Μια απάντηση στο Γιώργο Καισάριο και σε κάθε άλλο πληρωμένο κονδυλοφόρο της συμφοράς.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Κάποιος φίλος ζήτησε, μετ’ επιτάσεως, να σχολιάσουμε ένα άρθρο του Γιώργου Καισάριου (απ’ ό,τι μαθαίνουμε υποψηφίου βουλευτή με τη ΝΔ στη Β’ Αθηνών), με τίτλο «Grexit δεν θα γίνει», που πρωτοδημοσιεύτηκε στη γνωστή «ναυαρχίδα» του χρηματιστηριακού τυχοδιωκτισμού «capital» και αναπαρήχθη από το «freepen», ενδεχομένως και από αλλού. Μολονότι, δεν θεωρούμε σκόπιμο, αλλά μάλλον χαμένο χρόνο, να ασχολούμεθα με τις «αμπελοφιλοσοφίες» των διαφόρων που παρουσιάζονται ως ειδικοί περί τα οικονομικά, αστρολόγων -αν δεν είναι πρακτορίσκοι-, η επιμονή του φίλου, μας υποχρεώνει, να κάνουμε μια προσπάθεια…

Ο κ. Καισάριος ξεκινά τις υποθέσεις του με τη διαπίστωση, ότι δεν μπορεί να κατανοήσει πως θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υπολογίζοντας μάλιστα ότι αυτή η έξοδος θα στοίχιζε 300 δις ευρώ στην Ευρώπη άμεσα. Του είναι αδιανόητο φαίνεται, ότι κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός μπορεί να αποφασίσει να σπάσει τα δεσμά του. Πιστός στη ραγιάδικη λογική και νοοτροπία του, προβάλει ως επιχείρημα τα χρήματα που θα χάσει η «Ευρώπη», ή ό,τι τέλος πάντων ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως Ευρώπη.

Δεν γνωρίζουμε, ούτε ο κ. Καισάριος καταδέχεται να μας ενημερώσει πως υπολογίζεται αυτό το κόστος, το οποίο, έτσι αυθαίρετα, ο καθένας θα μπορούσε να το ανεβάσει στο 1 τρις, ή να το κατεβάσει στο μηδέν. Ωστόσο και μόνο η παραδοχή ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα έχει ένα τόσο σημαντικό κόστος αποδεικνύει, ότι μέσω της ελληνικής ένταξης στο ευρώ, στήθηκε μια πολύ καλή και κερδοφόρα «μηχανή» σε βάρος της χώρας μας. Διότι, από πού προέρχονται αυτά τα λεφτά που θα χάσει η «Ευρώπη», αν όχι από τη χώρα μας; Δεν είναι αυτό μια άμεση παραδοχή ότι στο εξής ο Έλληνας άνεργος, ο μικροεπαγγελματίας που έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του, ο άρρωστος γέροντας που δεν έχει τα στοιχειώδη ούτε καν για τα φάρμακά του και οδηγείται στο θάνατο, ο νεολαίος που αναγκάζεται να ξενιτευτεί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, καλούνται μέσω της ευρωζώνης να ξεζουμιστούν μέχρι τελευταίας, προκειμένου να μη χάσει η «Ευρώπη»; Βεβαίως κατά τον κ. Καισάριο και τους όμοιούς του και μόνο η αναφορά στην κατάσταση, ή και στα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, αποτελεί λαϊκισμό, και αυτό είναι πολύ για να μην εκνευρίζονται οι κοσμοπολίτες και ευρωπαϊστές του είδους….

