Η Τρίτη Εντολή: Ερμηνεύοντας το Παζλ του Εκλογικού Τοπίου.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Πριν από πέντε, περίπου, χρόνια, οι μάσκες έπεσαν και οι δυτικοί τοκογλύφοι δεν ερχόντουσαν, πλέον, ούτε ως φίλοι, ούτε ως εταίροι, ούτε ως ουδέτεροι... Μας επιτέθηκαν αδίστακτα, όπως ο λύκος πέφτει πάντα στα πρόβατα. Με τον τρόπο που έρχονταν οι ορδές του Γκαίμπελς και με την σύγχρονη γκαιμπελική μηχανή προπαγάνδας, τα εταιρικά ΜΜΕ, στο πλευρό τους για να ενοχοποιήσουν, να γονατίσουν και να εξουδετερώσουν τον ελληνικό λαό.

Από την πρώτη στιγμή που η «νέα τάξη» ποδοπατούσε την γη μας με το βήμα της χήνας των οικονομικών λεγεώνων, είπαμε να αντιδράσουμε άμεσα και με κάθε διαθέσιμο τρόπο στη νέα δουλεία, όπως οφείλαμε, και δεν ακούσαμε τις σειρήνες της αποτροπής.

Τώρα, μετά από μια πενταετία με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σκληρές συγκρούσεις και πρωτοφανείς κοινοβουλευτικές ανακατατάξεις..., «η χειρότερη βουλή που υπήρξε μέχρι σήμερα αυτοδιαλύθηκε», σύμφωνα με παραδοχή της ίδιας της υπερ-συντηρητικής, καθεστωτικής, «Εστίας» σε κύριο άρθρο της.

Η δοσιλογική συγκυβέρνηση και το μνημονιακό καθεστώς καταρρέουν παταγωδώς, και το...
ερώτημα δεν είναι αν έπρεπε να γίνει τώρα αυτό, αλλά ...γιατί δεν είχε γίνει μέχρι τώρα. Γιατί δεν έφθασε ο ξεσηκωμός του λαού μέχρι το ποθούμενο· να τους εκπαραθυρώσει δια της βίας, αναγκάζοντάς τους να φύγουν με τα ελικόπτερα, τιμωρώντας σκληρά τους ενόχους, αλλάζοντας εκ θεμελίων το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Εφ’ όσον, για μια σειρά ιστορικών λόγων αλλά και λαθών, δεν ολοκληρώθηκε η πορεία του λαϊκού κινήματος όπως θα θέλαμε, ήταν επόμενο την προσωρινή λύση να την δώσει εκλογικά ο λαός μέσα από τον ισχυρότερο αντιμνημονιακό σχηματισμό που θα έμπαινε μπροστά μετά από τις συγκεκριμένες εξελίξεις.

Όποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό θα επιμένουν σε προτάσεις που στερούνται λογικής, επενδυμένες με ουτοπικούς αντικαπιταλιστικούς βερμπαλισμούς, ανώριμες ενστάσεις υπερ-εθνικιστικού περιεχομένου ή σε ύποπτες αοριστολογίες για την επιλογή του λαού και την επόμενη ημέρα που σπέρνουν μόνο την ηττοπάθεια.

Τώρα, όμως, είναι η ώρα της κοινωνίας, τον λόγο έχουν οι ίδιοι οι πολίτες και είναι αναμφισβήτητη η διάθεσή τους να αποτινάξουν τους μνημονιακούς δυνάστες τους. Το επόμενο βήμα της ιστορίας έχει ήδη αποφασιστεί γιατί η ανάγκη είναι επιτακτική να συντριβούν εδώ και τώρα οι δοσιλογικές δυνάμεις την Κυριακή, 25 Ιανουαρίου, στις κάλπες.

Η πρωτοφανής πόλωση, που δρομολόγησαν με την προσπάθεια εκφοβισμού του ελληνικού λαού, έγινε μπούμερανγκ εναντίον τους μετά την απόφαση ευρύτερων λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων στην Αθήνα, τις μεγάλες πόλεις αλλά και στην επαρχία να συστρατευθούν γύρω από την μόνη, υπαρκτή και εφικτή δυνατότητα να απαλλαγούν από την αντεθνική συμμορία του Μαξίμου, που απειλεί να σύρει την χώρα στον «τρίτο γύρο» του εμφυλίου και στο οριστικό ξεπούλημα κάθε δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, ο λαός με την ψήφο του, στις πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης, ουσιαστικά δίνει 3 εντολές, τρία τελεσίγραφα που δεν έχουν να κάνουν με τις μετεκλογικές διαδικασίες για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.

Η πρώτη εντολή λέει να ξεκουμπιστούν και να μην ξαναγυρίσουν οι πολιτικοί και οι πολιτικές που αλυσόδεσαν την χώρα στον ζουρλομανδύα του μνημονίου και την παρέδωσαν υποτελή στα υπερεθνικά αρπακτικά.

Που εξαθλίωσαν τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη, μείωσαν το ΑΕΠ όσο ποτέ δεν είχε συμβεί σε ειρηνική περίοδο, έβγαλαν στο σφυρί την δημόσια περιουσία και απειλούν με δήμευση και τις ιδιοκτησίες των πολιτών.

