698	168.107	156.163	152.097	143.249
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)	205.035	205.901	195.222	183.137	170.521
Φόροι επί των προϊόντων	28.674	25.704	27.368	25.798	23.644
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων	511	524	438	404	416
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη	210.982	214.646	203.803	191.812	177.154
Νοικοκυριών	165.752	163.672	159.440	151.802	139.304
ΜΚΙΕΝ	2.948	3.517	3.614	3.762	3.452
Γενικής Κυβέρνησης	42.283	47.457	40.749	36.248	34.398
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου	55.996	42.923	38.955	33.591	26.339
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου	52.607	45.932	39.185	31.592	25.468
Μεταβολή αποθεμάτων	3.389	-3.009	-230	1.999	871
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	56.271	44.514	49.414	52.247	52.309
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	90.052	71.002	70.020	69.119	62.053
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας	82.926	84.914	80.493	73.288	63.968
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα	124.110	123.172	117.071	111.395	108.087
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών	29.662	26.743	27.926	27.077	25.009
Eπιδοτήσεις	3.500	3.748	3.339	3.229	3.315
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές	233.198	231.081	222.151	208.532	193.749
II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους	2008*	2009*	2010*	2011*	2012*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)	364.735	372.649	344.050	327.237	311.056
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)	169.057	172.207	148.887	144.878	139.204
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)	195.678	200.442	195.163	182.358	171.852
Φόροι επί των προϊόντων	27.559	25.977	24.910	24.400	23.747
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων	557	536	416	393	375
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη	200.654	210.412	200.094	189.112	176.167
Νοικοκυριών	159.080	162.583	153.205	146.827	138.033
ΜΚΙΕΝ	2.829	3.476	3.539	3.641	3.421
Γενικής Κυβέρνησης	38.745	44.353	43.350	38.644	34.713
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου	53.458	41.981	39.362	32.557	27.685
Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου	50.867	45.394	39.028	31.504	25.520
Μεταβολή αποθεμάτων	2.591	-3.412	334	1.053	2.165
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	53.970	45.344	46.823	49.576	50.975
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών	85.402	71.855	66.622	64.879	59.603
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές	222.680	225.883	219.657	206.366	195.224

Στοιχεία Απριλίου 2013 "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ  ΑΡΧΗΣ".


 Οι παραπάνω πίνακες της περιόδου 2000 - 2012 δεν κάνουν τίποτε λιγότερο από το να πριγράφουν την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2000, πριν δηλαδή, την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την συνεχιζόμενη δυναμική της, μέχρι την έλευση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την άμεση εσωτερίκευσή, η οποία, όμως, έμεινε, υπό έναν σχετικό έλεγχο, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2009, για να καταστεί, ταχέως ανεξέλεγκτη και να μετατραπεί σε κρίση χρέους της χώρας, αμέσως, μετά την παράδοση της εξουσίας από τον Κώστα Καραμανλή στον Γιώργο Παπανδρέου, ύστερα από τις μοιραίες, για τον τόπο, βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 (οι οποίες, ιστορικά, αντιστοιχούν, σε ένα σημαντικό βαθμό, στις, επίσης, μοιραίες βουλευτικές εκλογές της 1/11/1920 και στις καταστροφές, που εκείνες οι εκλογές έφεραν), για να καταλήξει, σε πιστωτική κρίση και να οδηγήσει στην χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και στην μετατροπή της χώρας, σε μια νεοκατοχική αποικία χρέους, με τις ευλογίες της άθλιας κυβέρνησης του ΓΑΠ, που παρέδωσε τον πληθυσμό και τον πλούτο της χώρας έρμαια στις ανεξέλεγκτες διαθέσεις και τις, βουλιμικά, ανώμαλες ορέξεις των τοκογλύφων δανειστών. 

Οι πίνακες αυτοί, διεκτραγωδούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, από το 2010 και μετά και καταδεικνύουν, αρκετά παραστατικά, την κατακρήμνισή της στην άβυσσο μιας ολοένα και επιδεινούμενης κρίσης, η οποία συνεχίζεται, μακρόσυρτα και θα συνεχίζεται, χωρίς να είναι ορατό το σημείο εκείνο, κατά το οποίο θα ισορροπήσει, έστω σε ένα επίπεδο στασιμότητας, μιας στασιμότητας στην φτώχεια και στην παραγωγική υποβάθμιση, με μια μεγάλη ανεπάρκεια στους παραγωγικούς της συντελεστές, αλλά που θα είναι σημάδι η στασιμότητα αυτή ότι έχει ανακοπεί η κατακλυσμιαία πτώση της τελευταίας τριετίας.

