Το μόνο που μένει για την επίσημη συμφωνία είναι η έναρξη της εφαρμογής όσων απαιτούν οι δανειστές.

του Δημήτρη Καζάκη

Η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε σε μέτρα οριζόντιων περικοπών και αυξημένων φόρων της τάξης των 8 δις ευρώ έως το 2016. Πιο συγκεκριμένα 2,7 δις ευρώ έως το τέλος του 2015 και 5,2 δις ευρώ μέσα στο 2016. Κι όλα αυτά για να επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος του 1% πρωτογενές πλεόνασμα επί του ΑΕΠ το 2015.

Η κυβέρνηση προσχώρησε και στην απαίτηση των δανειστών για πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα 4 χρόνια 1, 2, 3, 3.5% του ετήσιου ΑΕΠ αντίστοιχα. Κάτι που η κυβέρνηση Τσίπρα είχε χαρακτηρίσει παλιότερα "παράλογη" απαίτηση και "υφεσιακή πολιτική".

Από μόνα τους αυτά τα μέτρα θα αφαιρέσουν 1,5% από το ΑΕΠ σε ονομαστικές τιμές έως το τέλος του έτους. Φυσικά υπέρ των δανειστών. Ενώ το 2016 θα αφαιρεθούν κοντά στο 3% από το ΑΕΠ. Πάντα σε ονομαστικές τιμές. Η ύφεση δηλαδή θα ενισχυθεί οδηγώντας σε πτώση το ΑΕΠ κατά 4,5% το λιγότερο έως το τέλος του 2016. Ενώ το δημόσιο χρέος με τα σημερινά δεδομένα θα βρίσκεται στο τέλος του 2015 στα 326 δις ευρώ, δηλαδή στο 185% του ΑΕΠ.

Ποιος θα κληθεί να πληρώσει; Αναφέρουν ότι θα κληθούν θα καταβάλουν έκτακτο φόρο...
όσες επιχειρήσεις έχουν 500 χιλιάδες κέρδη ετήσια και πάνω. Αυτό θα παρουσιασθεί ως μέτρο ανακατανομής σε βάρος του κεφαλαίου, αλλά στο βαθμό που θα εφαρμοσθεί θα οδηγήσει σε περισσότερα λουκέτα.

Όπως επίσης θα ενισχυθεί η στάση πληρωμών των επιχειρήσεων προς εργαζόμενους και προμηθευτές. Ήδη η στάση πληρωμών ακόμη και των μεγαλύτερων επιχειρήσεων παίρνει διαστάσεις επιδημίας.

Το 25% είναι αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό σε κατάσταση αισχρή με τα χρέη και την αναδουλειά να καλπάζει. Με τα νέα μέτρα, αλλά και η επιδρομή του ΚΕΑΟ, θα τους αφανίσει κυριολεκτικά. Μαζί μ' αυτούς κοντά στο 27% των μισθωτών είναι επίσημα άνεργοι. Ενώ ένα επιπλέον 10% είναι μερική απασχόληση, δηλαδή μεροκάματο στη χάξη και τη φέξη.

Με άλλα λόγια το 62% είναι αδύνατον να βρει δουλειά για να συντηρηθεί. Το μερίδιο αυτό της απασχόλησης αντιμετωπίζει μέσα στους επόμενους μήνες το φάσμα της απόλυτης εξαθλίωσης, ακόμη και της πείνας. Η κυβέρνηση αναζητά πόρους από την ΕΕ για να συντηρήσει με συσσίτια, ή κουπόνια σίτισης γύρω στους 350 χιλιάδες.

Η Αρχιεπισκοπή με τη σειρά της ήδη σιτίζει γύρω στους 500 χιλιάδες. Συνεπώς με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς έως το τέλος του έτους γύρω στο 9% του πληθυσμού θα εξαρτάται από συσσίτια. Ενώ σύμφωνα με τα επίσημα δεδομένα ένα 45% του πληθυσμού θα βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόκειται για την εικόνα μιας τριτοκοσμικής χώρας χωρίς παρών και μέλλον.

Κι ενώ το κοινωνικό ολοκαύτωμα θα παίρνει διαστάσεις πρωτόγνωρες για την μεταπολεμική Ελλάδα, οι δανειστές θα απαιτούν διαρκώς πρόσθετα μέτρα καθώς η βυθιζόμενη οικονομία θα κάνει αδύνατη την εξυπηρέτηση του χρέους. Ακόμη κι αν από καπρίτσιο οι δανειστές κουρέψουν το χρέος κατά 50%. Ενώ το κυνήγι του πρωτογενούς πλεονάσματος θα οδηγεί το δημόσιο τομέα σε γενική ασφυξία, σε μαζικές απολύσεις, σε αναστολή κοινωνικών λειτουργιών και σε αυξανόμενα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τους πολίτες.

Προσωπικά πιστεύουμε ότι μέχρι το τέλος του 2015 η ζωή στην Ελλάδα θα είναι κυριολεκτικά αβίωτη για την συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών, τα περισσότερα εκ των οποίων θα στερούνται τα βασικά μέσα προς το ζην. Την ίδια ώρα τα χρέη τους προς την εφορία, τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία (κυρίως των αυταπασχολουμένων) θα καλπάζουν και η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας θα έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας.

Τώρα λοιπόν είναι απαραίτητο να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Δεν είναι υπόθεση δεξιάς ή αριστεράς. Είναι υπόθεση εθνική, υπόθεση βαθιά πατριωτική και δημοκρατική. Πρέπει να διεκδικήσουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Αλλιώς κυριολεκτικά χανόμαστε. Ας παραμερίσουμε τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μας κι ας απαλλαγούμε μια και καλή από τα δεσμά της ευρωδουλείας.

Δεν έχουμε να περιμένουμε κανέναν και τίποτε. Δείτε τους! Όλοι εν χορώ λένε το ίδιο πράγμα: έτσι κι ο Έλληνας αποφασίσει να σπάσει τα δεσμά του ευρώ, θα καταστραφεί. Από τους "Μένουμε Ευρώπη" έως τον Μιχαλολιάκο της ΧΑ και τον Κουτσούμπα που θέλει την έξοδο από την ΕΕ μόνο με τη δική του υστερική φαντασίωση.

Η αλήθεια είναι ότι μόνο τα μεγάλα αφεντικά εντός κι εκτός Ελλάδας έχουν κάθε λόγο να τρέμουν την οργή του Έλληνα και την έξοδο από το ευρώ. Η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει να χάσει τίποτα εκτός από τα δεσμά της και το σφαγείο της ευρωζώνης. Κι έχει να κερδίσει την ευημερία του σε μια λεύτερη και δημοκρατική πατρίδα. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!