Πρώτη φορά Αριστερά, βουλιάζει στα βαθιά νερά…

http://pitsirikos.net/author/pitsirikos/

Μετά από διαρκείς υποχωρήσεις -το γράφω κομψά-, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει μερικές υποχωρήσεις ακόμα, ώστε να καταλήξει σε συμφωνία με τους «εταίρους».
Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απομακρυνθεί -πάλι το γράφω κομψά- από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά και από τις προγραμματικές δηλώσεις.
Δηλαδή, όλα είναι έτοιμα για ένα νέο Μνημόνιο.
Το νέο Μνημόνιο θα έχει ένα πιο κομψό όνομα. Για παράδειγμα, θα λέγεται «Πρόγραμμα Ανάπτυξης» ή «Πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Πάντως, οι Έλληνες Μνημόνιο θα πληρώσουν.
Υποψιάζομαι πως αυτό ήταν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Από την αρχή.
Ένα νέο «αριστερό» Μνημόνιο.
Ίσως να στενοχωρώ κάποιους αριστερούς αναγνώστες αλλά εγώ δεν θέλω να με διορίσει κάπου ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μπορώ να γράφω αυτά που σκέφτομαι.
Αν δεν ήταν αυτό το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και οι «εταίροι» δεν τον αφήνουν να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί στους πολίτες.
Το «δεν γίνεται αλλιώς» που λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό για το οποίο ούρλιαζε τόσο χρόνια εναντίον των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Αν «δεν γίνεται αλλιώς», γιατί σκοτωθήκατε να γίνετε κυβέρνηση;
Μα γιατί είναι ωραία να είσαι κυβέρνηση.
Είναι ωραία να αισθάνεσαι σημαντικός, να έχεις δική σου ομάδα, δικούς σου κόλακες και πολλοί να είναι δουλοπρεπείς απέναντί σου (σ.σ. Εγώ δεν τα θεωρώ ωραία όλα αυτά αλλά σε κάποιους καταπιεσμένους με χαμηλή αυτοεκτίμηση αρέσουν.)
Πάρα πολλοί από τους Συριζαίους έχουν λαλήσει κανονικά, μετά την υπουργοποίησή τους ή την ανάληψη κρατικών θέσεων.
Ζούμε ξανά μέρες ΠΑΣΟΚ. Καθόλου περίεργο με τόσους πασόκους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, μετά από τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, έχω να παρατηρήσω πως δεν βλέπω καμία διάθεση για αλλαγές στα θέματα που δεν είναι σε «διαπραγμάτευση».
Οι ολιγάρχες είναι στην θέση τους και κάνουν μπίζνες με την νέα κυβέρνηση.
Τα χρεοκοπημένα και παράνομα ΜΜΕ λειτουργούν κανονικότατα, ώστε να πιάνουν στασίδι τα στελέχη της κυβέρνησης και να μιλάνε για ώρες, λέγοντας ανοησίες.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αρέσκονται να δηλώνουν -στα κανάλια των ολιγαρχών- πως δέχονται κυνηγητό από την τρόικα του εσωτερικού αλλά δεν βλέπω να κάνουν κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Μάλλον, τους αρέσει αυτό το κυνήγι.
Απογοητευτικό είναι και το γεγονός πως η «Πρώτη φορά αριστερά» κατέληξε πολύ γρήγορα να είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δεν υπάρχουν. Υπάρχει ο Τσίπρας που είναι μονάρχης, και υπάρχουν μερικοί άνθρωποι γύρω του -κάποιοι εξαιρετικά αντιπαθείς και καθόλου εκλεγμένοι-, οι οποίοι κάνουν κουμάντο.
Όπως ήταν πάντα η «δημοκρατία» στην Ελλάδα.
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος πρέπει να υποστηρίξει αυτή την κυβέρνηση, εκτός του γεγονότος πως η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά ήταν ακροδεξιά και γελοία.
Για όποιον είναι πραγματικά αριστερός και δημοκράτης, ο μόνος δρόμος είναι και πάλι ο δρόμος. Ο μόνος δρόμος είναι το κίνημα.
Αν η πρώτη φορά αριστερά είναι η Αριστερά των Μνημονίων και των τραπεζιτών, δεν είναι καλό να έχεις σχέσεις μαζί της.
Εκτός αν Αριστερά για κάποιους σήμαινε η καρέκλα. Γιατί, διαφορετικά, έχεις και την επιλογή να παραιτηθείς και να πας στο σπίτι σου.
Από την άλλη, μπορεί να παλεύουν όλοι αυτοί να δικαιώσουν την αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη, η οποία είχε πει για τον τότε Συνασπισμό:
Ο Συνασπισμός δεν είναι κόμμα. Είναι δέκα κώλοι που γυρεύουν καρέκλα.
(Πάμε όλοι μαζί:
Πρώτη φορά αριστερά
βουλιάζει στα βαθιά νερά,
η τελευταία σου ελπίδα
Πρώτη φορά αριστερά
ένας αητός χωρίς φτερά
έπεσε στην παγίδα.
Αξέχαστος Στράτος!)