Έτσι, το ΑΕΠ της χώρας και κατά το 2012, υπέστη ακόμη μία καταβαράθρωση, σε συνέχεια των προηγουμέων. Υπολογισμένο σε τιμές αγοράς, μειώθηκε, σε σχέση με το 2011, κατά 7,1% και από τα 208,5 δισ. €, που ήταν το 2011, έπεσε στα 193,7 δισ. €. 

Ας δούμε την αναλυτική εξέλιξη των ποσοστιαίων μεγεθών του, έτσι, όπως τα παρουσιάζει η "ΕΛΣΤΑΤ" :

2012 (ως ποσοστό %, σε σχέση με το 2011)

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) : -6,9%.

Φόροι επί των προϊόντων : -8,4%.
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων : 3,1%.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ

Τελική καταναλωτική δαπάνη : -7,6%.
Νοικοκυριών και ΜΚΙΕΝ : -8,2%.
Γενικής Κυβέρνησης : -5,1%.
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου : -21,6%.

Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών : 0,1%.

Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών : -10,2 %.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας : -12,7

Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα : -3,0

Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών : -7,6

Επιδοτήσεις επί της παραγωγής : 2,7%.

ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΪΟΝ σε αγοραίες τιμές : -7,1%.

Φυσικά, η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων δεν κάνει, τίποτε περισσότερο από μια επικοινωνιακή διαχείριση των τραγικών αυτών μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, με ασκήσεις θάρρους και μια μουρουτοειδή επικοινωνιακή καταιγίδα εμφάνισης "θετικών" ειδήσεων, που προσπαθεί, απελπισμένα, να μακιγιάρει και να λουστράρει αυτή την μακροοικονομική τραγωδία της ελληνικής οικονομίας, που έχει εξελιχθεί σε πραγματική κοινωνική  και ανθρωπιστική καταστροφή.

Οι προσπάθειές της, όμως, παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των αντιπάλων της (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) να στηρίξουν αυτή την επικοινωνιακή καταιγίδα και παρά την κοινωνική αφαίμαξη την οποίαν υφίστανται, από την αποψιλούμενη Νέα Δημοκρατία, σε επίπεδο ψηφοφόρων, οι κυβερνητικοί συνεταίροι της, κυρίως, του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου και της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, δεν καρποφορούν. Ο πληθυσμός της χώρας εγκαταλείπει τα κυβερνητικά κόμματα, ως σύνολο και παρά τις εσωτερικές μετακινήσεις ενός σημαντικού τμήματος των ψηφοφόρων από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους του Αντώνη Σαμαρά, προς την Ν.Δ., αυτή χάνει διαρκώς ψηφοφόρους προς την Χρυσή Αυγή, τον Πάνο Καμμένο και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το άθροισμα των ψηφοφόρων και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης βαίνει, συνεχώς, μειούμενο, με ταχείς ρυθμούς, παρά την "εμφανιζόμενη "αντοχή" της Νέας Δημοκρατίας, μα "αντοχή", η οποία βρίσκεται κάτω από το 18%.

2004 - 2011 : Ρυθμός Πληθωρισμού και ποσοστό ανεργίας (η καμπύλη του Phillips) στην ελληνική οικονομία. Αφού η τροϊκανή διακυβέρνηση κατάφερε - διαταράσσοντας την λειτουργία της καμπύλης του Phillips - έναν πληθωρισμό της τάξης του 1,3% το 2009 (που είχε φθάσει ακόμα και στο 0,8%), χωρίς η ανεργία να υπερβεί το 9,5%, να τον εκτοξεύσει στο 4,8% κατά το 2010 και την ανεργία, πάνω από το13%, άρχισε η αργή αποκλιμάκωσή του, σε συνδυασμό με μια ραγδαία αύξηση του ποσοστού ανεργίας, η οποία τώρα έχει ξεπεράσει, επίσημα, το 27%, γεγονός το οποίο αντιστοιχεί σε απώλεια 871.000 περίπου, θέσεων εργασίας. Στην πραγματικότητα η ανεργία έχει ξεπεράσει το 30% του εργατικού δυναμικού της χώρας.


