http://www.youtube.com/watch?v=4pC_d1M82uQ&feature=player_embedded
23/4/2010 : Ο ευήθης ΓΑΠ από το Καστελλόριζο, ανακοινώνει, με τον δικό του, αμίμητα, οργουελλιανό τρόπο την υπαγωγή της Ελλάδας και του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας στην ευρωζώνη και στην μετατροπή της χώρας σε μια αποικία χρέους....
Τρία χρόνια μετά την μετατροπή της χώρας από τον αφελή κοσμοπολίτη ΓΑΠ, σε μια αποικία χρέους της ευρωζώνης και την υπαγωγή του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας, καιρός είναι να κάνουμε ένα απολογισμό και μια ανακεφαλαίωση, για να δούμε, πού είμαστε σήμερα και τις προοπτικές που υπάρχουν, όσον αφορά το κοντινό και το μεσομακροπρόθεσμό μέλλον της χώρας.
Οι παρακάτω απουσιαζόμενοι αναλυτικοί πίνακες των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο 2000 - 2012, είναι, άκρως, περιγραφικοί.
Ας τους δούμε :
2008 - 2012 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).
Στοιχεία Απριλίου 2013 "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ".
Οι παραπάνω πίνακες της περιόδου 2000 - 2012 δεν κάνουν τίποτε λιγότερο από το να πριγράφουν την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2000, πριν δηλαδή, την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την συνεχιζόμενη δυναμική της, μέχρι την έλευση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την άμεση εσωτερίκευσή, η οποία, όμως, έμεινε, υπό έναν σχετικό έλεγχο, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2009, για να καταστεί, ταχέως ανεξέλεγκτη και να μετατραπεί σε κρίση χρέους της χώρας, αμέσως, μετά την παράδοση της εξουσίας από τον Κώστα Καραμανλή στον Γιώργο Παπανδρέου, ύστερα από τις μοιραίες, για τον τόπο, βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 (οι οποίες, ιστορικά, αντιστοιχούν, σε ένα σημαντικό βαθμό, στις, επίσης, μοιραίες βουλευτικές εκλογές της 1/11/1920 και στις καταστροφές, που εκείνες οι εκλογές έφεραν), για να καταλήξει, σε πιστωτική κρίση και να οδηγήσει στην χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και στην μετατροπή της χώρας, σε μια νεοκατοχική αποικία χρέους, με τις ευλογίες της άθλιας κυβέρνησης του ΓΑΠ, που παρέδωσε τον πληθυσμό και τον πλούτο της χώρας έρμαια στις ανεξέλεγκτες διαθέσεις και τις, βουλιμικά, ανώμαλες ορέξεις των τοκογλύφων δανειστών.
Οι πίνακες αυτοί, διεκτραγωδούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, από το 2010 και μετά και καταδεικνύουν, αρκετά παραστατικά, την κατακρήμνισή της στην άβυσσο μιας ολοένα και επιδεινούμενης κρίσης, η οποία συνεχίζεται, μακρόσυρτα και θα συνεχίζεται, χωρίς να είναι ορατό το σημείο εκείνο, κατά το οποίο θα ισορροπήσει, έστω σε ένα επίπεδο στασιμότητας, μιας στασιμότητας στην φτώχεια και στην παραγωγική υποβάθμιση, με μια μεγάλη ανεπάρκεια στους παραγωγικούς της συντελεστές, αλλά που θα είναι σημάδι η στασιμότητα αυτή ότι έχει ανακοπεί η κατακλυσμιαία πτώση της τελευταίας τριετίας.
Έτσι, το ΑΕΠ της χώρας και κατά το 2012, υπέστη ακόμη μία καταβαράθρωση, σε συνέχεια των προηγουμέων. Υπολογισμένο σε τιμές αγοράς, μειώθηκε, σε σχέση με το 2011, κατά 7,1% και από τα 208,5 δισ. €, που ήταν το 2011, έπεσε στα 193,7 δισ. €.
Ας δούμε την αναλυτική εξέλιξη των ποσοστιαίων μεγεθών του, έτσι, όπως τα παρουσιάζει η "ΕΛΣΤΑΤ" :
Φυσικά, η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων δεν κάνει, τίποτε περισσότερο από μια επικοινωνιακή διαχείριση των τραγικών αυτών μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, με ασκήσεις θάρρους και μια μουρουτοειδή επικοινωνιακή καταιγίδα εμφάνισης "θετικών" ειδήσεων, που προσπαθεί, απελπισμένα, να μακιγιάρει και να λουστράρει αυτή την μακροοικονομική τραγωδία της ελληνικής οικονομίας, που έχει εξελιχθεί σε πραγματική κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή.
Οι προσπάθειές της, όμως, παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των αντιπάλων της (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) να στηρίξουν αυτή την επικοινωνιακή καταιγίδα και παρά την κοινωνική αφαίμαξη την οποίαν υφίστανται, από την αποψιλούμενη Νέα Δημοκρατία, σε επίπεδο ψηφοφόρων, οι κυβερνητικοί συνεταίροι της, κυρίως, του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου και της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, δεν καρποφορούν. Ο πληθυσμός της χώρας εγκαταλείπει τα κυβερνητικά κόμματα, ως σύνολο και παρά τις εσωτερικές μετακινήσεις ενός σημαντικού τμήματος των ψηφοφόρων από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους του Αντώνη Σαμαρά, προς την Ν.Δ., αυτή χάνει διαρκώς ψηφοφόρους προς την Χρυσή Αυγή, τον Πάνο Καμμένο και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το άθροισμα των ψηφοφόρων και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης βαίνει, συνεχώς, μειούμενο, με ταχείς ρυθμούς, παρά την "εμφανιζόμενη "αντοχή" της Νέας Δημοκρατίας, μα "αντοχή", η οποία βρίσκεται κάτω από το 18%.
2004
- 2011 : Ρυθμός Πληθωρισμού και ποσοστό ανεργίας (η καμπύλη του
Phillips) στην ελληνική οικονομία. Αφού η τροϊκανή διακυβέρνηση κατάφερε - διαταράσσοντας την λειτουργία της καμπύλης του Phillips -
έναν πληθωρισμό της τάξης του 1,3% το 2009 (που είχε φθάσει ακόμα και
στο 0,8%), χωρίς η ανεργία να υπερβεί το 9,5%, να τον εκτοξεύσει στο
4,8% κατά το 2010 και την ανεργία, πάνω από το13%, άρχισε η αργή
αποκλιμάκωσή του, σε συνδυασμό με μια ραγδαία αύξηση του ποσοστού
ανεργίας, η οποία τώρα έχει ξεπεράσει, επίσημα, το 27%, γεγονός το οποίο
αντιστοιχεί σε απώλεια 871.000 περίπου, θέσεων εργασίας. Στην
πραγματικότητα η ανεργία έχει ξεπεράσει το 30% του εργατικού δυναμικού
της χώρας.
Βέβαια, οι τύχη του κυβερνητικού τσίρκου είναι, παντελώς, αδιάφορη. Αργά, ή γρήγορα, όλος αυτός ο αστείος και συνάμα, τραγικός θίασος θα διαλυθεί, στα εξ ων συνετέθη. Το πρόβλημα είναι ότι η διάλυσή του, μπορεί να συμβεί μετά από την διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, οι οποίες κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε μια διαδικασία ξαφνικού θανάτου, εάν δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί, που θα αποτρέψουν αυτόν τον κίνδυνο και εάν προξύψει μια χαοτική εξέγερση των προλεταριοποιούμενων στρωμάτων του πληθυσμού, τα οποία αυξάνονται ραγδαία.
2009 - 2013 : Η απόκλιση των τιμών και του εισοδήματος, κατά την περίοδο της τετραετίας είναι δραματική και ως προς το ολοένα και διευρυνόμενο μέγεθός της, απογοητευτική και μιλά μόνη της. Το χειρότερο είναι ότι η αποκλιμάκωση των τιμών στο μέλλον θα είναι τόσο μικρή, που η απόσταση ανάμεσα στο επίπεδο των τιμών και του εισοδήματος του πληθυσμού της χώρας θα συνεχίσει να διευρύνεται, όπως κυνικά και εντελώς αναμενόμενα προβλέπει ο μπατιροτραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος...