Που κατάργησαν τα εργασιακά δικαιώματα, αυταρχικοποίησαν την καθημερινότητα, προσπάθησαν να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου πριμοδοτώντας την ρουφιανιά και τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Που εκτέλεσαν, τέλος, την δημοκρατία με αντισυνταγματικούς νόμους, εξωθεσμική συμπεριφορά στην Βουλή και εκτροχιασμένες εμφυλιοπολεμικές απειλές.

Η δεύτερη εντολή απαιτεί να φθάσουν σε έναν πρώτο σταθμό οι αγώνες του λαού κατά της τρόικας και των δωσιλόγων, να κατοχυρωθεί η αντιμνημονιακή προοπτική για την οποία θα δώσει την ψήφο του, να μην υπάρξει καμμία ανακολουθία στην κατάργηση του μνημονίου και την φιλολαϊκή δημοκρατική ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας.

Οι πολίτες θα προσφύγουν στις κάλπες για να δώσουν ακόμα και ισχυρό ρεύμα αντιμνημονιακής αυτοδυναμίας στο πρώτο κόμμα χωρίς αυταπάτες, άνευ λευκής επιταγής για την επόμενη ημέρα.

Η περιστασιακή πλειοψηφία της 25^ης Ιανουαρίου είναι το πραγματικό Ποτάμι αυτών των εκλογών, συγκροτημένο από πολλούς παραπόταμους ψηφοφόρων από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, που δεν αντέχουν άλλο τον σημερινό καθημερινό εφιάλτη, αλλά ούτε και θα ανεχθούν μνημονιακές κωλοτούμπες ή υποχωρήσεις στα μείζονα εθνικά θέματα που είναι ανοικτές πληγές για την χώρα.

Η εντολή για αντιμνημονιακή ανατροπή, αλληλεγγύη και κράτος δικαίου, οικονομική ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση όλων των πολιτών, εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία είναι συμβόλαιο ζωής για το μέλλον αυτού του τόπου το οποίο αν δεν τηρηθεί θα οδηγήσει σε απαξίωση του υπάρχοντος οικονομικού ευρω-συστήματος και των γεωπολιτικών εξαρτήσεων της χώρας μέχρι το μεδούλι της ελληνικής κοινωνίας

Η τρίτη εντολή είναι η πιο σημαντική και η πιο απαιτητική και απευθύνεται στους πιο ενεργούς πολίτες και στα κινήματα που γεννήθηκαν από την Αφύπνιση και τους Αγώνες μετά το 2010, με κορύφωση το Σύνταγμα και τις μεγάλες κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν και που ακολούθησαν.

Όλα αυτά τα χρόνια σημαδεύτηκαν από πρωτόγνωρες λαϊκές κινητοποιήσεις, νέα κινήματα αλληλεγγύης και αντίστασης που γεννήθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες όπως το ΕΠΑΜ, η ΣΠΙΘΑ, η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ, το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, μαζί με άλλα μικρότερα, και από σημαντικές προσπάθειες για πατριωτική ενότητα που πρώτη φορά έφεραν κοντά ανθρώπους από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, ασχέτως αν δεν ολοκληρώθηκαν όπως θάπρεπε.

Τώρα, οπλισμένοι με όλες αυτές τις θετικές και αρνητικές εμπειρίες, γνωρίζοντας καλύτερα το νέο πολιτικό χάρτη που έχει δημιουργηθεί στο επίπεδο του λαϊκού κινήματος και τις δυνατότητες μας, θα μπορέσουμε, πέρα από το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, να ξεκινήσουμε την συγκρότηση του πραγματικού αγωνιστικού Εθνικο-Απελευθερωτικού Μετώπου  πάνω σε γερές ιδεολογικο-πολιτικές αρχές κι όχι ευκαιριακές εκλογικές συμμαχίες για να προχωρήσουμε αποφασισμένοι στην ολοκλήρωση της Απελευθέρωσης της Ελλάδας.

Οι Έλληνες πολίτες καταλαβαίνουν, όσο και νάχουν υποστεί τον βομβαρδισμό της αλλοτριωτικής, παγκοσμιοποιητικής,  μηχανής, ότι ο «Μέγας Αλέξανδρος» δεν βρίσκεται ούτε στην Αμφίπολη... ούτε στην Κουμουνδούρου και ότι ο μόνος Μέγας που μπορεί να δώσει την Τελική Λύση είναι ο ίδιος ο οργανωμένος και θεριεμένος Γίγαντας Λαός.

Αυτή είναι η τρίτη εντολή του λαού, που καρτεράει να ξαναγεννηθούν οι ήρωες μέσα του, μπροστά στους οξυμένους κοινωνικούς αγώνες που χρειάζονται για να μην γυρίσει το ρολόϊ πίσω και για να παιχτεί η τελευταία πράξη της κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης στους δρόμους της φωτιάς.

Σκίτσο: της Sofia Mamalinga

από το «pylitonfilon.blogspot.gr»