Βέβαια, οι τύχη του κυβερνητικού τσίρκου είναι, παντελώς, αδιάφορη. Αργά, ή γρήγορα, όλος αυτός ο αστείος και συνάμα, τραγικός θίασος θα διαλυθεί, στα εξ ων συνετέθη. Το πρόβλημα είναι ότι η διάλυσή του, μπορεί να συμβεί μετά από την διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, οι οποίες κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε μια διαδικασία ξαφνικού θανάτου, εάν δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί, που θα αποτρέψουν αυτόν τον κίνδυνο και εάν προξύψει μια χαοτική εξέγερση των προλεταριοποιούμενων στρωμάτων του πληθυσμού, τα οποία αυξάνονται ραγδαία.

2009 - 2013 : Η απόκλιση των τιμών και του εισοδήματος, κατά την περίοδο της τετραετίας είναι δραματική και ως προς το ολοένα και διευρυνόμενο μέγεθός της, απογοητευτική και μιλά μόνη της. Το χειρότερο είναι ότι η αποκλιμάκωση των τιμών στο μέλλον θα είναι τόσο μικρή, που η απόσταση ανάμεσα στο επίπεδο των τιμών και του εισοδήματος του πληθυσμού της χώρας θα συνεχίσει να διευρύνεται, όπως κυνικά και εντελώς αναμενόμενα προβλέπει ο μπατιροτραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος...



Τα στοιχεία μιλούν μόνα τους : 

Μείωση του ΑΕΠ. κατά 39,5 δισ. €, κατά την περίοδο 2008 - 2012, με προοπτική το 2013 η μείωση αυτή να φθάσει και να ξεπεράσει τα 50 δισ. €, μείωση το μέσου εισοδήματος, κατά 20, ενώ οι τιμές έχουν αυξηθεί, περίπου, κατά 10,8% και με προοπτική το 2013 (παρά το γεγονός ότι τον Μάρτιο του 2013 ο πληθωρισμός μειώθηκε, σε σχέση με τον Μάρτιο του 2012, κατά 0,2% και εμφανίζει, για πρώτη φορά, από το 1968, αρνητικό πρόσημο) και 2014 οι τιμές του τελικού καταναλωτή να μειωθούν πολύ λιγότερο από το μέσο κόστος εργασίας και τούτο διότι οι εργοδότες θαα προτιμήσουν να κρατήσουν τις τιμές όσο ψηλότερα μπορούν, για να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ρευστότητας και την αύξηση του κόστους ενέργειας, όιπως, άλλωστε, προβλέπει ο διοικητής της "Τράπεζας της Ελλάδος" ο γνωστός μπατιροτραπεζίτης και λειτουργικά αγράμματος Γιώργος Προβόπουλος. 

Οι τροϊκανοί "λεβέντες" και οι εντόπιοι υποτακτικοί τους - οι δήθεν κυβερνήτες αυτής της χώρας - δεν άφησαν τίποτε όρθιο. 

Με την κατακρήμνιση των δημόσιων επενδύσεων, αλλά και την άγρια φορολογία, τσάκισαν την οικοδομή και όλους τους συναφείς κλάδους, που ήσαν οι πνεύμονες της ελληνικής οικονομίας, μειώνοντας τον κλάδο των κατασκευών, κατά 74% (13,9 δισ. € το 2008, έναντι μόλις 3,6 δισ. €, το 2012).

Στο εμπόριο, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, που σχετίζονται και με τον τουρισμό της χώρας (άλλον ένα πυλώνα της ελληνικής οικονομίας) και τις συναφείς απασχολήσεις έδωσαν ένα αποφασιστικό κτύπημα, αφού, από τα 55,2 δισ. € του 2008, αφυδάτωσαν τον τομέα αυτόν, καταβαραθρώνοντάς τον στα 39,8 δισ. €, το 2012.