Βεβαίως ο κ. Καισάριος στη συνέχεια αναφέρεται στο ότι θα σταματήσουμε να πληρώνουμε το χρέος, επειδή, κατ’ αυτόν, δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να πληρώνουμε. Ούτε καν του περνάει η σκέψη αν θέλουμε, ή πιο σωστά, αν θα πρέπει να πληρώνουμε ένα, κατά το διεθνές δίκαιο, παράνομο και καταχρηστικό χρέος. (δες επίσης και εδώ τη συνέχεια) Ωστόσο το ερώτημα που προκύπτει είναι: Σήμερα έχουμε δυνατότητα να πληρώνουμε το χρέος;

Το ίδιο το ερώτημα, αλλά και η απάντηση του, αποκρύπτεται βεβαίως από τον αρθρογράφο. Διότι, αν απαντήσει τότε οφείλει να παραδεχθεί, ότι ούτε σήμερα έχουμε την παραμικρή δυνατότητα εξυπηρέτησης και αποπληρωμής αυτού του χρέους. Επειδή έτσι σχεδιάστηκε, όσο το πληρώνεις αυτό να αυξάνει και τόσο περισσότερο να σφίγγει η θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό, εξ άλλου, στήθηκε και όλη αυτή η ιστορία των μηχανισμών «στήριξης», των μνημονίων και της τρόικας από την ΕΕ την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, προκειμένου η χώρα μέσω νέων δανείων που συνοδεύονται από τόσο σκληρούς όρους σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που τον έφεραν σε κατάσταση εξαθλίωσης, να εξακολουθεί να πληρώνει στο διηνεκές, σε μια σισύφεια προσπάθεια αποπληρωμής που οδηγεί μόνο στο να βρισκόμαστε πάντα υπό συνεχή και αέναη αφαίμαξη. Διότι η αποπληρωμή παλαιότερων χρεών μέσω της δημιουργίας νέου, είναι ακόμα και για έναν πρωτοετή φοιτητή οποιασδήποτε οικονομικής σχολής, ο ορισμός της (ατέρμονος) χρεοκοπίας. Πολύ περισσότερο όταν η καθημερινή εμπειρία αυτό αποδεικνύει. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους αρθρογράφους του capital που πληρώνονται για να γράφουν, αυτά που γράφουν, δημιουργώντας σύγχυση, φοβία και ενοχές στον κόσμο. Γι’ αυτό και δεν εξήγησαν ποτέ πως, παρά τις τεράστιες θυσίες και την αποπληρωμή από το 2010, (που το χρέος ανέρχονταν σε 299 δις), μέχρι τώρα πάνω από 300 δις ευρώ σε αυτό το χρέος και με το PSI, που υποτίθεται μας ελάφρυνε άλλα 105 δις, σήμερα αυτό το χρέος ξεπερνά επίσημα τα 325 δις ευρώ και βαίνει αυξανόμενο.

Η αλήθεια είναι ότι με πρόσχημα το μεγάλο και δυσβάστακτο χρέος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, εδραιώθηκε το καθεστώς της δουλοπαροικίας του χρέους και η ξένη κατοχή στη χώρα, με έναν τρόπο, που αν δεν υπάρξει ουσιαστική αντίδραση με άρνηση αναγνώρισης και παύσης πληρωμής του χρέους, αυτή θα καταστεί μόνιμη και θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη καταστροφή και τον ελληνικό λαό, όχι όπως λέγεται σε ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά σε γενοκτονία. Σε ένα χωρίς προηγούμενο ανδραποδισμό, με μόνους κερδισμένους, δυστυχώς, τα αφεντικά του κ. Καισάριου και των άλλων «πρόθυμων» κονδυλοφόρων.

Από άλλον δρόμο όμως θα συμφωνήσουμε στην πρώτη παρατήρηση του κ. Καισάριου. Αυτό που ο ίδιος ονομάζει «Ευρώπη» στην περίπτωση «grexit» με τους δικούς μας όρους, θα χάσει όχι μόνο 300 δις αλλά πολύ περισσότερα από την παύση του στο διηνεκές «αρμέγματος» της χώρας μας. Μια μεγάλη «μπίζνα» θα έχει χαθεί για κάθε τυχοδιώκτη τραπεζίτη και τη διεθνή χρηματοπιστωτική μαφία -με τα εσωτερικά της παρακολουθήματα- που έστησε τη «μπίζνα» σε βάρος του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό και «τα δίνουν όλα» για να το αποτρέψουν.

Βέβαια ο κ. Καισάριος έρχεται αμέσως μετά, να εξηγήσει γιατί δεν θα μπορούμε να πληρώνουμε (αγνοώντας, όπως είπαμε, το γεγονός ότι δεν πρέπει να πληρώνουμε), γράφοντας: «…Τούτο διότι η δραχμή θα φάει τέτοια... τούμπα από την αγορά (αν υποθέσουμε ότι η ΤτΕ μπορεί να βρει καν bid) που δεν θα το πιστεύει κανείς….». Εδώ η σκοπιμότητα της προπαγάνδας, υπερκαλύπτεται από τη βλακεία και την άγνοια των στοιχειωδών.

Πρώτα - πρώτα δεν υπάρχει «δραχμή» που να κυκλοφορεί στην αγορά για να φάει την όποια τούμπα. Το νέο εθνικό κρατικό νόμισμα, δραχμή, ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί, θα είναι ένα εντελώς νέο νόμισμα, που θα κοπεί και θα κυκλοφορήσει από το ελληνικό δημόσιο, το οποίο και θα καθορίσει την ισοτιμία του με βάση τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας τη στιγμή της έκδοσής του. Οποιοσδήποτε θελήσει να το αγοράσει θα πρέπει να απευθυνθεί στο ελληνικό δημόσιο και να πληρώσει σε «ζεστό» συνάλλαγμα και στη τιμή που το ίδιο το δημόσιο θα έχει καθορίσει. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα, που κανένα από τα υπάρχοντα νομίσματα δεν το έχει (ρούβλι, αργεντίνικο πέσο κτλ). Πόσα άραγε κεφάλαια θα πρέπει να επενδυθούν στο νέο νόμισμα για να αρχίσει η κερδοσκοπία σε βάρος του και να φάει την κατά Καισάριο τούμπα;

Όπως η ίδια η ιστορία των νομισμάτων αποδεικνύει, αλλά και η λογική επιβάλλει, τέτοια νομίσματα, που δεν κινδυνεύουν -τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα- από τα σκαμπανεβάσματα των αγορών και τη βουλιμία των κερδοσκόπων, προσφέρονται μόνο για ασφαλείς τοποθετήσεις.

Μήπως ο κ. Καισάριος θα πρέπει να ξαναρχίσει από το δημοτικό;

Με δεδομένο μάλιστα, ότι το νέο νόμισμα δεν θα αντανακλά σε χρέος, δηλαδή δεν θα είναι χρεόγραφο, όπως το ευρώ, αλλά θα είναι αξιόγραφο, δηλαδή η αξία του -και άρα η ισοτιμία του με βάση ένα «καλάθι» νομισμάτων-, θα καθοριστεί σύμφωνα με τα θεμελιώδη της ελληνικής οικονομίας (αξία πάγιων περιουσιακών στοιχείων, παραγωγικότητα και δυναμισμό που θα αποκτήσει η οικονομία με βάση ένα απόλυτα συμβατό με τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης κτλ), το νέο αυτό νόμισμα μάλλον ανατιμητικές τάσεις θα δεχθεί, παρά αυτό που -πέρα από σκοπιμότητα-, μάλλον από άγνοια σε συνδυασμό με ηλιθιότητα λέγεται, δηλαδή ότι θα υποστεί υποτίμηση και μάλιστα βίαιη.

Ενδιαφερόμενος βεβαίως ο κ. Καισάριος για την «Ευρώπη» και όχι για τη χώρα του, άπατρις και ξεπουλημένος φτηνά στα αφεντικά του ο ίδιος, προχωρά στη περιγραφή ενός ντόμινο effect στην περιφέρεια της Ευρώπης και την επιστροφή σε εθνικά νομίσματα κι άλλων χωρών όπως η Ιταλία.

Συμφωνούμε, αλλά τι ενδιαφέρει πρώτα και κύρια τον Έλληνα αγρότη, μισθωτό, επαγγελματία, συνταξιούχο γέροντα, που κοντεύει να λιμοκτονεί, τον άνεργο και τον εξ ανάγκης μετανάστη; Μήπως φύγει και η Ιταλία από το ευρώ και βάλει τα κλάματα η Μέρκελ;, Ή τι συμφέρει τον ίδιο, την οικογένειά του, την πατρίδα του; Γιατί να θυσιαστεί ο Έλληνας για να περνάνε καλά κάποιοι άλλοι συνεχίζοντας την κερδοσκοπία σε βάρος όχι μόνο της Ελλάδας, άλλα και όλων των λαών της Ευρώπης;

Με απόλυτη βεβαιότητα μάλιστα περιγράφει ότι στην περίπτωση εξόδου της Ιταλίας από την ευρωζώνη, θα υπάρξει αποεπένδυση στη γειτονική χώρα, που θα οδηγήσει σε ύφεση τουλάχιστον 5% ετησίως και για πολλά χρόνια. Από πού προκύπτει αυτή η βεβαιότητα δεν καταδέχεται ο συγγραφέας τέτοιων αντιεπιστημονικών πονημάτων να μας εξηγήσει. Αφού το λέει αυτός… έτσι θα είναι!

Έχει όμως δίκιο ως ένα βαθμό, ως προς το ντόμινο effect. Επειδή έχοντας στηθεί αυτός ο μηχανισμός αφαίμαξης σε βάρος των λαών ως μια μεγάλη «μπίζνα» που αποφέρει τεράστια κέρδη στους μεγαλοτραπεζίτες και τη Γερμανία, μια έξοδος της Ελλάδας θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην απεμπλοκή και άλλων χωρών, που υφίστανται σήμερα τις συνέπειες της ευρωκρατίας, και θα οδηγήσει συνολικά την όλη υπόθεση σε κατάρρευση και άρα σε μεγάλες ζημιές αυτούς που τη σχεδίασαν.

Αν και το πρώτο που ενδιαφέρει εμάς είναι η δική μας απεμπλοκή και η σωτηρία, το να δούμε να καταρρέει συνολικά αυτό το εκτρωματικό οικοδόμημα μόνο ευχαρίστηση μπορεί να μας προκαλέσει. Γιατί μόνο με την κατάρρευση αυτών των μηχανισμών, οι λαοί, -όλοι οι λαοί- θα μπορούν να προσβλέπουν σε καλυτέρευση των συνθηκών και την επιστροφή του πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Η πορεία προς το Μεσαίωνα που σχεδίασαν υπάνθρωποι, τυχοδιώκτες, οικονομικοί δολοφόνοι και κερδοσκόποι δεν είναι μια πορεία μη αντιστρεπτή. Και ο ελληνικός λαός μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά σε αυτή την αντιστροφή.

Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνή προπαγάνδα και εκφοβισμός. Ούτε οι κατσίκες θα σταματήσουν να κατεβάζουν γάλα, ούτε θα εκχερσωθούν οι αγροί, επειδή θα σταματήσουν να κερδοσκοπούν τα αφεντικά του κ. Καισάριου, που πιστεύει ότι τα προϊόντα που είναι αναγκαία να παραχθούν δεν θα παραχθούν αν κάποιοι δεν εξακολουθούν απρόσκοπτα να παίζουν με σημαδεμένες τράπουλες στα απανταχού καζίνα, που τα ονομάζουν «αγορές».

Βεβαίως θα αλλάξει όλη η λειτουργία, άλλο πλαίσιο, άλλοι κανόνες και απέναντι στη φούσκα θα προβάλει η πραγματική οικονομία στηριγμένη στην παραγωγή. Και αυτό είναι που τρομάζει τους απανταχού τυχοδιώκτες και τους απολογητές τους, επειδή θα χάσουν οι ίδιοι το «λουφέ»!

Δεν γνωρίζω πόσο κοντά, ή μακριά είναι αυτή η ώρα, αλλά μη μας κουνάει το δάκτυλο ο κ. Καισάριος. Πράγματι, ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους και αυτοί οι κόσμοι συγκρούονται. Θα δείξει ποιος θα επικρατήσει τελικά, αλλά η φτώχεια του λόγου και της γραφής του, καθώς και των υπολοίπων που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους καταστροφολογία, δείχνει τον πανικό τους μπροστά στην αλήθεια, που προβάλει πιο καθαρή από ποτέ…

Όμως ο κ. Καισάριος δεν αρκείται να περιγράψει τα «δεινά» της Ευρώπης. Προχωράει ακάθεκτος να τρομοκρατήσει, προβλέποντας, ως άλλη Λίτσα Πατέρα, και αυτό που θα συμβεί, υποτίθεται, στην Ελλάδα. Μόνο ότι δεν θα προσγειωθούν στο Σύνταγμα εξωγήινοι που θα μας τρώνε ζωντανούς δεν προβλέπει. Φυσικά ούτε που καταδέχεται να αιτιολογήσει στοιχειωδώς αυτά που φοβάται ο ίδιος ότι θα συμβούν. Η χρήση στοιχείων και το επιχείρημα είναι άγνωστα είδη στον ίδιο, όπως και σε κάθε προπαγανδιστή β’ διαλογής, που παριστάνει το σπουδαίο και τον παντογνώστη.

Γράφει ότι δεν θα έχουμε εισόδημα πλέον -λες και το εισόδημα δεν το δημιουργούμε μόνοι μας με την εργασία και το μόχθο μας στην παραγωγή, αλλά μας το χαρίζουν, ή μας το δανείζουν- και δεν θα μπορούμε έτσι να εισάγουμε τίποτε από αυτά που έχουμε ανάγκη. Τι γνωρίζει άραγε από παραγωγή, σχέσεις που δημιουργούνται, εισόδημα; Αυτός μόνο από χρηματιστηριακά διαγράμματα γνωρίζει -και πολύ αμφιβάλω αν κι αυτά καταφέρνει να τα ερμηνεύει στοιχειωδώς σωστά. Από πού προκύπτει λοιπόν, αυτή η βεβαιότητά του, σε βαθμό που να κουνάει το δάκτυλο σε όλους αυτούς που με επιστημονική τεκμηρίωση αποδεικνύουν, ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβούν;

Όμως η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη από ελεημοσύνες, ούτε από δάνεια. Ο ελληνικός λαός και η πατρίδα έχει ανάγκη από παραγωγή για να δημιουργήσει εισόδημα. Και παραγωγή με τη δαμόκλειο σπάθη του χρέους να επικρέμαται και εντός ευρώ, χωρίς δηλαδή τα κατάλληλα νομισματικά εργαλεία δεν πρόκειται να υπάρξει.

Αλλά είναι αυτή η θεοκρατικού τύπου αντίληψη που θέλει το εισόδημα να μην είναι το αντίκρισμα του προϊόντος του μόχθου και της ζωντανής εργασίας, αλλά κάτι που δωρίζεται ως ελεημοσύνη, ή χορηγείται ως δάνειο με αντάλλαγμα την ίδια τη ζωή των υποτακτικών, από αυτούς που από θεού το κατέχουν. Είναι αυτή η θεολογική πεποίθηση που φέρνει τον κ. Καισάριο σε αυτή την τραγική θέση να υποστηρίζει τα εντελώς αστήρικτα, ως άλλος μάρτυρας του Γιαχβέ και κάνει κολοσσιαία τη διαφορά μεταξύ μας. Αφού πέρα από την εκμετάλλευση της υπεραξίας, με βάση το δόγμα του κυρίου αυτού, έχουμε περάσει, ή οφείλουμε να περάσουμε ανεπιστρεπτί σε νέα φάση, αυτή της απροκάλυπτης δουλείας. Και όλα αυτά τα θεωρεί φυσιολογικά, νόμιμα και ηθικά!

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι η δική του άγνοια και ο μικρόκοσμος των ιδιοτελών συμφερόντων μέσα στον οποίο λειτουργεί δεν του επιτρέπουν καν να σκεφτεί, αφού ο ίδιος και οι όμοιοί του, ούτε που γνωρίζουν πέραν των κερδοσκοπικών παιγνίων στα χρηματιστήρια και αυτή τη λαμογιά τη θεωρούν γνώση κι επιστήμη. Ως εκφορείς ενός λόγου που αποθεώνει τον παρασιτισμό αποδεικνύουν, ότι μη έχοντας δουλέψει ποτέ παραγωγικά στη ζωή τους, δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να φανταστούν τις τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις και δυνατότητες που κρύβει τούτος εδώ ο τόπος, αρκεί να απελευθερωθεί. Βολεύονται με την ιδέα ενός λαού τεμπέλη και άχρηστου, που μόνο με δανεικά και με ελεημοσύνη μπορεί να επιβιώνει, επειδή είναι οι ίδιοι που αισθάνονται τελικά αδύναμοι και άχρηστοι για οτιδήποτε θετικό γι αυτόν τον τόπο και ζουν, επί της ουσίας, λάθρα ως παράσιτα σε βάρος των υπολοίπων. Σε βάρος αυτών που οι ίδιοι αποκαλούν νοικοκυραίους.

Ως συνεπής μονταζιέρης της καθεστωτικής προπαγάνδας, προσπαθεί να αποδείξει ότι άξια μισθοδοτείται, αποδίδοντας στο ΣΥΡΙΖΑ απόψεις και προθέσεις που δεν έχει. Αλλά βεβαίως έχουμε εμείς. Όπως ο γάιδαρος κάποτε αποκάλεσε τον πετεινό κεφάλα, ο αναλφάβητος κατηγορεί τους άλλους γι’ αυτό που ο ίδιος είναι. Τρέμει όμως, γιατί ξέρει πολύ καλά, ότι ο ελληνικός λαός πλέον δεν χάφτει τα ψέματα και φτάνει η στιγμή που δεν θα έχει τίποτε να χάσει, είτε με το ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς αυτόν, και έτσι ο υπαλληλίσκος των τραπεζιτών απειλεί, μεσ’ τη τρομάρα του, θεούς και δαίμονες, ελπίζοντας σε κωλοτούμπες από το ΣΥΡΙΖΑ. Για γέλια κι αυτός όπως και οι σαμαροβενιζέλοι, -τα «μικρά» αφεντικά του. Γιατί οι κωλοτούμπες, είναι σχεδόν αναμενόμενες από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ζήτημα -κι αυτό φοβίζει ντόπιους και ξένους-, είναι το τι θα κάνει τελικά ο ελληνικός λαός, αποκτώντας στοιχειώδη αυτοπεποίθηση μετά την επίσης αναμενόμενη συντριβή των σαμαροβενιζέλων. Και να δούμε τότε που θα τρέξει να κρυφτεί ο κ. Καισάριος και όλοι του δικού του είδους. Πίσω από ποια επιχειρήματα και ποιες "ευαγγελικές" ρήσεις θα κρύβουν την ιδεολογική και την πολιτική τους γύμνια.

Φυσικά απέναντι σε αφορισμούς ηλιθίων τζιχαντιστών της αρπαχτής, οι οποίοι προβάλουν την άποψή τους ως αυταπόδεικτη αλήθεια, που απορρέει από τη θρησκόληπτη πίστη στις «αγορές» και τον φονταμενταλισμό τους, το να αντιπαραθέσεις επιχειρήματα είναι ματαιοπονία. Ωστόσο, για τους υπόλοιπους, προσωπικά έχω επιχειρηματολογήσει αρκούντως αναλυτικά για το τι πρόκειται να συμβεί και το τι δεν θα συμβεί σε περίπτωση εξόδου μας από την ευρωζώνη εδώ. Ταυτόχρονα οποιοσδήποτε θέλει να αντλήσει επιχειρήματα μπορεί επίσης, να ανατρέξει στο βιβλίο μου «ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ - Χίλια Ψέματα και μια Αλήθεια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΕΣΟΠΤΡΟΝ». Επιπρόσθετα, στα βιβλία και στην πληθώρα δημοσιευμένων άρθρων -υποδειγμάτων επιστημονικής προσέγγισης- του Δημήτρη Καζάκη, αλλά και άλλων έγκριτων οικονομολόγων, του Σπύρου Λαβδιώτη, του Λεωνίδα Βατικιώτη, του Κώστα Λαπαβίτσα, της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, του Νίκου Ιγγλέση κτλ., επίσης σε αντίστοιχη αρθρογραφία ξένων έγκριτων οικονομολόγων στο διεθνή τύπο.