Τα στοιχεία μιλούν μόνα τους :
Μείωση του ΑΕΠ. κατά 39,5 δισ. €, κατά την περίοδο 2008 - 2012, με προοπτική το 2013 η μείωση αυτή να φθάσει και να ξεπεράσει τα 50 δισ. €, μείωση το μέσου εισοδήματος, κατά 20, ενώ οι τιμές έχουν αυξηθεί, περίπου, κατά 10,8% και με προοπτική το 2013 (παρά το γεγονός ότι τον Μάρτιο του 2013 ο πληθωρισμός μειώθηκε, σε σχέση με τον Μάρτιο του 2012, κατά 0,2% και εμφανίζει, για πρώτη φορά, από το 1968, αρνητικό πρόσημο) και 2014 οι τιμές του τελικού καταναλωτή να μειωθούν πολύ λιγότερο από το μέσο κόστος εργασίας και τούτο διότι οι εργοδότες θαα προτιμήσουν να κρατήσουν τις τιμές όσο ψηλότερα μπορούν, για να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ρευστότητας και την αύξηση του κόστους ενέργειας, όιπως, άλλωστε, προβλέπει ο διοικητής της "Τράπεζας της Ελλάδος" ο γνωστός μπατιροτραπεζίτης και λειτουργικά αγράμματος Γιώργος Προβόπουλος.
Οι τροϊκανοί "λεβέντες" και οι εντόπιοι υποτακτικοί τους - οι δήθεν κυβερνήτες αυτής της χώρας - δεν άφησαν τίποτε όρθιο.
Με την κατακρήμνιση των δημόσιων επενδύσεων, αλλά και την άγρια φορολογία, τσάκισαν την οικοδομή και όλους τους συναφείς κλάδους, που ήσαν οι πνεύμονες της ελληνικής οικονομίας, μειώνοντας τον κλάδο των κατασκευών, κατά 74% (13,9 δισ. € το 2008, έναντι μόλις 3,6 δισ. €, το 2012).
Στο εμπόριο, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, που σχετίζονται και με τον τουρισμό της χώρας (άλλον ένα πυλώνα της ελληνικής οικονομίας) και τις συναφείς απασχολήσεις έδωσαν ένα αποφασιστικό κτύπημα, αφού, από τα 55,2 δισ. € του 2008, αφυδάτωσαν τον τομέα αυτόν, καταβαραθρώνοντάς τον στα 39,8 δισ. €, το 2012.
Και φυσικά και οι υπόλοιπες δραστηριότητες δεν κυμάνθηκαν σε πολύ διαφορετικά επίπεδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Παράλληλα, η ανεργία θα συνεχίσει την ανιούσα πορεία της, παρά τα αστεία και κυριολεκτικά πτωχοπροδρομικά προγράμματα, για την καταπολέμησή της, ενώ η εφαρμογή του νέου φορολογικού νόμου, μαζύ με την επέκταση του τέλους για τα ακίνητα, μέσω της ΔΕΗ και τις πρόσθετες φορολογίες των ίδιων ακινήτων, θα οδηγήσουν στην απελπισία και στην αδυναμία πληρωμής ολοένα και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, τα οποία απλώς δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις απαιτήσεις του κράτους και των τοκογλύφων δανειστών.
Φυσικά, αυτή η εξέλιξη έχει, ήδη, οδηγήσει στην κατακρήμνιση των φορολογικών εσόδων, κατά την περίοδο 2008 - 2012, παρά την φοροεπιδρομή όλων αυτών των ετών.
Από τον ΦΠΑ το κράτος εισέπραξε, το 2008, γύρω στα 18,24 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του το 2012, στα 15,09 δισ. € και να χάσει, περί τα 3,15 δισ. €, παρά το γεγονός ότι ο ΦΠΑ αυξήθηκε, αλματωδώς, όλη αυτή την περίοδο (π.χ. στην εστίαση, όπου από το 11%, που ήταν το 2008, εφθασε στα 23% και ούτω καθεξής).
Από τους φόρους περιουσιών, το 2008 εισέπραξε 2,75 δισ. €, για να χάσει το 2012, γύρω στα 2,26 δισ. €, αφού το έτος αυτό εισέπραξε 0,486 δισ. €.
Απώλειες, μεγάλου μεγέθους, είχε και στον φόρο εισοδήματος, όπου το 2008 είχε εισοράξει, περί τα 16,67 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του, κατά το 2012, γύρω στα 13,08 δισ. €, χάνοντας, έτσι, κοντά στα 3,59 δισ. €.
Και οι έμμεσοι φόροι, αυτή την περίοδο, δεν πήγαν καλύτερα. Το 2008 ήσαν, γύρω στα 30,22 δισ. €, για να πέσουν το 2012, κοντά στα 26,21 δισ. €, εμφανίζοντας μια μείωση της τάξεως των 4,01 δισ. €, περίπου.
Το αποτέλεσμα ήταν, τραγελαφικό, μέσα σε όλη αυτήν την λαίλαπα της υπερφορολόγησης : Τα καθαρά έσοδα του ελληνικού δημοσίου, από τα 51,66 δισ. €, που περίπου ήσαν το 2008, έπεσαν στα 47,71 δισ. € το 2012, εμφανίζοντας, μια μείωση 3,95 δισ. €, ήτοι ποσοστό της τάξης του 8%.
Η τραγικότητα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας δεν εξαντλείται εδώ.
2004 - 2011 : Δείκτης τραπεζικών δανείων ιδιωτικού τομέα, σε Ελλάδα, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Σλοβενία. Παρά τα θρυλούμενα, περί "σπάταλων Ελλήνων", η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν ξανοίχτηκαν σε τραπεζικό δανεισμό. Οι Έλληνες έμειναν συγκρατημένοι και δεν παρασύρθηκαν σε υπερχρέωση, κατά την περίοδο των "παχειών αγελάδων", πριν από την έλευση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την εσωτερίκευσή της στην ευρωζώνη, με την έκρηξη της ελληνικής κρίσης δημόσιου δανεισμού και χρέους στα τέλη του 2009. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν έσωσε, ούτε τα ελληνικά νοικοκυριά, ούτε τις ελληνικές επιχειρήσεις από την τελική υπερχρέωσή τους, που τους επιβλήθηκε και η οποία ήλθε, ως απότοκο της βαριάς οικονομικής κρίσης, στην οποία ερίφθη η ελληνική οικονομία, με τον κυριολεκτικό στραγγαλισμό της συναθροιστικής ζήτησης, την οποία υπέστη, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών της τρόϊκας των εκπροσώπων των τοκογλύφων δανειστών του ελληνικού δημοσίου.
Αυτή η κατάσταση, που επικρατεί στα έσοδα, ως προϊόν της κατακλυσμιαίας συρρίκνωσης της ολικής ζήτησης στην ελληνική οικονομία και στην, συνακόλουθα θηριώδη κρίση, είναι η διαρκής αναζήτηση πηγών εσόδων. Ετσι προέκυψε το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, το οποίο προτιμήθηκε από την άμεση κατάσχεση των καταθέσεων, στην οποία, αρχικώς, προσανατολιζόταν τον Σεπτέμβριο του 2011 η κυβέρνηση του βλακός ΓΑΠ, η οποία βρισκόταν, άλλωστε, στα τελευταία της, ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε ο μπουχέσας ο Βενιζέλος στο Eurogroup, για λήψη έκτακτων μέτρων. Τότε, οι καταθέσεις ήσαν, ακόμη, στο ύψος των 190 δισ. € (από 235 δισ. €, που ήσαν τον Μάρτιο του 2010) και η σκέψη ήταν να φορολογηθούν, έως και 10%, για να εισπραχθεί ένα ποσόν της τάξεως των 2 δισ. €.
Δεν προχώρησαν εκείνη την εποχή, σε αυτό το μέτρο, προφανώς, διότι σκέφθηκαν όλοι αυτοί τις προσωπικές καταθέσεις τους, αλλά και το γεγονός ότι το κλίμα, που θα διαμορφωνόταν, θα οδηγούσε στην εξαφάνιση των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα κατέρρεαν (οι οποίες κατέρρευσαν, βέβαια, στην συνέχεια, αλλά οι τότε, δήθεν κυβερνήτες του τόπου δεν ήσαν έτοιμοι, για μια τέτοια εξέλιξη). Προτίμησαν τα ακίνητα, διότι ήσαν μια εύκολη πηγή άντλησης εσόδων, η οποία, παρ' όλ' αυτά, δεν μπόρεσε να καλύψει τις τρύπες στα έσοδα, που δημιούργησε η περιδίνηση της ελληνικής οικονομίας στα δίκτυα της κρίσης. Αλλά, ήδη και τα ακίνητα στερεύουν, ως πηγή άντλησης εσόδων. Γι' αυτό και οι καταθέσεις θα είναι και το επόμενο θύμα, πολύ περισσότερο, που το τελικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού εκτοξεύτηκε, το 2012, από το 6% του ΑΕΠ (ήτοι στα 11,62 δισ. €) , στο 10% του ΑΕΠ, δηλαδή, περίπου, στα 19,38 δισ. € (έναντι 9,5% του 2011), για χάρη της ανάγκης της ενίσχυσης των τραπεζών.