Και φυσικά και οι υπόλοιπες δραστηριότητες δεν κυμάνθηκαν σε πολύ διαφορετικά επίπεδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Παράλληλα, η ανεργία θα συνεχίσει την ανιούσα πορεία της, παρά τα αστεία και κυριολεκτικά πτωχοπροδρομικά προγράμματα, για την καταπολέμησή της, ενώ η εφαρμογή του νέου φορολογικού νόμου, μαζύ με την επέκταση του τέλους για τα ακίνητα, μέσω της ΔΕΗ και τις πρόσθετες φορολογίες των ίδιων ακινήτων, θα οδηγήσουν στην απελπισία και στην αδυναμία πληρωμής ολοένα και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, τα οποία απλώς δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις απαιτήσεις του κράτους και των τοκογλύφων δανειστών.

Φυσικά, αυτή η εξέλιξη έχει, ήδη, οδηγήσει στην κατακρήμνιση των φορολογικών εσόδων, κατά την περίοδο 2008 - 2012, παρά την φοροεπιδρομή όλων αυτών των ετών.  

Από τον ΦΠΑ το κράτος εισέπραξε, το 2008, γύρω στα 18,24 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του το 2012, στα 15,09 δισ. € και να χάσει, περί τα 3,15 δισ. €, παρά το γεγονός ότι ο ΦΠΑ αυξήθηκε, αλματωδώς, όλη αυτή την περίοδο (π.χ. στην εστίαση, όπου από το 11%, που ήταν το 2008, εφθασε στα 23% και ούτω καθεξής).

Από τους φόρους περιουσιών, το 2008 εισέπραξε 2,75 δισ. €, για να χάσει το 2012, γύρω στα 2,26 δισ. €, αφού το έτος αυτό εισέπραξε 0,486 δισ. €.

Απώλειες, μεγάλου μεγέθους, είχε και στον φόρο εισοδήματος, όπου το 2008 είχε εισοράξει, περί τα 16,67 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του, κατά το 2012, γύρω στα 13,08 δισ. €, χάνοντας, έτσι, κοντά στα 3,59 δισ. €.

Και οι έμμεσοι φόροι, αυτή την περίοδο, δεν πήγαν καλύτερα. Το 2008 ήσαν, γύρω στα 30,22 δισ. €, για να πέσουν το 2012, κοντά στα 26,21 δισ. €, εμφανίζοντας μια μείωση της τάξεως των 4,01 δισ. €, περίπου.

Το αποτέλεσμα ήταν, τραγελαφικό, μέσα σε όλη αυτήν την λαίλαπα της υπερφορολόγησης : Τα καθαρά έσοδα του ελληνικού δημοσίου, από τα 51,66 δισ. €, που περίπου ήσαν το 2008, έπεσαν στα 47,71 δισ. € το 2012, εμφανίζοντας, μια μείωση 3,95 δισ. €, ήτοι ποσοστό της τάξης του 8%.

Η τραγικότητα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας δεν εξαντλείται εδώ.

2004 - 2011 : Δείκτης τραπεζικών δανείων ιδιωτικού τομέα, σε Ελλάδα, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Σλοβενία. Παρά τα θρυλούμενα, περί "σπάταλων Ελλήνων", η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν ξανοίχτηκαν σε τραπεζικό δανεισμό. Οι Έλληνες έμειναν συγκρατημένοι και δεν παρασύρθηκαν σε υπερχρέωση, κατά την περίοδο των "παχειών αγελάδων", πριν από την έλευση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την εσωτερίκευσή της στην ευρωζώνη, με την έκρηξη της ελληνικής κρίσης δημόσιου δανεισμού και χρέους στα τέλη του 2009. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν έσωσε, ούτε τα ελληνικά νοικοκυριά, ούτε τις ελληνικές επιχειρήσεις από την τελική υπερχρέωσή τους, που τους επιβλήθηκε και η οποία ήλθε, ως απότοκο της βαριάς οικονομικής κρίσης, στην οποία ερίφθη η ελληνική οικονομία, με τον κυριολεκτικό στραγγαλισμό της συναθροιστικής ζήτησης, την οποία υπέστη, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών της τρόϊκας των εκπροσώπων των τοκογλύφων δανειστών του ελληνικού δημοσίου.


