Το δημόσιο χρέος, η ανάγκη διαγραφής του και το Εθνικό νόμισμα - Μερικές ξεκάθαρες απαντήσεις σε αντίστοιχες εύλογες ερωτήσεις.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

1. Πώς δημιουργήθηκε το χρέος; Σε ποιους χρωστάμε σήμερα και γιατί;

Η ιστορία του ελληνικού δημόσιου χρέους ξεκινά από την εποχή του αγώνα για την ανεξαρτησία το 1823. Μετά από σκληρούς αγώνες και 4 χρεοκοπίες που προηγήθηκαν φτάσαμε στη σημερινή εποχή. Το προ μνημονίων χρέος που είχε φτάσει το 2010 στα 300 δις ευρώ οφείλεται:

α) Στο προ της ένταξης μας στη ΟΝΕ και το ευρώ δραχμικό χρέος, επιβαρυμένο με τα πολύ υψηλά επιτόκια της εποχής που προηγήθηκε και χαρακτηρίζονταν από πολύ υψηλό πληθωρισμό, το οποίο εν μια νυκτί την Πρωτοχρονιά του 2002 μετατράπηκε σε χρέος σε σκληρό ευρώ με όλη τη δυναμική που περιέκλειαν τα πολύ υψηλά επιτόκια με τα οποία ήταν επιβαρυμένο. Με δεδομένο, ότι η χώρα είχε παραδώσει το εκδοτικό δικαίωμα του νομίσματος στην ΕΚΤ, συνεπώς αδυνατούσε πλέον να εξυπηρετεί το χρέος με το τύπωμα χρήματος, ή και μέσω της δια του πληθωρισμού διάβρωσής του, και με δεδομένο, επίσης, το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, ο μόνος τρόπος για την αποπληρωμή του χρέους ήταν η προσφυγή σε νέο....
δανεισμό. Έτσι με την κεφαλαιοποίηση των τόκων και την προσθήκη των νέων επιτοκίων πάνω στα παλιά, το χρέος ήταν λογικό να εκτοξευθεί και η χρεοκοπία θα έρχονταν με μαθηματική ακρίβεια αργά, ή γρήγορα. Και επειδή αυτό ήταν γνωστό σε όλους ότι θα συνέβαινε με την ένταξή μας στην ΟΝΕ, τόσο στις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και στις ευρωπαϊκές, για το λόγο αυτό και μιλάμε για εξ αρχής δόλια μεθόδευση παγίδευσης της πατρίδας μας σε μια ανεπίστροφη πορεία προς τη χρεοκοπία, προκειμένου μέσω του χρέους ως πρόσχημα και με εργαλείο το ευρώ να μετατραπεί η χώρα σε δουλοπαροικία χρέους και στη συνέχεια σε υποσαχάριου τύπου ειδική οικονομική ζώνη στην περιφέρεια μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.

β) στην παραπάνω γενεσιουργό αιτία, που αποτελεί και την απαρχή της προδοσίας και του σύγχρονου δωσιλογισμού, προστέθηκε η σταδιακή αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, εξ αιτίας της αποσάθρωσης της παραγωγικής βάσης λόγω τόσο της εφαρμογής των οδηγιών της ΕΕ, όσο και αυτής καθ’ αυτής της ένταξης στο σκληρό νόμισμα, που κατέστησε την οικονομία μας ακόμα λιγότερο ανταγωνιστική, με συνέπεια να δημιουργούνται πρόσθετα ελλείμματα που μόνο με -επίσης πρόσθετο- δανεισμό μπορούσαν να καλυφθούν.

γ) στα παραπάνω προστίθενται η κακοδιαχείριση, η σπατάλη σε περιττές δαπάνες για μη αναγκαία έργα, οι υπερκοστολογήσεις τους, οι ρεμούλες, οι μίζες, η διακίνηση μαύρου χρήματος και όλα αυτά που για χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας έπραττε και ταυτόχρονα κάλυπτε.

Σήμερα χρωστάμε με βάση τις δύο μεγάλες δανειακές συμβάσεις που ακολούθησαν τη χρεοκοπία του 2010 και μας επιβλήθηκαν τα μνημόνια. Με τον τρόπο αυτό το χρέος της χώρας μας προς ιδιώτες μετατράπηκε -στο μεγαλύτερό του μέρος- σε χρέος προς τους περίφημους θεσμούς, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συγκεκριμένα χρωστάμε αρχικά προς το μηχανισμό στήριξης (EFSF) και τώρα στο μόνιμο μηχανισμό (ESM) και εν γένει στους «θεσμούς» περίπου 220 δις. Από αυτά 36 δις περίπου είναι προς το ΔΝΤ, ενώ προς τα κράτη μέλη της ευρωζώνης 55 δις (το περίφημο διακρατικό χρέος). Σε αυτά προστίθενται προς την ΕΚΤ 25 δις (σε ομόλογα προερχόμενα από κερδοσκοπικές αγορές στη δευτερογενή αγορά ομολόγων). Ένα άλλο ποσό περίπου 75 δις είναι διάσπαρτο στις ελληνικές τράπεζες (26 δις), στις αντίστοιχες κεντρικές διάφορων ευρωπαϊκών χωρών και σε ιδιώτες κερδοσκόπους (hedge funds) κτλ.

2. Τι ποσά έχουμε πληρώσει μέχρι σήμερα;

Τα ποσά που έχουν πληρωθεί μέχρι τώρα είναι ιλιγγιώδη. Από την εποχή της ένταξής μας στο ευρώ μέχρι το 2010 που μπήκαμε στα μνημόνια είχαν πληρωθεί σε τόκους και σε χρεολύσια περί τα 480 δις ευρώ. Από το 2010 και μέσα στο καθεστώς των μνημονίων, έχουν πληρωθεί τουλάχιστον 200 δις. Δηλαδή, από την εποχή της ένταξής μας στην ευρωζώνη ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει -ούτε λίγο, ούτε πολύ- 680 δις ευρώ για να φτάσει σήμερα να χρωστά ακόμη 320 δις, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Πιο αναλυτικά, με ένα χρέος εκκίνησης τη στιγμή της ένταξής μας στην ευρωζώνη την 1/1/2002 145 δις ευρώ, η ελληνική κοινωνία επιβαρύνθηκε με επιπλέον χρέη 680 (που πληρώσαμε)+320 (που χρωστάμε ακόμα)-145 (αρχικό χρέος) = 855 περίπου δις ευρώ (σε 12 χρόνια), ή 5,9 φορές επί πλέον του αρχικού χρέους. Αν από το νούμερο αυτό αφαιρέσουμε και το συσσωρευμένο δημοσιονομικό έλλειμμα της περιόδου που ανέρχεται σε λιγότερο από 100 δις, ο ελληνικός λαός φορτώθηκε με μια τοκογλυφική επιβάρυνση τουλάχιστον 755 δις ευρώ στραγγίζοντας κάθε ικμάδα και αφαιρώντας κάθε προοπτική ανάκαμψης. Ενώ υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι έχουν συνομολογηθεί ακόμα και κρυφά χρέη που καλύπτονται από «έξυπνες» πρακτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος -όπως swaps και άλλα τέτοια κόλπα- και που είναι πολύ πιθανό να τα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.

3. Υπάρχει διέξοδος σε συνεννόηση με τους δανειστές; Με τι κόστος;

Όχι δεν υπάρχει διέξοδος σε συνεννόηση με τους δανειστές, ούτε η χώρα πρόκειται να ανακάμψει ποτέ, εάν εξακολουθήσει να πληρώνει το παράνομο χρέος. Οι δανειστές κάθε φορά θα βρίσκουν τρόπους να μας επιβαρύνουν με νέα βάρη, όπως ακριβώς έγινε και με τη κατά τον κ. Βενιζέλο «μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους της ιστορίας» το γνωστό σε όλους μας PSI, που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και δεκάδες χιλιάδες μικροομολογιούχους, ενώ τελικά η χώρα βρέθηκε με μεγαλύτερο χρέος. Το κόστος της προσπάθειας για συνεννόηση με τους δανειστές το πληρώνουμε εδώ και 5 χρόνια και είναι εξωφρενικά τεράστιο για τη χώρα και το λαό μας. Ήδη αναφερθήκαμε προηγουμένως στα ιλιγγιώδη ποσά που μας έχουν φορτώσει.

4. Πρέπει να πληρώσουμε το χρέος; Έχουμε δικαίωμα να το αρνηθούμε;

Δεν πρέπει επ’ ουδενί να συνεχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος, διότι κατά πρώτο λόγο αυτό είναι υπέρογκο και δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί ακόμα και αν αποδεκατιστεί κυριολεκτικά η ελληνική κοινωνία, πράγμα που αποδέχονται οι πιο σοβαροί αναλυτές διεθνώς, ακόμα και το ίδιο το ΔΝΤ. Όμως το χρέος αυτό δεν πρέπει να πληρωθεί κυρίως επειδή είναι ολότελα παράνομο και προϊόν καταχρηστικών πρακτικών εκ μέρους των δανειστών. Πρακτικών που συνίστανται σε εκβιασμούς, σε δόλιες μεθοδεύσεις και συστηματική εξαπάτηση. Υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία που το αποδεικνύουν, καθώς επίσης υπάρχει όλο το νομικό οπλοστάσιο που μας προσφέρει το διεθνές δίκαιο, δίνοντάς μας παράλληλα και το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι σ’ αυτούς που θα ήθελαν να μας χαρακτηρίσουν «μπαταχτσήδες». Το πρόσφατο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος του ελληνικού κοινοβουλίου έρχεται να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.

Β. Η επόμενη μέρα

Αντί προλόγου: Η επόμενη μέρα της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από την ευρωένωση, θα είναι μια σαφώς καλύτερη ημέρα. Μια μέρα αισιοδοξίας, ελπίδας και προοπτικής. Απαλλαγμένη η ελληνική κοινωνία από το τεράστιο βάρος του χρέους και ανακτώντας την εθνική της ανεξαρτησία μέσω της ανάκτησης της νομισματικής της κυριαρχίας, και συνεπώς μέσω του εθνικού κρατικού νομίσματος θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει με δικούς της υγιείς πόρους την αναγκαία παραγωγική της ανασυγκρότηση.

Ήδη από τις πρώτες κιόλας ημέρες θα γίνει δυνατή:

-Η άμεση αύξηση των εισοδημάτων

-Η αποκατάσταση των αδικιών

-Η γενική «σεισάχθεια» δηλαδή η οριστική διαγραφή των χρεών των μικρομεσαίων και των νοικοκυριών προς τις τράπεζες και την εφορία.

-Το σπάσιμο των καρτέλ και η ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς από τις εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις που σήμερα αργούν αν δεν καταστρέφονται.

-Η τιμωρία των ενόχων για την κατάντια που έχουν φέρει την πατρίδα και το λαό.

-Η πλήρης αποκατάσταση της Δημοκρατίας που επλήγη βαρύτατα από το κατοχικό καθεστώς και το Νέο Σύνταγμα μέσω μιας νέας μεγάλης Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Αυτά είναι μερικά μόνο από αυτά που θα συμβούν και θα μας οδηγήσουν σε μια νέα δημιουργική περίοδο, σε μια νέα «χρυσή» εποχή δημιουργίας και ευημερίας

1. Έχουν προχωρήσει άλλες χώρες σε μονομερή διαγραφή χρέους; Με τι συνέπειες;

Βεβαίως πολλές χώρες έχουν προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή χρέους. Μια τέτοια περίπτωση αφορά και την ίδια τη χώρα μας, όταν το 1936 αρνήθηκε και διέγραψε το χρέος προς τις Βελγικές τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα. Τότε αυτές προσέφυγαν στο μόνιμο δικαστήριο διεθνών διακανονισμών της Κοινωνίας των Εθνών το οποίο στις 15-6-1939 έβγαλε απόφαση αναρμοδιότητας να αποφασίσει δεδομένου ότι δεν γνώριζε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας κι αν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους της, δικαιώνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, αφού έκανε απολύτως αποδεκτή την επιχειρηματολογία της υπό τον καθηγητή Ιωάννη Γιούπη ελληνικής νομικής υποστηρικτικής ομάδας, που συνίστατο στο γεγονός ότι ένα κράτος όταν έχει να επιλέξει μεταξύ της αποπληρωμής ενός χρέους και της εξυπηρέτησης ζωτικών αναγκών των πολιτών του οφείλει να επιλέξει το δεύτερο. Η απόφαση του δικαστηρίου αυτή, αποτέλεσε ένα ισχυρό νομικό προηγούμενο που το χρησιμοποίησαν πολλές άλλες χώρες σε ανάλογες περιπτώσεις.

Άλλα πιο πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Αργεντινής, του Ισημερινού (Εκουαδόρ) και τελευταία της μικρής Ισλανδίας. Όλες αυτές οι χώρες απολαμβάνουν ταχύρρυθμης ανάπτυξης, που ξεκίνησε αμέσως μετά τη διαγραφή του χρέους. Η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από τα τραγικά γεγονότα της Αργεντινής και τις εκτεταμένες ταραχές εκεί, ξεχνά να αναφερθεί, ότι όλα αυτά συνέβησαν μετά από πολλά χρόνια καταπιεστικών πολιτικών από το ΔΝΤ και πολύ πριν τις εκλογές που έφεραν στην εξουσία τον Φερνάντες ο οποίος και εκπλήρωσε στο ακέραιο την προεκλογική του δέσμευση για οριστική διαγραφή μονομερώς του 70% του χρέους της Αργεντινής. Δηλαδή, η χρεοκοπία και οι ταραχές προηγήθηκαν και η λύση στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί επιλύθηκε ακριβώς με τη μονομερή διαγραφή του χρέους από την κυβέρνηση Φερνάντες.

2. Τι θα σημαίνει μια παύση πληρωμών για την Ελλάδα σήμερα; Θα υπάρξει πολιτική απομόνωση της χώρας;

Το σεβασμό και την διεθνή αναγνώριση τα κερδίζεις στο βαθμό που αποδεικνύεις ότι πρώτα και κύρια σέβεσαι τον εαυτό σου και τα δίκαια του λαού σου. Βεβαίως αρχικά θα υπάρξουν προσπάθειες για πολιτική απομόνωση της χώρας μας από την πλευρά των θιγομένων δανειστών μας. Ωστόσο και εφ’ όσον το πρόβλημα διεθνοποιηθεί με την εμπλοκή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του οποίου οφείλει να γίνει η εξαγγελία της μη αναγνώρισης του χρέους, ως προϊόντος δόλιων μεθοδεύσεων, εκβιασμών και απάτης και ταυτόχρονα με το άνοιγμα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας προς όλες τις κατευθύνσεις διεθνώς, αποκτώντας ανεξαρτησία και πολυδιάστατα χαρακτηριστικά, πολύ σύντομα η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί και η χώρα θα αποκτήσει τεράστια ερείσματα και αναγνώριση. Οι ίδιες οι ευρωπαϊκές χώρες που πρωτοστατούν σήμερα στην αφαίμαξη του ελληνικού λαού και θα επιδιώξουν αρχικά να μας απομονώσουν, αφού πλέον διαπιστώσουν ότι το παιγνίδι έχει τελειώσει οριστικά, θα σπεύσουν -διαγκωνιζόμενες μάλιστα-, έτσι ώστε να δημιουργήσουν καλό κλίμα με τη Νέα Ελληνική Πολιτεία και μέσω αυτού να ανοίξουν ευνοϊκούς διαύλους, προκειμένου να διατηρήσουν στοιχειωδώς την όποια επιρροή θα μπορούσε να τους βοηθήσει μελλοντικά στην ευρύτερη περιοχή. Τότε οι προσφορές και οι «τεμενάδες» προς τους «τεμπέληδες» Έλληνες που «τρώνε τα λεφτά των Γερμανών» σήμερα, δεν θα έχουν προηγούμενο και τα υποκριτικά «συγνώμη» επίσης…..

3. Θα έχουν χρήματα οι τράπεζες; Τι θα γίνει με τα δάνεια;

Οι τράπεζες με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας θα εθνικοποιηθούν εξ αρχής και θα διακοπεί οποιαδήποτε σχέση με το ευρωσύστημα. Οι συστημικές τράπεζες θα τεθούν άμεσα σε εκκαθάριση εν λειτουργία, που σημαίνει ότι θα εκκαθαριστούν πλήρως τα ενεργητικά τους και θα αλλάξει ο χαρακτήρας τους προκειμένου να προσανατολιστούν στις ανάγκες μιας ταχύτατης παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη ο τόπος. Αλλά αυτό θα γίνει με τα καταστήματα ανοικτά να εξυπηρετούν τις συναλλακτικές ανάγκες των πολιτών και των επιχειρήσεων. Οι αποταμιεύσεις των πολιτών και οι καταθέσεις θα είναι απόλυτα διασφαλισμένες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, το οποίο είναι και το μόνο που μπορεί να τις εγγυηθεί.

Αντίθετα με τους αυστηρούς περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων από και προς το εξωτερικό, στις εσωτερικές συναλλαγές δεν θα υπάρξει κανένας περιορισμός. Μέχρις ότου κυκλοφορήσουν τα χαρτονομίσματα του νέου Εθνικού κρατικού νομίσματος, οι συναλλαγές των πολιτών θα γίνονται κανονικά και μέσω των τραπεζών σε ευρώ, χωρίς κανένα ειδικό περιορισμό, ή πλαφόν στις συναλλαγές, με μόνη επίπτωση την αδυναμία ανάληψης μετρητών, δηλαδή φυσικού χαρτονομίσματος, έτσι όλες οι συναλλαγές σε αυτό το μεσοδιάστημα (6-8 μήνες το πολύ), θα πραγματοποιούνται ηλεκτρονικά με την εκτεταμένη χρήση είτε χρεωστικών, είτε πιστωτικών καρτών (εντελώς άτοκα), καθώς και με επιταγές, συναλλαγματικές κτλ., όπως γίνεται ευρέως ακόμα και σήμερα. Αυτό δεν θα αποκλείσει από τις συναλλαγές τη χρήση χαρτονομισμάτων (σε ευρώ) εφ’ όσον κάποιος διαθέτει, αλλά όλα τα καταστήματα θα είναι υποχρεωμένα να δέχονται τις πληρωμές με κάρτα, διαθέτοντας τα αντίστοιχα μηχανήματα υποδοχής των καρτών, που έτσι κι αλλιώς σήμερα διαθέτουν τα περισσότερα. Αλλά και όσα καταστήματα δεν διαθέτουν θα υπάρξει μέριμνα να τα προμηθευτούν άμεσα. Όσοι δεν διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό και την αντίστοιχη χρεωστική κάρτα για τις συναλλαγές τους, θα υπάρξει μηχανισμός για το άμεσο άνοιγμα τέτοιου λογαριασμού στην οποιαδήποτε τράπεζα της αρεσκείας του κι αν δεν διαθέτει χρήματα, τότε θα υπάρξει ειδική μέριμνα έτσι ώστε να ανοίξει ο καταθετικός λογαριασμός του δικαιούχου με «προικοδότηση» ενός ελάχιστου μηνιαίου ποσού από το κράτος, που θα αντιστοιχεί στην κάλυψη των ζωτικών αναγκών του δικαιούχου. Η ίδια καταβολή χρημάτων από το κράτος θα υπάρξει ως συμπλήρωση ενός ελάχιστου εισοδήματος και στις περιπτώσεις που υπάρχει τραπεζικός λογαριασμός, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα ώστε να εξασφαλίζεται μηνιαίως η εξυπηρέτηση βασικών αναγκών (περιπτώσεις ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων κτλ).

Από την πρώτη στιγμή θα γίνει πλήρης αναστολή οποιασδήποτε είσπραξης δόσεων δανείων από την πλευρά των τραπεζών και θα αφορούν σε δανεισμό νοικοκυριών και μικρομεσαίων, αφού θα πρέπει να υπάρξει γενικευμένη «σεισάχθεια» των χρεών αυτών των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων -τόσο προς τις τράπεζες, όσο και προς την εφορία-, χρεών που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της κρίσης και των καταχρηστικών πρακτικών των τραπεζών, αλλά και της άδικης και εν πολλοίς παράνομης υπερφορολόγησης μέχρι σήμερα.

Στην πορεία θα γίνει λεπτομερής έλεγχος όλων των δανείων προκειμένου τα χρέη οριστικά να διαγραφούν, με εξαίρεση βεβαίως εκείνα των μεγάλων επιχειρήσεων και των μονοπωλίων, αλλά και αυτών που νόμιμα συνάφθηκαν και μπορούν να πληρωθούν χωρίς να στερείται βασικών του αναγκών ο δανειολήπτης και αφορούν στο κεφάλαιο του δανείου και μια νόμιμη επιτοκιακή επιβάρυνση που δεν θα μπορεί να ξεπερνά ένα συγκεκριμένο ποσοστό του αρχικού κεφαλαίου (π.χ. το 50%). Δάνεια για τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή θα έχει ήδη εξοφληθεί το κεφάλαιο και η εν λόγω εύλογη επιτοκιακή επιβάρυνση, θα διαγραφεί οριστικά το υπόλοιπο ποσό που θα απομένει. Ενώ θα εξεταστούν τρόποι επιστροφής χρημάτων σε περιπτώσεις που έχουν καταβληθεί στις τράπεζες μεγαλύτερα ποσά. Αλλά και στις περιπτώσεις που δεν έχει εξοφληθεί το κεφάλαιο του δανείου, αλλά διαπιστώνεται αντικειμενική αδυναμία αποπληρωμής από την πλευρά του οφειλέτη εξ αιτίας της κατάστασης που περιήλθε από την κρίση, τότε και αυτό το χρέος θα διαγραφεί οριστικά.

4. Θα μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες; Τι θα γίνει με τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα;

Δεν θα υπάρξει καμία αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών των πολιτών σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Από την πρώτη στιγμή θα υπάρξει η επιδίωξη ταχύτατης αντικατάστασης εισαγομένων ειδών με αντίστοιχα που μπορούν να παραχθούν εύκολα και άμεσα εντοπίως. Προφανώς και προκειμένου να αποφευχθεί δυσκολία σε σχέση με την προμήθεια βασικών προϊόντων και αναγκαίων πρώτων υλών θα επιβληθούν -το πρώτο κρίσιμο διάστημα- αυστηροί έλεγχοι στις εισαγωγές περιττών ή ειδών πολυτελείας, ενώ θα απαγορευθούν εξαγωγές προϊόντων τα οποία είναι αναγκαία στην εσωτερική κατανάλωση (π.χ. φάρμακα, συσκευασμένα τρόφιμα, επεξεργασμένα πετρελαιοειδή κτλ). Ο έλεγχος των τιμών, το σπάσιμο των καρτέλ που λυμαίνονται την εσωτερική αγορά και οι περιορισμοί στις εισαγωγές, αλλά και η αύξηση του λαϊκού εισοδήματος θα δώσουν αποφασιστική ώθηση στις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου που σήμερα αργούν, να παράξουν καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της χώρας.

Διακρατικές συμφωνίες, συμφωνίες κλήρινγκ και άλλες μέθοδοι προμήθειας προϊόντων που σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει θα διευκολύνει την ομαλή προμήθεια της χώρας σε βασικά είδη, σε πρώτες ύλες και στον απαραίτητο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό που είναι αναγκαίος για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Παράλληλα, η συγκέντρωση όλου του φυσικού χαρτονομίσματος που κυκλοφορεί στη χώρα και βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών, στα χρηματοκιβώτια των μεγάλων επιχειρήσεων, στα κρατικά ταμεία κτλ. (υπολογίζονται σε περίπου 25 δις ευρώ σήμερα), θα αποτελέσει ένα ικανό συναλλαγματικό απόθεμα κάλυψης του εμπορικού ισοζυγίου για πληρωμή της μετρητοίς εκεί που δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν διακρατικές συμφωνίες προμηθειών εξ αρχής.

5. Γιατί χρειαζόμαστε εθνικό νόμισμα για όλα αυτά; Ποια η διαφορά εθνικού νομίσματος και ευρώ;

Χρειαζόμαστε εθνικό κρατικό νόμισμα διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Στην περίπτωση που προχωρήσουμε σε ενέργειες που μπορούν να θεωρηθούν μονομερείς και δεν τις εγκρίνει το ευρωσύστημα, η απειλή να κλείσει η στρόφιγγα της χρηματοδότησης της οικονομίας είναι άμεση και θα είναι γενικευμένη στην περίπτωση που αποφασίσουμε να διαγράψουμε το χρέος.

Το Εθνικό κρατικό νόμισμα είναι το μέσο, -αν και όχι το αποκλειστικό και το ικανό από μόνο του- για την επίτευξη της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και την απρόσκοπτη λειτουργία της Δημοκρατίας, επίσης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, διότι χωρίς δικά σου χρηματοδοτικά εργαλεία θα είσαι πάντα έρμαιο αυτών που τα διαθέτουν και θα σε εκβιάζουν κάθε φορά να πράττεις σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και τα συμφέροντα. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη διαφορά με το ευρώ. Το ευρώ δημιουργήθηκε ως κοινό υποτίθεται νόμισμα, αλλά ο μόνος τρόπος για να το διαθέτουμε είναι να το δανειζόμαστε μέσω των τραπεζών του ευρωσυστήματος, αυξάνοντας το χρέος παρά τις προσπάθειες και τις θυσίες του λαού, εγκλωβίζοντάς μας σε αυτή τη σισύφεια διαδικασία αποπληρωμής ενός χρέους που δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί στερώντας μας ταυτόχρονα από κάθε δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης. Μια «ανάπτυξη» που θα στηρίζεται σε εξαθλιωμένους εργαζόμενους με αμοιβές των 300 ευρώ χωρίς δικαιώματα και κοινωνικές υπηρεσίες, στο πλαίσιο ειδικών οικονομικών ζωνών στην περιφέρεια της γερμανοκρατούμενης ΕΕ είναι μια «ανάπτυξη» που δεν μας αφορά και οφείλουμε να αντιταχθούμε με κάθε μέσο και τρόπο!

6. Πώς γίνεται η ομαλή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και πόσο χρόνο χρειάζεται;

Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα είναι -από τεχνική σκοπιά- μια σχετικά απλή διαδικασία, ωστόσο θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα προετοιμασιών μέχρι να κυκλοφορήσουν τα πρώτα χαρτονομίσματα από τα ATM των τραπεζών. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί ένα διάστημα έξι έως το πολύ οκτώ μήνες. Η διαδικασία είναι η ίδια περίπου που ακολουθήθηκε στη μετάβαση από την παλαιά δραχμή στο ευρώ.

7. Τι θα γίνει με τον πληθωρισμό και την ισοτιμία; Πώς καθορίζεται η ισοτιμία ενός νομίσματος;

Στην κατάσταση αποπληθωρισμού και ύφεσης που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία είναι κυριολεκτικά οξύμωρο να φοβάται κάποιος τον πληθωρισμό, διότι στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, αλλά και αν υπάρξει με εθνικό κρατικό νόμισμα μπορούν να δρομολογηθούν ικανοποιητικά αντίμετρα περιορισμού των επιπτώσεων του φαινομένου, όπως π.χ. η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή κ.α.. Αντίθετα, με τον αποπληθωρισμό που διαβρώνει συστηματικά όλα τα μεγέθη της οικονομίας και διαλύει την παραγωγική βάση δεν υπάρχουν αντίμετρα ικανά να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις και μόνο μια καταστροφή μπορεί να αντιστρέψει μια πορεία που χαρακτηρίζεται από σήψη.

Η ισοτιμία δεν παίζει κανένα ρόλο, διότι εκείνο που μετράει είναι η τελική ποσότητα χρήματος που απαιτείται για να υπάρξει η επίτευξη των στόχων που έχουν προκαθοριστεί. Έτσι, είτε η ισοτιμία καθοριστεί σε 1:1 με το ευρώ, είτε σε 10:1, είτε σε 1:100, θα πρέπει να εκδοθεί η αντίστοιχη ίσης αξίας ποσότητα χρήματος που απαιτείται. Βεβαίως και για λόγους καθαρά πρακτικούς και για να αποφύγουμε φαινόμενα κερδοσκοπίας όπως αυτά που ζήσαμε με τη μετάβαση στο ευρώ (μέσω στρογγυλοποιήσεων κτλ), η ισοτιμία θα καθοριστεί διοικητικά στο 1:1 με το ευρώ και θα παραχθεί αρχικά η απαιτούμενη ποσότητα δημοσίου χρήματος σε αυτή την ισοτιμία. Με δεδομένο ότι η νέα δραχμή, ή όπως αλλιώς ονομαστεί το εθνικό μας κρατικό νόμισμα, δεν υφίσταται στις διεθνείς χρηματαγορές για να υπάρξει κερδοσκοπία επ’ αυτού δεν κινδυνεύει από υποτιμητικές πιέσεις μέσω των αγορών. Από την άλλη πλευρά και επειδή η υποτίμηση δεν είναι τρόπος επίτευξης της περίφημης ανταγωνιστικότητας, αλλά η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, δεν θα έχουμε κανένα λόγο να προχωρήσουμε σε ηθελημένη από την πλευρά μας υποτίμηση, βάζοντας μπροστά τις διαδικασίες της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το νέο εθνικό νόμισμα θα παραμείνει απολύτως προστατευμένο και δεν θα εισαχθεί στις αγορές συναλλάγματος μέχρι την οριστική ομαλοποίηση της κατάστασης και την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, οπότε και θα καταστεί περιζήτητο για ασφαλείς τοποθετήσεις.

8. Μήπως η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα;

Βεβαίως η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που σήμερα καταληστεύεται το εισόδημά του από το χρέος και τις πολιτικές που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Αντίθετα η παραμονή στο ευρώ εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κάθε λογής ολιγαρχών και της διαπλοκής, γι’ αυτό και η τεράστια προπαγάνδα με όλα και από όλα τα μέσα σε βάρος της προοπτικής εξόδου, αφού θα χάσουν όλα τα προνόμια και τα κέρδη που αποκομίζουν σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας όλα αυτά τα χρόνια.

9. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε το να βρεθούμε στην ίδια θέση μετά από μερικά χρόνια, ακόμα κι αν κάνουμε όλα τα παραπάνω;

Εφ’ όσον κάνουμε όλα τα παραπάνω, ανακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, προχωρήσουμε τα ζητήματα της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης και προχωρήσουμε σε αυτοδύναμη ανάπτυξη δουλεύοντας με σεβασμό στη γη και το περιβάλλον που μας τρέφει, τότε δεν πρόκειται να βρεθούμε ποτέ ξανά στην ίδια θέση.