Μήπως, όμως το χρέος του ελληνικού δημοσίου έχει βελτιωθεί, μετά από τα δύο διαδοχικά κουρέματά του και τις επίσημες χρεωκοπίες, που υπέστη το ελληνικό δημόσιο, τον Μάρτιο του 2012, με το PSI, του Ευάγγελου Βενιζέλου (που χρεωκόπησε και επίσημα, τις ελληνικές τράπεζες και την Κύπρο) και τον Δεκέμβριο του 2012, με το πρόγραμμα της "επαναγοράς ομολόγων" του Γιάννη Στουρνάρα; Κάθε άλλο.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος βαίνει αυξανόμενο και απελπιστικά στραγγαλιστικό, για την ελληνική οικονομία, η οποία, ακόμα και τώρα, αδυνατεί να εισέλθει, σε περίοδο πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, ενώ στις 31/12/2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος βρισκόταν στα 298 δισ. €, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί στην χρεωκοπία, διότι εμφάνισε ένα έλλειμμα στον προϋπολογισμό της το 2009, της τάξης του 13,7% του ΑΕΠ, περίπου, τώρα, στις 31/12/2012 εμφανίζει, σύμφωνα με την "ΕΛΣΤΑΤ", ένα δημόσιο χρέος της τάξεως των 303,9 δισ. €, με ένα έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό, στο 10% του ΑΕΠ και ενώ, ήδη, το χρέος αυτό (το οποίο είναι υποεκτιμημένο), ξεπερνάει τα 330 δισ. €, αφού η χώρα συνεχίζει να δανείζεται από την ευρωζώνη και τις ελληνικές - κυρίως - τράπεζες (από τις τελευταίες, μέσω του μηχανισμού των εντόκων γραμματίων, γεγονός το οποίο επιτείνει την χρεωκοπία και του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των ελληνικών τραπεζών, των οποίων οι απαιτήσεις είναι άκρως επισφαλείς και θα υποστούν αναδιάρθρωση - δηλαδή κούρεμα -, πιθανότατα, αμέσως, μετά τις γερμανικές εκλογές).
Αυτό, που πρέπει να ειπωθεί, εδώ, είναι ότι έχει αλλάξει, αναφανδόν και η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε σχέση με το 2009.
Έτσι, ενώ το 2009, το 85% του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εκφρασμένο σε ομόλογα, τα οποία βρίσκονταν στα χέρια τραπεζών, διάφορων χρηματοπιοστωτικών οργανισμών του σκιώδους τραπεζικού συστήματος, ασφαλιστικών οργανισμών και διαφόρων ομολογιούχων, τώρα, το 2012 το 60% του ελληνικού δημόαιου χρέους βρίσκεται στα χέρια των κρατών της ευρωζώνης, γεγονός που το καθιστά δύσκολο να κουρευτεί, περαιτέρω - φυσικά μπορεί να αναδιαρθρωθεί, με μείωση επιτοκίων, ή/και με παράταση αποπληρωμής των δόσεών του.
Από εκεί και πέρα, το 1,5% του δημόσιου χρέους βρίσκεται σε χέρια ομολογιούχων, ενώ το υπόλοιπο 38,5% του χρέους αυτού έχει προέλευση, από τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους, γεγονός το οποίο, όπως προανέφερα, το καθιστά, άμεσα, υποψήφιο για άμεση μείωση, με περαιτέρω επιβάρυνση του, υπό κατάρρευση, τελούντος ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο είναι πολύ πιθανό να συμφωνηθεί να ισοφαρίσει τις απώλειές του, με μια άμεση κατάσχεση ποσοστιαίου τμήματος των αποταμιεύσεων των Ελλήνων καταθετών, ατόμων και επιχειρήσεων, είτε με όριο καταθέσεων τις 100.000,00 €, είτε, με μικρότερο όριο καταθέσεων, είτε και χωρίς όριο καταθέσεων, ξεκινώντας την κατάσχεση, από το πρώτο ευρώ.
Ανακεφαλαιώνοντας, η ελληνική οικονομία, όπως δείχνουν τα μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας και η τρέχουσα εξέλιξή τους, οδηγείται, σε μια μακρόσυρτη διαδικασία αργού θανάτου, η οποία μπορεί να μετατραπεί - ανάλογα με τους χειρισμούς, σε ξαφνικό θάνατο.
Αυτός ο ξαφνικός θάνατος (όπως και η παραμονή της χώρας στην κατάσταση του αργού ασφυκτικού θανάτου) είναι προϊόν της διαφαινόμενης χρεωκοπίας της Γερμανίας και της προσπάθειας της πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας αυτής να την αποφύγει. Όσο η Γερμανία θα βυθίζεται στην κρίση της ευρωζώνης, τόσο θα καταβυθίζει τον ευρωπαϊκό νότο, με πρώτη και "καλύτερη" την χώρα μας.
Έτσι, ενώ η Γερμανία ετοιμάζεται για την κατάρρευση του ευρώ, την οποία και ένα τμήμα της γερμανικής ελίτ την επιδιώκει και συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες χρυσού, προκειμένου να μπορέσει να υποστηρίξει την μετάβασή της σε ένα εθνικό (ή περιορισμένα και επιλεκτικά διεθνικό) νόμισμα, από την άλλη πλευρά, γνωρίζει ότι δεν μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει το ευρώ, αφού, κάτι τέτοιο δεν της είναι επιτρεπτό, από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο, στον οποίο ηγεμονεύουν οι Η.Π.Α.
Για τον λόγο αυτόν και για όσο δεν μπορεί να αποσπάσει την συναίνεση των Η.Π.Α. για την αποχώρησή της από την ευρωζώνη, η Γερμανία θα παραμείνει στην ευρωζώνη και θα κανιβαλίσει επί των οικονομιών των "εταίρων" της, προκειμένου να αποφύγει την δική της χρεωκοπία.
Δυστυχώς, όπως έχω περιγράψει από την αρχή της κρίσης στην ευρωζώνη, η κρίση αυτή, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διεθνούς ύφεσης, που έπληξε την παγκόσμια οικονομία τον Σεπτέμβριο του 2008, με την κρίση στην αγορά ακινήτων των Η.Π.Α., που έχει τις απαρχές της στο 2007, θα τραβήξει σε μάκρος.
Μπορεί η διεθνής ύφεση να έχει ελεγχθεί, αφού προηγουμένως μετατράπηκε σε παγκόσμια τραπεζική κρίση και στην συνέχεια σε κρίση χρέους, αλλά εσωτερικευόμενη στην ευρωζώνη απειλεί με αναζωπύρωση, αφού από τα τέλη του 2011, εξειδικεύτηκε σε τραπεζική κρίση αυτής της κλινικά νεκρής νομισματικής ένωσης, για να απειλήσει και τον χρηματοπιστωτικό τομέα του πλανήτη, του οποίου η αχίλλειος πτέρνα και η ουσιαστική αδυναμία είναι ο τεράστιος όγκος του χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού), που έχει συσσωρευθεί και ολοένα διογκώνεται, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έως σήμερα.
Έτσι, το ευρώ, δεν κάνει τίποτε λιγότερο από το να εκφράζει την βασική αδυναμία της ζώνης τουείναι ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο κατασκευάστηκε από μια ομάδα κρατών - με πυρήνα την Γαλλία και την Γερμανία -, για να εντάξει εντός της Ευρώπης την μεταψυχροπολεμική ενωμένη Γερμανία, την οποία οι γείτονές της φοβούνται και για να παράσχει τα δέοντα πλεονεκτήματα στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Η θεμελιώδης αδυναμία του ευρώ είναι ότι επεδίωξε να ανταγωνιστεί το αμερικανικό δολλάριο, χωρίς, όμως, να στηρίζεται σε ένα ενιαίο ομόσπονδο κράτος. Στηρίζεται σε μια ανόμοια ομάδα κρατών, τα οποία στηρίζονται σε οικονομίες με αποκλίνουσα ανταγωνιστικότητα, η κάθε μία από αυτές.
Το αποτέλεσμα είναι το κοινό νόμισμα να εσωτερικεύσει, στις οικονομίες των χωρών, που χρησιμοποιούν, με ένα ολοένα και εντεινούμενο ρυθμό την διεθνή ύφεση του 2008 και να τις οδηγήσει στην αποδόμηση, αφού η Ο.Ν.Ε., εξ ορισμού, ακριβώς λόγω της ανομοιογένειας των οικονομιών αυτών, δημιούργησε, στηριζόμενη στο γερμανικό μοντέλο, σχέσεις κυριαρχίας ανάμεσα στο ευρωπαϊκό βόρειο κέντρο και στην ευρωπαϊκή νότιο περιφέρεια.
Έτσι, με την λειτουργία της ευρωζώνης το 2002 και με την κατάλυση κάθε εθνικού φραγμού, στην κίνηση των προϊόντων και του κεφαλαίου, η ευρωπαϊκή περιφέρεια έχασε την ανταγωνιστικότητά της με αποτέλεσμα την αλματώδη διεύρυνση των ελλειμμάτων της, τα οποία μεταφράστηκαν, κατ' ευθείαν, σε πλεονάσματα της Γερμανίας και του ευρωπαϊκού βόρειου κέντρου και με την, ομοίως και αναλόγως, αλματώδη συσσώρευση οφειλών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (στην οποία εντάσσεται ολοένα καιπερισσότερο και η Γαλλία), προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κέντρου αυτού.
Κατ' ουσίαν, όμως, όταν μιλάμε, για τις οφειλές αυτές, πρέπει να πούμε ότι πρόκειται, περί οφειλών, οι οποίες δεν πρόκειται να αποπληρωθούν.
Και από αυτή την διαπίστωση, όταν κάποιος καθήσει και την δει ψύχραιμα, θα συμπεράνει ότι η χρεωκοπία του γερμανικού τραπεζικού συστήματος και της ίδιας της Γερμανίας είναι προ των πυλών.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας...
23/4/2010 : Ο ευήθης ΓΑΠ από το Καστελλόριζο, ανακοινώνει, με τον δικό του, αμίμητα, οργουελλιανό τρόπο την υπαγωγή της Ελλάδας και του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας στην ευρωζώνη και στην μετατροπή της χώρας σε μια αποικία χρέους....
Τρία χρόνια μετά την μετατροπή της χώρας από τον αφελή κοσμοπολίτη ΓΑΠ, σε μια αποικία χρέους της ευρωζώνης και την υπαγωγή του πληθυσμού της στο νεοκατοχικό καθεστώς της τοκογλυφικής δανειστικής πεονίας, καιρός είναι να κάνουμε ένα απολογισμό και μια ανακεφαλαίωση, για να δούμε, πού είμαστε σήμερα και τις προοπτικές που υπάρχουν, όσον αφορά το κοντινό και το μεσομακροπρόθεσμό μέλλον της χώρας.
Οι παρακάτω απουσιαζόμενοι αναλυτικοί πίνακες των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο 2000 - 2012, είναι, άκρως, περιγραφικοί.
Ας τους δούμε :
2000 - 2003 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).
Οι παρουσιαζόμενοι πίνακες στο σημερινό δημοσίευμα προέρχονται όλοι από την "Ελληνική" Στατιστική Αρχή του κ. Ανδρέα Γεωργίου και φυσικά, είναι ύποπτοι, ως ανακριβείς. Άλλωστε, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, που μαζύ με τον Ραντερμάχερ της Eurostat, "αναδιοργάνωσαν" την παλαιά Ε.Σ.Υ.Ε., κατά τις παραγγελίες και τις εντολές των τοκογλύφων δανειστών, είναι κατηγορούμενος, για παράβαση καθήκοντος και για πλαστογραφία των στατιστικών στοιχείων της χώρας - αν και η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων, κατ' εντολή των δανειστών και της γραφειοκρατίας της Eurostat, τον κρατούν απαρασάλευτο στην θέση του, προφανώς, για να συνεχίσει το "θεάρεστο" και "επιστημονικό" έργο του, το οποίο, προφανώς, συνίσταται, στην απόκρυψη των όποιων στοιχείων των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορείται - τα οποία φορούν και τον Ραντερμάχερ και την γραφειοκρατία της Eurostat και της Commision -, αλλά και στην περαιτέρω εκθεμελίωση της ελληνικής οικονομίας. Και σε αυτό το έργο ο Ανδρέας Γεωργίου τα πάει καλά.
2004 - 2007 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).
Βέβαια, το τι πράττει και το τι δεν πράττει ο Ανδρέας Γεωργίου, καθώς και ο βαθμός αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων και μεγεθών, που παρουσιάζουν οι υπηρεσίες του, είναι, υπό εξέταση, αντικείμενα, τα οποία θα κριθούν στην πορεία. Όλος ο χρόνος είναι μπροστά μας και η υπόθεση της "ΕΛΣΤΑΤ" είναι ένα σήριαλ που θα το παρακολουθήσουμε, με ενδιαφέρον, αφού όλοι αυτοί οι "λεβέντες", που έχουν εμπλακεί, στην υπόθεση της συνειδητής παραποίησης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, προκειμένου η χώρα να χρεωκοπήσει και να υπαχθεί, στον παρόν νεοκατοχικό καθεστώς πεονίας και να μετασχηματισθεί σε μια αποικία χρέους, με δημοκρατικοφανές πολιτικό καθεστώς, θα λογοδοτήσουν, είτε στα δικαστήρια, είτε στην κοινή γνώμη, είτε στην Ιστορία αυτού του τόπου.
| I. Τρέχουσες τιμές | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | ||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 216.062 | 231.103 | 249.130 | 268.157 |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 95.679 | 102.134 | 110.015 | 113.854 |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 120.383 | 128.968 | 139.115 | 154.304 |
| Φόροι επί των προϊόντων | 18.518 | 19.526 | 20.262 | 20.784 |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 2.619 | 2.067 | 2.762 | 2.656 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | ||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 122.899 | 131.720 | 142.895 | 151.367 |
| Νοικοκυριών | 97.354 | 104.484 | 112.432 | 120.037 |
| ΜΚΙΕΝ | 1.274 | 1.807 | 1.806 | 1.900 |
| Γενικής Κυβέρνησης | 24.271 | 25.430 | 28.656 | 29.430 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 31.778 | 33.979 | 34.937 | 42.205 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 29.450 | 31.665 | 35.211 | 40.165 |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 2.328 | 2.314 | -274 | 2.040 |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 33.882 | 35.186 | 33.004 | 34.509 |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 52.277 | 54.457 | 54.221 | 55.649 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ | ||||
| Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας | 45.313 | 47.873 | 55.370 | 59.988 |
| Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα | 74.679 | 80.761 | 83.623 | 94.259 |
| Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών | 19.293 | 20.219 | 20.793 | 21.342 |
| Eπιδοτήσεις | 3.003 | 2.426 | 3.172 | 3.158 |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 136.281 | 146.428 | 156.615 | 172.431 |
| II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους | 2001 | 2002 | 2003 | |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | ||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 224.922 | 243.345 | 259.022 | |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 100.244 | 109.065 | 110.950 | |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 124.678 | 134.280 | 148.071 | |
| Φόροι επί των προϊόντων | 19.370 | 19.795 | 20.318 | |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 2.048 | 2.610 | 2.465 | |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | ||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 127.980 | 138.598 | 146.385 | |
| Νοικοκυριών | 101.766 | 109.631 | 116.140 | |
| ΜΚΙΕΝ | 1.761 | 1.701 | 1.838 | |
| Γενικής Κυβέρνησης | 24.452 | 27.266 | 28.407 | |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 33.025 | 34.408 | 41.401 | |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 30.874 | 34.665 | 39.380 | |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 2.151 | -257 | 2.021 | |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 33.878 | 32.233 | 33.967 | |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 52.882 | 53.775 | 55.829 | |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 142.001 | 151.465 | 165.924 |
Οι παρουσιαζόμενοι πίνακες στο σημερινό δημοσίευμα προέρχονται όλοι από την "Ελληνική" Στατιστική Αρχή του κ. Ανδρέα Γεωργίου και φυσικά, είναι ύποπτοι, ως ανακριβείς. Άλλωστε, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, που μαζύ με τον Ραντερμάχερ της Eurostat, "αναδιοργάνωσαν" την παλαιά Ε.Σ.Υ.Ε., κατά τις παραγγελίες και τις εντολές των τοκογλύφων δανειστών, είναι κατηγορούμενος, για παράβαση καθήκοντος και για πλαστογραφία των στατιστικών στοιχείων της χώρας - αν και η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων, κατ' εντολή των δανειστών και της γραφειοκρατίας της Eurostat, τον κρατούν απαρασάλευτο στην θέση του, προφανώς, για να συνεχίσει το "θεάρεστο" και "επιστημονικό" έργο του, το οποίο, προφανώς, συνίσταται, στην απόκρυψη των όποιων στοιχείων των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορείται - τα οποία φορούν και τον Ραντερμάχερ και την γραφειοκρατία της Eurostat και της Commision -, αλλά και στην περαιτέρω εκθεμελίωση της ελληνικής οικονομίας. Και σε αυτό το έργο ο Ανδρέας Γεωργίου τα πάει καλά.
2004 - 2007 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).
| I. Τρέχουσες τιμές | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | ||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 286.851 | 315.272 | 345.141 | 370.374 |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 120.311 | 142.677 | 161.483 | 174.752 |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 166.540 | 172.595 | 183.658 | 195.622 |
| Φόροι επί των προϊόντων | 21.590 | 22.747 | 25.712 | 28.210 |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 2.864 | 2.292 | 748 | 673 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | ||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 162.201 | 169.662 | 181.069 | 195.083 |
| Νοικοκυριών | 128.292 | 132.207 | 142.140 | 151.976 |
| ΜΚΙΕΝ | 2.012 | 2.518 | 3.272 | 3.313 |
| Γενικής Κυβέρνησης | 31.897 | 34.937 | 35.657 | 39.794 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 41.697 | 41.322 | 51.419 | 59.631 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 40.788 | 40.020 | 47.180 | 59.368 |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 909 | 1.302 | 4.239 | 264 |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 41.412 | 44.807 | 48.298 | 53.088 |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 60.045 | 62.741 | 72.164 | 84.642 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ | ||||
| Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας | 64.851 | 69.313 | 72.900 | 78.422 |
| Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα | 101.548 | 103.676 | 112.194 | 119.224 |
| Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών | 22.145 | 23.301 | 26.536 | 29.070 |
| Eπιδοτήσεις | 3.278 | 3.240 | 3.008 | 3.556 |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 185.266 | 193.050 | 208.622 | 223.160 |
| II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | ||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 278.728 | 290.867 | 335.093 | 357.384 |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 116.601 | 120.393 | 155.420 | 168.239 |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 162.127 | 170.474 | 179.674 | 189.145 |
| Φόροι επί των προϊόντων | 20.847 | 21.515 | 24.836 | 27.435 |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 3.011 | 2.499 | 828 | 581 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | ||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 157.079 | 168.395 | 176.612 | 188.823 |
| Νοικοκυριών | 124.664 | 134.237 | 137.409 | 147.414 |
| ΜΚΙΕΝ | 1.950 | 1.901 | 3.187 | 3.220 |
| Γενικής Κυβέρνησης | 30.465 | 32.257 | 36.017 | 38.190 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 41.202 | 37.803 | 50.042 | 58.068 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 40.307 | 38.205 | 45.990 | 57.929 |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 896 | -402 | 4.053 | 138 |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 40.483 | 42.449 | 46.739 | 51.736 |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 58.803 | 59.157 | 69.712 | 82.627 |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 179.963 | 189.490 | 203.682 | 215.999 |
Βέβαια, το τι πράττει και το τι δεν πράττει ο Ανδρέας Γεωργίου, καθώς και ο βαθμός αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων και μεγεθών, που παρουσιάζουν οι υπηρεσίες του, είναι, υπό εξέταση, αντικείμενα, τα οποία θα κριθούν στην πορεία. Όλος ο χρόνος είναι μπροστά μας και η υπόθεση της "ΕΛΣΤΑΤ" είναι ένα σήριαλ που θα το παρακολουθήσουμε, με ενδιαφέρον, αφού όλοι αυτοί οι "λεβέντες", που έχουν εμπλακεί, στην υπόθεση της συνειδητής παραποίησης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, προκειμένου η χώρα να χρεωκοπήσει και να υπαχθεί, στον παρόν νεοκατοχικό καθεστώς πεονίας και να μετασχηματισθεί σε μια αποικία χρέους, με δημοκρατικοφανές πολιτικό καθεστώς, θα λογοδοτήσουν, είτε στα δικαστήρια, είτε στην κοινή γνώμη, είτε στην Ιστορία αυτού του τόπου.
Από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το
να χρησιμοποιήσουμε τους πίνακες, που μας παρουσιάζουν, ως
απεικονιστικούς της πραγματικότητας της ελληνικής οικονομίας, οι
υπηρεσίες της "ΕΛΣΤΑΤ". Είναι, άλλωστε, χρήσιμοι, αφού, παρά την κακή
προϊστορία του προϊσταμένου της, δείχνουν τα βαθιά χάλια, στα οποία έχει
περιπέσει η ελληνική οικονομία, μετά το 2008, έτος κατά το οποίο
βρέθηκε σε μια βαθιά ύφεση, την οποία, από τον Οκτώβριο του 2009 και
μάλιστα, αμέσως, με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, η απίστευτα
βλακώδης διακυβέρνηση της χώρας, από τον ευήθη ΓΑΠ και την παντελώς ανίκανη παρέα του, την οποία έκανε κυβέρνηση, μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού.
2008 - 2012 : ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ (σε εκατομμύρια €).
| I. Τρέχουσες τιμές | 2008* | 2009* | 2010* | 2011* | 2012* |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | |||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 383.733 | 374.009 | 351.385 | 335.234 | 313.771 |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 178.698 | 168.107 | 156.163 | 152.097 | 143.249 |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 205.035 | 205.901 | 195.222 | 183.137 | 170.521 |
| Φόροι επί των προϊόντων | 28.674 | 25.704 | 27.368 | 25.798 | 23.644 |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 511 | 524 | 438 | 404 | 416 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | |||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 210.982 | 214.646 | 203.803 | 191.812 | 177.154 |
| Νοικοκυριών | 165.752 | 163.672 | 159.440 | 151.802 | 139.304 |
| ΜΚΙΕΝ | 2.948 | 3.517 | 3.614 | 3.762 | 3.452 |
| Γενικής Κυβέρνησης | 42.283 | 47.457 | 40.749 | 36.248 | 34.398 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 55.996 | 42.923 | 38.955 | 33.591 | 26.339 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 52.607 | 45.932 | 39.185 | 31.592 | 25.468 |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 3.389 | -3.009 | -230 | 1.999 | 871 |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 56.271 | 44.514 | 49.414 | 52.247 | 52.309 |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 90.052 | 71.002 | 70.020 | 69.119 | 62.053 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ | |||||
| Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας | 82.926 | 84.914 | 80.493 | 73.288 | 63.968 |
| Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα | 124.110 | 123.172 | 117.071 | 111.395 | 108.087 |
| Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών | 29.662 | 26.743 | 27.926 | 27.077 | 25.009 |
| Eπιδοτήσεις | 3.500 | 3.748 | 3.339 | 3.229 | 3.315 |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 233.198 | 231.081 | 222.151 | 208.532 | 193.749 |
| II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους | 2008* | 2009* | 2010* | 2011* | 2012* |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ | |||||
| Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές) | 364.735 | 372.649 | 344.050 | 327.237 | 311.056 |
| Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές) | 169.057 | 172.207 | 148.887 | 144.878 | 139.204 |
| Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) | 195.678 | 200.442 | 195.163 | 182.358 | 171.852 |
| Φόροι επί των προϊόντων | 27.559 | 25.977 | 24.910 | 24.400 | 23.747 |
| Επιδοτήσεις επί των προϊόντων | 557 | 536 | 416 | 393 | 375 |
| ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ | |||||
| Τελική καταναλωτική δαπάνη | 200.654 | 210.412 | 200.094 | 189.112 | 176.167 |
| Νοικοκυριών | 159.080 | 162.583 | 153.205 | 146.827 | 138.033 |
| ΜΚΙΕΝ | 2.829 | 3.476 | 3.539 | 3.641 | 3.421 |
| Γενικής Κυβέρνησης | 38.745 | 44.353 | 43.350 | 38.644 | 34.713 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου | 53.458 | 41.981 | 39.362 | 32.557 | 27.685 |
| Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου | 50.867 | 45.394 | 39.028 | 31.504 | 25.520 |
| Μεταβολή αποθεμάτων | 2.591 | -3.412 | 334 | 1.053 | 2.165 |
| Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 53.970 | 45.344 | 46.823 | 49.576 | 50.975 |
| Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών | 85.402 | 71.855 | 66.622 | 64.879 | 59.603 |
| ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές | 222.680 | 225.883 | 219.657 | 206.366 | 195.224 |
Στοιχεία Απριλίου 2013 "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ".
Οι παραπάνω πίνακες της περιόδου 2000 - 2012 δεν κάνουν τίποτε λιγότερο από το να πριγράφουν την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2000, πριν δηλαδή, την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την συνεχιζόμενη δυναμική της, μέχρι την έλευση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την άμεση εσωτερίκευσή, η οποία, όμως, έμεινε, υπό έναν σχετικό έλεγχο, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2009, για να καταστεί, ταχέως ανεξέλεγκτη και να μετατραπεί σε κρίση χρέους της χώρας, αμέσως, μετά την παράδοση της εξουσίας από τον Κώστα Καραμανλή στον Γιώργο Παπανδρέου, ύστερα από τις μοιραίες, για τον τόπο, βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 (οι οποίες, ιστορικά, αντιστοιχούν, σε ένα σημαντικό βαθμό, στις, επίσης, μοιραίες βουλευτικές εκλογές της 1/11/1920 και στις καταστροφές, που εκείνες οι εκλογές έφεραν), για να καταλήξει, σε πιστωτική κρίση και να οδηγήσει στην χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και στην μετατροπή της χώρας, σε μια νεοκατοχική αποικία χρέους, με τις ευλογίες της άθλιας κυβέρνησης του ΓΑΠ, που παρέδωσε τον πληθυσμό και τον πλούτο της χώρας έρμαια στις ανεξέλεγκτες διαθέσεις και τις, βουλιμικά, ανώμαλες ορέξεις των τοκογλύφων δανειστών.
Οι πίνακες αυτοί, διεκτραγωδούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, από το 2010 και μετά και καταδεικνύουν, αρκετά παραστατικά, την κατακρήμνισή της στην άβυσσο μιας ολοένα και επιδεινούμενης κρίσης, η οποία συνεχίζεται, μακρόσυρτα και θα συνεχίζεται, χωρίς να είναι ορατό το σημείο εκείνο, κατά το οποίο θα ισορροπήσει, έστω σε ένα επίπεδο στασιμότητας, μιας στασιμότητας στην φτώχεια και στην παραγωγική υποβάθμιση, με μια μεγάλη ανεπάρκεια στους παραγωγικούς της συντελεστές, αλλά που θα είναι σημάδι η στασιμότητα αυτή ότι έχει ανακοπεί η κατακλυσμιαία πτώση της τελευταίας τριετίας.
Έτσι, το ΑΕΠ της χώρας και κατά το 2012, υπέστη ακόμη μία καταβαράθρωση, σε συνέχεια των προηγουμέων. Υπολογισμένο σε τιμές αγοράς, μειώθηκε, σε σχέση με το 2011, κατά 7,1% και από τα 208,5 δισ. €, που ήταν το 2011, έπεσε στα 193,7 δισ. €.
Ας δούμε την αναλυτική εξέλιξη των ποσοστιαίων μεγεθών του, έτσι, όπως τα παρουσιάζει η "ΕΛΣΤΑΤ" :
2012 (ως ποσοστό %, σε σχέση με το 2011)
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές) : -6,9%.
Φόροι επί των προϊόντων : -8,4%.
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων : 3,1%.
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη : -7,6%.
Νοικοκυριών και ΜΚΙΕΝ : -8,2%.
Γενικής Κυβέρνησης : -5,1%.
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου : -21,6%.
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων : 3,1%.
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη : -7,6%.
Νοικοκυριών και ΜΚΙΕΝ : -8,2%.
Γενικής Κυβέρνησης : -5,1%.
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου : -21,6%.
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών : 0,1%.
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών : -10,2 %.
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας : -12,7
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα : -3,0
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών : -7,6
Επιδοτήσεις επί της παραγωγής : 2,7%.
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΪΟΝ σε αγοραίες τιμές : -7,1%.
Φυσικά, η κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων δεν κάνει, τίποτε περισσότερο από μια επικοινωνιακή διαχείριση των τραγικών αυτών μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, με ασκήσεις θάρρους και μια μουρουτοειδή επικοινωνιακή καταιγίδα εμφάνισης "θετικών" ειδήσεων, που προσπαθεί, απελπισμένα, να μακιγιάρει και να λουστράρει αυτή την μακροοικονομική τραγωδία της ελληνικής οικονομίας, που έχει εξελιχθεί σε πραγματική κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή.
Οι προσπάθειές της, όμως, παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των αντιπάλων της (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) να στηρίξουν αυτή την επικοινωνιακή καταιγίδα και παρά την κοινωνική αφαίμαξη την οποίαν υφίστανται, από την αποψιλούμενη Νέα Δημοκρατία, σε επίπεδο ψηφοφόρων, οι κυβερνητικοί συνεταίροι της, κυρίως, του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου και της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, δεν καρποφορούν. Ο πληθυσμός της χώρας εγκαταλείπει τα κυβερνητικά κόμματα, ως σύνολο και παρά τις εσωτερικές μετακινήσεις ενός σημαντικού τμήματος των ψηφοφόρων από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους του Αντώνη Σαμαρά, προς την Ν.Δ., αυτή χάνει διαρκώς ψηφοφόρους προς την Χρυσή Αυγή, τον Πάνο Καμμένο και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το άθροισμα των ψηφοφόρων και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης βαίνει, συνεχώς, μειούμενο, με ταχείς ρυθμούς, παρά την "εμφανιζόμενη "αντοχή" της Νέας Δημοκρατίας, μα "αντοχή", η οποία βρίσκεται κάτω από το 18%.
Βέβαια, οι τύχη του κυβερνητικού τσίρκου είναι, παντελώς, αδιάφορη. Αργά, ή γρήγορα, όλος αυτός ο αστείος και συνάμα, τραγικός θίασος θα διαλυθεί, στα εξ ων συνετέθη. Το πρόβλημα είναι ότι η διάλυσή του, μπορεί να συμβεί μετά από την διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, οι οποίες κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε μια διαδικασία ξαφνικού θανάτου, εάν δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί, που θα αποτρέψουν αυτόν τον κίνδυνο και εάν προξύψει μια χαοτική εξέγερση των προλεταριοποιούμενων στρωμάτων του πληθυσμού, τα οποία αυξάνονται ραγδαία.
2009 - 2013 : Η απόκλιση των τιμών και του εισοδήματος, κατά την περίοδο της τετραετίας είναι δραματική και ως προς το ολοένα και διευρυνόμενο μέγεθός της, απογοητευτική και μιλά μόνη της. Το χειρότερο είναι ότι η αποκλιμάκωση των τιμών στο μέλλον θα είναι τόσο μικρή, που η απόσταση ανάμεσα στο επίπεδο των τιμών και του εισοδήματος του πληθυσμού της χώρας θα συνεχίσει να διευρύνεται, όπως κυνικά και εντελώς αναμενόμενα προβλέπει ο μπατιροτραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος...
Τα στοιχεία μιλούν μόνα τους :
Μείωση του ΑΕΠ. κατά 39,5 δισ. €, κατά την περίοδο 2008 - 2012, με προοπτική το 2013 η μείωση αυτή να φθάσει και να ξεπεράσει τα 50 δισ. €, μείωση το μέσου εισοδήματος, κατά 20, ενώ οι τιμές έχουν αυξηθεί, περίπου, κατά 10,8% και με προοπτική το 2013 (παρά το γεγονός ότι τον Μάρτιο του 2013 ο πληθωρισμός μειώθηκε, σε σχέση με τον Μάρτιο του 2012, κατά 0,2% και εμφανίζει, για πρώτη φορά, από το 1968, αρνητικό πρόσημο) και 2014 οι τιμές του τελικού καταναλωτή να μειωθούν πολύ λιγότερο από το μέσο κόστος εργασίας και τούτο διότι οι εργοδότες θαα προτιμήσουν να κρατήσουν τις τιμές όσο ψηλότερα μπορούν, για να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ρευστότητας και την αύξηση του κόστους ενέργειας, όιπως, άλλωστε, προβλέπει ο διοικητής της "Τράπεζας της Ελλάδος" ο γνωστός μπατιροτραπεζίτης και λειτουργικά αγράμματος Γιώργος Προβόπουλος.
Οι τροϊκανοί "λεβέντες" και οι εντόπιοι υποτακτικοί τους - οι δήθεν κυβερνήτες αυτής της χώρας - δεν άφησαν τίποτε όρθιο.
Με την κατακρήμνιση των δημόσιων επενδύσεων, αλλά και την άγρια φορολογία, τσάκισαν την οικοδομή και όλους τους συναφείς κλάδους, που ήσαν οι πνεύμονες της ελληνικής οικονομίας, μειώνοντας τον κλάδο των κατασκευών, κατά 74% (13,9 δισ. € το 2008, έναντι μόλις 3,6 δισ. €, το 2012).
Στο εμπόριο, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, που σχετίζονται και με τον τουρισμό της χώρας (άλλον ένα πυλώνα της ελληνικής οικονομίας) και τις συναφείς απασχολήσεις έδωσαν ένα αποφασιστικό κτύπημα, αφού, από τα 55,2 δισ. € του 2008, αφυδάτωσαν τον τομέα αυτόν, καταβαραθρώνοντάς τον στα 39,8 δισ. €, το 2012.
Και φυσικά και οι υπόλοιπες δραστηριότητες δεν κυμάνθηκαν σε πολύ διαφορετικά επίπεδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Παράλληλα, η ανεργία θα συνεχίσει την ανιούσα πορεία της, παρά τα αστεία και κυριολεκτικά πτωχοπροδρομικά προγράμματα, για την καταπολέμησή της, ενώ η εφαρμογή του νέου φορολογικού νόμου, μαζύ με την επέκταση του τέλους για τα ακίνητα, μέσω της ΔΕΗ και τις πρόσθετες φορολογίες των ίδιων ακινήτων, θα οδηγήσουν στην απελπισία και στην αδυναμία πληρωμής ολοένα και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, τα οποία απλώς δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις απαιτήσεις του κράτους και των τοκογλύφων δανειστών.
Φυσικά, αυτή η εξέλιξη έχει, ήδη, οδηγήσει στην κατακρήμνιση των φορολογικών εσόδων, κατά την περίοδο 2008 - 2012, παρά την φοροεπιδρομή όλων αυτών των ετών.
Από τον ΦΠΑ το κράτος εισέπραξε, το 2008, γύρω στα 18,24 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του το 2012, στα 15,09 δισ. € και να χάσει, περί τα 3,15 δισ. €, παρά το γεγονός ότι ο ΦΠΑ αυξήθηκε, αλματωδώς, όλη αυτή την περίοδο (π.χ. στην εστίαση, όπου από το 11%, που ήταν το 2008, εφθασε στα 23% και ούτω καθεξής).
Από τους φόρους περιουσιών, το 2008 εισέπραξε 2,75 δισ. €, για να χάσει το 2012, γύρω στα 2,26 δισ. €, αφού το έτος αυτό εισέπραξε 0,486 δισ. €.
Απώλειες, μεγάλου μεγέθους, είχε και στον φόρο εισοδήματος, όπου το 2008 είχε εισοράξει, περί τα 16,67 δισ. €, για να πέσουν τα έσοδά του, κατά το 2012, γύρω στα 13,08 δισ. €, χάνοντας, έτσι, κοντά στα 3,59 δισ. €.
Και οι έμμεσοι φόροι, αυτή την περίοδο, δεν πήγαν καλύτερα. Το 2008 ήσαν, γύρω στα 30,22 δισ. €, για να πέσουν το 2012, κοντά στα 26,21 δισ. €, εμφανίζοντας μια μείωση της τάξεως των 4,01 δισ. €, περίπου.
Το αποτέλεσμα ήταν, τραγελαφικό, μέσα σε όλη αυτήν την λαίλαπα της υπερφορολόγησης : Τα καθαρά έσοδα του ελληνικού δημοσίου, από τα 51,66 δισ. €, που περίπου ήσαν το 2008, έπεσαν στα 47,71 δισ. € το 2012, εμφανίζοντας, μια μείωση 3,95 δισ. €, ήτοι ποσοστό της τάξης του 8%.
Η τραγικότητα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας δεν εξαντλείται εδώ.
2004 - 2011 : Δείκτης τραπεζικών δανείων ιδιωτικού τομέα, σε Ελλάδα, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Σλοβενία. Παρά τα θρυλούμενα, περί "σπάταλων Ελλήνων", η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν ξανοίχτηκαν σε τραπεζικό δανεισμό. Οι Έλληνες έμειναν συγκρατημένοι και δεν παρασύρθηκαν σε υπερχρέωση, κατά την περίοδο των "παχειών αγελάδων", πριν από την έλευση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του Σεπτεμβρίου του 2008 και την εσωτερίκευσή της στην ευρωζώνη, με την έκρηξη της ελληνικής κρίσης δημόσιου δανεισμού και χρέους στα τέλη του 2009. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν έσωσε, ούτε τα ελληνικά νοικοκυριά, ούτε τις ελληνικές επιχειρήσεις από την τελική υπερχρέωσή τους, που τους επιβλήθηκε και η οποία ήλθε, ως απότοκο της βαριάς οικονομικής κρίσης, στην οποία ερίφθη η ελληνική οικονομία, με τον κυριολεκτικό στραγγαλισμό της συναθροιστικής ζήτησης, την οποία υπέστη, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών της τρόϊκας των εκπροσώπων των τοκογλύφων δανειστών του ελληνικού δημοσίου.
Αυτή η κατάσταση, που επικρατεί στα έσοδα, ως προϊόν της κατακλυσμιαίας συρρίκνωσης της ολικής ζήτησης στην ελληνική οικονομία και στην, συνακόλουθα θηριώδη κρίση, είναι η διαρκής αναζήτηση πηγών εσόδων. Ετσι προέκυψε το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, το οποίο προτιμήθηκε από την άμεση κατάσχεση των καταθέσεων, στην οποία, αρχικώς, προσανατολιζόταν τον Σεπτέμβριο του 2011 η κυβέρνηση του βλακός ΓΑΠ, η οποία βρισκόταν, άλλωστε, στα τελευταία της, ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε ο μπουχέσας ο Βενιζέλος στο Eurogroup, για λήψη έκτακτων μέτρων. Τότε, οι καταθέσεις ήσαν, ακόμη, στο ύψος των 190 δισ. € (από 235 δισ. €, που ήσαν τον Μάρτιο του 2010) και η σκέψη ήταν να φορολογηθούν, έως και 10%, για να εισπραχθεί ένα ποσόν της τάξεως των 2 δισ. €.
Δεν προχώρησαν εκείνη την εποχή, σε αυτό το μέτρο, προφανώς, διότι σκέφθηκαν όλοι αυτοί τις προσωπικές καταθέσεις τους, αλλά και το γεγονός ότι το κλίμα, που θα διαμορφωνόταν, θα οδηγούσε στην εξαφάνιση των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα κατέρρεαν (οι οποίες κατέρρευσαν, βέβαια, στην συνέχεια, αλλά οι τότε, δήθεν κυβερνήτες του τόπου δεν ήσαν έτοιμοι, για μια τέτοια εξέλιξη). Προτίμησαν τα ακίνητα, διότι ήσαν μια εύκολη πηγή άντλησης εσόδων, η οποία, παρ' όλ' αυτά, δεν μπόρεσε να καλύψει τις τρύπες στα έσοδα, που δημιούργησε η περιδίνηση της ελληνικής οικονομίας στα δίκτυα της κρίσης. Αλλά, ήδη και τα ακίνητα στερεύουν, ως πηγή άντλησης εσόδων. Γι' αυτό και οι καταθέσεις θα είναι και το επόμενο θύμα, πολύ περισσότερο, που το τελικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού εκτοξεύτηκε, το 2012, από το 6% του ΑΕΠ (ήτοι στα 11,62 δισ. €) , στο 10% του ΑΕΠ, δηλαδή, περίπου, στα 19,38 δισ. € (έναντι 9,5% του 2011), για χάρη της ανάγκης της ενίσχυσης των τραπεζών.
Μήπως, όμως το χρέος του ελληνικού δημοσίου έχει βελτιωθεί, μετά από τα δύο διαδοχικά κουρέματά του και τις επίσημες χρεωκοπίες, που υπέστη το ελληνικό δημόσιο, τον Μάρτιο του 2012, με το PSI, του Ευάγγελου Βενιζέλου (που χρεωκόπησε και επίσημα, τις ελληνικές τράπεζες και την Κύπρο) και τον Δεκέμβριο του 2012, με το πρόγραμμα της "επαναγοράς ομολόγων" του Γιάννη Στουρνάρα; Κάθε άλλο.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος βαίνει αυξανόμενο και απελπιστικά στραγγαλιστικό, για την ελληνική οικονομία, η οποία, ακόμα και τώρα, αδυνατεί να εισέλθει, σε περίοδο πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, ενώ στις 31/12/2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος βρισκόταν στα 298 δισ. €, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί στην χρεωκοπία, διότι εμφάνισε ένα έλλειμμα στον προϋπολογισμό της το 2009, της τάξης του 13,7% του ΑΕΠ, περίπου, τώρα, στις 31/12/2012 εμφανίζει, σύμφωνα με την "ΕΛΣΤΑΤ", ένα δημόσιο χρέος της τάξεως των 303,9 δισ. €, με ένα έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό, στο 10% του ΑΕΠ και ενώ, ήδη, το χρέος αυτό (το οποίο είναι υποεκτιμημένο), ξεπερνάει τα 330 δισ. €, αφού η χώρα συνεχίζει να δανείζεται από την ευρωζώνη και τις ελληνικές - κυρίως - τράπεζες (από τις τελευταίες, μέσω του μηχανισμού των εντόκων γραμματίων, γεγονός το οποίο επιτείνει την χρεωκοπία και του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των ελληνικών τραπεζών, των οποίων οι απαιτήσεις είναι άκρως επισφαλείς και θα υποστούν αναδιάρθρωση - δηλαδή κούρεμα -, πιθανότατα, αμέσως, μετά τις γερμανικές εκλογές).
Αυτό, που πρέπει να ειπωθεί, εδώ, είναι ότι έχει αλλάξει, αναφανδόν και η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε σχέση με το 2009.
Έτσι, ενώ το 2009, το 85% του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εκφρασμένο σε ομόλογα, τα οποία βρίσκονταν στα χέρια τραπεζών, διάφορων χρηματοπιοστωτικών οργανισμών του σκιώδους τραπεζικού συστήματος, ασφαλιστικών οργανισμών και διαφόρων ομολογιούχων, τώρα, το 2012 το 60% του ελληνικού δημόαιου χρέους βρίσκεται στα χέρια των κρατών της ευρωζώνης, γεγονός που το καθιστά δύσκολο να κουρευτεί, περαιτέρω - φυσικά μπορεί να αναδιαρθρωθεί, με μείωση επιτοκίων, ή/και με παράταση αποπληρωμής των δόσεών του.
Από εκεί και πέρα, το 1,5% του δημόσιου χρέους βρίσκεται σε χέρια ομολογιούχων, ενώ το υπόλοιπο 38,5% του χρέους αυτού έχει προέλευση, από τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους, γεγονός το οποίο, όπως προανέφερα, το καθιστά, άμεσα, υποψήφιο για άμεση μείωση, με περαιτέρω επιβάρυνση του, υπό κατάρρευση, τελούντος ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο είναι πολύ πιθανό να συμφωνηθεί να ισοφαρίσει τις απώλειές του, με μια άμεση κατάσχεση ποσοστιαίου τμήματος των αποταμιεύσεων των Ελλήνων καταθετών, ατόμων και επιχειρήσεων, είτε με όριο καταθέσεων τις 100.000,00 €, είτε, με μικρότερο όριο καταθέσεων, είτε και χωρίς όριο καταθέσεων, ξεκινώντας την κατάσχεση, από το πρώτο ευρώ.
Ανακεφαλαιώνοντας, η ελληνική οικονομία, όπως δείχνουν τα μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας και η τρέχουσα εξέλιξή τους, οδηγείται, σε μια μακρόσυρτη διαδικασία αργού θανάτου, η οποία μπορεί να μετατραπεί - ανάλογα με τους χειρισμούς, σε ξαφνικό θάνατο.
Αυτός ο ξαφνικός θάνατος (όπως και η παραμονή της χώρας στην κατάσταση του αργού ασφυκτικού θανάτου) είναι προϊόν της διαφαινόμενης χρεωκοπίας της Γερμανίας και της προσπάθειας της πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας αυτής να την αποφύγει. Όσο η Γερμανία θα βυθίζεται στην κρίση της ευρωζώνης, τόσο θα καταβυθίζει τον ευρωπαϊκό νότο, με πρώτη και "καλύτερη" την χώρα μας.
Έτσι, ενώ η Γερμανία ετοιμάζεται για την κατάρρευση του ευρώ, την οποία και ένα τμήμα της γερμανικής ελίτ την επιδιώκει και συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες χρυσού, προκειμένου να μπορέσει να υποστηρίξει την μετάβασή της σε ένα εθνικό (ή περιορισμένα και επιλεκτικά διεθνικό) νόμισμα, από την άλλη πλευρά, γνωρίζει ότι δεν μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει το ευρώ, αφού, κάτι τέτοιο δεν της είναι επιτρεπτό, από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο, στον οποίο ηγεμονεύουν οι Η.Π.Α.
Για τον λόγο αυτόν και για όσο δεν μπορεί να αποσπάσει την συναίνεση των Η.Π.Α. για την αποχώρησή της από την ευρωζώνη, η Γερμανία θα παραμείνει στην ευρωζώνη και θα κανιβαλίσει επί των οικονομιών των "εταίρων" της, προκειμένου να αποφύγει την δική της χρεωκοπία.
Δυστυχώς, όπως έχω περιγράψει από την αρχή της κρίσης στην ευρωζώνη, η κρίση αυτή, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διεθνούς ύφεσης, που έπληξε την παγκόσμια οικονομία τον Σεπτέμβριο του 2008, με την κρίση στην αγορά ακινήτων των Η.Π.Α., που έχει τις απαρχές της στο 2007, θα τραβήξει σε μάκρος.
Μπορεί η διεθνής ύφεση να έχει ελεγχθεί, αφού προηγουμένως μετατράπηκε σε παγκόσμια τραπεζική κρίση και στην συνέχεια σε κρίση χρέους, αλλά εσωτερικευόμενη στην ευρωζώνη απειλεί με αναζωπύρωση, αφού από τα τέλη του 2011, εξειδικεύτηκε σε τραπεζική κρίση αυτής της κλινικά νεκρής νομισματικής ένωσης, για να απειλήσει και τον χρηματοπιστωτικό τομέα του πλανήτη, του οποίου η αχίλλειος πτέρνα και η ουσιαστική αδυναμία είναι ο τεράστιος όγκος του χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού), που έχει συσσωρευθεί και ολοένα διογκώνεται, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έως σήμερα.
Έτσι, το ευρώ, δεν κάνει τίποτε λιγότερο από το να εκφράζει την βασική αδυναμία της ζώνης τουείναι ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο κατασκευάστηκε από μια ομάδα κρατών - με πυρήνα την Γαλλία και την Γερμανία -, για να εντάξει εντός της Ευρώπης την μεταψυχροπολεμική ενωμένη Γερμανία, την οποία οι γείτονές της φοβούνται και για να παράσχει τα δέοντα πλεονεκτήματα στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Η θεμελιώδης αδυναμία του ευρώ είναι ότι επεδίωξε να ανταγωνιστεί το αμερικανικό δολλάριο, χωρίς, όμως, να στηρίζεται σε ένα ενιαίο ομόσπονδο κράτος. Στηρίζεται σε μια ανόμοια ομάδα κρατών, τα οποία στηρίζονται σε οικονομίες με αποκλίνουσα ανταγωνιστικότητα, η κάθε μία από αυτές.
Το αποτέλεσμα είναι το κοινό νόμισμα να εσωτερικεύσει, στις οικονομίες των χωρών, που χρησιμοποιούν, με ένα ολοένα και εντεινούμενο ρυθμό την διεθνή ύφεση του 2008 και να τις οδηγήσει στην αποδόμηση, αφού η Ο.Ν.Ε., εξ ορισμού, ακριβώς λόγω της ανομοιογένειας των οικονομιών αυτών, δημιούργησε, στηριζόμενη στο γερμανικό μοντέλο, σχέσεις κυριαρχίας ανάμεσα στο ευρωπαϊκό βόρειο κέντρο και στην ευρωπαϊκή νότιο περιφέρεια.
Έτσι, με την λειτουργία της ευρωζώνης το 2002 και με την κατάλυση κάθε εθνικού φραγμού, στην κίνηση των προϊόντων και του κεφαλαίου, η ευρωπαϊκή περιφέρεια έχασε την ανταγωνιστικότητά της με αποτέλεσμα την αλματώδη διεύρυνση των ελλειμμάτων της, τα οποία μεταφράστηκαν, κατ' ευθείαν, σε πλεονάσματα της Γερμανίας και του ευρωπαϊκού βόρειου κέντρου και με την, ομοίως και αναλόγως, αλματώδη συσσώρευση οφειλών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (στην οποία εντάσσεται ολοένα καιπερισσότερο και η Γαλλία), προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κέντρου αυτού.
Κατ' ουσίαν, όμως, όταν μιλάμε, για τις οφειλές αυτές, πρέπει να πούμε ότι πρόκειται, περί οφειλών, οι οποίες δεν πρόκειται να αποπληρωθούν.
Και από αυτή την διαπίστωση, όταν κάποιος καθήσει και την δει ψύχραιμα, θα συμπεράνει ότι η χρεωκοπία του γερμανικού τραπεζικού συστήματος και της ίδιας της Γερμανίας είναι προ των πυλών.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου