Δημοκρατία δεσμώτης

Δημοκρατία δεσμώτης

Σ’ ένα μεγάλο κτήριο, σε κάποια περιοχή 

Στέκεται σούζα ο σαμαράς, βαράει προσοχή.

Μπρος σε μεγάλο πλούσιο σκύβει ταπεινά.

Και γλείφοντας τα πόδια του, του λέει τρυφερά:

Σαμαράς:

-Διέταξε με, άρχοντα, τι θέλεις να γενεί

Κι οι σκλάβοι σου θα γίνουμε για σένανε χαλί.   

Πλούσιος:

-Πολύ μου κακοφάνηκε λακέ, που στις Σκουριές

Οι κάτοικοι αντιστέκονται κι ανάψανε φωτιές.

Με την Αντίσταση αυτή που κάνουν εκεί πέρα

Μειώνουνε τα κέρδη μου και μου χαλούν τη μέρα.

Τι πλούσιος και δυνατός θα είμαι επιτέλους

Αν ότι θέλω δεν μπορώ, να κάνω μέχρι τέλους;

Της Κερατέας το φάντασμα κι εκεί με κυνηγά.....

Και πως θα χάσω φαίνεται πασχάλια και αυγά.

Τι εσύ τι κάνεις άθλιε; Μόνο να γλείφεις ξέρεις.

Αν θέλεις να έχεις εύνοια πρέπει να μου προσφέρεις.

Σαμαράς

-Εγώ αφέντη μου ο φτωχός, για σένανε θα τρέξω...

Πλούσιος

-Σκασμός! Όταν σου λέω θα μιλάς, αλλιώς θα τους τις βρέξω...

Οι ενέργειες που εκάναμε ως τώρα δεν επιάσαν

Και κάποιοι κάτοικοι από κει τις μηχανές χαλάσαν.

Μα δε με νοιάζει τόσο αυτό, γιατί θα πάρω άλλα

Αλλά η πράξη τους αυτή δείχνει δεινά μεγάλα.

Πως οι φτωχοί μας ξύπνησαν και πως μας λένε σ΄όλους

Ότι θα μας τους κόψουνε τους πλούσιους μας κώλους.

Φαντάσου να αρχίσουνε τώρα οι Επαναστάσεις

Οι φασαρίες, οι ταραχές, οι δίκαιες ενστάσεις

Γιατί τη γη τους παίρνουμε την κάνουμε ρημάδι

Κι όλο το δάσος τ' όμορφο, το μετατρέπω σ' Άδη

Κόβω τα δέντρα πράσινα, μολύνω το νερό

Και καταστρέφω εντελώς ολάκερο βουνό

Σκοτίστηκα για την ακτή, τον κόσμο, το χωριό

Εκείνο που μ’ απασχολεί είναι να βρω χρυσό.

Πήρα και κάτοικους εκεί για μένα να δουλεύουν

Μα όλοι οι υπόλοιποι το κόλπο δυσκολεύουν.

Τους δίνω λίγα ψίχουλα κι αυτό χάρη σ' εσένα

Γι αυτό στηρίζουν σαμαρά Μέγα, Σκάει κι Αντέννα

Μα όταν γίνει η δουλειά και πάρω το χρυσό

Τότε θα καταλάβουνε το λάθος το χοντρό

Γιατί αμέσως με κλωτσιές όλους θα απολύσω

Κι μοναχά χωματερή πίσω θα τους αφήσω.

Μα τώρα, σκλάβε, κάλεσε να έρθει το σκυλί

Αναφορά να δώσει (λήγει η υπομονή)...

Σαμαράς

- Στις προσταγές αφέντη μου, τρέχω για να φωνάζω

Τον ταπεινό σας υπουργό, (ε ρε, τι θα του φτιάξω...)

...

Βρε παλιοβλάκα υπουργέ, με έκαψες το ξέρεις;

Γιατί όλο λάθη κι άσχημα συνέχεια αναφέρεις.

Κοίτα να έχεις να μας πεις και τίποτα καλό

Για να σε θυμηθώ κι εγώ σ' ανασχηματισμό...

Δένδιας

Τους πιάσαμε! Μέσα στη νύχτα πήγαμε και σπάζοντας τις πόρτες

Μπουκάραμε στα σπίτια τους με όπλα και με μπότες

Με τις κουκούλες μπήκαμε, να μην μας καταλάβουν

Σαράντα διμοιρίτες μας όλους θα τους συλλάβουν...

Πλούσιος

Τι κάνατε ζωντόβολα! Είπατε πήγαν βράδυ;

Σαν τους διαρρήκτες ξαφνικά στο μαύρο το σκοτάδι;

Ωιμέ! παν τα λεφτά! πάει ο χρυσός! Μου πήραν τα βρακιά...

Βρε ηλίθιοι, δεν κατέχετε ούτε τα βασικά;

Τα ίδια βρε, δεν κάνετε κι εκεί στην Κερατέα

Και πήραμε τον πούλο, όλοι μαζί παρέα;

Ο Παπουτσής δεν έκανε τις ίδιες σαχλαμάρες;

Κι έλεγαν τα φερέφωνα τις άρες και τις μάρες;

Και τελικά τι έγινε; Θύμωσαν κι ανταριάσαν

Πόλεμο ξεκινήσανε τα σχέδια εχαλάσαν.

Ου να χαθείτε από μπροστά, πολιτικοί της πλάκας

Πάλι σκατά τα κάνατε, την έπαθα σα βλάκας!

Μον’ τα κανάλια φώναξε, για να τα μπουρδουκλώσουν

Την φοβερή αλήθεια φρικτά να διαστρεβλώσουν

Γιατί αν μάθει ο φτωχός τι κάνετε εκεί πέρα

Θα απαλλαγεί κι από εμέ κι απ τη δική σας λέρα...

από το "Βαθύ Κόκκινο"