Αυτή η κατάσταση, που επικρατεί στα έσοδα, ως προϊόν της κατακλυσμιαίας συρρίκνωσης της ολικής ζήτησης στην ελληνική οικονομία και στην, συνακόλουθα θηριώδη κρίση, είναι η διαρκής αναζήτηση πηγών εσόδων. Ετσι προέκυψε το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, το οποίο προτιμήθηκε από την άμεση κατάσχεση των καταθέσεων, στην οποία, αρχικώς, προσανατολιζόταν τον Σεπτέμβριο του 2011 η κυβέρνηση του βλακός ΓΑΠ, η οποία βρισκόταν, άλλωστε, στα τελευταία της, ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε ο μπουχέσας ο Βενιζέλος στο Eurogroup, για λήψη έκτακτων μέτρων. Τότε, οι καταθέσεις ήσαν, ακόμη, στο ύψος των 190 δισ. € (από 235 δισ. €, που ήσαν τον Μάρτιο του 2010) και η σκέψη ήταν να φορολογηθούν, έως και 10%, για να εισπραχθεί ένα ποσόν της τάξεως των 2 δισ. €. 

Δεν προχώρησαν εκείνη την εποχή, σε αυτό το μέτρο, προφανώς, διότι σκέφθηκαν όλοι αυτοί τις προσωπικές καταθέσεις τους, αλλά και το γεγονός ότι το κλίμα, που θα διαμορφωνόταν, θα οδηγούσε στην εξαφάνιση των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα κατέρρεαν (οι οποίες κατέρρευσαν, βέβαια, στην συνέχεια, αλλά οι τότε, δήθεν κυβερνήτες του τόπου δεν ήσαν έτοιμοι, για μια τέτοια εξέλιξη). Προτίμησαν τα ακίνητα, διότι ήσαν μια εύκολη πηγή άντλησης εσόδων, η οποία, παρ' όλ' αυτά, δεν μπόρεσε να καλύψει τις τρύπες στα έσοδα, που δημιούργησε η περιδίνηση της ελληνικής οικονομίας στα δίκτυα της κρίσης. Αλλά, ήδη και τα ακίνητα στερεύουν, ως πηγή άντλησης εσόδων. Γι' αυτό και οι καταθέσεις θα είναι και το επόμενο θύμα, πολύ περισσότερο, που το τελικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού εκτοξεύτηκε, το 2012, από το 6% του ΑΕΠ (ήτοι στα 11,62 δισ. €) , στο 10% του ΑΕΠ, δηλαδή, περίπου, στα 19,38 δισ. € (έναντι 9,5% του 2011), για χάρη της ανάγκης της ενίσχυσης των τραπεζών.


Μήπως, όμως το χρέος του ελληνικού δημοσίου έχει βελτιωθεί, μετά από τα δύο διαδοχικά κουρέματά του και τις επίσημες χρεωκοπίες, που υπέστη το ελληνικό δημόσιο, τον Μάρτιο του 2012, με το PSI, του Ευάγγελου Βενιζέλου (που χρεωκόπησε και επίσημα, τις ελληνικές τράπεζες και την Κύπρο) και τον Δεκέμβριο του 2012, με το πρόγραμμα της "επαναγοράς ομολόγων" του Γιάννη Στουρνάρα; Κάθε άλλο.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος βαίνει αυξανόμενο και απελπιστικά στραγγαλιστικό, για την ελληνική οικονομία, η οποία, ακόμα και τώρα, αδυνατεί να εισέλθει, σε περίοδο πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, ενώ στις 31/12/2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος βρισκόταν στα 298 δισ. €, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί στην χρεωκοπία, διότι εμφάνισε ένα έλλειμμα στον προϋπολογισμό της το 2009, της τάξης του 13,7% του ΑΕΠ, περίπου, τώρα, στις 31/12/2012 εμφανίζει, σύμφωνα με την "ΕΛΣΤΑΤ", ένα δημόσιο χρέος της τάξεως των 303,9 δισ. €, με ένα έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό, στο 10% του ΑΕΠ και ενώ, ήδη, το χρέος αυτό (το οποίο είναι υποεκτιμημένο), ξεπερνάει τα 330 δισ. €, αφού η χώρα συνεχίζει να δανείζεται από την ευρωζώνη και τις ελληνικές - κυρίως - τράπεζες (από τις τελευταίες, μέσω του μηχανισμού των εντόκων γραμματίων, γεγονός το οποίο επιτείνει την χρεωκοπία και του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των ελληνικών τραπεζών, των οποίων οι απαιτήσεις είναι άκρως επισφαλείς και θα υποστούν αναδιάρθρωση - δηλαδή κούρεμα -, πιθανότατα, αμέσως, μετά τις γερμανικές εκλογές).

Αυτό, που πρέπει να ειπωθεί, εδώ, είναι ότι έχει αλλάξει, αναφανδόν και η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε σχέση με το 2009. 

Έτσι, ενώ το 2009, το 85% του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εκφρασμένο σε ομόλογα, τα οποία βρίσκονταν στα χέρια τραπεζών, διάφορων χρηματοπιοστωτικών οργανισμών του σκιώδους τραπεζικού συστήματος, ασφαλιστικών οργανισμών και διαφόρων ομολογιούχων, τώρα, το 2012 το 60% του ελληνικού δημόαιου χρέους βρίσκεται στα χέρια των κρατών της ευρωζώνης, γεγονός που το καθιστά δύσκολο να κουρευτεί, περαιτέρω - φυσικά μπορεί να αναδιαρθρωθεί, με μείωση επιτοκίων, ή/και με παράταση αποπληρωμής των δόσεών του.

Από εκεί και πέρα, το 1,5% του δημόσιου χρέους βρίσκεται σε χέρια ομολογιούχων, ενώ το υπόλοιπο 38,5% του χρέους αυτού έχει προέλευση, από τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους, γεγονός το οποίο, όπως προανέφερα, το καθιστά, άμεσα, υποψήφιο για άμεση μείωση, με περαιτέρω επιβάρυνση του, υπό κατάρρευση, τελούντος ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο είναι πολύ πιθανό να συμφωνηθεί να ισοφαρίσει τις απώλειές του, με μια άμεση κατάσχεση ποσοστιαίου τμήματος των αποταμιεύσεων των Ελλήνων καταθετών, ατόμων και επιχειρήσεων, είτε με όριο καταθέσεων τις 100.000,00 €, είτε, με μικρότερο όριο καταθέσεων, είτε και χωρίς όριο καταθέσεων, ξεκινώντας την κατάσχεση, από το πρώτο ευρώ.


Ανακεφαλαιώνοντας, η ελληνική οικονομία, όπως δείχνουν τα μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας και η τρέχουσα εξέλιξή τους, οδηγείται, σε μια μακρόσυρτη διαδικασία αργού θανάτου, η οποία μπορεί να μετατραπεί - ανάλογα με τους χειρισμούς, σε ξαφνικό θάνατο.

Αυτός ο ξαφνικός θάνατος (όπως και η παραμονή της χώρας στην κατάσταση του αργού ασφυκτικού θανάτου) είναι προϊόν της διαφαινόμενης χρεωκοπίας της Γερμανίας και της προσπάθειας της πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας αυτής να την αποφύγει. Όσο η Γερμανία θα βυθίζεται στην κρίση της ευρωζώνης, τόσο θα καταβυθίζει τον ευρωπαϊκό νότο, με πρώτη και "καλύτερη" την χώρα μας. 

Έτσι, ενώ η Γερμανία ετοιμάζεται για την κατάρρευση του ευρώ, την οποία και ένα τμήμα της γερμανικής ελίτ την επιδιώκει και συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες χρυσού, προκειμένου να μπορέσει να υποστηρίξει την μετάβασή της σε ένα εθνικό (ή περιορισμένα και επιλεκτικά διεθνικό) νόμισμα, από την άλλη πλευρά, γνωρίζει ότι δεν μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει το ευρώ, αφού, κάτι τέτοιο δεν της είναι επιτρεπτό, από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο, στον οποίο ηγεμονεύουν οι Η.Π.Α.

Για τον λόγο αυτόν και για όσο δεν μπορεί να αποσπάσει την συναίνεση των Η.Π.Α. για την αποχώρησή της από την ευρωζώνη, η Γερμανία θα παραμείνει στην ευρωζώνη και θα κανιβαλίσει επί των οικονομιών των "εταίρων" της, προκειμένου να αποφύγει την δική της χρεωκοπία.

Δυστυχώς, όπως έχω περιγράψει από την αρχή της κρίσης στην ευρωζώνη, η κρίση αυτή, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διεθνούς ύφεσης, που έπληξε την παγκόσμια οικονομία τον Σεπτέμβριο του 2008, με την κρίση στην αγορά ακινήτων των Η.Π.Α., που έχει τις απαρχές της στο 2007, θα τραβήξει σε μάκρος.

Μπορεί η διεθνής ύφεση να έχει ελεγχθεί, αφού προηγουμένως μετατράπηκε σε παγκόσμια τραπεζική κρίση και στην συνέχεια σε κρίση χρέους, αλλά εσωτερικευόμενη στην ευρωζώνη απειλεί με αναζωπύρωση, αφού από τα τέλη του 2011, εξειδικεύτηκε σε τραπεζική κρίση αυτής της κλινικά νεκρής νομισματικής ένωσης, για να απειλήσει και τον  χρηματοπιστωτικό τομέα του πλανήτη, του οποίου η αχίλλειος πτέρνα και η ουσιαστική αδυναμία είναι ο τεράστιος όγκος του χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού), που έχει συσσωρευθεί και ολοένα διογκώνεται, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έως σήμερα.

Έτσι, το ευρώ, δεν κάνει τίποτε λιγότερο από το να εκφράζει την βασική αδυναμία της ζώνης τουείναι ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο κατασκευάστηκε από μια ομάδα κρατών - με πυρήνα την Γαλλία και την Γερμανία -, για να εντάξει εντός της Ευρώπης την μεταψυχροπολεμική ενωμένη Γερμανία, την οποία οι γείτονές της φοβούνται και για να παράσχει τα δέοντα πλεονεκτήματα στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Η θεμελιώδης αδυναμία του ευρώ είναι ότι επεδίωξε να ανταγωνιστεί το αμερικανικό δολλάριο, χωρίς, όμως, να στηρίζεται σε ένα ενιαίο ομόσπονδο κράτος. Στηρίζεται σε μια ανόμοια ομάδα κρατών, τα οποία στηρίζονται σε οικονομίες με αποκλίνουσα ανταγωνιστικότητα, η κάθε μία από αυτές.

Το αποτέλεσμα είναι το κοινό νόμισμα να εσωτερικεύσει, στις οικονομίες των χωρών, που χρησιμοποιούν, με ένα ολοένα και εντεινούμενο ρυθμό την διεθνή ύφεση του 2008 και να τις οδηγήσει στην αποδόμηση, αφού η Ο.Ν.Ε., εξ ορισμού, ακριβώς λόγω της ανομοιογένειας των οικονομιών αυτών, δημιούργησε, στηριζόμενη στο γερμανικό μοντέλο, σχέσεις κυριαρχίας ανάμεσα στο ευρωπαϊκό βόρειο κέντρο και στην  ευρωπαϊκή νότιο περιφέρεια.

Έτσι, με την λειτουργία της ευρωζώνης το 2002 και με την κατάλυση κάθε εθνικού φραγμού, στην κίνηση των προϊόντων και του κεφαλαίου, η ευρωπαϊκή περιφέρεια έχασε την ανταγωνιστικότητά της  με αποτέλεσμα την αλματώδη διεύρυνση των ελλειμμάτων της, τα οποία μεταφράστηκαν, κατ' ευθείαν, σε πλεονάσματα της Γερμανίας και του ευρωπαϊκού βόρειου κέντρου και με την, ομοίως και αναλόγως, αλματώδη συσσώρευση οφειλών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (στην οποία εντάσσεται ολοένα καιπερισσότερο και η Γαλλία), προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κέντρου αυτού.

Κατ' ουσίαν, όμως, όταν μιλάμε, για τις οφειλές αυτές, πρέπει να πούμε ότι πρόκειται, περί οφειλών, οι οποίες δεν πρόκειται να αποπληρωθούν.

Και από αυτή την διαπίστωση, όταν κάποιος καθήσει και την δει ψύχραιμα, θα συμπεράνει ότι η χρεωκοπία του γερμανικού τραπεζικού συστήματος και της ίδιας της Γερμανίας είναι προ των πυλών.



Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας...